Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 217
- Likes
- 1.660
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Πέμπτη μέρα: Bled
Σηκωθήκαμε νωρίς γιατί θέλαμε να πάρουμε το Κτέλ των έντεκα για την πόλη Bled. Μετά από το πρωινό μας προχωρήσαμε τα δέκα λεπτάκια προς τον σταθμό των λεωφορείων. Το εισιτήριο κόστισε 12 ευρώ το άτομο με την επιστροφή, ενώ το παιδί ήταν δωρεάν. Δυστυχώς το πρώτο λεωφορείο που ήταν express και θα μας πήγαινε απευθείας στο Bled γέμισε αλλά καταφέραμε να βρούμε θέσεις στο διπλανό που όμως θα έκανε στάσεις σε διάφορα χωριά.
Η διαδρομή είχε διάρκεια περίπου μια ώρα και δέκα λεπτά και ήταν ομαλή χωρίς κάποια προβλήματα. Στον σταθμό είχε διάφορες εκδρομές που θα μπορούσε να κάνει ένας επισκέπτης επί πληρωμή, αλλά εμείς αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε τις ομορφιές της περιοχής μόνοι μας. Κατεβήκαμε προς την λίμνη σταματώντας σε ένα παρκάκι να παίξει η μικρή και ήδη είχαμε αποκτήσει θετικές εντυπώσεις για το Bled.
Η λίμνη Bled βρίσκεται στις παρυφές των Ιουλιανών Άλπεων και είναι μια από τις πιο γραφικές και όμορφες περιοχές της χώρας. Με γαλαζοπράσινα νερά και στο κέντρο το μοναδικό φυσικό νησί της Σλοβενίας, η μικρή αυτή πόλη είναι πραγματικά μεγάλη ατραξιόν. Εκτός από τις Άλπεις που ομορφαίνουν απίστευτα πολύ τον ορίζοντα μας υπάρχει και το μεσαιωνικό κάστρο χτισμένο τον 11ο αιώνα που χαρίζει μια νότα παραμυθιού στην περιοχή.
Εκεί κατευθυνθήκαμε με τα πόδια και εφόσον δεν βρήκαμε να ανεβαίνει κάποιο λεωφορείο ξεκινήσαμε την ανάβαση. Μπορώ να πω πως εξαντλήθηκα καθώς ήταν αρκετά μεγάλη η διαδρομή με την περισσότερη να είναι με σκαλιά. Όταν φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου ανακαλύψαμε πως η είσοδος κόστιζε 18 ευρώ για ένα άτομο και αποφασίσαμε πως είναι πολύ ακριβά να δώσουμε 36 ευρώ και απλά απολαύσαμε την πανοραμική θέα.
Κατεβήκαμε με πόδια μουδιασμένα και συνεχίσαμε την βόλτα μας γύρω από την λίμνη μέχρι να φτάσουμε στο ρεστοράν που θα τρώγαμε.
Επιλέξαμε ένα εστιατόριο με θέα προς την λίμνη που είχε βρει ο Στάθης από την Αθήνα. Το μενού δεν είχε πολλές επιλογές και οι περισσότερες ήταν ακριβές αλλά καταλήξαμε στο λουκάνικο ψητό, μια ψαρόσουπα και μια μακαρονάδα με τρούφα & μανιτάρια που ήταν για εμένα. Όλα ήταν νόστιμα και ευτυχώς οι μερίδες ήταν μεγάλες.
Μετά προχωρήσαμε προς την πόλη και την εκκλησία του St Martin, ένα όμορφο κομμάτι της πόλης και φαντάζομαι το καλοκαίρι γεμάτο κόσμο. Αγοράσαμε μερικά αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς το κτελ για να πάρουμε το λεωφορείο πίσω για Λιουμπλιάνα.
Μου άρεσε πολύ το Μπλεντ και το προτείνω για μια μονοήμερη εκδρομή σε όλους τους επισκέπτες της χώρας. Όταν φτάσαμε πίσω στην Λιουμπλιάνα επισκεφτήκαμε το σούπερ μάρκετ, πήραμε ότι χρειαζόμασταν και γυρίσαμε σπίτι να ξεκουραστούμε λίγο πριν βγούμε για την βραδινή μας βόλτα.
Για το βράδυ πήγαμε πάλι στο κέντρο, κάναμε την βόλτα μας και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας. Ευτυχώς που το κέντρο ήταν πολύ κοντά σε έμας και δεν είχαμε το άγχος για το πώς θα γυρίσουμε πίσω. Κατά τις δέκα που πεινάσαμε τα περισσότερα ρεστοράν είχαν κλείσει και ψάχνοντας βρήκαμε ένα με το όνομα Seherezada που σέρβιρε shawarma και κεμπάπ. Έχω αγαπήσει πολύ τα σάντουιτς αυτά στο ταξίδι μας και ειδικά την σως που βάζουν. Μακάρι να είχαμε και στην Ελλάδα. Η μικρή είχε κοιμηθεί στο καρότσι και ξεκινήσαμε προς το σπίτι για ξεκούραση.
Σηκωθήκαμε νωρίς γιατί θέλαμε να πάρουμε το Κτέλ των έντεκα για την πόλη Bled. Μετά από το πρωινό μας προχωρήσαμε τα δέκα λεπτάκια προς τον σταθμό των λεωφορείων. Το εισιτήριο κόστισε 12 ευρώ το άτομο με την επιστροφή, ενώ το παιδί ήταν δωρεάν. Δυστυχώς το πρώτο λεωφορείο που ήταν express και θα μας πήγαινε απευθείας στο Bled γέμισε αλλά καταφέραμε να βρούμε θέσεις στο διπλανό που όμως θα έκανε στάσεις σε διάφορα χωριά.
Η διαδρομή είχε διάρκεια περίπου μια ώρα και δέκα λεπτά και ήταν ομαλή χωρίς κάποια προβλήματα. Στον σταθμό είχε διάφορες εκδρομές που θα μπορούσε να κάνει ένας επισκέπτης επί πληρωμή, αλλά εμείς αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε τις ομορφιές της περιοχής μόνοι μας. Κατεβήκαμε προς την λίμνη σταματώντας σε ένα παρκάκι να παίξει η μικρή και ήδη είχαμε αποκτήσει θετικές εντυπώσεις για το Bled.
Η λίμνη Bled βρίσκεται στις παρυφές των Ιουλιανών Άλπεων και είναι μια από τις πιο γραφικές και όμορφες περιοχές της χώρας. Με γαλαζοπράσινα νερά και στο κέντρο το μοναδικό φυσικό νησί της Σλοβενίας, η μικρή αυτή πόλη είναι πραγματικά μεγάλη ατραξιόν. Εκτός από τις Άλπεις που ομορφαίνουν απίστευτα πολύ τον ορίζοντα μας υπάρχει και το μεσαιωνικό κάστρο χτισμένο τον 11ο αιώνα που χαρίζει μια νότα παραμυθιού στην περιοχή.
Εκεί κατευθυνθήκαμε με τα πόδια και εφόσον δεν βρήκαμε να ανεβαίνει κάποιο λεωφορείο ξεκινήσαμε την ανάβαση. Μπορώ να πω πως εξαντλήθηκα καθώς ήταν αρκετά μεγάλη η διαδρομή με την περισσότερη να είναι με σκαλιά. Όταν φτάσαμε στην είσοδο του κάστρου ανακαλύψαμε πως η είσοδος κόστιζε 18 ευρώ για ένα άτομο και αποφασίσαμε πως είναι πολύ ακριβά να δώσουμε 36 ευρώ και απλά απολαύσαμε την πανοραμική θέα.
Κατεβήκαμε με πόδια μουδιασμένα και συνεχίσαμε την βόλτα μας γύρω από την λίμνη μέχρι να φτάσουμε στο ρεστοράν που θα τρώγαμε.
Επιλέξαμε ένα εστιατόριο με θέα προς την λίμνη που είχε βρει ο Στάθης από την Αθήνα. Το μενού δεν είχε πολλές επιλογές και οι περισσότερες ήταν ακριβές αλλά καταλήξαμε στο λουκάνικο ψητό, μια ψαρόσουπα και μια μακαρονάδα με τρούφα & μανιτάρια που ήταν για εμένα. Όλα ήταν νόστιμα και ευτυχώς οι μερίδες ήταν μεγάλες.
Μετά προχωρήσαμε προς την πόλη και την εκκλησία του St Martin, ένα όμορφο κομμάτι της πόλης και φαντάζομαι το καλοκαίρι γεμάτο κόσμο. Αγοράσαμε μερικά αναμνηστικά και προχωρήσαμε προς το κτελ για να πάρουμε το λεωφορείο πίσω για Λιουμπλιάνα.
Μου άρεσε πολύ το Μπλεντ και το προτείνω για μια μονοήμερη εκδρομή σε όλους τους επισκέπτες της χώρας. Όταν φτάσαμε πίσω στην Λιουμπλιάνα επισκεφτήκαμε το σούπερ μάρκετ, πήραμε ότι χρειαζόμασταν και γυρίσαμε σπίτι να ξεκουραστούμε λίγο πριν βγούμε για την βραδινή μας βόλτα.
Για το βράδυ πήγαμε πάλι στο κέντρο, κάναμε την βόλτα μας και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας. Ευτυχώς που το κέντρο ήταν πολύ κοντά σε έμας και δεν είχαμε το άγχος για το πώς θα γυρίσουμε πίσω. Κατά τις δέκα που πεινάσαμε τα περισσότερα ρεστοράν είχαν κλείσει και ψάχνοντας βρήκαμε ένα με το όνομα Seherezada που σέρβιρε shawarma και κεμπάπ. Έχω αγαπήσει πολύ τα σάντουιτς αυτά στο ταξίδι μας και ειδικά την σως που βάζουν. Μακάρι να είχαμε και στην Ελλάδα. Η μικρή είχε κοιμηθεί στο καρότσι και ξεκινήσαμε προς το σπίτι για ξεκούραση.
Last edited:
