Γαλλία Ισπανία Ν. Γαλλία - Καταλονία (και λίγο Ναβάρρα)

[Ulysses]

Ημέρες 4η-5η – Ρουσιγιόν – Μονπελιέ – Περπινιάν - Κολιούρ

Μετά από δυο ημέρες στην Αβινιόν, την οποία εγώ είχα επιλέξει να περάσουμε τον περισσότερο χρόνο, και είχα δίκιο

, αποχαιρετίσαμε τον φίλο Μεξικανό που θα επέστρεφε στη Μασσαλία γιατί δεν μπορούσε να λείψει άλλο, εγώ δηλαδή, με τους άλλους βρίσκονται, ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή σε κάποιο μέρος του κόσμου.

Με το αυτοκίνητο λοιπόν του Γάλλου ποιητή-βιβλιοπώλη θα συνεχίζαμε την πορεία μας.

Η διαδρομή ήταν σε πολλά σημεία πολύ όμορφη και αν και καλοκαίρι, με πολλά ανοιξιάτικα χρώματα, κυρίως κόκκινα και μωβ από τις λεβάντες.

Μου θύμισε τις περιγραφές από ένα βιβλίο που είχα διαβάσει στα 12 και μου είχαν μείνει στο μυαλό, για ένα παιδί που χάθηκε σε κάτι λιβάδια ενώ πήγαινε στο Μονπελιέ. Δεν είχα μπορέσει ποτέ να βρω το μέρος αυτό στο χάρτη.

Θα μέναμε στην Perpignan.

Η Περπινιάν είναι μια καταλανική πόλη, πιο πολλές είναι οι καταλανικές σημαίες, παρά οι γαλλικές, με ανθρώπους που συγκεντρώνονται στις πλατείες και χορεύουν τους γνωστούς καταλανικούς χορούς, κάποιες ωραίες γοτθικές εκκλησίες ένα στενό ποτάμι που τη διασχίζει με όμορφα κτίρια στις όχθες του,


και ψιλοαδιάφορα όλα τα υπόλοιπα.

Eπισκεφτήκαμε όμως και άλλα μέρη μέχρι να καταλήξουμε εδώ

Τη Roussillon, μια μικρή κόκκινη πόλη. (μου είπαν ότι υπάρχει και δεύτερη με το ίδιο όνομα στη Γαλλία)

και το λατομείο κόκκινης ώχρας όπου λερώσαμε τα παπούτσια μας και καλυφτήκαμε και οι ίδιοι από σκόνη.




Στο Μονπελιέ σταματήσαμε μόνο για λίγο για ένα καφέ και βόλτα στην Place de la Comedie. Είχα ξαναπάει κάποτε και θυμάμαι ότι δεν μου φάνηκε κάτι το εξαιρετικό. Βλέποντας την πόλη δεν θυμάμαι τι δεν μου άρεσε αλλά την είχα βγάλει από τη διαδρομή.

Πήγαμε για μισή μέρα στο παραθαλάσσιο Collioure,

λιγότερο από μισή ώρα από την Περπινιάν, ζωγραφισμένο και από τον Ματίς.



Αρκετός κόσμος στην παραλία, προς το απόγευμα όμως άρχισε να ερημώνει.

Ήταν ωστόσο ιδανικό για φαγητό με θαλασσινά και κρασί (είχε και ούζο) την ώρα του ηλιοβασιλέματος τα οποία και απολαύσαμε.



Η επόμενη μέρα είχε έναν ακόμα αποχαιρετισμό, προς τον Γάλλο μας αυτή τη φορά καθώς μας άφησε στο σταθμό του τρένου από όπου θα πηγαίναμε στηΒαρκελώνη, τελικός προορισμός για μένα, ο Ιταλός θα συνέχιζε για την πόλη όπου μένει, αλλά θα τον ξανασυναντούσα.


Θα ήθελα σαφώς να είχα περισσότερες μέρες και να ανακαλύψω και άλλα μέρη που προσπέρασα, αλλά την επόμενη φορά!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Ulysses]

Ημέρες 2η-3η - Αβινιόν

Την επομένη το πρωί πήραμε το τρένο με κατεύθυνση την πόλη της Αβινιόν. Το αρχικό σχέδιο περιελάμβανε άλλο τρένο αλλά εξαιτίας κάποιων απεργιών υπήρχαν μερικές καθυστερήσεις και ακυρώσεις και είπαμε να μην μπλέξουμε. Γινόταν ένας χαμός, ήταν από αυτά χωρίς συγκεκριμένες θέσεις...
Κάποια στιγμή φτάσαμε.
Είχαμε αποφασίσει να εμπιστευτούμε τον Γάλλο της παρέας και πήγαμε στο μικρό ξενοδοχείο που μας πρότεινε.
http://www.booking.com/hotel/fr/de-garlande.el.html
Τελικά καλό ήταν, όμορφο, σε καλή τοποθεσία.
Οι υπόλοιποι δύο είχαν ήδη φτάσει και τους ψάχναμε.

Δεν θα τα γράψω αναλυτικά, θα πω όμως ότι η Αβινιόν μου άρεσε πολύ σαν πόλη. Είχε πολύ κόσμο και ζωή αλλά όχι σε σημείο να σε κουράζει. Ωραία εστιατόρια, ωραία μέρη για να βγεις έξω το βράδυ, είτε μέσα σε μαγαζί είτε στις πλατείες.
Η εποχή που την επισκέφτηκα δεν ήταν η ιδανικότερη. Σε λίγες μέρες θα ξεκινούσε το περίφημο φεστιβάλ και η πόλη ετοιμαζόταν, φαντάζομαι θα είναι καλή εμπειρία να βρεθεί κάποιος εκεί τη συγκεκριμένη περίοδο.
Επίσης δεν είχα την ευκαιρία να δω το περίφημο Les luminessences d´Avignon, το σόου με τις τρισδιάστατες αναπαραστάσεις στα τείχη του Palais des papes.
Ας αρκεστούμε στο τρέιλερ που δείχνει και όμορφες εικόνες της πόλης

Πέρα από το ότι ήταν δυο μέρες αφιερωμένες στην παρέα, τα φαγητά και τα ποτά, καθώς με κάποιους είχαμε να βρεθούμε αρκετά χρόνια, επισκέφτηκα το Palais des papes,

το μεγαλύτερο γοτθικό παλάτι του κόσμου και κατοικία του πάπα κατά τον 14ο αιώνα (το εξωτερικό του μου φάνηκε περισσότερο επιβλητικό κι ενδιαφέρον αν και μέσα μερικές αίθουσες ήταν εξίσου με τα αγάλματα), την περίφημη γέφυρα του Saint Benezet που πρωτοχτίστηκε το 12ο αιώνα, έκανα βόλτες στον rue de Teinturiers,

το δρόμο με τα γεφυράκια και τους νερόμυλους, στο πάρκο Rocher des Doms , πάνω σε ένα λόφο με ωραία θέα του ποταμού και της γέφυρας.


Μέσα στις δυο μέρες που έμεινα, η πόλη μπήκε στη λίστα με τις αγαπημένες μου, από τα πρώτα λεπτά δηλαδή, και θα επιχειρήσω να ξαναπάω, κατά προτίμηση σε περίοδο που θα μπορώ να δω και το Les luminessences καθώς ό,τι γίνεται νύχτα και περιλαμβάνει μουσική και εικόνες μου αρέσει!

 

[taver]

Τρένο από το αεροδρόμιο της Μασσαλίας; Μήπως δε θυμάσαι καλά και πήρες το λεωφορείο (που όντως πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό σε περίπου τόσο χρόνο)?
Μην ανησυχείς για το Les Luminessences, δεν έχασες και τίποτα. Σε άλλα μέρη/μνημεία στη Γαλλία έχει πολύ καλύτερα. Να ανησυχείς όμως που έχασες το φεστιβάλ, είναι απίθανη φάση.

 

[Ulysses]

Τρένο από το αεροδρόμιο της Μασσαλίας; Μήπως δε θυμάσαι καλά και πήρες το λεωφορείο (που όντως πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό σε περίπου τόσο χρόνο)?
Μην ανησυχείς για το Les Luminessences, δεν έχασες και τίποτα. Σε άλλα μέρη/μνημεία στη Γαλλία έχει πολύ καλύτερα. Να ανησυχείς όμως που έχασες το φεστιβάλ, είναι απίθανη φάση.

όντως, λεωφορείο κι όχι τρένο. Δεν είδα τι έγραψα...
Έτσι όπως το είδα το Les Luminessences μου άρεσε. Το φεστιβάλ πράγματι θα ήταν καλή φάση, ήδη υπήρχε ωραίο κλίμα με τις ετοιμασίες. Του χρόνου!

 

[Ulysses]

Ημέρες 4η-5η – Ρουσιγιόν – Μονπελιέ – Περπινιάν - Κολιούρ

Μετά από δυο ημέρες στην Αβινιόν, την οποία εγώ είχα επιλέξει να περάσουμε τον περισσότερο χρόνο, και είχα δίκιο

, αποχαιρετίσαμε τον φίλο Μεξικανό που θα επέστρεφε στη Μασσαλία γιατί δεν μπορούσε να λείψει άλλο, εγώ δηλαδή, με τους άλλους βρίσκονται, ελπίζοντας να ξαναβρεθούμε κάποια στιγμή σε κάποιο μέρος του κόσμου.

Με το αυτοκίνητο λοιπόν του Γάλλου ποιητή-βιβλιοπώλη θα συνεχίζαμε την πορεία μας.

Η διαδρομή ήταν σε πολλά σημεία πολύ όμορφη και αν και καλοκαίρι, με πολλά ανοιξιάτικα χρώματα, κυρίως κόκκινα και μωβ από τις λεβάντες.

Μου θύμισε τις περιγραφές από ένα βιβλίο που είχα διαβάσει στα 12 και μου είχαν μείνει στο μυαλό, για ένα παιδί που χάθηκε σε κάτι λιβάδια ενώ πήγαινε στο Μονπελιέ. Δεν είχα μπορέσει ποτέ να βρω το μέρος αυτό στο χάρτη.

Θα μέναμε στην Perpignan.

Η Περπινιάν είναι μια καταλανική πόλη, πιο πολλές είναι οι καταλανικές σημαίες, παρά οι γαλλικές, με ανθρώπους που συγκεντρώνονται στις πλατείες και χορεύουν τους γνωστούς καταλανικούς χορούς, κάποιες ωραίες γοτθικές εκκλησίες ένα στενό ποτάμι που τη διασχίζει με όμορφα κτίρια στις όχθες του,


και ψιλοαδιάφορα όλα τα υπόλοιπα.

Eπισκεφτήκαμε όμως και άλλα μέρη μέχρι να καταλήξουμε εδώ

Τη Roussillon, μια μικρή κόκκινη πόλη. (μου είπαν ότι υπάρχει και δεύτερη με το ίδιο όνομα στη Γαλλία)

και το λατομείο κόκκινης ώχρας όπου λερώσαμε τα παπούτσια μας και καλυφτήκαμε και οι ίδιοι από σκόνη.




Στο Μονπελιέ σταματήσαμε μόνο για λίγο για ένα καφέ και βόλτα στην Place de la Comedie. Είχα ξαναπάει κάποτε και θυμάμαι ότι δεν μου φάνηκε κάτι το εξαιρετικό. Βλέποντας την πόλη δεν θυμάμαι τι δεν μου άρεσε αλλά την είχα βγάλει από τη διαδρομή.

Πήγαμε για μισή μέρα στο παραθαλάσσιο Collioure,

λιγότερο από μισή ώρα από την Περπινιάν, ζωγραφισμένο και από τον Ματίς.



Αρκετός κόσμος στην παραλία, προς το απόγευμα όμως άρχισε να ερημώνει.

Ήταν ωστόσο ιδανικό για φαγητό με θαλασσινά και κρασί (είχε και ούζο) την ώρα του ηλιοβασιλέματος τα οποία και απολαύσαμε.



Η επόμενη μέρα είχε έναν ακόμα αποχαιρετισμό, προς τον Γάλλο μας αυτή τη φορά καθώς μας άφησε στο σταθμό του τρένου από όπου θα πηγαίναμε στη Βαρκελώνη, τελικός προορισμός για μένα, ο Ιταλός θα συνέχιζε για την πόλη όπου μένει, αλλά θα τον ξανασυναντούσα.


Θα ήθελα σαφώς να είχα περισσότερες μέρες και να ανακαλύψω και άλλα μέρη που προσπέρασα, αλλά την επόμενη φορά!

 

[Ulysses]

Ημέρα 6η - Βαρκελώνη

Έφτασε λοιπόν και η μέρα της Βαρκελώνης!

Τι κάνεις μόνος σε ένα μέρος που έχεις πάει πολλές φορές κι έχεις δει πολλάκις όσα ήθελες να δεις; Ψάχνεις για καινούρια μέρη; Το έκανα κι αυτό.
Ξαναπάς στα ίδια; Κι αυτό έγινε, αλλάζει ο τρόπος που τα βλέπεις εξάλλου…
Έσπασα και προσωπικό ρεκόρ νομίζω, πήγα σε 8 μουσεία και εκθέσεις όσο ήμουν εκεί.

Εδώ νομίζω θα τα γράφω πιο αναλυτικά καθώς χωρίς παρέα έδινα περισσότερη προσοχή γύρω μου.

Φτάνω στο δοκιμασμένο ξενοδοχείο (
http://www.booking.com/hotel/es/hostal-benidorm.el.html
στο οποίο είχα βέβαια να πάω αρκετά χρόνια καθώς μεγάλωσα και τις τελευταίες φορές που πήγα είχα ανέβει επίπεδα, αλλά ήταν μια χαρά, όπως παλιά. Μπορεί να είναι στο πιο πολυσύχναστο και τουριστικό μέρος που υπάρχει στην πόλη, αλλά είναι πολύ βολικό και παραδόξως ήσυχο. Το είχα κλείσει με 55 τη βραδιά, στα ανακαινισμένα δωμάτια.

Εκτός από τις νεανικές αναμνήσεις κλπ, ένας άλλος λόγος που το επέλεξα ήταν η τιμή λόγω της πιθανότητας να μη μείνω εκεί όλα τα βράδια που έκλεισα, όπως κι έγινε.

Αφού τακτοποιώ τα πράγματά μου στο λίγο μικρό δωμάτιό μου, παρέα δεν έχω, δηλαδή έχω αλλά δεν θέλω να αποκαλύψω την άφιξή μου ακόμα, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω!

Ανηφορίζω τη Ramblas ως την Plaza Cataluña, μπάινω σε γνωστό πολυκατάστημα με σκοπό την αγορά ισπανικών λογοτεχνικών βιβλίων η υπόθεση των οποίων διαδραματίζεται στην Βαρκελώνη (έτσι κάνω όταν πάω κάπου).

Ή ώρα κοντεύει πλέον τρεις, κατηφορίζω και μπαίνω στην αγορά Boquería.


Παίρνω ένα χυμό και αρχίζω να περιφέρομαι ψάχνοντας τι με εμπνέει για φαγητό.

Κάθομαι τελικά σε έναν πάγκο και διαλέγω να μου φτιάξουν διάφορα με καταλανικά ψωμιά (αυτά με την ντομάτα και το λάδι), χαμόν και λουκάνικα. Ωραιότατα, πολλά και με 5 ευρώ.
Έπειτα από μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ για νερά και διάφορα φαγώσιμα για ώρα ανάγκης, πηγαίνω στο ξενοδοχείο, παίρνω ένα café conlecheαπό το μηχάνημα στη ρεσεψιόν, καθαρίζομαι και φτιάχνομαι λίγο και πηγαίνω στην Plaza Real που ήταν απέναντι με σκοπό να ακολουθήσω αυτό το walking tour.
http://www.runnerbeantours.com/barcelona-tours/free-walking-tour-old-city/13
Είχαμε μαζευτεί γύρω στα 15 άτομα και ξεκινήσαμε.

Δεν έμαθα πολλά που δεν ήξερα, αλλά ήταν ευχάριστα γενικά και πήγαμε σε όμορφα σημεία που κάποιος μπορεί εύκολα να προσπεράσει ή να μη βρει.

Όπωςη Plaza del Pi.



Το τουρ έληξε αφού πλήρωσε ο καθένας όσο ήθελε, αν ήθελε, στην εκκλησία Santa Maria del Mar στην οποία δεν είχα ξαναπάει και μου άρεσε πολύ και κάθισα κι αρκετή ώρα μετά το τέλος ακούγοντας το εκκλησιαστικό όργανο που έπαιζε.




Μετά είχα σκοπό να πάω σε αυτό
http://www.runnerbeantours.com/barcelona-tours/night-walking-tour-the-dark-past/14

Δεν είχα κάνει κράτηση γιατί δεν ήξερα αν θα πήγαινα αλλά σκέφτηκα ότι είναι με πληρωμή και δεν θα μου πουν όχι. Έφαγα πόρτα όμως...

Ξενέρωσα και είπα να περιπλανηθώ χωρίς αυτούς στα γοτθικά στενά όταν νυχτώσει εντελώς.

Βρισκόμουν όμως στο Arc de Triomf και είπα να κατηφορίσω στο πάρκο Ciutadella.

Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και δεν είχε και πολύ κόσμο. Είχε όμως μερικά χαριτωμένα ποντικάκια να κάνουν βόλτες στα μνημεία τα οποία φωτογράφιζα.


Κάθονταν κάποιοι στα χορτάρια και μου είπαν κάτι και τελικά πιάσαμε κουβέντα και κάθισα μαζί τους. Με κεράσανε και μπίρα.

Οι περισσότεροι ήταν φοιτητές από άλλες καταλανικές πόλεις που σπούδαζαν εκεί. Περίμεναν το τελευταίο μέλος της παρέας να τελειώσει απ’τη δουλειά, έναν ιρλανδό που έπαιζε μουσική σε σταθμό του μετρό. (η μαμά μου θα ταν περήφανη για τις παρέες μου και που μιλάω σε αγνώστους)

Πέρασα καμιά ώρα έτσι με την ωραία ομολογουμένως παρέα τους και ξεκίνησα να φύγω. Δεν υπήρχε κανείς άλλος πλέον στο πάρκο.

Κι αφού μου είχε μπει η ιδέα να περπατήσω στη γοτθική συνοικία βράδυ, το έκανα επιλέγοντας διαδρομές με κριτήριο ποια δρομάκια δεν είχαν κόσμο και ποια ήταν τα πιο «τρομακτικά». Ήθελα να χαθώ και λίγο αλλά δεν τα κατάφερα εντελώς.

Για το τέλος της βραδιάς, φαγητό από γνωστό φαστφουντάδικο στο ξενοδοχείο. Αν και είχα πει ότι θα γύριζα μέχρι τις 12 για να κοιμηθώ επιτέλους ένα βράδυ νωρίς, δεν τα κατάφερα.

Η επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα και εκδρομή στην πόλη Besalú και σε άλλες. Μια ιδέα που μου κόλλησε σε αυτό το φόρουμ και μιας και δεν θα είχα δικό μου μέσο, και τα μαζικής δεν εξυπηρετούσαν, είχα ψάξει τρόπους να το κάνω και τελικά βρήκα!

 

[karfitsa]

Πολυ ομορφο ταξιδι και ομορφες φωτογραφιες...

 

[Ulysses]

Ημέρα 7η – Μπεσαλού – Ρουπίτ - Βαρκελώνη

Όπως είπα, σχεδιάζοντας ακόμα το ταξίδι μου, αναζητούσα μέρη εκτός Βαρκελώνης καθώς είχα πάει αρκετές φορές κι έψαχνα για κάτι καινούριο.

Είχα καταλήξει στο μοναστήρι του Μονσεράτ αλλά βλέποντας φωτογραφίες του χωριού Besalú εδώ στο φόρουμ, αποφάσισα ότι κάτι τέτοιο ήθελα. Και αν θυμόμουν καλά, πριν από χρόνια που είχα περιηγηθεί στα Πυρηναία μου άρεσαν.

Αυτοκίνητο όμως δεν είχα, με τα ΜΜΜ δεν μπορούσα να βρω τρόπο να πάω και ψάχνοντας βρήκα αυτή την εκδρομή
http://www.viator.com/tours/Barcelo...-Day-Trip-from-Barcelona/d562-3142BCNMEDIEVAL
Έκανα κράτηση χωρίς να το πολυσκεφτώ.
O tour operatorήταν το γραφείο http://www.explorecatalunya.com
Το υποψιαζόμουν, αλλά δεν έβρισκα τη συγκεκριμένη στο σάιτ τους.
8.30 το πρωί αναχώρηση λοιπόν από τα γραφεία του πρακτορείου. Πολύς κόσμος για διάφορες εκδρομές, αυτή που είχα επιλέξει γινόταν με ένα μικρό λεωφορειάκι 9 θέσεων.
Τελικά ήμασταν 7 άτομα διαφόρων εθνικοτήτων και ηλικιών και ο οδηγός-ξεναγός ο οποίος ήταν πολύ ευχάριστος, απαντούσε σε κάθε ερώτηση που του γινότανε και γενικά υπήρξε από την αρχή ένα ωραίο παρεϊστικο κλίμα.

Πρώτος σταθμός, Besalú, ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό.
Η γέφυρα που οδηγεί στο χωριό



Η πλατεία όπου ήπιαμε καφέ με ενάμισι ευρώ


Ακολούθησε μια μικρή ξενάγηση, άρχισε και να βρέχει λίγο, και μετά, αφού προμηθευτήκαμε χάρτες (που δεν χρειάζονταν για ένα τόσο μικρό μέρος), ο καθένας ήταν ελεύθερος να περιπλανηθεί όπου θέλει.


Μικρό μέρος αλλά πανέμορφο.
Συνεχίσαμε την όμορφη διαδρομή περνώντας και από άλλα χωριά όπως το
Castellfollit de la Roca, χτισμένο πάνω σε βράχο.

Συνέχεια είχε το χωριό Rupit, κρυμμένο μέσα στα βουνά, δεν το γνώριζα, επέλεξα την εκδρομή για την Μπεσαλού αλλά τελικά μου άρεσε περισσότερο. Ακόμα μικρότερο, διαφορετική αρχιτεκτονική, πανάκριβο αν θέλεις να αγοράσεις, όπως μας ενημέρωσε ο ξεναγός, και εξοχικές κατοικίες λίγων κι εκλεκτών.
Στο χωριό έμπαινες διασχίζοντας μια κρεμαστή γέφυρα.



Καθίσαμε για φαγητό στη μία από τις δύο επιλογές που είχαμε, πολύ όμορφο παραδοσιακό εστιατόριο που γεμίζει για δυο ώρες την ημέρα που έρχονται τα γκρουπ και μετά ερημώνει, όπως και το χωριό.
http://www.tripadvisor.es/Restauran...628-Reviews-Fonda_Marsal-Rupit_Catalonia.html
Με ένα μενού 12 ευρώ, τριών πιάτων που είχαμε να επιλέξουμε από πολλά, και όλα τελικά ήταν υπέροχα, και κρασί που το ανανέωναν συνεχώς φέρνοντας καινούρια μπουκάλια ενώ το μενού υποτίθεται περιείχε ένα μόνο ποτήρι, νομίζω ήταν ιδανικό.

Φάγαμε όλοι μαζί. Γενικά μου αρέσει να γνωρίζω και να μιλάω με ανθρώπους που συνήθως δεν έχω την ευκαιρία, οπότε το να μοιράζομαι το τραπέζι μου με μεσήλικες ασιάτες που έχουν κάνει το γύρο του κόσμου και ήξεραν από τα ταξίδια τους πολλά περισσότερα για την ιστορία χωρών κι από τους ίδιους τους κατοίκους της χώρας, και με Αυστραλούς, το ευχαριστήθηκα και από άποψη παρέας. Οι Ευρωπαίοι δεν προτιμούν τέτοιες εκδρομές, ενημέρωσε ο ξεναγός, και ήταν η δεύτερη φορά που είχε κάποιον απ’την Ελλάδα.

Μετά το φαγητό σειρά είχε μια βόλτα στα στενά δρομάκια του χωριού. Υπήρχε και μια διαδρομή που μας πρότειναν κατά μήκους του ποταμού, αλλά εγώ δεν την έκανα.


Γενικά δεν το χω πολύ με τη φωτογραφία και συνήθως δεν πολυασχολούμαι να φωτογραφίζω, αλλά στο Ρουπίτ έβγαλα πολλές, κάθε γωνιά ήταν πανέμορφη. Πολύ ξεχωριστό και ήρεμο μέρος.


Πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για Βαρκελώνη, πήραμε ένα μικρό χωματόδρομο με τόσο πυκνή βλάστηση γύρω που ήταν σαν να είχε νυχτώσει, και ανεβήκαμε στο χωριό Tavertet.

Δεν υπήρχε ψυχή, αλλά η θέα ήταν συγκλονιστική.


Και μια περήφανη σημαία να κυματίζει στο χείλος του γκρεμού.


Κι επιστροφή στην Βαρκελώνη λίγο πριν τις 7. Η μέρα ήταν ήδη μεγάλη αλλά υπάρχει και η νύχτα.
Χαίρομαι που έκανα αυτή την εκδρομή, ήταν από τις ομορφότερες στιγμές του ταξιδιού και ίσως η καλύτερη που έχω κάνει από όλες τις απόψεις, διαδρομής, τοπίου, οργάνωσης, κλίματος κλπ.
Έφτασε λοιπόν η ώρα να κάνω γνωστή την παρουσία μου στη Βαρκελώνη στον καθηγητή και στη συμφοιτήτρια που είναι εκεί με το πρόγραμμα Εράσμους.

Την επομένη το απόγευμα θα έπρεπε να πάω στο συνέδριο το οποίο είχε ήδη ξεκινήσει αλλά έκανα ότι δεν ήμουν εκεί.
Κλείνω ραντεβού με τον καθηγητή για αργά το βράδυ στο αγαπημένο μου μπαρ για να πούμε τα τελευταία για την αυριανή παρουσίαση.

Μέχρι τότε έκανα μπανάκι, έβαλα τα πολύ καλά μου γιατί έτσι πρέπει να πηγαίνεις εκεί όπου είχα σκοπό να πάω, έφαγα κάτι πρόχειρο και πήγα να απολάυσω το κοκτέιλ μου στο μπαρ Boadas
http://www.tripadvisor.com/Restaura...-Boadas-Barcelona_Catalonia.html#LIGHTBOXVIEW
ένα παλιό μπαρ με ατμόσφαιρα και διακόσμηση μιας άλλης εποχής, όπου οι μπάρμαν φορούν σμόκιν και σύχναζε εκτός των άλλων και ο Χέμινγουεϊ, ο οποίος μάλλον δεν είχε αφήσει κανένα μπαρ παραπονεμένο.
Κάθισα στο μπαρ, ήπια το κοκτέιλ μου, έπιασα κουβέντα με τους μπάρμαν που μου είπαν την ιστορία του μαγαζιού (την είχα ξανακούσει, αλλά μάλλον χαίρονται να τη λένε) με κέρασαν κι ένα δεύτερο και ξεκίνησα για το αγαπημένο μου όπως είπα μπαρ.
Το Bar Marsella.
http://www.tripadvisor.com.gr/Resta...Reviews-Bar_Marsella-Barcelona_Catalonia.html
Τι να πω γι αυτό το μέρος; Απλά το αγαπώ. Με τη σκόνη του, το σκισμένο του μουσαμά, το ψεύτικο αψέντι. Ακόμα και το μέρος που βρίσκεται με αυτά που έχει απ’έξω προσθέτουν κάτι. Μου αρέσει λίγο η παρακμή, το παραδέχομαι. Το αγόρασε πλέον ο δήμος για να μην κλείσει καθώς αντιμετώπιζε προβλήματα.
Πλέον έχει γίνει ελαφρώς τουριστικό, η παρακμή είναι και λίγο φτιαχτή, αλλά δέκα χρόνια πριν που πήγα για πρώτη φορά δεν ήταν καθόλου έτσι.

Ήπια λοιπόν τα αψέντια με τον κύριο Καθηγητή, ο οποίος είχε να πάει σε αυτό το μπαρ από τα νιάτα του και το χάρηκε, συζητήσαμε (λίγο) και για το αυριανό κι επέστρεψα στο ξενοδοχείο που ευτυχώς απείχε μόνο 2-3 λεπτά με τα πόδια.

(νομίζω έγραψα πολλά...)

 

[Ulysses]

Ημέρα 8η - Βαρκελώνη

Μετά από τη χθεσινή μέρα στα μεσαιωνικά χωριά, η σημερινή ήταν και πάλι αφιερωμένη στη Βαρκελώνη.
Φεύγοντας το πρωί από το ξενοδοχείο πέρασα πρώτα από την Boquería για πρωινό. Μετά πήρα το μετρό με σκοπό να επισκεφθώ ένα μουσείο που άνοιξε λίγα χρόνια πριν αλλά δεν είχα ξαναπάει.
To Museo del Modernismo Catalan
http://www.mmcat.cat/
Πήγα δέκα λεπτά αφού είχε ανοίξει. Στο ισόγειο είχε έπιπλα σχεδιασμένα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, μερικά εκ των οποίων έργα του Gaudí, ενώ στον κάτω όροφο είχε εκφραστικότατα αγάλματα, πίνακες και βιτρό καθώς και μια προσωρινή συλλογή.

Ήταν γενικά πολύ ενδιαφέρον και με ωραία ατμόσφαιρα και μουσική.
Στην ατμόσφαιρα ίσως συνετέλεσε το γεγονός ότι δεν υπήρξε κανένας άλλος επισκέπτης εώς την ώρα που έφυγα, δηλαδή 1,5 ώρα περίπου. Η συλλογή ίσως ήταν για λιγότερο χρόνο αλλά πραγματικά μου άρεσε μέσα στο μουσείο!

Σειρά είχε το Fundació Antoni Tápies
http://www.fundaciotapies.org/site/spip.php?rubrique65
το οποίο, για να είμαι ειλικρινής, ο μόνος λόγος επίσκεψής μου ήταν επειδή θα έπαιρνα την κάρτα Articketπου περιλαμβάνει 6 μουσεία και είναι και αυτό μέσα. Αφού έπεισα την υπάλληλο που βάλθηκε να κάνει προσθέσεις για να με πείσει ότι παίρνοντας φοιτητικά εισιτήρια από το καθένα ξεχωριστά θα πλήρωνα λιγότερα από 30 ευρώ (δεν ήθελα να περιμένω 2 ώρες έξω από το μουσείο του Πικάσο), μπήκα μέσα.
Η προσωρινή του συλλογή του Kerry James Marshallμου άρεσε, αλλά ας πούμε ότι ο Tápies δεν είναι πολύ του γούστου μου.
Ο χώρος πάντως είναι ωραίος


Κι ούτε εδώ υπήρχε άλλος επισκέπτης όσο ήμουν μέσα. Τι απέγιναν τόσοι τουρίστες;

Στη συνέχεια πήγα προς την περιοχή El Born και καθώς χρειαζόταν ένα διάλειμμα πριν πάω στο Μουσείο Πικάσο, κάθισα για φαγητό στο El Casal, πολύ καλό φαγητό που ξεφεύγει από τα τουριστικά τάπας κι έχει και μενού σε καλές τιμές. Ήταν και σχετικά νωρίς όταν πήγα, μετά γέμισε.
http://www.tripadvisor.es/Restauran...182-Reviews-El_Casal-Barcelona_Catalonia.html

Αφού έφαγα και ήπια, πήγα προς το Μουσείο του Πικάσο
μια ωραιότατη ουρά απ'έξω ως συνήθως


που δεν μ'ένοιαζε, μπήκα από άλλη είσοδο.
Ήταν η 3η φορά νομίζω που πήγαινα, αλλά αυτή τη φορά το είδα σαν αγγαρεία και τα πέρασα όλα γρήγορα, είχε τόσο πολύ κόσμο που δεν μπορούσες, όχι να θαυμάσεις τα έργα, αλλά ούτε καν να τα δεις καθώς έπρεπε να σπρώξεις, να στριμωχτείς κλπ. Λίγο λυπηρό για ένα τέτοιο μουσείο.

