xenos
Member
- Μηνύματα
- 2.414
- Likes
- 804
- Επόμενο Ταξίδι
- Ν.Α Ασια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Bανουατου/Tαιλανδη
Δαμασκος.
Η σαγηνευτικη πολη της Μ.Ανατολης και πρωτευουσα της Συριας γεματη ναους δαιδαλωδεις αγορες,σοκακια αλλα κυριως ιστορια που αφησε ανεξιτηλα τα σημαδια της ο χρονος και η ιστορια.
Υπαρχει η παληα Δαμασκος που είναι ολη μεσα σε τειχη, και η νεα η μοντερνα.
Εμας μας απασχολησε η παληα γιατι απλα είναι η πιο ομορφη!!
Εγκυκλοπαιδιακα να ξερετε (μπας και παει κανενας σε κανενα τηλεπαιχνιδι) ότι η Δαμασκος κατεχει
τον τιτλο της αρχαιοτερης συνεχως κατοικημενης πολης του κοσμου.
Επιβιωσε ζωντας την ανθρωποτητα σε ολο της το μεγαλειο,και άλλες φορες ζωντας την μες`την αφανεια
(Μαρκ Τουεην)
Εδώ ο χρονος δεν μετριεται με ημερες μηνες και χρονια,αλλα σε αιωνες και χιλιετιες.
(xenos)
Ας ερθουμε όμως και στα δικα μας.
Νωρις το πρωι αποχαιρετησαμε το Αλεππο και με ένα ταξι κατευθυνομαστε στο ΚΤΕΛ που είναι λιγο εκτος πολεως.
Ειχα έναν ενδιασμο όταν ειδα το νεαρο ταριφα να βγαινει εξω από την πολη μηπως δεν καταλαβε καλα και μας παει αυτος στη Δαμασκο με το σαραβαλακι του.
Μας καθυσηχασε όμως ότι καταλαβε και μας παει στο bus station και μας κερασε και τσιγαρακι να χαλαρωσουμε.
Το ΚΤΕΛ είναι μια μεγαλη αλανα και στην εισοδο του θα σας υποδεχτουν μαλλον θα σας την πεσουν ολοι οι κραχτες που θα ελπισουν να πατε με την δικη τους εταιρια στον προορισμο σας.
Τα λεωφορεια είναι αξιοπρεπεστατα και το δικο μας δεν εχει πανω από καμμια 15 ατομα κοσμο.
Είμαστε οι μοναδικοι τουριστες και μας ζητουν τα διαβατηρια μας.
Τα δινουμε σε έναν τυπο που τα παιρνει να τα ελεγξει εκτος λεωφορειου ενώ αμεσως το λεωφορειο ξεκινα και μας πιανει κιτρινος πυρετος χωρις τα διαβατηρια,μαζι μας
Ευτυχως το λεωφορειο σταματα στη εξοδο της αλανας μεχρι να μας επιστραφουν,και απολυτως χαλαροι μετακομιζουμε στα πιο πισω καθισματα που ηταν εντελως αδεια,και πιανουμε 2 σειρες ολες δικιες μας απλωνοντας την αριδα μας.
Σε λιγο ο εισπρακτορας μας κερναει καραμελιτσα και μας δινει πλαστικα ποτηρακια κερνωντας μας νερο-(θα προτιμουσα τσαι αλλα μην το παρακανουμε κι ολας).
Το άλλο απιθανο που συνεβει ηταν να βγαλει ένα αρωματικο σπρευ και να ψεκαζει ολο το λεωφορειο,που ουτως η αλλιως δεν ειχε καμμια βαρια μυρωδια.
Λαγοκοιμησμενοι μετα από 4 ωρες και χωρις απροοπτα φτασαμε στο ΚΤΕΛ της Δαμασκου που είναι κι`αυτό λιγο εκτος πολεως.
Αμεσως μας την πεφτει η ευγενικη φαρα των ταξιτζηδων προθυμοι να μας πανε στη Δαμασκο με το αζημειωτο και το παζαρι της τιμης ξεκινα ενώ ενας παππους ταριφας ως δια μαγειας μας πακεταρη εμας και τα μπαγαζια μας αφηνωντας σιξυλους τους υπολοιπους και ξεκιναμε για την πρωτευουσα της Συριας.
Το ξενοδοχειο μας βρισκεται μεσα στην παληα Δαμασκο και συγκεκριμενα κοντα σε μια από τις επτα πυλες της.
Την Μπαμπ Τουμα.
Σε σοκκακια και πλακοστρωτα προχωραμε και σε λιγο μια στενη εισοδο μας αποκαλυπτει ένα μικρο παλατακι που είναι το ξενοδοχειο μας.
Πανεμορφο κι αυτό.
Η Ρενατα θυμαται και την παραμικρη λεπτομερια και για το που βρισκοταν το ξενοδοχειο αλλα και για το που είναι το καθετι μεσα στα δαιδαλωδη στενακια της Δαμασκου.
Η εχεις ξεναγο η δεν εχεις ρε παιδι μου!!!!
Η περιπλανηση της παλαιας πολης της Δαμασκου ξεκινα και θυμιζει Αλεππο με μικρα μαγαζακια να πουλουν διαφορα τοπικα προιοντα και καλοκαρδους ανθρωπους να μας χαμογελουν και να παιρνουν το καλο τους υφος μπροστα στη φωτογραφικη μας μηχανη.
Στους Συριους αρεσουν πολύ οι φωγραφιες όχι όμως στις μαντηλοφορεμενες Συριες που πρεπει να σκαρφιστεις διαφορα κολπα για να τις φωτογραφισεις χωρις τη θεληση τους. (είμαι αδιακριτος τι να κανουμε).!!
Το τοπικο χρωμα υπαρχει παντου όπως ένα παληο ποδηλατο αραγμενο σε ένα τοιχο να είναι φορτωμενο με λογης λογης ζαρζαβατικα.
Με το λουστρακο να περιμενει να σου γυαλισει τα παπουτσια,καποιος άλλος στο μικρο του μαγαζακι να πλεκει καλαθια,
και ο σιδερας να κοπαναει με δυναμη στο αμονι το σφυρι του ισιωνοντας τις παληες λαμαρινες.
Η πρωτη σταση μας ηταν να δω ένα πανεμορφο ξενοδοχειο που ειχε υποψιν της η Ρενατα,μπαινουμε μεσα ανενοχλητοι και τραβαμε πολλες φωτογραφιες εξερευνοντας το χωρο.
Αρχοντια και παλαιο κλασσικο-αραβικο δενουν αρμονικα και φτιαχνουν μια μοναδικη γοητεια
Το SHAHBANDAR PALACE είναι απλα πανεμορφο.
Η ειδικοτητα μας όμως δεν είναι τα πενταστερα και συνεχιζουμε το δρομο μας στην ευθεια οδο που συναντουμε το σπιτι του Ανανια,εκει που φυγαδευτικε ο Αποστολος Παυλος.
Κατεβαινοντας μερικα σκαλια υπαρχει και ομωνυμη εκκλησια.
Συνεχιζοντας τη βολτα μας νομιζω ότι εχω φωτογραφισει τους περισσοτερους μιναρεδες της ζωης μου.
Τους ξετρυπωνεις κοιτοντας πανω από τις στεγες των σπιτιων να ξεπροβαλουν αναμεσα από τις κληματαριες.
Σε λιγο θα ακουσεις και το μουεζινη να δινει το προσταγμα για την προσευχη.
Ενώ παραλληλα θα ακουσεις και τις καμπανες να καλουν τους πιστους στην εκκλησια.
Μ`αρεσουνε κατι τετοια δινουν διαφορετικοτητα από τη χωρα που ζω.
Αναμεσα από τα μεθυστικα αρωματα των ναργιλεδων των γιασεμιων και των μπαχαρικων καθομαστε σε ένα παραδοσιακο καφενειο να πιουμε το τσαι μας.
Ευκαρια να καπνισουμε και λιγο ναργιλε.
Εκει ολοι καπνιζουν,έτσι είναι η κουλτουρα τους,μια κουλτουρα που μας αρεσει.
Λιγο πριν ξεκινηση η αγορα Χαμιντιγιε έτσι λενε τα σουκς της Δαμασκου μπαινουμε να θαυμασουμε το μαγαλο τζαμι Ομεγιαδων.
Και δω εχει το ιδιο ονομα όπως και στο Χαλεπι.
Είναι ξακουστο σε ολη την αραβικη χερσονησο και μαζευει πολλους πιστους και από άλλες χωρες για να προσκυνησουν το δικο τους θεο.
Δεν μενουμε για πολύ θα ξαναεπιστρεψουμε και την επομενη μερα να το ξαναδουμε,ισως το απογευμα που ισως εχει λιγοτερο κοσμο και πιο ομορφες εικονες.
Τρυπωνουμε στα σουκς που είναι πιο φαρδια και πιο ψηλα από του αλεππο.
Ένα ανθρωπινο ποταμι κυλαει μεσα σ`αυτά που ψωνιζει χαζευει κουβεντιαζει τρωει και γενικος περναει την ωρα του μεσα σ`αυτην τη απιστευτη ποικιλια αγαθων.
Υπαρχει η περιοχη με τα ρουχα,τα χρυσοχοοια τα αντικαδικα τα φαγωσιμα και τα πασης φυσεως εμπορικα χαλιων υφασματων κιλιμιων.
Που να πρωτοπας και τι να πρωτοδεις,παρασυρεσε από το πληθος, από τις μυρωδιες και τα χρωματα.
Οι μαγαζατορες θα σε ρωτησουν από πού εισαι και θα σε κερασουν τσαι,και σιγουρα θα σου πουν και ένα καλο λογο, οποιονδηποτε σκοπο και ναχουν εμπορικο φιλικο η και τα δυο μαζι.
Υπαρχουν ακομα και μικρα μαγαζακια που είναι αρωματοπολεια που σε ομορφα μπουκαλακια θα γεμισουν το αρωμα που θα επιλεξεις γιασεμι γαρδενια τριανταφυλλο κλπ.
Έτσι είναι ο δικος τους χοντος εκει λιλιπουτειος ένα μαγαζακι που ισα το πιανει το ματι σου, αλλα ομορφο,και με μερακι όπως όλα αλλωστε.
Φυσικα υπαρχουν και τα μαγαζια μοδας με ρουχα αντρικα και γυναικια που μαλλον δεν θα ψωνισετε, αλλα όλα τα καινουργια σχεδια μαντηλας σιγουρα υπαρχουν και θα τα δειτε.
Πανω στο διαβα μας συνανταμε και τον περιβοητο Μπεχτας (bakdash).
Το ζαχαροπλαστειο της Δαμασκου που είναι ανοιχτο από το 1895.
Έτσι εγραφε το κουταλακι επανω.
Το οποιο κουταλακι αποφασισε να ερθει στην Ελλαδα ως σουβενιρ.
O κοσμος πολυς και μεσα και εξω από το μαγαζι.
Στην βιτρινα του βουνα από παγωτο κρεμα κανουν και τους πιο δυσπιστους τουριστες και περαστικους να σκεφτουν για ελαχιστα δευτερολεπτα αν θα ενδωσουν στη γαστριμαργικη γευση του.
Φυσικα μπαινουμε μεσα αερα-πατερα και στρογγυλοκαθομαστε στο πρωτο αδειο τραπεζακι που βρισκουμε.
Ο σερβιτορος είναι σβελτος και σε λιγη ωρα απολαμβανουμε ένα παγωτο καιμακι—χτυπημενο παντα σε ένα τεραστιο καδο με γουδοχερι-- και από πανω πασπαλισμενο με φυστικι.!!!
Είναι αγλυκο δεν σε λιγωνει και φυσικα μετα εχει σειρα ένα μπολακι κρεμα με κερασια που κι αυτή εξαφανιζεται με γρηγορους ρυθμους.
Τις κολασμενες γευσεις στο παραδεισο του Μπεχτας τις τιμησαμε ολες τις μερες που ημαστε στη Δαμασκο ως αναποσπαστο κομματι της καθημερινης μας εξορμησης.
