Κατάρ Νότια Κορέα Νότια Κορέα: Άλλος κόσμος!

[travelbreak]

Βόλτες στους τύμβους του Gyeongju.

Ήταν μεσημέρι ακόμα όμως και γι’ αυτό αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με κάποια από τα μνημεία της πόλης Gyeongju, που είχαμε στο πρόγραμμα. Τελείως συμπωματικά περνούσαμε δίπλα από μία τεράστια παγόδα και σταματήσαμε για να την φωτογραφίσουμε. Αργότερα καταλάβαμε ότι είναι ένα από τα σημαντικά κτήρια στο Gyeongju. Το όνομά της είναι Jungdo Tower. Είναι σύγχρονο κτήριο του 21ου αιώνα που αναπαριστά την παγόδα Hwangnyongsa που γκρεμίστηκε το 1238.

Κατόπιν βάλαμε στον πλοηγό το Donggung Palace and the Holy Pond. Φτάσαμε εκεί και παρκάραμε το αυτοκίνητο για να δούμε το μνημείο αυτό. Να ξαναπώ ότι το παρκάρισμα είναι το πιο εύκολο πράγμα στην Κορέα. Παντού υπάρχουν πάρκιν και είτε είναι δωρεάν, είτε πληρώνεις ένα πολύ μικρό ποσόν, της τάξης του ενός έως δύο το πολύ ευρώ για ένα ΙΧ αυτοκίνητο. Τελικά στο σημείο αυτό υπήρχε μονάχα αυτή η ιερή μικρή λίμνη με τέσσερα πέντε παραδοσιακά κτίρια. Η περιοχή ήταν πανέμορφη και δεκάδες τουρίστες έκαναν βόλτες απολαμβάνοντας το μέρος. Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι δεν υπήρχε κάποιο παλάτι. Όταν ρώτησα στην είσοδο μου είπαν ότι θα πρέπει να περιμένουμε κάποιο χρόνο για να το φτιάξουν. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα κτίρια φαίνονται καινούργια. Έτσι και αυτό το παλάτι θα το κατασκευάσουν όπως πιστεύουν ότι ήταν κάποτε. Πάντως εμείς είδαμε και μία μακέτα σε εκείνο το μέρος με τη λιμνούλα που έδειχνε πως ήταν κάποτε όλο αυτό το συγκρότημα.

Κατόπιν βάλαμε στον πλοηγό το φρούριο Wolseong. Αν και ο πλοηγός του αυτοκινήτου μας οδήγησε εκεί αυτό το φρούριο όχι μόνο δεν το ήξερε κανένας αλλά σίγουρα δεν το είδαμε και εμείς. Αντ’ αυτού στο σημείο εκείνο υπήρχαν πολλοί τύμβοι με την ονομασία Daereungwon Tombs. Αυτοί οι τύμβοι είναι πολύ παλιοί και υπάρχουν πάνω από 150 στην πόλη αυτή. Υπήρξαν τάφοι ευγενών κάποιας εποχής. Ξεκίνησαν οι κατασκευές τους πριν από περίπου 2000 χρόνια. Βρίσκονταν σε ένα πολύ ωραίο πάρκο στο οποίο δεν υπήρχε χρηματική είσοδος και ήταν ανοιχτό για όλο τον κόσμο. Κάνοντας βόλτα αργότερα στην πόλη είδαμε και πολλούς άλλους τύμβους γύρω από εκείνο το μέρος.

Αφού κάναμε τη βόλτα μας εκεί, περάσαμε απέναντι στο δρόμο και κάναμε βόλτα σε ένα άλλο ωραίο πάρκο που και αυτό είχε αρκετούς τύμβους αλλά είχε και κήπους με όμορφα λουλούδια.

Η μέρα ήταν πολύ κουραστική και γι’ αυτό αν και νωρίς το απόγευμα, δηλαδή μόλις 17:00 η ώρα, αποφασίσαμε να πάμε πια στο ξενοδοχείο μας. Είναι πολύ ωραίο το δωμάτιο αλλά όχι και τόσο λειτουργικό. Συνολικά το δωμάτιο μπορεί να είναι και πάνω από 30 τ. μέτρα. Θα το έλεγα άνετο αλλά όπως είπα όχι λειτουργικό. Πάντως εμείς είμαστε ευχαριστημένοι και θα μπορούσε να είναι και σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο ένα τέτοιο δωμάτιο.

Θέλαμε να δούμε όμως και άλλα μέρη στην πόλη αφού ήταν ακόμα νωρίς, φύγαμε για να κάνουμε μία βόλτα. Περπατούσαμε στην τύχη αλλά ήμασταν τυχεροί που είδαμε την σκεπαστή αγορά. Βέβαια εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να κλείσει αλλά απολαύσαμε την ψαραγορά καθώς και τα μικρά εστιατόρια που απευθύνονται κυρίως σε νέους.

Μετά περάσαμε από μερικούς ωραίους δρόμους αλλά τα καταστήματα ήταν μικρά και πολλά από αυτά ήταν ήδη κλειστά.

Πλησιάσαμε προς την περιοχή που βρίσκονται οι τύμβοι και κάναμε λίγη βόλτα ανάμεσα σε κάποιους που δεν είχαμε δει τις προηγούμενες ώρες.

Αυτή την εποχή στη χώρα έχει πολλούς τουρίστες. Εμείς τυχαίνει και βλέπουμε αρκετούς από αυτούς (εννοώ τους ίδιους) όχι μόνο σε ένα αλλά και σε περισσότερα σημεία την ίδια ή ακόμα και την επόμενη μέρα.

Η μέρα πήρε να τελειώνει αφού είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι. Γι’ αυτό επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας που δεν ήταν μακριά, αφού περάσαμε από ένα μίνι μάρκετ CU για να ψωνίσουμε τις μπύρες μας και κάποια φαγώσιμα.

 

[poised]

Απ' ότι θυμάμαι όλα τα κτίσματα στο παλάτι της geomgju είναι σύγχρονα, το μόνο που έχει μείνει από το παρελθόν είναι οι μεγάλες πέτρες μέσα στις οποίες τοποθετούνταν τα ξύλα που στήριζαν την οροφή.

Όμως οι κερατάδες έχουν στήσει πάρκο, λιμνούλες, δύο τρεις σκεπές εκεί που ήταν πύλες ή αποβάθρες και σου πουλάνε ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου και... σου αρέσει! Ειδικά βράδυ είναι πολύ ωραίο θέαμα.

 

[travelbreak]

Απ' ότι θυμάμαι όλα τα κτίσματα στο παλάτι της geomgju είναι σύγχρονα, το μόνο που έχει μείνει από το παρελθόν είναι οι μεγάλες πέτρες μέσα στις οποίες τοποθετούνταν τα ξύλα που στήριζαν την οροφή.

Όμως οι κερατάδες έχουν στήσει πάρκο, λιμνούλες, δύο τρεις σκεπές εκεί που ήταν πύλες ή αποβάθρες και σου πουλάνε ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου και... σου αρέσει! Ειδικά βράδυ είναι πολύ ωραίο θέαμα.

Αυτό λέω: ότι όταν ρωτήσαμε που είναι το παλάτι, μας είπαν ότι τώρα το φτιάχνουν!
Και αργότερα που πήγαμε σε ένα χώρο που προστατεύεται από την ΟΥΝΕΣΚΟ, το μόνο που υπήρχε ήταν κάποιοι τοίχοι με ύψος το πολύ μισό μέτρο.

 

[travelbreak]

Τελευταίες πρωινές επισκέψεις στην περιοχή του Gyeongju

Η Κορέα τελικά έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μέχρι τη μέρα αυτή όμως δεν είχαμε δει φυσικές ομορφιές. Σίγουρα στο νησί Jeju ήταν πολύ όμορφο το φυσικό περιβάλλον. Κατά τα άλλα όμως μέχρι τώρα τα πιο όμορφα σημεία είναι οι βουδιστικοί ναοί και τα παλάτια. Η πόλη Gyeongju που μείναμε αυτό το βράδυ ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες.

Το πρωί φύγαμε περίπου στις 7:30 από το ξενοδοχείο για να πάμε να δούμε δύο σημεία της πόλης που δεν είχαμε προλάβει να δούμε την προηγούμενη ημέρα. Το ένα ήταν το Observatory αλλά δεν ξέρω αν υπήρχε καν κάτι που να είναι εμφανές. Το λέω γιατί πήγαμε στο σημείο που θεωρητικά ήταν. Βρισκόταν υποτίθεται ακριβώς στο σημείο που είχαμε πάει και χθες να δούμε το παλάτι που δεν υπήρχε. Ίσως, σκέφτηκα, και το παρατηρητήριο αυτό να κατασκευαστεί μαζί με το παλάτι. Τελικά ανακαλύψαμε στο ίντερνετ, ότι το Observatory ήταν ένα μικρό κυλινδρικό κτήριο που είχαμε δει και φωτογραφίσει στους κήπους, επανειλημμένα, το προηγούμενο απόγευμα. Μας είχε κάνει εντύπωση γιατί το βλέπαμε σε διαφημίσεις της πόλης και σε αφίσες.
Νάτο:

Μετά πήγαμε να δούμε γέφυρα Wolyeonggyo. Είναι μία μεγάλη ξύλινη γέφυρα η οποία ουσιαστικά είναι σκεπαστή. Στις 2 άκρες τις έχει δυο μεγάλες κατασκευές. Όμως επειδή ήταν νωρίς ήταν κλειστή και δεν μπορούσαμε να την περάσουμε. Δεν θα βλέπαμε βέβαια κάτι περισσότερο αλλά θα είχε πιο μεγάλο ενδιαφέρον η βόλτα αυτή.

Πριν φύγουμε από την πόλη θέλαμε να επισκεφθούμε ένα χωριό με το όνομα Namsan. Δεν ήταν μακριά και πήγαμε πολύ σύντομα. Κάναμε δύο τρεις στάσεις να βγάλουμε φωτογραφίες τα όμορφα σπίτια με τις αυλές τους. Ψάχναμε να βρούμε κάποια σημεία με μικρές παγόδες, ναούς και άλλες θρησκευτικές κατασκευές. Είπαμε, δεν είναι και τόσο εύκολος ο εντοπισμός διαφόρων σημείων στην Νότια Κορέα. Βρήκαμε ένα τέτοιο σημείο σε ένα πάρκιν που ήταν πολύ μεγάλο και καταλάβαμε ότι για να το επισκέπτεται κόσμος, εκεί θα ήταν τα πιο πολλά ενδιαφέροντα. Ήταν πράγματι ένα πολύ ωραίο μέρος εκεί με ωραίες βουδιστικές κατασκευές.

Σε φωτογραφίες είχαμε δει κι άλλα πράγματα που δεν τα είδαμε όμως εκεί. Ρωτήσαμε σε κάποιες πληροφορίες αλλά η κυρία που ήταν εκεί δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Καταλάβαμε όμως ότι ένα χαμηλό βουνό με το ίδιο όνομα έχει αυτά τα ενδιαφέροντα σημεία που μπορεί κάποιος να δει. Ήθελε αρκετό χρόνο για να κάνουμε αυτή την επίσκεψη. Και δεν μας έδωσε και ένα καλό χάρτη για να τα βρούμε με σιγουριά. Άλλωστε θα ήθελε και περπάτημα για να πας σε κάποια από αυτά. Πάντως η κυρία ήταν ευγενική και όταν φεύγαμε έτρεξε να μας δώσει μερικά σαν καρτ ποστάλ.

 

[travelbreak]

Πρώτες εντυπώσεις από το Μπουσάν.

Όμως δεν είχαμε χρόνο και θέλαμε να φύγουμε για το Busan. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κορέας μετά την Σεούλ και ο πιο πληθυσμός του περνάει τα τρεισήμισι εκατομμύρια. Η έκταση που καταλαμβάνει είναι φυσικά τεράστια. Έτσι κάποια αξιοθέατα που θέλαμε να δούμε και νομίζαμε ότι είναι έξω από την πόλη (αφού απείχαν 15-20 χιλιόμετρα από αυτήν) ήταν μέσα σε αυτήν. Η πόλη είναι χτισμένη στη κοιλάδες που βρίσκονται ανάμεσα σε αρκετούς λόφους (το είδαμε και σε άλλες πόλεις αυτό) και βέβαια είναι παραλιακή.
Στους επόμενους χάρτες φαίνεται η θέση του Μπουσάν σε σχέση με την Σεούλ και την Gyeongju από την οποία φτάσαμε εκεί:

Πρώτα βάλαμε στον πλοηγό να μας πάει να δούμε το Beoneosa Temple. Είναι ένα κλασικό βουδιστικό τέμπλο πού βρίσκεται μέσα στη φύση. Δεν είναι μόνο ένα κτίριο αλλά πάρα πολλά. Είναι πολύ όμορφα όπως όλα τα ιερά μέρη στην Κορέα. Εντυπωσιακό ήταν επίσης ένα άγαλμα του Βούδα που βρισκόταν λίγο πιο πάνω από το σημείο του ιερού τέμπλου.

Αφού το είδαμε, προχωρήσαμε για να πάμε να δούμε το Geumgang Cable car. Ήταν το μόνο σημείο ως τώρα που δεν είχε θέση παρκαρίσματος, αλλά και το τελευταίο. Όμως δεν δυσκολευτήκαμε να βρούμε καμιά 300αριά μέτρα πιο κάτω. Μέχρι να πάμε στην είσοδο για την τηλεκαμπίνα περάσαμε και είδαμε από κοντά μια περιοχή με τεράστια κτήρια κατοικιών.

Ο χώρος από τον οποίο μπαίνεις στην τηλεκαμπίνα είναι και αυτός μέσα σε ένα δάσος που έχει και άλλα διάφορα πράγματα για να κάνεις και να δεις. Εμείς κάναμε μία μικρή βόλτα βλέποντας πάλι ένα βουδιστικό τέμπλο και πήγαμε να ανέβουμε στην τηλεκαμπίνα.

Το εισιτήριο δεν ήταν ιδιαίτερα ακριβό δώσαμε περίπου 15 ευρώ και οι δύο μαζί για να ανέβουμε και να κατέβουμε. Και κατά το ανέβασμα αλλά και από εκεί επάνω που ανεβήκαμε στην κορφή ενός λόφου μπορούσαμε να δούμε το Busan να απλώνεται μπροστά μας. Όμως ήμασταν μακριά από τη θάλασσα και έτσι δεν μπορούσαμε διακρίνουμε καθαρά τις γέφυρες και τα κτίρια στις ακτές, οι οποίες είναι πολυδαίδαλες.

Δεν μείναμε πολύ γιατί ήμασταν κουρασμένοι και πλέον η ώρα κόντευε πέντε.

 

[travelbreak]

Απογευματινή βόλτα στο Μπουσάν.

Πήραμε το αυτοκίνητο και πήγαμε στο ξενοδοχείο με αρκετή καθυστέρηση, αφού η κίνηση στην πόλη ήταν σχετικά μεγάλη. Τακτοποιηθήκαμε στο ευρύχωρο δωμάτιό μας και φύγαμε πάλι για μία βόλτα στη γειτονιά μας που είναι αρκετά κεντρική.

Πρώτα ανεβήκαμε σε ένα διπλανό λόφο για να ανέβουμε στον Βusan Τower για να δούμε από ψηλά την θέα της πόλης, αυτή τη φορά πολύ κοντά στις ακτές. Και εδώ πληρώσαμε ένα εισιτήριο για ηλικιωμένους που ήταν 6 ευρώ το άτομο και από ψηλά είδαμε πολύ ενδιαφέρουσα θέα. Όμως και ο χώρος που βρίσκεται ο πύργος είναι πολύ όμορφος και αξίζει να κάνεις μία βόλτα.

Μετά κατεβήκαμε και κάναμε βόλτα στους εμπορικούς δρόμους της περιοχής μας που είναι και οι πιο διάσημοι της πόλης.

Καταλήξαμε να κάνουμε βόλτα στην αγορά των ψαριών και να βλέπουμε μέσα στις δεξαμενές πάρα πολλά οστρακοειδή και ψάρια ζωντανά να περιμένουν τους αγοραστές. Κάναμε βόλτα και στο λιμάνι δίπλα σε τεράστια καΐκια πού ψαρεύουν όλα αυτά τα θαλασσινά.

Αυτά είναι τα «ψαροκάικά» τους:

 

[travelbreak]

Οι παραλίες του Μπουσάν.

Πριν φύγουμε από την Ελλάδα είχα κλείσει όλων των ημερών τα ξενοδοχεία για την Κορέα, εκτός από τις δύο τελευταίες. Αυτό το έκανα κυρίως για να δω πώς θα πάνε επί τόπου τα πράγματα και θα αποφάσιζα αναλόγως. Επειδή λοιπόν όλα πηγαίναν σύμφωνα με το πρόγραμμα έκλεισα και τα άλλα δύο. Τα έκλεισα στις πόλεις που σύμφωνα με το πρόγραμμα θα μέναμε, όπως είχαμε με την Ντίνα αποφασίσει. Όπως όλα τα ξενοδοχεία σε αυτό το ταξίδι και εκείνα βρίσκονται στο κέντρο σχεδόν των πόλεων, έχουν δικό τους πάρκινγκ και φυσικά στο δωμάτιο έχουν δική τους τουαλέτα. Επίσης στη βαθμολογία του booking.com έχουν πάνω από 7. Συνήθως τα περισσότερα έχουν από 8 και πάνω. Εκτός από το ξενοδοχείο στη Σεούλ όλα τα υπόλοιπα ήταν πολύ καλά. Λέω ξανά το μεγάλο πρόβλημα που έχουν με την διαρρύθμιση του χώρου, ειδικά της τουαλέτας. Στο Busan τα πράγματα ήταν καλύτερα, όσον αφορά στην τουαλέτα. Και εδώ βέβαια έχουν μία μπανιέρα και μία ντουζιέρα. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε παράθυρο στα δωμάτια, που βλέπει είτε στην πόλη είτε κάπου που υπάρχει ορατότητα. Σε γενικές γραμμές δηλαδή μας δίνουν καλά δωμάτια και όχι όπως γίνεται σε άλλες χώρες που μας δίνουν τα χειρότερα, λόγω Booking.com. Και οι τιμές αυτών, κάτω από τα 40 ευρώ. Εξαίρεση στη Σεούλ.

