Ταϊλάνδη Ταυλάνδη...Μια Εμπειρία ζωής!

[i love travels]

Last night

Το ξύπνημα δεν χρειαζόταν να είναι πρωινό. Δεν είχαμε συγκεκριμένο πρόγραμμα για εκείνη την ημέρα ,αλλά είχαμε αποφασίσει να δούμε και να κολυμπήσουμε σε κάποιες παραλίες του νησιού. Μετά το πρωινό βρήκαμε ένα ταξί και κάνοντας την απαραίτητη συμφωνία κανονίσαμε να μας πάει στην περιοχή ΜaeNam .Μας άφησε στον κεντρικό δρόμο και κατεβήκαμε μέσα από ένα έρημο δρομάκι γεμάτο κοκοφοίνικες και ένα ποταμάκι προς την θάλασσα. Ο κόσμος γεμάτος νεογέννητα κοτοπουλάκια. Φτάνοντας στην παραλία διαπιστώσαμε ότι βρισκόμασταν στην άκρη της παραλίας. Περπατώντας διαπιστώσαμε την ύπαρξη άπειρων παραλιακών μπανγκαλόου . Πραγματικά εκεί πρέπει να μείνει όποιος θέλει να χαλαρώσει και να τα βρει με τον εαυτό του. Η παραλία ήταν τεράστια. Και κατά μήκος της υπήρχαν άπειρα μικροσκοπικά καβουράκια που με κάθε μας βήμα τρόμαζαν και κρυβόντουσαν στις τρύπες τους. Η άμμος ήταν πολύ αφράτη. Αράξαμε και κάναμε μπανάκι.

Μας άφησε ξανά στον κεντρικό δρόμο και όταν φτάσαμε στην παραλία μείναμε έκπληκτοι. Ήταν λες και βρισκόμασταν σε 1 κοσμοπολίτικο νησί της Δύσης. Ένας κεντρικός πεζόδρομος όπου στα αριστερά σου είχες κυρίως μαγαζιά για φαγητό και ποτό και δεξιά σου τουριστικά μαγαζάκια που πουλούσαν σουβενίρ και ρούχα. Κάναμε την βόλτα μας και αγόρασα συσκευασίες που περιείχαν το σύνολο των μπαχαρικών που χρειάζεσαι για να φτιάξεις παραδοσιακά φαγητά καθώς και σουβενίρ σε πολύ χαμηλότερη τιμή από αυτή που είχαν στην Chaweng. Μια βουτιά επιβαλλόταν...Στην παραλία δεν είχε τόσο κόσμο να λιάζεται , αλλά τα μαγαζιά ήταν γεμάτα.

Ήταν η ώρα του φαγητού βλέπεις. Ακόμα δεν είχε βρέξει και ο ουρανός είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Δεν θέλαμε και σήμερα να γίνουμε λούτσα οπότε είχαμε πει ότι αν αρχίσει να φυσάει και να μυρίζει βροχή θα μπαίναμε στο πρώτο μαγαζάκι να αράξουμε μέχρι να ξεσπάσει η μπόρα. Τελικά αφού στεγνώσαμε από το μπάνιο και βροχή δεν είχε πέσει έπρεπε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Δεν πεινάγαμε για να φάμε , πότε έπρεπε να επιστρέψουμε στην βάση μας. Ήταν η μόνη μέρα που σκεφτήκαμε πόσο κρίμα που δεν έχουμε ένα μηχανάκι ( οδηγούμε και οι 2 μόνο αμάξι) για να επιστρέφαμε το βράδυ στο χωριό των ψαράδων, έβγαζαν τραπεζάκια στην παραλία και σίγουρα θα ήταν όμορφα.

Με το που μπήκαμε στο δωμάτιο άνοιξαν οι ουρανοί. Ήταν το σωστό timing για να χαλαρώσουμε και να μην βγούμε εκτός προγράμματος. Το τελευταίο δείπνο μας θα ήταν στην παραλία. Είχαμε δει 1 εστιατόριο που έστηνε στην άμμο πανιά και ήταν πολύ ρομαντικά. Πήραμε ένα ριζότο μέσα σε ανανά, ένα άλλο φαγητό μέσα σε καρύδα και 1 καλαμάρι.

Έκαιγαν διαολεμένα. Και είχαμε ζητήσει να είναι λίγο καυτερά...το πολύ δηλαδή πως θα ήταν;;;;; Το φαγητό στην καρύδα το έτρωγες και αν έτρωγες μεγάλη μπουκιά σου κοβόταν η ανάσα. Το καλαμάρι; Ήταν μια γατούλα εκεί και αφού το καθάρισα από την σάλτσα που είχε για να της το δώσω, του μύριζε , το πλησίαζε και δεν το έτρωγε!

Δεν γινόταν να μην πιούμε ένα ποτό τουλάχιστον στο Σαμούι...ένα όμορφο μπαράκι μας περίμενε με μαξιλάρες στην άμμο ,όπου άραζες έπινες το cocktail σου με 4 ευρώ και παρακολουθούσες σόου με φωτιές.

Κάποια στιγμή έστησαν ένα σχοινί πάνω σε 2 πασσάλους, του άναψαν φωτιά και προσκάλεσαν τον κόσμο να περάσει από κάτω με το στήθος να κοιτάει τον ουρανό, χωρίς φυσικά να ακουμπήσουν το σχοινί. Όσο πέρναγε η ώρα το σχοινί κατέβαινε. Όποιος κατάφερνε να περνάει κέρδιζε από 1 σφηνάκι! Περάσαμε 1 φορά με τον άντρα μου για χαβαλέ, ήπιαμε το σφηνάκι μας και σχολιάζαμε για το ποιος θα καταφέρει να περάσει ή όχι.

Ωραίος αυτός ο παλιμπαιδισμός! Κάπου στο δευτερο cocktail με έπιασαν τα υπαρξιακά μου. Οι τύποι που έπαιζαν με τις φωτιές ήταν και οι συνιδιοκτήτες του μπαρ, και γούσταραν που έκαναν όλο αυτό το σόου, το έβλεπες στις κινήσεις τους, στα βλέμματα τους. Ήταν χαλαροί, ζούσαν την ζωούλα τους χωρίς τρέξιμο, καυσαέριο. Εννοείται ότι έχουν και αυτοί τα δικά τους άγχη, αλλά δεν ξέρω αν τους δημιουργούν υπερένταση και τόσο στρες όπως τα άγχη της γενιάς μου. Λίγο το "φιλοσοφείν", λίγο ότι ήταν το τελευταίο μας βράδυ και το γαμήλιο ταξίδι τελείωνε όπως και οι διακοπές μας, λίγο το αλκοόλ που πίναμε με όρεξη , λίγο τα καυτερά που είχαμε φάει μας οδήγησαν στον παραλιακό δρόμο επιστροφής στο ξενοδοχείο μας. Δεν ήθελα να κοιμηθώ. Ήξερα ότι αν κοιμόμουν θα ξημέρωνε η μέρα της επιστροφής...Κάτι πολύ όμορφο θα τελείωνε! Με το που ξάπλωσα βέβαια δεν πρόλαβα να κάνω δεύτερη σκέψη...με πήρε ο ύπνος!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[i love travels]

Παρασκευή 25.07.14
Επιβιβαζόμαστε στο αεροπλάνο με προορισμό το Μπανγκόκ και με ενδιάμεσο σταθμό την Ντόχα. Στο πρώτο αεροπλάνο μετά το δείπνο έρχονται από πάνω μας 3 αεροσυνοδοί (έβλεπα ταινία εκείνη την ώρα και τρόμαξα) και μας λένε χειροκροτώντας congratulations για τον γάμο και μας αφήνουν 1 τούρτα! Αλλαγή αεροπλάνου και…

Σαββάτο
Άφιξη στο Μπανγκόκ και αλλαγή αεροπλάνου με προορισμό το Chiang Mai.Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μας περίμενε ο Lee ο ξεναγός μας. Ένα χαμογελαστό παλικαράκι στα 25 που είχε σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και δούλευε σαν ξεναγός. Και… « Τι ζέστη είναι αυτή;;» σου κοβόταν για λίγο η ανάσα και άρχιζες να ιδρώνεις. Ένιωθες την υγρασία πάνω στο δέρμα σου. Φυσικά μετά από λίγο το συνήθιζες και έτσι το μονό που μας ενδιέφερε ήταν να κοιτάμε τους δρόμους όσο το αμάξι μας πήγαινε στο ξενοδοχείο. Μας έκανε το γύρω του τοίχους και μας έδωσε κάποιες πληροφορίες για την πόλη. Μας είπε που έχει κοντά στο ξενοδοχείο μας 7eleven (supermarket) μας άφησε στο ξενοδοχείο και έτσι… μόνοι στο Chiang Mai με ένα έτοιμο πρόγραμμα από Ελλάδα! Θέλαμε λίγο χρόνο να προσαρμοστούμε στους δρόμους γιατί οδηγούσαν όπως να ναι και ανάποδα… αλλά Λονδίνο! Κρατιόμασταν σαν τα μωρά χεράκι χεράκι για να περάσουμε τον δρόμο.

Ανοίξαμε χάρτη και η πρώτη μας στάση ήταν το Art in Paradise. Ένα μουσείο με 3D πίνακες ζωγραφικής. Η χαρά του παιδιού. Αν σ’αρεσουν οι φωτογραφίες όπως σε εμάς… βγάζεις παπούτσια για να μπορείς να μπαίνεις στα εκθέματα και αρχίζεις να γεμίζεις την φωτογραφική σου! Βλέποντας τους πίνακες δεν μπορείς να πιστέψεις ότι είναι 1 απλή ζωγραφιά! Αφού περάσαμε καμιά ώρα εκεί άρχισε το περπάτημα.

Επόμενη στάση το Suan Buak Haad Park. Αφού πρώτα αγοράσαμε ένα περίεργο παγωμένο τσάι για να ενυδατωθούμε… φτάσαμε σε 1 μικρό παρκάκι με λίμνη όπου υπήρχαν πάγκοι που πουλούσαν χυμούς και τροφή για τα πουλιά και τα ψάρια του πάρκου! Πήραμε ένα πακέτο τροφή και αρχίσαμε να ρίχνουμε στα ψαράκια της λίμνης… τα οποία ήταν άπειρα! Όσο ρίχναμε τόσα μαζευόντουσαν και τινάζονταν έξω από το νερό δίνοντας μάχη για την τροφή τους, σε σημείο που έχουμε φωτογραφία με κεφαλάκια ψαριών έξω από το νερό.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο με ένα τουκ-τουκ και… Ωπ ένα κέικ μας περίμενε στο δωμάτιο που έγραφε πάνω “Happy Honeymoon” ! Ξεκούραση; Όχι βέβαια! Mια μπουκιά από το κεκάκι μας , αλλάξαμε ρούχα και στο λόμπυ του ξενοδοχείου μας περίμενε ένας ξεναγός που είχαμε κλείσει από το νετ. Δεν τον θέλαμε για να μας δείξει τα αξιοθέατα της πόλης αλλά για Street Food tour! Ψάχνοντας στοιχεία και εκδρομές για το Chiang Mai βρήκαμε μια εκδρομή που έλεγε ότι γυρνάς σε αγορές και τρως… και σκεφτήκαμε γιατί όχι; Ήταν αξέχαστη εμπειρία! Ήρθε και μας πήρε ο κυριούλης από το ξενοδοχείο μας δίνοντας μας 1 πακετακι με πληροφορίες για τα φαγητά της Ταϋλάνδης .Μας πήγε λοιπόν στην πρώτη αγορά που θα επισκεπτόμασταν και άρχισε από τον πρώτο κιόλας πάγκο να μας αποκαλύπτει μυστικά για την κουζίνα τους. Φάγαμε Sticky Rice,Tom Saap (σούπα αρκετά πικάντικη) , Nam Tok Pla (Σαλάτα με κρεμμύδια, τσίλι και τηγανιτό ψάρι ) και αυτά ήταν μόνο η αρχή! Πήγαμε στον επόμενο πάγκο και δοκιμάσαμε 1 πιάτο με πάπια, στον επόμενο ένα πιάτο με χοιρινό μαριναρισμένο και λαχανόσουπα, στον επόμενο ένα γλυκό με αυγό βρασμένο σε γάλα καρύδας και κάτι γλυκά πράσινα μπαλάκια φτιαγμένα από ρύζι! Πιστεύετε ότι το φαγητό τελείωσε; Όχι βέβαια!

Πήγαμε και σε 2η αγορά! Σειρά είχαν και άλλα φαγητά και άλλα γλυκά. Ευτυχώς εξ’αρχης μας έκοψε και δοκιμάζαμε από λίγο από όλα τα πιάτα! Δεν μας πείραξε τίποτα παρόλο που φάγαμε από καντίνες του δρόμου! Ήταν όλα πολύ νόστιμα και πολύ πιο καυτερά από το αναμενόμενο!

Την ώρα λοιπόν που είχαμε σηκωθεί από το τελευταίο τραπεζάκι της φαγητό-περιήγησής μας άρχισε να ψιχαλίζει! Μέχρι να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο είχε πιάσει βροχή για τα καλά… Σαν να μας έλεγε κάποιος «άντε γρήγορα στο κρεβάτι σας»

 

[ggonholidays]

Ώρε μανά μου… μας άνοιξες την όρεξη . Πολύ ωραία αφήγηση και φανταστική η ιδέα με το street food tour. Σε πολλές περιπτώσεις θα ήθελα και γω κάποιον νε μου εξηγεί τι έτρωγα Περιμένουμε τη συνέχεια

 

[Marlin]

Ακούγεται τέλειο! Πήρατε μια πολύ καλή πρώτη γεύση (στην κυριολεξία όμως)

 

[i love travels]

Κυριακή

Το προηγούμενο βράδυ ο ξεναγός μας είχε πει ότι εκείνοι 3 φορές την ημέρα τρώνε ρύζι. Δεν είχαμε καταλάβει τι εννοούσε! Στο πρωινό λοιπόν πάθαμε πολιτισμικό σοκ! Σούπες , ρύζια, χοιρινά , κοτόπουλα, σαλάτες. Πρώτη σκέψη: Τι θα φάμε για πρωινό; Δεύτερη σκέψη: Πως θα φάω σούπα με χοιρινό και τσίλι πρωί-πρωι;Ευτυχώς σε 1 γωνία ανακαλύψαμε κέικ, σφολιατοειδή και όλα τα καλά για ένα Ευρωπαϊκό & Αμερικάνικο πρωινό.

Στις 7:30 λοιπόν συναντηθήκαμε με τον Lee και κατευθυνθήκαμε προς το Chiang DaoElephantCamp!Στο δρόμο είχε σήματα «Προσοχή μπορεί να περνάνε ελέφαντες». Ένιωσα υπέροχα δίπλα στην φύση. Για να μπούμε έπρεπε να περάσουμε 1 γέφυρα από αυτές που βλέπουμε σε έργα… αερογέφυρα! Προχωρούσαμε και κουνιόταν δεξιά και αριστερά! Μέσα στην κατασκήνωση επικρατούσε ηρεμία. Ανεβήκαμε σε 1 εξέδρα και ήρθε ένας ελέφαντας επιβιβαστήκαμε και άρχισε η βόλτα. Τι καλό ζώο… ήρεμο, έξυπνο. Ο οδηγός του καθόταν στο κεφάλι του χαλαρός και κάποια στιγμή πάω στοιχημα ότι τον είχε πάρει ο ύπνος! Προχωρούσαμε μέσα στο δάσος και δίπλα στο ποτάμι, ακούγαμε μόνο τιτιβίσματα και κάθε τόσο σταματούσε και άρπαζε με την προβοσκίδα του χόρτα!

Μετά την βόλτα μας πήγαμε στην όχθη του ποταμιού και είδαμε τους ελέφαντες να κάνουν μπάνιο, τους ταΐσαμε μπανάνες και μετά παρακολουθήσαμε σε 1 αμφιθέατρο πως οι ελέφαντες βοηθούσαν στην κατασκευή φραγμάτων αλλά και πως βάζουν στον οδηγό τους το καπέλο του όταν πέφτει και το περίεργο; Έναν ελέφαντα να ζωγραφίζει! Κανονικά το πρόγραμμα είχε βόλτα με μπαμπουδένια κανό αλλά ο ποταμός ήταν άγριος από την βροχή της προηγούμενης μέρας και έτσι έπρεπε να φύγουμε!

Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στα ζώα!TigerKindomγια συνέχεια! Χάιδεψα, φωτογραφήθηκα και ξάπλωσα πάνω σε τιγράκια. Υπήρχαν 3 κατηγορίες..Οι Μεγάλες, οι Μεσαίες και οι Μικρές τίγρεις! Εμείς μπήκαμε στις Μεγάλες και στις Μικρές. Η αλήθεια είναι ότι ήταν αρκετά νωχελικές. Ποτέ δεν τις πλησιάζεις από το κεφάλι όπως μας έλεγαν .Τους χάιδευα την κοιλιά και κουνούσαν την ουρά τους. Και αν τύχαινε και σε ακούμπαγε; Ένιωθες για τα καλά το χτύπημα. Οσο για τα μικρα…ήταν σαν λούτρινα! Δεν τους αρέσει να τα κρατάς σαν μωρό αλλά μπορούσες να το φιλήσεις και να του χαϊδέψεις το πατουσάκι του. Σκεφτειτε ότι για να μπούμε στα μικρά τιγράκια μας έβαλαν και βγάλαμε τα παπούτσια μας και απολυμάναμε τα χέρια μας για να τα πιάσουμε!

Το μεσημεριανό μας θα το τρώγαμε στα θερμοκήπια με τις ορχιδέες. Μας ακούστηκε παράξενο όταν μας το είπε ο Lee! Κι’όμως πήγαμε, μας καρφίτσωσαν στις μπλούζες μας 1 ορχιδέα και ο Lee μας εξήγησε την διαδικασία που γίνεται για να φυτέψουν και να φυτρώσει η ορχιδέα. Ουσιαστικά ήταν ένα μαγαζί που πούλαγαν πράγματα σχετικά με τις ορχιδέες.

Φυτά μέσα σε μπουκάλια που μετά από 3 μήνες τα βγάζεις και τα φυτεύεις σε χώμα για να βγει ορχιδέα (αγόρασα και έφερα στην Ελλάδα, μου έδωσαν όμως και 1 πιστοποίηση μήπως και χρειαστεί ,αν και δεν χρειάστηκε πουθενά!), είχε κολιέ, βραχιόλια, σκουλαρίκια και άλλα τέτοια είδη που ήταν φτιαγμένα από αληθινές ορχιδέες καθώς και άπειρες ορχιδέες πολύ μεγαλύτερες από τις κλασσικές που βλέπουμε εδώ στα ανθοπωλεία! Πιο μέσα λοιπόν υπήρχε 1 εστιατόριο με ένα μεγάλο μπουφέ και εκεί φάγαμε. Τα φαγητά ήταν νόστιμα… και εμείς το παίζαμε έξυπνοι μεταξύ μας ότι και καλά εμείς ξέρουμε τι τρώμε και τι περιέχει το κάθε φαγητό! Μετά το φαγητό μπήκαμε σε 1 χώρο που είχε μέσα πεταλούδες.

Φανταστικές! Όμορφα χρώματα και αρκετές. Αν άφηνες το δάχτυλο σου ακίνητο άνετα καθόντουσαν πάνω του!

Στην συνέχεια μας πήγαν να δούμε 1 σόου με μαϊμουδάκια. Ήταν πολύ μικρό σε διάρκεια, αλλά μου είχαν δέσει τα χέρια με 1 σχοινί και μου τα έλυσε 1 μαιμουδάκι .Επίσης 1 άλλο του έδινες χρήματα και σου έδινε τόσες τσίχλες ανάλογα με τα χρήματα που του έδινες…

Επιστροφή στο ξενοδοχείο και μας έπιασε βροχή !Ξενερώσαμε λίγο γιατί θέλαμε να φύγουμε στο καπάκι, αλλά τελικά ήπιαμε το κοκτέιλ μας στο λόμπυ του ξενοδοχείου χαλάρωσε λίγο η βροχή και αφού δεν λιώνουμε βγήκαμε! Θέλαμε να πάμε στην Κυριακάτικη αγορά που μας είχαν πει ότι είναι από τις μεγαλύτερες και θα βρούμε πολλά πράγματα! Πήραμε λοιπόν 1 ομπρέλα για αρχή και μετά από την αγορά κάτι αδιάβροχα σαν πλαστική σακούλα σκουπιδιών με κουκουλίτσα ! Η βροχή σταμάτησε και εμείς κοιτούσαμε δεξιά και αριστερά τους άπειρους πάγκους που είχε, ψωνίζοντας τα πρώτα αναμνηστικά δωράκια και κάνοντας το διάσημο παζάρι που πρέπει! Όπως μας είχε πει και ο Lee ρίχναμε τις τιμές 30% κάτω!

Τουκ-Τουκ και το δείπνο μας στο Riverside στο οποίο δυσκολευτήκαμε αρκετά να συνεννοηθούμε με την σερβιτόρα γιατί το Αγγλικό δεν το είχε καθόλου! Δοκιμάσαμε ψάρια, τα οποία ήταν πολύ νόστιμα και ήπια ένα περίεργο αφρώδες κρασί το οποίο το είδαμε αρκετά σαν διαφήμιση! Υπήρχε μπάντα στο μαγαζί που έπαιζε αρκετά δυνατά ροκ-ποπ τραγούδια! Επιστροφή στο ξενοδοχείο με τα πόδια για να κάψουμε και αυτά που φάγαμε και πως με πήρε ο ύπνος…ουτε που το κατάλαβα!

 

[i love travels]

Δευτέρα

Επίσκεψη στους ναούς της πόλης και γνωριμία με την φιλοσοφία του Βουδισμού. Η ενδυμασία μας έπρεπε να είναι προσεχτική. Δεν πρέπει να φαίνονται τα γόνατα και οι ώμοι. Πρώτη στάση στον Wat Chedi Luang. Μου δημιουργήθηκε ένα δέος και σεβασμός για την θρησκεία τους. Ο Lee μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα! Εγώ πίστευα στην αρχή ότι ο Βούδας είναι το κλασσικό χοντρό αγαλματάκι.

Στην Ταϋλάνδη ο Βουδισμός διαφέρει από άλλες χώρες. Πιστεύουν πως ο Βούδας είναι προφήτης και έχει έρθει μόνο μια φορά στην γη και θα ξαναεμφανιστεί 5000 χρόνια μετά από την πρώτη του εμφάνιση, αν θυμάμαι καλά τους αριθμούς. Ενώ άλλοι πιστεύουν ότι ο Βούδας έχει ζήσει πολλές ζωές και σε κάθε ζωή έχει και διαφορετική μορφή. Ο χοντρούλης Βούδας είναι μια από τις μορφές που έχει πάρει. Επίσης η θρησκεία τους στηρίζετε πιο πολύ στην σκέψη. Οι μοναχοί εκεί δεν κάνουν πολεμικές τέχνες και ζουν από τον εθελοντισμό των κατοίκων. Δεν επιτρέπεται να μαγειρέψουν, να ζητήσουν χρήματα και γενικά να έχουν ανάγκες! Τρώνε 2 φορές την ημέρα. Μια τα ξημερώματα και άλλη μια στις 11 το πρωί. Κάθε ναός είναι ένα ολόκληρο τετράγωνο. Μέσα έχει πάνω από 1 ναό, παγόδες, σχολείο και κτίρια που μένουν και ζουν μοναχοί. Άλλη 1 απορία που μου λύθηκε αφορά τις παγόδες. Είναι ένα συμπαγές κτίσμα. Ναι μεν έχει πόρτες αλλά δεν μπορείς να μπεις μέσα. Είναι κτίσματα που ανάλογα το μέγεθος τους δείχνουν και την σημαντικότητα του ανθρώπου που έχουν «θάψει». Καίνε τα πτώματα και την στάχτη την τοποθετούν στο κέντρο του κτίσματος της παγόδας! Αν κάποια οικογένεια είναι φτωχή και δεν μπορεί να αναθρέψει και να σπουδάσει το αγοράκι της, το κάνει μοναχό. Η εκκλησία το ταΐζει και το κοιμίζει στους κοιτώνες και πηγαίνει σχολείο στο σχολείο που έχει ο ναός. Όταν φτάσει σε 1 ηλικία και τελειώσει το σχολείο μπορεί να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να είναι μοναχός ή αν θα επιστρέψει στην κανονική ζωή. Κάθε ναός έχει τους σκύλους του. Οπως χαρακτηριστικά μας είπε ο Lee υπάρχουν κακοί άνθρωποι που εγκαταλείπουν τα σκυλάκια τους. Αυτα τα σκυλάκια τα μαζεύει ο ναός και τα φροντίζει. Σε πολλά αγάλματα και δέντρα υπήρχαν δεμένα χρωματιστά φουλάρια.

Πιστεύουν ότι σε αντικείμενα και δέντρα υπάρχουν ψυχές και τους κάνουν προσφορές. Έχουν θεούς, γίγαντες και άλλα πλάσματα που έχουν ας πούμε σώμα δράκου και πόδια αλόγου. Εμένα ο αγαπημένος μου θεός είναι ένας ελέφαντας που είναι ο θεός της τύχης και των τεχνών!

Δεύτερη στάση ο Wat Phra Singh και τρίτη ο Wat Suan Dok. Σε 1 από τα παρεκκλήσια λοιπόν μπαίνοντας μέσα ενθουσιάστηκα γιατί είδα 3 μοναχούς καθισμένους μπροστά από τον Βούδα κοιτάζοντας προς την είσοδο. Λέω του Lee όλο χαρά «μοναχοί» και μου απαντάει «είναι κέρινοι». Χάζεψα. Ηταν σαν αληθινοί. Ο ξεναγός μας έλεγε διάφορα και εγώ ήμουν κοντά στα κέρινα ομοιώματα των μοναχών και τους κοίταζα με το στόμα ανοιχτό. Το δέρμα τους, τα μάτια τους, οι φλέβες τους, η μαντάμ Tussauds μου φάνηκε ερασιτέχνης. Τους μοναχούς αυτούς τους συναντήσαμε και σε άλλα Wat. Eίναι 3 σημαντικοί μοναχοί τους!

Επίσης στ 1 από τους ναούς υπήρχε 1 αληθινός μοναχός που σε όποιον ήθελε διάβαζε 1 ευχή τον ράντιζε με νερό και του έδενε 1 λευκό βραχιολάκι για καλή τύχη. Στο Suan Dok υπήρχε ένα μέρος όλο παγόδες και καταλάβαινες την διαφορά ανάμεσα στους τάφους των κοινών θνητών και στα μεγαλοστελέχη.

Σε κάθε ναό υπάρχει τουαλέτα στις οποίες πρέπει να μπεις χωρίς παπούτσια φορώντας κάτι σαγιονάρες που έχει εκεί. Ενα έχω να πω: Πεντακάθαρες!

Η τελευταία μας στάση Wat Phra That Doi Suthep.Ένιωθα λες και ήμουν σε ντοκιμαντέρ! Για να φτάσεις στην είσοδο πρέπει να ανέβεις 309 σκαλιά. Εχουν παράδοση να γυρνάς γύρω γύρω από την παγόδα 3 φορές κρατώντας λουλούδια και διαβάζοντας 1 ευχή η οποία είναι γραμμένη στην γλώσσα του Μπαλί.

Γιατί οι γραφές τους είναι σε αυτή την γλώσσα! Επίσης μπορούσες να αγοράσεις κάτι καμπανούλες που μπορείς να γράψεις πάνω ότι θέλεις και να την κρεμάσεις σε κάποιο σημείο του ναού. Η αλήθεια είναι ότι εμείς την φέραμε Ελλάδα σαν σουβενίρ. Στα σκαλιά προς τον ναό υπήρχαν μικροπωλητές και από εκεί μας κέρασε ο Lee ρύζι μαγειρεμένο μέσα σε καλάμι μπαμπού με κάτι σταφίδες, ήταν γλυκό και κοβόταν σαν μπάρα.

Εγώ ήθελα σόνι και ντε να πάω στο χωριό της ομπρέλας. Το είχα διαβάσει στο φόρουμ και ήθελα να παρω ομπρέλα από εκει. Μας είπε λοιπόν ο ξεναγός ότι μας κάνει δώρο την επίσκεψη στο Handicraft village. Όταν πήγα εκεί κατάλαβα πόσο λογικό ήταν να μας το κάνουν δώρο μιας και ήταν δίπλα στο ChiangMai και ουσιαστικά ήταν μαγαζί. Μας εξήγησε την διαδικασία κατασκευής ομπρελών, είδαμε κυρίες να φτιάχνουν και μετά περάσαμε έναν διάδρομο με τους ζωγράφους των ομπρελών. Αγόραζε ομπρέλα από το κατάστημα και μετά πήγαινες σε όποιον ζωγράφο ήθελες διάλεγες σχέδιο και στο έκανε επί τόπου και με παζάρι τον πλήρωνες. Μπορούσαν να σου ζωγραφίσουν και σε ρούχα και σε θήκες κινητών και όπου ήθελες!

Εκεί φάγαμε καμιά ωρίτσα γιατί αγοράσαμε 3 ομπρέλες και μέχρι να ζωγραφιστούν πέρασε η ώρα! Παρόμοιο μέρος είχε και για μετάξι και για ασήμι. Είπαμε να πάμε στου μεταξιού μόνο μιας και είχε απογευματιάσει. Είχε μεταξοσκώληκες ,αργαλειούς και άλλα και φυσικά μαγαζί για να αγοράσει μεταξωτά. Ήταν πιο οικονομικά από την Ελλάδα, αλλά όχι ότι ήταν και της φθήνιας. Δεν αγοράσαμε κάτι και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής!

Το βράδυ σειρά είχε το old chiangmai cultural center για το παραδοσιακό δείπνο μετά μουσικής και χορού. Είχαμε ζητήσει από τον Leeκαι μας έκλεισε θέση. Ήρθε και μας πήρε πουλμανάκι από το ξενοδοχείο και μας επέστρεψε. Κάτσαμε με μαξιλάρες στο πάτωμα πολύ κοντά στην σκηνή και ακούσαμε liveπαραδοσιακή μουσική και υπήρχαν χορεύτριες που χόρευαν παραδοσιακούς χορούς, όπως του μεταξιού. Κάποια στιγμή λοιπόν, μόλις είχαμε τελειώσει το φαγητό κατέβηκαν οι χορεύτριες από την σκηνή και σήκωσαν κόσμο να χορέψει και εκεινος!Και…ναι…σηκώθηκα!Ειχε πλάκα! Ουσιαστικά περπάταγα και έκανα κάτι κινήσεις που μου έδειχνε η χορεύτρια με τα χέρια ! Όταν τελείωσε το σόου βγήκαμε σε 1 υπαίθριο θεατράκι όπου παρακολουθήσαμε χορούς από φυλές της Ταϋλάνδης από κυρίες που φορούσαν παραδοσιακές φορεσιές.

Μετά 1 βόλτα στο Night Bazaar επιβαλόταν, μα ήταν τόσο κοντά στο ξενοδοχείο μας…πώς να μην πηγαίναμε; Αγοράσαμε 1 καρύδα για να πιούμε και βολτάραμε! Όταν λέω καρύδα εννοώ κανονική. Την έβγαζαν από το ψυγείο,την έσπαγαν λίγο από πάνω , έβαζαν καλαμάκι και βουαλά! Με τη γεύση της καρύδας μας πήρε ο ύπνος. Ήταν γεμάτη και αυτή η μέρα!

 

[i love travels]

Επόμενη Μέρα (γιατί αρχίσαμε και χάναμε τις μέρες)
Η μέρα ήταν ελεύθερη, δηλαδή δεν είχαμε ξεναγό μαζί μας, οπότε όπως κάναμε πάντα πήραμε χάρτη, νεράκι και βουρ για εξερεύνηση! Ήταν κανα δύο σημεία που θέλαμε να πάμε μιας και δεν τα περιείχαν οι ξεναγήσεις, και το βασικό είναι ότι θέλαμε να νιώσουμε τον ρυθμό της πόλης. Ο προορισμός μας ήταν ο Wat Chiang Man. Είναι ο παλαιότερος ναός στην πόλη και εκεί έμενε ο βασιλιάς όταν έχτιζαν το ChiangMai. Μπήκαμε σε γειτονιές , είδαμε μια αυλή που έκαναν μαθήματα βαλς , περάσαμε από σχολείο και παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά είναι ντυμένα με φορεσιές και απέξω είχε άπειρα παρκαρισμένα μηχανάκια μαθητών. Και υπήρχαν καντίνες που έβγαιναν οι μαθητές για να πάρουν το κολατσιό τους. Οι δρόμοι είχαν αρκετά αυτοκίνητα αλλά για κάποιο λόγο δεν ήταν πολύβουοι. Επικρατούσε ηρεμία, δεν άκουγες κορναρίσματα. Σηκώνουμε το κεφάλι μας και βλέπουμε έναν σκίουρο να περπατάει σε κάτι καλώδια, και μετά κι’άλλον…κι’άλλον….βολτάραν στα δέντρα και στα ηλεκτρικά καλώδια της γειτονιάς. Φτάνοντας στον ναό ήταν 1 κυρία που πούλαγε κάτι πουλάκια, αν ήθελες μπορούσες να τα αγοράσεις για να τα απελευθερώσεις, σαν καλή πράξη για την ψυχή σου. Σε μια συζήτηση που είχα με τον ξεναγό την επόμενη μέρα, του έλεγα πόσο διαφωνούσα με το όλο σκηνικό, και μου έλεγε ότι κάποιοι από αυτούς τα «εκπαιδεύουν» τα πουλάκια και παρόλο που τα απελευθερώνεις εκείνα μετά από λίγο γυρίζουν μόνα τους στο κλουβί τους για να ξαναπωληθούν. Και ότι στον Βουδισμό πιστεύουν πολύ στην απελευθέρωση ακόμα και αν είναι εμπορευματοποιημένη.

Η ζέστη ήταν αφόρητη και έτσι κάτσαμε σε 1 καφετεριούλα να πιούμε καμιά γρανίτα και να ξαποστάσουμε. Νομίζαμε ότι ήταν παρακμιακή αλλά αγόραζες τον καφέ σου και ανέβαινες στον πάνω όροφο που είχε τραπεζάκια και έμενες..καναπεδάκια και τραπεζάκια μπαμπουδένια όμορφα στολισμένα με γλαστράκια και όμορφες μαξιλάρες και ωραία θέα στην κεντρική πλατεία του ChiangMai. Αυτός ήταν και ο επόμενος προορισμός μας, το μνημείο με τους 3 βασιλιάδες που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης.

Βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες και το μάτι μας πήγε σε κάτι εκτός προγράμματος, το City Art and Cultural Center. Eνα μουσείο που έβλεπες αρχικά μια προβολή που περιείχε όλα τα ιστορικά στοιχεία που αφορούσαν την πόλη και σε μας ήταν γνωστά από την ξενάγηση, αλλά για κάποιον που δεν έχει ξενάγηση είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μάθει κάποια πράγματα και μετά συνέχιζες με μια σειρά από κούκλες ντυμένες παραδοσιακά μέσα σε δωμάτια φτιαγμένα σαν σπίτι, παντοπωλείο και άλλα μέρη της καθημερινότητας των ντόπιων. Έβλεπες μακέτες από το πώς κατασκευάστηκε η πόλη και πατούσες κουμπιά που σου εξηγούσαν το πώς και το γιατί για το κάθε τι που έβλεπες. Δεν ξετρελάθηκα βέβαια από το μουσείο αλλά ήταν και αυτό μια εμπειρία. Στην είσοδο μια κοπέλα είχε 2 παπαγαλάκια και μπορούσες να βγάλεις φωτογραφία μαζί τους χωρίς χρήματα και το ένα από αυτά σου έλεγε «sawadee» που σημαίνει «γεια σου».

Βγαίνοντας από το μουσείο άρχισε να ψιχαλίζει, βάλαμε τα αδιάβροχα μας και σκεφτόμασταν τι θα κάνουμε σε περίπτωση που ξεσπάσει μπόρα, αλλά τελικά δεν χρειάστηκε γιατί σε 5 λεπτά τελείωσαν οι ψιχάλες. Με τα πόδια προς το ξενοδοχείο μας γιατί είχαμε αποφασίσει να φάμε σε 1 μαγαζί που είχαμε δει κάνοντας βόλτα στο Night Bazaar και μ’άρεσε πολύ. Πάμε λοιπόν στο Shabu Shi , χωρίς να ξέρουμε τι είναι! Πήραμε αριθμό και μπήκαμε σε έναν διάδρομο αναμονής. Τέτοιο στυλ εστιατορίου δεν είχαμε ξαναδεί. Ήταν σαν μπαρ και από μπροστά σου με την βοήθεια ενός κινούμενου διαδρόμου πέρναγαν υλικά… θαλασσινά, κρεατικά, λαχανικά. Όταν λοιπόν καθόσουν διάλεγες ανάμεσα σε 3 είδη σούπας. Σου έφερναν ένα κατσαρολάκι είτε με καθαρό νερό είτε με γάλα καρύδας είτε με τσίλι το έβαζαν μπροστά σου σε 1 ειδική κατασκευή και μπορούσες να πάρεις ότι υλικά ήθελες και όσα ήθελες και να τα βάλεις να βράσουν όσο ήθελες και όπως ήθελες, έτσι λοιπόν έφτιαχνες μόνος σου την σούπα σου! Αυτό το μέρος του γεύματος δικαιολογούσε το Shabu. Στην Ταϋλάνδη ένα από τα διασημότερα είδη εστιατορίων είναι τα Shabu-Shabu στα οποία σου φέρνουν ότι νωπά υλικά θέλεις και τα μαγειρεύεις μόνος σου, είτε βραστά είτε ψητά είτε στον ατμό. Και το Shi έβγαινε από το Sushi μιας και είχε έναν πολύ μεγάλο μπουφέ με σούσι που τα λατρεύω και άλλον έναν με τεμπούρα λαχανικών, γαρίδες τηγανιτές και ψάρια από τα οποία έτρωγες όσο ήθελες. Είχε πάγκο με αναψυκτικά και χυμό-τσάι που έβαζες μόνος σου και μετά άλλον έναν με φρούτα και παγωτό. Μας έφεραν λοιπόν την ώρα που τρώγαμε κάτι σαν λογαριασμό, που έλεγε ότι μπορούσαμε να κάτσουμε μέχρι κάποια ώρα και αν καθόμασταν παραπάνω μας χρέωνε ελάχιστα ανά δεκάλεπτο παραμονής. Φάγαμε του σκασμού και όταν πήγαμε να πληρώσουμε καταλάβαμε ότι είχε 1 προσφορά και δώσαμε 4,5 ευρώ το άτομο περίπου!

Το τελευταίο μας βράδυ στο Chiang Mai θα πέρναγε στο Night Safari.

Μας είχε κλείσει ο Lee θέση και ήρθε πουλμανάκι μας πήρε από το ξενοδοχείο (αυτό με τις μεταφορές δεν ήταν κάτι που μας προσφερόταν ειδικά σε εμάς, ήταν κάτι που το πρόσφεραν όλες οι ατραξιόν της περιοχής, μεταφορές από και προς το ξενοδοχείο των πελατών) και εκεί ταλαιπωρηθήκαμε λίγο. Γιατί περιμέναμε για αρκετή ώρα μια παρέα κινέζων, και ενώ έπρεπε ναι είμαστε στις 19:00 στο πάρκο αυτό τελικά φτάσαμε 8 παρά. Και ποιο ήταν το βασικό πρόβλημα; Ότι μας έστειλαν συνοδό που δεν μιλούσε αγγλικά με αποτέλεσμα εμείς και ένα άλλο ζευγάρι από τον Καναδά που ήμασταν στο Πούλμαν να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε. Τελικά κάποιος από εκεί το μίλαγε το Αγγλικό και βγάλαμε άκρη. Είχε πρώτα σόου με Lady Boy, ε μην φανταστείτε τίποτα τρελά πράγματα. Δύο χορευτικά το ένα παραδοσιακό και το άλλο βραζιλιάνικο, κανένα πρόβλημα για τα μικρά παιδάκια που παρακολουθούσαν.

Μετά είχε τον χορό των συντριβανιών .Όπου σε 1 τεράστια λίμνη με κύκνους ακουγόταν δυνατή μουσική και τα συντριβάνια κουνιόντουσαν ανάλογα με διάφορους φωτισμούς. Ήταν μαγικό!

Μετά πήγαινες σε 1 θέατρο στο οποίο η σκηνή είχε προστατευτικό γυαλί γιατί ουσιαστικά εκεί τάιζαν κάποια ζώα. Για παράδειγμα άφηναν λιοντάρια και κάπου υπήρχε ένα πλαστικό αγριογούρουνο που μέσα είχε τροφή. Το έβρισκαν τα λιοντάρια και άνοιγε μηχανισμός έβρισκαν την τροφή και έτρωγαν, και μετά ερχόταν η ύαινα και έτρωγε τα απομεινάρια του λιονταριού. Μετά βγήκαν οι τίγρεις που τους είχαν κρυμμένα τα φαγητά πάνω στα δέντρα ή μέσα σε 1 λίμνη και σκαρφάλωναν ή βουτούσαν και ετρωγαν. Είχε ενδιαφέρον. Και μετά έμπαινες σε τρενάκι μέσα στο σκοτάδι και σε πήγαιναν για nightsafari. Ναι μεν είναι ζωολογικός κήπος αλλά δεν νιώθεις το ίδιο. Ήταν σκοτεινά και ξαφνικά σταματούσε το τρενάκι και άνοιγε ένας προβολέας και ήσουν δίπλα στο ζώο. Έγραφε κάπου μην ταΐζετε τις ζέμπρες και όταν ξαφνικά άνοιξαν τα φώτα υπήρχαν πάρα πολλές ζέμπρες δίπλα σου και έχωναν την μουρίτσα τους μέσα στο βαγόνι, το ίδιο και η καμηλοπάρδαλη. Είχε λοιπόν 2 τέτοιους χώρους με διαφορετικά είδη ζώων. Και μας λένε προλαβαίνετε να δείτε μόνο το ένα, γιατί κάποιοι από το πούλμαν σας άργησαν και πρέπει να έχει φύγει στις 10 το πούλμαν, δηλαδή θα χάναμε την 2η περιήγηση για 10 λεπτά; Ήταν κρίμα. Εμείς δεν αργήσαμε και πληρώσαμε κανονικά για να τα δούμε όλα. Μαζί λοιπόν με το ζευγάρι των Καναδών κουβέντα στην κουβέντα και χαμένοι στην μετάφραση ανάμεσα στον ξεναγό μας που δεν καταλάβαινε αγγλικά και σε κάποιους υπαλλήλους του πάρκου καταφέραμε και μας περίμεναν αυτά τα 10 λεπτά. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και πολύ στεναχωριόμουν μαζεύοντας τις βαλίτσες γιατί ο πρώτος μας προορισμός τελείωσε.

 

[i love travels]

Επόμενη Μέρα
Πολύ πρωινό ξύπνημα και στη ρεσεψιόν συναντήσαμε τον Leeτην ώρα που κάναμε check-out.Επιβιβαστήκαμε στο πριβέ βανάκι μας με στόχο να φτάσουμε ακόμα πιο βόρεια στην Ταϋλάνδη. Η πρώτη μας στάση ήταν στις θερμές πηγές (thaweesin chiang rai ).Μας είχαν πει αρκετά ευγενικά ότι δεν αξίζει και ότι ουσιαστικά σταματάμε μονό για ολιγόλεπτη ξεκούραση και τουαλέτα. Πουλούσαν μέσα σε καλαθάκια αυγά και μπορούσες να αγοράσεις και να τα βάλεις μέσα σε 1 πηγή να βράσουν ενώ σε κάποια άλλη πηγή μπορούσες να βάλεις τα πόδια σου μόνο μέσα.

Κάτσαμε ελάχιστα και συνεχίσαμε το ταξίδι μας.

Η επόμενη στάση μας ήταν κάτι που θεωρούσα κομψοτέχνημα. Όταν το είδα από κοντά εξτασιάστηκα ακόμα περισσότερο… Ο Λευκός Ναός (whitetemple-Wat Rong Khun ) .

Βρίσκεται σε ένα χωριουδάκι στο ChiangRai και το έχει κατασκευάσει ο Chalermchai , μια ταλεντάρα στην ζωγραφική , ένας πραγματικός καλλιτέχνης! Υπάρχει κοντά στον ναό χώρος με τους πίνακες του , οι οποίοι δεν πωλούνται αλλά απ’ ότι μας είπε ο Lee η αντικειμενική αξία τους είναι πάνω από 100.000 ευρώ. Ο τύπος είχε πουλήσει κάποιους και τους αγόρασε για να έχει όλη του την συλλογή μαζεμένη! Αποφάσισε να χτίσει αυτό το ναό στο χωριό του για να δώσει δουλειά στην περιοχή και ο ναός δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα!

Μέσα στον ναό η βασική τοιχογραφία αποτελείται από τον Βούδα, ο οποίος έχει από κάτω του …υπό το βλέμμα του δηλαδή, την σύγχρονη εποχή. Οπότε βλέπεις ζωγραφισμένο τον Τζακ Σπάροου, το Κουνφού Πάντα, τον MichaelJacksonκαι άλλες διασημότητες.Στο εξωτερικό του ναού έχουν κολλήσει άπειρα μικρά καθρεφτάκια που του δίνουν εξαιρετική λάμψη όταν έχει ήλιο. Πριν λίγο καιρό είχε γίνει 1 σεισμός στην περιοχή και πήγε πίσω η κατασκευή του μιας και κάποια κομμάτια γκρεμίστηκαν. Πρέπει να περάσεις 1 γέφυρα για να μπεις στον ναό, αφού υπήρχε λίμνη με άπειρα χρυσόψαρα τεραστίων διαστάσεων.

Στο εσωτερικό του δυστυχώς δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες και απέναντι από την γέφυρα υπήρχε 1 κιόσκι με 1 υπάλληλο που από μεγάφωνο έλεγε στον κόσμο που έβγαζε φωτογραφίες πάνω στην γέφυρα να προχωρήσει. Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον δημιουργό του ναού μιας και ήταν εκεί και επέβλεπε τον χώρο.

Μετά από καμιά ώρα αν θυμάμαι καλά φτάσαμε στο ChiangRai όπου και επιβιβαστήκαμε σε Trishaw.Είναι στην ουσία ποδήλατα με μονοθέσιο καροτσάκι από πίσω .

Μας γύρισαν την πόλη για να την δούμε. Τον οδηγό τον λυπήθηκα, μέσα στην ζέστη και στον ήλιο μας έσερνε για να δούμε την περιοχή , απενοχοποιήθηκα όταν είδα ότι για την πόλη είναι ένας συνηθισμένος τρόπος μεταφοράς, κυκλοφορούσαν κάμποσα στον δρόμο και για επιβάτες είχε ντόπιους με ψώνια από τις αγορές. Μας άφησαν στην κεντρική αγορά και κάναμε 1 βόλτα με τον ξεναγό, η οποία όμως είχε έντονη μυρωδιά από τα ψάρια και τα φρούτα και τα ζαρζαβατικά μιας και ήταν στεγασμένη και δεν έμπαινε και πολύ καθαρός αέρας! Μετά ξανά ανεβήκαμε στα trishaw και πήγαμε στον WatPhraKeow, τον ναό που βρέθηκε ο σμαραγδένιος Βούδας που βρίσκεται στο Μπανγκόκ και τώρα εκεί έχουν μια απομίμηση του. Ζητήσαμε να πάμε για φαγητό σε 1 μέρος που προτιμούν οι ντόπιοι και μας πήγαν σε 1 τεράστιο εμπορικό κέντρο. Βολτάραμε , φάγαμε και πήραμε τον δρόμο για το ξενοδοχείο.

Το ξενοδοχείο βρισκόταν περίπου 1 ώρα έξω από το ChiangRai και γενικά ήταν διαφορετικό ξενοδοχείο. Πάνω στο βουνό, μέσα στην φύση αποτελούμενο από μικρά σπιτάκια κατασκευασμένα από μπαμπού. Η θέα από το δωμάτιο ήταν υπέροχη, μας περίμενε ένα κρεβάτι με ουρανό γεμάτο κόκκινα ροδοπέταλα που σχημάτιζαν καρδιά και ένα τζακούζι στο μπαλκόνι. Οι κοινόχρηστοι χώροι ήταν γεμάτοι από λιμνούλες με χρυσόψαρα και άκουγες βατραχάκια.

Η διαμονή εκεί θα μου μείνει αξέχαστη. Κολυμπώντας στην πισίνα του ξενοδοχείου κοίταζα τον ουρανό και τα δέντρα και ένιωθα σαν να πρωταγωνιστούσα σε κάποια διαφήμιση.

Το ξενοδοχείο είχε και σπα , αλλά ήταν πανάκριβο για να πάμε. Είχε εστιατόριο όπου φάγαμε το βράδυ με ζωντανή μουσική, ο πιανίστας είχε υπέροχη φωνή και όλο το σκηνικό ήταν τόσο ρομαντικό… Κοιμήθηκα νιώθοντας ήρεμη και γαλήνια, σε αντίθεση με τον άντρα μου ο οποίος ταράχτηκε από τους ήχους της φύσης. Εκείνο το βράδυ έβρεξε αρκετά και η βροχή σε συνδυασμό με τους ήχους των πουλιών και τον αέρα του Βουνού τον έκαναν να νιώθει σαν να είναι σε κάμπινγκ ( ενώ θέλει να πηγαίνουμε σε κάμπινγκ ένιωθε κατά τα λεγόμενα του πιο εκτεθειμένος στο δωμάτιο από το να βρίσκεται μέσα σε 1 σκηνή, ίσως γιατί ο χώρος δεν του ήταν οικείος) . Η αλήθεια είναι ότι το μέρος ήταν και γεμάτο μικρές σαυρούλες , όχι όμως στον χώρο του υπνοδωματίου… στο λουτρό που ήταν τσιμεντένιο και στους εξωτερικούς χώρους.

Το ξενοδοχείο είχε ίντερνετ μόνο στους κοινόχρηστους χώρους και όχι στα δωμάτια!

 

[Pepe le Pew]

1. τον Lee τον κλεισατε μονοι σας μεσο νετ ειπεσ, ποσο σασ κοστισε ο κυριουλησ για ολεσ αυτεσ τισ ξεναγησεισ η ηταν τιμεσ ανα πακετο ολο αυτα που κανατε? κ αν ναι ποσο κοστιζε το καθε πακετο. οπως πχ. αυτο με το φαγητο που δοκιμαζατε στουσ δρομους. Βολτα με ελεφαντες.
2. στα ξενοδοχεια που μεινατε ειχαν ολα σπα? η τα εχουν μονο σε καποια τυπου 4* η 5*?
3. περιμενουμε το υπολοιπο.

 

[i love travels]

Επόμενη Μέρα
Μετά από έναν βαθύ ύπνο ένα υπέροχο πρωινό γεύμα μας περίμενε στην «αίθουσα» πρωινού! Ένα τεράστιο μπαλκόνι με υπέροχη θέα μας όπου μπορούσαμε να ψήσουμε το ψωμί μας στα κάρβουνα. Το πρόγραμμα της εκδρομής έπρεπε να εμπλουτιστεί αρκετά, λέγαμε ότι αφού φτάσαμε ως εδώ ήταν κάποια πράγματα που έπρεπε να γίνουν όπως το να περάσουμε στο Λάος και να επισκεφτούμε την Μιανμάρ. Είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη μέρα με τον ξεναγό όταν θα πηγαίναμε στο χρυσό τρίγωνο να επεκτείνουμε το πρόγραμμά μας. Επιβιβαστήκαμε στο βανάκι και μετά από την επίσκεψή μας σε 1 ανταλλακτήριο νομισμάτων βρεθήκαμε στο Βορειότερο σημείο της Ταϋλάνδης. Ένα ποτάμι χώριζε την Ταϋλάνδη από την Βιρμανία. Περιηγηθήκαμε στην εκεί αγορά και μου έκανε εντύπωση ότι πουλάγαν κάστανα και αρκετά ακριβά. Ο Lee μας είπε ότι είναι το μοναδικό σημείο στην Ταϋλάνδη που μπορείς να βρεις ψητά κάστανα και ότι η αγορά εκεί και από την άλλη όχθη στην Μιανμάρ έχουν τις καλύτερες τιμές! Στην βόλτα εντόπισα μαγαζιά με βαλίτσες σε αρκετά καλές τιμές και μ’ άρεσε πάρα πολύ μια με την Κίττυ την γατούλα σε κατάλληλο μέγεθος για χειραποσκευή ( την αγόρασα στον γυρισμό εννοείται)

Δώσαμε στα σύνορα τα διαβατήρια μας τα οποία σφραγίστηκαν και η Ταϋλανδέζικη βίζα σκίστηκε και μετά από λίγα βήματα βρεθήκαμε στην Tachileik. Μας είχαν πει να μην αγοράσουμε τίποτα από πλανόδια πιτσιρίκια, να μην αγοράσουμε τράπουλες γιατί είναι παράνομες στην Ταϋλάνδη και θα έχουμε θέμα στην είσοδο της Χώρας και γενικά να μην πάρουμε τίποτα που να μας προσφέρεται δωρεάν. Αρκετοί οδηγοί των Τουκ-Τουκ περίμεναν για μια βόλτα και ο Lee κανόνισε να μας κάνουν 1 περιήγηση στα βασικά αξιοθέατα της πόλης. Λίγα μέτρα χρειάστηκε να μετακινηθούμε για να καταλάβουμε την λέξη φτώχια.

Οι δρόμοι βρώμικοι με πάρα πολύ χώμα, τα σπίτια φτωχικά, άπειρες ταμπέλες στο δρόμο σου θύμιζαν ότι να ναρκωτικά κάνουν κακό.

Η πρώτη μου σκέψη : «Αυτό είναι που λένε Ασιατική Πόλη». Στα ντοκιμαντέρ και σε βιβλία άκουγα και διάβαζα για φτωχές Ασιατικές πόλεις που τα παιδιά παίζουν ξυπόλυτα σε χωμάτινους δρόμους και ο κόσμος δεν έχει να φάει και η εκμετάλλευση πάει σύννεφο.

Στην Ταϋλάνδη δεν είχα συναντήσει τέτοιες εικόνες, στην Μιανμάρ συνάντησα.

Επισκεφτήκαμε ένα ναό αρκετά διαφορετικό σε στυλ από όλους του άλλους που είχα δει μέχρι στιγμής ,τα χρώματα ήταν πιο έντονα και ήταν λιγότερο πλούσιος σε διακόσμηση.Στην Βιρμανία ο Βούδας είναι πιο θηλυπρεπής Υπήρχαν άτομα που ζούσαν μέσα στον ναό, μια κυρία θήλαζε το μωρό της την ώρα που μπήκαμε, ο Lee μας είπε ότι οι πολύ φτωχοί σε αυτό το κράτος ζουν μέσα στους ναούς ,ενώ δεν είναι σίγουρο αν έχουν σπίτια ή όχι. Στο δρόμο παρατηρήσαμε που αρκετός κόσμος είχε στα μαγουλά του κάτι σημάδια από ξεραμένη κρέμα. Εκεί έχουν λέει ένα δέντρο το οποίο τρίβοντας το σε μια πέτρα

έβγαζε κάτι σαν αλοιφή και έβαζαν 3 γραμμές από αυτό στα μάγουλά τους για να τους προστατέψει από τον ήλιο.

Επόμενη στάση η Shwedagon Pagoda.

Η κανονική παγόδα βρίσκεται στην πρωτεύουσα, αλλά επειδή υπήρχαν αρκετοί τουρίστες που ήθελαν να την δουν και δεν μπορούσαν, μιας και το οδικό δίκτυο δεν είναι καλό και το κράτος έχει κάποια θέματα με τις βίζες των τουριστών έκαναν μια απομίμηση. Μου φόρεσαν μια μαντήλα γιατί δεν επιτρεπόταν το σορτσάκι (δεν την ενοικίαζαν ακριβώς, έπρεπε να αφήσεις ένα tip αλλά ότι ήθελες εσύ). Μέσα στον χώρο της παγόδας υπήρχαν περιμετρικά κάποια αγάλματα που συμβόλιζαν την κάθε μέρα της εβδομάδας. Οι ανύπαντρες κοπέλες πήγαιναν στο άγαλμα της ημέρας που γεννήθηκαν, προσεύχονταν, άφηναν κάποιες δωρεές και γεμάτα ποτήρια με νερό για να έχουν έναν καλότυχο γάμο!

Ένας ναός ακολούθησε ο οποίος ήταν πιο πλούσιος από τον προηγούμενο, πολύ κοντά σε ναό της Ταϋλάνδης, μόνο που στο ιερό κρέμονταν Χριστουγεννιάτικα φωτάκια.

Είχε και εκεί μοναχούς με άλλο χρώμα ενδυμασίας , και απ’ότι μάθαμε ανάλογα με την χώρα αλλάζει το χρώμα. Στην Ταϋλάνδη έχουν πορτοκαλί φορεσιά, ενώ στην Μιανμάρ μπορντό.

Η τελευταία μας βόλτα στην αγορά στα σύνορα από την πλευρά της Μιανμάρ είχε χαβαλέ. Δεν ψωνίσαμε κάτι αλλά γελάσαμε αρκετά μιας και ένας πλανόδιος προσπαθούσε να πουλήσει στον άντρα μου παράνομα τσιγάρα, και όταν είδε ότι δεν τον πείθει του έδειξε 1 καρτελίτσα με χαπάκια και του λέει «Viagra?». Περάσαμε τα σύνορα και η νέα βίζα που μας έβγαλαν είχε διάρκεια μόνο 15 ημερών. Αν μπεις με τα πόδια στην Ταϋλάνδη… όπως μπήκαμε εμείς σου βγάζουν βίζα για 15 μέρες, ενώ με το αεροπλάνο μας έβγαλαν για 1 μήνα. Μας είπαν ότι όποιοι δεν έχουν άδεια παραμονής στην χώρα το κάνουν αυτό ,πηγαίνουν στην Μιανμάρ και επιστρέφουν πίσω για να τους ανανεώσουν την βίζα για 15 μέρες, και αυτό είναι τρόπος ζωής τους.

Ζητήσαμε στον Leeνα μας πάνε και στο μουσείο του Οπίου αφού ήταν στον δρόμο μας και μας είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά να μην το αναφέρουμε στο γραφείο του όταν θα γράφαμε ένα ερωτηματολόγιο αξιολόγησης. Τον κοιτάξαμε με απορία και μας είπε ότι κανονικά το χρεώνουν σαν έξτρα εκδρομή και είναι κρίμα να χρεωθούμε παραπάνω για κάτι που είναι στο δρόμο μας . Μας πήγε για το μεσημεριανό μας σε 1 όμορφο εστιατοριάκι και μετά πήγαμε στο μουσείο του Οπίου. Αυτό το μουσείο το έφτιαξε η μητέρα του Βασιλιά τους και στην ουσία εξιστορεί την ιστορία καλλιέργειας του οπίου στην χώρα και πως προσπάθησαν να το καταπολεμήσουν. Είχε και κάποια σχετικά αντικείμενα αλλά το περίμενα λίγο πιο ουάου είναι η αλήθεια. Μας ανέφερε ο ξεναγός ότι κάποια στιγμή ο τότε πρωθυπουργός ( θείος του βασιλιά που τώρα ζει στην Σαουδική Αραβία) είχε δώσει εντολή στην αστυνομία όπου βλέπει έμπορο ναρκωτικών να τον σκοτώνει επί τόπου.

Το GoldenTriangle μας περίμενε!!! Ανεβήκαμε στο σημείο που ενώ είσαι στην Ταϋλάνδη βλέπεις και την Βιρμανία και το Λάος και παρατηρήσαμε κάτι όμορφα κτίρια στην αντίπερα όχθη.

Καζίνο ήταν η απάντηση. Στην Ταϋλάνδη δεν επιτρέπεται ο τζόγος και έτσι στο σημείο του Χρυσού Τριγώνου έχει χτιστεί 1 καζίνο από την πλευρά της Βιρμανίας και 1 από την πλευρά του Λάος και όποιος θέλει να τζογάρει πρέπει να φτάσει ως εκεί!

Μισθώσαμε 1 καραβάκι ( 1500 bahtκαι για τους 3 μας) που μας έκανε μια σπιντάτη βόλτα στον ποταμό και μας άφησε στην προβλήτα του Laos. Εκεί υπήρχε 1 αγορά με πολλές απομιμήσεις διάσημων τσαντών, σουβενίρ καθώς και ουίσκι που μέσα είχαν φίδια ,σκορπιούς, γεννητικά όργανα από τίγρη και άλλα τέτοια. Εγώ ήξερα την ύπαρξη αυτού του ουίσκι από μια εκπομπή που είχε ταξιδέψει εκεί και περίμενα πως και πώς να τα δω από κοντά. Ήταν κάτι σαν νίκη για μένα! Έβλεπα την εκπομπή και έλεγα τι τυχερός που είναι ο παρουσιαστής που κατάφερε να πάει σε τέτοια μέρη και κατάφερα να πάω και εγώ εκεί.

Δοκιμάσαμε ουίσκι το οποίο δεν είχε κάποια περίεργη ή ιδιαίτερη γεύση και πήρα και για την Ελλάδα (είχα πολύ άγχος αν θα περάσει από το τελωνείο… το είχα βάλει στην βαλίτσα και όταν τις παραλάβαμε στην Ελλάδα κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ελέγξει κάτι… οπότε τσάμπα το άγχος)

Το επόμενο κομμάτι της περιήγησης μας ήταν το πιο αδιάφορο. Μας πήγαν στα χωριά των Akhaκαι των Yao.Είναι 2 φιλές βουνίσιες οι οποίες έχουν 1 ιδιαίτερη ενδυμασία και ζουν παραδοσιακά. Εμείς πήγαμε λοιπόν στα χωριά τους. Το ένα είχε κάποια ιδιαίτερα σπίτια αλλά αυτά που είδαμε εμείς έμοιαζαν ακατοίκητα. Υπήρχαν και άλλα πιο κάτω που λογικά κάποιος ζούσε εκεί αλλά δεν μας πήγε ο Lee από εκεί. Πολλά κοτοπουλάκια κυκλοφορούσαν στον δρόμο και κάνα δύο γιαγιάδες που πουλούσαν βραχιολάκια και ήταν ντυμένες με την παραδοσιακή φορεσιά. Το πιο σημαντικό που είδαμε ήταν η ξύλινη πύλη του χωριού και μια «κούνια» στην οποία γίνονται γύρω από αυτή οι παραδοσιακές γιορτές. Όσο για το χωριό των Yao δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, τα σπίτια είχαν επιρροές από την Κίνα, ούτε μια παραδοσιακή φορεσιά, κάτι παιδάκια παίζανε στον δρόμο και μας ψιλομίλαγαν Αγγλικά. Το μόνο εντυπωσιακό ήταν που έξω από ένα σπίτι είχε κάτι ποτήρια με νερό και μέσα έκαιγαν κάτι στικς και ο κύριος μας είπε ότι τα έβαλε για να του φύγει η λύπη γιατί το προηγούμενο βράδυ είχε δει στο σπίτι του ένα φάντασμα. Αυτές οι φυλές κρατάνε μόνο κάποια παραδοσιακά στοιχεία. Τα παιδιά πάνε κανονικά σχολείο, οι ενήλικες δουλεύουν κανονικά στην πόλη.

‘Όταν μας είχαν πει από το ταξιδιωτικό γραφείο επίσκεψη στις φυλές πίστευα ότι θα βλέπαμε την φυλή που φορούν τα δαχτυλίδια στον λαιμό αλλά εκ των υστέρων κατάλαβα ότι αυτοί βρίσκονται πάνω σε 1 βουνό στο ChiangRai(κοντά στο πανεπιστήμιο) ενώ οι άλλοι ήταν στον δρόμο μας. Ευτυχώς που είχαμε πάει σε αυτό το παραδοσιακό δείπνο στο ChiangMai και είχαμε δει άτομα ντυμένα με τις παραδοσιακές φορεσιές. Γενικά σια αυτή τη μέρα το γραφείο προσέφερε πολύ ελλιπές πρόγραμμα. Μέσα στην τιμή περιλαμβανόταν η επίσκεψη στο βορειότερο σημείο, η επίσκεψη στο goldentriangle, το γεύμα και η επίσκεψη στις φυλές. Την Myanmar και το Laos τα πληρώσαμε έξτρα. Μας κόστισαν 3.000 baht τα 2 άτομα( ο έξτρα χρόνος του ξεναγού και του οδηγού, τα τουκ-τουκ στην Myanmar) , τα 1.500 baht για τα 3 εισιτήρια που δώσαμε για την βάρκα που μας πέρασε στο Laos καθώς και 200 bahtτο άτομο (αν θυμάμαι καλά) για την είσοδο μας στο μουσείο του Οπίου ( το οποίο θα το είχαμε πληρώσει ακριβότερα αν δεν μας εξυπηρετούσε ο ξεναγός και ο οδηγός)
Το τελευταίο μας βράδυ στο Chiang Rai ήταν γεγονός. Κολύμπι στην πισίνα και δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου μας .

 

[i love travels]

Μιας και έφτασα την αφήγηση μου ακριβώς στην μέση του ταξιδιού μου και πριν συνεχίσω στο υπόλοιπο κομμάτι της χώρας να σας δώσω ένα ενδεικτικό κόστος για τις δραστηριότητες και την ζωή στην Βόρεια Ταϋλάνδη.
Εμείς είχαμε κλείσει από ένα Ελληνικό Ταξιδιωτικό γραφείο ένα ατομικό ταξίδι.Στην τιμή λοιπόν περιέχονταν τα εξής:

• Ο Lee ( που ήταν ξεναγός του τοπικού γραφείου που συνεργαζόταν με το δικό μας ταξιδιωτικό γραφείο) μαζί με τα αμάξια και τον οδηγό τους
• Τα αεροπορικά εισιτήρια
• Τα ξενοδοχεία , τα οποία ήταν 4 αστέρων και είχαν σπα (δεν μπορω να πω με σιγουριά ότι αυτα με λιγότερα αστέρια διαθέτουν σπα, πάντως σε κάθε γωνία της Ταυλάνδης υπάρχουν μαγαζιά για σπα και μασάζ)
• Την εκδρομή στο Chiang Dao-τα μαϊμουδάκια-το γεύμα στις ορχιδέες
• Η περιήγηση στους ναούς του Chiang Mai
• H μεταφορά από το Chiang Mai στο Chiang Rai με πριβέ πουλμανάκι ,η επίσκεψη στον Λευκό Ναό και η βόλτα στο Chiang Rai
• Η επίσκεψη του βορειότερου σημείου της χώρας και το χρυσό τρίγωνο μαζί με τις φυλές καθώς και το γευμα εκεινης της ημέρας

Ολα τα υπόλοιπα ήταν έξτρα. Ενημερωτικά να σας πω ότι :

1. Το street food tour μας κόστισε 750 baht το άτομο με όλα τα φαγητά και τα ποτά μέσα και μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο
   
2. Το Art in paradise 300 baht το άτομο
3. Στο tiger kingdom πλήρωνες ανάλογα με το ποια κατηγορία ζωων ήθελες να δεις από κοντα.Είχες επιλογή ανάμεσα σε Big Cat (420 baht/άτομο),Μedium Cat,Small Cat και Smallest Cat (620 baht/άτομο) θυμάμαι τιμές σε αυτά που πήγαμε εμέις,αλλά τα ακριμότερα ήταν τα smallest.
4. Στους ναούς δεν είχε είσοδο εκτός από το Doi Suthep όπου εμεις δεν πληρώσαμε γιατι ήταν μεσα στο πακέτο μας αλλα κόστιζε 30 baht/άτομο
5. Στο old chiang mai cultural center δώσαμε 1240 baht τα 2 άτομα μαζί με φαγητό και μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο αλλά χωρίς τα ποτά.
   
6. Night Safari ήταν 800 baht/άτομο με μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο
7. Στο Chiang Mai City Art & Cultural center ήταν 90 baht/άτομο
8. Για τα 'εξτρα στο Golden triangle εχω αναφερθεί παραπάνω!

Το νερό κόστιζε ανάλογα με την μάρκα που επέλεγες...εμεις συνηθως το βρίσκαμε από 14-20 baht
Αγοράσαμε απο το αεροδρόμιο χάρτη της πόλης και κόστιζαν από 200-250 baht
Στο χωριο της ομπρέλας οι μικρές αζωγράφιστες κόστιχαν από 100 baht και για να τις ζωγραφίσεις το κόστος ήταν ανάλογο με το σχέδιο αλλα μετά από παζάρια 150baht τα ήθελες για 1 σχετικά μικρό σχεδιάκι.

 

[Pepe le Pew]

υπαρχει περιπτωση μετα την περιγραφη σου να μην παω ταυλανδη γιατι ειναι λεσ και πηγα..χαχαχα.

Επισησ το ξεχωριστο ποστ για τιμες ειδικα πολυ πολυ χρησιμο! ευχαριστω πολυ. περιμενουμε κ το υπολοιπο στορι.