(τα κουταλακια μας τα χαρισαν οι σερβιτοροι αφου γιναμε καθημερινοι πελατες…..όχι για να μη λετε δηλαδη).
Στη χαμιντιγιε με τα ατελειωτα σουκς και τα κάθε λογης αγαθα υπαρχουν επισης και πολλα χρυσοχοοια.
Οι διαφορες με τα δικα μας είναι δυο.
Η πρωτη είναι ότι στα ελληνικα χρυσοχοοια δεν παταει ανθρωπος εκτος κι`αν παιζει καμμια βαφτιση η κανας γαμος και πας για τα υποχρεωτικα μεταλλα.
Εκει καλες μου φιλες οι μαντηλοδεμενες και ολοκληρωτικα μαυροντυμενες ψωνιζουν του σκοτωμου.
Ο θεος ξερει τι κρυβεται κατω από τις κελεμπιες.!!
Η άλλη διαφορα είναι ότι όλα τα κοσμηματα τους κυριως είναι 21 καρατιων,ενώ εδώ στην Ελλαδα εναι τα περισσοτερα 14 η 18 καρατια,και οι τιμες είναι “που σε πονει και που σε σφαζει.”
Επισης υπαρχουν και πολλα αντικαδικα…… μα παρα πολλα.
Ψαχνεις πχ να βρεις σκαλιστο μπουρι σομπας????……ε θα το βρεις!!
Ψαχνεις να βρεις κηροπηγιο μανουαλι 250 χρονων?????….εκει είναι εσενα περιμενει.!!
Ψαχνεις λαμπα πορτατιφ παραδοσιακη γιατι δεν κανεις χωρις αυτην????….και τετοιο εχουμε!!
Ψαχνεις νομισμα με κονκισταδορες η καποιο ελληνικο χαρτονομισμα απ`το παλαι βασιλειο της ελλαδος????…..εκει τοχουνε και σε περιμενει για παζαρι.
Τα παντα όλα λεμε.!!
Αν η Ταιλανδη είναι γνωστη για το μασαζ της,η Συρια είναι ακουστη για το χαμαμ της!!!!
Η σαγηνευτικη πολη της Μ.Ανατολης και πρωτευουσα της Συριας γεματη ναους δαιδαλωδεις αγορες,σοκακια αλλα κυριως ιστορια που αφησε ανεξιτηλα τα σημαδια της ο χρονος και η ιστορια.
Υπαρχει η παληα Δαμασκος που είναι ολη μεσα σε τειχη, και η νεα η μοντερνα.
Εμας μας απασχολησε η παληα γιατι απλα είναι η πιο ομορφη!!
Εγκυκλοπαιδιακα να ξερετε (μπας και παει κανενας σε κανενα τηλεπαιχνιδι) ότι η Δαμασκος κατεχει
τον τιτλο της αρχαιοτερης συνεχως κατοικημενης πολης του κοσμου.
Επιβιωσε ζωντας την ανθρωποτητα σε ολο της το μεγαλειο,και άλλες φορες ζωντας την μες`την αφανεια
(Μαρκ Τουεην)
Εδώ ο χρονος δεν μετριεται με ημερες μηνες και χρονια,αλλα σε αιωνες και χιλιετιες.
(xenos)
Ας ερθουμε όμως και στα δικα μας.
Νωρις το πρωι αποχαιρετησαμε το Αλεππο και με ένα ταξι κατευθυνομαστε στο ΚΤΕΛ που είναι λιγο εκτος πολεως.
Ειχα έναν ενδιασμο όταν ειδα το νεαρο ταριφα να βγαινει εξω από την πολη μηπως δεν καταλαβε καλα και μας παει αυτος στη Δαμασκο με το σαραβαλακι του.
Μας καθυσηχασε όμως ότι καταλαβε και μας παει στο bus station και μας κερασε και τσιγαρακι να χαλαρωσουμε.
Το ΚΤΕΛ είναι μια μεγαλη αλανα και στην εισοδο του θα σας υποδεχτουν μαλλον θα σας την πεσουν ολοι οι κραχτες που θα ελπισουν να πατε με την δικη τους εταιρια στον προορισμο σας.
Τα λεωφορεια είναι αξιοπρεπεστατα και το δικο μας δεν εχει πανω από καμμια 15 ατομα κοσμο.
Είμαστε οι μοναδικοι τουριστες και μας ζητουν τα διαβατηρια μας.
Τα δινουμε σε έναν τυπο που τα παιρνει να τα ελεγξει εκτος λεωφορειου ενώ αμεσως το λεωφορειο ξεκινα και μας πιανει κιτρινος πυρετος χωρις τα διαβατηρια,μαζι μας
Ευτυχως το λεωφορειο σταματα στη εξοδο της αλανας μεχρι να μας επιστραφουν,και απολυτως χαλαροι μετακομιζουμε στα πιο πισω καθισματα που ηταν εντελως αδεια,και πιανουμε 2 σειρες ολες δικιες μας απλωνοντας την αριδα μας.
Σε λιγο ο εισπρακτορας μας κερναει καραμελιτσα και μας δινει πλαστικα ποτηρακια κερνωντας μας νερο-(θα προτιμουσα τσαι αλλα μην το παρακανουμε κι ολας).
Το άλλο απιθανο που συνεβει ηταν να βγαλει ένα αρωματικο σπρευ και να ψεκαζει ολο το λεωφορειο,που ουτως η αλλιως δεν ειχε καμμια βαρια μυρωδια.
Λαγοκοιμησμενοι μετα από 4 ωρες και χωρις απροοπτα φτασαμε στο ΚΤΕΛ της Δαμασκου που είναι κι`αυτό λιγο εκτος πολεως.
Αμεσως μας την πεφτει η ευγενικη φαρα των ταξιτζηδων προθυμοι να μας πανε στη Δαμασκο με το αζημειωτο και το παζαρι της τιμης ξεκινα ενώ ενας παππους ταριφας ως δια μαγειας μας πακεταρη εμας και τα μπαγαζια μας αφηνωντας σιξυλους τους υπολοιπους και ξεκιναμε για την πρωτευουσα της Συριας.
Το ξενοδοχειο μας βρισκεται μεσα στην παληα Δαμασκο και συγκεκριμενα κοντα σε μια από τις επτα πυλες της.
Την Μπαμπ Τουμα.
Σε σοκκακια και πλακοστρωτα προχωραμε και σε λιγο μια στενη εισοδο μας αποκαλυπτει ένα μικρο παλατακι που είναι το ξενοδοχειο μας.
Πανεμορφο κι αυτό.
Η Ρενατα θυμαται και την παραμικρη λεπτομερια και για το που βρισκοταν το ξενοδοχειο αλλα και για το που είναι το καθετι μεσα στα δαιδαλωδη στενακια της Δαμασκου.
Η εχεις ξεναγο η δεν εχεις ρε παιδι μου!!!!
Η περιπλανηση της παλαιας πολης της Δαμασκου ξεκινα και θυμιζει Αλεππο με μικρα μαγαζακια να πουλουν διαφορα τοπικα προιοντα και καλοκαρδους ανθρωπους να μας χαμογελουν και να παιρνουν το καλο τους υφος μπροστα στη φωτογραφικη μας μηχανη.
Στους Συριους αρεσουν πολύ οι φωγραφιες όχι όμως στις μαντηλοφορεμενες Συριες που πρεπει να σκαρφιστεις διαφορα κολπα για να τις φωτογραφισεις χωρις τη θεληση τους. (είμαι αδιακριτος τι να κανουμε).!!
Το τοπικο χρωμα υπαρχει παντου όπως ένα παληο ποδηλατο αραγμενο σε ένα τοιχο να είναι φορτωμενο με λογης λογης ζαρζαβατικα.
Με το λουστρακο να περιμενει να σου γυαλισει τα παπουτσια,καποιος άλλος στο μικρο του μαγαζακι να πλεκει καλαθια,
και ο σιδερας να κοπαναει με δυναμη στο αμονι το σφυρι του ισιωνοντας τις παληες λαμαρινες.
Η πρωτη σταση μας ηταν να δω ένα πανεμορφο ξενοδοχειο που ειχε υποψιν της η Ρενατα,μπαινουμε μεσα ανενοχλητοι και τραβαμε πολλες φωτογραφιες εξερευνοντας το χωρο.
Αρχοντια και παλαιο κλασσικο-αραβικο δενουν αρμονικα και φτιαχνουν μια μοναδικη γοητεια
Το SHAHBANDAR PALACE είναι απλα πανεμορφο.
Η ειδικοτητα μας όμως δεν είναι τα πενταστερα και συνεχιζουμε το δρομο μας στην ευθεια οδο που συναντουμε το σπιτι του Ανανια,εκει που φυγαδευτικε ο Αποστολος Παυλος.
Κατεβαινοντας μερικα σκαλια υπαρχει και ομωνυμη εκκλησια.
Συνεχιζοντας τη βολτα μας νομιζω ότι εχω φωτογραφισει τους περισσοτερους μιναρεδες της ζωης μου.
Τους ξετρυπωνεις κοιτοντας πανω από τις στεγες των σπιτιων να ξεπροβαλουν αναμεσα από τις κληματαριες.
Σε λιγο θα ακουσεις και το μουεζινη να δινει το προσταγμα για την προσευχη.
Ενώ παραλληλα θα ακουσεις και τις καμπανες να καλουν τους πιστους στην εκκλησια.
Μ`αρεσουνε κατι τετοια δινουν διαφορετικοτητα από τη χωρα που ζω.
Αναμεσα από τα μεθυστικα αρωματα των ναργιλεδων των γιασεμιων και των μπαχαρικων καθομαστε σε ένα παραδοσιακο καφενειο να πιουμε το τσαι μας.
Ευκαρια να καπνισουμε και λιγο ναργιλε.
Εκει ολοι καπνιζουν,έτσι είναι η κουλτουρα τους,μια κουλτουρα που μας αρεσει.
Λιγο πριν ξεκινηση η αγορα Χαμιντιγιε έτσι λενε τα σουκς της Δαμασκου μπαινουμε να θαυμασουμε το μαγαλο τζαμι Ομεγιαδων.
Και δω εχει το ιδιο ονομα όπως και στο Χαλεπι.
Είναι ξακουστο σε ολη την αραβικη χερσονησο και μαζευει πολλους πιστους και από άλλες χωρες για να προσκυνησουν το δικο τους θεο.
Δεν μενουμε για πολύ θα ξαναεπιστρεψουμε και την επομενη μερα να το ξαναδουμε,ισως το απογευμα που ισως εχει λιγοτερο κοσμο και πιο ομορφες εικονες.
Τρυπωνουμε στα σουκς που είναι πιο φαρδια και πιο ψηλα από του αλεππο.
Ένα ανθρωπινο ποταμι κυλαει μεσα σ`αυτά που ψωνιζει χαζευει κουβεντιαζει τρωει και γενικος περναει την ωρα του μεσα σ`αυτην τη απιστευτη ποικιλια αγαθων.
Υπαρχει η περιοχη με τα ρουχα,τα χρυσοχοοια τα αντικαδικα τα φαγωσιμα και τα πασης φυσεως εμπορικα χαλιων υφασματων κιλιμιων.
Που να πρωτοπας και τι να πρωτοδεις,παρασυρεσε από το πληθος, από τις μυρωδιες και τα χρωματα.
Οι μαγαζατορες θα σε ρωτησουν από πού εισαι και θα σε κερασουν τσαι,και σιγουρα θα σου πουν και ένα καλο λογο, οποιονδηποτε σκοπο και ναχουν εμπορικο φιλικο η και τα δυο μαζι.
Υπαρχουν ακομα και μικρα μαγαζακια που είναι αρωματοπολεια που σε ομορφα μπουκαλακια θα γεμισουν το αρωμα που θα επιλεξεις γιασεμι γαρδενια τριανταφυλλο κλπ.
Έτσι είναι ο δικος τους χοντος εκει λιλιπουτειος ένα μαγαζακι που ισα το πιανει το ματι σου, αλλα ομορφο,και με μερακι όπως όλα αλλωστε.
Φυσικα υπαρχουν και τα μαγαζια μοδας με ρουχα αντρικα και γυναικια που μαλλον δεν θα ψωνισετε, αλλα όλα τα καινουργια σχεδια μαντηλας σιγουρα υπαρχουν και θα τα δειτε.
Πανω στο διαβα μας συνανταμε και τον περιβοητο Μπεχτας (bakdash).
Το ζαχαροπλαστειο της Δαμασκου που είναι ανοιχτο από το 1895.
Έτσι εγραφε το κουταλακι επανω.
Το οποιο κουταλακι αποφασισε να ερθει στην Ελλαδα ως σουβενιρ.
O κοσμος πολυς και μεσα και εξω από το μαγαζι.
Στην βιτρινα του βουνα από παγωτο κρεμα κανουν και τους πιο δυσπιστους τουριστες και περαστικους να σκεφτουν για ελαχιστα δευτερολεπτα αν θα ενδωσουν στη γαστριμαργικη γευση του.
Φυσικα μπαινουμε μεσα αερα-πατερα και στρογγυλοκαθομαστε στο πρωτο αδειο τραπεζακι που βρισκουμε.
Ο σερβιτορος είναι σβελτος και σε λιγη ωρα απολαμβανουμε ένα παγωτο καιμακι—χτυπημενο παντα σε ένα τεραστιο καδο με γουδοχερι-- και από πανω πασπαλισμενο με φυστικι.!!!
Είναι αγλυκο δεν σε λιγωνει και φυσικα μετα εχει σειρα ένα μπολακι κρεμα με κερασια που κι αυτή εξαφανιζεται με γρηγορους ρυθμους.
Τις κολασμενες γευσεις στο παραδεισο του Μπεχτας τις τιμησαμε ολες τις μερες που ημαστε στη Δαμασκο ως αναποσπαστο κομματι της καθημερινης μας εξορμησης.
(τα κουταλακια μας τα χαρισαν οι σερβιτοροι αφου γιναμε καθημερινοι πελατες…..όχι για να μη λετε δηλαδη).
Στη χαμιντιγιε με τα ατελειωτα σουκς και τα κάθε λογης αγαθα υπαρχουν επισης και πολλα χρυσοχοοια.
Οι διαφορες με τα δικα μας είναι δυο.
Η πρωτη είναι ότι στα ελληνικα χρυσοχοοια δεν παταει ανθρωπος εκτος κι`αν παιζει καμμια βαφτιση η κανας γαμος και πας για τα υποχρεωτικα μεταλλα.
Εκει καλες μου φιλες οι μαντηλοδεμενες και ολοκληρωτικα μαυροντυμενες ψωνιζουν του σκοτωμου.
Ο θεος ξερει τι κρυβεται κατω από τις κελεμπιες.!!
Η άλλη διαφορα είναι ότι όλα τα κοσμηματα τους κυριως είναι 21 καρατιων,ενώ εδώ στην Ελλαδα εναι τα περισσοτερα 14 η 18 καρατια,και οι τιμες είναι “που σε πονει και που σε σφαζει.”
Επισης υπαρχουν και πολλα αντικαδικα…… μα παρα πολλα.
Ψαχνεις πχ να βρεις σκαλιστο μπουρι σομπας????……ε θα το βρεις!!
Ψαχνεις να βρεις κηροπηγιο μανουαλι 250 χρονων?????….εκει είναι εσενα περιμενει.!!
Ψαχνεις λαμπα πορτατιφ παραδοσιακη γιατι δεν κανεις χωρις αυτην????….και τετοιο εχουμε!!
Ψαχνεις νομισμα με κονκισταδορες η καποιο ελληνικο χαρτονομισμα απ`το παλαι βασιλειο της ελλαδος????…..εκει τοχουνε και σε περιμενει για παζαρι.
Τα παντα όλα λεμε.!!
Αν η Ταιλανδη είναι γνωστη για το μασαζ της,η Συρια είναι ακουστη για το χαμαμ της!!!!
