Περιεχόμενα
Το ταξίδι ήταν οργανωμένο. Κάναμε αυτή την ... απονενοημένη κίνηση γιατί η τιμή που βρήκαμε ήταν εξαιρετική. Στην πράξη, ήρθαν και μας πήραν από το αεροδρόμιο και μας πήγαν μια βόλτα μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε στο ξενοδοχείο. Δηλαδή 2-3 ώρες. Τους ξαναείδαμε όταν αποφασίσαμε να πάμε στο Κάρλοβι Βάρι και τέλος όταν μας πήγαν στο αεροδρόμιο για την επιστροφή. Ο,τιδήποτε άλλο είχαν στο πρόγραμμα, δεν το ακολουθήσαμε και νομίζω ότι βγήκαμε κερδισμένοι. Το καλύτερο κομμάτι της Πράγας είναι αυτό που δεν αναφέρουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί. Τις φορές που περπατούσαμε χωρίς πρόγραμμα ανακαλύπταμε μικρές ομορφιές, που ίσως να μην είναι "άξιες" λόγου, γιατί δεν έχουν κάποια ιστορική αξία ή γιατί δεν ήταν κάποιο αρχιτεκτονικό θαύμα, αλλά ήταν αυτές που σχημάτιζαν την πόλη, που της έδιναν την προσωπικότητά της και που την έκαναν στα δικά μας μάτια, την ωραιότερη πόλη του κόσμου.Το ξενοδοχείο που μείναμε, ήταν αρκετά καλό. Η σχέση τιμής - ποιότητας ήταν μάλλον εξαιρετική. Την επόμενη φορά, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουμε ξανά εκεί. Το κτίριο, ήταν ένας από τους ελάχιστους ουρανοξύστες της πόλης. Αν μετρήσαμε καλά, στο "ευρύτερο" κέντρο, ήταν μόλις τρεις. Σε μια άλλη πόλη, οι ουρανοξύστες μπορεί να είναι όμορφοι. Στη Ν.Υόρκη μπορεί να αποτελούν αξιοθέατο. Στην Πράγα όμως, είναι η απόλυτη παραφωνία.
Αρκετά όμως με την μακροσκελέστατη εισαγωγή. Καιρός να περπατήσουμε στην πόλη.
Ας πάρουμε λοιπόν το τράμ για το κάστρο και τη συνοικία Χράντσανι. Διαβάζοντας γι' αυτά, αμέσως μπήκαμε σε μια ατμόσφαιρα παραμυθιού. Αυτή την εικόνα τουλάχιστον μας δημιουργούσε ακόμη και το όνομα του ιδρυτή του κάστρου. Πρίγκηπας Μποριβόι. Βρίσκεται σε ένα λόφο με μοναδική θέα προς την πόλη και το Μολδάβα. Τελικά, δεν απογοητευτήκαμε. Το παραμύθι υπήρχε. Μπαίνοντας από την επιβλητική του πύλη και περπατώντας στα σοκάκια του κάστρου, σιγά-σιγά, μεταφερόμασταν σε άλλες εποχές. Είχαμε την αίσθηση, που κάποιες στιγμές γινόταν προσμονή, ότι από στιγμή σε στιγμή, κάποιος καβαλάρης με σιδηρόφρακτη πανοπλία θα εμφανιζόταν από μια γωνία.
Μέσα στο κάστρο λοιπόν, υπάρχει ένας πραγματικά εντυπωσιακός ναός. Ο Άγιος Βίτος. Το κτίριο είναι ένα αριστούργημα γοτθικού ρυθμού και του αφιερώσαμε αρκετό χρόνο. Στη συνέχεια περπατήσαμε στο κάστρο και πραγματικά θαυμάσαμε υπέροχα κτίρια όπως το βασιλικό ανάκτορο, το ανάκτορο Λόμπκοβιτς, τη Μονή του Αγίου Γεωργίου και πολλά άλλα. Αυτό όμως που μας έβαλε ακόμη πιο βαθιά στο παραμύθι, ήταν το χρυσό σοκάκι. Ένα σοκάκι με μικρά, πολύχρωμα σπιτάκια, ιδιαίτερα γραφικά. Φτιάχτηκαν αρχικά για τους φύλακες του κάστρου, αλλά σύμφωνα με το θρύλο κάποια στιγμή τα κατοικούσαν αλχημιστές που προσπαθούσαν να φτιάξουν χρυσάφι για το Ροδόλφο τον Β΄. Ο δρόμος πήρε το όνομά του από τους χρυσοχόους που ζούσαν εκεί το 17ο αιώνα. Στα σπιτάκια αυτά, έζησαν κατά διαστήματα και διάφοροι διάσημοι Τσέχοι, με επικεφαλής τον Κάφκα. Σήμερα βέβαια, τα περισσότερα σπιτάκια, είναι τουριστικά μαγαζιά. Βγαίνοντας από το κάστρο, περπατήσαμε στη συνοικία Χράντσανι. Μαγευτική και αυτή με πλήθος από όμορφα κτίρια και μουσεία, όπως το Λορέτο, το Μοναστήρι Στράχοβ και άλλα πολλά. Έφτασε η ώρα όμως, να κατηφορίσουμε προς την παλιά πόλη (Στάρε Μέστο).
...
Αρκετά όμως με την μακροσκελέστατη εισαγωγή. Καιρός να περπατήσουμε στην πόλη.
Ας πάρουμε λοιπόν το τράμ για το κάστρο και τη συνοικία Χράντσανι. Διαβάζοντας γι' αυτά, αμέσως μπήκαμε σε μια ατμόσφαιρα παραμυθιού. Αυτή την εικόνα τουλάχιστον μας δημιουργούσε ακόμη και το όνομα του ιδρυτή του κάστρου. Πρίγκηπας Μποριβόι. Βρίσκεται σε ένα λόφο με μοναδική θέα προς την πόλη και το Μολδάβα. Τελικά, δεν απογοητευτήκαμε. Το παραμύθι υπήρχε. Μπαίνοντας από την επιβλητική του πύλη και περπατώντας στα σοκάκια του κάστρου, σιγά-σιγά, μεταφερόμασταν σε άλλες εποχές. Είχαμε την αίσθηση, που κάποιες στιγμές γινόταν προσμονή, ότι από στιγμή σε στιγμή, κάποιος καβαλάρης με σιδηρόφρακτη πανοπλία θα εμφανιζόταν από μια γωνία.
Μέσα στο κάστρο λοιπόν, υπάρχει ένας πραγματικά εντυπωσιακός ναός. Ο Άγιος Βίτος. Το κτίριο είναι ένα αριστούργημα γοτθικού ρυθμού και του αφιερώσαμε αρκετό χρόνο. Στη συνέχεια περπατήσαμε στο κάστρο και πραγματικά θαυμάσαμε υπέροχα κτίρια όπως το βασιλικό ανάκτορο, το ανάκτορο Λόμπκοβιτς, τη Μονή του Αγίου Γεωργίου και πολλά άλλα. Αυτό όμως που μας έβαλε ακόμη πιο βαθιά στο παραμύθι, ήταν το χρυσό σοκάκι. Ένα σοκάκι με μικρά, πολύχρωμα σπιτάκια, ιδιαίτερα γραφικά. Φτιάχτηκαν αρχικά για τους φύλακες του κάστρου, αλλά σύμφωνα με το θρύλο κάποια στιγμή τα κατοικούσαν αλχημιστές που προσπαθούσαν να φτιάξουν χρυσάφι για το Ροδόλφο τον Β΄. Ο δρόμος πήρε το όνομά του από τους χρυσοχόους που ζούσαν εκεί το 17ο αιώνα. Στα σπιτάκια αυτά, έζησαν κατά διαστήματα και διάφοροι διάσημοι Τσέχοι, με επικεφαλής τον Κάφκα. Σήμερα βέβαια, τα περισσότερα σπιτάκια, είναι τουριστικά μαγαζιά. Βγαίνοντας από το κάστρο, περπατήσαμε στη συνοικία Χράντσανι. Μαγευτική και αυτή με πλήθος από όμορφα κτίρια και μουσεία, όπως το Λορέτο, το Μοναστήρι Στράχοβ και άλλα πολλά. Έφτασε η ώρα όμως, να κατηφορίσουμε προς την παλιά πόλη (Στάρε Μέστο).
...
!
