Αυστρία Στο Salzburg, του αλατιού και του πλούτου!!

[dimosf]

Δίπλα στο ορυχείο, σε μια πλαγιά, έχουν φτιάξει ένα χωριό, όπως θα έπρεπε να είναι 2500 χρόνια πριν! Φυσικά για την κατασκευή του, τον πρώτο λόγο είχαν οι σχετικοί επιστήμονες.

Υπάρχουν καλύβες που χρησίμευαν σα σπίτια

αλλά και εργαστήρια, όπως το ξυλουργείο ή το σιδηρουργείο.

Παρά πέρα ένας φούρνος, δίπλα ένας χώρος σκεπασμένος μεν, αλλά ανοικτός ένα γύρω με μια εστία φωτιάς στη μέση, και ένα θεοσκότεινο κτίριο, που όταν μπαίνεις ακούς μια υποβλητική μουσική, κάτι σαν ψαλμωδίες, ένα αμυδρό φως ανάβει, και τότε βλέπεις σε ένα τετράγωνο λάκκο, βάθους περίπου δύο μέτρων, ένα άρμα και τον νεκρό πάνω του.

Πραγματικά ανατριχιάζεις!

Λίγο πιο ψηλά μια τρύπα στο βράχο, σηματοδοτεί την «είσοδο του αλατωρυχείου».
Σε διάφορα σημεία του χωριού υπάρχουν στημένοι μεγάλοι σκαλιστοί κορμοί, κάτι σα τα ινδιάνικα τοτέμ, αλλού μεμονωμένα και αλλού μερικά μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο.

Το χωριό τελειώνει στο χείλος μιας ρεματιάς, όπου τρέχει νερό σχηματίζοντας μικρούς διαδοχικούς καταρράκτες.
Στην είσοδο του χωριού υπάρχει ένα κτίριο, κάτι σαν υποδοχή, με μια μικρή έκθεση, πινακίδες με κάποιες πληροφορίες και πάγκους για να κάτσεις να ξεκουραστείς. Εκεί κάτσαμε κι εμείς να φάμε τα σάντουιτς. Τι κάτσαμε δηλαδή, που τα παιδιά, σαν παιδιά που είναι, δεν κάτσανε καθόλου,

αλλά με το σάντουιτς στο χέρι πήγαν να παίξουν στην «Κέλτικη» παιδική χαρά που είχε εκεί δίπλα.

(συνεχίζεται)​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 10
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[dimosf]

Εκεί είναι η πλατεία Makartplatz με την εκκλησία της Αγίας Τριάδας

και το σπίτι όπου έζησε ο Mozart 7 χρόνια. Ήμασταν πια ένα μόνο τετράγωνο από τον Salzach, το ποτάμι που διασχίζει την πόλη. Απέναντι στην άλλη όχθη είναι το παλιό μπαρόκ ιστορικό κέντρο, προστατευόμενο από την UNESCO σα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από το 1997.

Φτάνοντας στο ποτάμι το περίγραμμα της πόλης με τα καμπαναριά και το κάστρο σα «στέμμα» σε αφήνει άφωνο! Είναι ασύλληπτη εικόνα! Το κάστρο βέβαια το είχαμε δει από πιο μακριά, από το Mirabell αλλά από εκεί οι εικόνες είναι πολύ διαφορετικές.

Λόγω του ήλιου και της ζέστης κόσμος πολύς είναι έξω, κυρίως νεολαία. Πολλοί κάθονται στο χορτάρι και στα διάφορα καφέ στις όχθες του ποταμού, άλλοι κάνουν βόλτες παντού γύρω, μπαίνουν και βγαίνουν στα μαγαζιά που είναι ανοικτά και γενικά υπάρχει μια ζωντάνια. Στην πεζογέφυρα που περνάμε για να φτάσουμε στην παλιά πόλη,

μια μπάντα παίζει γνωστά κινηματογραφικά θέματα και είναι πολύ καλή! Τους φωτογραφίσαμε, τους ακούσαμε, φωτογραφίσαμε τις εικόνες που βλέπαμε γύρω μας και τους εαυτούς μας μέσα σ’ αυτές και περάσαμε στη νότια πλευρά του ποταμού.

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

Ένας ανηφορικός δρόμος προς τα δεξιά μας θα μας φέρει σύντομα στην πλατεία όπου βρίσκεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (HausderNatur). Στρίψαμε αριστερά, περάσαμε την εκκλησία του Αγίου Βλάσιου και φτάσαμε στη μεγάλη ποτίστρα των αλόγων (Pferdeschwemme) στην HerbertvonKarajanPlatz.

Έργο του 1700 με τοιχογραφίες με άλογα που στέκονται στα πίσω τους πόδια, ένα γύρω και ένα εντυπωσιακό άγαλμα του «δαμαστή των αλόγων» του Μίχαελ Μπέρνχαρτ Μαντλ. Πολύ όμορφο και εντυπωσιακό το σύνολο, υπέροχο θέμα για τις φωτογραφικές μας μηχανές.

Επιστροφή για μια μικρή επίσκεψη στον Άγιο Βλάσιο και μετά μπαίνουμε στον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, την Getreidegasse. Πριν όμως πάρουμε τον πεζόδρομο που οδηγεί προς το κέντρο είναι ώρα για ένα καφέ. Εκεί στην αρχή κάτσαμε σε ένα καφέ σε μια μικροσκοπική πλατεία. Τα παιδιά κάνανε μικρές βόλτες γύρω. Ήπιαμε τον καφέ μας και πήραμε τον πεζόδρομο. Είναι γεμάτος όμορφα μπαρόκ κτίρια με μαγαζιά (τα περισσότερα με ακριβά εμπορεύματα) στο ισόγειο. Σε κάποια στεγάζονται γκαλερί και μουσεία, όπως το σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Mozart,

το Mozarts Geburtshaus.

Εκείνο όμως που είναι χαρακτηριστικό και πραγματικά πολύ όμορφο σε αυτό το δρόμο είναι οι πάρα πολλές σφυρήλατες σιδερένιες ταμπέλες. Είναι από τις ομορφότερες που έχω δει ποτέ. Πραγματικά υπέροχη εικόνα!

Φτάσαμε μέχρι το παλιό Δημαρχείο και από μια μικρή στοά-πύλη, βγήκαμε και πάλι στο ποτάμι. Ακολουθώντας περίπου την ίδια διαδρομή με το πρωί, αλλά αντίστροφα γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Λίγο ξεκούραση και πήγαμε εκεί κοντά σε ένα McDonald’s να τσιμπήσουμε κάτι.
Ο ύπνος ήρθε γρήγορα και βαρύς από την κούραση της μέρας. Καληνύχτα πανέμορφη πόλη του Αλατιού! Αύριο ελπίζουμε να μας χαρίσεις ακόμα πιο πολλά και θαυμαστά!!

(συνεχίζεται)​

 

[maxoula]

Πολύ καλή γραφή, πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου! Ειδικά αυτή των χιονισμένων Άλπεων...

 

[dimosf]

Παρασκευή 8 Απριλίου2011

Αυτή ήταν η μέρα η σχετική με το πρόγραμμά μας.
Μετά το πρωινό και αφού φτιάξαμε και πήραμε μερικά σάντουιτς για το μεσημέρι, πήγαμε στο σιδηροδρομικό σταθμό.

Πήραμε το τρένο που περνάει από την πόλη Hallein που είναι χτισμένη πάνω στον ποταμό Salzach, 16χμ νότια. Έξω από το σταθμό στην Hallein ένα λεωφορείο μεταφέρει τους επισκέπτες στο αλατωρυχείο στο χωριό BadDurrnberg, περίπου 3 χμ πιο νότια. Κατεβαίνοντας από το τρένο, διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει, μέσα σ’ αυτό, το σακίδιό μου. Ο οδηγός του λεωφορείου με βοήθησε να πάω για αναζήτηση στους υπεύθυνους του σταθμού.

Φτάσαμε έξω από το αλατωρυχείο και μιας και είχαμε κλείσει μέσω internet δεν περιμέναμε στην ουρά. Πληρώσαμε και κατεβήκαμε να ντυθούμε (!!). Μας έδωσαν από μια άσπρη φόρμα να τη φορέσουμε πάνω από τα ρούχα μας.

Έπεσε πολύ γέλιο κατά τη διάρκεια της προσπάθειας που κάναμε να φορέσουμε εκείνα τα αστεία ρούχα! Αφού ντυθήκαμε κάτι μεταξύ τραυματιοφορέων και παγωτατζίδων, πήγαμε στην είσοδο του ορυχείου.

Εκεί ένας φωτογράφος αποθανάτισε τα μασκαρέματά μας.

Στη συνέχεια καβαλήσαμε (κυριολεκτικά!) ένα «τρενάκι» και προχωρήσαμε αρκετά μέσα. Μαζί μας και μια αεικίνητη κοπελιά, η ξεναγός, που είχε πολύ πλάκα. Κατεβήκαμε και εκεί μας είπε κάποια πράγματα για τα ορυχεία και την ιστορία τους.

(συνεχίζεται)​

 

[KLEOPATRA]

2 φορες το Salzburg το εχω δει χειμωνιατικο και χιονισμενο.
Ομορφες και οι ανοιξιατικες εικονες.

 

[dimosf]

Περίπου πριν 6 χιλιετίες οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής αξιοποιούσαν τις φυσικές πηγές αλμυρού νερού για να πάρουν αλάτι. Γύρω στο 600 π.Χ., πρώτοι οι Κέλτες αρχίζουν τη διαδικασία της εξόρυξης του αλατιού, μια διαδικασία που παρά τα σκόρπια διαστήματα παύσης, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, φυσικά με σύγχρονες μεθόδους.

Τελειώνοντας μας ζήτησε να επαναλάβουμε την ευχή των αλατωρύχων. GluckAuf! Δηλαδή «με το Καλό προς τα Πάνω»! Κάτι σαν «με το καλό να ξαναβγούμε από εδώ μέσα». Κάθε πρωί οι εργάτες του ορυχείου εύχονταν με αυτό τον τρόπο, πριν μπούνε στα έγκατα της γης και το μαύρο σκοτάδι, για να βγούνε γεροί και πάλι στο φως. Δουλειά κι αυτή!!!
Από εκεί όλη σχεδόν η διαδρομή γίνεται με τα πόδια. Κατά διαστήματα έχει στάσεις όπου σε βιντεοπροβολή παρουσιάζεται η ζωή του Πρίγκιπα-Επισκόπου της πόλης, ο οποίος ήταν αυτός που κέρδιζε από αυτό τον πλούτο της γης. Εκεί στα έγκατα της γης περάσαμε τα σύνορα και μπήκαμε από το υπέδαφος της Αυστρίας, στο υπέδαφος της Γερμανίας!! Φυσικά αυτό το καταλάβαμε από τις σχετικές πινακίδες.

Από εδώ Αυστρία, από εκεί Γερμανία!!
Και φτάσαμε σε ένα σημείο που θα έπρεπε να κατέβουμε επίπεδο. Πως; Μα με τσουλήθρα φυσικά!!!!!

Μια ξύλινη, πολύ μακριά και με μεγάλη κλίση τσουλήθρα. Η ταχύτητα ήταν τόσο μεγάλη που ήσουν σίγουρος ότι ήταν αδύνατο να σταματήσεις και ότι θα «σκάσεις» απέναντι στο βράχο! Για να διαψευστείς δευτερόλεπτα μετά όταν σταμάταγες μια χαρά και απόλυτα ασφαλής!!! Φοβερή εμπειρία!! Και το σπουδαιότερο. Λίγο παρακάτω και άλλη τσουλήθρα, αυτή τη φορά αρκετά μεγαλύτερη!!!! Πανηγύρι!!

Η συνέχεια είχε λίμνη και βαρκάδα! Μια μεγάλη σχεδία μας πέρασε από την άλλη μεριά της λίμνης για να συνεχίσουμε. Σε όλη τη διάρκεια του ολιγόλεπτου «ταξιδιού» τα τοιχώματα γύρω και πάνω μας φωτίζονταν με φώτα που άλλαζαν χρώματα όσο έπαιζε όμορφη, κλασσική μουσική. Από τη λίμνη συνεχίσαμε, περάσαμε και πάλι σύνορα και φτάσαμε στη βάση μιας μεγάλης κυλιόμενης σκάλας! Ευτυχώς γιατί όταν αναλογίστηκα πόσα σκαλιά έπρεπε να ανέβουμε για να φτάσουμε εκεί που μας άφησε το τρενάκι με έκοψε κρύος ιδρώτας. Πάλι το τρενάκι, για έξω αυτή τη φορά και φυσικά η έξοδος ήταν (που αλλού; ) στο μαγαζί με τα αναμνηστικά! Ψώνια για να θυμάσαι την εμπειρία σου, ψώνια για δώρα σ’ αυτούς που αγαπάς, ψώνια γενικώς! Και εμείς σα γνήσια παιδιά της καταναλωτικής κοινωνίας, δε θέλαμε και πολλά παρακάλια για να υποκύψουμε. Έπρεπε όμως να πάμε και στο άλλο αξιοθέατο του χωριού. Το «Κέλτικο χωριό»!!

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

Δίπλα στο ορυχείο, σε μια πλαγιά, έχουν φτιάξει ένα χωριό, όπως θα έπρεπε να είναι 2500 χρόνια πριν! Φυσικά για την κατασκευή του, τον πρώτο λόγο είχαν οι σχετικοί επιστήμονες.

Υπάρχουν καλύβες που χρησίμευαν σα σπίτια

αλλά και εργαστήρια, όπως το ξυλουργείο ή το σιδηρουργείο.

Παρά πέρα ένας φούρνος, δίπλα ένας χώρος σκεπασμένος μεν, αλλά ανοικτός ένα γύρω με μια εστία φωτιάς στη μέση, και ένα θεοσκότεινο κτίριο, που όταν μπαίνεις ακούς μια υποβλητική μουσική, κάτι σαν ψαλμωδίες, ένα αμυδρό φως ανάβει, και τότε βλέπεις σε ένα τετράγωνο λάκκο, βάθους περίπου δύο μέτρων, ένα άρμα και τον νεκρό πάνω του.

Πραγματικά ανατριχιάζεις!

Λίγο πιο ψηλά μια τρύπα στο βράχο, σηματοδοτεί την «είσοδο του αλατωρυχείου».
Σε διάφορα σημεία του χωριού υπάρχουν στημένοι μεγάλοι σκαλιστοί κορμοί, κάτι σα τα ινδιάνικα τοτέμ, αλλού μεμονωμένα και αλλού μερικά μαζί, το ένα δίπλα στο άλλο.

Το χωριό τελειώνει στο χείλος μιας ρεματιάς, όπου τρέχει νερό σχηματίζοντας μικρούς διαδοχικούς καταρράκτες.
Στην είσοδο του χωριού υπάρχει ένα κτίριο, κάτι σαν υποδοχή, με μια μικρή έκθεση, πινακίδες με κάποιες πληροφορίες και πάγκους για να κάτσεις να ξεκουραστείς. Εκεί κάτσαμε κι εμείς να φάμε τα σάντουιτς. Τι κάτσαμε δηλαδή, που τα παιδιά, σαν παιδιά που είναι, δεν κάτσανε καθόλου,

αλλά με το σάντουιτς στο χέρι πήγαν να παίξουν στην «Κέλτικη» παιδική χαρά που είχε εκεί δίπλα.

(συνεχίζεται)​

 

[Nedelja]

Για άλλη μια φορά αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον dimosf για τον κόπο που κάνει να μας γράφει τόσο χρήσιμες και συνοπτικές ιστορίες αλλά και να δηλώσω τη λύπη μου που δυστυχώς κατά τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων δε συνάντησα εκπαιδευτικούς με τόσο αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνουν (παρά μόνο ίσως στο δημοτικό...). Θεωρώ τα παιδιά που συμμετείχαν πολύ τυχερά!

 

[dimosf]

Φεύγοντας και πριν πάρουμε το λεωφορείο, κάναμε άλλη μια στάση για ψώνια. Γεωλογικού ενδιαφέροντος αυτή τη φορά. Λίγο πριν τη στάση ένα ζευγάρι έχει στήσει ένα πάγκο και πουλά πετρώματα και απολιθώματα, σε πολύ καλές τιμές, ομολογώ.
Πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στο κέντρο του Hallein.

Η πόλη είναι χτισμένη σε ένα σημείο που το ποτάμι ανοίγει στα δύο και σχηματίζεται ένα νησί. Η απαρχή της χάνεται στο παρελθόν και η ανάπτυξή της οφειλόταν στα αλατωρυχεία.

Είναι πολύ γραφική, μικρή πόλη με αρκετά μπαρόκ κτίρια και ένα από τα πιο αξιόλογα μουσεία της περιοχής.

Το Μουσείο Κέλτικου Πολιτισμού (KeltenMuseum), επόμενός μας προορισμός.

Βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο ποτάμι και σ’ αυτό εκτίθενται ευρήματα από τη γύρω περιοχή που
δείχνουν ένα πολιτισμό με σπουδαία άνθηση ανθρώπων που ήταν άγριοι και σκληροί πολεμιστές!! Τα ευρήματα είναι κυρίως από ταφές και είναι πολύ ενδιαφέροντα.

Στο ισόγειο έχουν μια αναπαράσταση ενός άρματος, σε φυσικό μέγεθος, με τον πολεμιστή πάνω

και το κομμένο κεφάλι ενός εχθρού κρεμασμένο σ’ αυτό!! Εντύπωση ακόμα προκαλεί το αλατωρυχείο. Σε μια αίθουσα έχουν φτιάξει ένα ομοίωμα ορυχείου, που όταν κοιτάς μέσα βλέπεις στοές σε βάθος δεκάδων μέτρων (!!!) Προσπαθώντας να καταλάβουμε πως το έχουν φτιάξει βρήκαμε πως στηρίζεται σε μια πολύ έξυπνη χρήση καθρεπτών που σου δίνει αυτή την εντυπωσιακή ψευδαίσθηση!!
Δυστυχώς όλα είναι στα Γερμανικά, όπως και το επίσημο website του Μουσείου και σε όλους τους χώρους, με εξαίρεση το ισόγειο, απαγορεύεται η φωτογράφηση.
Πολύ κουρασμένοι γυρίσαμε στο σταθμό για να πάρουμε το τρένο της επιστροφής. Εκεί βρήκα και το σακίδιο που είχαν εν τω μεταξύ αφήσει από το τρένο στην επιστροφή του. Στο ξενοδοχείο αράξαμε δυο ώρες να ξεκουραστούμε και το βράδυ κατεβήκαμε στο κέντρο της παλιάς πόλης. Πρώτα πήγαμε για ένα Αυστριακό Σνίτσελ. Υπέροχο όσο το περιμέναμε!

​

Στη συνέχεια κάναμε βόλτα στην έρημη αλλά πολύ γραφική πόλη και με το λεωφορείο γυρίσαμε στο ξενοδοχείο να ξεκουράσουμε το κουρασμένο μας κορμάκι.

(συνεχίζεται)​

 

[dimosf]

Σάββατο 9 Απριλίου2011
Έχοντας εκπληρώσει τον κύριο σκοπό του ταξιδιού μας με τις επισκέψεις της προηγούμενης μέρας, αφιερώσαμε το Σάββατο αποκλειστικά στην πόλη του Salzburg. Από την προηγουμένη το απόγευμα είχαμε αγοράσει την 24ωρη Salzburg Card την οποία και χρησιμοποιήσαμε για τις μετακινήσεις και τις επισκέψεις μας.
Ένα λεωφορείο μας άφησε έξω από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (Haus der Natur). Από εκεί θα ξεκινούσαμε.

Πολύ εντυπωσιακό μουσείο με συλλογές πετρωμάτων και απολιθωμάτων, ενυδρεία με κάθε λογής υδρόβιους οργανισμούς από όλο τον πλανήτη, τμήματα αφιερωμένα στα διάφορα οικοσυστήματα, τη βιολογία, τη μετεωρολογία, την ανθρωπολογία με ομοιώματα οργάνων και συστημάτων του ανθρώπινου σώματος και ένα ολόκληρο «χειρουργείο» την ώρα επέμβασης (!!!) και άλλα πολλά. Πολύ εντυπωσιακό ήταν και το τμήμα για το διάστημα, με ομοιώματα των γαλαξιών, των διαφόρων ουρανίων σωμάτων αλλά και των επιτευγμάτων του ανθρώπου σε αυτό τον τομέα. Είχε πλάκα το μέρος όπου ζυγιζόσουν σε διάφορες ζυγαριές που έδειχναν το βάρος σου στους διάφορους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, τον Ήλιο και τη Σελήνη!! Πολύ ωραία ήταν και όπου είχε διαδραστικά «παιγνίδια» για την κατανόηση διαφόρων φαινομένων. Εκεί τα παιδιά δεν έλεγαν να ξεκολλήσουν!
Μικρά και μεγάλα παιδιά περάσαμε υπέροχα για αρκετή ώρα. Φυσικά δεν παραλείψαμε, φεύγοντας, μια επίσκεψη στο κατάστημα του Μουσείου.
Γρήγορα-γρήγορα περπατήσαμε μέχρι τη βάση του κάστρου για να πάρουμε το τελεφερίκ για πάνω. Αμ δε! Χαλασμένο!!! Φτου!!

Άντε πάλι σκάλες και απότομη ανηφόρα, μας βγήκε η γλώσσα να ανέβουμε κάνοντας αναγκαστικά πολλές στάσεις θαυμάζοντας την πόλη και το ποτάμι από όλο και πιο ψηλά. Κάθε φορά η εικόνα πιο όμορφη, πιο εντυπωσιακή!!

Μετά από μισή ώρα, με την καρδιά να χτυπάει με τριψήφιο ρυθμό (κανονικό τεστ κοπώσεως!!), μπήκαμε στο κάστρο (Hohensalzburg). Το είχαμε δει αρκετές φορές από κάτω αυτές τις μέρες. Και ήταν πάντα μια εντυπωσιακή εικόνα. Μέσα όμως είναι απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!

Είναι τεράστιο, έχει πολλά κτίρια, έχει δρόμους και πλατείες

και έχει και κάτι μπαλκόνια με θέα προς την πόλη, αλλά και τα γύρω, μοναδικά. Που να πρωτοπάς και τι να πρωτοδείς.

(συνεχίζεται)​

 

[mfish]

Για άλλη μια φορά αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω τον dimosf για τον κόπο που κάνει να μας γράφει τόσο χρήσιμες και συνοπτικές ιστορίες αλλά και να δηλώσω τη λύπη μου που δυστυχώς κατά τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων δε συνάντησα εκπαιδευτικούς με τόσο αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνουν (παρά μόνο ίσως στο δημοτικό...). Θεωρώ τα παιδιά που συμμετείχαν πολύ τυχερά!

δε θα μπορουσα παρα να συμφωνησω απολυτα...Ευχαριστουμε για τα εκπαιδευτικα ταξιδια που μας χαριζεις ....