Ο Μ1 ξύπνησε σκεφτικός. Η σημερινή αποστολή ήταν σοβαρότατη. Έπρεπε να αποπειραθεί ανάβαση στο δεύτερο από τα τρία βουνά πίσω από το Longyearbyen και μάλιστα να εκτελέσει επιχείρηση στο εγκαταλελειμμένο ορυχείο που βρισκόταν στην πλαγιά. Ούτε λόγος να πάρει μαζί του την Α-Κ. Οι προφυλάξεις που ανέφεραν οι οδηγίες θα του φαινόταν υπερβολικές αν δεν είχε δει κάποιο ντοκιμαντέρ του Discovery για δυο επιθέσεις πολικών αρκούδων στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Το Walther PPK του, ήταν τελείως ανίσχυρο για να αντιμετωπίσει τέτοιο ενδεχόμενο.
Μετά το πρωινό πήγε στον παραλιακό δρόμο στο κατάστημα «Ingeniør G. Paulsen» και ζήτησε να νοικιάσει μια καραμπίνα. - Πρέπει να έχετε άδεια, του είπε ο μεγαλόσωμος υπάλληλος. Ο Μ1 του έδειξε την άδειά του και ο υπάλληλος του έφερε ένα παλιό Mauser με 10 σφαίρες σε πλαστική θήκη. Τον ρώτησε αν γνωρίζει το όπλο και ο Μ1 είπε όχι τον συγκεκριμένο τύπο. Έβγαλε 4 πλαστικές σφαίρες και του έκανε μια επίδειξη. Γέμιση, ασφάλιση, όπλιση κλπ. Έδωσε στο Μ1 να επαναλάβει το ίδιο. Ο χειρισμός ήταν αρκετά απλός και ο Μ1 με σχετική ευκολία επανέλαβε τις κινήσεις. Κατόπιν τον ενημέρωσε για τα μέτρα ασφαλείας μέσα στον οικισμό : άδειο το όπλο, ανοικτό το κλείστρο κλπ. Συμπλήρωσε ένα διπλότυπο με τα στοιχεία υπέγραψαν και οι δυο και ο Μ1 παίρνοντας το όπλο πέρασε από το ξενοδοχείο πήρε το σακίδιό του και ξεκίνησε.
Σε μισή ώρα είχε βγει από τον οικισμό στο ύψος του ορυχείου και πήρε ένα ανηφορικό υποτυπώδες μονοπάτι. Όταν απομακρύνθηκε αρκετά σταμάτησε σ’ ένα πλάτωμα και γέμισε το όπλο. Η ανάβαση ήταν πολύ πιο δύσκολη από ότι υπολόγιζε. Η κλίση ήταν πολύ απότομη και οι μπότες βούλιαζαν στο υγρό ανακατεμένο με κάρβουνο χαλίκι. Από την άλλη όμως δεν είχε κανένα φόβο να γλιστρήσει προς τα πίσω. Το σακίδιό του του φαινόταν ασυνήθιστα βαρύ και επί πλέον είχε και το βάρος του όπλου κάπου 4,5 κιλά. Τα δυσκολότερα σημεία ήταν εκεί που είχε χιόνι. Μετά μισή ώρα και με τη γλώσσα έξω έφτασε στο ορυχείο και άρχισε να το περιεργάζεται ακροβατώντας σε μια σάπια ξύλινη γέφυρα. Από μια πόρτα που έχασκε ανοικτή μπήκε και εξερεύνησε τις εγκαταστάσεις. Τα παλιά μηχανήματα ήταν η μεγάλη αδυναμία του.
Συνέχισε να ανηφορίζει για λίγη ώρα ακόμη και σταμάτησε λαχανιασμένος. Είχε υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του. Αποφάσισε ότι δεν θα τα κατάφερνε για την κορυφή και θα γύριζε πίσω κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο. Θέλησε να βάλει το μπουφάν του μέσα στο σακίδιο. Και τότε ανακάλυψε την αιτία του υπερβολικού βάρους του. Τόση ώρα κουβαλούσε μαζί του το 2,5 κιλών πετροκάρβουνο που είχε πάρει για ενθύμιο από το Pyramiden ! Η επιστροφή ήταν ευκολότερη και σε δυο ώρες ήταν πίσω. Η Α-Κ τον περίμενε στα εξωτερικά προφυλαγμένα με τζαμαρία τραπεζάκια του ξενοδοχείου που εξυπηρετούσαν τους καπνιστές. Είχε ζέστη σήμερα, το θερμόμετρο έδειχνε 6 βαθμούς. Παρέδωσε το όπλο στο κατάστημα πληρώνοντας για την ενοικίαση της 1 μέρας 150 ΝΟΚ. Κάλεσαν ταξί στο ξενοδοχείο φόρτωσαν τα βαλιτσάκια και 5 το απόγευμα ήταν στο μικρό λιμάνι. Το Plancius περίμενε και η κυρίως επιχείρηση τώρα άρχιζε. Στόχος το νησάκι Phippsoya στον 81ο παράλληλο.
Σάλπαραν αμέσως και στις 6 ο Μ1 απολάμβανε ένα ποτήρι σαμπάνιας (μεταξύ μας 3 ήπιε !) στο σαλόνι του πλοίου στην συνάντηση γνωριμίας με τους οδηγούς. Οι οδηγοί ήταν βιολόγοι, γεωλόγοι, και παρεμφερών ειδικοτήτων, οι περισσότεροι καθηγητές σε κάποιο κολλέγιο και όλοι τους αθλητές, άλλος εκπαιδευτής καταδύσεων άλλος πρωταθλητής σκιέρ κλπ. Οδηγούσαν τις φουσκωτές βάρκες Zodiac, στις πορείες στην ξηρά έδιναν εξηγήσεις για οτιδήποτε συναντούσαν από φυτά, ζώα, πετρώματα κλπ και ήταν οπλισμένοι με καραμπίνα και πιστόλι φωτοβολίδων για προστασία από τυχόν αρκούδες. Καθημερινά στο πλοίο κάποια ώρα έκαναν μια διάλεξη σχετική με την περιοχή. Ο αρχηγός τους Ian Stone είχε κάνει πάνω από 80 ταξίδια σε Αρκτική και Ανταρκτική !
Βγήκαν από το Isfjorden και πλέοντας βόρεια και δυτικά του επιμήκους νησιού Prins Karls Forland πέρασαν τον 79ο παράλληλο και μπήκαν στο Krossfjorden. Το πρωί της 23/6 μπήκαν στις Zodiac και πλησίασαν τον παγετώνα. Καθώς πλησίασε η πρώτη βάρκα, ένα μεγάλο κομμάτι σχίστηκε κοντά της και κατέρρευσε στη θάλασσα με παφλασμό οπότε όλες υποχώρησαν σε μια απόσταση ασφάλειας. Τριγύρω επέπλεαν κομμάτια πάγου σαν σκαλιστά κρύσταλλα.
Μετά το γεύμα κατά τη διάρκεια του οποίου το πλοίο κατευθύνθηκε νότια στο Kongsfjorden και απέναντι από τον τελευταίο προς βορά οικισμό του Ny-Ålesund κατέβηκαν με τις Zodiac στην ξηρά σε μία από παλιά εγκαταλελειμμένη εγκατάσταση με σκουριασμένα μηχανήματα και ατμολέβητες. Ο Μ1 ήταν στο στοιχείο του. Γι’ αυτόν είχαν το ίδιο ενδιαφέρον με ότι θα’ χε για έναν αρχαιολόγο η Αφροδίτη της Μήλου. Λίγες ώρες μετά ξανανέβηκαν στο πλοίο και μετά σύντομο ταξίδι αποβιβάστηκαν στο Ny-Ålesund. Ο οικισμός είχε 70 κατοίκους, αεροδρόμιο και … μουσείο. Τους καλωσόρισε μια παμπάλαια ατμομηχανή με βαγονέτα μεταφοράς κάρβουνου, τουριστικό αξιοθέατο τώρα. Έκαναν το γύρο του μικρού οικισμού. Σε μια άκρη του δέχθηκαν επίθεση από κάτι μικρά πουλιά με μακρύ μυτερό ράμφος που είχαν βάλει στόχο τα κεφάλια τους. Στον «κεντρικό δρόμο» του οικισμού είδαν το Nordpol Hotellet - το βορειότερο ξενοδοχείο - και το βορειότερο ταχυδρομείο του κόσμου. Σε ένα πλάτωμα το άγαλμα του εξερευνητή Amundsen.
Ο Μ1 προχώρησε προς ένα κτίριο με … κινέζικη επιγραφή και δυο λιοντάρια στην είσοδο. Και τότε το είδε και ένοιωσε να χάνεται η γη από τα πόδια του ! Εδώ στο Ny-Ålesund,μπρος σ’ ένα κτίριο με κινέζικες επιγραφές, στον 79ο παράλληλο στην άκρη του κόσμου, το αποκρυπτογραφημένο μήνυμα ήταν γραμμένο με το δάκτυλο πάνω στο καταλερωμένο πίσω παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου σε ελληνική γραφή και μάλιστα δύο φορές μια κεφαλαία και μια μικρά : θέλω πλύσιμο !
Δεν χωρούσε καμιά αμφιβολία. Ήταν βρωμοδουλειά της αντικατασκοπείας ! Έτρεξε αμέσως στο ταχυδρομείο. Ήταν κλειστό αλλά ο προθάλαμος ήταν ανοικτός και μέσα υπήρχαν 3 σφραγίδες. Δύο Ολλανδοί σφράγιζαν με τις σφραγίδες αυτές τα … διαβατήριά τους. Έγραψε την αναφορά του σε τέσσερα αντίγραφα, τα σφράγισε κόλλησε το γραμματόσημο με την αρκούδα και έριξε τα τρία στο ταχυδρομικό κουτί κρατώντας ένα για το αρχείο του.
Όλη τη «νύχτα» έπλεαν βόρεια.
Μετά το πρωινό πήγε στον παραλιακό δρόμο στο κατάστημα «Ingeniør G. Paulsen» και ζήτησε να νοικιάσει μια καραμπίνα. - Πρέπει να έχετε άδεια, του είπε ο μεγαλόσωμος υπάλληλος. Ο Μ1 του έδειξε την άδειά του και ο υπάλληλος του έφερε ένα παλιό Mauser με 10 σφαίρες σε πλαστική θήκη. Τον ρώτησε αν γνωρίζει το όπλο και ο Μ1 είπε όχι τον συγκεκριμένο τύπο. Έβγαλε 4 πλαστικές σφαίρες και του έκανε μια επίδειξη. Γέμιση, ασφάλιση, όπλιση κλπ. Έδωσε στο Μ1 να επαναλάβει το ίδιο. Ο χειρισμός ήταν αρκετά απλός και ο Μ1 με σχετική ευκολία επανέλαβε τις κινήσεις. Κατόπιν τον ενημέρωσε για τα μέτρα ασφαλείας μέσα στον οικισμό : άδειο το όπλο, ανοικτό το κλείστρο κλπ. Συμπλήρωσε ένα διπλότυπο με τα στοιχεία υπέγραψαν και οι δυο και ο Μ1 παίρνοντας το όπλο πέρασε από το ξενοδοχείο πήρε το σακίδιό του και ξεκίνησε.
Σε μισή ώρα είχε βγει από τον οικισμό στο ύψος του ορυχείου και πήρε ένα ανηφορικό υποτυπώδες μονοπάτι. Όταν απομακρύνθηκε αρκετά σταμάτησε σ’ ένα πλάτωμα και γέμισε το όπλο. Η ανάβαση ήταν πολύ πιο δύσκολη από ότι υπολόγιζε. Η κλίση ήταν πολύ απότομη και οι μπότες βούλιαζαν στο υγρό ανακατεμένο με κάρβουνο χαλίκι. Από την άλλη όμως δεν είχε κανένα φόβο να γλιστρήσει προς τα πίσω. Το σακίδιό του του φαινόταν ασυνήθιστα βαρύ και επί πλέον είχε και το βάρος του όπλου κάπου 4,5 κιλά. Τα δυσκολότερα σημεία ήταν εκεί που είχε χιόνι. Μετά μισή ώρα και με τη γλώσσα έξω έφτασε στο ορυχείο και άρχισε να το περιεργάζεται ακροβατώντας σε μια σάπια ξύλινη γέφυρα. Από μια πόρτα που έχασκε ανοικτή μπήκε και εξερεύνησε τις εγκαταστάσεις. Τα παλιά μηχανήματα ήταν η μεγάλη αδυναμία του.
Συνέχισε να ανηφορίζει για λίγη ώρα ακόμη και σταμάτησε λαχανιασμένος. Είχε υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις του. Αποφάσισε ότι δεν θα τα κατάφερνε για την κορυφή και θα γύριζε πίσω κάνοντας ένα μεγάλο κύκλο. Θέλησε να βάλει το μπουφάν του μέσα στο σακίδιο. Και τότε ανακάλυψε την αιτία του υπερβολικού βάρους του. Τόση ώρα κουβαλούσε μαζί του το 2,5 κιλών πετροκάρβουνο που είχε πάρει για ενθύμιο από το Pyramiden ! Η επιστροφή ήταν ευκολότερη και σε δυο ώρες ήταν πίσω. Η Α-Κ τον περίμενε στα εξωτερικά προφυλαγμένα με τζαμαρία τραπεζάκια του ξενοδοχείου που εξυπηρετούσαν τους καπνιστές. Είχε ζέστη σήμερα, το θερμόμετρο έδειχνε 6 βαθμούς. Παρέδωσε το όπλο στο κατάστημα πληρώνοντας για την ενοικίαση της 1 μέρας 150 ΝΟΚ. Κάλεσαν ταξί στο ξενοδοχείο φόρτωσαν τα βαλιτσάκια και 5 το απόγευμα ήταν στο μικρό λιμάνι. Το Plancius περίμενε και η κυρίως επιχείρηση τώρα άρχιζε. Στόχος το νησάκι Phippsoya στον 81ο παράλληλο.
Σάλπαραν αμέσως και στις 6 ο Μ1 απολάμβανε ένα ποτήρι σαμπάνιας (μεταξύ μας 3 ήπιε !) στο σαλόνι του πλοίου στην συνάντηση γνωριμίας με τους οδηγούς. Οι οδηγοί ήταν βιολόγοι, γεωλόγοι, και παρεμφερών ειδικοτήτων, οι περισσότεροι καθηγητές σε κάποιο κολλέγιο και όλοι τους αθλητές, άλλος εκπαιδευτής καταδύσεων άλλος πρωταθλητής σκιέρ κλπ. Οδηγούσαν τις φουσκωτές βάρκες Zodiac, στις πορείες στην ξηρά έδιναν εξηγήσεις για οτιδήποτε συναντούσαν από φυτά, ζώα, πετρώματα κλπ και ήταν οπλισμένοι με καραμπίνα και πιστόλι φωτοβολίδων για προστασία από τυχόν αρκούδες. Καθημερινά στο πλοίο κάποια ώρα έκαναν μια διάλεξη σχετική με την περιοχή. Ο αρχηγός τους Ian Stone είχε κάνει πάνω από 80 ταξίδια σε Αρκτική και Ανταρκτική !
Βγήκαν από το Isfjorden και πλέοντας βόρεια και δυτικά του επιμήκους νησιού Prins Karls Forland πέρασαν τον 79ο παράλληλο και μπήκαν στο Krossfjorden. Το πρωί της 23/6 μπήκαν στις Zodiac και πλησίασαν τον παγετώνα. Καθώς πλησίασε η πρώτη βάρκα, ένα μεγάλο κομμάτι σχίστηκε κοντά της και κατέρρευσε στη θάλασσα με παφλασμό οπότε όλες υποχώρησαν σε μια απόσταση ασφάλειας. Τριγύρω επέπλεαν κομμάτια πάγου σαν σκαλιστά κρύσταλλα.
Μετά το γεύμα κατά τη διάρκεια του οποίου το πλοίο κατευθύνθηκε νότια στο Kongsfjorden και απέναντι από τον τελευταίο προς βορά οικισμό του Ny-Ålesund κατέβηκαν με τις Zodiac στην ξηρά σε μία από παλιά εγκαταλελειμμένη εγκατάσταση με σκουριασμένα μηχανήματα και ατμολέβητες. Ο Μ1 ήταν στο στοιχείο του. Γι’ αυτόν είχαν το ίδιο ενδιαφέρον με ότι θα’ χε για έναν αρχαιολόγο η Αφροδίτη της Μήλου. Λίγες ώρες μετά ξανανέβηκαν στο πλοίο και μετά σύντομο ταξίδι αποβιβάστηκαν στο Ny-Ålesund. Ο οικισμός είχε 70 κατοίκους, αεροδρόμιο και … μουσείο. Τους καλωσόρισε μια παμπάλαια ατμομηχανή με βαγονέτα μεταφοράς κάρβουνου, τουριστικό αξιοθέατο τώρα. Έκαναν το γύρο του μικρού οικισμού. Σε μια άκρη του δέχθηκαν επίθεση από κάτι μικρά πουλιά με μακρύ μυτερό ράμφος που είχαν βάλει στόχο τα κεφάλια τους. Στον «κεντρικό δρόμο» του οικισμού είδαν το Nordpol Hotellet - το βορειότερο ξενοδοχείο - και το βορειότερο ταχυδρομείο του κόσμου. Σε ένα πλάτωμα το άγαλμα του εξερευνητή Amundsen.
Ο Μ1 προχώρησε προς ένα κτίριο με … κινέζικη επιγραφή και δυο λιοντάρια στην είσοδο. Και τότε το είδε και ένοιωσε να χάνεται η γη από τα πόδια του ! Εδώ στο Ny-Ålesund,μπρος σ’ ένα κτίριο με κινέζικες επιγραφές, στον 79ο παράλληλο στην άκρη του κόσμου, το αποκρυπτογραφημένο μήνυμα ήταν γραμμένο με το δάκτυλο πάνω στο καταλερωμένο πίσω παρμπρίζ ενός αυτοκινήτου σε ελληνική γραφή και μάλιστα δύο φορές μια κεφαλαία και μια μικρά : θέλω πλύσιμο !
Δεν χωρούσε καμιά αμφιβολία. Ήταν βρωμοδουλειά της αντικατασκοπείας ! Έτρεξε αμέσως στο ταχυδρομείο. Ήταν κλειστό αλλά ο προθάλαμος ήταν ανοικτός και μέσα υπήρχαν 3 σφραγίδες. Δύο Ολλανδοί σφράγιζαν με τις σφραγίδες αυτές τα … διαβατήριά τους. Έγραψε την αναφορά του σε τέσσερα αντίγραφα, τα σφράγισε κόλλησε το γραμματόσημο με την αρκούδα και έριξε τα τρία στο ταχυδρομικό κουτί κρατώντας ένα για το αρχείο του.
Όλη τη «νύχτα» έπλεαν βόρεια.
Attachments
Last edited:
