Nick_St
Member
- Μηνύματα
- 147
- Likes
- 2.450
- Ταξίδι-Όνειρο
- Venezuela
Περιεχόμενα
Το Άμστερνταμ είναι μία πόλη που σε μαγεύει από τις εικόνες που συναντάς. Εικόνες που αντικρίζεις όταν είσαι στο λεωφορείο ή στο τραμ και χαζεύεις από το παράθυρο. Εικόνες των καναλιών που χάνεσαι ανάμεσα τους. Εικόνες των αμέτρητων στενών που περνάς και ξανά περνάς από 'κει μέχρι να βαρεθείς να περπατάς.
Η δικά μας πρώτη εικόνα φτάνοντας Amsterdam Centraal ήταν μία εικόνα με φόντο το ποτάμι "πλημμυρισμένο" από δεκάδες ανθρώπους και ακόμα περισσότερα ποδήλατα. Το στοιχείο του ποδηλάτου είναι κυρίαρχο σε αυτήν την πόλη. Για άλλους είναι απλά μία συνήθεια, για άλλους ένα μεταφορικό μέσο, αν και νομίζω ότι για τους περισσότερους είναι τρόπος ζωής. Όχι ότι δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, αλλά είναι σαφώς πολύ λιγότερα σε σχέση με τα ποδήλατα. Και η εικόνα των ποδηλάτων είναι σαφώς πολύ καλύτερη από το να βλέπεις ένα αυτοκινητιστικό χάος. Εξαιρείται η περίπτωση που πας να περάσεις στον απέναντι δρόμο και βλέπεις έναν σεσημασμένο Ολλανδό να έρχεται κατά πάνω σου με το ποδήλατο του με ταχύτητα που θα ζήλευε κι ο Λούις Χάμιλτον και γλυτώνεις στο τσακ. Τότε ίσως προτιμήσεις τα αυτοκίνητα. Αναφέρω το συγκεκριμένο γεγονός, διότι θεωρώ ότι συμβαίνει πολύ συχνά στο Άμστερνταμ. Τόσο με τους τουρίστες που είναι άμαθοι και δεν δίνουν βαρύτητα στους ποδηλάτες όσο και με τους ντόπιους που πολύ εύκολα μπορούν να ξεχαστούν κάποια στιγμή.
Οι περισσότεροι επισκέπτες πηγαίνοντας στο Άμστερνταμ παίρνουν τα μουσεία με την σειρά. Η πόλη διαθέτει πάρα πολλά μουσεία με αυτό του Van Gogh, το Rijksumuseum και το σπίτι της Άννα Φρανκ να θεωρούνται τα πιο διάσημα. Η δική μας επιλογή ήταν να μην επισκεφθούμε κάποιο μουσείο, αλλά να χαθούμε στους δρόμους. Η προσωπική μου άποψη είναι πως αυτό είναι και το κυριότερο αξιοθέατο του Άμστερνταμ. Το περπάτημα από άκρη σε άκρη, από γωνιά σε γωνιά, το να περπατάς έως ότου να μην ξέρεις που βρίσκεσαι. Πήραμε λοιπόν την Damrak "ντουγρού ευθεία" που λένε και στο χωριό μου, την μεγαλύτερη και πιο πολυσύχναστη οδό και αρχίσαμε την περιήγηση μας στην πόλη. H Damrak θα φτάσει μέχρι την πλατεία Dam και στη συνέχεια θα μετατραπεί σε Rokin η οποία με την σειρά της θα συνεχίσει μέχρι να μετατραπεί σε Vijzelstraat. Εστιατόρια, πληθώρα souvenir shops, junkfoodάδικα, Starbucks και το de Bijenkorf είναι αυτά που συναντάει κάποιος στην Damrak. Στην ουσία όλα τα μαγαζιά έχουν επικεντρωθεί στην Damrak και στην παράλληλη οδό της, την Nieuwendijk. Αν πάτε Άμστερνταμ με το amore σας η οποία θέλει να ψωνίσει, αφήστε την να κάνει 37 φορές το δρομολόγιο Damrak-Dam-Nieuwendijk, κάποια στιγμή θα βαρεθεί γιατί δεν τα μαγαζιά δεν έχουν κάτι το σπουδαίο πλην ελαχίστων. Η Dam είναι μία μεγάλη πλατεία στην οποία βρίσκεται το βασιλικό ανάκτορο Koninklijk Paleis ενώ ακριβώς απέναντι στεγάζεται το μουσείο Madame Tussauds. Από την άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται το Εθνικό μνημείο μνήμης των θυμάτων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το βασιλικό ανάκτορο
Το μουσείο Madame Tussauds
To Εθνικό μνημείο
Περνώντας στην οδό Nieuwendijk, για μένα ο κυριότερος λόγος για να την περπατήσεις είναι το μαγαζί Amsterdam Cheese Company. Υπάρχουν δεκάδες καταστήματα τυριών στην πόλη, αλλά εμένα η καρδιά μου έμεινε σε αυτό. Μπαίνεις, δοκιμάζεις, δεν αγοράζεις γιατί είναι πανάκριβα, βγαίνεις. Έπειτα πας στο διπλανό minimarket, αγοράζεις μπαγκέτα ψωμί, ξανά μπαίνεις στο τυράδικο (χωρίς την μπαγκέτα παραμάσχαλα) και πλέον έχεις ένα ολοκληρωμένο γεύμα. Γιατί ή είσαι τζαμπατζής ή δεν είσαι.
Το Άμστερνταμ δεν είναι δα και κανένας γαστρονομικός παράδεισος, αλλά στο θέμα των τυριών έχει τον σεβασμό μου. Στο θέμα του φαγητού, υπάρχουν τα κλασικά fastfoodάδικα που πληρώνεις λίγα λεφτά για να φας πλαστικό, υπάρχουν τα εστιατόρια που πληρώνεις πολλά λεφτά για να μην καλά, υπάρχουν το Μanneken Pis και άλλα μαγαζάκια που δουλεύουν μόνο με πατάτες τηγανητές στο χέρι και σίγουρα θα υπάρχουν και κάποια καλά εστιατόρια όπως επίσης υπάρχουν και κάποια μικρά μαγαζάκια-μαγειρεία που προσφέρουν νόστιμο και φθηνό φαγητό. Γενικά είναι ακριβά και η αναλογία τιμής/ποιότητας απέχει πολύ από την αντίστοιχη στην Ελλάδα. Έχουν αρκετά minimarket τα οποία επίσης είναι ακριβά, supermarket δεν πήρε πουθενά το μάτι μας. Το συμπέρασμα είναι ότι λογικά θα πέσει μία μικρή πείνα για όποιον δεν θέλει να ακολουθήσει την πεπατημένη των fastfoodάδικων. Αλλά γι' αυτό υπάρχουν και τα τυράδικα..
Στρίβοντας στην Dam, αρχικά θα βρεθούμε κατά μήκος της Paleisstraat και στην συνέχεια θα περπατήσουμε την περιοχή συναντώντας εικόνες σαν κι αυτές.
Η δικά μας πρώτη εικόνα φτάνοντας Amsterdam Centraal ήταν μία εικόνα με φόντο το ποτάμι "πλημμυρισμένο" από δεκάδες ανθρώπους και ακόμα περισσότερα ποδήλατα. Το στοιχείο του ποδηλάτου είναι κυρίαρχο σε αυτήν την πόλη. Για άλλους είναι απλά μία συνήθεια, για άλλους ένα μεταφορικό μέσο, αν και νομίζω ότι για τους περισσότερους είναι τρόπος ζωής. Όχι ότι δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, αλλά είναι σαφώς πολύ λιγότερα σε σχέση με τα ποδήλατα. Και η εικόνα των ποδηλάτων είναι σαφώς πολύ καλύτερη από το να βλέπεις ένα αυτοκινητιστικό χάος. Εξαιρείται η περίπτωση που πας να περάσεις στον απέναντι δρόμο και βλέπεις έναν σεσημασμένο Ολλανδό να έρχεται κατά πάνω σου με το ποδήλατο του με ταχύτητα που θα ζήλευε κι ο Λούις Χάμιλτον και γλυτώνεις στο τσακ. Τότε ίσως προτιμήσεις τα αυτοκίνητα. Αναφέρω το συγκεκριμένο γεγονός, διότι θεωρώ ότι συμβαίνει πολύ συχνά στο Άμστερνταμ. Τόσο με τους τουρίστες που είναι άμαθοι και δεν δίνουν βαρύτητα στους ποδηλάτες όσο και με τους ντόπιους που πολύ εύκολα μπορούν να ξεχαστούν κάποια στιγμή.
Οι περισσότεροι επισκέπτες πηγαίνοντας στο Άμστερνταμ παίρνουν τα μουσεία με την σειρά. Η πόλη διαθέτει πάρα πολλά μουσεία με αυτό του Van Gogh, το Rijksumuseum και το σπίτι της Άννα Φρανκ να θεωρούνται τα πιο διάσημα. Η δική μας επιλογή ήταν να μην επισκεφθούμε κάποιο μουσείο, αλλά να χαθούμε στους δρόμους. Η προσωπική μου άποψη είναι πως αυτό είναι και το κυριότερο αξιοθέατο του Άμστερνταμ. Το περπάτημα από άκρη σε άκρη, από γωνιά σε γωνιά, το να περπατάς έως ότου να μην ξέρεις που βρίσκεσαι. Πήραμε λοιπόν την Damrak "ντουγρού ευθεία" που λένε και στο χωριό μου, την μεγαλύτερη και πιο πολυσύχναστη οδό και αρχίσαμε την περιήγηση μας στην πόλη. H Damrak θα φτάσει μέχρι την πλατεία Dam και στη συνέχεια θα μετατραπεί σε Rokin η οποία με την σειρά της θα συνεχίσει μέχρι να μετατραπεί σε Vijzelstraat. Εστιατόρια, πληθώρα souvenir shops, junkfoodάδικα, Starbucks και το de Bijenkorf είναι αυτά που συναντάει κάποιος στην Damrak. Στην ουσία όλα τα μαγαζιά έχουν επικεντρωθεί στην Damrak και στην παράλληλη οδό της, την Nieuwendijk. Αν πάτε Άμστερνταμ με το amore σας η οποία θέλει να ψωνίσει, αφήστε την να κάνει 37 φορές το δρομολόγιο Damrak-Dam-Nieuwendijk, κάποια στιγμή θα βαρεθεί γιατί δεν τα μαγαζιά δεν έχουν κάτι το σπουδαίο πλην ελαχίστων. Η Dam είναι μία μεγάλη πλατεία στην οποία βρίσκεται το βασιλικό ανάκτορο Koninklijk Paleis ενώ ακριβώς απέναντι στεγάζεται το μουσείο Madame Tussauds. Από την άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται το Εθνικό μνημείο μνήμης των θυμάτων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το βασιλικό ανάκτορο
Το μουσείο Madame Tussauds
To Εθνικό μνημείο
Περνώντας στην οδό Nieuwendijk, για μένα ο κυριότερος λόγος για να την περπατήσεις είναι το μαγαζί Amsterdam Cheese Company. Υπάρχουν δεκάδες καταστήματα τυριών στην πόλη, αλλά εμένα η καρδιά μου έμεινε σε αυτό. Μπαίνεις, δοκιμάζεις, δεν αγοράζεις γιατί είναι πανάκριβα, βγαίνεις. Έπειτα πας στο διπλανό minimarket, αγοράζεις μπαγκέτα ψωμί, ξανά μπαίνεις στο τυράδικο (χωρίς την μπαγκέτα παραμάσχαλα) και πλέον έχεις ένα ολοκληρωμένο γεύμα. Γιατί ή είσαι τζαμπατζής ή δεν είσαι.
Το Άμστερνταμ δεν είναι δα και κανένας γαστρονομικός παράδεισος, αλλά στο θέμα των τυριών έχει τον σεβασμό μου. Στο θέμα του φαγητού, υπάρχουν τα κλασικά fastfoodάδικα που πληρώνεις λίγα λεφτά για να φας πλαστικό, υπάρχουν τα εστιατόρια που πληρώνεις πολλά λεφτά για να μην καλά, υπάρχουν το Μanneken Pis και άλλα μαγαζάκια που δουλεύουν μόνο με πατάτες τηγανητές στο χέρι και σίγουρα θα υπάρχουν και κάποια καλά εστιατόρια όπως επίσης υπάρχουν και κάποια μικρά μαγαζάκια-μαγειρεία που προσφέρουν νόστιμο και φθηνό φαγητό. Γενικά είναι ακριβά και η αναλογία τιμής/ποιότητας απέχει πολύ από την αντίστοιχη στην Ελλάδα. Έχουν αρκετά minimarket τα οποία επίσης είναι ακριβά, supermarket δεν πήρε πουθενά το μάτι μας. Το συμπέρασμα είναι ότι λογικά θα πέσει μία μικρή πείνα για όποιον δεν θέλει να ακολουθήσει την πεπατημένη των fastfoodάδικων. Αλλά γι' αυτό υπάρχουν και τα τυράδικα..
Στρίβοντας στην Dam, αρχικά θα βρεθούμε κατά μήκος της Paleisstraat και στην συνέχεια θα περπατήσουμε την περιοχή συναντώντας εικόνες σαν κι αυτές.