Στις βόλτες που κάναμε τη δεύτερη μέρα μας στο Busan είδαμε πολλά από τα ενδιαφέροντα που έχει η περιοχή.

Ξεκινήσαμε με προορισμό την Gwangalli Beach. Εδώ οι αποστάσεις είναι αρκετά μεγάλες και οι μετακινήσεις απαιτούν αρκετό χρόνο. Σήμερα λόγω του ότι ήταν Σάββατο ίσως χρειαστήκαμε κάπως λιγότερη ώρα για τις μετακινήσεις μας. Πήγαμε πρώτα σε αυτή την παραλία που είναι μεγάλη, αμμώδης παραλία. Εντύπωση μου προκαλεί πώς στο Μπουσάν η περιοχή μάλλον δεν έχει παλίρροιες όπως είχε στο νησί Jeju που δεν απέχει και πολύ. Η Gwangalli Beach ήταν μία μεγάλη παραλία με ψιλή άμμο και δεν είχε κάτι άλλο να μας δείξει το μέρος αυτό. Ήταν πρωί και δεν είχε ακόμα μαζευτεί κόσμος. Γύρω από την παραλία υπήρχαν τεράστια κτήρια.

Είχα ένα θέμα όμως εκεί που πάρκαρα το αυτοκίνητο. Όταν επιστρέψαμε και πήγα να πληρώσω, δεν δεχόταν καμία από τις κάρτες μου το μηχάνημα και δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιος άνθρωπος για να με βοηθήσει. Πήρα ένα τηλέφωνο που είχε εκεί, πατώντας ένα κουμπί, και μια κοπέλα μου ζήτησε να περιμένω μέχρι να έρθει κάποιος ντόπιος να με βοηθήσει. Ευτυχώς ήρθε ένας πελάτης μετά από 5-10 λεπτά για να αφήσει το αυτοκίνητο του και πλήρωσε με την κάρτα του και εγώ του έδωσα μετρητά. Στο πάρκινγκ αυτό δεν περνούσαν οι ξένες κάρτες.

Και στο επόμενο πάρκινγκ είχα το ίδιο πρόβλημα, αλλά ευτυχώς εκεί υπήρχε κάποιος παρκαδόρος ο οποίος πήρε τα μετρητά μου. Ήταν στην παραλία Haeundae. Εκεί είχε περισσότερο κόσμο αφού η ώρα είχε πάει σχεδόν 10 και το ιδιαίτερο που είχε είναι ότι υπήρχαν πολύ ωραίες τεράστιες κατασκευές πάνω στην άμμο. Ήταν εκτεθειμένες για να τις βλέπει ο κόσμος και νομίζω οι καλλιτέχνες που τις κατασκεύασαν δεν ζητούσαν χρήματα. Άλλωστε εκείνη την ώρα δεν ήταν εκεί κανένας από αυτούς.

Αυτά από παραλίες στο Busan. Εγώ δε θα έκανα μπάνιο.

 

[travelbreak]

Haedong Yonggungsa Temple και Gamcheon Cultural Village

Τρίτος προορισμός της ημέρας ήταν το Haedong Yonggungsa Temple. Βρίσκεται και αυτό σχετικά μακριά από την πόλη, σε μία πολύ όμορφη ακτή. Ο συνδυασμός των κτιρίων του ναού, των βράχων και της θάλασσας είναι ιδανικός για να κάνει το μέρος ελκυστικό. Υπήρχε άπειρος κόσμος που έκανε βόλτες ακριβώς σε αυτό το τέμπλο ίσως επειδή ήταν Σάββατο και κατά κάποιο τρόπο είναι αργία. Εμείς απολαύσαμε βόλτες πάνω-κάτω σε όλα τα κτίρια του ναού. Ίσως είναι ο καλύτερος ναός που είδαμε.

Φεύγοντας από εκεί είχαμε δύο επιλογές: είτε να πάμε να δούμε ένα φρούριο με το όνομα Dongnae Eupseong Fortress, ή να πάμε στο Gamcheon Cultural Village. Και για τα δυο δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση. Αποφασίσαμε να πάμε στο τελευταίο, κυρίως γιατί βρισκόταν κοντά στο ξενοδοχείο μας και ήδη είχαμε κουραστεί, και εξαιτίας της ζέστης και επειδή ανεβαίναμε και κατεβαίναμε διάφορα επίπεδα στον τελευταίο ναό που είχαμε μόλις πάει.

Ο πλοηγός μας οδήγησε κάπου που καλά καλά δεν ξέραμε τι ήταν. Εμείς περιμέναμε να δούμε ένα παραδοσιακό χωριό σαν και τα άλλα που είχαμε ήδη δει. Όταν φτάσαμε σε ένα πάρκιν, που μας οδήγησε ο πλοηγός, δεν βρήκα να παρκάρω γιατί ήταν γεμάτο με αυτοκίνητα και πήγα σε ένα δρόμο εκεί κοντά που είδα και άλλα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πάρκαρα. Ευτυχώς ένας ντόπιος ήρθε και μου μίλησε. Χωρίς να ξέρει καλά αγγλικά μου εξήγησε ότι το χωριό που ψάχναμε ήταν λίγο πιο πάνω και θα έπρεπε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να πάμε μέχρι εκεί.

Ήταν ένα χιλιόμετρο πιο πέρα και καταλάβαμε μόλις φτάσαμε περί τίνος επρόκειτο. Ήταν μια περιοχή στις πλαγιές δύο λόφων που ήταν γεμάτη με μικρά σπιτάκια σαν στις φαβέλες. Υπήρχαν ελάχιστοι δρόμοι και η μετακίνηση των ανθρώπων γινόταν μέσα από δρομάκια με πλάτος ένα μέτρο ή λίγο παραπάνω. Υπήρχαν λίγοι τουρίστες που έκαναν βόλτες και οι περσότεροι ήταν Κορεάτες. Άρα δεν ήταν ένα χωριό όπως τα άλλα παραδοσιακά χωριά που τα ονόμαζαν folk villages. Αυτή ήταν μία περιοχή, προάστιο θα έλεγα της πόλης, που κατοικούνταν από φτωχούς ανθρώπους και για κάποιο λόγο είχαν χρωματίσει τα σπίτια όπως τα χρωματίζουν στην Λατινική Αμερική. Τα σπίτια είχαν μόνο ένα ισόγειο και μπορεί να είχαν και έναν όροφο από πάνω. Κάναμε βόλτα στην περιοχή περίπου μια ώρα και αγοράσαμε και ένα ξύλινο από έναν τύπο που έφτιαχνε γλυπτά ξύλινα αντικείμενα.

Μετά και από αυτήν την επίσκεψη πήγαμε στο δωμάτιο πιο πολύ για να αφήσουμε το αυτοκίνητο αφού δεν καθίσαμε για ξεκούραση. Φύγαμε να πάμε σε ένα εμπορικό κέντρο που είχε κοντά αλλά δυστυχώς τα πάντα εκεί ήταν ακριβά, και αν θέλαμε να ψωνίσουμε κάτι δεν το κάναμε. Για αυτό σύντομα γυρίσαμε στο δωμάτιο για περίπου δυο ώρες ξεκούρασης.

 

[travelbreak]

Επίλογος για το Busan

Στις βόλτες που κάναμε σήμερα διαπιστώσαμε αυτό που είχαμε πει και χθες βλέποντας την πόλη από ψηλά: το Busan είναι χτισμένο σε κοιλάδες ανάμεσα σε πολλούς λόφους. Εκτείνεται σε μία τεράστια έκταση. Μερικές φορές νομίζεις ότι είσαι στην ύπαιθρο αλλά μπορεί να σηκώσεις το κεφάλι σου ψηλά και να δεις ουρανοξύστες. Συνήθως έχουν από 30 μέχρι 50 ορόφους. Δεν είναι δηλαδή και τόσο υψηλοί, αλλά δεν τα λες και χαμηλά κτήρια. Οι δρόμοι που έχει η πόλη είναι τεράστιοι και σε πλάτος και σε μήκος. Εμείς χαρήκαμε που περάσαμε το μεσημέρι δύο τεράστιες γέφυρες που έχει πάνω από τη θάλασσα και φυσικά έχουν και διόδια.

Να πω ότι είχα αγοράσει (από το αεροδρόμιο που παρέλαβα το αυτοκίνητο) μία κάρτα για τα διόδια που την τοποθέτησα στο αυτοκίνητο και έτσι περνούσαμε πολύ γρήγορα όλα τα σημεία ελέγχου διοδίων. Ονομάζεται κάρτα hi pass και όταν πλησιάζεις στα διόδια, έχει μια παχιά μπλε γραμμή που ακολουθείς τυφλά. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να περάσεις και με 50 και 60 χιλιόμετρα από το σημείο ελέγχου και δεν υπάρχουν μπάρες για να σηκώνονται. Οι γέφυρες που περάσαμε νωρίτερα είχαν διόδια αλλά δεν ήταν και τόσο μεγάλες οι τιμές τους. Στο νησί Jeju διόδια δεν υπήρχαν. Φυσικά υπάρχουν και θυρίδες στα διόδια, που μπορείς να πας να πληρώσεις με μετρητά ή με κάρτα για να περάσεις. Αυτά βρίσκονται δίπλα στα διόδια hi pass που είχαμε εμείς.

Μετά την ξεκούραση βγήκαμε βόλτα για να δούμε τα μαγαζιά και να περάσουμε ξανά από την περιοχή της αγοράς των ψαριών και γενικότερα τον θαλασσινών. Πολύ κοντά σε μας περνούσε ένας μεγάλος εμπορικός δρόμος, με μαγαζιά θα έλεγα πολυτελείας. Όμως κάθετα σε αυτόν είναι μεγάλοι δρόμοι που έχουν μικρά μαγαζάκια και πλανόδιους πωλητές ρούχων και άλλων αντικειμένων. Σε αυτά τα στενά δεν είχαμε πάει και έτσι πήγαμε αυτή τη φορά. Σε τόσο πολλά όμως μαγαζιά ήταν δύσκολο να βρούμε αυτά τα λίγα που έχουν και σουβενίρ, και τα αναζητούσαμε για ευνόητους λόγους. Ένα βρήκαμε τυχαία και ένα άλλο ψάχνοντας στους χάρτες της google.
Σε ένα Μολ:

Είπαμε ότι οι google maps δεν δουλεύουν εδώ αν τους βάλεις να σε οδηγήσουν σε κάποιο μέρος. Το μόνο που σου δείχνουν είναι πώς θα πας με κάποιο συγκοινωνιακό μέσον. Όμως όταν είσαι με τα πόδια μπορείς να βάλεις το σημείο που θέλεις να πας και χωρίς να βάλεις την οδήγηση σε αυτό με τα πόδια, εσύ ακολουθείς τους δρόμους όπως τους βλέπεις από τους χάρτες. Σου δείχνουν την κατεύθυνση και την πορεία σου και πας μια χαρά. Απόσταση δεν ξέρεις αλλά την υπολογίζεις με τα μάτια. Κάπως έτσι χρησιμοποιούσα το google maps και μου ήταν αρκετά χρήσιμο.

Στο πρώτο λοιπόν κατάστημα με σουβενίρ διαπραγματεύτηκα λίγο μία μάσκα που μου άρεσε, αλλά δεν κάνουν πολλά παζάρια. Συγκεκριμένα από 66.000 που την έδινε μου την άφησε 55.000 μόνο στην περίπτωση που θα την πλήρωνα με μετρητά. Άρα και στην Κορέα υπήρχε τρόπος να κλέβεις την εφορία. Όταν πληρώνεις με κάρτα φυσικά αυτό δεν γίνεται. Πιστεύω ότι γι’ αυτό ήθελε τα μετρητά και όχι για να γλιτώσει την προμήθεια της τράπεζας λόγω της κάρτας. Έχω ξαναπεί ότι όταν ψωνίζεις δίνεις την κάρτα στο ταμείο ή τη βάζεις μόνος σου στο μηχάνημα και απόδειξη δεν σου δίνουν ποτέ εκτός εάν το ζητήσεις. Συνήθως δεν ξέρεις και πόσο πληρώνεις. Και εγώ για να δω πόσο πλήρωσα (αν δεν το ήξερα) έμπαινα στην εφαρμογή της revolut και μάθαινα πόσο μου κράτησαν στο ταμείο.

Επειδή λοιπόν πλήρωσα μερικές φορές με μετρητά, τα περίπου 220.000 won που είχα φέρει από την Ελλάδα κόντευαν να μου τελειώσουν. Γι’ αυτό ήθελα να κάνω μετρητά. Πριν φύγω από την Αθήνα, πήγα σε ένα ανταλλακτήριο και ζήτησα κορεάτικα χρήματα. Με πήραν τηλέφωνο μετά από 2, 3 μέρες και πήγα να πάρω αυτά τα κορεάτικα και είχα για τα πρώτα έξοδα. Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα αλλάξει ή κάνει ανάληψη άλλων γουόν.

Στην Κορέα δεν είναι εύκολο να βρεις μηχάνημα ΑΤΜ για ανάληψη. Υπάρχουν, αλλά είναι πολύ λίγα. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να βρεις ανταλλακτήριο με κάποιον υπάλληλο. Ένα άλλο όμως που έχουν είναι μηχανήματα για να αλλάξεις χρήματα. Βρήκα ένα συμπωματικά εκεί που περπατούσαμε. Ήταν μέσα σε ένα κατάστημα μίνι μάρκετ αυτό το μηχάνημα. Μπορούσες να βάλεις μετρητά ή να βάλεις την κάρτα σου και να σου δώσει χρήματα. Εγώ προτίμησα το πρώτο. Έβαλα 50 ευρώ και με πολύ καλό rate μου έδωσε 76.000 won. Το ενδιαφέρον ήταν ότι για να κάνω αυτή την ανταλλαγή έπρεπε να βάλω το διαβατήριό μου για να το δουν. Φυσικά και το έκανα αλλιώς δεν θα μπορούσα να πάρω τα won.

Τα μαγαζάκια αυτά είναι για χειρομαντεία:

Αφού αγοράσαμε λοιπόν τη μάσκα και μία μικρή βεντάλια, πήγαμε προς την περιοχή των θαλασσινών που είναι δίπλα στη θάλασσα και πολύ κοντά στα πλοία που ψαρεύουν. Είναι μία πολύ μεγάλη περιοχή η οποία συνήθως έχει μαγαζιά που σου δείχνουν τα ψάρια που πουλάνε και ταυτόχρονα έχουν τραπέζια για να καθίσεις να τα φας. Τα ψάρια που πουλάνε πάντα είναι μέσα στο νερό ζωντανά. Σε δεξαμενές θα βρεις πάρα πολλά καβούρια, λίγες καραβίδες και αστακούς αλλά θα βρεις κάθε είδους οστρακοειδές. Για να πω την αλήθεια ζήλευα λίγο και τον κόσμο που καθόταν και έτρωγε. Μιλάμε για πολύ κόσμο. Εκείνη την ώρα που ήταν περίπου 7 με 8 το σούρουπο, τα πιο πολλά τραπέζια σε όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα. Δεν λέω ότι έτρωγαν άπειρα πιάτα, αλλά οι άνθρωποι έπιναν μία μπύρα και είχαν μία μεγάλη πιατέλα με ψαρικά στη μέση και έτρωγαν ένας-ένας. Στην κεντρική ψαραγορά βέβαια υπήρχαν και μαγαζιά που απλά πουλούσαν τα θαλασσινά που είχαν πάλι μέσα σε δεξαμενές. Και φυσικά στις δεξαμενές έμπαινε συνέχεια νερό καθαρό και έβγαινε το προηγούμενο. Γενικά έτρεχαν παντού νερά σε αυτά τα μαγαζιά. Το ίδιο και στα μαγαζιά που ήταν ταυτόχρονα και εστιατόρια. Σε κάποια μαγαζιά είχαν και τηγανισμένα ψάρια και τα έβλεπες και φαντάζομαι αν ήθελες έπαιρνες και για το σπίτι ή έπαιρνες από αυτά και καθόσουν μέσα για να φας. Αυτή η αγορά των θαλασσινών πιστεύω είναι από τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στην πόλη του Busan και ονομάζεται Jagalchi Market.

Κάθε μέρα περπατάγαμε από 15 μέχρι 25 χιλιάδες βήματα, όπως έδειχνε το κινητό μου. Αυτό σημαίνει κούραση. Γι’ αυτό και το βράδυ μετά το φαγητό κοιμηθήκαμε πολύ σύντομα. Ειδικά εγώ πρώτη φορά κοιμήθηκα από τις 10, τόσο νωρίς.

Στο δωμάτιο μας υπήρχε ένα μηχάνημα που πιστεύω ότι ήταν αφυγραντήρας. Επειδή έκανε αρκετή φασαρία το έκλεισα. Επίσης στα πιο πολλά δωμάτια που μείναμε τα φώτα δεν είχαν διακόπτες, αλλά υπήρχε ένας κεντρικός διακόπτης στον τοίχο όπου τα φώτα προσδιορίζονται εκεί με συγκεκριμένα κουμπιά. Ταυτόχρονα το να τα ανάψεις ή να τα σβήσεις μπορεί να γίνει με το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασης το οποίο φυσικά είναι και τηλεχειριστήριο για το κλιματιστικό μηχάνημα. Στο ξενοδοχείο στο Busan η τηλεόραση ήταν 55 ιντσών, ίσως και μεγαλύτερη. Κάπως έτσι ήταν και στα περισσότερα από τα ξενοδοχεία που πήγαμε. Σε όλα τα παράθυρα υπάρχουν σίτες για τα κουνούπια το καλοκαίρι. Εμείς δεν είδαμε τέτοια έντομα. Βέβαια ακόμα δεν είχε έρθει το καλοκαίρι στην Κορέα αφού η μεγαλύτερη θερμοκρασία που είδαμε ήταν νομίζω κάπου 25 βαθμοί. Το πρωί όμως που ξεκινούσαμε ήταν συνήθως είναι 15 με 17 βαθμούς.