Η συνέχεια της μέρας αδιάφορη καθώς νωρίς το απόγευμα πηγα στο συνέδριο.

Το βράδυ βγήκα με τη συμφοιτήτρια για φαγητό προς την παραλία Barceloneta

με απογοήτευσε λίγο καθώς ήταν 5-6 μήνες εκεί και περίμενα να με μυήσει σε μέρη και στέκια που δεν τα γνώριζα, αλλά τίποτα...

Στη συνέχεια ανέλαβα εγώ και πήγαμε για μπίρες μαζί με κάτι άλλους φίλους της Ισπανούς εδω
http://www.tripadvisor.es/Restauran...views-La_Oveja_Negra-Barcelona_Catalonia.html
φοιτητικό στέκι και κλίμα, περιβάλλον σαν να βρίσκεσαι σε κελλάρι, για χειμώνα είναι καλύτερο βέβαια.

Στο τέλος της βραδιάς κατηφόρισα τη Ράμπλας, είχε σχετική ησυχία επιτέλους, κι επέστρεψα στο ξενοδοχείο.

 

[Ulysses]

Ημέρα 9η - Βαρκελώνη

Η τελευταία ολόκληρη μέρα στη Βαρκελώνη, ακολουθούν δυο μισές.
Όσο όλοι ήταν απασχολημένοι με το τέλος του συνεδρίου, εγώ αγνοώντας το και πάλι, ξύπνησα νωρίς με σκοπό να επισκεφθώ σήμερα το λόφο του Montjuic.
Προορισμός το Fundacio Miro και το MNAC. Οι συνταξιδιώτες μου στην προχθεσινή εκδρομή με είχαν βάλει σε σκέψεις και για το Poble Espanyol, αλλά θα αποφάσιζα στην πορεία. Τόσο χρόνια δεν το έχω επισκεφθεί γιατί το θεωρώ εντελώς τουριστικό και λίγο άσκοπο, ειδικά για κάποιον που έχει ταξιδέψει σε διάφορα μέρη της χώρας.

Παίρνω το μετρό για Paral.lel κι από κει το funicular που ανεβαίνει στο λόφο. Ήταν 10 το πρωί και δεν υπήρχε κανένας άλλος!

Πρώτο σημείο επίσκεψης το Fundacio Miró.
http://www.fundaciomiro-bcn.org/
Δεν είχε ουρά, κι αν είχε θα την προσπερνούσα με το ενιαίο εισιτήριο που είχα. Παίρνω με 5 ευρώ και το audio guide, είχε δύο επιλογές, μιας ώρας και τριών, επέλεξα τη μία. Το συνιστώ σε όσους το επισκέπτονται καθώς θα αντιληφθούν καλύτερα τον τρόπο σκέψης και δημιουργίας του Μιρό. Επιπλέον, το θεωρώ ένα από τα καλύτερα που έχω χρησιμοποιήσει, με οθόνη και αναφορές σε άλλα έργα και καλλιτέχνες.
Η περιήγηση κατέληγε στην ταράτσα του κτιρίου.

Μετά από 1,5 ώρα έφυγα κι άρχισα να περπατώ στο λόφο προς το MNAC, πάλι άδειος δρόμος, μόνο εγώ περπατούσα και τα μόνα αυτοκίνητα που περνούσα ήταν από σχολές οδηγών.



Έφτασα λοιπόν στο MNAC, Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας
http://www.museunacional.cat/ca?lan=001


Πολύς κόσμος απ'έξω, αλλά μέσα και πάλι άδειο.
Στο μουσείο υπάρχουν έργα από τη Ρωμαική περίοδο ακόμα, γοτθική, Αναγέννηση και μπαρόκ.

Φιλοξενούσε και κάποια έργα από το Thyssen Bornemisza της Μαδρίτης.
Βγαίνοντας, αφού πήρα τα απαραίτητα βιβλία για τη συλλογή μου, είδα ότι κάτι ετοιμαζόταν στην Plaza España, αλλά το αγνόησα προς το παρόν γιατί είχα αποφασίσει τελικά να πάω στο Poble Espanyol
http://www.poble-espanyol.com/en
μόνο και μόνο για να το σβήσω από το χάρτη της Βαρκελώνης.
Πρόκειται για ένα χωριό φτιαγμένο από κτίρια και πλατείες αντίγραφα που βρίσκονται σε διάφορες πόλεις και χωριά της Ισπανίας.


Δεν ενθουσιάστηκα και δεν το βρήκα και πολύ ενδιαφέρον, ίσως επειδή έχω ταξιδέψει αρκετά στη χώρα.
Με το ζόρι έμεινα μια ώρα κι αυτό επειδή κάθισα για παγωτό.
Υπάρχουν και καταστήματα μέσα και εργαστήρια γυαλιού και δερμάτινων.

Έφυγα με σκοπό να πάω στην πλατεία και να φάω εκεί καθώς μύριζε πανηγύρι μπίρες και λουκάνικα κλπ
Αλλά περνωντας έξω από το Caixa Forum είδα ότι είχε έκθεση του ζωφράφου Sorolla οπότε με φώναξε κι έπρεπε να πάω.




Αφού πήγα κι εκεί, κατέληξα τελικά στην πλατεία όπου διαπίστωσα ότι είχε Harley Days



Δεν είχα ανεβεί ποτέ μου σε κανενός είδους μηχανή (ως εκείνη τη μέρα ) και η αμφίεσή μου δεν είχε και μεγάλη σχέση με ενός μηχανόβιου, αλλά έψηναν ωραία πράγματα και είπα να καθίσω για φαγητό σε ένα από τα μαγαζιά που στήθηκαν.
Μοιράστηκα τον πάγκο μου με μια παρέα Γερμανών και Άγγλων που όπως χιλιάδες άλλοι που βρίσκονταν εκεί, είχαν έρθει με τις harley για το event. Πιάσαμε κουβέντα πίνοντας μπίρες και τρώγοντας και στο τέλος μου είπαν ότι πρέπει επιτέλους να καβαλήσω κι εγώ μια μηχανή και τι καλύτερο απ'το να είναι η πρώτη μου βόλτα με μια harley.
Κι έτσι βρέθηκα συνοδηγός στη μηχανή ενός αγνώστου να κάνουμε γύρες στο τεράγωνο και στο λόφο ...

Αφού το έζησα κι αυτό, αποφάσισα να πάω προς το κέντρο για βόλτες στα μαγαζιά και ψώνια, αλλά δεν τα κατάφερα.
Περνώντας απ'τον καθεδρικό είδα ότι ετοίμαζαν γιορτή, μια festa catalana όπως έγραφε, με σκοπό προφανώς να δείξουν τις παραδόσεις τους στους τουρίστες.
Εκείνη την ώρα είχαν σχηματιστεί κύκλοι ανθρώπων όλων των ηλικιών που χόρευαν sardana.
Σειρά είχε ο χoρός από gigantes

και τέλος οι Castellers


To shopping λοιπόν αναβλήθηκε.

Επέστρεψα στο ξενοδοχείο για λίγο και το βράδυ βγήκα με τη συμφοιτήτρια και τον κ. Καθηγητή για τάπας κάπου στο Born και στη συνέχεια για μπίρα στην Plaza Real. Το ξενοδοχείο ήταν απέναντι, το ίδιο όμως και ο σταθμός του μετρό και αποφάσισα μια και ήταν Σάββατο και θα λειτουργούσε όλο το βράδυ, να κάνω μια βόλτα μόνη μου να δω διάφορους δρόμους φωτισμένους.
Κι αυτό έκανα, πήγα προς Passeig de Gracia, είδα ανάμεσα στα άλλα το Casa Batllo του Gaudi

και γύρισα με τα πόδια διασχίζοντας δρόμους του Eixample.

 

[Ulysses]

Ημέρες 10η-11η - Βαρκελώνη - Γέιδα - Παμπλόνα - Βαρκελώνη

Την άφησα λίγο την ιστορία αλλά ταξίδεψα και μάζεψα υλικό και για άλλες. Ελπίζω να μην τα έχω ξεχάσει και μπερδέψει τη σειρά.

Τη μέρα αυτή θα πήγαινα να δω τον φίλο μου που μένει στην πόλη Lleida, και την πόλη φυσικά.
Το τρένο έφευγε κατά τις 2, οπότε μέχρι τότε προλάβαινα να κάνω κάποια πράγματα.
Σαν τουρίστας κι εγώ, δεν πρωτοτύπησα και πήγα για τον πρωινό μου καφέ εδώ
http://www.tripadvisor.com/Restaura...-Reviews-Cafe_Zurich-Barcelona_Catalonia.html
Τουριστικό αλλά μου αρέσει το μέρος.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, MACBA
http://www.macba.cat/en/
Παραδέχομαι ότι δύσκολα με συγκινούν τέτοιες εκθέσεις και η συγκεκριμένη δεν τα κατάφερε. Είχα όμως το Articket και ήταν μέσα στα 6 μουσεία που συμπεριελάμβανε οπότε πήγα.


Αφού λοιπόν το πέρασα στα γρήγορα, μου είχε μείνει άλλο ένα μουσείο αλλά σκέφτηκα ότι εκείνο είχε περισσότερες πιθανότητες να μου αρέσει και να το αφήσω για την τελευταία μέρα που θα χω περισσότερο χρόνο έκανα βόλτες στη συνοικία El Raval.

Η ώρα έφτασε και πήγα στο σταθμό των τρένων Sants.
Έπειτα από μια σύντομη διαδρομή μιας ώρας έφτασα στην πόλη Lleida.



Η Γέιδα είναι μια καταλανική πόλη, δύσκολα θα ακούσεις άλλη γλώσσα μεταξύ των κατοίκων, έχει γύρω στους 120.000 κατοίκους και πολλούς φοιτητές λόγω του πανεπιστημίου. Και πολλή ζέστη, ειδικά την ώρα που έφτασα εγώ.
Όμορφη, καθαρή και προσεγμένη πόλη, φαρδιοί δρόμοι (εκτός από το ιστορικό κέντρο), με πράσινο, λουλούδια, συντριβάνια... ιδιαίτερα ζωντανή προς το απόγευμα, μετά τη ζέστη του μεσημεριού, με τον κόσμο να κατακλύζει τον κεντρικό πεζόδρομο όπου και βρίσκεται η κεντρική αγορά, πολλά καφέ κλπ.

Ο πεζόδρομος καταλήγει στην κεντρική πλατεία Sant Joan, κάτω από το σύμβολο της πόλης, τον καθεδρικό του 13ου αι, Seu Vella,


τον οποίο βλέπουμε κι εδώ από μακριά μαζί με το ποτάμι που διασχίζει την πόλη.


Γενικά νομίζω ότι είναι καλή επιλογή για ημερίσια εκδρομή αν κάποιος έχει μέρες στη διάθεσή του και θέλει να δει κάτι εκτός Βαρκελώνης. Μία ώρα με το τρένο, δύο με το λεωφορείο. Και τρένα έχει κάθε μία/μίαμιση ώρα.

Αφού συναντήθηκα με τον φίλο μου, τη γυναίκα του και την παρέα του και πήγαμε για φαγητό κλπ, είχα σκοπό να φύγω κατά τις 9-10 το βράδυ. Μου είχε πει ότι το βράδυ θα πήγαινε "κάπου" εκδρομή με φιλους και να πάω μαζί τους αν ήθελα, θα συναντούσε εκεί και τον παλιόφιλό μας τον Γάλλο που είχαμε αφήσει πριν κάτι μέρες στη Γαλλία, μόνο να ήμουν προετοιμασμένη γιατί μπορεί να έκανε κρύο και να είχα άσπρη ζακέτα.
Είχα χάσει τις ημερομηνίες και δεν το είχα συνδυάσει με το "μεγάλο" γεγονός.

Αν και δεν μ' αρέσουν αυτά, δέχομαι για χάρη του ένδοξου παρελθόντος μας και όσων είχαμε περάσει και κάνει αρκετά χρόνια πριν σ'αυτή τη χώρα αλλά και στην Παμπλόνα κατά τη διάρκεια του San Fermin.
Παίρνουμε λοιπόν ένα από τα λεωφορεία που είχαν επιστρατευτεί γι αυτό το λόγο και πάμε στην Παμπλόνα...
Ήταν η τρίτη μου φορά στο φεστιβάλ, οι προηγούμενες δύο ήταν στα νιάτα μου, τώρα πλησιάζω τα τριάντα και δεν ήξερα αν ήταν για μένα αυτά.

Τίποτα δεν άλλαξε, κρύο, χιλιάδες κόσμου να στριμώχνονται στα πολύ στενά δρομάκια της πόλης με μπουκάλια στο χέρι, άλλοι ντυμένοι καρναβάλια, να αφήνουν πίσω τους ένα χάος.
Μέχρι τις 12-1 το βράδυ κυκλοφορούν οικογένειες με παιδιά στα λούνα παρκ που έχουν στηθεί,

μετά η πόλη περνά στα χέρια των υπολοίπων...
Εννοείται ότι όλοι σχεδόν κοιμούνται στους δρόμους, σε τηλεφωνικούς θαλάμους, προθαλάμους τραπεζών, και εισόδους πολυκατοικιών. Κάποιοι ολόκληρη τη βδομάδα που διαρκεί το πανηγύρι.

Περάσαμε το βράδυ πίνοντας μπίρες, κρασιά, περπατώντας στην πόλη, καθισμένοι χάμω , μιλώντας με διάφορους που είχαν έρθει από κάθε γωνιά του κόσμου αποκλειστικά για αυτό.
Κάπως έτσι...

Μόλις άρχισε να ξημερώνει, έγινε επιδρομή αστυνομικών και καθαριστών στην πόλη κι άρχισαν να απομακρύνουν από τους δρόμους από όπου θα περνούσαν οι ταύροι κοιμισμένους, μεθυσμένους και σκουπίδια.
Όλα ήταν έτοιμα για το πρώτο encierros των φετινών San Fermines.
Η συνέχεια και η διαδικασία γνωστή...
Και τις τρεις φορές που έχω στην Παμπλόνα, ήταν υπό αυτές τις συνθήκες. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή να τη δω μέρα και σε άλλη κατάσταση

Αφού το είδαμε κι αυτό, πήραμε ο καθένας το λεωφορείο για τον προορισμό του κι έφτασα στη Βαρκελώνη το μεσημέρι, κοιμήθηκα εννοείται και το βράδυ βγήκα με τη συμφοιτήτρια στο El Born αρχικά για φαγητό και μετά στη Barceloneta για κλάμπινγκ .

Την επομένη θα εγκατέλειπα την πόλη και θα τελειωνε το ταξίδι, αλλά αργά το βράδυ, οπότε είχα άλλη μια μέρα.

 

[Ulysses]

Ημέρα 12η - Βαρκελώνη
Έφτασε και η τελευταία μέρα. Το αεροπλάνο φεύγει στις 12 το βράδυ, οπότε είναι όλη δική μου.
Το πρωί κάθησα για καφέ και πρωινό σε ένα γοτθικό στενό και μετά πήγα στο τελευταίο μουσείο που μου είχε απομείνει από αυτά που είχα εισιτήρια, το CCCB, Κέντρο Σύγχρονου Πολιτισμού
http://www.cccb.org/en/

Για μια ακόμα φορά, είχα ένα ολόκληρο μουσείο στη διάθεσή μου, δεν υπήρχε κανείς!
Αφού πέρασα μια έκθεση με καταλανικά έγγραφα και φωτογραφίες ευεργετών της Καταλονίας, που μου επέτρεψε να συνδέσω πρόσωπα με ονόματα δρόμων που περπατούσα τόσα χρόνια.
Μετά πήγα στην έκθεση Metamorphosis
http://www.cccb.org/en/exposicio-metamorphosis-45068
και με ενθουσιασε! Και τα εκθέματα και οι ταινίες, όλα μ'αρεσαν.



Η άλλη έκθεση που είχε, με εξαίρεση κάποια ράντομ έργα,


ήταν πολύ της τεχνολογίας για τα γούστα μου

Το υπόλοιπο της ημέρας πέρασε χαλαρά με βόλτες στο El Raval που δεν είχα περπατήσει όσο θα θελα,



στην παραλία


στον καθεδρικό

ψώνια, τελευταία τάπας και βόλτα στα στενά γοτθικά σοκάκια


και κατά τις 9 το βράδυ πήρα το λεωφορείο για το αεροδρόμιο (λάθος μου, έφτασα σε 20 λεπτά, 2,5 ώρες πριν την πτήση και ήταν όλα σχεδόν κλειστά). 3 λίγο βαρετές ώρες στο αεροπλάνο, και άλλες 3 ακόμα πιο βαρετές κατά τη διάρκεια της νύχτας στο Ελ.Βενιζέλος μέχρι την επόμενη πτήση.

Έχω εκκρεμότητες με την πόλη ακόμα και τα γυρω γυρω κι ας έχω πάει τόσες φορές.
Το Μουσείο του Νταλί η βασικότερη. Την επόμενη φορά θα πάω Χιρόνα, που έχω ξαναπάει, και στο μουσείο που δεν πήγα ποτέ.

Το Μοντσερράτ που όμως δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να χαλάσω μια μέρα γι'αυτό.
Τη Sagrada Familia. Έχω να μπω μέσα αρκετά χρόνια, την τελευταία φορά είχε τα χάλια της μέσα, τώρα βλέπω φωτό ότι έχουν προχωρήσει τα έργα, αλλά η τεράστια ουρά πάντα με αποτρέπει.
Το ίδιο και η Pedrera, που καθώς έχει μεγαλύτερη ουρά από το Batllo καταλήγω στο δεύτερο.
Και τέλος να κάνω μια ξενάγηση της πόλης με ποδήλατο
Έχω 'ηδη κλείσει ένα φθινοπωρινό 4ημερο Νομίζω ότι θα κλείσω οριστικά τους λογαριασμούς μου με την πόλη και δεν θα ξαναπάω.
Κατά τα άλλα, όπως επιμένω να λέω, είναι υπερεκτιμημένη πόλη και το εννοώ. Ούτε εγώ δεν ξέρω πώς καταλήγω εκεί συνέχεια.