dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.885
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ο άνθρωπος αγαπά την ομορφιά! Όταν τη βρίσκει τη χαίρεται και προσπαθεί να φτιάξει όμορφα αντικείμενα για να τα χαρεί διπλά. Έτσι κάνει τέχνη! Οι πρόγονοί μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτή τη διαδικασία. Και λάμπρυναν τις μέρες τους με ομορφιά μοναδική στην ιστορία αυτού του κόσμου, ομορφιά που άφησαν κληρονομιά να τη χαίρονται γενιές και γενιές και να διδάσκονται από αυτή! Και σε κάθε μορφή της τέχνης που έκαναν, «έκαναν» και μια προστάτιδα. «Έφτιαξαν» λοιπόν τις Μούσες. Εννέα τον αριθμό. Κάθε μια να προστατεύει και ένα μέρος από των ανθρώπων τα έργα. Και όπως τους έπρεπε τις τοποθέτησαν λίγο πιο κάτω αλλά δίπλα στους μεγάλους Θεούς. Δίπλα στον Όλυμπο, στο πιο προσιτό, το πιο ήμερο βουνό με την άγρια και πυκνή πρασινάδα, να έχουν να χαίρονται. Στα ΠΙΕΡΙΑ!!
Λίγο πριν το μεσημέρι ξεκινήσαμε για μερικές βόλτες στο βουνό των Μουσών. Αφετηρία μας η Κατερίνη και πρώτη στάση λίγο πριν το Ελατοχώρι, που όπως λέει και το όνομά του είναι πνιγμένο στα έλατα! Και όχι μόνο έλατα.
Και οξιές και καστανιές που φορτωμένες με τους άγουρους αγκαθωτούς καρπούς τους, προμήνυαν χειμώνα με καλή σοδιά! Στο εστιατόριο κάποιου ξενοδοχείου με ωραία θέα προς τις πλαγιές κάτσαμε για φαΐ. Χόρτασε το σώμα μας, χόρτασε κι ο νους μας ωραίες εικόνες και συνεχίσαμε. Μπήκαμε μέσα στο γραφικό χωριό, το περάσαμε και συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε. Αφήσαμε αριστερά μας πρώτα τη διασταύρωση για το χιονοδρομικό και μετά για Ριζώματα. Ο δρόμος όλο στροφές σκαρφαλώνει στο βουνό μέσα από πυκνή βλάστηση, που σε πολλά σημεία σχηματίζει «στοές» και κρατά τις έντονες ακτίνες του ήλιου μακριά! Όμορφη διαδρομή!! Σε λίγο περάσαμε το ψηλότερο σημείο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε, όχι με λιγότερες στροφές. Άρχισε να φαίνεται ο κάμπος της Βεργίνας και της Βέροιας. Στη Βέροια κάναμε μια μικρή στάση για ένα αναψυκτικό και να δούμε που θα πάμε από εκεί.
Η «Κυρά» των Ποντίων
Στο όρος Μελά πάνω από την Τραπεζούντα του Πόντου ιδρύθηκε τον 4ο αι. η Μονή της Παναγίας Σουμελά (στου Μελά!!). Στα 1930 οι πρόσφυγες από τον Πόντο κατάφεραν να φέρουν στην Ελλάδα την εικόνα της Παναγίας που είχαν κρύψει φεύγοντας. Το 1951 βρίσκουν στο Βέρμιο, λίγο έξω από το χωριό Καστανιά της Ημαθίας, ένα τόπο που τους θύμιζε πολύ το τόπο την Παναγιάς τους.
Και εκεί αποφάσισαν να φτιάξουν μοναστήρι λαμπρό για να γιορτάζουν κάθε χρόνο. Πέρα όμως από προσκύνημα έγινε και σύμβολο. Σύμβολο επιβίωσης, σύμβολο συνέχειας της ζωής τους στο νέο τόπο που έμελε να ριζώσουνε. Και κάθε χρόνο τον Δεκαπενταύγουστο συρρέουν από τα πέρατα του κόσμου για το μεγάλο πανηγύρι! Εκεί θα πάνε και οι πολιτικοί να δηλώσουν «παρών» για να το εξαργυρώσουν κάποια στιγμή με ψήφους. Και δώστου ομιλίες και δηλώσεις και θα, θα, θα!!
Εμείς πολιτικοί δεν ήμαστε. Εκεί όμως δεν είχαμε πάει και μιας και ο Δεκαπενταύγουστος είχε περάσει, είπαμε ν πάμε να δούμε το μοναστήρι από κοντά. Η διαδρομή από τη Βέροια μέχρι την Καστανιά, είναι κομμάτι του παλιού εθνικού δρόμου Βέροιας-Κοζάνηςκαι είναι πνιγμένη στο πράσινο. Φτάσαμε στο χώρο της Παναγίας Σουμελά. Παντού πάγκοι με «ποντιακά» ενθύμια!! Αν και της Παναγίας είχε περάσει την άλλη μέρα ήταν ο μικρός Δεκαπενταύγουστος. Τα εννιάμερα της Παναγίας. Μεγάλη γιορτή κι αυτή! Εκτός από τους μικροπωλητές, αρκετά καφενεία και εστιατόρια αλλά και τα κτίρια της μονής που μπορεί να φιλοξενήσει αρκετό κόσμο.
Και φυσικά η μεγαλόπρεπη εκκλησία με τα ψηφιδωτά της και την εικόνα της «Σουμελιώτισσας»!! Είχε αρκετό κόσμο και αφού ανάψαμε το κεράκι μας φύγαμε για την Καστανιά,
όπου τα πράγματα ήταν ήρεμα και το τοπίο πανέμορφο. Το χωριό είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού πνιγμένο στα έλατα, τις οξιές και φυσικά τις καστανιές που του έδωσαν και το όνομα! Κάτσαμε για τον απογευματινό μας καφέ και όταν άρχισε να σουρουπώνει πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Η μέρα μας τελείωσε στον πολύβουο Πλαταμώνα, όπου κατεβήκαμε για κάτι «ελαφρύ»!
Γλυκές μούσες με την ωραία θωριά, μη φύγετε ποτέ από τον τόπο μου, μη σταματήσετε ποτέ το τραγούδι και το χορό σας!! Καλή σας νύχτα!!
Λίγο πριν το μεσημέρι ξεκινήσαμε για μερικές βόλτες στο βουνό των Μουσών. Αφετηρία μας η Κατερίνη και πρώτη στάση λίγο πριν το Ελατοχώρι, που όπως λέει και το όνομά του είναι πνιγμένο στα έλατα! Και όχι μόνο έλατα.
Η «Κυρά» των Ποντίων
Στο όρος Μελά πάνω από την Τραπεζούντα του Πόντου ιδρύθηκε τον 4ο αι. η Μονή της Παναγίας Σουμελά (στου Μελά!!). Στα 1930 οι πρόσφυγες από τον Πόντο κατάφεραν να φέρουν στην Ελλάδα την εικόνα της Παναγίας που είχαν κρύψει φεύγοντας. Το 1951 βρίσκουν στο Βέρμιο, λίγο έξω από το χωριό Καστανιά της Ημαθίας, ένα τόπο που τους θύμιζε πολύ το τόπο την Παναγιάς τους.
Εμείς πολιτικοί δεν ήμαστε. Εκεί όμως δεν είχαμε πάει και μιας και ο Δεκαπενταύγουστος είχε περάσει, είπαμε ν πάμε να δούμε το μοναστήρι από κοντά. Η διαδρομή από τη Βέροια μέχρι την Καστανιά, είναι κομμάτι του παλιού εθνικού δρόμου Βέροιας-Κοζάνηςκαι είναι πνιγμένη στο πράσινο. Φτάσαμε στο χώρο της Παναγίας Σουμελά. Παντού πάγκοι με «ποντιακά» ενθύμια!! Αν και της Παναγίας είχε περάσει την άλλη μέρα ήταν ο μικρός Δεκαπενταύγουστος. Τα εννιάμερα της Παναγίας. Μεγάλη γιορτή κι αυτή! Εκτός από τους μικροπωλητές, αρκετά καφενεία και εστιατόρια αλλά και τα κτίρια της μονής που μπορεί να φιλοξενήσει αρκετό κόσμο.
Γλυκές μούσες με την ωραία θωριά, μη φύγετε ποτέ από τον τόπο μου, μη σταματήσετε ποτέ το τραγούδι και το χορό σας!! Καλή σας νύχτα!!
Attachments
-
30,5 KB Προβολές: 121