McElk
Member
- Μηνύματα
- 1.178
- Likes
- 2.436
- Επόμενο Ταξίδι
- Μονοδένδρι, Ζαγοροχώρια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Novaya Zemlya
Lat 80+
Το πλοίο όλη τη «νύχτα» της 25ης προς 26η /6 έμεινε ακινητοποιημένο στο πιο απόμακρο σημείο της αποστολής λίγο πέρα από το νησάκι Franzøya – βέβαια από τους πάγους και τη χιονοκάλυψη δεν ξεχώριζε στεριά. Από το πλήρωμα τρία – τέσσερα άτομα είχαν βάρδια, ο Δεύτερος στη γέφυρα, δυο που μπαινοβγαίναν στην καμπίνα του ασυρματιστή και πιθανόν κάποιος στο μηχανοστάσιο.
Η αίσθηση της συνεχούς μέρας ήταν κάτι το πολύτιμο στην αποστολή του Μ1 αφού του επέτρεπε δράση όλο το 24ωρο!. Πήγαινε για ύπνο στις 23.00 (μετά από ένα ποτό στο μπαρ), ξυπνούσε στις 01.30 και έκοβε βόλτες στο πλοίο παρακολουθώντας τα πάντα, ξανακοιμόταν στις 02.30 για να ξαναβγεί στις 04.00 κ.ο.κ. Όλοι οι επιβάτες βέβαια κοιμόταν κανονικά αλλά πάντα συναντούσε 4-5 πράκτορες που τριγύριζαν όλη νύχτα σαν τα φαντάσματα στο πλοίο καιροφυλακτώντας. Άλλος στη γέφυρα, άλλος στο πάνω κατάστρωμα για τσιγάρο (μόνο εκεί επιτρεπόταν το κάπνισμα), άλλος στο σαλόνι για καφέ ή το κάτω κατάστρωμα για κατασκοπεία με τα ισχυρά κιάλια του πλοίου που ήταν μόνιμα στημένα σε τρίποδα.
Εκεί βρισκόταν στις 06.00 της 26/6 όταν παρατηρώντας με τα κιάλια εντόπισε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά να κινούνται μια αρκούδα με δυο αρκουδάκια. Η αρκούδα προπορευόταν και τα αρκουδάκια ακολουθούσαν ανεβοκατεβαίνοντας ανωμαλίες του πάγου και πότε χανόταν πότε ξαναεμφανιζόταν.
Ο πάγος που είχαν σταματήσει προεξείχε κάπου 25 εκατοστά από τη θάλασσα άρα είχε πάχος τουλάχιστον 2 μέτρα.
Άρχισε ο πλους της επιστροφής.
Το ίδιο μεσημέρι αποβιβαζόταν στο Sorgfjorden. Επτά – οκτώ άτομα πήγαν για καγιάκ άλλοι τόσοι για καταδύσεις οι υπόλοιποι χωρίστηκαν σε δυο γκρουπ : long distance walkers και short distance walkers. Έκαναν μια πορεία αρκετών χιλιομέτρων πέρασαν μια μισγάγκεια και βγήκαν σε διαφορετική περιοχή όπου περίμεναν οι βάρκες για την επιστροφή.
Χαλίκια που σε μερικές εκτάσεις είχαν πάρει σχηματισμούς πλακόστρωσης με αρμούς από χορτάρι, ρέματα, άλλα με νερό άλλα με χιόνι αρκετού βάθους όπου πέρασαν κρατώντας ο ένας τον άλλο, τάρανδοι και τα μοναχικά αλλά που φάνταζαν πανέμορφα μέσα σ’ αυτό το τοπίο, λουλουδάκια. Μια αγριόχηνα καμάρωνε πάνω σ’ ένα κομμάτι πάγου και στην ακτή πάλι οι συνηθισμένοι κορμοί και ένας μεγάλος σπόνδυλος.
Στις 8.30μ.μ. ξαναπέρασαν τον 80ο παράλληλο με βορειότερο σημείο τις 80ο 06’ 03’’ και ο Μ1 ανέβηκε στη γέφυρα του πλοίου. Ο Δεύτερος τον πληροφόρησε ότι δεν υπήρχε κανένα πλοίο βορειότερα από αυτούς και μέχρι το Βόρειο Πόλο ούτε άλλοι άνθρωποι εκτός από ένα στρατιωτικό – επιστημονικό οικισμό στο Δυτικό ημισφαίριο στον Καναδά.
Ο Μ1 ικανοποιημένος που όντας ακουμπισμένος στη βόρεια κουπαστή του πλοίου ήταν ο βορειότερος άνθρωπος του ανατολικού ημισφαιρίου του πλανήτη, έβγαλε και με αργές κινήσεις άναψε ένα μεγάλο Cohiba . Ήταν το τελευταίο από τα πούρα που έφερε από την επιχείρηση στην Αβάνα. Ειδική παραγγελία, στριμμένο επί παρουσία του από 18χρονη παρθένα καλλονή, στο εσωτερικό μέρος του ιδρωμένου μηρού της σύμφωνα με το τελετουργικό της παράδοσης, το φύλαγε για ειδική περίσταση. Κάτω στην καμπίνα τον περίμενε μια παγωμένη σαμπάνια και το κουτάκι με το χαβιάρι που είχε πάρει από το Barentsburg …
Στις 11.00 μ.μ. ξανανέβαινε στη γέφυρα. Πλησίαζαν στο νησάκι Moffen και έπρεπε να αναλάβει δράση. Με τα κιάλια παρατηρούσε το νησί. Ήταν επίπεδο χαμηλού ύψους κάπου 10 μέτρα από τη θάλασσα και υπήρχε προσκολλημένο ένα παγόβουνο. Διέκρινε μία κόκκινη πυραμοειδή κατασκευή – αργότερα την κατασκευή αυτή (από κόκκινα σανίδια) είδε και σε άλλο νησάκι και πληροφορήθηκε ότι ήταν σήμα μιας ναυτιλιακής εταιρείας.
Μια γαλάζια φάλαινα φυσητήρας και ένας θαλάσσιος ίππος διέκοψαν δυο φορές την παρατήρηση.
Το πρωί της 27/6 τους βρήκε στο Raudfjorden. Η θάλασσα καθρέπτης και σε αρκετή έκταση ήταν καλυμμένη από λεπτό πάγο.
Μερικοί κατέβηκαν με τα καγιάκ οι υπόλοιποι με τις Zodiac.
Μία πολική αρκούδα με δυο αρκουδάκια βημάτιζε στην ακτή. Οι βάρκες την παρακολούθησαν από απόσταση κάνοντας ησυχία αλλά αυτή τους πήρε είδηση και ενοχλημένη άρχισε να ανεβαίνει ένα ύψωμα ακολουθούμενη από τα μικρά της.
Μια στιγμή σταμάτησε και γύρισε να βεβαιωθεί ότι ακολουθούν τα μικρά.
Ξαναφάνηκε από τις βάρκες στην πλαγιά του υψώματος ξάπλωσε κάτω από ένα βράχο πάνω στο χιόνι και άρχισε να θηλάζει τα μικρά της. Παρά την απόσταση φαινόταν ένα άσπρο κολάρο στο λαιμό της σημάδι πως κάποια υπηρεσία την είχε μαρκάρει και την παρακολουθούσε.
Το επικίνδυνο αυτό ζώο που φτάνει από 300 έως 600 κιλά και με ένα κτύπημα του μπροστινού του ποδιού μπορεί να αποκεφαλίσει άνθρωπο και είναι ακόμη πιο επικίνδυνο όταν συνοδεύει μικρά, έμοιαζε με άκακο λούτρινο ζωάκι !
Άφησαν την αρκούδα στην ησυχία της και απομακρύνθηκαν. Βγήκαν από το φιόρδ και με δυτική πορεία έφτασαν μετά το μεσημέρι στο νησάκι Fuglesongen και κατέβηκαν για εξερεύνηση. Τι εξερεύνηση όμως ; ήταν γεμάτο μεγάλες κοτρώνες !
Προχώρησαν μετά βίας 300 μέτρα ξεκουράστηκαν λίγο αγναντεύοντας τον απέναντι παγετώνα και ξανανέβηκαν στο πλοίο.
Σε λίγο κατέβαιναν στο νησάκι Amsterdamoya στα υπολείμματα του ολλανδικού οικισμού Smeerenburg. Εδώ τον 17ο αιώνα κατεργαζόταν το λίπος από τις φάλαινες που ψάρευαν στην περιοχή οι φαλαινοθήρες. Υπάρχουν ακόμη τα υπολείμματα των φούρνων. Το μέρος έχει χαρακτηριστεί σαν πολιτιστικό μνημείο του Svalbard.
Τις «βραδινές» ώρες έπλεαν νότια και ήταν τέτοια η ορατότητα που παρά τα πυκνά σύννεφα φαινόταν όλη η ακτή της Σπιτσβέργης από τον 79ο ως τον 80ο παράλληλο ! Ξεχώριζαν ίσαμε 10 παγετώνες ταυτόχρονα. Το τοπίο έδειχνε εντελώς απόκοσμο.
Το πρωί της 28/6 μπήκαν για δεύτερη φορά στο Krossfjorden, την πρώτη στάση του ταξιδιού τους. Κατέβηκαν σε μία ακτή και έκαναν μια μεγάλη πορεία σε αρκετά ανώμαλο έδαφος όπου δεν έλειπαν τα ρέματα οι πάγοι και τα χιόνια.
(Σε πρώτο πλάνο ένας των οδηγών, Ρώσος ορνιθολόγος Πολικών περιοχών που όταν δεν συνοδεύει το Plancius μελετά την πανίδα στο νησί Severnaya Zemlya της Σιβηρίας.)
Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα έκαναν την τελευταία τους αποβίβαση με τις Zodiac για μια σύντομη διαδρομή στην περιοχή Fuglehuken του νησιού Prins Karls Forland.
Τις πρωινές ώρες της 29/6 έμπαιναν στο λιμάνι του Longyearbyen και μετά το τελευταίο πρωινό στο πλοίο αποβιβάστηκαν.
Αποχαιρέτησαν άτομα που είχαν γνωρίσει στο ταξίδι. Οι βαλίτσες θα πήγαιναν κατ’ ευθείαν στο αεροδρόμιο ενώ αυτοί είχαν χρόνο μέχρι τις 1.30 στον οικισμό. Τα τελευταία καφεδάκια, μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο και το τελευταίο γεύμα στο KROA ήταν ο αποχαιρετισμός στο Longyearbyen. 1.30 έπαιρναν το λεωφορείο και σε λίγη ώρα ανέβαιναν στο αεροπλάνο της S.A.S. για Τρόμσο.
Στο Τρόμσο κατέβηκαν και εκτός τις χειραποσκευές τους από τον ιμάντα πήραν και τις βαλίτσες. Πέρασαν στην αίθουσα αναχωρήσεων ξαναπέρασαν κανονικά όλους τους ελέγχους (αποσκευές, διαβατήρια, κάρτα επιβίβασης κλπ) και ξανανέβηκαν στο ίδιο αεροπλάνο στις ίδιες θέσεις.
Έφτασαν Όσλο και πήραν τις βαλίτσες με αρκετή καθυστέρηση. Τους χώριζε μιάμιση ώρα για την πτήση BT154 της Air Baltic αλλά τα γκισέ ήταν άδεια και το τσεκ-ιν έγινε σε δυο λεπτά. Είχαν άφθονο χρόνο για καφέ.
Attachments
Last edited:
