TNS89
Member
- Μηνύματα
- 7
- Likes
- 26
- Επόμενο Ταξίδι
- Κύπρος
Αφού διάβασα διάφορες ιστορίες στην κοινότητα, αποφάσισα να ξεκινήσω κι εγώ τις αναφορές στις εμπειρίες μου με το πιο μακρινό και πρώτο ταξίδι που έκανα στο εξωτερικό. Ζητώ συγνώμη για τις λίγες λεπτομέρειες του κειμένου και τις λίγες φωτογραφίες, αλλά έχουν περάσει τα χρόνια.
Το έτος είναι 2016, έχω τελειώσει με σπουδές και στρατό και καθώς βάζω σε σειρά κάτι πράγματα στο δωμάτιο μου, βρίσκω ένα χαρτί από το λύκειο. Τίτλος, με όλη το εφηβικό edginess της ηλικίας, "μέρη που θέλω να πάω πριν ψοφήσω". Μου καρφώνεται η ιδέα να κάνω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Βλέπετε την Ελλάδα την είχα γυρίσει είτε με παρέα είτε με την σχολή μου (Γεωγράφος γαρ). Πρώτη στη λίστα η Ολλανδία και το Άμστερνταμ και ξεκινάω το ψήσιμο σε κάποιον που να θέλει. Και το μικρόβιο μπαίνει στο, από εκείνη τη στιγμή και μετά, έτερον ταξιδιωτικό μου ήμισυ.
Τα εισιτήρια κλείνοντας με την Aegean, το ξενοδοχείο κλείνεται με όποια λάθη μπορεί να έχει το πρώτο ψάξιμο για ταξίδι στο εξωτερικό και η ημερομηνία είναι 27 Μαΐου με 1 Ιουνίου του 2017. Χωρίς να κοιτάξουμε φτηνότερες ημερομηνίες, χωρίς να κοιτάξουμε καιρό, έτσι απλά στην τύχη.
Η ημέρα έφτασε και ξεκινάμε για το πρώτο μας ταξίδι τόσο στο εξωτερικό όσο και με αεροπλάνο. Πάντα ψύχραιμος εγώ, είμαι πεπεισμένος ότι θα πεθάνουμε με γρήγορο αλλά οδυνηρό τρόπο. Το αεροπλάνο ξεκινάει την απογείωση κι εγώ χαλαρός και άνετος κοντεύω να σπάσω το χέρι τις συνταξιδιώτισσάς μου, δίνοντας της κουράγιο με φράσεις όπως "θα πεθάνουμε", "Θα πέσουμε" κλπ. Φυσικά όλα αυτά τελείωσαν μόλις το αεροπλάνο βρέθηκε στον αέρα και κοίταξα δειλά δειλά την μαγεία του ουρανού, κάτι που λάτρεψα και πλέον έχει γίνει το αγαπημένο μου κομμάτι.
Άφιξη στο Schiphol Airport και από εκεί λεωφορείο για το κέντρο του Άμστερνταμ και το ξενοδοχείο, που τυχαία (τονίζω ξανά ότι δεν είχα σκεφτεί να κοιτάξω απόσταση από τα σημεία ενδιαφέροντος) ήταν λιγότερο από 5 λεπτά από το Rijksmuseum. 2-3 περιττά έξοδα για αρχή, όπως νεράκι από καντίνα με τιμή 2.5 το μπουκαλάκι και check-in. Παίρνουμε το πάντα στην ώρα του και προσεγμένο τραμ και βρισκόμαστε στην Dam Square, στην οποία βρίσκουμε και την I Amsterdam City Card, την οποία παίρνουμε για 3 ημέρες. Με την εν λόγω κάρτα είχαμε έκπτωση σε μεγάλο αριθμό μουσείων, δωρεάν είσοδο σε όλα τα μέσα, έκπτωση σε επιλεγμένα εστιατόρια και μπαρ και μία δωρεάν κρουαζιέρα στον ποταμό Άμστελ.
Ή πρώτη μας στάση φυσικά το νούμερο 1 αξιοθέατο, το Rijksmuseum. Πανέμορφο, μαγικό και στενάχωρο αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε μέρος της ιστορίας της χώρας κατά την αποικιοκρατία, ήταν η ιδανική αρχή. Ακολούθησε βόλτα στα σοκάκια, ενώ θαυμάσαμε και τις πολλές, πάρα πολλές γέφυρες. Γέφυρες μεγάλες και μικρές που συνδέουν την μία πλευρά του ποταμού με την άλλη. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε με φαγητό στο κέντρο του Άμστερνταμ έχοντας δοκιμάσει την τοπική κουζίνα, που θεωρώ ότι είναι η επιτομή του bland.
Η δεύτερη ημέρα μας βρίσκει διαρκώς σε κίνηση. Επίσκεψη στο Van Gogh Museum, επίσκεψη εξωτερικά στο Anne Frank House, στο οποίο είχε τρομερή ουρά και είπαμε να δούμε άλλη φορά (δεν πήγαμε ποτέ και το μετανιώνουμε), βόλτα στην πλωτή αγορά και στα κανάλια και φυσικά το Heineken Experience. Aκολούθησε μια επίσκεψη στο Μουσείο της Madame Tussauds, μια μικρογραφία του αντίστοιχου στο Λονδίνο. Είχα σταμπάρει εν τω μεταξύ, ένα περίεργο μουσείο από την Ελλάδα. Το περίεργο και μακάβριο ίσως για ορισμένους Body Worlds. Ουσιαστικά πρόκειται για μουσείο για το ανθρώπινο και όχι μόνο σώμα, με ομοιώματα και ορισμένα αληθινά μέρη του. H ημέρα μας θα κλείσει με φαγητό και ποτάκι στο Rock Cafe. Στην τελική τι ροκάδες είμαστε;
Ξεκινάει η τρίτη ημέρα και βλέπουμε ότι έχουμε 3/3 σε ηλιόλουστες ημέρες, κάτι που είναι αντίθετο με όσα είχαμε διαβάσει για την πόλη. Ξεκινάμε με βόλτα στο κέντρο γιατί αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το προϊόν για το οποίο είναι διάσημη η χώρα. Φυσικά μιλάω για το τυρί χάουντα, που τόσα ωραία αποκαλούμε εδώ γκούντα. Και μην κρυβόμαστε, η πόλη είναι γνωστή και για την ανοχή της στα μαλακά ναρκωτικά. Όντας όμως δύο άνθρωποι που δεν καπνίζουν γενικά, μας έμεινε μια επιλογή. Να φάμε τα περιβόητα κέικ του Άμστερνταμ. Προσωπικά έμεινα απογοητευμένος. Πολύ ιστορία για το τίποτα και ακριβά. Αφού ξεμπερδέψαμε με τα του πρωϊνού, φτάσαμε στο ferry που σε πηγαίνει δωρεάν στο A'DAM Lookout. Aνεβήκαμε με το ασανσέρ στην ταράτσα, από την οποία η θέα ήταν εκπληκτική. Επιστροφή στο κέντρο και όντας βράδυ είπαμε να περπατήσουμε τα διάσημα Κόκκινα Φανάρια. Ξεχωριστή εμπειρία, με ότι μπορεί φυσικά να πει κανείς για ουσιαστικά μια περιοχή επαγγελματικής πορνείας. Το βραδάκι είπαμε να πάμε στο Ice Cold Bar, ένα μπαρ φτιαγμένο από πάγο. Η είσοδος ήταν 16 ευρώ με 4 μάρκες. Η 1 μας ενημέρωσαν ότι είναι για ποτό στο μπαρ, την οποία και χαλάσαμε κατά την αναμονή για το main event. Αυτό ήρθε και η κοπέλα μας ενημέρωσε να την ακολουθήσουμε. Μας έδωσε μπουφάν, γάντια και σκούφους και μπήκαμε σε ένα χώρο στους -12 με -15 όπου όλα ήταν φτιαγμένα από πάγο. Από αγάλματα, μέχρι τα τραπέζια και τα ποτήρια. Εκεί ξοδέψαμε τις άλλες 3 μάρκες που ήταν για σφηνάκια εντός "ψυγείου".
Τέταρτη ημέρα και λέμε να πάμε την κρουαζιέρα που μας έδινε η κάρτα δωρεάν. Πολύ όμορφη εμπειρία, ο καιρός και πάλι εξαιρετικός, είδαμε μια εντελώς διαφορετική πλευρά της πόλης και είδαμε και κάτι ξεχωριστό, μια φυλακή στην μέση της θάλασσας. Σκεφτόμαστε να πάρουμε ένα μηχανάκι. Βρίσκουμε λοιπόν και νοικιάζουμε ένα μικρό 50αρακι (με κόφτη στα 30) και θαυμάζουμε την εμπειρία του να σε περνάνε ποδηλάτες παρότι είσαι με μηχανοκίνητο όχημα, ευτυχώς δεν μας πέρασαν και πεζοί που έτρεχαν. Η πρώτη μας στάση ήταν το Vondelpark που μέχρι τότε δεν είχαμε επισκεφτεί. Χάσαμε την έννοια του χρόνου. Μια ηρεμία που δεν είχαμε συνηθίσει στην τρέλα της Αθήνας. Οικογένειες που έκαναν πικνικ, είδαμε μέχρι και έναν άνθρωπο με κουστούμι που ήρθε με το ποδήλατο του, έφαγε το φαγητό του, μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε. Είχε όμως πάει σχεδόν μεσημέρι και δεν έλεγε να φάμε όλη μας την ημέρα σε ένα πάρκο. Οπότε ξεκινήσαμε, κούτσα κούτσα (δεν γινόταν κι αλλιώς με το εν λόγω μηχανάκι) για τον Zandaam και συγκεκριμένα για ένα όμορφο χωριουδάκι του, το Zaanse Schans. Αφού φτάσαμε μετά από μισή ώρα (είπαμε 30 χλμ την ώρα πήγαινε το θηρίο μας) μας υποδέχεται μια μαγευτική μυρωδιά σοκολάτας από το τοπικό εργοστάσιο. Προχωράμε πιο μέσα και βλέπουμε ένα μαγικό τοπίο. Πολλοί ξύλινοι ανεμόμυλοι κατά μήκος ενός δρόμου δίπλα στο νερό. Άνθρωποι να κάνουν την βόλτα τους, "αδέσποτες" πάπιες να βγάζουν βόλτα τα μικρά τους και μια αίσθηση γαλήνης. Πήγαμε σε έναν από τους ανεμόμυλους, είδαμε πως παράγουν λάδι από σπόρους, χαλαρώσαμε στις όχθες του χωριού και μιλήσαμε με έναν ντόπιο, ο οποίος όταν του αποκαλύψαμε την καταγωγή μας, μας ενημέρωσε ότι έχει κλείσει με την σύζυγο του ταξίδι για την Κρήτη τον Αύγουστο. Επιπρόσθετα μας είπε πόσο τυχεροί ήμασταν καθώς είχαν χρόνια να δουν τόσες μέρες συνεχόμενης ηλιοφάνειας στην χώρα. Η επιστροφή βέβαια μας επιφύλαξε μια νυχτερινή μπόρα, έτσι για να δούμε και αυτήν την πλευρά της πόλης.
Τελευταία γεμάτη ημέρα στην Ολλανδία και ξεκινήσαμε για να πάμε στον Βοτανικό και αργότερα στον Ζωολογικό Κήπο. Είπαμε ότι θα τελειώσουμε γρήγορα, αλλά στον δεύτερο ιδίως περάσαμε πάνω από 4 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε. Αφού τελειώσαμε, η συνταξιδιώτισσα μου, μου έκανε την χάρη να καλύψουμε το ποδοσφαιρικό μου πάθος με μια επίσκεψη στο Johan Cruyff Arena (η κακομοίρα δεν ξέρει τι τέρας εξαπέλυσε για τα επόμενα ταξίδια μας), έδρα του ιστορικού Ajax, κάναμε το tour στις εγκαταστάσεις και το ίδιο το γήπεδο και τυχαία συναντήσαμε και τον πρόεδρο τότε του συλλόγου και θρύλο του Ολλανδικού ποδοσφαίρου Edwin Van der Sar στο πάρκινγκ, όπου μας χαιρέτησε βιαστικά πριν φύγει για να πετάξει προς Αγγλία, που θα έπαιζε σε αγώνα παλαίμαχων. Υπήρξε το αντίστοιχο αθλητικό σουβενίρ για τον αδερφό μου και μια φανέλα για εμένα και έφυγα προσωπικά γεμάτος από το γήπεδο. Επιστρέψαμε στο Red Light District, όπου πήγαμε στο Red Light Secrets Museum, ένα μουσείο αφιερωμένο στην πορνεία. Εκτός από τα πικάντικα εκθέματα είχε και διηγήσεις από εργαζόμενες, που ανέφεραν τις διαφορές της επαγγελματικής ενασχόλησης τους στην Ολλανδία σε σχέση με την χώρα καταγωγής τους, καθώς και μερικές άσχημες και σοκαριστικές στιγμές που είχαν ζήσει πριν μεταναστεύσουν. Τελειώσαμε την ημέρα ανταποδίδοντας την προηγούμενη, ποδοσφαιρική χάρη, με ένα γεύμα σε ένα υπέροχο Ιταλικό εστιατόριο και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.
Ξημερώνει η 1η Ιουνίου και η πτήση μας ήταν μεσημέρι, οπότε πήγαμε για μια τελευταία βόλτα προς αγορά σουβενίρ και βολβών τουλίπας (που όντας παντελώς άχρηστοι δεν καταφέραμε να φυτέψουμε επιτυχώς). Κάνουμε το Check-out, παίρνουμε το λεωφορείο και φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Το ταξίδι της επιστροφής μας βρήκε γεμάτους, μαγεμένους από το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό, χωρίς φόβο για την πτήση, με βολβούς από φυτά και τον σπόρο των ταξιδιών θαμμένο στην καρδιά μας, περιμένοντας την βροχή που θα του επιτρέψει να ανθίσει.
ΥΓ: Συγνώμη ακόμα μια φορά για τις λίγες φωτογραφίες, αλλά τα χρόνια πέρασαν, κινητά έσπασαν και χάλασαν και ως εκ τούτου αυτές ήταν οι μόνες που διασώθηκαν κάπου στο αρχείο του Messenger του Facebook.
ΥΓ2: Είναι πολύ άσχημο που το πρώτο που έρχεται στο μυαλό του κόσμου είναι τα ναρκωτικά. Το Άμστερνταμ είναι πολλά περισσότερα από αυτά.
Το έτος είναι 2016, έχω τελειώσει με σπουδές και στρατό και καθώς βάζω σε σειρά κάτι πράγματα στο δωμάτιο μου, βρίσκω ένα χαρτί από το λύκειο. Τίτλος, με όλη το εφηβικό edginess της ηλικίας, "μέρη που θέλω να πάω πριν ψοφήσω". Μου καρφώνεται η ιδέα να κάνω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Βλέπετε την Ελλάδα την είχα γυρίσει είτε με παρέα είτε με την σχολή μου (Γεωγράφος γαρ). Πρώτη στη λίστα η Ολλανδία και το Άμστερνταμ και ξεκινάω το ψήσιμο σε κάποιον που να θέλει. Και το μικρόβιο μπαίνει στο, από εκείνη τη στιγμή και μετά, έτερον ταξιδιωτικό μου ήμισυ.
Τα εισιτήρια κλείνοντας με την Aegean, το ξενοδοχείο κλείνεται με όποια λάθη μπορεί να έχει το πρώτο ψάξιμο για ταξίδι στο εξωτερικό και η ημερομηνία είναι 27 Μαΐου με 1 Ιουνίου του 2017. Χωρίς να κοιτάξουμε φτηνότερες ημερομηνίες, χωρίς να κοιτάξουμε καιρό, έτσι απλά στην τύχη.
Η ημέρα έφτασε και ξεκινάμε για το πρώτο μας ταξίδι τόσο στο εξωτερικό όσο και με αεροπλάνο. Πάντα ψύχραιμος εγώ, είμαι πεπεισμένος ότι θα πεθάνουμε με γρήγορο αλλά οδυνηρό τρόπο. Το αεροπλάνο ξεκινάει την απογείωση κι εγώ χαλαρός και άνετος κοντεύω να σπάσω το χέρι τις συνταξιδιώτισσάς μου, δίνοντας της κουράγιο με φράσεις όπως "θα πεθάνουμε", "Θα πέσουμε" κλπ. Φυσικά όλα αυτά τελείωσαν μόλις το αεροπλάνο βρέθηκε στον αέρα και κοίταξα δειλά δειλά την μαγεία του ουρανού, κάτι που λάτρεψα και πλέον έχει γίνει το αγαπημένο μου κομμάτι.
Άφιξη στο Schiphol Airport και από εκεί λεωφορείο για το κέντρο του Άμστερνταμ και το ξενοδοχείο, που τυχαία (τονίζω ξανά ότι δεν είχα σκεφτεί να κοιτάξω απόσταση από τα σημεία ενδιαφέροντος) ήταν λιγότερο από 5 λεπτά από το Rijksmuseum. 2-3 περιττά έξοδα για αρχή, όπως νεράκι από καντίνα με τιμή 2.5 το μπουκαλάκι και check-in. Παίρνουμε το πάντα στην ώρα του και προσεγμένο τραμ και βρισκόμαστε στην Dam Square, στην οποία βρίσκουμε και την I Amsterdam City Card, την οποία παίρνουμε για 3 ημέρες. Με την εν λόγω κάρτα είχαμε έκπτωση σε μεγάλο αριθμό μουσείων, δωρεάν είσοδο σε όλα τα μέσα, έκπτωση σε επιλεγμένα εστιατόρια και μπαρ και μία δωρεάν κρουαζιέρα στον ποταμό Άμστελ.
Ή πρώτη μας στάση φυσικά το νούμερο 1 αξιοθέατο, το Rijksmuseum. Πανέμορφο, μαγικό και στενάχωρο αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε μέρος της ιστορίας της χώρας κατά την αποικιοκρατία, ήταν η ιδανική αρχή. Ακολούθησε βόλτα στα σοκάκια, ενώ θαυμάσαμε και τις πολλές, πάρα πολλές γέφυρες. Γέφυρες μεγάλες και μικρές που συνδέουν την μία πλευρά του ποταμού με την άλλη. Το τέλος της ημέρας μας βρήκε με φαγητό στο κέντρο του Άμστερνταμ έχοντας δοκιμάσει την τοπική κουζίνα, που θεωρώ ότι είναι η επιτομή του bland.
Η δεύτερη ημέρα μας βρίσκει διαρκώς σε κίνηση. Επίσκεψη στο Van Gogh Museum, επίσκεψη εξωτερικά στο Anne Frank House, στο οποίο είχε τρομερή ουρά και είπαμε να δούμε άλλη φορά (δεν πήγαμε ποτέ και το μετανιώνουμε), βόλτα στην πλωτή αγορά και στα κανάλια και φυσικά το Heineken Experience. Aκολούθησε μια επίσκεψη στο Μουσείο της Madame Tussauds, μια μικρογραφία του αντίστοιχου στο Λονδίνο. Είχα σταμπάρει εν τω μεταξύ, ένα περίεργο μουσείο από την Ελλάδα. Το περίεργο και μακάβριο ίσως για ορισμένους Body Worlds. Ουσιαστικά πρόκειται για μουσείο για το ανθρώπινο και όχι μόνο σώμα, με ομοιώματα και ορισμένα αληθινά μέρη του. H ημέρα μας θα κλείσει με φαγητό και ποτάκι στο Rock Cafe. Στην τελική τι ροκάδες είμαστε;
Ξεκινάει η τρίτη ημέρα και βλέπουμε ότι έχουμε 3/3 σε ηλιόλουστες ημέρες, κάτι που είναι αντίθετο με όσα είχαμε διαβάσει για την πόλη. Ξεκινάμε με βόλτα στο κέντρο γιατί αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε το προϊόν για το οποίο είναι διάσημη η χώρα. Φυσικά μιλάω για το τυρί χάουντα, που τόσα ωραία αποκαλούμε εδώ γκούντα. Και μην κρυβόμαστε, η πόλη είναι γνωστή και για την ανοχή της στα μαλακά ναρκωτικά. Όντας όμως δύο άνθρωποι που δεν καπνίζουν γενικά, μας έμεινε μια επιλογή. Να φάμε τα περιβόητα κέικ του Άμστερνταμ. Προσωπικά έμεινα απογοητευμένος. Πολύ ιστορία για το τίποτα και ακριβά. Αφού ξεμπερδέψαμε με τα του πρωϊνού, φτάσαμε στο ferry που σε πηγαίνει δωρεάν στο A'DAM Lookout. Aνεβήκαμε με το ασανσέρ στην ταράτσα, από την οποία η θέα ήταν εκπληκτική. Επιστροφή στο κέντρο και όντας βράδυ είπαμε να περπατήσουμε τα διάσημα Κόκκινα Φανάρια. Ξεχωριστή εμπειρία, με ότι μπορεί φυσικά να πει κανείς για ουσιαστικά μια περιοχή επαγγελματικής πορνείας. Το βραδάκι είπαμε να πάμε στο Ice Cold Bar, ένα μπαρ φτιαγμένο από πάγο. Η είσοδος ήταν 16 ευρώ με 4 μάρκες. Η 1 μας ενημέρωσαν ότι είναι για ποτό στο μπαρ, την οποία και χαλάσαμε κατά την αναμονή για το main event. Αυτό ήρθε και η κοπέλα μας ενημέρωσε να την ακολουθήσουμε. Μας έδωσε μπουφάν, γάντια και σκούφους και μπήκαμε σε ένα χώρο στους -12 με -15 όπου όλα ήταν φτιαγμένα από πάγο. Από αγάλματα, μέχρι τα τραπέζια και τα ποτήρια. Εκεί ξοδέψαμε τις άλλες 3 μάρκες που ήταν για σφηνάκια εντός "ψυγείου".
Τέταρτη ημέρα και λέμε να πάμε την κρουαζιέρα που μας έδινε η κάρτα δωρεάν. Πολύ όμορφη εμπειρία, ο καιρός και πάλι εξαιρετικός, είδαμε μια εντελώς διαφορετική πλευρά της πόλης και είδαμε και κάτι ξεχωριστό, μια φυλακή στην μέση της θάλασσας. Σκεφτόμαστε να πάρουμε ένα μηχανάκι. Βρίσκουμε λοιπόν και νοικιάζουμε ένα μικρό 50αρακι (με κόφτη στα 30) και θαυμάζουμε την εμπειρία του να σε περνάνε ποδηλάτες παρότι είσαι με μηχανοκίνητο όχημα, ευτυχώς δεν μας πέρασαν και πεζοί που έτρεχαν. Η πρώτη μας στάση ήταν το Vondelpark που μέχρι τότε δεν είχαμε επισκεφτεί. Χάσαμε την έννοια του χρόνου. Μια ηρεμία που δεν είχαμε συνηθίσει στην τρέλα της Αθήνας. Οικογένειες που έκαναν πικνικ, είδαμε μέχρι και έναν άνθρωπο με κουστούμι που ήρθε με το ποδήλατο του, έφαγε το φαγητό του, μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε. Είχε όμως πάει σχεδόν μεσημέρι και δεν έλεγε να φάμε όλη μας την ημέρα σε ένα πάρκο. Οπότε ξεκινήσαμε, κούτσα κούτσα (δεν γινόταν κι αλλιώς με το εν λόγω μηχανάκι) για τον Zandaam και συγκεκριμένα για ένα όμορφο χωριουδάκι του, το Zaanse Schans. Αφού φτάσαμε μετά από μισή ώρα (είπαμε 30 χλμ την ώρα πήγαινε το θηρίο μας) μας υποδέχεται μια μαγευτική μυρωδιά σοκολάτας από το τοπικό εργοστάσιο. Προχωράμε πιο μέσα και βλέπουμε ένα μαγικό τοπίο. Πολλοί ξύλινοι ανεμόμυλοι κατά μήκος ενός δρόμου δίπλα στο νερό. Άνθρωποι να κάνουν την βόλτα τους, "αδέσποτες" πάπιες να βγάζουν βόλτα τα μικρά τους και μια αίσθηση γαλήνης. Πήγαμε σε έναν από τους ανεμόμυλους, είδαμε πως παράγουν λάδι από σπόρους, χαλαρώσαμε στις όχθες του χωριού και μιλήσαμε με έναν ντόπιο, ο οποίος όταν του αποκαλύψαμε την καταγωγή μας, μας ενημέρωσε ότι έχει κλείσει με την σύζυγο του ταξίδι για την Κρήτη τον Αύγουστο. Επιπρόσθετα μας είπε πόσο τυχεροί ήμασταν καθώς είχαν χρόνια να δουν τόσες μέρες συνεχόμενης ηλιοφάνειας στην χώρα. Η επιστροφή βέβαια μας επιφύλαξε μια νυχτερινή μπόρα, έτσι για να δούμε και αυτήν την πλευρά της πόλης.
Τελευταία γεμάτη ημέρα στην Ολλανδία και ξεκινήσαμε για να πάμε στον Βοτανικό και αργότερα στον Ζωολογικό Κήπο. Είπαμε ότι θα τελειώσουμε γρήγορα, αλλά στον δεύτερο ιδίως περάσαμε πάνω από 4 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε. Αφού τελειώσαμε, η συνταξιδιώτισσα μου, μου έκανε την χάρη να καλύψουμε το ποδοσφαιρικό μου πάθος με μια επίσκεψη στο Johan Cruyff Arena (η κακομοίρα δεν ξέρει τι τέρας εξαπέλυσε για τα επόμενα ταξίδια μας), έδρα του ιστορικού Ajax, κάναμε το tour στις εγκαταστάσεις και το ίδιο το γήπεδο και τυχαία συναντήσαμε και τον πρόεδρο τότε του συλλόγου και θρύλο του Ολλανδικού ποδοσφαίρου Edwin Van der Sar στο πάρκινγκ, όπου μας χαιρέτησε βιαστικά πριν φύγει για να πετάξει προς Αγγλία, που θα έπαιζε σε αγώνα παλαίμαχων. Υπήρξε το αντίστοιχο αθλητικό σουβενίρ για τον αδερφό μου και μια φανέλα για εμένα και έφυγα προσωπικά γεμάτος από το γήπεδο. Επιστρέψαμε στο Red Light District, όπου πήγαμε στο Red Light Secrets Museum, ένα μουσείο αφιερωμένο στην πορνεία. Εκτός από τα πικάντικα εκθέματα είχε και διηγήσεις από εργαζόμενες, που ανέφεραν τις διαφορές της επαγγελματικής ενασχόλησης τους στην Ολλανδία σε σχέση με την χώρα καταγωγής τους, καθώς και μερικές άσχημες και σοκαριστικές στιγμές που είχαν ζήσει πριν μεταναστεύσουν. Τελειώσαμε την ημέρα ανταποδίδοντας την προηγούμενη, ποδοσφαιρική χάρη, με ένα γεύμα σε ένα υπέροχο Ιταλικό εστιατόριο και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.
Ξημερώνει η 1η Ιουνίου και η πτήση μας ήταν μεσημέρι, οπότε πήγαμε για μια τελευταία βόλτα προς αγορά σουβενίρ και βολβών τουλίπας (που όντας παντελώς άχρηστοι δεν καταφέραμε να φυτέψουμε επιτυχώς). Κάνουμε το Check-out, παίρνουμε το λεωφορείο και φτάνουμε στο αεροδρόμιο. Το ταξίδι της επιστροφής μας βρήκε γεμάτους, μαγεμένους από το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό, χωρίς φόβο για την πτήση, με βολβούς από φυτά και τον σπόρο των ταξιδιών θαμμένο στην καρδιά μας, περιμένοντας την βροχή που θα του επιτρέψει να ανθίσει.
ΥΓ: Συγνώμη ακόμα μια φορά για τις λίγες φωτογραφίες, αλλά τα χρόνια πέρασαν, κινητά έσπασαν και χάλασαν και ως εκ τούτου αυτές ήταν οι μόνες που διασώθηκαν κάπου στο αρχείο του Messenger του Facebook.
ΥΓ2: Είναι πολύ άσχημο που το πρώτο που έρχεται στο μυαλό του κόσμου είναι τα ναρκωτικά. Το Άμστερνταμ είναι πολλά περισσότερα από αυτά.
Attachments
Last edited:
