Kondy
New Member
- Μηνύματα
- 3
- Likes
- 17
Τον Νοέμβριο του '24 ξεκίνησα να οργανώνω το επικείμενο ταξίδι μας στο Περού. Πήρε αρκετό χρόνο γιατί έπρεπε να ληφθούν αρκετά πράγματα υπόψιν. Από θέμα logistics ήταν αρκετά απαιτητικό, ειδικά επειδή ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης (ο σύντροφός μου είναι πιο βετεράνος σε υπερατλαντικά ταξίδια).
Θα είμαι περιεκτική γιατί άμα πάρω φόρα δε θα σταματάω οπότε θα μοιραστώ τα πιο σημαντικά μαζί σας και δε θα κάνω ιδιαίτερα εκτενείς περιγραφές με το τι κάναμε κάθε ημέρα.
Βασικές πληροφορίες που μπορεί να φανούν χρήσιμες στους επόμενους:
Πτήσεις:
Αθήνα - Παρίσι (3,5 ώρες): Airfrance
Παρίσι - Λίμα (12 ώρες): Airfrance
Λίμα - Κούσκο: Latam
Χουλιάκα - Λίμα & Λίμα - Ικίτος: Latam
Ικίτος - Λίμα: Latam
Λίμα - Ατλάντα (7 ώρες): Delta
Ατλάντα - Αθήνα (10 ώρες): Delta
Καταλύματα:
Λίμα: La Luna Inn & Casa Porta (Miraflores)
Κούσκο: Terra Sagrada
Νησιά Uros: Uros Titicaca Lodge
Ικίτος: Casa Morey
Παρατήρηση: Όλα ήταν μια χαρά, πλην του Casa Porta όπου άκουγες και την ανάσα του διπλανού
Agencies:
Moray & Salineras: Willka Travel
Αμαζόνιος: Allpayacu Adventures
Νησιά Ballestas & Huacachina: Escape from Lima
1η ημέρα (17 Απριίου): Αθήνα-Παρίσι
14ωρη ενδιάμεση στάση στην πόλη του φωτός. Ευτυχώς η πρώην μου συγκάτοικος απ το Erasmus είναι Γαλλίδα και μας φιλοξένησε.
2η ημέρα (18 Απριλίου): Λίμα
Ιδιαίτερη πόλη η Λίμα, ειδικά το κλίμα της με τον Ειρηνικό απ τη μια πλευρά και την έρημο απ την άλλη. Είχε έντονη υγρασία και μουντάδα λόγω της σκόνης.
Πετύχαμε την περιφορά του Επιταφίου και μου έκανε εντύπωση που το άγαλμα της Παναγίας το μετέφεραν γυναίκες. Highlights: Φάγαμε churros γεμιστά με dulce de leche από το Manolo στο Miraflores και κάναμε μια βόλτα προς την ακτή.
3η ημέρα (19 Απριλίου): Κούσκο
Αφότου είχα πάρει ακεταζολαμίδη (το χάπι για το υψόμετρο) φτάσαμε Κούσκο. Έβλεπες τούβλα παντού, βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης και χτίζουν σπίτια αλλά τα περισσότερα φαίνονταν ημιτελή. Όπως μας είπε και ένας ξεναγός, για να θεωρηθεί ένα σπίτι τελειωμένο πρέπει να έχει στέγη και να είναι βαμμένο αλλά πολλά σπίτια κατοικούνταν σε διάφορες φάσεις της κατασκευής τους.
Πήγαμε για φαγητό στην γειτονιά San Blas και κυριολεκτικά μας κόπηκε η ανάσα, δυστυχώς όχι λόγω της υπέροχης θέας. Ανέβηκα 10 σκαλιά και ένιωθα λες και είχα τρέξει 100άρι για να προλάβω το λεωφορείο.
Το οξύμετρο έδειχνε σταθερά το οξυγόνο μας στο 86.
4η ημέρα: Βόλτα στο Κούσκο
Φάγαμε tamales, επισκεφθήκαμε την αγορά San Pedro (είχαν και ελιές από την Arequipa!) καθώς και παρακολουθήσαμε για λίγο τη λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα στην εκκλησία της κεντρικής πλατείας.
