galateia
Member
- Μηνύματα
- 9
- Likes
- 131
Με την Μαργαρίτα, τον Αναστάση και τον Αντώνη, είχαμε την (όχι και τόσο πετυχημένη) ιδέα να επιλέξουμε το Bansko στη Βουλγαρία για το ταξιδάκι που σχεδιάζαμε για τις φετινές γιορτές.
Η αφετηρία μας ήταν η Αθήνα, και η Θεσσαλονίκη θα ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός μας για να μπορέσουμε να πάμε στη συνέχεια με το λεωφορείο στη Σόφια και στο Bansko. Φυσικά, δεν χάσαμε την ευκαιρία να χαρούμε τις δύο μέρες που θα περνούσαμε εκεί, μία στην αρχή και μία στο τέλος της εκδρομής, και να απολαύσουμε ξανά αυτή την όμορφη πολή.
Πήγαμε ως εκεί αεροπορικώς με τη Skyexpress, και το εισιτήριο μας κόστισε περίπου 85€ μαζί με παραδοτέα αποσκευή. Και για τους τέσσερίς μας δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμασταν την πόλη, όμως εγώ είχα να πάω από έφηβη και ανυπομονούσα πολύ να βιώσω την εμπειρία της Θεσσαλονίκης ως φοιτήτρια πια.
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023
Όταν φτάσαμε το μεσημεράκι τεμπελιάσαμε και δεν ψάξαμε πληροφορίες για τα ωράρια και την τιμή για το λεωφορείο που φτάνει ως το κέντρο της πόλης, πήραμε απευθείας ταξί έξω από το αεροδρόμιο με τη στάνταρ τιμή των 25€.
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην πόλη ζήσαμε τη ζεστή φιλοξενία της: ο οδηγός του ταξί μας καλωσόρισε στη Θεσσαλονίκη, ρώτησε για το ταξίδι μας, πρότεινε που να φάμε, πήρε τηλέφωνο μέχρι και έναν φίλο του που είναι τακτικός επισκέπτης του Bansko για να τον ρωτήσει περισσότερες πληροφορίες.
Μετά από μία μικρή αναποδιά λόγω λάθος διεύθυνσης, φτάσαμε στο διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, το οποίο βρισκόταν λίγο εκτός κέντρου, κοντά στα κτελ. Αφού τακτοποιηθήκαμε, πήραμε το λεωφορείο 12 και πήγαμε σιγά σιγά προς το κέντρο προς αναζήτηση μεσημεριανού.
Κατεβήκαμε από το λεωφορείο λίγο πιο νωρίς από ότι υπολογίζαμε λόγω της ανυπόφορης κίνησης, και εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία για να κάνουμε πρώτη φορά την κλασική βόλτα στην παραλία. Πετύχαμε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος και τα χρώματα ήταν πανέμορφα.
Περάσαμε από την Πλατεία Αριστοτέλους, που ήταν στολισμένη χριστουγεννιάτικα και από μακριά είδαμε και τον Λευκό Πύργο. Περπατώντας παραλιακά σιγά σιγά φτάσαμε στο Brothers in Law στην Παύλου Μελά, το κλασικό Θεσσαλονικιώτικο μπεργκεράδικο που μας είχαν προτείνει πολλοί φίλοι που έχουν επισκεφθεί την πόλη. Είχε τεράστια ποικιλία σε μπεργκεράκια, από πιο ιδιαίτερα, για παράδειγμα με συνδυασμό κατσικίσιου τυριού με μαρμελάδα ροδάκινο, μέχρι πιο απλά, και ήταν όλα πεντανόστιμα. Και φυσικά μετά το φαγητό μας ήρθε όρεξη για γλυκό.
Έτσι καταλήξαμε στο Cookie Man, στην οδό Μακένζι Κινγκ στην Αγία Σοφία το οποίο μόνο και μόνο με τη βιτρίνα του και τις άπειρες γεύσεις cookie μας ξετρελανε.
Είχε πλέον βραδιάσει, οπότε κάναμε μια τελευταία βόλτα στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας που ήταν όμορφα στολισμένος και επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση.
Τα σχέδιά μας για το βράδυ περιλάμβαναν χαλαρή έξοδο. Αρχικά είχαμε στο μυαλό μας τα λαδάδικα, όμως κάποιοι γνωστοί που σπουδάζουν στην πόλη μας είπαν πως τα περισσότερα φοιτητικά και νεανικά στέκια βρίσκονται στην Καμάρα, πίσω από τη Ροτόντα. Φτάσαμε ως εκεί πολύ εύκολα και γρήγορα με λεωφορείο που πήραμε κοντά στο σπίτι. Δυστυχώς, οι συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης δεν συμπεριλαμβάνονται ακόμη στις οδηγίες των Google Maps, οπότε χρειάστηκε να κατεβάσουμε το Moovit καθώς και την εφαρμογή του ΟΑΣΘ για βοήθεια με τις διαδρομές με λεωφορεία στην πόλη.
Τα μαγαζιά που μας είχαν προτείνει ήταν η Ραστώνη, το Belleville και το Colombia, και εμείς επιλέξαμε το τρίτο. Είχε τραπεζάκια και μέσα, αλλά ο καλός καιρός μας επέτρεψε να κάτσουμε έξω, κάτω από τις σόμπες. Ήπιαμε κρασάκι και αράξαμε με συνοδεία λατινοαμερικάνικης μουσικής.
Φεύγοντας περάσαμε ξανά από την Καμάρα και κατεβήκαμε μέχρι τον πεζόδρομο της Ναυαρίνου. Εκεί βρήκαμε πολλά φαγάδικα, και πήραμε από ένα κομμάτι πίτσα στο χέρι με 1,5€, το οποίο όπως είχαμε δει είναι κλασικό street food της Θεσσαλονίκης, σε πολλές γωνίτσες και στενάκια είχαμε δει αντίστοιχα μαγαζάκια.
Αράξαμε στα παγκάκια του πεζοδρόμου για να φάμε και επιστρέψαμε σπίτι για να ξεκουραστούμε και να πάμε την επόμενη μέρα στη Σόφια.
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023
Επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη από το Μπάνσκο το βράδυ της Κυριακής μετά από ταξίδι 7 ωρών με ανταπόκριση στην πόλη Blagoevgrad. Πήραμε από τον Σταθμό Υπεραστικών Λεωφορείων Μακεδονία το λεωφορείο 1Ν μέχρι το κέντρο της πόλης και κάναμε check-in στο Ξενοδοχείο Καστοριά που είχαμε κλείσει, με 50€ για μία βραδιά. Το βασικό αρνητικό του ήταν τα κοινόχρηστα μπάνια, όμως η πολύ κεντρική τοποθεσία του, πάνω στην Εγνατία, μας αποζημίωσε. Αφού τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε για ένα χαλαρό κρασάκι κοντά στο ξενοδοχείο, στο μεζεδοπωλείο Τζαμάλα. Δοκιμάσαμε πεντανόστιμα μεζεδάκια, και χαρήκαμε την επιστροφή μας στην Ελλάδα σε αυτό το μαγαζί με ωραίο κόσμο και ζεστή ατμόσφαιρα.
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023
Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και αφού αφήσαμε το δωμάτιό μας στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε τις βόλτες για να απολαύσουμε την τελευταία μας μέρα στη Θεσσαλονίκη. Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας κι έτσι το εκμεταλλευτήκαμε για να το ζήσουμε σαν τουρίστες και να δούμε τα βασικά σημεία της πόλης. Εφοδιαστήκαμε με ένα καφεδάκι στο χέρι – επιτέλους φρέντο – και κατεβήκαμε με τα πόδια στη Λεωφόρο Νίκης, στο λιμάνι για να ξεκινήσαμε την κλασική παραλιακή βόλτα.
Η θερμοκρασία ήταν υπερβολικά υψηλή για 9 Ιανουαρίου, κι έτσι χαρήκαμε τον ήλιο και την περατζάδα μέχρι που φτάσαμε στον Λευκό Πύργο.
Προχωρώντας συναντήσαμε το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ακόμη παρακάτω την σχετικά καινούργια προσθήκη, το γλυπτό με τις ομπρέλες.
Η βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι πάντα ευκαιρία για χαλάρωση, οι ρυθμοί είναι πάντα ήρεμοι και η ατμόσφαιρα ξέγνοιαστη, με ποδηλάτες να περνούν, ζευγάρια και οικογένειες να κάνουν τη βόλτα τους, τουρίστες να βγάζουν φωτογραφίες.
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο κάτω από τις ομπρέλες και τραβήξαμε σαν σωστοί τουρίστες τις απαραίτητες φωτογραφίες, αφήσαμε την παραλία και χωθήκαμε στα στενάκια της πόλης, με τα ωραία μαγαζάκια, τη ζεστή ατμόσφαιρα και το εντυπωσιακό street art.
Επόμενη στάση ήταν κάτι που σίγουρα δεν έπρεπε να χάσουμε από τη Θεσσαλονίκη, η μπουγάτσα του Γιάννη. Καπαρώσαμε ένα τραπεζάκι έξω, και δοκιμάσαμε τις ολόφρεσκες μπουγάτσες και το απολαυστικότατο κρουασάν με ζαμπόν τυρί.
Αφού ευχαριστηθήκαμε τις μπουγατσούλες μας και πήραμε δυνάμεις, ανεβήκαμε προς την Τσιμισκή για μια τελευταία βόλτα στα μαγαζιά πριν φύγουμε. Kάναμε μία ακόμη στάση στο Cookie Man για να εφοδιαστούμε με τα αγαπημένα μας cookie για την Αθήνα, χαζέψαμε τις βιτρίνες, και σιγά σιγά φτάσαμε στο Tarantino, το επίσης κλασικό μπεργκεράδικο της πόλης όπου σκοπεύαμε να γευματίσουμε. Έχουμε μεν το ίδιο και στην Αθήνα, στο Κουκάκι, αλλά στη Θεσσαλονίκη έχει άλλη χάρη. Η αισθητική του μαγαζιού είναι πολύ ξεχωριστή και τα μπεργκεράκια φανταστικά.
Με αυτό το γεύμα κλείσαμε την επίσκεψη μας στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη, πήραμε τα πράγματά μας από το ξενοδοχείο, και πήραμε από την Εγνατία το λεωφορείο 01Χ για το αεροδρόμιο, το οποίο δυστυχώς ήταν γεμάτο και μας ταλαιπώρησε λίγο.
Στο ταξίδι μας αυτό καταλάβαμε πως δεν είναι ψέμα το κλισέ για τη Θεσσαλονίκη, πως όλα κινούνται χαλαρά και ο αέρας είναι αλλιώτικος από αυτόν στην πρωτεύουσα. Απολαύσαμε πάρα πολύ τον χρόνο που περάσαμε στην πόλη, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν την χορτάσαμε σε αυτές τις τρεις κουτσουρεμένες μερούλες που είχαμε στη διάθεσή μας. Είμαστε σίγουροι πως σύντομα θα βρούμε κάποια αφορμή για να μας φέρει πίσω, γιατί μένουν ακόμα πολλά να δούμε – και να φάμε – σε αυτή την πόλη.
Η αφετηρία μας ήταν η Αθήνα, και η Θεσσαλονίκη θα ήταν ο ενδιάμεσος σταθμός μας για να μπορέσουμε να πάμε στη συνέχεια με το λεωφορείο στη Σόφια και στο Bansko. Φυσικά, δεν χάσαμε την ευκαιρία να χαρούμε τις δύο μέρες που θα περνούσαμε εκεί, μία στην αρχή και μία στο τέλος της εκδρομής, και να απολαύσουμε ξανά αυτή την όμορφη πολή.
Πήγαμε ως εκεί αεροπορικώς με τη Skyexpress, και το εισιτήριο μας κόστισε περίπου 85€ μαζί με παραδοτέα αποσκευή. Και για τους τέσσερίς μας δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμασταν την πόλη, όμως εγώ είχα να πάω από έφηβη και ανυπομονούσα πολύ να βιώσω την εμπειρία της Θεσσαλονίκης ως φοιτήτρια πια.
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2023
Όταν φτάσαμε το μεσημεράκι τεμπελιάσαμε και δεν ψάξαμε πληροφορίες για τα ωράρια και την τιμή για το λεωφορείο που φτάνει ως το κέντρο της πόλης, πήραμε απευθείας ταξί έξω από το αεροδρόμιο με τη στάνταρ τιμή των 25€.
Από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στην πόλη ζήσαμε τη ζεστή φιλοξενία της: ο οδηγός του ταξί μας καλωσόρισε στη Θεσσαλονίκη, ρώτησε για το ταξίδι μας, πρότεινε που να φάμε, πήρε τηλέφωνο μέχρι και έναν φίλο του που είναι τακτικός επισκέπτης του Bansko για να τον ρωτήσει περισσότερες πληροφορίες.
Μετά από μία μικρή αναποδιά λόγω λάθος διεύθυνσης, φτάσαμε στο διαμέρισμα που είχαμε κλείσει, το οποίο βρισκόταν λίγο εκτός κέντρου, κοντά στα κτελ. Αφού τακτοποιηθήκαμε, πήραμε το λεωφορείο 12 και πήγαμε σιγά σιγά προς το κέντρο προς αναζήτηση μεσημεριανού.
Κατεβήκαμε από το λεωφορείο λίγο πιο νωρίς από ότι υπολογίζαμε λόγω της ανυπόφορης κίνησης, και εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία για να κάνουμε πρώτη φορά την κλασική βόλτα στην παραλία. Πετύχαμε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος και τα χρώματα ήταν πανέμορφα.
Περάσαμε από την Πλατεία Αριστοτέλους, που ήταν στολισμένη χριστουγεννιάτικα και από μακριά είδαμε και τον Λευκό Πύργο. Περπατώντας παραλιακά σιγά σιγά φτάσαμε στο Brothers in Law στην Παύλου Μελά, το κλασικό Θεσσαλονικιώτικο μπεργκεράδικο που μας είχαν προτείνει πολλοί φίλοι που έχουν επισκεφθεί την πόλη. Είχε τεράστια ποικιλία σε μπεργκεράκια, από πιο ιδιαίτερα, για παράδειγμα με συνδυασμό κατσικίσιου τυριού με μαρμελάδα ροδάκινο, μέχρι πιο απλά, και ήταν όλα πεντανόστιμα. Και φυσικά μετά το φαγητό μας ήρθε όρεξη για γλυκό.
Έτσι καταλήξαμε στο Cookie Man, στην οδό Μακένζι Κινγκ στην Αγία Σοφία το οποίο μόνο και μόνο με τη βιτρίνα του και τις άπειρες γεύσεις cookie μας ξετρελανε.
Είχε πλέον βραδιάσει, οπότε κάναμε μια τελευταία βόλτα στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας που ήταν όμορφα στολισμένος και επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ξεκούραση.
Τα σχέδιά μας για το βράδυ περιλάμβαναν χαλαρή έξοδο. Αρχικά είχαμε στο μυαλό μας τα λαδάδικα, όμως κάποιοι γνωστοί που σπουδάζουν στην πόλη μας είπαν πως τα περισσότερα φοιτητικά και νεανικά στέκια βρίσκονται στην Καμάρα, πίσω από τη Ροτόντα. Φτάσαμε ως εκεί πολύ εύκολα και γρήγορα με λεωφορείο που πήραμε κοντά στο σπίτι. Δυστυχώς, οι συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης δεν συμπεριλαμβάνονται ακόμη στις οδηγίες των Google Maps, οπότε χρειάστηκε να κατεβάσουμε το Moovit καθώς και την εφαρμογή του ΟΑΣΘ για βοήθεια με τις διαδρομές με λεωφορεία στην πόλη.
Τα μαγαζιά που μας είχαν προτείνει ήταν η Ραστώνη, το Belleville και το Colombia, και εμείς επιλέξαμε το τρίτο. Είχε τραπεζάκια και μέσα, αλλά ο καλός καιρός μας επέτρεψε να κάτσουμε έξω, κάτω από τις σόμπες. Ήπιαμε κρασάκι και αράξαμε με συνοδεία λατινοαμερικάνικης μουσικής.
Φεύγοντας περάσαμε ξανά από την Καμάρα και κατεβήκαμε μέχρι τον πεζόδρομο της Ναυαρίνου. Εκεί βρήκαμε πολλά φαγάδικα, και πήραμε από ένα κομμάτι πίτσα στο χέρι με 1,5€, το οποίο όπως είχαμε δει είναι κλασικό street food της Θεσσαλονίκης, σε πολλές γωνίτσες και στενάκια είχαμε δει αντίστοιχα μαγαζάκια.
Αράξαμε στα παγκάκια του πεζοδρόμου για να φάμε και επιστρέψαμε σπίτι για να ξεκουραστούμε και να πάμε την επόμενη μέρα στη Σόφια.
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2023
Επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη από το Μπάνσκο το βράδυ της Κυριακής μετά από ταξίδι 7 ωρών με ανταπόκριση στην πόλη Blagoevgrad. Πήραμε από τον Σταθμό Υπεραστικών Λεωφορείων Μακεδονία το λεωφορείο 1Ν μέχρι το κέντρο της πόλης και κάναμε check-in στο Ξενοδοχείο Καστοριά που είχαμε κλείσει, με 50€ για μία βραδιά. Το βασικό αρνητικό του ήταν τα κοινόχρηστα μπάνια, όμως η πολύ κεντρική τοποθεσία του, πάνω στην Εγνατία, μας αποζημίωσε. Αφού τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε για ένα χαλαρό κρασάκι κοντά στο ξενοδοχείο, στο μεζεδοπωλείο Τζαμάλα. Δοκιμάσαμε πεντανόστιμα μεζεδάκια, και χαρήκαμε την επιστροφή μας στην Ελλάδα σε αυτό το μαγαζί με ωραίο κόσμο και ζεστή ατμόσφαιρα.
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2023
Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς και αφού αφήσαμε το δωμάτιό μας στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε τις βόλτες για να απολαύσουμε την τελευταία μας μέρα στη Θεσσαλονίκη. Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας κι έτσι το εκμεταλλευτήκαμε για να το ζήσουμε σαν τουρίστες και να δούμε τα βασικά σημεία της πόλης. Εφοδιαστήκαμε με ένα καφεδάκι στο χέρι – επιτέλους φρέντο – και κατεβήκαμε με τα πόδια στη Λεωφόρο Νίκης, στο λιμάνι για να ξεκινήσαμε την κλασική παραλιακή βόλτα.
Η θερμοκρασία ήταν υπερβολικά υψηλή για 9 Ιανουαρίου, κι έτσι χαρήκαμε τον ήλιο και την περατζάδα μέχρι που φτάσαμε στον Λευκό Πύργο.
Προχωρώντας συναντήσαμε το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ακόμη παρακάτω την σχετικά καινούργια προσθήκη, το γλυπτό με τις ομπρέλες.
Η βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης είναι πάντα ευκαιρία για χαλάρωση, οι ρυθμοί είναι πάντα ήρεμοι και η ατμόσφαιρα ξέγνοιαστη, με ποδηλάτες να περνούν, ζευγάρια και οικογένειες να κάνουν τη βόλτα τους, τουρίστες να βγάζουν φωτογραφίες.
Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο κάτω από τις ομπρέλες και τραβήξαμε σαν σωστοί τουρίστες τις απαραίτητες φωτογραφίες, αφήσαμε την παραλία και χωθήκαμε στα στενάκια της πόλης, με τα ωραία μαγαζάκια, τη ζεστή ατμόσφαιρα και το εντυπωσιακό street art.
Επόμενη στάση ήταν κάτι που σίγουρα δεν έπρεπε να χάσουμε από τη Θεσσαλονίκη, η μπουγάτσα του Γιάννη. Καπαρώσαμε ένα τραπεζάκι έξω, και δοκιμάσαμε τις ολόφρεσκες μπουγάτσες και το απολαυστικότατο κρουασάν με ζαμπόν τυρί.
Αφού ευχαριστηθήκαμε τις μπουγατσούλες μας και πήραμε δυνάμεις, ανεβήκαμε προς την Τσιμισκή για μια τελευταία βόλτα στα μαγαζιά πριν φύγουμε. Kάναμε μία ακόμη στάση στο Cookie Man για να εφοδιαστούμε με τα αγαπημένα μας cookie για την Αθήνα, χαζέψαμε τις βιτρίνες, και σιγά σιγά φτάσαμε στο Tarantino, το επίσης κλασικό μπεργκεράδικο της πόλης όπου σκοπεύαμε να γευματίσουμε. Έχουμε μεν το ίδιο και στην Αθήνα, στο Κουκάκι, αλλά στη Θεσσαλονίκη έχει άλλη χάρη. Η αισθητική του μαγαζιού είναι πολύ ξεχωριστή και τα μπεργκεράκια φανταστικά.
Με αυτό το γεύμα κλείσαμε την επίσκεψη μας στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη, πήραμε τα πράγματά μας από το ξενοδοχείο, και πήραμε από την Εγνατία το λεωφορείο 01Χ για το αεροδρόμιο, το οποίο δυστυχώς ήταν γεμάτο και μας ταλαιπώρησε λίγο.
Στο ταξίδι μας αυτό καταλάβαμε πως δεν είναι ψέμα το κλισέ για τη Θεσσαλονίκη, πως όλα κινούνται χαλαρά και ο αέρας είναι αλλιώτικος από αυτόν στην πρωτεύουσα. Απολαύσαμε πάρα πολύ τον χρόνο που περάσαμε στην πόλη, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν την χορτάσαμε σε αυτές τις τρεις κουτσουρεμένες μερούλες που είχαμε στη διάθεσή μας. Είμαστε σίγουροι πως σύντομα θα βρούμε κάποια αφορμή για να μας φέρει πίσω, γιατί μένουν ακόμα πολλά να δούμε – και να φάμε – σε αυτή την πόλη.
