Vito
Member
- Μηνύματα
- 746
- Likes
- 1.019
Περιεχόμενα
Το επόμενο πρωί και μετά από καθυστέρηση 3,5 ωρών, ξεκινήσε το λεωφορείο για το πολύωρο ταξίδι του μέχρι το χωριό Al Milga στο Σινά. Στη διαδρομή μέχρι την διώρυγα του Σουέζ, αυτό που κυριαρχούσε πέρα από την έρημο, ήταν η παρουσία του στρατού και των τανκς. Ειδικά στο Σουέζ, η παρουσία των τανκς ήταν υπερβολικά έντονη μετά τις αναταραχές που προκλήθηκαν εκεί.
Τανκς στη Misr (Misr σημαίνει Αίγυπτος στα Αιγυπτιακά)
Το Σουέζ γεμάτο από στρατό και τανκς
Με το που περάσαμε την διώρυγα, αρχίσαμε να μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο, στην χερσόνησο του Σινά.. Ένοπλοι βεδουίνοι είχαν αναλάβει την θέση του στρατού.. Ειδικά σε ένα χωριό, όλοι οι άντρες βρίσκονταν στους δρόμους με καλάζνικοφ. Για κάποια λεπτά περικύκλωσαν το λεωφορείο.. πήγε και η καρδιά μας στην Κούλουρη, αλλά τελικά όλα καλά..
Όσο κοντεύαμε στον προορισμό μας, το τοπίο γινόταν όλο και πιο άγριο, με βραχώδη βουνά που είχαν πάρει μια έντονη κίτρινη απόχρωση, λόγω της άμμου και του ήλιου που βασίλευε. Τελικά, βράδυ φτάσαμε στην Al Milga, το κοντινότερο χωριό στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης.
Πηγαίνοντας στο νότιο Σινά
Το χωριό άρχισε να χτίζεται τις τελευταίες δεκαετίες από τους βεδουίνους για λόγους προστασίας του μοναστηριού από τους μουσουλμάνους άραβες, καθώς και λόγω του αυξανόμενου τουρισμού. Από παλιά υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ των μοναχών του μοναστηριού και των βεδουίνων της περιοχής.
Βράδυ λοιπόν, φτάσαμε στο χωριό, το οποίο φαινόταν έρημο (και από ντόποιους και από τουρίστες). Επειδή μας είχε κυριεύσει μια τεράστια πείνα, κατευθυνθήκαμε στο μοναδικό ανοιχτό μαγαζάκι-ταβερνάκι (είχε 3 πάγκους όλους και όλους). Αφού μας έφτιαξε από 2 σούπες, κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα και τσάι στον καθένα, δεν μας άφησε να πληρώσουμε διότι ήμασταν Έλληνες. Γενικά, φάνηκε να κάνει μεγάλη χαρά την κουβέντα που είχαμε στην άγγλο-νοηματική. Στη συνέχεια, φώναξε ένα γνωστό του, που μας πήγε μέχρι την είσοδο του μοναστηριού.
Καθότι η ώρα περασμένη, η πόρτα του μοναστηριού ήταν κλειδωμένη. Χτυπούσαμε, χτυπούσαμε μέχρι που εμφανίστηκε ο Πάτερ Νεκτάριος, ο οποίος στη συνέχεια, αποδείχτηκε και γείτονας στα Χανιά. Αφού μας ανέλυσε για κάμποση ώρα διάφορα θαύματα :roll:, δέχτηκε να μας φιλοξενήσει στο μοναστήρι. Μόνο που επειδή το μοναστήρι αυτό είναι αντρικό, η Vitoula θα έπρεπε να μείνει απ’ έξω, σε ένα δωματιάκι που προορίζεται για τις γυναίκες φιλοξενούμενες. Έλα που η Vitoula ήταν η μοναδική γυναίκα και με όλες τις ‘χριστοπαναγίες’ στους τοίχους, μέσα στην ερημιά, είχε σκιαχτεί.. Απεναντίας, εγώ εγκαταστάθηκα στους πανω ορόφους όπου βρίσκονταν τα κελιά, τα οποία είχαν μαγευτική θέα. Έβλεπες, όλο το μοναστήρι φωτισμένο και γύρω-γύρω τα θεώρατα βραχώδη βουνά έτοιμα να το καταβροχθίσουν.
