Anastasia@
Member
- Μηνύματα
- 21
- Likes
- 43
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Λατινικής Αμερικής
Πολυ καιρό σκεφτόμουνα σαν προορισμό την Παλαιστίνη και την Ιερουσαλήμ καθως ένας παλιός συμφοιτητής και φίλος μου Παλαιστίνιος(χριστιανός) είναι απο εκεί και θα ήταν ιδανικό να δω τα μέρη μεσα απο την καθημερινότητα των ντόπιων. Όταν πρότεινα σε κοινούς γνωστούς, είτε φοβόντουσαν είτε είχαν ως προτεραιότητα άλλα μέρη στην Ευρώπη. Οπότε φέτος το Πάσχα αποφάσισα να πάω μονη μου γιατί η ζωη είναι μικρή και επίσης ο φίλος μου υπήρχε η περίπτωση να παντρευτεί (θεωρητικά διότι εκεί ακολουθούν τα πατροπαραδοτα έθιμα)οπότε σκέφτηκα ότι μετα λόγω παντόφλας 
ίσως να μην μπορεί να με φιλοξενήσει. Μεγάλη Παρασκευή φτάνω στο Τελ αβιβ μέσω Κων/πολης κατα τις 17.00, πέρασα πολύ γρήγορα τον έλεγχο , είπα ότι θα πηγαινα σε εναν ιερέα στην Ιερουσαλήμ ( γιατί εαν έλεγα Παλαιστίνη θα έκαναν πολύ περισσότερες ερωτήσεις όπως μου είχε πει ο Ανάν), κάτι μου είπε ο υπάλληλος για αργία αλλα δεν κατάλαβα καλά. Περιμένοντας πόση ώρα στη σταση, κατάλαβα ότι ξεκινησε η αργία τους το σαμπατ και δεν λειτουργεί κανενα ΜΜΜ και γενικά τίποτα όλα κλειστά ούτε περίπτερο τελοςπάντων, απο τις πληροφορίες μου λένε για τα shared taxi οπότε μπαίνω σε ένα, κάθομαι δίπλα σε μια μικρή αμερικανίδα Εβραία που πήγε να ζήσει στην Ιερουσαλήμ. Τη ρωτάω εαν μπορώ να κάνω αναπάντητη στον Άραβα φίλο μου για να με πάρει και μου απάντησε δεν γίνεται. Εν τω μεταξύ, είχα μόνο 10 ευρώ στο κινητό (οργανωμένη) και με το που πηγα εκεί αυτοματα μου τα πήραν και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον Αναν. Του είχα στείλει απο το wifi του αεροδρομίου ότι έφτασα. . Είχα πει στον οδηγό να με αφήσει στα λεωφορεία και επειδη ήταν η αραβική πλευρά λέει εκεί "δεν πάω" και με άφησε στην μέση του πουθενά (ούτε καν κοντά), στην στάση ευτυχώς μια Αραβίδα με άφησε να κάνω αναπάντητη και συνεννοηθήκαμε να με περιμένουν στα λεωφορεία της παλιάς πολης. Αναγκαστικα πηρα ταξι. Τελοσπάντων φτάσαμε εκεί όπου συναντησα την μαμά του Αναν και τον αδερφό του, χωρίς να τους έχω δει ποτέ και χωρίς κινητό. Τυχη βουνο! Οι ανθρωποι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι. Απο εκεί πήραμε το λεωφορείο για τα σύνορα για τους Άραβες (για τους τουρίστες έχει άλλα για να περνανε πιο γρήγορα),και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Bet sahour (στην Βίβλο αναφέρεται ως χωριο των ποιμένων). To bet sahur είναι μια παλαιστινιακή πόλη όπου το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων είναι χριστιανοί δίπλα στην Βηθλεεμ, κοντά στα σύνορα στο οποίο έχουν χτιστεί κάποια μεγάλαξενοδοχεία και εστιατόρια για τους τουρίστες. Ο μικρός αδερφος του Αναν, ο Αλε δουλευει σε ένα απο αυτά. Η διαφορά απο το Ισραήλ είναι εμφανής μόλις περνάς τα σύνορα. Βαβούρα, αναρχη δόμηση, άλλη κουλτούρα. Φτάνουμε στο σπίτι της οικογένειας του Αναν, δυστυχώς δεν έβγαλα φώτο. Απλό σπίτι θυμίζε σπίτι γιαγιάς δικό μας λιτό μόνο με λίγες εικόνες. Και εκεί που χαλαρώνουμε ακούω κόρνες απο γάμο Μεγάλη Παρασκευή, οι μουσουλμάνοι είναι μου λεει ο Αναν και τα τζαμια ακουγόταν συχνά καθώς ήταν δυνατα σε αντίθεση με το Ισραηλ που δεν επιτρέπονται τα μεγάφωνα.
ίσως να μην μπορεί να με φιλοξενήσει. Μεγάλη Παρασκευή φτάνω στο Τελ αβιβ μέσω Κων/πολης κατα τις 17.00, πέρασα πολύ γρήγορα τον έλεγχο , είπα ότι θα πηγαινα σε εναν ιερέα στην Ιερουσαλήμ ( γιατί εαν έλεγα Παλαιστίνη θα έκαναν πολύ περισσότερες ερωτήσεις όπως μου είχε πει ο Ανάν), κάτι μου είπε ο υπάλληλος για αργία αλλα δεν κατάλαβα καλά. Περιμένοντας πόση ώρα στη σταση, κατάλαβα ότι ξεκινησε η αργία τους το σαμπατ και δεν λειτουργεί κανενα ΜΜΜ και γενικά τίποτα όλα κλειστά ούτε περίπτερο τελοςπάντων, απο τις πληροφορίες μου λένε για τα shared taxi οπότε μπαίνω σε ένα, κάθομαι δίπλα σε μια μικρή αμερικανίδα Εβραία που πήγε να ζήσει στην Ιερουσαλήμ. Τη ρωτάω εαν μπορώ να κάνω αναπάντητη στον Άραβα φίλο μου για να με πάρει και μου απάντησε δεν γίνεται. Εν τω μεταξύ, είχα μόνο 10 ευρώ στο κινητό (οργανωμένη) και με το που πηγα εκεί αυτοματα μου τα πήραν και δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον Αναν. Του είχα στείλει απο το wifi του αεροδρομίου ότι έφτασα. . Είχα πει στον οδηγό να με αφήσει στα λεωφορεία και επειδη ήταν η αραβική πλευρά λέει εκεί "δεν πάω" και με άφησε στην μέση του πουθενά (ούτε καν κοντά), στην στάση ευτυχώς μια Αραβίδα με άφησε να κάνω αναπάντητη και συνεννοηθήκαμε να με περιμένουν στα λεωφορεία της παλιάς πολης. Αναγκαστικα πηρα ταξι. Τελοσπάντων φτάσαμε εκεί όπου συναντησα την μαμά του Αναν και τον αδερφό του, χωρίς να τους έχω δει ποτέ και χωρίς κινητό. Τυχη βουνο! Οι ανθρωποι πολύ φιλικοί και φιλόξενοι. Απο εκεί πήραμε το λεωφορείο για τα σύνορα για τους Άραβες (για τους τουρίστες έχει άλλα για να περνανε πιο γρήγορα),και μπήκαμε στο αυτοκίνητο για το Bet sahour (στην Βίβλο αναφέρεται ως χωριο των ποιμένων). To bet sahur είναι μια παλαιστινιακή πόλη όπου το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων είναι χριστιανοί δίπλα στην Βηθλεεμ, κοντά στα σύνορα στο οποίο έχουν χτιστεί κάποια μεγάλαξενοδοχεία και εστιατόρια για τους τουρίστες. Ο μικρός αδερφος του Αναν, ο Αλε δουλευει σε ένα απο αυτά. Η διαφορά απο το Ισραήλ είναι εμφανής μόλις περνάς τα σύνορα. Βαβούρα, αναρχη δόμηση, άλλη κουλτούρα. Φτάνουμε στο σπίτι της οικογένειας του Αναν, δυστυχώς δεν έβγαλα φώτο. Απλό σπίτι θυμίζε σπίτι γιαγιάς δικό μας λιτό μόνο με λίγες εικόνες. Και εκεί που χαλαρώνουμε ακούω κόρνες απο γάμο Μεγάλη Παρασκευή, οι μουσουλμάνοι είναι μου λεει ο Αναν και τα τζαμια ακουγόταν συχνά καθώς ήταν δυνατα σε αντίθεση με το Ισραηλ που δεν επιτρέπονται τα μεγάφωνα.
Last edited:
