tryxx
Member
- Μηνύματα
- 82
- Likes
- 859
Περιεχόμενα
Μέρος Β΄
Σε λίγους μήνες βρισκόμουνα για δεύτερη φορά στη Τανζανία. Με ένα άλλο καλό φίλο θέλαμε να επισκεφτούμε το μεγάλο κρατήρα του Ngorongoro που προσφέρει φυσική προστασία σε χιλιάδες ζώα που ζουν και αναπαράγονται εκεί, εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ακόμα θέλαμε να πάμε στη Ζανζιβάρη που ναι μεν είναι δημοφιλής ταξιδιωτικός προορισμός αλλά είναι ένα πολύ ζωντανό νησί γεμάτο ιδιαίτερη μουσική, εκπληκτικό φαγητό και απίθανα τοπία. Το γεγονός πως για αιώνες ήταν το κέντρο του δουλεμπορίου της ανατολικής ακτής και κομβικό σημείο για το εμπόριο των Αράβων έχει σημαδέψει ανεξίτηλα το μέρος και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ τόσο από ένα πολύ τουριστικό τόπο της Αφρικής.
Το ταξίδι με το Νίκο ήταν πολύ ιδιαίτερο. Είχε πολύ θετικό κλίμα ακόμα και στα δύσκολα, ήμασταν πάντα κεφάτοι και οι μέρες κύλησαν γρήγορα όσο και χορταστικά. Μετά το νησί γυρίσαμε στο χαοτικό Dar es Salam και πήραμε ένα λεωφορείο προς Κένυα. Δεν μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν εκεί γι αυτό θα έπρεπε να μείνουμε Tanga η να βρούμε κάποιο μέσο να συνεχίσουμε από κει για Κένυα.
Οι 6-7 ώρες μέχρι τη Tanga περάσανε σχετικά γρήγορα και με το που φτάσαμε στη πόλη βιαστήκαμε να βρούμε κάποιο λεωφορειάκι που θα μας πήγαινε Κένυα. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να μείνω πάλι στη πόλη αυτή, δε ξέρω για ποιο λόγο μιας και δε προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο όμως βρεθήκαμε κυκλωμένοι από ένα σωρό καλοθελητές που θα μας κάνανε όποια χάρη θέλαμε και θα μας παγαίνανε όπου θέλαμε κλπ κλπ. This is Africa papa σκέφτηκα και χαμογέλασα παρά τη κούραση…
Γυρνώντας το κεφάλι μου και κάνοντας λίγα μέτρα πιο πίσω, τα μάτια μου συνάντησαν εκείνα του πιτσιρικά. Η έκπληξη μου ήταν θαρρώ τεράστια, δε ξέρω γιατί και αυθόρμητα αγκάλιασα εκείνο το παιδί λες και ήταν ένας καλός φίλος απ τα παλιά! Και φυσικά ήταν!
Με ρώτησε που ήθελα να πάω αλλά του είπα ότι είχα ήδη βγάλει εισιτήριο με ένα λεωφορειάκι και θα έφευγα σε λίγο. Έδειξε να απογοητεύεται αλλά και η δική μου απογοήτευση ήταν μεγάλη, ήθελα να μείνω! Έπιασα απ τη τσέπη κάποια χρήματα και τα ’βαλα στη χούφτα του. Το παιδί έδειχνε πολύ πιο αδυνατισμένο απ τη προηγούμενη φορά που δεν απείχε μεγάλο διάστημα. Τον ρώτησα γιατί είναι έτσι και χαμογελώντας μου είπε ότι πείναγε… πείναγε σχεδόν μόνιμα… και δεν υπήρχε δουλειά κάθε μέρα…ποια δουλειά αλήθεια; Ψάχνοντας κάποιο δύσπιστο τουρίστα να του δώσει πληροφορίες για την μικρή αδιάφορη πόλη που ζούσε, με αντάλλαγμα λίγα σελίνια για να φάει μισή μισοβρασμένη ρόκα… This is Africa papa…
απο το προσωπικό μου blog, http://fysalides.gr
Σε λίγους μήνες βρισκόμουνα για δεύτερη φορά στη Τανζανία. Με ένα άλλο καλό φίλο θέλαμε να επισκεφτούμε το μεγάλο κρατήρα του Ngorongoro που προσφέρει φυσική προστασία σε χιλιάδες ζώα που ζουν και αναπαράγονται εκεί, εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ακόμα θέλαμε να πάμε στη Ζανζιβάρη που ναι μεν είναι δημοφιλής ταξιδιωτικός προορισμός αλλά είναι ένα πολύ ζωντανό νησί γεμάτο ιδιαίτερη μουσική, εκπληκτικό φαγητό και απίθανα τοπία. Το γεγονός πως για αιώνες ήταν το κέντρο του δουλεμπορίου της ανατολικής ακτής και κομβικό σημείο για το εμπόριο των Αράβων έχει σημαδέψει ανεξίτηλα το μέρος και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να εντυπωσιαστώ τόσο από ένα πολύ τουριστικό τόπο της Αφρικής.
