Πορτογαλία Οι περιπέτειες του τρίο Αζόρες στην Πορτογαλία.

[dim kyr]

Μην ανησυχήτε, μετά τις τελευταίες αναδρομικές περικοπές, εγώ μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να ζω με ένα πενηντάρικο τον μήνα. .

Ιωάννα μου δεν χρειάζεται δα να κάνεις και τόσο αναίσχυντη και προκλητική επίδειξη του πλούτου σου και της ευμάρειάς σου σαν Ινδός νεόπλουτος.
Η συνέχεια άραγε που είναι? Σκέφτεσαι να την βγάλεις σε πλειστηριασμό?

 

[ioanna karagianni]

mariath μια άλλη καλή ιδέα είναι να μετακομίσεις στην Αθήνα, έτσι θα έχεις και την δική μου ιστορία (γιατί δεν θα έχω και λεφτά για ταχυδρομείο, καταλαβαίνεις) και θα είσαι πιο κοντά στον κουμπάρο που διηγείται τα έργα και ημέρες της βαφτισιμιάς μου στην Κ ο ύ β α!!!!

astral ο Σταύρος έχει μπόλικους ακόμα Ρομπέρτους στο μανίκι του μην ανησυχείς.

Αυτό για τον πλειστηριασμό δεν είναι κακή ιδέα.

 

[mariath]

mariath μια άλλη καλή ιδέα είναι να μετακομίσεις στην Αθήνα

Μα πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα...
Έλα συνέχισε τώρα πριν σου το κόψουν το ρημάδι το ίντερνετ.....

 

[ioanna karagianni]

Είναι καιρός πλέον να επισκεφτούμε την περιοχή της Alfama , την παλιά συνοικία των ψαράδων. Λένε πως αυτή η συνοικία διατηρεί ακόμη σε μεγάλο μέρος την αλλοτινή της όψη. Το λεωφορείο μας αφήνει ακριβώς έξω από το μουσείο των Αζουλέζους. Ένα μουσείο που εκθέτει, μαντέψτε …. Αζουλέζους!!!! Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί θα έπρεπε να πάω δω αζουλέζους και σε μουσείο, από την στιγμή που βρίσκονταν παντού στο δρόμος μας, σε προσόψεις κτιρίων, σε διακοσμήσεις σταθμών, σε μπορντούρες μαγαζιών, ανάγλυφα, μονόχρωμα, χρωματιστά, με παραστάσεις, με επαναλαμβανόμενα μοτίβο. Αυτό το απρογραμμάτιστο είχε την νοστιμιά του, οι αντιθέσεις χρωμάτων δύο γειτονικών κτιρίων, το παιχνίδισμα ενός τοίχου, οι αρχοντιά ενός χώρου, ήταν εντυπώσεις που σου έρχονταν αναπάντεχα στην στροφή του δρόμου, ή στο άνοιγμα της πόρτας. Σαν αναπόσπαστο κομμάτι της Λισσαβόνας λοιπόν είχε την χάρη του, σαν έκθεμα μουσείου όμως;
Την κεντρική είσοδο του μουσείου στόλιζε μια όμορφη μπουκαμβίλια. Περιφερθήκαμε στο κτίριο περνώντας διαδοχικά από εσωτερικούς σε εξωτερικούς χώρους. Υπήρχαν κλασικά αζουλέζους με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα. Ιδιαίτερα αυτά που διακοσμούσαν τον ναό με το χρυσό τέμπλο, καθώς και το τεράστιο πανό που απεικονίζεται η Λισαβόνα του 17ου αιώνα, δηλαδή όπως ακριβώς ήταν πριν από το φοβερό σεισμό του 1755, ήταν πολύ όμορφα.

Όμως αυτά που με κέρδισαν περισσότερο ήταν οι διασκεδαστικές μορφές, παρμένες από την μυθολογία:

Αλλά και οι welcome figures, γελαστές φιγούρες, από παχουλές κυριούλες και κυριούληδες που τοποθετούνταν στις εισόδους των σπιτιών για να υποδέχονται τους καλεσμένους. Θα ήθελα να είχα ένα τέτοιο σπίτι μου, είναι ωραίο να βλέπεις τους φίλους σου να μπαίνουν γελώντας στο σπίτι σου.

Η επόμενη στάση μας θα ήταν στο Castelo da Sao Jorge. Θα φτάναμε εκεί με το παλιό παραδοσιακό τραμ 28, ένα από τα μεταφορικά μέσα της Λισαβόνας που μου έμοιαζαν με παιδικό παιχνίδι.

Και καθώς το τραμ θα μας ανεβάζει έως το κάστρο, να σας κάνω και μια μικρή εξομολόγηση. Λίγες μέρες πριν το ταξίδι, είχα διαβάσει μια τριλογία μυθιστορημάτων που αναφέρονταν στον εκατονταετή πόλεμο. Ουδεμία σχέση με την Πορτογαλία σας διαβεβαιώνω. Όμως επηρεασμένη από τις ιστορίες που είχα ακόμα φρέσκιες στο κεφάλι μου, βλέποντας το κάστρο, άρχισα να το γεμίζω με ιππότες, βαλιδιστροφόρους, οπλίτες, έβλεπα από τις ερπύστριες του, τον εχθρό να επιτίθεται, με τις ασπίδες προτεταμένες να σχηματίζουν προστατευτικό τοίχος, οι περικεφαλαίες των στρατιωτών και τα σπαθιά τους άστραφταν στον ήλιο, πριν επιτεθούν.

Πίσω στην πραγματικότητα τώρα. Η αυστηρή λιτότητα του κάστρου ήταν βάλσαμο στα μάτια μας μετά το καταφορτωμένο μοναστήρι. Καθώς ο πύργος είναι χτισμένος σε ένα ύψωμα, επιτρέπει την θέα στον Τάγο και σε ένα μεγάλο μέρος της πόλης.

Ο πύργος διαθέτει τρεις κύριες πύλες, την πύλη της Προδοσίας, την πύλη Martim Moniz και την πύλη του Αγίου Γεωργίου. Χτίστηκε από τους Μαυριτανούς και αποτελούσε, όπως φαίνεται, μέρος των παλιών οχυρώσεων της Λισαβόνας. Τα χοντρά του τείχη, οι επάλξεις και οι πύργοι του ήταν πνιγμένα στο πράσινο.

Με την Υβόννη στον ρόλο του αρχηγού-οδηγού αρχίσαμε την εξερεύνηση του κάστρου. Ανεβήκαμε σε όλες τις επάλξεις, χαθήκαμε σε όλους τους διαδρόμους, εγκλωβιστήκαμε σε όλα τα αδιέξοδα, περάσαμε από όλους τους κήπους. Ανάμεσα σε όλα αυτά κάναμε συχνές στάσεις στην αυλή του μικρού καφέ για να φωτογραφίσει η Υβόννη μας τα παγώνια που υπήρχαν εκεί σε όλες τις πιθανές στάσεις, προφίλ, ανφάς, από πάνω, από κάτω, από μπρος, από πίσω. Μετά την καταγραφή όλων των πλευρών του κάστρου και την διατριβή μας στα παγώνια, πήραμε την κατηφόρα του γυρισμού.

Η διαδρομή ήταν όμορφα κατηφορική, μέσα από γραφικά στενά, με τον Τάγο μπροστά μας. Φτάνοντας κοντά στο ξενοδοχείο μας η Υβόννη χώθηκε μέσα σε μια στοά, από κοντά και εμείς. Την προσοχή μου τράβηξε, τουριστική παραδοσιακή ταβέρνα με ψάρια στην βιτρίνα της.
- Δεν θα το περίμενα σε ένα τόσο κεντρικό σημείο, σχολίασε η Τραβελίνα,
- Ούτε εγώ, έχει το ενδιαφέρον του όμως, τόνισε η Υβόννη
- Ναι τα ψάρια του φαίνονται πολύ φρέσκα, πρόσθεσα και εγώ το σχόλιο μου
- Ιωάννα που κοιτάς πάλι;
Γύρισα ξαφνιασμένη το κεφάλι μου για να τις βρω στην απέναντι μεριά της στοάς μπροστά σε ένα μαγαζί που περηφανευόταν πως έχει το καλύτερο strip show της πόλης. Η αλήθεια είναι πως παρόλο που ήμασταν σε μια από τις κεντρικότερες γειτονιές, με πολλά ξενοδοχεία και πλήθος τουριστών, βρίσκαμε συνεχώς sex shops σε διάφορα άσχετα, κατά την γνώμη μας, σημεία. Και τώρα αυτό το μαγαζί, ανάμεσα σε άλλα μαγαζιά με σουβενίρ, ρούχα και τρόφιμα! Ήταν αξιοπερίεργο. Τις κοίταξα αμήχανα..
- Εμμ εγώ κοιτάζω ψάρια, εσείς;
- Εμείς καλύτερα να μην σου πούμε τι κοιτάμε…
Τα φρύδια της Τραβελίνας ανασηκώθηκαν ειρωνικά, αλλά πριν το πειρακτικό σχόλιο η Υβόννη με αγκάλιασε προστατευτικά από τους ώμους, όπως κάνουμε στα άτομα που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης.
- Έλα, θα γυρίσουμε στο ξενοδοχείο, μου ψιθύρισε ανακουφιστικά στο αυτί.
Μετά τον συνήθη καλλωπισμό μας, ακολουθήσαμε την Τραβελίνα σε μια πάροδο της Rossio, όπου ένα πρώην Μαυριτανικό παλάτι είχε μετατραπεί σε εστιατόριο. Η εσωτερική αυλή του παλατιού ήταν πολύ όμορφη, με ψηφιδωτό πάτωμα, σιντριβάνι, και κήπο. Θα ήταν πολύ ωραίο για έναν καφέ το απόγευμα με το φως να μπαίνει από την γυάλινη οροφή, όμως ο χώρος του εστιατορίου δεν μας ενθουσίασε. Φύγαμε λοιπόν από κει και περιφερθήκαμε στους γύρω δρόμους που ήταν γεμάτοι με υπαίθρια εστιατόρια. Τίποτε δεν μας άρεσε,
- Πάμε στην στοά να είμαστε και δίπλα στο ξενοδοχείο; Πρότεινε η Τραβελίνα
- Θα πάμε στο strip show; Θα έχουν φαί εκεί; ρώτησα ξαφνιασμένη εγώ.
- Την ταβέρνα εννοώ Ιωάννα. Στο στριπτιτζάδικο ασφαλώς και δεν θα έχουν μπακαλιάρο
- Ούτε στην ταβέρνα στριπτιζ εεεε;
- Όχι μάλλον, αν και … δεν θα ήταν κακή ιδέα
- Ναι αλλά ενώ το ντόπιο ψάρι είναι πολύ καλό, δεν είμαι σίγουρη για το ντόπιο στριπτιζ, οι Πορτογάλοι δεν είναι και οι ωραιότεροι άντρες της Ευρώπης. Η παρατήρηση της Υβόννης μας βρήκε απολύτως σύμφωνες.
Η νύχτα εξελίχθητε γρήγορα και απολαυστικά από κει και πέρα, όλα όμως είναι θολά πλέον στο κεφάλι μου, θυμάμαι να προχωρούμε με βήμα γοργό , την στοά, ένα άδειο τραπέζι, τρεις καρέκλες, και τα γέλια των κοριτσιών πάνω από τρία ποτήρια μπύρα.

 

[panpan]

σε παρακολουθω

 

[ioanna karagianni]

Ωραία, να με παρακολουθείς γιατί θα σε εξετάσω μετά

 

[panpan]

γραπτα η προφορικα?

 

[varioAthens]

Η νύχτα εξελίχθητε γρήγορα και απολαυστικά από κει και πέρα, όλα όμως είναι θολά πλέον στο κεφάλι μου, θυμάμαι να προχωρούμε με βήμα γοργό , την στοά, ένα άδειο τραπέζι, τρεις καρέκλες, και τα γέλια των κοριτσιών πάνω από τρία ποτήρια μπύρα.

Ελπίζω να ήσουνα κΕρία!!!

 

[panpan]

Ελπίζω να ήσουνα κΕρία!!!

γιαυτο ειπα οτι την παρακολουθω

 

[travelina]

Σα ν' αρχίζετε να καταλαβαίνετε τώρα, ε;

 

[panpan]

Σα ν' αρχίζετε να καταλαβαίνετε τώρα, ε;

βρε απο το πρωι της λεμε οτι την παρακολουθουμε και αυτη το παιζει
3α πουλακια καθονταν και πλεκανε πουλοβερ

 

[Twinkie]

Τρία κορίτσια πάνω από τρία ποτήρια μπύρα, γέλια, στοά...
Κατάφερες να τις ξεγελάσεις πως δήθεν κοιτούσες τα ψάρια;; Αυτό κι αν είναι επιτυχία!