Ηνωμένο Βασίλειο Στην Ουαλία, τον τόπο με τα δύσκολα ονόματα!

[dimosf]

Το Σαββατοκύριακο ήταν αφιερωμένο σε βόλτες στα αξιοθέατα της περιοχής. Κοντινά και πιο μακρινά.
Το Σάββατο ξημέρωσε λαμπρό. Όλη τη μέρα ένας όμορφος ήλιος μας συντρόφευε στις βόλτες μας στις εξοχές και τα χωριά της Βόρειας Ουαλίας, κυρίως στο Εθνικό Πάρκο Snowdonia.
Ξεκινήσαμε μετά το πρωινό. Στο δρόμο πήραμε την Nia, την πολύ καλή ξεναγό μας. Κινηθήκαμε αρχικά δυτικά και στη συνέχεια δυτικά. Το βουνό Snowdon είναι το ψηλότερο σε Αγγλία και Ουαλία με ύψος που φτάνει περίπου τα 1085 μ. (περίπου σαν τον Υμηττό). Το βουνό, με τις γύρω του περιοχές αποτελεί το δεύτερο σε μέγεθος Εθνικό Πάρκο της Βρετανίας, μετά από αυτό του Lake district! Τα Εθνικά Πάρκα στη Βρετανία, ουσιαστικά αποτελούνται από ιδιωτική γη Βέβαια όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται κανονικά διέπονται όμως από ορισμένους, αυστηρούς κανόνες. Οι καλλιέργειες, η κτηνοτροφία, οι πόλεις, τα χωριά, οι φυσιολατρικές δραστηριότητες αλλά και οι λατομικές δραστηριότητες. Το βουνό αποτελείται κυρίως από σχιστόλιθο ηλικίας περίπου 500 εκατομμυρίων χρόνων. Το πέτρωμα αυτό έχει σκούρο χρώμα με πολλές αποχρώσεις (γκρι, μοβ, αιματί κλπ). Εξορύσσεται από πολύ παλιά και γι αυτό σε πολλά σημεία έχει λατομία που «χάσκουν» και πολλά μπάζα που γεμίζουν τις πλαγιές.

​

Υπάρχουν ακόμα λίμνες, φυσικές και τεχνητές και στα χαμηλά πυκνή βλάστηση που, όσο ανεβαίνουμε, δίνει τη θέση της σε χαμηλούς θάμνους και γρασίδι, ιδανικό περιβάλλον για τα κοπάδια των προβάτων που βλέπαμε παντού. Είναι πολλά τα πρόβατα. Υπολογίζουν ότι στα 3.000.000 κατοίκους αντιστοιχούν 12.000.000 πρόβατα (!!!!).
Πρώτη μας στάση το χωριό Llanberis.
Μια μικρή παρένθεση. Πολλά τοπωνύμια της περιοχής είχαν για πρώτο μέρος τους αυτό το Llan- με το διπλό Ll. Όπως μας είπαν οι ντόπιοι φίλοι μας σημαίνει στα Ουαλικά κάτι σαν «Ιερός Τόπος». Έτσι η πόλη που μέναμε το Llandudno σημαίνει «ο τόπος του Αγίου Dudno». Αυτό δε το διπλό Ll προφέρεται σαν Χλ με το χ πνιχτό. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε.

​

Στο χωριό λοιπόν αυτό με την έντονη λατομική δραστηριότητα, κυρίως στο παρελθόν, λειτουργεί το «Μουσείο του Σχιστόλιθου». Εκεί ήταν και η πρώτη μας επίσκεψη.
Περάσαμε την είσοδο και μπήκαμε σε μια αυλή όπου γύρω της σε διάφορα κτίρια υπάρχουν

​

εκθέσεις από τις δραστηριότητες και τη ζωή των εργατών στα λατομεία. Μπήκαμε σε μια αίθουσα και κάτσαμε να παρακολουθήσουμε ένα κατατοπιστικότατο φιλμ για την ιστορία και ότι άλλο έχει σχέση με τον σχιστόλιθο της περιοχής.

​

Στη συνέχεια πήγαμε σε μια άλλη αίθουσα όπου ένας εργάτης μας έκανε μια επίδειξη πως σχίζουν την πέτρα φτιάχνοντας λεπτές πλάκες και πως τις επεξεργάζονται στη συνέχεια δίνοντάς τους διάφορα σχήματα. Δεν ξέρω αν ήταν στημένο από τους Ουαλούς συναδέλφους ή ήταν τυχαίο αλλά εμένα διάλεξε για να δοκιμάσω να σχίσω μια λεπτή πλάκα (πάχους μικρότερου από ένα εκατοστό), στα δύο. Φυσικά κατηύθυνε αυτός τα χέρια μου αλλά όλα πήγαν καλά και το στιγμιότυπο καταγράφηκε σε πολλές μνήμες φωτογραφικών μηχανών (!!). Φυσικά μου έδωσε τις δύο πλάκες για ενθύμιο, τις οποίες κουβάλαγα σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι μέχρι την Αθήνα.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τις άλλες αίθουσες και καταλήξαμε στο πωλητήριο όπου είχε πολλά πράγματα φτιαγμένα από σχιστόλιθο για να ικανοποιήσουν όλα τα καταναλωτικά γούστα. Ανάμεσα στα αντικείμενα που είχε, και φυσικά αγόρασα, ήταν και οι πλάκες που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές σε παλιότερες εποχές για να γράφουν, και οι οποίες φτιάχνονταν από τον εν λόγω σχιστόλιθο!

(συνεχίζεται)
​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[dimosf]

​

Παραθαλάσσια πόλη, στη βορειανατολική πλευρά μιας μικρής χερσονήσου, βρέχεται από την Ιρλανδική θάλασσα. Όλη σε έντονα Βικτοριανό στυλ, πολύ οργανωμένη για θαλάσσιες διακοπές ατόμων με αναπηρίες και ηλικιωμένων, έδινε την εντύπωση λες και ήταν βγαλμένη από μυθιστόρημα της Αγκάθα Κρίστι. Σε κάθε γωνία νόμιζα ότι θα έβλεπα και μια Μις Μάρπλ!! Ένας εμπορικός δρόμος παράλληλα με τον παραλιακό, με καταστήματα, εστιατόρια και μπυραρίες,

​

αλλά και το υπέροχο τούβλινο κτίριο του Ταχυδρομείου,

​

τις εκκλησίες της Αγίας Τριάδας

​

και του Αγίου Ιωάννη σχεδόν αντικριστές και αρκετό πράσινο. Γύρισα στο ξενοδοχείο όταν ετοιμάζονταν οι υπόλοιποι να βγουν και έτσι βγήκα και πάλι. Βόλτα στην παραλία, όπου όλα σχεδόν τα κτίρια είναι ξενοδοχεία, στη βορινή άκρη της έχει μια στενόμακρη αποβάθρα γεμάτη καταστήματα τζόγου (φρουτάκια, κουλοχέρηδες κλπ) εστιατόρια πρόχειρου φαγητού και καφέ. Από πάνω της δεσπόζει ο βράχος. Μετά τη βόλτα κάτσαμε για φαΐ. Fish & chips!!! Το απόγευμα είχε προχωρήσει πολύ όταν αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

​

Η θάλασσα είχε υποχωρήσει πολύ λόγω άμπωτης και η παραλία είχε «μεγαλώσει» Τα χοντρά βότσαλα που την αποτελούν ήταν καλυμμένα με φύκια. Γι άλλη μια φορά έβλεπα την παλίρροια στις θάλασσες του Ατλαντικού. Στο ξενοδοχείο είχαν αρχίσει να φτάνουν οι συνάδελφοι από τις άλλες χώρες. Αγκαλιές, φιλιά με ανθρώπους που ξέραμε αλλά και γνωριμία με κάποιους που βλέπαμε για πρώτη φορά. Ρωτούσαμε για τον ένα ή τον άλλο που δεν είχε έρθει, απαντούσαμε στις ερωτήσεις τους, μαθαίναμε τα νέα και έτσι πέρασε η ώρα. Ψόφιοι από κούραση αποσυρθήκαμε να ξεκουράσουμε τα «ταλαιπωρημένα» κορμιά μας!! Nos da (Καληνύχτα στα Ουαλικά)!!

(συνεχίζεται)
​

 

[Sailor Moon]

Αχ πες κ άλλα για την πανέμορφη Ουαλία μαζί με φωτογραφίες φυσικά,νοερά να ταξιδέψω εκεί που σπουδάζει ο αδερφός μου!!

 

[dimosf]

Παρασκευή 2/7
Bore da (Καλημέρα)!!
Μετά το πρωινό ένα λεωφορείο ήρθε να μας πάει στο σχολείο. Βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα προς τα δυτικά στο χωριό Dwygyfylchi. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και προμηνύονταν θαυμάσια.

​

Το σχολείο είναι σε καταπληκτική τοποθεσία. Σε μια πλαγιά πάνω ακριβώς από τη θάλασσα. Η θέα ανεπανάληπτη. Όλη η μέρα ήταν στο σχολείο με καλωσορίσματα, εκδηλώσεις, επισκέψεις στις αίθουσες, βόλτα στην αυλή αλλά και στο χωριό και δουλειά για το πρόγραμμά μας. Γυρίσαμε στο Llandudno και βγήκαμε βόλτα.

​

Είχε πάει 10 το βράδυ και ο ουρανός ήταν κατακόκκινος από τον ήλιο που είχε βασιλέψει πριν λίγη ώρα. Φύσαγε και έκανε αρκετή ψύχρα και έτσι όταν βγήκαμε για βόλτα αυτή δεν κράτησε πολύ.

​

Παρασκευή βράδυ και οι παμπ γεμάτες …. απ’ έξω!!!!! Λόγω της απαγόρευσης του καπνίσματος, οι Ουαλοί, σουρωμένοι κάθονταν έξω με μια μπύρα στο χέρι, καπνίζοντας, πίνοντας και……..φωνάζοντας!!!!!!!

(συνεχίζεται)
​

 

[_antonis_]

Πολύ ωραία... Άντε, να διαβάσω και για το αγαπημένο μου Δουβλίνο...

Αχ πες κ άλλα για την πανέμορφη Ουαλία μαζί με φωτογραφίες φυσικά,νοερά να ταξιδέψω εκεί που σπουδάζει ο αδερφός μου!!

Και ακόμη να πάς;;; Ή έχεις πάει;

 

[Nedelja]

Άλλη μια πολλά υποσχόμενη ιστορία από έναν εκ των αγαπημένων μου του forum...
Περιμένω λεπτομέρειες για Δουβλίνο και μπύρες φυσικά....
(Μαθητές κοντά στα πρώτα -άντα για επόμενα ''επιμορφωτικά'' ταξίδια δέχεστε...?)

 

[dimosf]

Σάββατο 3/7
Το Σαββατοκύριακο ήταν αφιερωμένο σε βόλτες στα αξιοθέατα της περιοχής. Κοντινά και πιο μακρινά.
Το Σάββατο ξημέρωσε λαμπρό. Όλη τη μέρα ένας όμορφος ήλιος μας συντρόφευε στις βόλτες μας στις εξοχές και τα χωριά της Βόρειας Ουαλίας, κυρίως στο Εθνικό Πάρκο Snowdonia.
Ξεκινήσαμε μετά το πρωινό. Στο δρόμο πήραμε την Nia, την πολύ καλή ξεναγό μας. Κινηθήκαμε αρχικά δυτικά και στη συνέχεια δυτικά. Το βουνό Snowdon είναι το ψηλότερο σε Αγγλία και Ουαλία με ύψος που φτάνει περίπου τα 1085 μ. (περίπου σαν τον Υμηττό). Το βουνό, με τις γύρω του περιοχές αποτελεί το δεύτερο σε μέγεθος Εθνικό Πάρκο της Βρετανίας, μετά από αυτό του Lake district! Τα Εθνικά Πάρκα στη Βρετανία, ουσιαστικά αποτελούνται από ιδιωτική γη Βέβαια όλες οι δραστηριότητες πραγματοποιούνται κανονικά διέπονται όμως από ορισμένους, αυστηρούς κανόνες. Οι καλλιέργειες, η κτηνοτροφία, οι πόλεις, τα χωριά, οι φυσιολατρικές δραστηριότητες αλλά και οι λατομικές δραστηριότητες. Το βουνό αποτελείται κυρίως από σχιστόλιθο ηλικίας περίπου 500 εκατομμυρίων χρόνων. Το πέτρωμα αυτό έχει σκούρο χρώμα με πολλές αποχρώσεις (γκρι, μοβ, αιματί κλπ). Εξορύσσεται από πολύ παλιά και γι αυτό σε πολλά σημεία έχει λατομία που «χάσκουν» και πολλά μπάζα που γεμίζουν τις πλαγιές.

​

Υπάρχουν ακόμα λίμνες, φυσικές και τεχνητές και στα χαμηλά πυκνή βλάστηση που, όσο ανεβαίνουμε, δίνει τη θέση της σε χαμηλούς θάμνους και γρασίδι, ιδανικό περιβάλλον για τα κοπάδια των προβάτων που βλέπαμε παντού. Είναι πολλά τα πρόβατα. Υπολογίζουν ότι στα 3.000.000 κατοίκους αντιστοιχούν 12.000.000 πρόβατα (!!!!).
Πρώτη μας στάση το χωριό Llanberis.
Μια μικρή παρένθεση. Πολλά τοπωνύμια της περιοχής είχαν για πρώτο μέρος τους αυτό το Llan- με το διπλό Ll. Όπως μας είπαν οι ντόπιοι φίλοι μας σημαίνει στα Ουαλικά κάτι σαν «Ιερός Τόπος». Έτσι η πόλη που μέναμε το Llandudno σημαίνει «ο τόπος του Αγίου Dudno». Αυτό δε το διπλό Ll προφέρεται σαν Χλ με το χ πνιχτό. Κλείνει η παρένθεση και συνεχίζουμε.

​

Στο χωριό λοιπόν αυτό με την έντονη λατομική δραστηριότητα, κυρίως στο παρελθόν, λειτουργεί το «Μουσείο του Σχιστόλιθου». Εκεί ήταν και η πρώτη μας επίσκεψη.
Περάσαμε την είσοδο και μπήκαμε σε μια αυλή όπου γύρω της σε διάφορα κτίρια υπάρχουν

​

εκθέσεις από τις δραστηριότητες και τη ζωή των εργατών στα λατομεία. Μπήκαμε σε μια αίθουσα και κάτσαμε να παρακολουθήσουμε ένα κατατοπιστικότατο φιλμ για την ιστορία και ότι άλλο έχει σχέση με τον σχιστόλιθο της περιοχής.

​

Στη συνέχεια πήγαμε σε μια άλλη αίθουσα όπου ένας εργάτης μας έκανε μια επίδειξη πως σχίζουν την πέτρα φτιάχνοντας λεπτές πλάκες και πως τις επεξεργάζονται στη συνέχεια δίνοντάς τους διάφορα σχήματα. Δεν ξέρω αν ήταν στημένο από τους Ουαλούς συναδέλφους ή ήταν τυχαίο αλλά εμένα διάλεξε για να δοκιμάσω να σχίσω μια λεπτή πλάκα (πάχους μικρότερου από ένα εκατοστό), στα δύο. Φυσικά κατηύθυνε αυτός τα χέρια μου αλλά όλα πήγαν καλά και το στιγμιότυπο καταγράφηκε σε πολλές μνήμες φωτογραφικών μηχανών (!!). Φυσικά μου έδωσε τις δύο πλάκες για ενθύμιο, τις οποίες κουβάλαγα σε όλο το υπόλοιπο ταξίδι μέχρι την Αθήνα.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε τις άλλες αίθουσες και καταλήξαμε στο πωλητήριο όπου είχε πολλά πράγματα φτιαγμένα από σχιστόλιθο για να ικανοποιήσουν όλα τα καταναλωτικά γούστα. Ανάμεσα στα αντικείμενα που είχε, και φυσικά αγόρασα, ήταν και οι πλάκες που χρησιμοποιούσαν οι μαθητές σε παλιότερες εποχές για να γράφουν, και οι οποίες φτιάχνονταν από τον εν λόγω σχιστόλιθο!

(συνεχίζεται)
​

 

[KLEOPATRA]

Α ρε συναδελφε ποσο μα ποσο σε ζηλευω !!!
Πολυ ωραιες φωτο ..εχω την εντυπωση οτι για την Ουαλια δεν εχουν γραφτει και πολλα εδω μεσα.

 

[dimosf]

Μπήκαμε και πάλι στο λεωφορείο και συνεχίσαμε μέσα από το Εθνικό Πάρκο. Ο δρόμος στην αρχή ανηφορίζει με τη βλάστηση να γίνεται όλο και πιο χαμηλή.

​

Είχε αρκετά βράχια αλλά και τρεχούμενα νερά. Και πολλούς πεζοπόρους που είχαν ξεχυθεί στις Ουαλικές εξοχές. Στο βάθος δεξιά μας φαινόταν η κορυφή του Snowdon, πράγμα που όπως μας είπε η ξεναγός δεν είναι και πολύ συνηθισμένο. Έπρεπε να αισθανόμαστε τυχεροί γιατί συνήθως είναι καλυμμένη από πυκνή ομίχλη. Είχε και πολλά πρόβατα Αυτό που μας έκανε εντύπωση και το σχολιάσαμε κάνοντας πλάκα ήταν ότι δεν ήταν σκόρπια στις πλαγιές αλλά σε μία σειρά με απόλυτη τάξη (!!!). Και χωρίς βοσκό εκεί κοντά!! Μόνο στη Βρετανία θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο!
Περάσαμε την ορεινή διάβαση Llanberis και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε.

​

Στο βάθος βλέπαμε μια όμορφη λίμνη με δάση γύρω της. Όλη η διαδρομή μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν πολύ όμορφη αλλά τώρα γινόταν ακόμα πιο πολύ. Τα τοπία είναι αυτά που λέμε πολλές φορές ειδυλλιακά!

​

Επόμενη στάση το χωριό Beddgelert. Όμορφο, πετρόχτιστο χωριό με ένα ποταμάκι να το διασχίζει,

​

μια ακόμα πιο όμορφη πέτρινη γέφυρα και ένα μύθο που το έχει κάνει διάσημο και φέρνει πολλούς επισκέπτες και άρα μπόλικες λίρες στους κατοίκους του.
Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, τον 13ο αι. ο Πρίγκιπας της Βόρειας Ουαλίας είχε το παλάτι του σε εκείνα τα μέρη. Είχε και ένα πιστό σκυλί, τον Gelert. Η γυναίκα του πέθανε όταν γέννησε το γιο τους. Μια μέρα πήγε για κυνήγι χωρίς το πιστό του σκυλί που το άφησε να φυλάει το μωρό. Όταν γύρισε ο σκύλος τον υποδέχτηκε όλο χαρά αλλά με το μουσούδι βουτηγμένο στο αίμα. Η κούνια του μωρού ήταν άδεια, τα σκεπάσματα στο έδαφος και το πάτωμα γεμάτο αίματα. Αναζήτησε το μωρό αλλά πουθενά.. Ο βασιλιάς ουρλιάζοντας από τον πόνο, νομίζοντας ότι ο πιστός του σύντροφος κατασπάραξε το μωρό, με μια κίνηση σκότωσε τον Gelert. Τότε πίσω από ένα θάμνο άκουσε το κλάμα του μωρού και το βρήκε δίπλα στο κατασπαραγμένο κουφάρι ενός λύκου! Κατάλαβε το λάθος του και μετάνιωσε πικρά για το φίλο που έχασε. Τον έθαψε φτιάχνοντας ένα μνημείο στον τάφο του για να θυμίζει σε όλους το γεγονός. Αυτός είναι ο τάφος του Gelert, Beddgelert στα Ουαλικά. Από εκεί και το όνομα του χωριού. Φυσικά οι ντόπιοι εκμεταλλεύτηκαν το μύθο και σήμερα βγάζουν λεφτά από αυτόν. (παράδειγμα για το πώς μπορείς να εκμεταλλευτείς το «σχεδόν τίποτα» σε σύγκριση με άλλους που έχουν σπουδαία πράγματα αλλά δεν φροντίζουν να τα αξιοποιήσουν. Ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε!!)
Εκεί κατεβήκαμε κι εμείς, κάναμε τη βόλτα μας στο ομολογουμένως πολύ όμορφο χωριό,

​

πήγαμε να δούμε τον «τάφο» και καταλήξαμε στο εστιατόριο ενός ξενοδοχείου για φαΐ.
Στη συνέχεια και πάλι στο λεωφορείο με κατεύθυνση βορειοδυτικά. Ίδιο τοπίο, όμορφο, ήμερο και φυσικά πράσινο.

(συνεχίζεται)
​

 

[_antonis_]

Το βουνό Snowdon είναι το ψηλότερο σε Αγγλία και Ουαλία με ύψος που φτάνει περίπου τα 1085 μ. (περίπου σαν τον Υμηττό).

Καλά, ολόκληρη Αγγλία, μόνο αυτό το βουνό έχει ως ψηλότερο; Πιό ψηλό είναι το βουνό μας στην Κάρπαθο (>1200μ) (κατσάβραχα δηλαδή!)

Τον έθαψε φτιάχνοντας ένα μνημείο στον τάφο του για να θυμίζει σε όλους το γεγονός. Αυτός είναι ο τάφος του Gelert, Beddgelert στα Ουαλικά. Από εκεί και το όνομα του χωριού.

​

Αυτός ο βράχος είναι το μνημείο;

 

[dimosf]

Καλά, ολόκληρη Αγγλία, μόνο αυτό το βουνό έχει ως ψηλότερο;

Αγγλία, όχι Βρετανία. Στα βόρεια έχει πιο ψηλά. Μη φανταστείς όμως κάτι ιδιαίτερο. Το ψηλότερο, αν δεν κάνω λάθος, που βρίσκεται στη Σκωτία είναι 1344m. Γι αυτό οι Βρετανοί θεωρούν βουνό κάθε ύψωμα πάνω από 600m.

Αυτός ο βράχος είναι το μνημείο;

Πρώτον μιλάμε για μύθο. Δεύτερο υποτίθεται πως είναι ότι απέμεινε από τον 13ο αι. Είπαμε η κονόμα!!!

 

[dimosf]

Βγήκαμε από το Εθνικό Πάρκο και φτάσαμε στον επόμενο προορισμό μας, το κάστρο Caernarfon.

​

Φτάνοντας, πέσαμε στην ώρα που δεκάδες στρατιωτικοί με στολές διαφόρων όπλων και σωμάτων αλλά και απόστρατοι με στολές (πολλοί και με τις σκοτσέζικες φούστες) σε ομάδες και με τη συνοδεία σημαιών και λαβάρων έβγαιναν απ’ αυτό. Φαινόταν πως μόλις είχε τελειώσει κάποια εκδήλωση. Όπως μάθαμε εκείνη τη μέρα στη Βρετανία γιόρταζαν τη μέρα των Ενόπλων Δυνάμεων και γι αυτό όλα αυτά. Γιατί όμως σε αυτό το κάστρο;
Για τους Βρετανούς είναι πολύ σημαντικό μνημείο, αν και δεν είναι το πιο καλοδιατηρημένο της Ουαλίας.
Ως γνωστό ο διάδοχος του Αγγλικού Θρόνου έχει τον τίτλο του Πρίγκιπα της Ουαλίας. Ο τίτλος αυτός παραχωρείται από τον εν ενεργεία Βασιλιά (στην τωρινή περίπτωση Βασίλισσα) στο διάδοχο σε τελετή που γίνεται σε αυτό το κάστρο.

​

Όλοι αυτοί που βγήκαν από εκεί μέσα συντάχθηκαν απ’ έξω, άρχισαν να παίζουν οι μπάντες και αυτοί να παρελαύνουν. Χαζέψαμε λίγο το «χάπενινγκ» και στρέψαμε την προσοχή μας στο κάστρο

​

που είναι τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον. Κάναμε βόλτα στους χώρους της αυλής αλλά και πάνω στα τείχη και τις επάλξεις. Από εκεί πάνω η θέα προς το εσωτερικό του κάστρου αλλά και προς την πόλη είναι εντυπωσιακή.

​

Κάτω απ’ αυτό υπάρχει και ένα κανάλι στο οποίο σταθμεύουν πολλά σκάφη.
Κάτι το ίδιο το κάστρο που με την όψη του σε στέλνει αιώνες πίσω, κάτι όλοι αυτοί οι ένστολοι που βγήκαν από εκεί μέσα, ένοιωθα λιγάκι σαν να ήμουν «εκτός εποχής». Και εκεί που προσπαθούσα να προσγειωθώ στην πραγματικότητα του 21ου αι.

​

νάσου και ένας τύπος ντυμένος με ρούχα αλλοτινών χρόνων. Μαζεύτηκε κόσμος γύρω του και τα κλείστρα των φωτογραφικών μηχανών πήραν φωτιά.
Η φωνή της ξεναγού μας επανέφερε στο τώρα και βγήκαμε για μια μικρή βόλτα στην πόλη.

​

(συνεχίζεται)
​