Τσεχική Δημοκρατία Πράγα, μετά την πανδημία με το μωρό μας

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα.


Ξύπνησα κατα τις δέκα και πήγα μέχρι έναν φούρνο που είχαν ανακαλύψει οι φίλοι μας και πήρα μερικά τοπικά εδέσματα. Ένα από αυτά ήταν ένα τοπικό γλυκό που συνήθως είναι γεμισμένο με κρέμα ή μαρμελάδα αλλά το πήρα με σοκολάτα, πεντανόστιμο. Καφέ δεν είχα βρει να μου αρέσει και εκτός από την πρώτη μέρα δεν είχα ξανά πιεί. Σήμερα έβρεχε από το πρωί και ο ένας εκ των δύο φίλων μας αποφάσισε να κοιμηθεί λίγο παραπάνω και να μας συναντήσει αργότερα. Δεν είχαμε κανένα ιδιαίτερο σχέδιο για σήμερα εκτός της επιθυμίας να πάμε μια βαρκάδα στο ποταμό οπότε ξεκινήσαμε χαλαρά για το Εθνικό μουσείο της Πράγας που βλέπαμε συνέχεια όταν περνούσαμε απέξω από την στάση Mustek. Δεν είχαμε σκοπό να μπούμε μέσα αλλά θέλαμε να πλησιάσουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες και να πάμε μια βόλτα στην τριγύρω περιοχή. Πήραμε τον δρόμο προς την πλατεία Wenceslas όπου υπήρχαν και κιόσκια με φαγητά. Στην πλατεία υπήρχε το μνημείο του Αγίου Βεγκεσλάου ενός ηγεμόνα της Βοημίας τον 10ο αιώνα. Το εθνικό μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 1818 και έχει μεγάλη ποικιλία εκθεμάτων. Όπως προείπα δεν είχαμε σκοπό να μπούμε μέσα οπότε αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα τριγύρω αν και ο καιρός είχε χαλάσει αρκετά, με ψιχάλες και αέρα. Έπρεπε να πάμε σε σούπερ μαρκετ για να αγοράσω μερικά πράγματα για έμενα και σνακ για την μικρή. Από εκεί αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το σπίτι γιατί είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά και είχαμε δει ένα βιετναμέζικο ρεστοράν από την πρώτη μέρα που θέλαμε να δοκιμάσουμε. Πήραμε ένα Pad thai (ναι το ξέρω, δεν είναι βιετναμέζικο αλλά ήθελα να δοκιμάσω), ένα γλυκόξινο κοτόπουλο με ρύζι, bun cha και Pho Ga. Όλα μέτρια, έχω φάει πολύ καλύτερο ασιατικό φαί στην Ελλάδα. Το ρεστοράν ήταν δίπλα στο σπίτι μας και μετά από εκεί γυρίσαμε αμέσως στο διαμέρισμα μας.

Το απόγευμα θέλαμε να πάμε σε μια κρουαζιέρα στον ποταμό Μολδάβα. Είχα βρει στο google μια εταιρεία που έκανε κρουαζιέρες και πήγαμε προς αυτούς για να βγάλουμε εισιτήριο, περί τα 14 ευρώ το άτομο το μωρό δεν πλήρωσε, και η βόλτα κράτησε περίπου 45 λεπτά. Αξίζει να το κάνεις αν βρεθείς στην πόλη, βλέπεις την Πράγα από μία άλλη οπτική γωνία. Το ποτάμι, η φύση, η κλασσική αρχιτεκτονική κάνει την εμπειρία ακόμα πιο μοναδική. Παρόλο που ο καιρός το απόγευμα ήταν πολύ καλύτερος από το πρωί, τα τελευταία δέκα λεπτά της βόλτας μας έβαλε πολύ κρύο και χρειάστηκε να κουμπώσω το μπουφάν μου.

Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, προχωρήσαμε απλά στην πόλη για να απολαύσουμε την Πράγα γιατί είχαμε μονάχα μια ακόμη ολόκληρη μέρα εδώ. Για φαί εμπιστευτήκαμε πάλι στο google που μας έδειξε πως το πλησιέστερο ρεστοράν με καλές κριτικές ήταν το Kozlovna Apropos. Ήταν γεμάτο άλλα η ευγενική σερβιτόρα, σπάνιο φαινόμενο στην πόλη, άλλαξε θέση σε δύο άτομα για να μας βρει τραπέζι όπου χώραγε και το καρότσι της μικρής. Εγώ παρήγγειλα ένα χοιρινό που ήταν νοστιμότατο και ο άντρας μου γκουλάς σε πιάτο από ψωμί, για την μικρή πήραμε πατάτες τηγανιτές. Προσωπικά απόλαυσα πολύ το φαί μου και στην πράγα ανακάλυψα την αγάπη μου για την σως ταρτάρ.

Η μικρή είχε κουραστεί στο καρότσι όποτε την αφήσαμε να περπατήσει τον μακρύ δρόμο της προς το σπίτι μας. Στην Πράγα έχει πολλά μαγαζιά που πουλάνε αναμνηστικά και παράλληλα πουλάνε και πολλά ιαπωνικά γλυκα τύπου mochi, ένα από αυτά βρισκόταν στον δρόμο μας για το σπίτι και στην βιτρίνα του είχαμε σταμπάρει ένα πανέμορφο ρολόι τοίχου ρέπλικα του αστρονομικού στην πλατεία της πόλης. Αποφασίσαμε να το πάρουμε επιτέλους μην τυχόν το αγοράσουν και αύριο τρέχουμε να βρούμε παρόμοιο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Georgia86]

Δεύτερη μέρα.

Για την δεύτερη μέρα μας στην Πράγα κανονίσαμε το πρωινό μας να το περάσουμε στον Κάστρο της Πράγας. Είχα από το βράδυ βρει την πιο γρήγορη και άνετη διαδρομή για εμάς και το μωρό.

Η Πράγα έχει ένα εξαιρετικό δίκτυο τραμ και σίγουρα θα βρεις κάποιο να σε πάει εκεί που θες. Εμείς πήραμε το τραμ της γραμμής 22 από το μετρό και κατεβήκαμε στην στάση Prazsky hrad. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη όταν αρχίζει να σκαρφαλώνει προς το κάστρο. Από έξω από την πύλη πήραμε ένα μπουκάλι νερό το οποίο ήταν πανάκριβο, αν θυμάμαι καλά κάπου στα τρία ευρώ. Προτείνω να αγοράσετε από σούπερ μάρκετ, τεράστια η διαφορά στην τιμή. Για να περάσεις στον χώρο του κάστρου περνάς από αστυνομικό έλεγχο. Προχωρήσαμε προς την είσοδο για την δεύτερη πλατεία του Κάστρου όπου θα βρούμε το σιντριβάνι του γλύπτη Kohl. Κατασκευάστηκε σε στυλ μπαρόκ περί τον 17ο αιώνα. Πίσω του βλέπεις τo παρεκκλήσι του Ιερού Σταυρού που κτίστηκε και αυτό τον 17ο αιώνα. Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο χώρο, έχει ένα πηγάδι πολύ όμορφο που θυμίζει κλουβί πουλιού. Από εκεί προχωρήσαμε προς τον πολύ εντυπωσιακό καθεδρικό ναό αφιερωμένο στον St Vitus. Είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική εκκλησία στην χώρα. Είναι γοτθικού ρυθμού και η κατασκευή της ξεκίνησε τον 14ο αιώνα. Ο εσωτερικός χώρος του ναού είναι όμορφος, δεν μπορώ να πω, αλλά αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει είναι τα βιτρό. Μετά από τα βιτρό του Sainte-Chapelle στο Παρίσι είναι τα επόμενα καλύτερα που έχω δεί. Για να μπορέσεις να δεις περισσότερα από την εκκλησία θα πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο. Από εκεί περπατήσαμε μέχρι την Τρίτη αυλή του Κάστρου όπου είδαμε το μνημείο για τους πεσόντες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, για όσους έχουν πάει Παρίσι θα τους θυμίσει τον οβελίσκο του Λούξορ. Δίπλα στο μνημείο υπάρχει και το άγαλμα του Αγίου Γεώργιου που είναι 600 χρόνων! Στην αυλή αυτή θα βρεις και την αρχαιότερη εκκλησία της Πράγας, που θεμελιώθηκε το 920μχ. Εξωτερικά δεν φαίνεται καθόλου η ηλικία της πάντως, έχει ένα όμορφο κεραμιδί χρώμα.

Από εκεί δεν είχαμε κάποιο προορισμό που θέλαμε να δούμε απλά ακολουθούσαμε τον δρόμο και όπου μας βγάλει. Από τύχη ,δηλαδή, δεν χάσαμε και τον «χρυσό δρόμο». Πρόκειται για τον δρόμο όπου ζούσαν κάποτε οι χρυσοχόοι και οι αλχημιστές της πόλης. Για να μπεις πρέπει να βγάλεις εισιτήριο το οποίο περιλαμβάνει και την είσοδο σε όλα τα προηγούμενα αξιοθέατα που ανάφερα. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω και να τα ξαναδούμε οπότε πληρώσαμε το εισιτήριο μόνο για τον «χρυσό δρόμο». Είναι όμορφο δρομάκι με χαμηλά σπίτια, μερικά από τα οποία είναι διακοσμημένα όπως ήταν και τότε. Εκεί διπλά είναι και πολύ γνωστά σκαλιά που βγάζουν όλοι φωτογραφίες, δυστυχώς όμως λόγω του καροτσιού δεν μπορούσαμε να κατεβούμε. Πήγαμε με τους φίλους μας βόλτα στους κήπους που έχει γύρω από τις αυλές. Είδαμε την θέα και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες. Από εκεί έπρεπε να κουβαλήσουμε το καρότσι επάνω σε αρκετές σκάλες και σταθήκαμε λίγο να αποφασίσουμε ποιος ήταν ο καλύτερος δρόμος για την γέφυρα του Καρόλου.

Όπως προείπα δεν μπορούσαμε να κατέβουμε από τις σκάλες παρότι μας έβγαζαν τόσο κοντά στην γέφυρα. Οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο και χαρήκαμε που το κάναμε γιατί το περπάτημα μας έβγαλε σε μια ωραία γειτονιά της πόλης. Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τον τοίχο του Τζον Λένον που συμβολίζει την ελευθερία του λόγου και τη μη βίαιη αντίσταση της τσέχικης νεολαίας καθώς κατά την διάρκεια της Κουμουνιστικής περιόδου η μουσική των Beatles ήταν απαγορευμένη. To 1980 λίγο μετά τη δολοφονία του Lennon, ένας άγνωστος καλλιτέχνης ζωγράφισε την φάτσα του Lenon στον τοίχο, δυστυχώς πλέον δεν υπάρχει το αρχικό graffiti αλλά μπορείς να δεις μια νεότερη εκδοχή του.

Από το σημείο αυτό βγήκαμε κάτω από την γέφυρα περίπου στην μέση της. Πήραμε τον δρόμο παράλληλα της για να την πάρουμε από την αρχή και είδαμε ένα πανέμορφο ποτάμι που το διέσχιζε ένα μικρό ποταμόπλοιο. Ο καιρός ήταν εξαιρετικός. Ο ήλιος έκαιγε τόσο όσο έπρεπε και ο μπλε ουρανός γέμιζε την ψυχή σου γαλήνη. Η κατασκευή της ξεκίνησε τον 14ο αιώνα και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 15ου . Την κατασκευή της διέταξε ο βασιλιάς Κάρολος, μια επιτυχημένη απόφαση καθώς η κατασκευή της βοήθησε να ανθίσει το εμπόριο. Στην γέφυρα έχει πολλά γλυπτά , μερικά από τα οποία, σύμφωνα πάντα με τους μύθους, μπορούν να εκπληρώσουν και τις ευχές σου. Δυστυχώς τα γλυπτά που βλέπουμε είναι πιστά αντίγραφα καθώς τα γνήσια βρίσκονται στο εθνικό μουσείο. Το μπρούτζινο άγαλμα του Αγίου Ιωάννη του Νεπομούκ είναι τοποθετημένο στο σημείο από το οποίο φημολογείται πως διέταξε ο βασιλιάς της τότε περιόδου τους στρατιώτες του να τον πετάξουν γιατί δεν του έλεγε τι του είχε εκμυστηρευτεί η βασίλισσα. Σε αυτό το άγαλμα βρίσκεται το γνωστό σε όλους σκυλάκι που «λάμπει» καθώς το ακουμπούν τόσα και τόσα χέρια κάθε μέρα για να πάρουν λίγη καλή τύχη. Η εντύπωση που μου άφησε ήταν καλή, είναι ομολογουμένως μια όμορφη μεσαιωνική γέφυρα. Ίσως την περίμενα πιο εντυπωσιακή, δεν ξέρω. Μόλις περάσαμε στην απέναντι πλευρά βρήκαμε ένα ανταλλακτήριο για να αλλάξουμε λεφτά. Η ισοτιμία ήταν καλή και στο τέλος της συναλλαγής μας έδωσε και μια κάρτα που ουσιαστικά έλεγε πως στην επόμενη συναλλαγή μας εγγυούνται ότι θα έχουμε την ίδια ισοτιμία.

Μετά από εκεί αποφασίσαμε να προχωρήσουμε μέχρι το παλιό κέντρο για ακόμα μια φορά και να βρούμε κάπου να φάμε. Αποφασίσαμε να γευματίσουμε στο Kolkovna Celnice που βρίσκεται κοντά στην στάση του μετρό Náměstí Republiky. Μου άρεσε πολύ που είχε εξωτερικό χώρο με τραπέζια καθώς ήταν όμορφο μέρος με μια μικρή πλατεία και δέντρα να ρίχνουν την σκιά τους πάνω μας. Παράγγειλα ένα παραδοσιακό πιάτο με μοσχάρι και πουτίγκα ψωμιού αλλά και μια σούπα πατάτας, επίσης παραδοσιακή, για να μοιραστώ με τον άντρα μου. Η μικρή κοιμόταν όποτε παράγγειλα κάτι για εκείνη to go. Η σούπα ήταν πολύ νόστιμη, είχε ένα αυγό μελάτο και μπέικον στην μέση της σούπας, καθώς και άνιθο που έδιναν ιδιαίτερη γεύση στο πιάτο. Την προτείνω σε όσους επισκεφτούν αυτό το ρεστοράν. Τα άλλα πιάτα ήταν νόστιμα αλλά τίποτα το ιδιαίτερο.

Αφού πληρώσαμε μετά από πόση ώρα που ζητούσαμε τον λογαριασμό επισκεφτήκαμε το σούπερ μάρκετ που βρήκαμε δίπλα από το ρεστοράν. Πήραμε γάλα και πάνες για το μωρό και διάφορα άλλα σνακς και πράγματα που θέλαμε για το σπίτι και αφού πληρώσαμε αρκετά παραπάνω από όσα θα θέλαμε, φύγαμε για το σπίτι. Ήταν ήδη εφτά το απόγευμα και θέλαμε να ξεκουραστούμε πριν βγούμε έξω για το βραδινό μας.

