Σκεφτομαι και γράφω: Η 1η ταξιδιωτική εμπειρία στο εξωτερικό!

[Vito]

Δεν ξέρω αν υπάρχει ήδη παρόμοιο θέμα...

Που, πότε και για πιο λόγο ήταν το πρώτο ταξίδι που κάνατε πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας (γι αυτούς που μένουν στην Ελλάδα) ή πέρα από τα σύνορα της όποιας χώρας μένετε..?

Εγώ, πρώτη φορά βγήκα πέρα από την Ελλάδα στα 18 μου όταν δέχτηκα μια απρόσμενη προσκλήση να επισκεφτώ την Αγγλία - συγκεκριμένα το Leeds και το Λονδίνο, με εισιτήρια και ξενοδοχείο πληρωμένα.
Για την ακρίβεια...1,5 μέρα πριν φύγει ένας κολλήτος μου για μία συνέντευξη στο πανεπιστήμιο του Leeds, με πήρε τηλ. και μου είπε αν ήθελα να ταξιδέψω μαζί του γιατί ο πατέρας του δεν μπορούσε τελικά..Διαβατήριο δεν είχα, μόνο καινούργια ταυτότητα αλλά δεν ήξερα αν ισχύει.. Ρωτουσα τους γονεις μου αλλά επειδή ήταν αρνητικοί στο να πάω (δύο 18άριδες μόνοι τους σε μια ξένη χώρα,μπλα μπλα μπλα..) μου έλεγαν ψέματα.. Τελικά, μίλησα με νομαρχία όπου έμαθα ότι μπορώ να πετάξω..Ευτυχώς είχα κάποια λεφτά στην άκρη, τους αποχαιρέτησα και έφυγα...
Από τότε με έχουν συνηθισει και με αποχαιρετούν όσο πιο συχνά μπορώ..

 

[tita]

αν θυμάμαι καλά όταν ήμουν 6 χρονών, στο Μόναχο. Φυσικά το λάτρεψα από τότε και έμεινε για πάντα στην καρδιά μου.Τα επόμενα 15 χρόνια το επισκέφτηκα τουλάχιστον άλλες 5-6 φορές, άλλοτε για να ζήσουμε 1 χρόνο, άλλοτε 1 μήνα τα καλοκαίρια και άλλοτε...επειδή απλά το πεθύμησα! Είναι η πόλη (εξωτερικού) που έχω επισκεφτεί πιο πολλες φορές στη ζωή μου (και μετά φυσικά ακολουθεί το Βερολίνο με 4 φορές εντός 12 μηνών )

 

[Bahari]

Το δικό μου πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό ήταν περίπου στην ηλικία των 22 χρονών. Τότε είχε η αδερφή μου κάποιον γνωστό που δούλευε στα πλοία που έκαναν το δρομολόγιο Πάτρα-Πρίντεζι και μας πήρε μαζί του για μια μέρα. Βγήκαμε το πρωί στο Πρίντεζι και το απογευματάκι σαλπάραμε για Πάτρα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου σε ξένο έδαφος. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου που επιτέλους είχα ταξιδέψει στο εξωτερικό (έστω και για μια μέρα) που θυμάμαι εκείνη την ημέρα με όλες τις λεπτομέρειες.

Το πρώτο μου πραγματικό ταξίδι όμως στο εξωτερικό ήταν στην Τυνησία, λίγο καιρό μετά, με τα πρώτα χρήματα που έβγαλα όταν άρχισα πια να δουλεύω. Θυμάμαι την έκπληξη της οικογένειας και όλων των γνωστών και φίλων όταν τους είπα ότι θα πάω σε μια τόσο μακρινή χώρα. Και για να πω την αλήθεια με είχαν τρομάξει αρκετά... θυμάμαι ότι μια δυο μέρες πριν το ταξίδι έρχονταν να με αποχαιρετήσουν και φυσικά μου έλεγαν διάφορα "ωραία" και ενθαρρυντικά που στο τέλος έλεγα από μέσα μου: βρε λες να μην τους ξαναδώ; :roll: Ήταν και η πρώτη φορά που ταξίδευα με αεροπλάνο, οπότε μια αγωνία όσο να'ναι την είχα... Βέβαια από τη στιγμή που ανέβηκα στο αεροπλάνο δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι έπραττα το σωστό. Και έκτοτε ολημερίς και ολονυχτίς δεν κάνω τίποτε άλλο από το να σκέφτομαι, να οργανώνω και να περιμένω με αγωνία το επόμενο ταξίδι μου...

 

[malysa]

Ωραίο θέμα άνοιξες vito
Λοιπόν το δικό μου πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, ήταν το 1990 Ταϋλάνδη-Σιγκαπούρη-Μαλαισία (12 μέρες), με συναδέλφους από το γραφείο (ήμουν ήδη 2 χρόνια υπάλληλος). Να ναι καλά η συνάδελφος που με παρότρυνε!
Δυστυχώς συνάδελφος τότε, που το είχε οργανώσει, "έφυγε" πριν από λίγες βδομάδες, ενώ ήταν σε επαγγελματικό ταξίδι στην Κίνα.

Περιττό να σας πω, ότι για μένα εκείνο το ταξίδι και σαν το πρώτο μου και λόγω προορισμού, ήταν ΤΟ ονειρο που έγινε πραγματικότητα Ολες τις μέρες ένοιωθα ότι δεν πατούσα στη γη.
Ονειρεμένα και εξωπραγματικά όλα....
αεροσυνοδοί Singapure airlines με πανέμορφες στολές σαν ψεύτικες κούκλες,
Τσάο Πράγια, παγόδες, ποταμός Κβάι, διαδρομή με τραίνο,
Σεντόζα και χορός των υδάτων & πρόστιμο 500$ για το τσιγάρο(τότε εμείς δεν ξέραμε από τέτοια ),
χορός των υδάτων, μυρωδιά σογιέλαιου, μασάζ, νυχτοπερπατήματα και πλάκες στη Πατάγια, ατελειωτα ψώνια στη Σιγκαπούρη (τότε άξιζαν, μιας και εδώ όλα ήταν πανάκριβα και λίγα...) κλπ κλπ
Η αρχή εγινε... και ακολούθησε η συνέχεια... πολλές συνέχειες

 

[afroditi]

η πρώτη φορά που βγήκα εκτός ήταν τα χριστούγεννα του 2007 που ήμουν 23 χρονών και με το αγόρι μου απόφασίσαμε να πάμε πράγα!
στην αρχή δεν ήθελα, φοβόμουν υπερβολικά τα αεροπλάνα τότε!!
αυτό το ταξίδι θα μας μείνει αξέχαστο και για έναν ακόμα λόγο: στο γκρουπ μας ήταν και ένα ζευγάρι νιόπαντρο που έκανε το ταξίδι του μέλλιτος τότε, πολύ καλά παιδιά, έξω καρδια, με τα οποία δέσαμε τόσο πολύ που φέτος το καλοκαίρι που θα βαφτήσουν το μωράκι τους θα είμαστε οι νονοί εγώ και ο αρραβωνιστικός μου!

 

[stavros-serres]

Σε ηλικία 7 ετών, το 1978, ταξίδεψα για πρώτη φορά στο εξωτερικό, με τους γονείς μου,οδικώς, σε οργανωμένη εκδρομή, στην Ιταλία. Μέσω Σερβίας, μάλλον πάλαι ποτέ γιουγκοσκλαβίας, περάσαμε βελιγράδι, από εκεί λουμπιάνα, τεργέστη, βενετία, πίζα, φλωρεντία, ρώμη, νάπολη, πρίντεζι και από εκεί πίσω Ηγουμενίτσα. από τότε επισκέφτηκα την ιταλία πολλές φορές. Όταν παντρεμένος πια, επισκέφτηκα την Ρώμη, πολλές από τις εικόνες που έβλεπα, μου ήταν οικείες. Θυμόμουν μέρη και πλατείες, και ήμουν βέβαιος ότι από εκεί είχα ξαναπεράσει. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα σταυροδρόμι λίγα μέτρα κάτω από την Piazza Berberini, που στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα έχει τέσσερα μικρά συντριβάνια. Το νερό βγαίνει μέσα από κεφαλές λιονταριών. Όταν πέρασα τυχαία μετά από είκοσι πέντε χρόνια αμέσως το θυμήθηκα. Τέτοιες εικόνες μου έμειναν σε όλη την Ιταλία.

 

[anny]

Κι εμένα το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ήταν στα 23 μου χρόνια, το 1991 στην Ασία.
10 μέρες Ταϋλάνδη-Σιγκαπούρη και φυσικά με γκρουπ. Ευτυχώς ήμουν τυχερή και η εμπειρία ήταν άριστη. Πρώτη φορά εκτός Ελλάδος και βρέθηκα από τη μια σε εξωτικά για μένα μέρη και από την άλλη είδα ουρανοξύστες από κοντά. Το μόνο που με "χάλασε" ήταν η θερμοκρασία και το είδος της θάλασσας. Είχα συνηθίσει τα δροσερά βαθιά νερά του Αιγαίου και η πολύ ζεστή θάλασσα με το δίχτυ περιορισμού δεν ήταν και η καλύτερή μου.

Πάντως η Ταϋλάνδη ήταν υπέροχη και μαγευτική. Είμαι σίγουρη ότι έχει αλλάξει πάρα πολύ από τότε, όπως άλλαξε και η Σιγκαπούρη την οποία ξαναείδα πριν λίγα χρόνια.

Και όπως λέει και malysa τα ψώνια στη Σιγκαπούρη τότε άξιζαν. Και πολύ φθηνότερα ήταν και κυκλοφορούσαν πράγματα που στην Ελλάδα δεν τα ξέραμε καν.
Η "μεγάλη" μου αγορά ήταν ένα ασύρματο τηλέφωνο μεγάλης εμβέλειας το οποίο φυσικά απαγορευόταν να το φέρεις στη χώρα. Αλλά, κατάφερα και το πέρασα κρύβοντάς το σε δόσεις. Η βάση αμπαλαρισμένη με ρούχα και άλλα, στη βαλίτσα και η συσκευή πάνω μου. Αφήστε που ήταν και μεγάλη σαν παντόφλα.

 

[nenena]

Σε ηλικία 12 χρονών ταξίδεψα με τη μητέρα μου στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο Bad Walsee μία μικρή πόλη κοντά στο Ravensburg. Είχαμε πάει για ένα γάμο και μείναμε 6 μέρες. Ήταν άνοιξη και όλα ήταν πολύ όμορφα. Θυμάμαι τις βόλτες που κάναμε στη λίμνη, το πόσο καθαρή πολή ήταν αλλά και το ότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή μετά τις 10 το βράδυ!

 

[ioanna karagianni]

Το 1991 ταξίδεψα για πρώτη φορά στην Αγγλία, θα έμενα στο Έξετερ και στο Λονδίνο.
Στην οικογένεια μας τα ταξίδια στο εξωτερικό ως τότε γινόντουσαν ή για δουλειά από τους ναυτικούς θείους μου, ή για λόγους υγείας, ή για μετανάστευση. Λόγοι ψυχαγωγίας δεν έπαιζαν.
Ο θείος μου αποφάσισε ότι θα με πάει στο αεροδρόμιο γιατί ήμουν και εντελώς άσχετη με αεροπλάνα κτλ. Ήρθε ο άνθρωπος 3.00 το πρωί με ταξί με πήρε από το σπίτι, με πήγε στο Ελληνικό και εκεί άρχισε τις εξηγήσεις.
«Εδώ θα αφήσεις την βαλίτσα σου» και στους υπόλοιπους «ξέρετε τις εξηγώ γιατί δεν έχει ταξιδέψει στο εξωτερικό»,
«στην κυρία θα δώσεις το εισιτήριο σου» και στην κυρία «ξέρετε είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει»,
μετά στράφηκε σε μια κοπέλα «να προσέχετε την ανεψιά μου είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει».
Αφού σιγουρεύτηκε ότι όλο το αεροδρόμιο με έδειχνε μα το δάκτυλο ως την άσχετη της ημέρας, με φίλησε σταυρωτά, έφυγε και έμεινα μόνη σε ένα μεγάλο άγνωστο χώρο. Από εκεί και πέρα κάθε κίνηση μου ήταν για μένα μια μικρή νίκη. Βρέθηκα λοιπόν στο σ ω σ τ ό αεροπλάνο και βρήκα την θέση μου ανάμεσα σε δύο νέα παιδιά. Κάθισα πολύ αμήχανη, πρόσεξα ότι είχαν δέσει τις ζώνες τους και είπα ας δέσω και εγώ την δική μου. Βρήκα την μισή αριστερή ζώνη, αλλά δεν έβρισκα την μισή δεξιά ζώνη, αγωνία, που είναι η ζώνη; αν δεν την βρω θα καταλάβουν και αυτοί ότι είμαι άσχετη. Έχωσα το χέρι ανάμεσα στα καθίσματα και το δάκτυλο μου πέρασε σε έναν κρίκο, «η ζώνη» σκέφτηκα και τράβηξα τον κρίκο αποφασιστικά. Το παιδί που καθόταν δεξιά μου, έσκυψε βίαια προς την μεριά μου, αντί για ζώνη τραβούσα το φερμουάρ του μπουφάν του, τον κοίταξα απολογητικά «συγνώμη είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύω»

 

[NTINA]

Ιωάννα κάθε περιγραφή σου είναι απόλαυση
τώρα που θα φύγεις για Θιβέτ πάλι ο θείος θα σε πάει?
να ξέρουμε βρε παιδί μου,εκείνη τη μέρα να πάμε για καφέ στα Σπάτα

 

[maria30]

Αχ! πολύ ωραίο θέμα και τι μου θύμησες...τα πρώτα μου ταξίδια στο εξωτερικό τα έκανα με τον χορευτικό σύλλογο πρέπει να είμουνα γύρω στα 11 σε ένα φεστιβαλ στην Ιταλία, από τότε λάτρεψα την Ιταλία , δευτερο ταξίδι ήταν Γαλλια σε φεστιβαλ και από τότε σιχάθηκα την Γαλλία ( αυτήν την εντύπωση πρέπει μάλλον να την αντιστρέψω) το επόμενο ταξίδι ήταν στην κομμουνιστική Βουλγαρία :roll:που δεν με ενθουσίασε σαν χώρα , αλλά είναι το ταξίδι που θυμάμαι με τις καλύτερες και πιο γλυκές αναμνήσεις.

 

[ioanna karagianni]

Ιωάννα κάθε περιγραφή σου είναι απόλαυση
τώρα που θα φύγεις για Θιβέτ πάλι ο θείος θα σε πάει?
να ξέρουμε βρε παιδί μου,εκείνη τη μέρα να πάμε για καφέ στα Σπάτα

Ο θείος μου γλυκιά μου δεν κατοικεί πια σε αυτόν τον κόσμο, αλλά από ότι βλέπω είσαι έτοιμη να αναλάβεις την θέση του, θα με συνοδεύσεις στο Ελ. Βενιζέλος;