Το ταξίδι με το Νίκο ήταν πολύ ιδιαίτερο. Είχε πολύ θετικό κλίμα ακόμα και στα δύσκολα, ήμασταν πάντα κεφάτοι και οι μέρες κύλησαν γρήγορα όσο και χορταστικά. Μετά το νησί γυρίσαμε στο χαοτικό Dar es Salam και πήραμε ένα λεωφορείο προς Κένυα. Δεν μπορούσαμε να πάμε κατευθείαν εκεί γι αυτό θα έπρεπε να μείνουμε Tanga η να βρούμε κάποιο μέσο να συνεχίσουμε από κει για Κένυα.
Οι 6-7 ώρες μέχρι τη Tanga περάσανε σχετικά γρήγορα και με το που φτάσαμε στη πόλη βιαστήκαμε να βρούμε κάποιο λεωφορειάκι που θα μας πήγαινε Κένυα. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να μείνω πάλι στη πόλη αυτή, δε ξέρω για ποιο λόγο μιας και δε προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο όμως βρεθήκαμε κυκλωμένοι από ένα σωρό καλοθελητές που θα μας κάνανε όποια χάρη θέλαμε και θα μας παγαίνανε όπου θέλαμε κλπ κλπ. This is Africa papa σκέφτηκα και χαμογέλασα παρά τη κούραση…
Γυρνώντας το κεφάλι μου και κάνοντας λίγα μέτρα πιο πίσω, τα μάτια μου συνάντησαν εκείνα του πιτσιρικά. Η έκπληξη μου ήταν θαρρώ τεράστια, δε ξέρω γιατί και αυθόρμητα αγκάλιασα εκείνο το παιδί λες και ήταν ένας καλός φίλος απ τα παλιά! Και φυσικά ήταν!
Με ρώτησε που ήθελα να πάω αλλά του είπα ότι είχα ήδη βγάλει εισιτήριο με ένα λεωφορειάκι και θα έφευγα σε λίγο. Έδειξε να απογοητεύεται αλλά και η δική μου απογοήτευση ήταν μεγάλη, ήθελα να μείνω! Έπιασα απ τη τσέπη κάποια χρήματα και τα ’βαλα στη χούφτα του. Το παιδί έδειχνε πολύ πιο αδυνατισμένο απ τη προηγούμενη φορά που δεν απείχε μεγάλο διάστημα. Τον ρώτησα γιατί είναι έτσι και χαμογελώντας μου είπε ότι πείναγε… πείναγε σχεδόν μόνιμα… και δεν υπήρχε δουλειά κάθε μέρα…ποια δουλειά αλήθεια; Ψάχνοντας κάποιο δύσπιστο τουρίστα να του δώσει πληροφορίες για την μικρή αδιάφορη πόλη που ζούσε, με αντάλλαγμα λίγα σελίνια για να φάει μισή μισοβρασμένη ρόκα… This is Africa papa…
απο το προσωπικό μου blog, http://fysalides.gr