Όταν φύγαμε από το σπίτι είχε ήδη αρχίσει να βραδιάζει. Αποφασίσαμε να πάρουμε το τραμ για να πάμε στην γέφυρα του Καρόλου αλλά δεν ήταν το σωστό οπότε κατεβήκαμε λίγο μετά αφού περάσαμε στην απέναντι όχθη. Περπατήσαμε προς την γέφυρα του Καρόλου παράλληλα του ποταμού Μολδόβα, ήταν ήρεμα χωρίς τουρίστες και δροσερά. Περπατήσαμε την γέφυρα με σκοπό να φτάσουμε στην πλατεία και να βρούμε κάτι να φάμε. Ήταν αργά και αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε ένα μικρό μαγαζί στην πλατεία, δίπλα από το ρολόι, που πουλούσε burger και hot dogs. Παρόλο που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τα λουκάνικα, αν βρεθείτε στην Πράγα να δοκιμάσετε το τοπικό τους λουκάνικο είναι αρκετά γευστικό. Οι φίλοι μας πήραν το γνωστό και στην Ελλάδα σαν «γλυκό του Δούναβη» αλλά εμείς το αφήσαμε για αύριο. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο από έναν νέο δρόμο χρησιμοποιώντας το gps για ακόμα μια φορά. Κατεβάσαμε την μικρή από το καρότσι για να χαρεί λίγο περπάτημα αλλά καταλήξαμε να την αφήσουμε να περπατήσει μέχρι το σπίτι που μέναμε και το καταχάρηκε. Έχει μεγάλα και καθαρά πεζοδρόμια όπου μπορεί ένα νήπιο να περπατήσει αρκετά εύκολα και συνάμα να κουραστεί τόσο ώστε να κοιμηθεί αμέσως μόλις μπήκε στο διαμέρισμα, αν βεβαίως είστε τυχεροί! χαχα.

 

[Georgia86]

Τρίτη μέρα.

Το επόμενο πρωί οι συνταξιδιώτες μας ήθελαν να κοιμηθούν λίγο παραπάνω όποτε βγήκαμε για την βόλτα μας οι τρείς μας, σαν οικογένεια. Προορισμό μας το «σπίτι που χορεύει», ένα κτήριο κατασκευασμένο να θυμίζει δύο χορευτές για αυτό και το ψευδώνυμο του ήταν fred&ginger από τους δυο γνωστούς αμερικανούς χορευτές. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1996, τον σχεδιασμό του έκαναν οι Vlado Milunić και ο Frank Gehry. Δε μπορώ να πω πως με άφησε με το στόμα ανοικτό αλλά είναι ένα ωραίο κτήριο, μέχρι εκεί. Μπορείς να δεις το όραμα των αρχιτεκτόνων όταν βρίσκεται πιο μακριά από το κτήριο ή σε κάποια φωτογραφία.

Από εκεί πήραμε το μετρό για την εβραϊκή συνοικία. Πήγαμε σε ένα κοσερ μικρο μαγαζάκι και πήραμε και εμείς το γλυκό του δούναβη, πολύ νόστιμο. Στην περιοχή υπάρχουν μερικές συναγωγές όπως πχ η Klausen, μαζί και η παλαιότερη συναγωγή στην Πράγα, καθώς και το παλιό εβραικό νεκροταφείο με περιπού 12,000 τάφους. Ήθελα πολύ να το δω άλλα το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό. Πηγαίνοντας για το παλιό κέντρο και συγκεκριμένα για το Hard Rock Cafe για να πιούμε κάτι, περάσαμε και από τον πιο ακριβό εμπορικό δρόμο της Πράγας με μαγαζιά από γνωστές μάρκες τύπου GUCCI. Στο δρόμο βρήκαμε και τα μικρά ξύλινα κιόσκια που πουλάνε με το κιλό το παραδοσιακό χοιρινό της Πράγας καθώς και κιόσκια που πουλούσαν αναμνηστικά και αποφασίσαμε να πάρουμε μερικά. Από εκεί βρεθήκαμε κάτω από το αστρονομικό ρολόι και είδαμε για πρώτη φορά την αλλαγή ώρας.

Bρεθήκαμε με τους άλλους δυο φίλους μας έξω από το Hard Rock και καθίσαμε να απολαύσουμε την μπύρα μας. Από ότι μάθαμε πρόκειται για το μεγαλύτερο Hard Rock της Ευρώπης. Μετά από την επίσκεψη μας στο Hard Rock café ήθελα να βρω το σπίτι του Κάφκα. Δεν υπάρχει το ίδιο το σπίτι που έμενε όσο ζούσε αλλά στον ίδιο μέρος έχουν προσθέσει την προτομή του στους τοίχους του νέου κτηρίου. Απέναντι έχει στο υπόγειο μια έκθεση για τον εμβληματικό συγγραφέα. Απέξω έχει ένα εκπληκτικό άγαλμα μιας καρέκλας με ένα παιδί να διαβάζει επάνω. Σαν αναγνώστρια με έκανε τόσο χαρούμενη.

Σε αυτή την φάση επιστρέψαμε στην πλατεία, είδαμε ότι είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος κάτω από το ρολόι και είδαμε τον γνωστό σε όλους όσους έχουν επισκεφτεί σκελετό να χτυπάει την καμπάνα και τους διάφορους αγίους να περνούν μπροστά από τα παραθυράκια. Δεν κρατάει πολύ το σόου και μετά από λίγο γυρίσαμε πάλι στα κιόσκια να πάρουμε μερικά ακόμα αναμνηστικά. Θα πρέπει εδώ να πω πως είναι τα πιο ακριβά αναμνηστικά που έχω βρει στα ταξίδια μας. Στο Παρίσι ήταν πιο φτηνά. Είχε αρχίσει να βρέχει και πεινούσαμε αρκετά. Είχαμε αποφασίσει να φάμε σε ένα μαγαζί που είχαμε βρει με την επωνυμία LOKAL. Έχει ένα αρκετά καλό μενού με αρκετά φτηνά πιάτα και συχνά τρώνε εκεί ντόπιοι. Την ώρα που πήγαμε εμείς δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα παρά δυο τρία πιάτα , περιέργως τα πιο ακριβά. Εγώ πήρα ένα σνίτσελ κοτόπουλο με πατατοσαλάτα, οι υπόλοιποι πήραν τοπικό τηγανιτό τυρί με πουρέ, ρολό κιμά με πουρέ και μια πατατόσουπα με μανιτάρια. Για την μέση πήραμε παραδοσιακό καπνιστό χοιρινό. Ήταν χορταστικά και σε καλή σχετικά τιμή.

Μετά το φαί γυρίσαμε πίσω στο σπίτι για ξεκούραση και ανασυγκρότηση.

Το απόγευμα ο καιρός ήταν ακόμα χειρότερος. Είχε αρκετό αέρα και η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά αλλά χωρίς αυτό να μας ενοχλεί ιδιαιτέρως. Ήθελα να επισκεφτώ ένα βιβλιοπωλείο για να αγοράσω ένα βιβλίο για αναμνηστικό δώρο στον εαυτό μου, όπως κάνω σε κάθε ταξίδι μας. Οι φίλοι μας αποφάσισαν να μας ακολουθήσουν για να επισκεφτούν το σπίτι που χορεύει, μιας και δεν το είχαν δει το πρωί. Στον δρόμο για το βιβλιοπωλείο είδαμε και ένα άγαλμα κρεμασμένο σε ένα καλώδιο από μια ομπρέλα, πολύ ιδιαίτερο!

Αφού αγόρασα το δικό μου αναμνηστικό από την Πράγα προχωρήσαμε παράλληλα του Μολδόβα, ήταν όμορφα και γραφικά. Από τα αριστερά μας ο ποταμός και στα δεξιά μας πολλά όμορφα κτήρια. Πόσο αγαπώ τους ποταμούς και πόσο θυμώνω που δεν έχουμε και εμείς έναν τέτοιο στην Αθήνα! Πήγαμε μέχρι την γέφυρα μία βόλτα όπου βγάλαμε και λεφτά από ένα ανταλλακτήριο και προχωρήσαμε προς την παλιά πόλη για να πάρουμε γλυκό του Δούναβη. Κάτι που παρατηρήσαμε είναι ότι σε όλα τα κτήρια, κυβερνητικά και μη, αλλά και σε επιχειρήσεις υπήρχαν σημαίες της Ουκρανίας αλλά και συνθήματα υπέρ της. Κάναμε την βόλτα μας στην παλιά πόλη αλλά το στομάχι μας γουργούριζε και επειδή ξέρουμε από προηγούμενα ταξίδια μας ότι κλείνουν νωρίς τα εστιατόρια στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ψάξαμε στο google για καμία καλή πιτσαρία κοντά μας και βρήκαμε ένα μαγαζί με επωνυμία Pizzeria Giallorossa με καλές κριτικές. Ήταν δυο μαγαζιά κολλητά, το ένα ετοίμαζε τις πίτσες και πουλούσε και κομμάτια για έξω και το άλλο ήταν το ρεστοράν. Δυστυχώς η κόρη μας δεν ήθελε καθόλου να κάτσει άλλο στο καρότσι και εναλλάξ την κάναμε βόλτες με τον άντρα μου για να ηρεμήσει λίγο αλλά και πάλι ήταν αρκετά κακοδιάθετη. Παραγείλαμε δύο πίτσες η μία τέσσαρων εποχών (ήταν και ένα τέταρτο με διαφορικά toppings) και εμείς πήραμε μία πίτσα με αλλάντικα και τυρί. Ήταν αρκετά ωραία αν και το ζυμάρι ήταν τόσο λεπτό που η πίτσα λύγιζε από το βάρος της.

Αφού φάγαμε του σκασμού φύγαμε για λίγο περπάτημα. Πήγαμε από τον μεγάλο κεντρικό δρόμο Prokope στο σπίτι μας αυτήν την φορά που είχε πολύ μεγάλο πεζοδρόμιο για να περπατήσει η μικρή.

