Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.298
- Likes
- 17.115
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
Στη Σιένα δύο φορές το χρόνο (2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου) διοργανώνεται μία γιορτή, το λεγόμενο “Palio”.
Το “Palio di Siena” είναι αγώνες ιπποδρομίας χωρίς σέλα και χωρίς κανόνες. Όταν λέμε χωρίς κανόνες εννοούμε ότι επιτρέπονται κλωτσιές, σπρωξίματα και ότι unfair δεν επιτρέπεται στους κλασικούς αγώνες ιπποδρομίας. Άλλο ιδιαίτερο με αυτούς τους αγώνες είναι ότι δεν πραγματοποιούνται σε κάποια πίστα αγώνων, αλλά στην κεντρική πλατεία της Σιένα, την λεγόμενη Campo, η οποία μετατρέπεται σε … ιππόδρομο για της ημέρες της γιορτής.
Η πλατεία της Σιένα έχει σχήμα …αχιβάδας και έχει και τέτοια γεωμετρία και κλίση, που σε όποιο σημείο της πλατείας και αν σταθείς μπορείς πανοραμικά να έχεις ορατότητα … σε όλα τα σημεία της πλατείας. Στο χαμηλότερο σημείο της βρίσκεται το Palazzo Pubblico, το Δημαρχείο της.
Τις μέρες του Palio, ο δρόμος γύρω από την πλακοστρωμένη πλατεία στρώνεται με χώμα και μετατρέπεται σε πίστα αγώνων ιπποδρομίας, προκειμένου να τρέξουν τα άλογα και το Δημαρχείο μετατρέπεται σε … στάβλο!
Η πόλη έχει 17 γειτονιές (ή κοντράτες), η καθεμιά από τις οποίες αντιπροσωπεύεται στους αγώνες με έναν αναβάτη και ένα λάβαρο -σημαία. Σε κάθε αγώνα Palio συμμετέχουν οι 10 από τις 17 κοντράτες της Σιένας. Ο νικητής θα κερδίσει το “Palio”, το οποίο είναι … ένα πανί που φέρει ζωγραφισμένη την εικόνα της Παναγίας.
Η πόλη ζει στους ρυθμούς του “Palio” μέρες πριν τους αγώνες. Τα μέλη μιας contrada (οι contradaioli όπως ονομάζονται) συμμετέχουν στη ζωή της contrada και του Palio καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Γενικά το Palio μπαίνει στη ζωή του κάθε Σιενέζου από τη γέννησή του και το ζει με μεγάλο πάθος.
Λίγες ημέρες πριν το Palio καθορίζεται ποιο άλογο θα τρέξει με ποια contrada. “Εξοπλίζεται” η πλατεία δηλ. στρώνεται με ένα μείγμα χώματος και στήνονται οι κερκίδες για τους θεατές και το σημαντικότερο απ’ όλα πραγματοποιούνται δοκιμαστικοί αγώνες, κατά τους οποίους οι αναβάτες εξοικειώνονται με το άλογό τους και την πίστα.
Ο όλος αγώνας συνολικά διαρκεί 90 δευτερόλεπτα! Η πλατεία σφύζει από κόσμο, ο οποίος για να πάρει καλή θέση πηγαίνει νωρίς στο κέντρο της πλατείας- αχιβάδας, άλλοι βρίσκουν θέση στις περιμετρικά της πλατείας στις ξύλινες κερκίδες και άλλοι παρακολουθούν τον αγώνα από τα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών.
Οι ιπποδρομίες του Il Palio έχουν προφανώς μεσαιωνικές καταβολές και είναι και αρκετά μεσαιωνικές και στη σύγχρονη εκτέλεσή τους.
Πολύ συχνά οι αναβάτες πέφτουν από τα άλογα (ειδικά στις δύο απότομες καμπές του δρόμου) με αποτέλεσμα πολύ συχνούς τραυματισμούς.
Ο πραγματικός ηττημένος είναι αυτός που ήρθε … δεύτερος.Αυτός που άγγιξε σχεδόν τη νίκη, αλλά που την είδε να φεύγει μέσα από τα χέρια του. Αντί για ασημένιο μετάλλιο …. παραδοσιακά χλευάζεται από το πλήθος. Αντίθετα οι νικητές, άλογο και αναβάτης, θεωρούνται ήρωες, ακόμα και αν τερματίσει …μόνο το άλογο και ο αναβάτης είναι κάπου πεσμένος στα μισά της διαδρομής!
Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!!!
Στα τέλη του Ιουνίου του 2008 βρέθηκα και εγώ στη Σιένα. Η πόλη εκείνες τις ημέρες ζούσε στους ρυθμούς του “Il Palio”. Ύστερα από ένα τετραήμερο στην Τοσκάνη και μια ολόκληρη ημέρα στη Σιένα είχα ρουφήξει μπόλικη ατμόσφαιρα μεσαίωνα με τα λάβαρα, τις πομπές και τις κοντράτες.
Είχα δει τις ξύλινες κερκίδες, είχα περπατήσει στον στρωμένο με χώμα δρόμο της πλατείας, είχα δει όλες τις σημαίες από τις κοντράτες, είχα μπει και μέσα στο Δημαρχείο που είχε μετατραπεί σε στάβλο, είχα δει την πόλη στα γιορτινά της.
Είχαμε φτάσει στην ημέρα της αναχώρησής μας όταν την ώρα του check out μου τράβηξε την προσοχή η ανοιχτή τηλεόραση της reception και το τοπικό κανάλι της πόλης, που παρουσίαζε τα άπαντα του “palio”. Είχε αφιέρωμα σε παλιούς αγώνες, ενημέρωνε για τους δοκιμαστικούς, είχε συνεντεύξεις των φετινών φαβορί, αφιερώματα σε άλογα και αναβάτες και είχε και απ’ ευθείας μετάδοση από την piazza del Campo.
Δεν “ήθελα και πολύ”. Ανέβαλα την αναχώρησή μας και μαζί με τον άντρα μου αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε πάλι στην πλατεία της πόλης και να δούμε όσο γίνεται από κοντά τα δρώμενα…
Με το που περάσαμε τα τείχη της πόλης πέσαμε πάνω σε μία πομπή μιας contrada. Η contrada του «σαλιγκαριού» ντυμένη με στολές εποχής, με μπάντα, με τύμπανα περιδιάβαινε τους δρόμους. Τουρίστες και ντόπιοι μαζεύτηκαν γύρω της, με άλλοι να τη χειροκροτούν και άλλοι να την ακολουθούν.
Φτάσαμε στην πλατεία. Υπήρχε ένας “αναβρασμός”. Υπήρχε κόσμος στις κερκίδες, μια μπάντα ερχόταν προς την πλατεία και μια άλλη έφευγε από αυτήν και πολύς κόσμος βρισκόταν μπροστά στο Δημαρχείο. Προς τα εκεί κατευθυνθήκαμε και εμείς.
Στην πόρτα του Palazzo Pubblico στέκονταν κάποιοι ντόπιοι με διαπιστευτήρια κολλημένα στο στήθος τους. Είπα να κάνω την προσπάθειά μου και να τους πιάσω κουβέντα. Τώρα όταν λέω να τους πιάσω κουβέντα εννοώ να επικοινωνήσω μαζί τους όπως όπως και με χρήση παντομίμας, αφού Ιταλικά δεν ξέρω. Δεν δυσκολεύτηκα πολύ, αφού οι συγκεκριμένοι δύο ήταν πολύ εξωστρεφείς και … λαλίστατοι. Ο ένας, που μου συστήθηκε ως Mario και ήταν πρώην αναβάτης. Είχε πάρει μέρος ως αναβάτης στο Palio της Σιένα την προηγούμενη δεκαετία. Τώρα ήταν ένας απλός contradaioli από μία contrada (που δεν θυμάμαι ποια μου είπε), που θα έτρεχε και στον τελικό σε δυο μέρες.
Ο Mario λοιπόν μου εξήγησε ότι άρχισε και επισήμως το τετραήμερο των εκδηλώσεων του Palio. Σήμερα με βάση το πρόγραμμα έγινε η επιλογή των αλόγων που θα τρέξουν και έγινε και η ανάθεση αυτών με κλήρωση στις 10 contrade. Εκείνος ήταν ευχαριστημένος, γιατί έτυχε πολύ καλό άλογο στην contrada του. Αργά το απόγευμα θα γινόταν ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας και τις επόμενες ημέρες θα γινόντουσαν και άλλοι πέντε.
Τώρα πως τα κατάλαβα όλα αυτά, αφού μου τα εξήγησε στα Ιταλικά;
Είναι φοβερό το πόσο επικοινωνιακός ήταν. Νομίζω βέβαια ότι αυτό είναι λίγο πολύ και χαρακτηριστικό πολλών Ιταλών. Λίγο η παντομίμα και λίγο οι λέξεις, που αν και Ιταλικές είναι αναγνωρίσιμες (όπως programma, barbero, buon cavallo, corsa, Quattro giorni) βοήθησαν στο να καταλάβω πολλά.
Είπα να εκμεταλλευτώ τη “φιλία” μου με το Mario και δειλά δειλά τον ρώτησα αν θα μπορούσα να μπω μέσα στο Δημαρχείο να ρίξω μια ματιά. Εκείνος μου είπε ότι απαγορεύεται, γιατί μέσα στο Δημαρχείο αυτή τη στιγμή βρίσκονται τα διαγωνιζόμενα άλογα, τα οποία “γνωρίζονται” με τους αναβάτες τους. Έχει και αστυνομικούς άλλωστε, που φυλάσσουν την είσοδο και τα άλογα.
Απαγορεύεται.
Μία που το είπε και μία που το … ξέχασε.
Ο Mario με κοίταξε χαμογελώντας και …
Κάνει μια κίνηση και βγάζει από το στήθος του το διαπιστευτήριό του και μου το δίνει!
Εγώ… τα ‘χασα!
Μου έδωσε το διαπιστευτήριό του για να μπω μέσα στο Δημαρχείο!
Τρελάθηκα με τη χειρονομία του αυτή και … τη δέχτηκα προφανώς. Κρεμάω και εγώ λοιπόν το ταμπελάκι του Mario στην μπλούζα μου και με «αέρα» προχώρησα προς το στάβλο-Δημαρχείο!
Εξουσίααααα!
Μπήκα άνετα προσπερνώντας 5-6 αστυνομικούς που στέκονταν στην είσοδο, αποφεύγοντας να τους κοιτάξω.
Το ισόγειο του Δημαρχείου το είχα δει και χθες στρωμένο με χώμα. Τώρα όμως με τα άλογα μέσα, η εικόνα που αντίκρισα ήταν …ένας μεσαιωνικός στάβλος!! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!
Μπροστά μου έβλεπα περίπου 7-8 άλογα με διακριτικά, τα οποία και κουράρανε οι αναβάτες τους.
Με ενθουσιασμό άρχισα να τραβώ φωτογραφίες. Θα μπορούσα να κάθομαι για ώρα να παρατηρώ χωρίς να με πάρει χαμπάρι κανείς, γιατί στεκόμουν πίσω από την κλειστή τεράστια εξώπορτα του palazzo pubblico, η οποία βρίσκεται στη σκιά του περιμετρικού υπόστεγου του πολύ φωτεινού αιθρίου που βρίσκεται στο ισόγειο του Δημαρχείου και σχεδόν δεν διακρινόμουν από πουθενά. Ένας “γητευτής” μόνο με πρόσεξε, αλλά δεν ασχολήθηκε μαζί μου.
Όταν όμως πήρα θάρρος και βγήκα από την κρυψώνα μου, γιατί ήθελα να περιεργαστώ το χώρο και από άλλη οπτική γωνία, κάποιος άλλος “γητευτής” με κατάλαβε. Έβγαζα μάτι ότι δεν είμαι εμπλεκόμενη στο Palio. Για αναβάτης σίγουρα δεν έμοιαζα. Με τη φωτογραφική στο χέρι μάλλον για paparazzi με έκοψε, οπότε η συνέχεια αναμενόμενη. Μου είπε κάτι ... Ιταλογαλλικά με αυστηρό ύφος και μου έδειξε την έξοδο.
Βγήκα ενθουσιασμένη έξω από το Palazzo και αφού ευχαρίστησα το Mario, του έδωσα και το ταμπελάκι του πίσω, αν και πολύ θα ήθελα να το κρατήσω ως σουβενίρ.
Τους αγώνες του Palio -που έγιναν 2 ημέρες μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα- τελικά κέρδισε η contrada dell’ Istrice, δηλ. του “σκαντζόχοιρου”, με το άλογο το Gia del Menhir και αναβάτη τον Trecciolino. Σε αυτήν την κούρσα τερμάτισαν και οι δύο!
Όσον αφορά τον γλυκύτατο Mario, που μου επέτρεψε να μπω τόσο βαθιά στην ατμόσφαιρα αυτής της τόσο ιδιαίτερης γιορτής, η περιέργειά μου με έσπρωξε να ψάξω για αυτόν αργότερα στη wikipedia και να ανακαλύψω ότι ήταν όντως ιππέας. Ο Mario Cottone (γνωστός και ως Truciolo) πήρε μέρος σε επτά Palio της Σιένα, φέρνοντας μία νίκη το 1986 για λογαριασμό της «καμηλοπάρδαλης», πήρε πολλές νίκες στο Palio του Asti και «Ποτέ δεν έφτασε δεύτερος» (που θα ήταν μεγάλη ντροπή)!!!
Που να τα ξέρω όλα αυτά τότε που του έπιασα κουβέντα; Γνωρίστηκα με μια διασημότα της Σιένα και δεν το ήξερα τότε για να του πάρω αυτόγραφο!
Το σίγουρο είναι ότι τον "Truciolo", αυτήν την cult φιγούρα και νικητή του "Palio" θα τη θυμάμαι σαν μια πολύ γλυκιά ανάμνηση, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Σιένα και το παραδοσιακό της έθιμο.
Το “Palio di Siena” είναι αγώνες ιπποδρομίας χωρίς σέλα και χωρίς κανόνες. Όταν λέμε χωρίς κανόνες εννοούμε ότι επιτρέπονται κλωτσιές, σπρωξίματα και ότι unfair δεν επιτρέπεται στους κλασικούς αγώνες ιπποδρομίας. Άλλο ιδιαίτερο με αυτούς τους αγώνες είναι ότι δεν πραγματοποιούνται σε κάποια πίστα αγώνων, αλλά στην κεντρική πλατεία της Σιένα, την λεγόμενη Campo, η οποία μετατρέπεται σε … ιππόδρομο για της ημέρες της γιορτής.
Η πλατεία της Σιένα έχει σχήμα …αχιβάδας και έχει και τέτοια γεωμετρία και κλίση, που σε όποιο σημείο της πλατείας και αν σταθείς μπορείς πανοραμικά να έχεις ορατότητα … σε όλα τα σημεία της πλατείας. Στο χαμηλότερο σημείο της βρίσκεται το Palazzo Pubblico, το Δημαρχείο της.
Τις μέρες του Palio, ο δρόμος γύρω από την πλακοστρωμένη πλατεία στρώνεται με χώμα και μετατρέπεται σε πίστα αγώνων ιπποδρομίας, προκειμένου να τρέξουν τα άλογα και το Δημαρχείο μετατρέπεται σε … στάβλο!
Η πόλη έχει 17 γειτονιές (ή κοντράτες), η καθεμιά από τις οποίες αντιπροσωπεύεται στους αγώνες με έναν αναβάτη και ένα λάβαρο -σημαία. Σε κάθε αγώνα Palio συμμετέχουν οι 10 από τις 17 κοντράτες της Σιένας. Ο νικητής θα κερδίσει το “Palio”, το οποίο είναι … ένα πανί που φέρει ζωγραφισμένη την εικόνα της Παναγίας.
Η πόλη ζει στους ρυθμούς του “Palio” μέρες πριν τους αγώνες. Τα μέλη μιας contrada (οι contradaioli όπως ονομάζονται) συμμετέχουν στη ζωή της contrada και του Palio καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Γενικά το Palio μπαίνει στη ζωή του κάθε Σιενέζου από τη γέννησή του και το ζει με μεγάλο πάθος.
Λίγες ημέρες πριν το Palio καθορίζεται ποιο άλογο θα τρέξει με ποια contrada. “Εξοπλίζεται” η πλατεία δηλ. στρώνεται με ένα μείγμα χώματος και στήνονται οι κερκίδες για τους θεατές και το σημαντικότερο απ’ όλα πραγματοποιούνται δοκιμαστικοί αγώνες, κατά τους οποίους οι αναβάτες εξοικειώνονται με το άλογό τους και την πίστα.
Ο όλος αγώνας συνολικά διαρκεί 90 δευτερόλεπτα! Η πλατεία σφύζει από κόσμο, ο οποίος για να πάρει καλή θέση πηγαίνει νωρίς στο κέντρο της πλατείας- αχιβάδας, άλλοι βρίσκουν θέση στις περιμετρικά της πλατείας στις ξύλινες κερκίδες και άλλοι παρακολουθούν τον αγώνα από τα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών.
Οι ιπποδρομίες του Il Palio έχουν προφανώς μεσαιωνικές καταβολές και είναι και αρκετά μεσαιωνικές και στη σύγχρονη εκτέλεσή τους.
Πολύ συχνά οι αναβάτες πέφτουν από τα άλογα (ειδικά στις δύο απότομες καμπές του δρόμου) με αποτέλεσμα πολύ συχνούς τραυματισμούς.Ο πραγματικός ηττημένος είναι αυτός που ήρθε … δεύτερος.
Αυτός που άγγιξε σχεδόν τη νίκη, αλλά που την είδε να φεύγει μέσα από τα χέρια του. Αντί για ασημένιο μετάλλιο …. παραδοσιακά χλευάζεται από το πλήθος. Αντίθετα οι νικητές, άλογο και αναβάτης, θεωρούνται ήρωες, ακόμα και αν τερματίσει …μόνο το άλογο και ο αναβάτης είναι κάπου πεσμένος στα μισά της διαδρομής!Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!!!
Στα τέλη του Ιουνίου του 2008 βρέθηκα και εγώ στη Σιένα. Η πόλη εκείνες τις ημέρες ζούσε στους ρυθμούς του “Il Palio”. Ύστερα από ένα τετραήμερο στην Τοσκάνη και μια ολόκληρη ημέρα στη Σιένα είχα ρουφήξει μπόλικη ατμόσφαιρα μεσαίωνα με τα λάβαρα, τις πομπές και τις κοντράτες.
Είχα δει τις ξύλινες κερκίδες, είχα περπατήσει στον στρωμένο με χώμα δρόμο της πλατείας, είχα δει όλες τις σημαίες από τις κοντράτες, είχα μπει και μέσα στο Δημαρχείο που είχε μετατραπεί σε στάβλο, είχα δει την πόλη στα γιορτινά της.
Είχαμε φτάσει στην ημέρα της αναχώρησής μας όταν την ώρα του check out μου τράβηξε την προσοχή η ανοιχτή τηλεόραση της reception και το τοπικό κανάλι της πόλης, που παρουσίαζε τα άπαντα του “palio”. Είχε αφιέρωμα σε παλιούς αγώνες, ενημέρωνε για τους δοκιμαστικούς, είχε συνεντεύξεις των φετινών φαβορί, αφιερώματα σε άλογα και αναβάτες και είχε και απ’ ευθείας μετάδοση από την piazza del Campo.
Δεν “ήθελα και πολύ”. Ανέβαλα την αναχώρησή μας και μαζί με τον άντρα μου αποφασίσαμε να ξανακατέβουμε πάλι στην πλατεία της πόλης και να δούμε όσο γίνεται από κοντά τα δρώμενα…
Με το που περάσαμε τα τείχη της πόλης πέσαμε πάνω σε μία πομπή μιας contrada. Η contrada του «σαλιγκαριού» ντυμένη με στολές εποχής, με μπάντα, με τύμπανα περιδιάβαινε τους δρόμους. Τουρίστες και ντόπιοι μαζεύτηκαν γύρω της, με άλλοι να τη χειροκροτούν και άλλοι να την ακολουθούν.
Φτάσαμε στην πλατεία. Υπήρχε ένας “αναβρασμός”. Υπήρχε κόσμος στις κερκίδες, μια μπάντα ερχόταν προς την πλατεία και μια άλλη έφευγε από αυτήν και πολύς κόσμος βρισκόταν μπροστά στο Δημαρχείο. Προς τα εκεί κατευθυνθήκαμε και εμείς.
Στην πόρτα του Palazzo Pubblico στέκονταν κάποιοι ντόπιοι με διαπιστευτήρια κολλημένα στο στήθος τους. Είπα να κάνω την προσπάθειά μου και να τους πιάσω κουβέντα. Τώρα όταν λέω να τους πιάσω κουβέντα εννοώ να επικοινωνήσω μαζί τους όπως όπως και με χρήση παντομίμας, αφού Ιταλικά δεν ξέρω. Δεν δυσκολεύτηκα πολύ, αφού οι συγκεκριμένοι δύο ήταν πολύ εξωστρεφείς και … λαλίστατοι. Ο ένας, που μου συστήθηκε ως Mario και ήταν πρώην αναβάτης. Είχε πάρει μέρος ως αναβάτης στο Palio της Σιένα την προηγούμενη δεκαετία. Τώρα ήταν ένας απλός contradaioli από μία contrada (που δεν θυμάμαι ποια μου είπε), που θα έτρεχε και στον τελικό σε δυο μέρες.
Ο Mario λοιπόν μου εξήγησε ότι άρχισε και επισήμως το τετραήμερο των εκδηλώσεων του Palio. Σήμερα με βάση το πρόγραμμα έγινε η επιλογή των αλόγων που θα τρέξουν και έγινε και η ανάθεση αυτών με κλήρωση στις 10 contrade. Εκείνος ήταν ευχαριστημένος, γιατί έτυχε πολύ καλό άλογο στην contrada του. Αργά το απόγευμα θα γινόταν ο πρώτος δοκιμαστικός αγώνας και τις επόμενες ημέρες θα γινόντουσαν και άλλοι πέντε.
Τώρα πως τα κατάλαβα όλα αυτά, αφού μου τα εξήγησε στα Ιταλικά;
Είναι φοβερό το πόσο επικοινωνιακός ήταν. Νομίζω βέβαια ότι αυτό είναι λίγο πολύ και χαρακτηριστικό πολλών Ιταλών. Λίγο η παντομίμα και λίγο οι λέξεις, που αν και Ιταλικές είναι αναγνωρίσιμες (όπως programma, barbero, buon cavallo, corsa, Quattro giorni) βοήθησαν στο να καταλάβω πολλά.
Είπα να εκμεταλλευτώ τη “φιλία” μου με το Mario και δειλά δειλά τον ρώτησα αν θα μπορούσα να μπω μέσα στο Δημαρχείο να ρίξω μια ματιά. Εκείνος μου είπε ότι απαγορεύεται, γιατί μέσα στο Δημαρχείο αυτή τη στιγμή βρίσκονται τα διαγωνιζόμενα άλογα, τα οποία “γνωρίζονται” με τους αναβάτες τους. Έχει και αστυνομικούς άλλωστε, που φυλάσσουν την είσοδο και τα άλογα.
Απαγορεύεται.Μία που το είπε και μία που το … ξέχασε.
Ο Mario με κοίταξε χαμογελώντας και …
Κάνει μια κίνηση και βγάζει από το στήθος του το διαπιστευτήριό του και μου το δίνει!
Εγώ… τα ‘χασα!
Μου έδωσε το διαπιστευτήριό του για να μπω μέσα στο Δημαρχείο!
Τρελάθηκα με τη χειρονομία του αυτή και … τη δέχτηκα προφανώς. Κρεμάω και εγώ λοιπόν το ταμπελάκι του Mario στην μπλούζα μου και με «αέρα» προχώρησα προς το στάβλο-Δημαρχείο!
Εξουσίααααα!
Μπήκα άνετα προσπερνώντας 5-6 αστυνομικούς που στέκονταν στην είσοδο, αποφεύγοντας να τους κοιτάξω.
Το ισόγειο του Δημαρχείου το είχα δει και χθες στρωμένο με χώμα. Τώρα όμως με τα άλογα μέσα, η εικόνα που αντίκρισα ήταν …ένας μεσαιωνικός στάβλος!! Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!
Μπροστά μου έβλεπα περίπου 7-8 άλογα με διακριτικά, τα οποία και κουράρανε οι αναβάτες τους.
Με ενθουσιασμό άρχισα να τραβώ φωτογραφίες. Θα μπορούσα να κάθομαι για ώρα να παρατηρώ χωρίς να με πάρει χαμπάρι κανείς, γιατί στεκόμουν πίσω από την κλειστή τεράστια εξώπορτα του palazzo pubblico, η οποία βρίσκεται στη σκιά του περιμετρικού υπόστεγου του πολύ φωτεινού αιθρίου που βρίσκεται στο ισόγειο του Δημαρχείου και σχεδόν δεν διακρινόμουν από πουθενά. Ένας “γητευτής” μόνο με πρόσεξε, αλλά δεν ασχολήθηκε μαζί μου.
Όταν όμως πήρα θάρρος και βγήκα από την κρυψώνα μου, γιατί ήθελα να περιεργαστώ το χώρο και από άλλη οπτική γωνία, κάποιος άλλος “γητευτής” με κατάλαβε. Έβγαζα μάτι ότι δεν είμαι εμπλεκόμενη στο Palio. Για αναβάτης σίγουρα δεν έμοιαζα. Με τη φωτογραφική στο χέρι μάλλον για paparazzi με έκοψε, οπότε η συνέχεια αναμενόμενη. Μου είπε κάτι ... Ιταλογαλλικά με αυστηρό ύφος και μου έδειξε την έξοδο.
Βγήκα ενθουσιασμένη έξω από το Palazzo και αφού ευχαρίστησα το Mario, του έδωσα και το ταμπελάκι του πίσω, αν και πολύ θα ήθελα να το κρατήσω ως σουβενίρ.
Τους αγώνες του Palio -που έγιναν 2 ημέρες μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα- τελικά κέρδισε η contrada dell’ Istrice, δηλ. του “σκαντζόχοιρου”, με το άλογο το Gia del Menhir και αναβάτη τον Trecciolino. Σε αυτήν την κούρσα τερμάτισαν και οι δύο!
Όσον αφορά τον γλυκύτατο Mario, που μου επέτρεψε να μπω τόσο βαθιά στην ατμόσφαιρα αυτής της τόσο ιδιαίτερης γιορτής, η περιέργειά μου με έσπρωξε να ψάξω για αυτόν αργότερα στη wikipedia και να ανακαλύψω ότι ήταν όντως ιππέας. Ο Mario Cottone (γνωστός και ως Truciolo) πήρε μέρος σε επτά Palio της Σιένα, φέρνοντας μία νίκη το 1986 για λογαριασμό της «καμηλοπάρδαλης», πήρε πολλές νίκες στο Palio του Asti και «Ποτέ δεν έφτασε δεύτερος» (που θα ήταν μεγάλη ντροπή)!!!
Που να τα ξέρω όλα αυτά τότε που του έπιασα κουβέντα; Γνωρίστηκα με μια διασημότα της Σιένα και δεν το ήξερα τότε για να του πάρω αυτόγραφο!
Το σίγουρο είναι ότι τον "Truciolo", αυτήν την cult φιγούρα και νικητή του "Palio" θα τη θυμάμαι σαν μια πολύ γλυκιά ανάμνηση, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Σιένα και το παραδοσιακό της έθιμο.