Μέσα στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης το βράδυ
Τανκς στη Misr (Misr σημαίνει Αίγυπτος στα Αιγυπτιακά)
Το Σουέζ γεμάτο από στρατό και τανκς
Με το που περάσαμε την διώρυγα, αρχίσαμε να μπαίνουμε σε έναν άλλο κόσμο, στην χερσόνησο του Σινά.. Ένοπλοι βεδουίνοι είχαν αναλάβει την θέση του στρατού.. Ειδικά σε ένα χωριό, όλοι οι άντρες βρίσκονταν στους δρόμους με καλάζνικοφ. Για κάποια λεπτά περικύκλωσαν το λεωφορείο.. πήγε και η καρδιά μας στην Κούλουρη, αλλά τελικά όλα καλά..
Όσο κοντεύαμε στον προορισμό μας, το τοπίο γινόταν όλο και πιο άγριο, με βραχώδη βουνά που είχαν πάρει μια έντονη κίτρινη απόχρωση, λόγω της άμμου και του ήλιου που βασίλευε. Τελικά, βράδυ φτάσαμε στην Al Milga, το κοντινότερο χωριό στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης.
Πηγαίνοντας στο νότιο Σινά
Το χωριό άρχισε να χτίζεται τις τελευταίες δεκαετίες από τους βεδουίνους για λόγους προστασίας του μοναστηριού από τους μουσουλμάνους άραβες, καθώς και λόγω του αυξανόμενου τουρισμού. Από παλιά υπήρχε αλληλοβοήθεια μεταξύ των μοναχών του μοναστηριού και των βεδουίνων της περιοχής.
Βράδυ λοιπόν, φτάσαμε στο χωριό, το οποίο φαινόταν έρημο (και από ντόποιους και από τουρίστες). Επειδή μας είχε κυριεύσει μια τεράστια πείνα, κατευθυνθήκαμε στο μοναδικό ανοιχτό μαγαζάκι-ταβερνάκι (είχε 3 πάγκους όλους και όλους). Αφού μας έφτιαξε από 2 σούπες, κοτόπουλο με ρύζι, σαλάτα και τσάι στον καθένα, δεν μας άφησε να πληρώσουμε διότι ήμασταν Έλληνες. Γενικά, φάνηκε να κάνει μεγάλη χαρά την κουβέντα που είχαμε στην άγγλο-νοηματική. Στη συνέχεια, φώναξε ένα γνωστό του, που μας πήγε μέχρι την είσοδο του μοναστηριού.
Καθότι η ώρα περασμένη, η πόρτα του μοναστηριού ήταν κλειδωμένη. Χτυπούσαμε, χτυπούσαμε μέχρι που εμφανίστηκε ο Πάτερ Νεκτάριος, ο οποίος στη συνέχεια, αποδείχτηκε και γείτονας στα Χανιά. Αφού μας ανέλυσε για κάμποση ώρα διάφορα θαύματα :roll:, δέχτηκε να μας φιλοξενήσει στο μοναστήρι. Μόνο που επειδή το μοναστήρι αυτό είναι αντρικό, η Vitoula θα έπρεπε να μείνει απ’ έξω, σε ένα δωματιάκι που προορίζεται για τις γυναίκες φιλοξενούμενες. Έλα που η Vitoula ήταν η μοναδική γυναίκα και με όλες τις ‘χριστοπαναγίες’ στους τοίχους, μέσα στην ερημιά, είχε σκιαχτεί.. Απεναντίας, εγώ εγκαταστάθηκα στους πανω ορόφους όπου βρίσκονταν τα κελιά, τα οποία είχαν μαγευτική θέα. Έβλεπες, όλο το μοναστήρι φωτισμένο και γύρω-γύρω τα θεώρατα βραχώδη βουνά έτοιμα να το καταβροχθίσουν.
Μέσα στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης το βράδυ
, δώσε πράμα στον λαό σου!
Μόνο και μόνο γι' αυτό πιστεύω θα άξιζε το ταξίδι!