 

[Iris_90]

Υπέροχη η Πράγα !!! Άνετα αν μπορούσα θα έκανα και 2ο ταξίδι εκεί , εξαιρετικές οι φωτογραφίες του άρθρου και πολύ παραστατικές οι περιγραφές ...

 

[Georgia86]

Υπέροχη η Πράγα !!! Άνετα αν μπορούσα θα έκανα και 2ο ταξίδι εκεί , εξαιρετικές οι φωτογραφίες του άρθρου και πολύ παραστατικές οι περιγραφές ...

Σας ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια σας! Εύχομαι να πάτε σύντομα!

 

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα.


Ξύπνησα κατα τις δέκα και πήγα μέχρι έναν φούρνο που είχαν ανακαλύψει οι φίλοι μας και πήρα μερικά τοπικά εδέσματα. Ένα από αυτά ήταν ένα τοπικό γλυκό που συνήθως είναι γεμισμένο με κρέμα ή μαρμελάδα αλλά το πήρα με σοκολάτα, πεντανόστιμο. Καφέ δεν είχα βρει να μου αρέσει και εκτός από την πρώτη μέρα δεν είχα ξανά πιεί. Σήμερα έβρεχε από το πρωί και ο ένας εκ των δύο φίλων μας αποφάσισε να κοιμηθεί λίγο παραπάνω και να μας συναντήσει αργότερα. Δεν είχαμε κανένα ιδιαίτερο σχέδιο για σήμερα εκτός της επιθυμίας να πάμε μια βαρκάδα στο ποταμό οπότε ξεκινήσαμε χαλαρά για το Εθνικό μουσείο της Πράγας που βλέπαμε συνέχεια όταν περνούσαμε απέξω από την στάση Mustek. Δεν είχαμε σκοπό να μπούμε μέσα αλλά θέλαμε να πλησιάσουμε για να βγάλουμε φωτογραφίες και να πάμε μια βόλτα στην τριγύρω περιοχή. Πήραμε τον δρόμο προς την πλατεία Wenceslas όπου υπήρχαν και κιόσκια με φαγητά. Στην πλατεία υπήρχε το μνημείο του Αγίου Βεγκεσλάου ενός ηγεμόνα της Βοημίας τον 10ο αιώνα. Το εθνικό μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 1818 και έχει μεγάλη ποικιλία εκθεμάτων. Όπως προείπα δεν είχαμε σκοπό να μπούμε μέσα οπότε αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα τριγύρω αν και ο καιρός είχε χαλάσει αρκετά, με ψιχάλες και αέρα. Έπρεπε να πάμε σε σούπερ μαρκετ για να αγοράσω μερικά πράγματα για έμενα και σνακ για την μικρή. Από εκεί αποφασίσαμε να γυρίσουμε προς το σπίτι γιατί είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά και είχαμε δει ένα βιετναμέζικο ρεστοράν από την πρώτη μέρα που θέλαμε να δοκιμάσουμε. Πήραμε ένα Pad thai (ναι το ξέρω, δεν είναι βιετναμέζικο αλλά ήθελα να δοκιμάσω), ένα γλυκόξινο κοτόπουλο με ρύζι, bun cha και Pho Ga. Όλα μέτρια, έχω φάει πολύ καλύτερο ασιατικό φαί στην Ελλάδα. Το ρεστοράν ήταν δίπλα στο σπίτι μας και μετά από εκεί γυρίσαμε αμέσως στο διαμέρισμα μας.

Το απόγευμα θέλαμε να πάμε σε μια κρουαζιέρα στον ποταμό Μολδάβα. Είχα βρει στο google μια εταιρεία που έκανε κρουαζιέρες και πήγαμε προς αυτούς για να βγάλουμε εισιτήριο, περί τα 14 ευρώ το άτομο το μωρό δεν πλήρωσε, και η βόλτα κράτησε περίπου 45 λεπτά. Αξίζει να το κάνεις αν βρεθείς στην πόλη, βλέπεις την Πράγα από μία άλλη οπτική γωνία. Το ποτάμι, η φύση, η κλασσική αρχιτεκτονική κάνει την εμπειρία ακόμα πιο μοναδική. Παρόλο που ο καιρός το απόγευμα ήταν πολύ καλύτερος από το πρωί, τα τελευταία δέκα λεπτά της βόλτας μας έβαλε πολύ κρύο και χρειάστηκε να κουμπώσω το μπουφάν μου.

Δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο προορισμό, προχωρήσαμε απλά στην πόλη για να απολαύσουμε την Πράγα γιατί είχαμε μονάχα μια ακόμη ολόκληρη μέρα εδώ. Για φαί εμπιστευτήκαμε πάλι στο google που μας έδειξε πως το πλησιέστερο ρεστοράν με καλές κριτικές ήταν το Kozlovna Apropos. Ήταν γεμάτο άλλα η ευγενική σερβιτόρα, σπάνιο φαινόμενο στην πόλη, άλλαξε θέση σε δύο άτομα για να μας βρει τραπέζι όπου χώραγε και το καρότσι της μικρής. Εγώ παρήγγειλα ένα χοιρινό που ήταν νοστιμότατο και ο άντρας μου γκουλάς σε πιάτο από ψωμί, για την μικρή πήραμε πατάτες τηγανιτές. Προσωπικά απόλαυσα πολύ το φαί μου και στην πράγα ανακάλυψα την αγάπη μου για την σως ταρτάρ.

Η μικρή είχε κουραστεί στο καρότσι όποτε την αφήσαμε να περπατήσει τον μακρύ δρόμο της προς το σπίτι μας. Στην Πράγα έχει πολλά μαγαζιά που πουλάνε αναμνηστικά και παράλληλα πουλάνε και πολλά ιαπωνικά γλυκα τύπου mochi, ένα από αυτά βρισκόταν στον δρόμο μας για το σπίτι και στην βιτρίνα του είχαμε σταμπάρει ένα πανέμορφο ρολόι τοίχου ρέπλικα του αστρονομικού στην πλατεία της πόλης. Αποφασίσαμε να το πάρουμε επιτέλους μην τυχόν το αγοράσουν και αύριο τρέχουμε να βρούμε παρόμοιο.

 

[kostasblue]

Καλησπερα, πολυ ομορφη η περιγραφη σας και ακομα ωραιοτερες οι φωτογραφιες σας.
Μια ερωτηση: το παιδικο καροτσακι της μικρης χρεωνεται σαν αποσκευη απο την aegean ή ειναι δωρεαν;

 

[Georgia86]

Καλησπερα, πολυ ομορφη η περιγραφη σας και ακομα ωραιοτερες οι φωτογραφιες σας.
Μια ερωτηση: το παιδικο καροτσακι της μικρης χρεωνεται σαν αποσκευη απο την aegean ή ειναι δωρεαν;

Καλησπέρα σας! Σας ευχαριστω για όμορφα λόγια σας.
Το καροτσάκι είναι δωρεάν, απλά πας στα κισε της aegean για να σας βάλουν αυτοκόλλητο. Στην δική μας περίπτωση το παραδωσαμε λίγο πριν μπούμε στο αεροπλάνο και το πήραμε μόλις βγήκαμε.

 

[Georgia86]

Πέμπτη μέρα.

Η τελευταία μας μέρα στην πόλη της Πράγας ξεκίνησε όπως και οι υπόλοιπες με εμένα να πηγαίνω για πρωινό. Από το παράθυρο φαινόταν ότι θα είχαμε μια ηλιόλουστη μέρα και αυτό μας χαροποιούσε ιδιαιτέρως καθώς θέλαμε να βγάλουμε την γέφυρα φωτογραφίες με ωραίο φωτισμό. Ξεκινήσαμε προς την πλατεία, εκεί κοντά βρίσκεται και το Μουσείο των Μηχανών του Σεξ, και στο δρόμο προς την γέφυρα πέσαμε επάνω του. Δεν μπήκαμε μέσα αλλά βγάλαμε φωτογραφίες στην είσοδο καθισμένοι στην καρέκλα που μετράει το πόσο καυτός εραστής είσαι. Στην συνέχεια πήγαμε στο άγαλμα του Φρόιντ που κρέμεται από ένα κοντάρι στερεωμένο στην ταράτσα ενός κτηρίου. Από ότι έμαθα αργότερα ο Φρόιντ γεννήθηκε σε μια πόλη της Τσεχίας που τότε άνηκε στην Αυστρία. Από εκεί πήγαμε δεξιά από στην γέφυρα χωρίς να περάσουμε απέναντι για να βγάλουμε κάμποσες φωτογραφίες, ήταν πολύ όμορφα εκεί γιατί είχε αρκετό χώρο για να τρέξει η μικρή αλλά και εξαίσια θέα προς την γέφυρα αλλά και τον ποταμό στο πιάτο μας. Αν και η μικρή έτρεξε πολύ δεν έκαψε όλη την ενεργεία της και δεν ήθελε να κάτσει στο καρότσι της, αλλά δεν μπορούσαμε να την αφήσουμε ελεύθερη γιατί έπεφτε συνεχώς επάνω σε ξένους ανθρώπους και μπλεκόταν στα πόδια τους.

Στην αριστερή πλευρά της γέφυρας είχαμε πάει και άλλη φορά μόνο που τότε έκανε αρκετό κρύο και είχε φοβερό αέρα. Σήμερα ήταν όπως προείπα υπέροχος ο καιρός για φωτογραφίες. Αφού βγάλαμε όσες φωτογραφίες θέλαμε διασχίσαμε την γέφυρα προς την απέναντι πλευρά, σταμάτησα δύο τρείς φορές να κάνω την ευχή μου σε κάποιο από τα γνωστά αγάλματα, και αφού φτάσαμε απέναντι έβαλα το gps σε λειτουργία για να βρούμε το ρεστοράν που θέλαμε να φάμε γιατί είχε μεσημεριάσει για τα καλά. Το ρεστοράν που είχαμε επιλέξει άνηκε σε μια αλυσίδα εστιατορίων που είχαμε επισκεφτεί την δεύτερη μέρα μας στην πόλη μας αλλά καθοδόν βρήκαμε ένα ρεστοράν με την επωνυμία Stará Praha που είχε τραπέζια έξω και αποφασίσαμε να κάτσουμε εκεί.