(Το τιμήσαμε και ένα σαντουιτσάκι με jamon και πανσέτα)
5η ημέρα: Chichero, Moray & Salineras de Maras
Είχαμε φοβερό ξεναγό και ήμασταν μόλις 4 άτομα για καλή μας τύχη. Έκανε υπέρ του δέοντος ξενάγηση, μας ανέλυε τα φυτά καθώς και την πραγματικότητα στην ευρύτερη περιοχή στο Κούσκο. Μας είπε πως ελάχιστοι ζητιανεύουν και πως όλοι προσπαθούν έστω κάτι να πουλήσουν για να βιοποριστούν, που πράγματι ισχύει και το παρατηρείς.
Πολύ αξιοθαύμαστη η τεχνογνωσία των Ίνκας επιστημόνων στο Moray. Εντυπωσιακά και τα "χωραφάκια" αλατιού κατά μήκος του βράχου στο Maras.
Highlight: τα πατατάκια με αλάτι από Maras & η διάσωση της φωτογραφικής μηχανής μου (μιας χρήσης) από τον οδηγό μας όταν έπεσε απ την τσέπη μου κάτω σε έναν γκρεμό.
6η ημέρα: Μάτσου Πίτσου
Είχα κλείσει από Ιανουάριο τα εισιτήρια εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Παράλληλα έκλεισα και το τρένο με PeruRail καθώς και το λεωφορειάκι μέχρι το μνημείο, καθώς και τον ξεναγό μας. Πολύ όμορφη η διαδρομή κατά μήκος του Urubamba ποταμού.
Απίστευτο το τροπικό τοπίο πάνω στις Άνδεις στα 2.900μ, πραγματικά συγκλονιστικό! Η ξενάγησή μας διήρκησε γύρω στις 2μιση ώρες, ο ξεναγός μας ήταν τελικά μέτριος αλλά μας εξήγησε τι ήταν το καθετί. Το slot μας ήταν στις 14.00 και ακολουθήσαμε τη διαδρομή 2Α και προς στο τέλος πήραμε τη διαδρομή 3 και είδαμε το ναό του κόνδορα. Δεν είχε πολύ κόσμο και μας έκανε πολύ καλό καιρό, οπότε πέρα από μια πολύ όμορφη εμπειρία ήταν και σχετικά αναίμακτη.
7η & 8η ημέρα: Κούσκο
Πάλι πίσω στο Κούσκο. Αυτή τη φορά επισκεφθήκαμε την Wanchaq αγορά όπου υπήραν μόνο ντόπιοι. Εκείνη την ημέρα φάγαμε τα πάντα και τελικά μάλλον με πείραξαν κάτι διαολεμένες φράουλες που πλύναμε με το γάργαρο (not) νερό της κουζίνας του ξενοδοχείου.
Είχαμε κλείσει να πάμε στο Rainbow Mountain αλλά δεν πήγαμε ποτέ και πέρασα τη μισή ημέρα στο κρεβάτι. Μάλλον με έσωσαν τα προβιοτικά που ειχα ξεκινήσει να παίρνω από την Ελλάδα.
9η & 10η ημέρα: Κοινότητα Uros - Λίμνη Τιτικάκα - Taquile island
Μετά από 7ωρη διαδρομή με λεωφορείο της εταιρείας Cruz del sur, φτάσαμε στο λιμανάκι που θα μας έπαιρναν για να πάμε στο κατάλυμα μας πάνω σε ένα πλωτό νησάκι φτιαγμένο από το φυτό totora. Η αφεντικίνα του καταλύματος, η Τζάνεθ, ήρθε και μας παρέλαβε με τη φανταχτερή της φούστα.
Η κοινότητα αποτελείται από 2.600 άτομα και έχει σχολείο. Το μεγαλύτερό τους θέμα είναι ο αέρας και τα κύματα που προκαλεί. Ανά δύο εβδομάδες βάζουν καινούρια στρώση totora στα πλωτά τους σπίτια για να μην διαλυθούν. Κύμα μισού μέτρου μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, ενώ κύμα ενός μέτρου θα καταστρέψει ολοσχερώς ένα οίκισμα.
Ήταν αξέχαστη η εμπειρία του να κοιμάσαι στα 3.900μ. πάνω σε μια τεράστια λίμνη στο μέγεθος της Κρήτης και να νιώθεις ότι είσαι σε πλοίο επειδή κουνιόταν όλο το δωμάτιο. Φυσικά η τουαλέτα ήταν χημική και ένιωθες σαν γατούλα γιατί σου έδιναν και άμμο για να κάνεις την ανάγκη σου. Το φαγητό όμως ήταν μια χαρά και επειδή δεν υπήρχε φωτορύπανση τα αστέρια φαίνονταν πεντακάθαρα.
Η Τζάνεθ μας έκλεισε μονοήμερη στο νησι Τακίλε για την επόμενη ημέρα. Τους συναντήσαμε μεσολίμνια και επιβιβαστήκαμε από τη βαρκούλα σε ένα μεγαλύτερο βαρκάκι. Hightlight εκεί ήταν μια παρέα Ρώσων που δε δέχτηκαν να βγουν στο νησί και παρέμειναν επί 4 ώρες στο πλοιάριο να κουνιούνται και κυρίως η αρχηγός τους που τσακωνόταν με όσους ήθελαν να ανοίξουν τα παράθυρα για να μην της χαλάσει το μαλλί. Και το δεύτερο highlight ήταν η πέστροφα που φάγαμε.
Fun fact! Τιτιτάκα=rock puma (μάλλον λόγω του σχήματός της)
11η ημέρα: Ικίτος
Από Χουλιάκα μέσω Λίμα, φτάσαμε στην πιο απομακρυσμένη πόλη του κόσμου η οποία είναι προσβάσιμη μόνο με αεροπλάνο και ποταμόπλοια. Με το που βγαίνεις στο δρόμο βλέπεις παντού τα κλασικά mototaxi τους. Εμφανής η διαφορά των Αμαζόνιων τόσο στη συμπεριφορά και την κουλτούρα όσο και στην όψη συγκριτικά με τους Περουβιανούς των Άνδεων. Παντού μουσική δυνατά, siesta, κίνηση, αφόρητη υγρασία και ολίγον τι καγκουριά αλά Τρανός (ή οποιονδήποτε άλλον τράπερ). Πήγαμε σε μια ταράτσα (La terrazas) και αγναντέψαμε τη ζούγκλα.
Στην πόλη αυτή κατοικεί γύρω στο μισό εκατομμύριο. Είναι αρκετά αυτόνομοι οι ντόπιοι (έχουν ακόμα και εργοστάσιο Honda) μιας και η μεταφορά αγαθών σε ένα τόσο δυσπρόσιτο μέρος είναι πανάκριβη. Ενδεχομένως να ήταν το πιο "επικίνδυνο" μέρος του Περού που επισκεφθήκαμε, κυρίως με μικροκλοπές. Οι ένδοξες εποχές αυτής της πόλης είναι αρκετά πίσω στο παρελθόν και συγκεκριμένα στις αρχές του 20ου αιώνα όπου η περιοχή παρήγαγε ελαστικά (από το υγρό ενός δένδρου του Αμαζονίου). Παρακαταθήκη αυτής της χρυσής εποχής είναι τα αποικιοκρατικά αρχοντικά στο κέντρο.
12η, 13η, 14η & 15η ημέρα: Αμαζόνιος
Για εμάς, το highlight του ταξιδιού μας. Απίστευτη, αξέχαστη, ασύγκριτη (και όσα άλλα επίθετα της αρμόζουν) εμπειρία. Μας παρέλαβε ο ξεναγός/ιδιοκτήτης του lodge μας, ο May, από το ξενοδοχείο μας με ταξί, όπου και διανύσαμε ένα 2ωρο απόσταση μέχρι την πόλη της Nauta (ο μοναδικός υπάρχων δρόμος). Κάναμε μια βόλτα στην αγορά της Nauta και μετά πήραμε την πιρόγα για μια 2ωρη διαδρομή προς το eco-lodge που θα μέναμε για τις επόμενες 4 ημέρες. Ήρθε μαζί και ο σεφ που θα μας μαγείρευε για τις επόμενες ημέρες. Ο οδηγός της βάρκας μας ήταν ο Percy και αυτός μαζί με τον May ήταν συνέχεια μαζί μας.
Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας αυτούσια τα συναισθήματα που βιώσαμε. Μπορώ μόνο να περιγράψω πόσο μεθυστικά μύριζε η φύση, σαν να υπήρχαν παντού λουλούδια, πόσο μικρός νιώθεις αντικρίζοντας έναν τέτοιο τεράστιο ποταμό που στα μάτια μας μοιάζει με λίμνη, πόσο μελωδικά ήταν τα ακούσματα των ζώων.
Αυτές τις 4 ημέρες είδαμε άπειρα ζώα στο φυσικό τους περιβάλον: 8 είδη μαϊμούδων, βραδύποδες, μυρμηγκοφάγο δέντρου, δηλητηριώδη μυρμήγκια, ταραντούλες, ροζ και γκρι δελφίνια του γλυκού νερού, διάφορα πουλιά και πολλά άλλα ζώα. Περπατήσαμε μέσα στη ζούγκλα (εκεί τα χρειάστηκα γιατί ο May πάτησε μπροστά μου ένα coral φίδι), κάναμε άπειρες βόλτες με τη βάρκα, επισκεφθήκαμε την τοπική κοινότητα, την οποία και υποστηρίζει οικονομικά ο May, μιλήσαμε με τους ντόπιους, ψαρέψαμε πιράνχας, μάθαμε για τους τοπικούς μύθους.
16η ημέρα: Χουακατσίνα & Νησιά Μπαγιέστας
Επιστροφή στη Λίμα στις 2 το πρωί και καπάκι μονοήμερη προς τα Νότια. Με ίσως 2 ώρες ύπνο και μάλλον υπερεκίμηση των δυνάμεών μας και κακό προγραμματισμό, φύγαμε προς τα νησιά του Ειρηνικού. Εκεί είδαμε τον γνωστό κάκτο στην πλαγιά, πιγκουίνους, θαλάσσιους ελέφαντες, δελφίνια κ.α.
Έπειτα επίσκεψη στην όαση της Χουακατσίνα. Highlight: η βόλτα στους αμμόλοφους
17η ημέρα: Λίμα
Τελευταίες βόλτες στην πόλη!
18η ημέρα: Ατλάντα, Η.Π.Α.
10ωρη στάση στην Ατλάντα. Προλάβαμε να πάμε στο 2ο μεγαλύτερο ενυδρείο στον κόσμο, καθώς και να δοκιμάσουμε Αμερικάνικο μπάρμπεκιου.
Και κάπου εδώ το ταξίδι τελείωσε. Εις το επανιδείν Περού!!
Θα είμαι περιεκτική γιατί άμα πάρω φόρα δε θα σταματάω οπότε θα μοιραστώ τα πιο σημαντικά μαζί σας και δε θα κάνω ιδιαίτερα εκτενείς περιγραφές με το τι κάναμε κάθε ημέρα.
Βασικές πληροφορίες που μπορεί να φανούν χρήσιμες στους επόμενους:
Πτήσεις:
Αθήνα - Παρίσι (3,5 ώρες): Airfrance
Παρίσι - Λίμα (12 ώρες): Airfrance
Λίμα - Κούσκο: Latam
Χουλιάκα - Λίμα & Λίμα - Ικίτος: Latam
Ικίτος - Λίμα: Latam
Λίμα - Ατλάντα (7 ώρες): Delta
Ατλάντα - Αθήνα (10 ώρες): Delta
Καταλύματα:
Λίμα: La Luna Inn & Casa Porta (Miraflores)
Κούσκο: Terra Sagrada
Νησιά Uros: Uros Titicaca Lodge
Ικίτος: Casa Morey
Παρατήρηση: Όλα ήταν μια χαρά, πλην του Casa Porta όπου άκουγες και την ανάσα του διπλανού
Agencies:
Moray & Salineras: Willka Travel
Αμαζόνιος: Allpayacu Adventures
Νησιά Ballestas & Huacachina: Escape from Lima
1η ημέρα (17 Απριίου): Αθήνα-Παρίσι
14ωρη ενδιάμεση στάση στην πόλη του φωτός. Ευτυχώς η πρώην μου συγκάτοικος απ το Erasmus είναι Γαλλίδα και μας φιλοξένησε.
2η ημέρα (18 Απριλίου): Λίμα
Ιδιαίτερη πόλη η Λίμα, ειδικά το κλίμα της με τον Ειρηνικό απ τη μια πλευρά και την έρημο απ την άλλη. Είχε έντονη υγρασία και μουντάδα λόγω της σκόνης.
Πετύχαμε την περιφορά του Επιταφίου και μου έκανε εντύπωση που το άγαλμα της Παναγίας το μετέφεραν γυναίκες. Highlights: Φάγαμε churros γεμιστά με dulce de leche από το Manolo στο Miraflores και κάναμε μια βόλτα προς την ακτή.
3η ημέρα (19 Απριλίου): Κούσκο
Αφότου είχα πάρει ακεταζολαμίδη (το χάπι για το υψόμετρο) φτάσαμε Κούσκο. Έβλεπες τούβλα παντού, βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης και χτίζουν σπίτια αλλά τα περισσότερα φαίνονταν ημιτελή. Όπως μας είπε και ένας ξεναγός, για να θεωρηθεί ένα σπίτι τελειωμένο πρέπει να έχει στέγη και να είναι βαμμένο αλλά πολλά σπίτια κατοικούνταν σε διάφορες φάσεις της κατασκευής τους.
Πήγαμε για φαγητό στην γειτονιά San Blas και κυριολεκτικά μας κόπηκε η ανάσα, δυστυχώς όχι λόγω της υπέροχης θέας. Ανέβηκα 10 σκαλιά και ένιωθα λες και είχα τρέξει 100άρι για να προλάβω το λεωφορείο.
Το οξύμετρο έδειχνε σταθερά το οξυγόνο μας στο 86.
4η ημέρα: Βόλτα στο Κούσκο
Φάγαμε tamales, επισκεφθήκαμε την αγορά San Pedro (είχαν και ελιές από την Arequipa!) καθώς και παρακολουθήσαμε για λίγο τη λειτουργία της Κυριακής του Πάσχα στην εκκλησία της κεντρικής πλατείας.
(Το τιμήσαμε και ένα σαντουιτσάκι με jamon και πανσέτα)
5η ημέρα: Chichero, Moray & Salineras de Maras
Είχαμε φοβερό ξεναγό και ήμασταν μόλις 4 άτομα για καλή μας τύχη. Έκανε υπέρ του δέοντος ξενάγηση, μας ανέλυε τα φυτά καθώς και την πραγματικότητα στην ευρύτερη περιοχή στο Κούσκο. Μας είπε πως ελάχιστοι ζητιανεύουν και πως όλοι προσπαθούν έστω κάτι να πουλήσουν για να βιοποριστούν, που πράγματι ισχύει και το παρατηρείς.
Πολύ αξιοθαύμαστη η τεχνογνωσία των Ίνκας επιστημόνων στο Moray. Εντυπωσιακά και τα "χωραφάκια" αλατιού κατά μήκος του βράχου στο Maras.
Highlight: τα πατατάκια με αλάτι από Maras & η διάσωση της φωτογραφικής μηχανής μου (μιας χρήσης) από τον οδηγό μας όταν έπεσε απ την τσέπη μου κάτω σε έναν γκρεμό.
6η ημέρα: Μάτσου Πίτσου
Είχα κλείσει από Ιανουάριο τα εισιτήρια εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Παράλληλα έκλεισα και το τρένο με PeruRail καθώς και το λεωφορειάκι μέχρι το μνημείο, καθώς και τον ξεναγό μας. Πολύ όμορφη η διαδρομή κατά μήκος του Urubamba ποταμού.
Απίστευτο το τροπικό τοπίο πάνω στις Άνδεις στα 2.900μ, πραγματικά συγκλονιστικό! Η ξενάγησή μας διήρκησε γύρω στις 2μιση ώρες, ο ξεναγός μας ήταν τελικά μέτριος αλλά μας εξήγησε τι ήταν το καθετί. Το slot μας ήταν στις 14.00 και ακολουθήσαμε τη διαδρομή 2Α και προς στο τέλος πήραμε τη διαδρομή 3 και είδαμε το ναό του κόνδορα. Δεν είχε πολύ κόσμο και μας έκανε πολύ καλό καιρό, οπότε πέρα από μια πολύ όμορφη εμπειρία ήταν και σχετικά αναίμακτη.
7η & 8η ημέρα: Κούσκο
Πάλι πίσω στο Κούσκο. Αυτή τη φορά επισκεφθήκαμε την Wanchaq αγορά όπου υπήραν μόνο ντόπιοι. Εκείνη την ημέρα φάγαμε τα πάντα και τελικά μάλλον με πείραξαν κάτι διαολεμένες φράουλες που πλύναμε με το γάργαρο (not) νερό της κουζίνας του ξενοδοχείου.
Είχαμε κλείσει να πάμε στο Rainbow Mountain αλλά δεν πήγαμε ποτέ και πέρασα τη μισή ημέρα στο κρεβάτι. Μάλλον με έσωσαν τα προβιοτικά που ειχα ξεκινήσει να παίρνω από την Ελλάδα.
9η & 10η ημέρα: Κοινότητα Uros - Λίμνη Τιτικάκα - Taquile island
Μετά από 7ωρη διαδρομή με λεωφορείο της εταιρείας Cruz del sur, φτάσαμε στο λιμανάκι που θα μας έπαιρναν για να πάμε στο κατάλυμα μας πάνω σε ένα πλωτό νησάκι φτιαγμένο από το φυτό totora. Η αφεντικίνα του καταλύματος, η Τζάνεθ, ήρθε και μας παρέλαβε με τη φανταχτερή της φούστα.
Η κοινότητα αποτελείται από 2.600 άτομα και έχει σχολείο. Το μεγαλύτερό τους θέμα είναι ο αέρας και τα κύματα που προκαλεί. Ανά δύο εβδομάδες βάζουν καινούρια στρώση totora στα πλωτά τους σπίτια για να μην διαλυθούν. Κύμα μισού μέτρου μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά, ενώ κύμα ενός μέτρου θα καταστρέψει ολοσχερώς ένα οίκισμα.
Ήταν αξέχαστη η εμπειρία του να κοιμάσαι στα 3.900μ. πάνω σε μια τεράστια λίμνη στο μέγεθος της Κρήτης και να νιώθεις ότι είσαι σε πλοίο επειδή κουνιόταν όλο το δωμάτιο. Φυσικά η τουαλέτα ήταν χημική και ένιωθες σαν γατούλα γιατί σου έδιναν και άμμο για να κάνεις την ανάγκη σου. Το φαγητό όμως ήταν μια χαρά και επειδή δεν υπήρχε φωτορύπανση τα αστέρια φαίνονταν πεντακάθαρα.
Η Τζάνεθ μας έκλεισε μονοήμερη στο νησι Τακίλε για την επόμενη ημέρα. Τους συναντήσαμε μεσολίμνια και επιβιβαστήκαμε από τη βαρκούλα σε ένα μεγαλύτερο βαρκάκι. Hightlight εκεί ήταν μια παρέα Ρώσων που δε δέχτηκαν να βγουν στο νησί και παρέμειναν επί 4 ώρες στο πλοιάριο να κουνιούνται και κυρίως η αρχηγός τους που τσακωνόταν με όσους ήθελαν να ανοίξουν τα παράθυρα για να μην της χαλάσει το μαλλί. Και το δεύτερο highlight ήταν η πέστροφα που φάγαμε.
Fun fact! Τιτιτάκα=rock puma (μάλλον λόγω του σχήματός της)
11η ημέρα: Ικίτος
Από Χουλιάκα μέσω Λίμα, φτάσαμε στην πιο απομακρυσμένη πόλη του κόσμου η οποία είναι προσβάσιμη μόνο με αεροπλάνο και ποταμόπλοια. Με το που βγαίνεις στο δρόμο βλέπεις παντού τα κλασικά mototaxi τους. Εμφανής η διαφορά των Αμαζόνιων τόσο στη συμπεριφορά και την κουλτούρα όσο και στην όψη συγκριτικά με τους Περουβιανούς των Άνδεων. Παντού μουσική δυνατά, siesta, κίνηση, αφόρητη υγρασία και ολίγον τι καγκουριά αλά Τρανός (ή οποιονδήποτε άλλον τράπερ). Πήγαμε σε μια ταράτσα (La terrazas) και αγναντέψαμε τη ζούγκλα.
Στην πόλη αυτή κατοικεί γύρω στο μισό εκατομμύριο. Είναι αρκετά αυτόνομοι οι ντόπιοι (έχουν ακόμα και εργοστάσιο Honda) μιας και η μεταφορά αγαθών σε ένα τόσο δυσπρόσιτο μέρος είναι πανάκριβη. Ενδεχομένως να ήταν το πιο "επικίνδυνο" μέρος του Περού που επισκεφθήκαμε, κυρίως με μικροκλοπές. Οι ένδοξες εποχές αυτής της πόλης είναι αρκετά πίσω στο παρελθόν και συγκεκριμένα στις αρχές του 20ου αιώνα όπου η περιοχή παρήγαγε ελαστικά (από το υγρό ενός δένδρου του Αμαζονίου). Παρακαταθήκη αυτής της χρυσής εποχής είναι τα αποικιοκρατικά αρχοντικά στο κέντρο.
12η, 13η, 14η & 15η ημέρα: Αμαζόνιος
Για εμάς, το highlight του ταξιδιού μας. Απίστευτη, αξέχαστη, ασύγκριτη (και όσα άλλα επίθετα της αρμόζουν) εμπειρία. Μας παρέλαβε ο ξεναγός/ιδιοκτήτης του lodge μας, ο May, από το ξενοδοχείο μας με ταξί, όπου και διανύσαμε ένα 2ωρο απόσταση μέχρι την πόλη της Nauta (ο μοναδικός υπάρχων δρόμος). Κάναμε μια βόλτα στην αγορά της Nauta και μετά πήραμε την πιρόγα για μια 2ωρη διαδρομή προς το eco-lodge που θα μέναμε για τις επόμενες 4 ημέρες. Ήρθε μαζί και ο σεφ που θα μας μαγείρευε για τις επόμενες ημέρες. Ο οδηγός της βάρκας μας ήταν ο Percy και αυτός μαζί με τον May ήταν συνέχεια μαζί μας.
Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας αυτούσια τα συναισθήματα που βιώσαμε. Μπορώ μόνο να περιγράψω πόσο μεθυστικά μύριζε η φύση, σαν να υπήρχαν παντού λουλούδια, πόσο μικρός νιώθεις αντικρίζοντας έναν τέτοιο τεράστιο ποταμό που στα μάτια μας μοιάζει με λίμνη, πόσο μελωδικά ήταν τα ακούσματα των ζώων.
Αυτές τις 4 ημέρες είδαμε άπειρα ζώα στο φυσικό τους περιβάλον: 8 είδη μαϊμούδων, βραδύποδες, μυρμηγκοφάγο δέντρου, δηλητηριώδη μυρμήγκια, ταραντούλες, ροζ και γκρι δελφίνια του γλυκού νερού, διάφορα πουλιά και πολλά άλλα ζώα. Περπατήσαμε μέσα στη ζούγκλα (εκεί τα χρειάστηκα γιατί ο May πάτησε μπροστά μου ένα coral φίδι), κάναμε άπειρες βόλτες με τη βάρκα, επισκεφθήκαμε την τοπική κοινότητα, την οποία και υποστηρίζει οικονομικά ο May, μιλήσαμε με τους ντόπιους, ψαρέψαμε πιράνχας, μάθαμε για τους τοπικούς μύθους.
16η ημέρα: Χουακατσίνα & Νησιά Μπαγιέστας
Επιστροφή στη Λίμα στις 2 το πρωί και καπάκι μονοήμερη προς τα Νότια. Με ίσως 2 ώρες ύπνο και μάλλον υπερεκίμηση των δυνάμεών μας και κακό προγραμματισμό, φύγαμε προς τα νησιά του Ειρηνικού. Εκεί είδαμε τον γνωστό κάκτο στην πλαγιά, πιγκουίνους, θαλάσσιους ελέφαντες, δελφίνια κ.α.
Έπειτα επίσκεψη στην όαση της Χουακατσίνα. Highlight: η βόλτα στους αμμόλοφους
17η ημέρα: Λίμα
Τελευταίες βόλτες στην πόλη!
18η ημέρα: Ατλάντα, Η.Π.Α.
10ωρη στάση στην Ατλάντα. Προλάβαμε να πάμε στο 2ο μεγαλύτερο ενυδρείο στον κόσμο, καθώς και να δοκιμάσουμε Αμερικάνικο μπάρμπεκιου.
Και κάπου εδώ το ταξίδι τελείωσε. Εις το επανιδείν Περού!!
