Ο Δεκάλογος της Ταξιδιωτικής Ιστορίας

[Defkalion]

Γιατί γράφουμε Ιστορίες; Γιατί τις αγαπάμε; Γιατί ολόκληρο το Travelstories βασίζεται σε αυτές;

Ή αλλιώς, ορίστε ο Δεκάλογος της Ταξιδιωτικής Ιστορίας:

1. Δε γράφουμε Ταξιδιωτικές Ιστορίες επειδή είναι χαριτωμένες. Γράφουμε Ταξιδιωτικές Ιστορίες γιατί ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή, και πρέπει να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. (παραφρασμένος Robin Williams)
2. Αγαπάμε τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες γιατί αγαπάμε τα ταξίδια, τη ζωή, και τα όνειρα.
3. Η Ταξιδιωτική Ιστορία είναι το πολυτιμότερο κομμάτι που διατηρούμε μαζί μας μετά το ταξίδι, του οποίου η αξία μεγαλώνει όσο περνάνε τα χρόνια.
4. Γράφοντας μια Ταξιδιωτική Ιστορία διατηρούμε τις αναμνήσεις από το ταξίδι μας ζωντανές για εμάς και τα παιδιά μας.
5. Οι εμπειρίες μας σε ένα ταξίδι αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα όταν τις καταγράφουμε και προσπαθούμε να τις ερμηνεύσουμε μέσα σε μια Ταξιδιωτική Ιστορία.
6. Με μια Ταξιδιωτική Ιστορία δίνουμε τη δυνατότητα στο κοινό που μας διαβάζει να ξαναζήσει το ταξίδι μέσα από τα δικά μας μάτια.
7. Μπορεί μια φωτογραφία να είναι χίλιες λέξεις, αλλά ποιες λέξεις ακριβώς; Με τη συγγραφή μιας Ταξιδιωτικής Ιστορίας εξασφαλίζουμε την καταγραφή των συναισθημάτων που βιώναμε όταν τραβούσαμε την κάθε σημαντική φωτογραφία του ταξιδιού μας.
8. Οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες για τον ίδιο προορισμό δεν είναι ποτέ οι ίδιες. Είναι πάντα πρωτότυπες γιατί καθρεφτίζουν το χαρακτήρα του συγγραφέα, ο οποίος είναι μοναδικός.
9. Μέσα από την παρατήρηση πολλών Ταξιδιωτικών Ιστοριών βλέπουμε στους εαυτούς μας την εξέλιξη του χαρακτήρα μας και πώς αντιμετωπίζουμε τα ταξίδια και τη ζωή.
10. Και τέλος, οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες έχουν ένα τεράστιο κοινό που λατρεύει να τις διαβάζει, 250.000 επισκέπτες το μήνα που μπαίνουν στο Travelstories!

Για προσθέστε κι'εσείς στο δεκάλογο, ας γίνει εικοσάλογος ή παραπάνω

 

[underwater]

Μέσα από την παρατήρηση πολλών Ταξιδιωτικών Ιστοριών βλέπουμε στους εαυτούς μας την εξέλιξη του χαρακτήρα μας και πώς αντιμετωπίζουμε τα ταξίδια και τη ζωή.

Νομίζω ότι το συγκεκριμένο είναι αυτό που μιλάει περισσότερο στην καρδιά μου. Συγκινούμαι όταν διαβάζω παλιές μου ιστορίες, επειδή βλέπω την εξέλιξή μου ως άνθρωπος, προσωπικότητα, ταξιδιώτισσα. Την εξέλιξη στον τρόπο σκέψης μου, στις προτιμήσεις μου και τις επιλογές μου. Και παράλληλα μου ξυπνά συναισθήματα τρυφερότητας για παλαιότερες φάσεις της ζωής μου, ακόμα και για δύσκολες περιόδους που μπορεί να μου έχουν αφήσει δυσάρεστα σημάδια.

Ωραία συζήτηση άνοιξες.
Θα επανέλθω.

 

[Defkalion]

Πολύ όμορφα το έθεσες. Μερικές φορές εγώ βλέπω ακόμα και πτυχές του χαρακτήρα μου από τότε που δε μου αρέσουν τώρα, αλλά μπορώ να τις συνδέσω με την τότε εποχή και τις καταστάσεις.

 

[Travelstoryteller]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα, ο δεκάλογος άγγιξε πολλές ευαίσθητες χορδές! Εκτός από την οπτική του συγγραφέα, η καταγραφή μιας ταξιδιωτικής ιστορίας είναι και μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους αναγνώστες της. Από την ταύτιση με τον συγγραφεά σε οποιοδήποτε πλαίσιο (ηλικία, καταγωγή, τρόπο έκφρασης) και μέχρι την γνωριμία με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που συνάντησε, τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπισε και τον τρόπο που βίωσε το ταξίδι του. Η ανάγνωση μιας ταξιδιωτικής ιστορίας μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για μια εξερεύνηση έξω από τα προσωπικά μας όρια - όσο σφιχτά ή ελαστικά είναι - μόνο και μόνο επειδή εκείνος που την έγραψε δεν μπαίνει στο μυαλό μας σε κάποια κατηγορία έξω από εμάς, αλλά μέσα από την γραφή του ανακαλύπτουμε το αυτονόητο: "αφού μπορεί εκείνος να ταξιδέψει εκεί ή ταξιδέψει με αυτόν το τρόπο γιατί να μην μπορώ και εγώ!" Και στην συνέχεια ... "αφού μπορεί εκείνος να γράψει ... γιατί να μην μπορώ να το κάνω και εγώ"!