Αποφάσισα για αλλαγή να μην πάρω ΑΚΟΜΑ μια φορά σνίτσελ και να πάρω τα χοιρινά παϊδάκια και πατάτες και οι άλλοι επέλεξαν επίσης πιάτα που δεν είχαν ξανά φάει. Ήταν πεντανόστιμα και άνετα μπορούσες να το κάνεις πιάτο για δύο άτομα. Φουσκωμένοι και ικανοποιημένοι κινήσαμε για το σπίτι, για ξεκούραση για να βγούμε το απόγευμα μια τελευταία βόλτα μας πριν φύγουμε την επομένη μέρα.

Το απόγευμα βγήκαμε όταν άρχισε να βραδιάζει. Θέλαμε να φάμε για τελευταία φορά το γλυκό του Δούναβη ή αλλιώς γλυκό καμινάδα και αργότερα κάτι γρήγορο, ίσως κάποιο mcdonalds. Είχε αρκετό κόσμο τριγύρω και η βόλτα μας ήταν γλυκόπικρη γιατί ξέραμε πως αύριο θα τέτοια ώρα θα είμασταν Αθήνα. Μετά από τόσες μέρες είχαμε δει ότι θέλαμε στην πόλη ή για να είμαι πιο σωστή, ό,τι μπορούσαμε να δούμε μαζί με ένα μωρό. Αν είμασταν μόνοι μας θα είχαμε βγεί εκτός πόλης, ίσως και μέσα στην πόλη να είχαμε πάει και πιο μακριά αλλά για πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό με το μωρό θέλαμε κυρίως να το απολαύσουμε χαλαροί.

Η αλήθεια είναι ότι η Πράγα δεν με ενθουσίασε τόσο όσο περίμενα, ίσως γιατί δεν είδα κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης λίγο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους και έχω δει αρκετές. Επίσης δεν με κέρδισε η κουζίνα τους όσο θα ήθελα αλλά σίγουρα θα βρεις να φας κάτι που θα σε χορτάσει. Πάντως αυτή η πουτίγκα ψωμιού και το horseradish που βάζουν παντού είναι πραγματικά αδιάφορη και η εξυπηρέτηση πελατών άθλια. Δεν ξέρω γιατί οι σερβιτόροι στην Πράγα έχουν τέτοια κακή διάθεση μονίμως, αλλά σίγουρα θα ήθελα να μάθω αχαχα!

Πριν γυρίσουμε σπίτι πήγαμε στα mcdonalds. Η μικρή είχε αρχίσει να μας δημιουργεί πρόβλημα με την γκρίνια της και με το ζόρι την βάλαμε να κάτσει στο καρεκλάκι της. Αφού όμως βάλαμε μερικές πατάτες μπροστά της ηρέμησε. Μια διαφορά με τα δικά μας mcdonalds είναι οι τιμές, σαφώς πιο ακριβά τα Τσέχικα αλλά και ότι στο chicken burger βάζουν sweet chilly σάλτα. Φαγωμένοι γυρίσαμε σπίτι για να μαζέψουμε τα υπάρχοντα μας ώστε να μην τα έχουμε για την επόμενη το πρωί.

 

[Georgia86]

Τελευταία μέρα.

Την επομένη σηκωθήκαμε έτοιμοι για το ταξίδι της επιστροφής. Έπρεπε να φύγουμε γύρω στις δώδεκα από το διαμέρισμα, με την πτήση μας να φεύγει στις 16:15. Φύγαμε με τα συμπράγκαλα μας για να βρούμε μια καφετέρια για να περάσουμε λίγο χρόνο πριν πάρουμε το μετρό για το αεροδρόμιο. Καθίσαμε σε μια καφετέρια κοντά στο μετρό Mustek και παραγγείλαμε καφέ. Η διαδρομή για το αεροδρόμιο ήταν εύκολη, από το Mustek πήγαμε στην στάση Nádraží Veleslavín και από εκεί πήραμε το λεωφορείο 119.
Στο αεροδρόμιο χαλάσαμε όσα χρήματα μας είχαν απομείνει αγοράζοντας χυμό, μπύρες και κάτι να φάμε και σιγά σιγά ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Ο καιρός ήταν εντελώς χειμωνιάτικος τώρα και οι επιβάτες από την Ελλάδα που είχαν μόλις φτάσει θα έβρισκαν μια Πράγα ντυμένη στα γκρι.
Μας έδωσαν πάλι σνακ ένα σάντουιτς και στην μικρή μας το ίδιο. Η μικρή για ακόμα μια φορά ήταν εξαιρετική επιβάτισσα και για καλή μας τύχη η κοπέλα που καθόταν δίπλα μας πήγε να κάτσει με την φίλη της και έτσι είχαμε και μια άδεια θέση για εμάς.

Και εδώ θα βρείτε το video:

 

[Αγγελική Μεσσάρη]

Μπράβο σε όλα!!!
Παραστατικότατη αφήγηση που σε κάνει να νοιώθεις μέσα σε αυτήν και την δική σου παρουσία!!!
Πανέμορφες φωτογραφίες!!!!
Υπέροχο video!!!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη