travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.799
- Likes
- 15.068
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Μερικές αναφορές για το ταξίδι στη Ρουμανία
Να αναφέρω μερικά πράγματα για τη Ρουμανία και συνεχίζω. Συνάλλαγμα τελικά, εκτός από το αεροδρόμιο που το άλλαξα σε πολύ κακή τιμή, άλλαξα και άλλες φορές σε ανταλλακτήριο. Η τιμή εκεί ήταν κατά πολύ καλύτερη. Περίπου στα 4,9 λέι το 1 €. Σε σουπερμάρκετ αγόρασα με την κάρτα Revolut τα ψώνια και ήρθε περίπου η ίδια τιμή με τα ανταλλακτήρια.
Η τιμή της βενζίνης των 95 οκτανίων που χρησιμοποιούσαμε, έκανε 6,7 λέι το λίτρο που σημαίνει ότι είναι κάτω από το ενάμιση ευρώ. Νομίζω το ντίζελ είναι αρκετά ακριβότερο. Στο αυτοκίνητο μας έλεγε πώς η κατανάλωση που κάναμε ήταν στα 5,6 λίτρα ανά 100 km. Στο τέλος του ταξιδιού έβγαλε 5,4 L/100km. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ οικονομικό. Οι οδηγοί εδώ θεωρώ ότι ακολουθούν κάποιους κανόνες της τροχαίας, αλλά ορισμένους άλλους δεν τους ακολουθούν. Συγκεκριμένα πάντα δίνουν προτεραιότητα στον πεζό εφόσον υπάρχει διάβαση, αλλά ποτέ δεν τηρούν τα όρια ταχύτητας. Είδαμε μερικές φορές αστυνομικούς στους δρόμους, αλλά όχι πολλές φορές. Ίσως απλά να περίμεναν εκεί τυπικά για να τηρούν τους τύπους.
Γενικά στη χώρα είδαμε αρκετά το μουσουλμανικό στοιχείο. Αυτό το είδαμε και προς τα σύνορα της Ουκρανίας τις πρώτες μέρες, αλλά το βλέπεις και στους δρόμους. Το καταλαβαίνεις από τις μαντίλες που φοράνε οι γυναίκες. Αναρωτιέμαι όμως μήπως δεν είναι μουσουλμάνοι αλλά τσιγγάνοι. Όμως πολλά τζαμιά δεν είδαμε και αυτό μου κάνει εντύπωση. Επίσης είδαμε πολλούς τσιγγάνους. Η παρουσία τους ήταν εμφανής στην πόλη Κλουζ. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί (85%) με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να είναι Ορθόδοξοι. Αν θεωρήσουμε ότι το 9% δηλώνουν άθεοι, δε μένουν πολλοί για άλλες θρησκείες.
Οι περιοχές που συνορεύουν με τη Μολδαβία κάποτε ανήκαν σε αυτήν. Για παράδειγμα το Ιάσιο ήταν η πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Η Κλουζ ανήκε κάποτε στην Αυστροουγγαρία. Το Βουκουρέστι ανήκε στην Βλαχία. Τέλος ανάμεσα σε αυτές τις τρεις περιοχές υπάρχει η Τρανσυλβανία.
Ο ντόπιος πληθυσμός δεν είναι καθόλου όμορφος. Εντύπωση μου προκαλεί που σπανίως βλέπω όμορφη γυναίκα. Ακόμα και τα σώματά τους δεν είναι ιδιαίτερα καλά. Επίσης ούτε οι άνδρες είναι όμορφοι. Παρατηρώ ότι είναι παχιοί και οι άνδρες και οι γυναίκες, ακόμα και πάρα πολλά παιδιά. Εξαίρεση αποτελούν οι κάτοικοι του Βουκουρεστίου, που βλέπεις πιο ωραία πρόσωπα και σώματα. Κυκλοφορούν με καλά αυτοκίνητα, αλλά φυσικά στους δρόμους των μικρών πόλεων και των χωριών βλέπεις τον κόσμο να μεταφέρει διάφορα πράγματα με κάρα, τα οποία σέρνουν είτε ένα είτε δύο άλογα. Κυρίως μεταφέρουν ξυλεία αν και έχω την εντύπωση ότι τα ξύλα για τη φωτιά στα χωριά, τους τα παρέχει το κράτος ή ο δήμος. Είδα σε τουλάχιστο ένα χωριό απλωμένα ξύλα σε μια πλατεία και ανθρώπους να πηγαίνουν να τα κόβουν και πιστεύω ήταν δωρεάν.
Ένα άσχημο που έχουν τα χωριά τους είναι ότι οι δύο άκρες του δρόμου που τα διασχίζει (σχεδόν πάντα από τη μέση τους) έχουν χαντάκια για το νερό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο κάπου για να αγοράσεις ας πούμε κάτι ή να τραβήξεις μια φωτογραφία. Οι ντόπιοι αν θέλουν να βάλουν τα αυτοκίνητά τους σε πάρκινγκ που έχουν στις μονοκατοικίες που είναι στις άκρες των δρόμων, έχουν μια στενή ας την πούμε γέφυρα για να περάσουν πάνω από το χαντάκι, για να μπούνε στο σπίτι τους. Αυτό σημαίνει ότι ο περαστικός δεν μπορεί να βάλει εκεί το αυτοκίνητό του, γιατί μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Στις περιοχές της Κλουζ, μετά το Ιάσιο δηλαδή, τα σπίτια ήταν πολύ πιο όμορφα στα χωριά. Στις πόλεις φυσικά βλέπεις και καλές μονοκατοικίες αλλά και πολλές πολυκατοικίες, τις γνωστές από την κομμουνιστική εποχή τεράστιες που υπήρχαν. Βέβαια τώρα τις έχουν βάψει και δεν είναι τόσο λυπηρή η εμφάνισή τους.
Sibiu και ο δρόμος ως το Μπρασόβ
Το ξενοδοχείο που μείναμε στο Σιμπιού ήταν λίγο έξω από την πόλη σε ένα τένις κλαμπ. Δυσκολευτήκαμε λίγο να το βρούμε αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα που έκανα, ένας νεαρός με οδήγησε και το βρήκα σχετικά γρήγορα. Το πρωί δεν έβρεχε καθόλου και αμέσως μετά τις 8 πήραμε το αυτοκίνητο, παρκάραμε στο κέντρο της πόλης και αρχίσαμε τις βόλτες, που κράτησαν δυόμισι ώρες. Η πόλη ήταν πολύ όμορφη και πήγαμε σε όλες τις μεγάλες πλατείες της παλιάς πόλης αλλά και τις εκκλησίες και τους δρόμους με τα όμορφα σπίτια. Μεσαιωνική πόλη 100%. Μας άρεσε πάρα πολύ όλη αυτή η βόλτα που κάναμε και νομίζω ότι εξαντλήσαμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.
Και τα περίφημα «μάτια» στις στέγες:
Για να είμαι πιο πλήρης αναφέρω ορισμένα από αυτά. Πρώτα πήγαμε στην γέφυρα των ψεμάτων, Bridge of Lies. Δίπλα ήταν ο καθεδρικός ναός των λουθηρανών, Sibiu Lutheran Cathedral και οι πλατείες Mica και Mare. Φυσικά πήγαμε και στον καθεδρικό της Αγίας Τριάδος, Holy Trinity Cathedral, που ήταν γεμάτος με κόσμο. Την ημέρα αυτή ήταν και η Κυριακή των Βαΐων για τους καθολικούς και στις καθολικές εκκλησίες γινόταν λειτουργίες. Σε αυτές ο κόσμος πήγαινε κρατώντας κάτι κλαδάκια με κάτι φτωχά άνθη που είχαν πάνω τους. Είδαμε τον πύργο Turnul Sfatului και κάναμε βόλτα στη Strada Nicolae Balcescu.
Λίγο πριν τις 11 πήραμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε. Κανονικά στο πρόγραμμα ήταν να πάμε στο Μπρασώφ (επόμενη διανυκτέρευση) μέσω ενός φρουρίου που βρίσκεται λίγο νότια της ευθείας που ενώνει τις δύο πόλεις και ονομάζεται Poenari Citadel. Όμως επειδή ο καιρός ήταν βροχερός και η διαδρομή μεγάλη για εκείνο το φρούριο, αποφασίσαμε να μην το επισκεφτούμε. Σκεφτήκαμε ότι ενδέχεται να φτάναμε και να έβρεχε εκείνη την ώρα και είχαμε να ανέβουμε 1500 σκαλιά, πράγμα πολύ κουραστικό από μόνο του. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Μπρασώφ ακολουθώντας μια άλλη διαδρομή και βλέποντας κάποια μέρη πού θα πηγαίναμε κανονικά κατά τη διαμονή μας στο Μπρασώφ.
Έτσι στον πλοηγό βάλαμε την πόλη Fagaras για να δούμε το ομώνυμο φρούριο Παρκάραμε έξω από αυτό και στην αρχή νομίζαμε ότι είναι κλειστό, γιατί η γέφυρα που οδηγούσε στο φρούριο περνώντας πάνω από την τάφρο ήταν κλειστή. Μάλιστα ρωτήσαμε και κάποιον εκεί ντόπιο και μας είπε ότι όντως είναι κλειστό το φρούριο. Δίπλα ήταν η υπέροχη εκκλησία Catedrala Sfântul Ioan Botezătorul και την τραβούσαμε φωτογραφίες για παρηγοριά. Ευτυχώς κάναμε βόλτα γύρω γύρω από την τάφρο και στην άλλη πλευρά του φρουρίου ανακαλύψαμε μια άλλη είσοδο η οποία ήταν ανοικτή. Έτσι κάναμε την επίσκεψη μας και το ευχαριστηθήκαμε. Εκτός από το ενδιαφέρον που είχε και μόνο σαν φρούριο, μας άρεσε και ένα πολύ καλό μουσείο που είχε μέσα.
Όταν τελειώσαμε την επίσκεψη μας είδαμε μια ταμπέλα που οδηγούσε στο Movilele de la Șona. Δεν το είχα στο πρόγραμμα αλλά επειδή βγαίναμε χρονικά αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε. Αλλά ένα χλμ πριν φτάσουμε, έχοντας διανύσει άλλα 10 περίπου διαπιστώσαμε ότι ο δρόμος γινόταν πολύ άσχημος και αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε ούτε καν με τα πόδια. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στον επόμενο προορισμό που ήταν χωριό Βισκρί, Viscri, για να δούμε μια Λευκή εκκλησία με ένα πολύ καλά διατηρημένο φρούριο γύρω της. Πράγματι η επιλογή μας αυτή ήταν πολύ καλή και απολαύσαμε την επίσκεψη σε αυτό το χώρο. Και το χωριό είχε ενδιαφέρον με τα καλντερίμια του, αλλά και τα όμορφα σπίτια των αγροτών. Είχε και μια παλιά Ορθόδοξη εκκλησία αλλά δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
Από την κορυφή ενός προμαχώνα είχε ωραία θέα:
Ουσιαστικά αυτή ήταν η μέρα μας και πήραμε το δρόμο για το Μπρασώφ, όμως λίγο παρακάτω από το Viscri είδαμε από μακριά ένα φρούριο στην κορυφή ενός λόφου. Ήταν το φρούριο Rupea, δίπλα στην ομώνυμη μικρή πόλη. Αποφασίσαμε αμέσως να πάμε και πραγματικά άξιζε πολύ. Περπατήσαμε βέβαια αρκετά για να ανέβουμε μέχρι την κορυφή όμως ο κόπος μας ανταμείφθηκε με την υπέροχη θέα προς τις πεδιάδες και προς την πόλη Rupea.
Μιας και αναφέρθηκα στις πεδιάδες ήθελα να πω ότι στις περιοχές αυτές τα μέρη είναι λίγο πεδινά θα έλεγα. Και τα βουνά είναι ομαλά με αποτέλεσμα να έχουν καλούς δρόμους. Σπανίως βλέπεις πέτρες και ψηλές απότομες κορυφές, όπως είναι στα νότια του Μπρασώφ. Επίσης οι εκτάσεις κυρίως καλλιεργούνται αφού έχουν κόψει χρόνια τώρα οι άνθρωποι τα δάση για να κάνουν τη γη καλλιεργήσιμη. Όμως μετά την Ρουπέα πηγαίνοντας για το Μπρασώφ είδαμε αρκετά δάση.
Όμως μας έπιασε και μια πολύ δυνατή βροχή μέχρι που φτάσαμε στην ίδια την πόλη. Έτσι ενώ είχαμε ως σκοπό να πάμε βόλτα, αφού ήταν σχετικά νωρίς, προτιμήσαμε να πάμε στο διαμέρισμά μας που βρισκόταν 5-6 χλμ μακριά από το κέντρο της πόλης. Μόλις τακτοποιηθήκαμε διαπιστώσαμε ότι η βροχή σταμάτησε και γι αυτό πήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη. Βέβαια είχε αρχίσει να νυχτώνει, οπότε η βόλτα μας, που κράτησε περίπου 2 ώρες, περιορίστηκε στο να βλέπουμε τα πενιχρά φωτισμένα κτίρια. Όμως είδαμε τα κυριότερα μέρη της πόλης. Λίγο μετά τις 9 επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας. Δυστυχώς ο καιρός τις τελευταίες μέρες δεν βοηθάει και θα είναι έτσι μέχρι να φύγουμε. Μέχρι τώρα πάντως δεν έγινε κάτι πού να μας εμπόδισε το πρόγραμμά μας λόγω της βροχής. Ελπίζουμε να συνεχιστεί το ίδιο καλή η τύχη μας.
Στο Σιμπιού περπατήσαμε περίπου στα εξής:
Η διαδρομή της ημέρας ήταν:
Κάποια μέρη από το Μπρασόβ φαίνονται στον χάρτη:
Να αναφέρω μερικά πράγματα για τη Ρουμανία και συνεχίζω. Συνάλλαγμα τελικά, εκτός από το αεροδρόμιο που το άλλαξα σε πολύ κακή τιμή, άλλαξα και άλλες φορές σε ανταλλακτήριο. Η τιμή εκεί ήταν κατά πολύ καλύτερη. Περίπου στα 4,9 λέι το 1 €. Σε σουπερμάρκετ αγόρασα με την κάρτα Revolut τα ψώνια και ήρθε περίπου η ίδια τιμή με τα ανταλλακτήρια.
Η τιμή της βενζίνης των 95 οκτανίων που χρησιμοποιούσαμε, έκανε 6,7 λέι το λίτρο που σημαίνει ότι είναι κάτω από το ενάμιση ευρώ. Νομίζω το ντίζελ είναι αρκετά ακριβότερο. Στο αυτοκίνητο μας έλεγε πώς η κατανάλωση που κάναμε ήταν στα 5,6 λίτρα ανά 100 km. Στο τέλος του ταξιδιού έβγαλε 5,4 L/100km. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ οικονομικό. Οι οδηγοί εδώ θεωρώ ότι ακολουθούν κάποιους κανόνες της τροχαίας, αλλά ορισμένους άλλους δεν τους ακολουθούν. Συγκεκριμένα πάντα δίνουν προτεραιότητα στον πεζό εφόσον υπάρχει διάβαση, αλλά ποτέ δεν τηρούν τα όρια ταχύτητας. Είδαμε μερικές φορές αστυνομικούς στους δρόμους, αλλά όχι πολλές φορές. Ίσως απλά να περίμεναν εκεί τυπικά για να τηρούν τους τύπους.
Γενικά στη χώρα είδαμε αρκετά το μουσουλμανικό στοιχείο. Αυτό το είδαμε και προς τα σύνορα της Ουκρανίας τις πρώτες μέρες, αλλά το βλέπεις και στους δρόμους. Το καταλαβαίνεις από τις μαντίλες που φοράνε οι γυναίκες. Αναρωτιέμαι όμως μήπως δεν είναι μουσουλμάνοι αλλά τσιγγάνοι. Όμως πολλά τζαμιά δεν είδαμε και αυτό μου κάνει εντύπωση. Επίσης είδαμε πολλούς τσιγγάνους. Η παρουσία τους ήταν εμφανής στην πόλη Κλουζ. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί (85%) με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να είναι Ορθόδοξοι. Αν θεωρήσουμε ότι το 9% δηλώνουν άθεοι, δε μένουν πολλοί για άλλες θρησκείες.
Οι περιοχές που συνορεύουν με τη Μολδαβία κάποτε ανήκαν σε αυτήν. Για παράδειγμα το Ιάσιο ήταν η πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Η Κλουζ ανήκε κάποτε στην Αυστροουγγαρία. Το Βουκουρέστι ανήκε στην Βλαχία. Τέλος ανάμεσα σε αυτές τις τρεις περιοχές υπάρχει η Τρανσυλβανία.
Ο ντόπιος πληθυσμός δεν είναι καθόλου όμορφος. Εντύπωση μου προκαλεί που σπανίως βλέπω όμορφη γυναίκα. Ακόμα και τα σώματά τους δεν είναι ιδιαίτερα καλά. Επίσης ούτε οι άνδρες είναι όμορφοι. Παρατηρώ ότι είναι παχιοί και οι άνδρες και οι γυναίκες, ακόμα και πάρα πολλά παιδιά. Εξαίρεση αποτελούν οι κάτοικοι του Βουκουρεστίου, που βλέπεις πιο ωραία πρόσωπα και σώματα. Κυκλοφορούν με καλά αυτοκίνητα, αλλά φυσικά στους δρόμους των μικρών πόλεων και των χωριών βλέπεις τον κόσμο να μεταφέρει διάφορα πράγματα με κάρα, τα οποία σέρνουν είτε ένα είτε δύο άλογα. Κυρίως μεταφέρουν ξυλεία αν και έχω την εντύπωση ότι τα ξύλα για τη φωτιά στα χωριά, τους τα παρέχει το κράτος ή ο δήμος. Είδα σε τουλάχιστο ένα χωριό απλωμένα ξύλα σε μια πλατεία και ανθρώπους να πηγαίνουν να τα κόβουν και πιστεύω ήταν δωρεάν.
Ένα άσχημο που έχουν τα χωριά τους είναι ότι οι δύο άκρες του δρόμου που τα διασχίζει (σχεδόν πάντα από τη μέση τους) έχουν χαντάκια για το νερό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο κάπου για να αγοράσεις ας πούμε κάτι ή να τραβήξεις μια φωτογραφία. Οι ντόπιοι αν θέλουν να βάλουν τα αυτοκίνητά τους σε πάρκινγκ που έχουν στις μονοκατοικίες που είναι στις άκρες των δρόμων, έχουν μια στενή ας την πούμε γέφυρα για να περάσουν πάνω από το χαντάκι, για να μπούνε στο σπίτι τους. Αυτό σημαίνει ότι ο περαστικός δεν μπορεί να βάλει εκεί το αυτοκίνητό του, γιατί μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Στις περιοχές της Κλουζ, μετά το Ιάσιο δηλαδή, τα σπίτια ήταν πολύ πιο όμορφα στα χωριά. Στις πόλεις φυσικά βλέπεις και καλές μονοκατοικίες αλλά και πολλές πολυκατοικίες, τις γνωστές από την κομμουνιστική εποχή τεράστιες που υπήρχαν. Βέβαια τώρα τις έχουν βάψει και δεν είναι τόσο λυπηρή η εμφάνισή τους.
Sibiu και ο δρόμος ως το Μπρασόβ
Το ξενοδοχείο που μείναμε στο Σιμπιού ήταν λίγο έξω από την πόλη σε ένα τένις κλαμπ. Δυσκολευτήκαμε λίγο να το βρούμε αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα που έκανα, ένας νεαρός με οδήγησε και το βρήκα σχετικά γρήγορα. Το πρωί δεν έβρεχε καθόλου και αμέσως μετά τις 8 πήραμε το αυτοκίνητο, παρκάραμε στο κέντρο της πόλης και αρχίσαμε τις βόλτες, που κράτησαν δυόμισι ώρες. Η πόλη ήταν πολύ όμορφη και πήγαμε σε όλες τις μεγάλες πλατείες της παλιάς πόλης αλλά και τις εκκλησίες και τους δρόμους με τα όμορφα σπίτια. Μεσαιωνική πόλη 100%. Μας άρεσε πάρα πολύ όλη αυτή η βόλτα που κάναμε και νομίζω ότι εξαντλήσαμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.
Και τα περίφημα «μάτια» στις στέγες:
Για να είμαι πιο πλήρης αναφέρω ορισμένα από αυτά. Πρώτα πήγαμε στην γέφυρα των ψεμάτων, Bridge of Lies. Δίπλα ήταν ο καθεδρικός ναός των λουθηρανών, Sibiu Lutheran Cathedral και οι πλατείες Mica και Mare. Φυσικά πήγαμε και στον καθεδρικό της Αγίας Τριάδος, Holy Trinity Cathedral, που ήταν γεμάτος με κόσμο. Την ημέρα αυτή ήταν και η Κυριακή των Βαΐων για τους καθολικούς και στις καθολικές εκκλησίες γινόταν λειτουργίες. Σε αυτές ο κόσμος πήγαινε κρατώντας κάτι κλαδάκια με κάτι φτωχά άνθη που είχαν πάνω τους. Είδαμε τον πύργο Turnul Sfatului και κάναμε βόλτα στη Strada Nicolae Balcescu.
Λίγο πριν τις 11 πήραμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε. Κανονικά στο πρόγραμμα ήταν να πάμε στο Μπρασώφ (επόμενη διανυκτέρευση) μέσω ενός φρουρίου που βρίσκεται λίγο νότια της ευθείας που ενώνει τις δύο πόλεις και ονομάζεται Poenari Citadel. Όμως επειδή ο καιρός ήταν βροχερός και η διαδρομή μεγάλη για εκείνο το φρούριο, αποφασίσαμε να μην το επισκεφτούμε. Σκεφτήκαμε ότι ενδέχεται να φτάναμε και να έβρεχε εκείνη την ώρα και είχαμε να ανέβουμε 1500 σκαλιά, πράγμα πολύ κουραστικό από μόνο του. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Μπρασώφ ακολουθώντας μια άλλη διαδρομή και βλέποντας κάποια μέρη πού θα πηγαίναμε κανονικά κατά τη διαμονή μας στο Μπρασώφ.
Έτσι στον πλοηγό βάλαμε την πόλη Fagaras για να δούμε το ομώνυμο φρούριο Παρκάραμε έξω από αυτό και στην αρχή νομίζαμε ότι είναι κλειστό, γιατί η γέφυρα που οδηγούσε στο φρούριο περνώντας πάνω από την τάφρο ήταν κλειστή. Μάλιστα ρωτήσαμε και κάποιον εκεί ντόπιο και μας είπε ότι όντως είναι κλειστό το φρούριο. Δίπλα ήταν η υπέροχη εκκλησία Catedrala Sfântul Ioan Botezătorul και την τραβούσαμε φωτογραφίες για παρηγοριά. Ευτυχώς κάναμε βόλτα γύρω γύρω από την τάφρο και στην άλλη πλευρά του φρουρίου ανακαλύψαμε μια άλλη είσοδο η οποία ήταν ανοικτή. Έτσι κάναμε την επίσκεψη μας και το ευχαριστηθήκαμε. Εκτός από το ενδιαφέρον που είχε και μόνο σαν φρούριο, μας άρεσε και ένα πολύ καλό μουσείο που είχε μέσα.
Όταν τελειώσαμε την επίσκεψη μας είδαμε μια ταμπέλα που οδηγούσε στο Movilele de la Șona. Δεν το είχα στο πρόγραμμα αλλά επειδή βγαίναμε χρονικά αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε. Αλλά ένα χλμ πριν φτάσουμε, έχοντας διανύσει άλλα 10 περίπου διαπιστώσαμε ότι ο δρόμος γινόταν πολύ άσχημος και αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε ούτε καν με τα πόδια. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στον επόμενο προορισμό που ήταν χωριό Βισκρί, Viscri, για να δούμε μια Λευκή εκκλησία με ένα πολύ καλά διατηρημένο φρούριο γύρω της. Πράγματι η επιλογή μας αυτή ήταν πολύ καλή και απολαύσαμε την επίσκεψη σε αυτό το χώρο. Και το χωριό είχε ενδιαφέρον με τα καλντερίμια του, αλλά και τα όμορφα σπίτια των αγροτών. Είχε και μια παλιά Ορθόδοξη εκκλησία αλλά δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον.
Από την κορυφή ενός προμαχώνα είχε ωραία θέα:
Ουσιαστικά αυτή ήταν η μέρα μας και πήραμε το δρόμο για το Μπρασώφ, όμως λίγο παρακάτω από το Viscri είδαμε από μακριά ένα φρούριο στην κορυφή ενός λόφου. Ήταν το φρούριο Rupea, δίπλα στην ομώνυμη μικρή πόλη. Αποφασίσαμε αμέσως να πάμε και πραγματικά άξιζε πολύ. Περπατήσαμε βέβαια αρκετά για να ανέβουμε μέχρι την κορυφή όμως ο κόπος μας ανταμείφθηκε με την υπέροχη θέα προς τις πεδιάδες και προς την πόλη Rupea.
Μιας και αναφέρθηκα στις πεδιάδες ήθελα να πω ότι στις περιοχές αυτές τα μέρη είναι λίγο πεδινά θα έλεγα. Και τα βουνά είναι ομαλά με αποτέλεσμα να έχουν καλούς δρόμους. Σπανίως βλέπεις πέτρες και ψηλές απότομες κορυφές, όπως είναι στα νότια του Μπρασώφ. Επίσης οι εκτάσεις κυρίως καλλιεργούνται αφού έχουν κόψει χρόνια τώρα οι άνθρωποι τα δάση για να κάνουν τη γη καλλιεργήσιμη. Όμως μετά την Ρουπέα πηγαίνοντας για το Μπρασώφ είδαμε αρκετά δάση.
Όμως μας έπιασε και μια πολύ δυνατή βροχή μέχρι που φτάσαμε στην ίδια την πόλη. Έτσι ενώ είχαμε ως σκοπό να πάμε βόλτα, αφού ήταν σχετικά νωρίς, προτιμήσαμε να πάμε στο διαμέρισμά μας που βρισκόταν 5-6 χλμ μακριά από το κέντρο της πόλης. Μόλις τακτοποιηθήκαμε διαπιστώσαμε ότι η βροχή σταμάτησε και γι αυτό πήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη. Βέβαια είχε αρχίσει να νυχτώνει, οπότε η βόλτα μας, που κράτησε περίπου 2 ώρες, περιορίστηκε στο να βλέπουμε τα πενιχρά φωτισμένα κτίρια. Όμως είδαμε τα κυριότερα μέρη της πόλης. Λίγο μετά τις 9 επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας. Δυστυχώς ο καιρός τις τελευταίες μέρες δεν βοηθάει και θα είναι έτσι μέχρι να φύγουμε. Μέχρι τώρα πάντως δεν έγινε κάτι πού να μας εμπόδισε το πρόγραμμά μας λόγω της βροχής. Ελπίζουμε να συνεχιστεί το ίδιο καλή η τύχη μας.
Στο Σιμπιού περπατήσαμε περίπου στα εξής:
Η διαδρομή της ημέρας ήταν:
Κάποια μέρη από το Μπρασόβ φαίνονται στον χάρτη: