travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.567
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Σπήλαια Jeita Grotto
Είναι Σάββατο βράδυ, και φυσικά είναι η τελευταία μας βράδια στον Λίβανο και στην Βηρυτό. Και η σημερινή μέρα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Ίσως όχι όσο οι προηγούμενες, όμως ξεκίνησε πολύ όμορφα.
Το πρωί ήρθε ο Γιώργος με το ταξί για να μας πάρει και να μας πάει στο σπήλαιο ή μάλλον στα σπήλαια, γιατί είναι δύο, της Jeita. Ήρθε περίπου στις 8:30 και μετά, πάλι περνώντας από μία μεγάλη κίνηση στους δρόμους της πόλης, φτάσαμε στο σπήλαιο που είναι σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από δω. Πληρώσαμε ένα εισιτήριο που για Λίβανο θεωρώ ότι είναι λίγο ακριβό, αλλά γενικά είναι μία χαρά, στην τιμή των περίπου 12 ευρώ. Τα αξίζει τα χρήματα αυτά γιατί πρώτον πήραμε ένα τελεφερίκ που για μικρή απόσταση μας ανέβασε μέχρι την είσοδο του σπηλαίου, όπου ο καθένας έμπαινε μόνος του χωρίς ξενάγηση. Το μόνο που σου έκαναν ήταν ότι σε υποχρέωναν να αφήσεις στην είσοδο το κινητό σου και τη φωτογραφική σου μηχανή ώστε να μην μπορείς να τραβήξεις φωτογραφίες. Από μία άποψη καλά έκαναν, όμως το σπήλαιο ήταν φωταγωγημένο και δεν μπορείς να πεις ότι οι φωτογραφίες (που θα μπορούσε να είναι και χωρίς φλας) θα έκαναν κάτι κακό. Επομένως εικόνες δεν έχουμε, αλλά ούτε και καρτποστάλ της προκοπής βρήκαμε. Ό,τι έχει μείνει είναι στη μνήμη μας.
Η είσοδος:
Το πρώτο σπήλαιο, που ονομάζεται Επάνω Σπήλαιο, ήταν ουσιαστικά μία τεράστια αίθουσα που προχωρούσες περίπου για 700 μέτρα, σε ένα ευρύχωρο διάδρομο. Σε ορισμένα σημεία είχε ύψος μέχρι και 100 μέτρα από το βάθος κάτω που υπήρχε νερό, μέχρι την οροφή. Είχε πάρα πολύ όμορφους σταλακτίτες, κυρίως, αλλά και σταλαγμίτες. Είχε ορισμένα σημεία με λιμνούλες.
Εμείς ευτυχώς ήμασταν από τους πρώτους επισκέπτες με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ άνετοι στην περιήγηση και αυτό διότι σήμερα είναι Σάββατο, οπότε σίγουρα θα το επισκεφθεί πολύς κόσμος προς το μεσημέρι. Σε πολλά σημεία της διαδρομής υπήρχαν νεαροί οι οποίοι με πολύ καλά Αγγλικά σου απαντούσαν σε οποιαδήποτε ερώτηση ήθελες. Εντύπωση μας έκανε ένας άλλος νεαρός που μάζευε σκουπίδια που είχε πετάξει ο κόσμος. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μάζευε ο άνθρωπος: από άδεια μπουκάλια νερού μέχρι γυαλιά ηλίου και διάφορα χαρτιά. Πώς είναι δυνατόν να μπαίνεις σε ένα σπήλαιο και να πετάς πράγματα ή να είσαι απρόσεκτος και να σου πέφτουν!
Στο σπήλαιο αυτό μπήκαμε από την είσοδο και πήγαμε μέχρι το τέλος του και επιστρέψαμε από το ίδιο μονοπάτι. Στην επιστροφή υπήρχε πολύ περισσότερος κόσμος που ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει λόγω του ότι είχε προχωρήσει η ώρα.
Όταν φτάσαμε στην έξοδο μπήκαμε σε ένα τρενάκι και μας κατέβασε στο Κάτω Σπήλαιο όπου μπήκαμε σε βάρκες για να κάνουμε μία βόλτα 10 λεπτών σε μία πολύ μεγάλη λίμνη που ήταν μέσα στο σπήλαιο. Όμως κατά τα άλλα δεν είχε ενδιαφέρον. Φυσικά η βόλτα με τη βάρκα ήταν πολύ όμορφη και ιδιαίτερη.
Μετά το τέλος και αυτής της μικρής βόλτας επιστρέψαμε στο Γιώργο για να μας μεταφέρει στο κέντρο της πόλης. Του είπαμε να μας αφήσει στο Εθνικό μουσείο της Βηρυτού και έτσι έγινε. Εκεί φτάσαμε στις 11:30. Ο Γιώργος ζήτησε 50 δολάρια για τη σημερινή ημέρα. Για το χθεσινό θέμα με τον Ηλία και τα 20 επιπλέον δολάρια δεν είπαμε καμιά κουβέντα και καλά κάναμε. Συνεννοηθήκαμε να έρθει αύριο στις 16:00 να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο για την πτήση μας που είναι στις 18:30.
Το εθνικό μουσείο χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο είχε το ενδιαφέρον του και 40 περίπου λεπτά κάναμε βόλτα σε όλες τις αίθουσες. Είχε βέβαια εκθέματα από την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή αλλά και τις ύστερες περιόδους.
Να και το έκθεμα που μου άρεσε πιο πολύ:
Μετά από το μουσείο θα θέλαμε να πάμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση, αλλά προτιμήσαμε να περάσουμε από το κέντρο της πόλης. Θέλαμε να δούμε τα αρχαία λουτρά και την πλατεία των μαρτύρων. Κάπου εκεί συναντήσαμε ένα νέο ζευγάρι Έλληνες, που μας είπαν για δύο-τρία σημεία που μπορούσαμε να επισκεφθούμε και δεν το είχαμε κάνει ακόμα. Ήταν τα μαγαζιά πολυτελείας και η περιοχή της προκυμαίας με τα μεγάλα ιδιωτικά σκάφη. Γύρω-γύρω είχε πολύ ωραία μαγαζιά για καφέ και φαγητό. Περάσαμε λοιπόν και από κει αφού δεν ήταν και τόσο μακριά και επιστρέψαμε, εννοείται με τα πόδια μας, στο ξενοδοχείο μας σχεδόν στις 16:00 το απόγευμα.
Απομεινάρια του εμφυλίου:
Το μνημείο των μαρτύρων:
Τα αρχαία λουτρά:
Κλασικά πράγματα:
Ο ναργιλές πάει σύννεφο:
Δώσαμε ραντεβού με την παρέα μας στις 18:00 για να πάμε πάλι στο κέντρο της πόλης. Θέλαμε να πάμε να φάμε βραδινό εκεί που είχαμε φάει και την πρώτη βραδιά, δηλαδή στην κεντρική πλατεία που μας άρεσε πολύ. Εκεί καταλήξαμε περνώντας μάλλον από γνωστά μέρη και καθίσαμε περίπου στις 20:00.
Αυτό:
Αλλά και τούτο:
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις 10 το βράδυ, με τα πόδια μας αφού η απόσταση από εδώ ως το κέντρο, είναι περίπου 2 με 2,5 χιλιόμετρα, ανάλογα με το δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Εμείς κάθε φορά ακολουθούμε και διαφορετικό αφού από τη μία χρησιμοποιούμε το GPS και από την άλλη την αίσθηση που έχουμε μόνοι μας. Για να πω την αλήθεια μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο οι διαδρομές δεν είναι και οι πιο ενδιαφέρουσες. Οι περιοχές που περνάμε, ειδικά τα τελευταία 1,5 χιλιόμετρα, είναι αρκετά λαϊκές θα έλεγα και δεν έχουν κάτι ενδιαφέρον. Ίσα-ίσα έχουν τόση πολλή κίνηση στα αυτοκίνητα που είναι κουραστικό να περπατάς. Βέβαια είναι και λίγο επικίνδυνο λόγω των απρόσεκτων οδηγών. Σήμερα είδαμε δύο ατυχήματα, σχετικά μικρά πιστεύω.
Αν ξέρει κανείς αραβικά, ας μου το μεταφράσει. Δε θυμάμαι που το είδα, αλλά για να το τράβηξα θα είχα το λόγο μου.
Ουσιαστικά η εκδρομή μας έχει τελειώσει και εάν η αναχώρηση ήταν αύριο το πρωί μάλλον θα ήμασταν πιο ευχαριστημένοι. Όμως θα πρέπει να περάσουμε μερικές ώρες ακόμα στην πόλη και δεν έχουμε σκοπό να πάμε κάπου αλλού. Το πρωί θα πάμε βόλτα προς την παραλία να δούμε τον φάρο. Ίσως να δούμε ξανά τον βράχο των περιστεριών. Θα γυρίσουμε το μεσημέρι θα αδειάσουμε τα δωμάτιά μας και θα περιμένουμε να περάσει η ώρα κάνοντας βόλτα στη γειτονιά μέχρι να πάμε στο αεροδρόμιο.
Φυσικά ο Λίβανος μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε ότι θα έχει τόσο ενδιαφέρον, ειδικά αρχαιολογικό. Νομίζω ότι το Βaalbek είναι από τους καλύτερους χώρους αρχαιολογικούς που έχω επισκεφθεί ποτέ. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Επίσης έχουμε αγοράσει και μερικά μικρά σουβενίρ, όχι πάντως και τόσο φθηνά για αραβική χώρα.
Στο επόμενο τεύχος η συνέχεια και το τέλος του ταξιδιού.
Είναι Σάββατο βράδυ, και φυσικά είναι η τελευταία μας βράδια στον Λίβανο και στην Βηρυτό. Και η σημερινή μέρα είχε αρκετό ενδιαφέρον. Ίσως όχι όσο οι προηγούμενες, όμως ξεκίνησε πολύ όμορφα.
Το πρωί ήρθε ο Γιώργος με το ταξί για να μας πάρει και να μας πάει στο σπήλαιο ή μάλλον στα σπήλαια, γιατί είναι δύο, της Jeita. Ήρθε περίπου στις 8:30 και μετά, πάλι περνώντας από μία μεγάλη κίνηση στους δρόμους της πόλης, φτάσαμε στο σπήλαιο που είναι σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από δω. Πληρώσαμε ένα εισιτήριο που για Λίβανο θεωρώ ότι είναι λίγο ακριβό, αλλά γενικά είναι μία χαρά, στην τιμή των περίπου 12 ευρώ. Τα αξίζει τα χρήματα αυτά γιατί πρώτον πήραμε ένα τελεφερίκ που για μικρή απόσταση μας ανέβασε μέχρι την είσοδο του σπηλαίου, όπου ο καθένας έμπαινε μόνος του χωρίς ξενάγηση. Το μόνο που σου έκαναν ήταν ότι σε υποχρέωναν να αφήσεις στην είσοδο το κινητό σου και τη φωτογραφική σου μηχανή ώστε να μην μπορείς να τραβήξεις φωτογραφίες. Από μία άποψη καλά έκαναν, όμως το σπήλαιο ήταν φωταγωγημένο και δεν μπορείς να πεις ότι οι φωτογραφίες (που θα μπορούσε να είναι και χωρίς φλας) θα έκαναν κάτι κακό. Επομένως εικόνες δεν έχουμε, αλλά ούτε και καρτποστάλ της προκοπής βρήκαμε. Ό,τι έχει μείνει είναι στη μνήμη μας.
Η είσοδος:
Το πρώτο σπήλαιο, που ονομάζεται Επάνω Σπήλαιο, ήταν ουσιαστικά μία τεράστια αίθουσα που προχωρούσες περίπου για 700 μέτρα, σε ένα ευρύχωρο διάδρομο. Σε ορισμένα σημεία είχε ύψος μέχρι και 100 μέτρα από το βάθος κάτω που υπήρχε νερό, μέχρι την οροφή. Είχε πάρα πολύ όμορφους σταλακτίτες, κυρίως, αλλά και σταλαγμίτες. Είχε ορισμένα σημεία με λιμνούλες.
Εμείς ευτυχώς ήμασταν από τους πρώτους επισκέπτες με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ άνετοι στην περιήγηση και αυτό διότι σήμερα είναι Σάββατο, οπότε σίγουρα θα το επισκεφθεί πολύς κόσμος προς το μεσημέρι. Σε πολλά σημεία της διαδρομής υπήρχαν νεαροί οι οποίοι με πολύ καλά Αγγλικά σου απαντούσαν σε οποιαδήποτε ερώτηση ήθελες. Εντύπωση μας έκανε ένας άλλος νεαρός που μάζευε σκουπίδια που είχε πετάξει ο κόσμος. Δεν μπορείς να φανταστείς τι μάζευε ο άνθρωπος: από άδεια μπουκάλια νερού μέχρι γυαλιά ηλίου και διάφορα χαρτιά. Πώς είναι δυνατόν να μπαίνεις σε ένα σπήλαιο και να πετάς πράγματα ή να είσαι απρόσεκτος και να σου πέφτουν!
Στο σπήλαιο αυτό μπήκαμε από την είσοδο και πήγαμε μέχρι το τέλος του και επιστρέψαμε από το ίδιο μονοπάτι. Στην επιστροφή υπήρχε πολύ περισσότερος κόσμος που ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει λόγω του ότι είχε προχωρήσει η ώρα.
Όταν φτάσαμε στην έξοδο μπήκαμε σε ένα τρενάκι και μας κατέβασε στο Κάτω Σπήλαιο όπου μπήκαμε σε βάρκες για να κάνουμε μία βόλτα 10 λεπτών σε μία πολύ μεγάλη λίμνη που ήταν μέσα στο σπήλαιο. Όμως κατά τα άλλα δεν είχε ενδιαφέρον. Φυσικά η βόλτα με τη βάρκα ήταν πολύ όμορφη και ιδιαίτερη.
Μετά το τέλος και αυτής της μικρής βόλτας επιστρέψαμε στο Γιώργο για να μας μεταφέρει στο κέντρο της πόλης. Του είπαμε να μας αφήσει στο Εθνικό μουσείο της Βηρυτού και έτσι έγινε. Εκεί φτάσαμε στις 11:30. Ο Γιώργος ζήτησε 50 δολάρια για τη σημερινή ημέρα. Για το χθεσινό θέμα με τον Ηλία και τα 20 επιπλέον δολάρια δεν είπαμε καμιά κουβέντα και καλά κάναμε. Συνεννοηθήκαμε να έρθει αύριο στις 16:00 να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο για την πτήση μας που είναι στις 18:30.
Το εθνικό μουσείο χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο είχε το ενδιαφέρον του και 40 περίπου λεπτά κάναμε βόλτα σε όλες τις αίθουσες. Είχε βέβαια εκθέματα από την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή αλλά και τις ύστερες περιόδους.
Να και το έκθεμα που μου άρεσε πιο πολύ:
Μετά από το μουσείο θα θέλαμε να πάμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση, αλλά προτιμήσαμε να περάσουμε από το κέντρο της πόλης. Θέλαμε να δούμε τα αρχαία λουτρά και την πλατεία των μαρτύρων. Κάπου εκεί συναντήσαμε ένα νέο ζευγάρι Έλληνες, που μας είπαν για δύο-τρία σημεία που μπορούσαμε να επισκεφθούμε και δεν το είχαμε κάνει ακόμα. Ήταν τα μαγαζιά πολυτελείας και η περιοχή της προκυμαίας με τα μεγάλα ιδιωτικά σκάφη. Γύρω-γύρω είχε πολύ ωραία μαγαζιά για καφέ και φαγητό. Περάσαμε λοιπόν και από κει αφού δεν ήταν και τόσο μακριά και επιστρέψαμε, εννοείται με τα πόδια μας, στο ξενοδοχείο μας σχεδόν στις 16:00 το απόγευμα.
Απομεινάρια του εμφυλίου:
Το μνημείο των μαρτύρων:
Τα αρχαία λουτρά:
Κλασικά πράγματα:
Ο ναργιλές πάει σύννεφο:
Δώσαμε ραντεβού με την παρέα μας στις 18:00 για να πάμε πάλι στο κέντρο της πόλης. Θέλαμε να πάμε να φάμε βραδινό εκεί που είχαμε φάει και την πρώτη βραδιά, δηλαδή στην κεντρική πλατεία που μας άρεσε πολύ. Εκεί καταλήξαμε περνώντας μάλλον από γνωστά μέρη και καθίσαμε περίπου στις 20:00.
Αυτό:
Αλλά και τούτο:
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις 10 το βράδυ, με τα πόδια μας αφού η απόσταση από εδώ ως το κέντρο, είναι περίπου 2 με 2,5 χιλιόμετρα, ανάλογα με το δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Εμείς κάθε φορά ακολουθούμε και διαφορετικό αφού από τη μία χρησιμοποιούμε το GPS και από την άλλη την αίσθηση που έχουμε μόνοι μας. Για να πω την αλήθεια μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο οι διαδρομές δεν είναι και οι πιο ενδιαφέρουσες. Οι περιοχές που περνάμε, ειδικά τα τελευταία 1,5 χιλιόμετρα, είναι αρκετά λαϊκές θα έλεγα και δεν έχουν κάτι ενδιαφέρον. Ίσα-ίσα έχουν τόση πολλή κίνηση στα αυτοκίνητα που είναι κουραστικό να περπατάς. Βέβαια είναι και λίγο επικίνδυνο λόγω των απρόσεκτων οδηγών. Σήμερα είδαμε δύο ατυχήματα, σχετικά μικρά πιστεύω.
Αν ξέρει κανείς αραβικά, ας μου το μεταφράσει. Δε θυμάμαι που το είδα, αλλά για να το τράβηξα θα είχα το λόγο μου.
Ουσιαστικά η εκδρομή μας έχει τελειώσει και εάν η αναχώρηση ήταν αύριο το πρωί μάλλον θα ήμασταν πιο ευχαριστημένοι. Όμως θα πρέπει να περάσουμε μερικές ώρες ακόμα στην πόλη και δεν έχουμε σκοπό να πάμε κάπου αλλού. Το πρωί θα πάμε βόλτα προς την παραλία να δούμε τον φάρο. Ίσως να δούμε ξανά τον βράχο των περιστεριών. Θα γυρίσουμε το μεσημέρι θα αδειάσουμε τα δωμάτιά μας και θα περιμένουμε να περάσει η ώρα κάνοντας βόλτα στη γειτονιά μέχρι να πάμε στο αεροδρόμιο.
Φυσικά ο Λίβανος μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε ότι θα έχει τόσο ενδιαφέρον, ειδικά αρχαιολογικό. Νομίζω ότι το Βaalbek είναι από τους καλύτερους χώρους αρχαιολογικούς που έχω επισκεφθεί ποτέ. Ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Επίσης έχουμε αγοράσει και μερικά μικρά σουβενίρ, όχι πάντως και τόσο φθηνά για αραβική χώρα.
Στο επόμενο τεύχος η συνέχεια και το τέλος του ταξιδιού.