Ιταλία Τα Γλυπτά των Αιθέρων! - Δολομίτες

[underwater]

Μόλις προχθές ανακάλυψα αυτή την ιστορία κι έχω ενθουσιαστεί με τις υπέροχες φωτογραφίες, αλλά και τις περιγραφές!

Πολύ θα χαρώ να την ολοκληρώσεις, είναι νομίζω πολύ χρήσιμη για όλους όσους αγαπάμε φύση και πεζοπορίες!

 

[panlek30]

6η Μέρα

Σήμερα αφήνουμε το κατάλυμά μας και κατευθυνόμαστε με τελικό προορισμό το Ortisei όπου και θα διανυκτερεύσουμε. Ο δρόμος μας είναι και πάλι απο την ίδια κατεύθυνση που πήγαμε εχθες για την πεζοπορία μας στις Tre Cime (3 κορυφές). Το σκηνικό είναι εντελώς χειμωνιάτικο και οι κορυφές απο το δρόμο ίσα που φαίνονται απο την...ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΗ! Όλα τα βουνά είναι κατάλευκα! Αν πηγαίναμε εκεί πάνω σήμερα θα συναντούσαμε χιόνια!
Συνεχίζουμε και πρώτη στάση για σήμερα η διασημότερη λίμνη στους Δολομίτες και όχι άδικα, η Lago di Braias. Καθώς το μέρος είναι πολύ τουριστικό ξεκινάμε αρκετά πρωί για να μπορέσουμε να βγάλουμε ωραίες φωτογραφίες. Γύρω από την λίμνη υπάρχουν διάφορα μονοπάτια που μπορεί κανείς να ακολουθήσει. Επίσης μπορείς να νοικιάσεις αν θες βαρκάκι με 19€ (μισή ώρα) ή 29€ (1 ώρα). Τιμές 2022.

Σύμφωνα με τον μύθο στη Lago di Braies οι Ναζί υποτίθεται ότι βύθισαν πάνω από 10 τόνους χρυσού στον πυθμένα της όταν τελείωσε ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Λέγεται ότι όταν τα αμερικανικά στρατεύματα πλησίαζαν και η Γερμανία ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, οι Ναζί μετέφεραν κουτιά με χρυσό στην άκρη της λίμνης, πρώτα με στρατιωτικό όχημα και στη συνέχεια με άμαξα, για να τα βυθίσουν. Η ιστορία είναι η αιτία πολλών αποστολών κυνηγιού θησαυρών, αρκετών μυστηριωδών θανάτων στη λίμνη και ενέπνευσε πολλά βιβλία.

Πάρα το γεγονός ότι η λίμνη ήταν όντως φανταστική, δεν είχαμε ικανοποιηθεί 100%. Είχε ένα μικρό αεράκι που δεν επέτρεπε να κάνει τους καθρεπτισμούς που είχαμε δει σε φωτογραφίες. Αποφασίσαμε να κάτσουμε λοιπόν λίγο παραπάνω μήπως κόψει λίγο ο αέρας και τελικά η τύχη ήταν όντως εδώ…!

Μες την τρελή χαρά που τελικά τα καταφέραμε, αφήνουμε τη Lago di Braias και κατά την διαδρομή κάνουμε μία παράκαμψη προς το χωριό Tolpei για να δούμε τα παραδοσιακά σπιτάκια του, τους λόφους που μοιάζουν με πράσινα χαλιά και την χαρακτηριστική εκκλησία Santa Barbara.

Χαρακτηριστικός κήπος σπιτιού!

Ο καιρός άρχισε να μας χαλάει. Άρχισε να ψιχαλίζει και να κατεβαίνουν σύννεφα αλλά δεν πτοούμαστε. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στο χωριό.

Συνειδητοποιούμε ότι όλο το ταξίδι μας είναι λες και το ζούμε μέσα σε ένα καρτ-ποστάλ. Συνεχώς συναντούμε πανέμορφα τοπία και το εντυπωσιακό είναι πως είναι όλα συγκεντρωμένα σε μια σχετικά μικρή γεωγραφικά περιοχή!

Η διαδρομή μας συνεχίζεται μέσα από το ορεινό πέρασμα Passo Gardena μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας στο Ortisei για check in. Βόλτα στο χωριό θα κάνουμε αργά το απόγευμα. Το αρχικό πρόγραμμα για την συνέχεια είχε ανάβαση στην κορυφή Seceda. Σκεφτήκαμε ότι δεν θα είχε όμως και πολύ νόημα με αυτόν τον καιρό να ανέβουμε στα 2500 μέτρα! Δεν έβρεχε για την ώρα αλλά ο καιρός ήταν άστατος. Τι θα κάνουμε και τι θα καταφέρουμε να δούμε εκεί πάνω άραγε;

Αποφασίσαμε να πάμε τελικά να δούμε το Merano το οποίο δεν είχαμε καν στο πρόγραμμα αλλά μια ομάδα Ελλήνων που συναντήσαμε χθες στην πεζοπορία μας (στις 3 κορυφές), επέμενε ότι δεν πρέπει να το χάσουμε και ότι είναι μάλιστα πολύ πιο όμορφο από το Bolzano. Φύγαμε λοιπόν!

Το Merano είναι μια ιστορική λουτρόπολη και ο τουρισμός του κατά βάση στηρίζεται στα θερμά λουτρά του. Έχει ένα όμορφο ιστορικό κέντρο αλλά για μένα το βασικό χαρακτηριστικό της πόλης είναι το ποτάμι που διατρέχει την πόλη και ο πεζοδρόμος που υπάρχει κατά μήκος αυτού. Η περατζάδα που κάναμε σε αυτό το δρόμο και στα γεφυράκια πάνω από το ποτάμι ήταν απόλαυση.

Ο Πύργος της πυρίτιδας

Το ιστορικό κέντρο

Στη συνέχεια πήραμε τα chairlifts (5€) που σε ανεβάζουν στο λόφο πάνω από την πόλη και περνάνε πάνω από τους αμπελώνες. Ναι, το Merano παράγει και τα δικά του κρασιά. Τα συγκεκριμένα lifts θεωρούνται ιστορικά καθώς είναι του προηγούμενου αιώνα με υποτυπώδη πρότυπα ασφαλείας (κατεβάζεις απλά μια μπάρα μπροστά σου χωρίς να κλειδώνει καν).

Στην κορυφή υπάρχει ένα ωραίο καφέ/εστιατόριο και κάτσαμε για ένα ποτάκι. Φυσικά υπάρχει και η επιλογή να ανέβεις με τα πόδια αν θες καθώς υπάρχει μονοπάτι μέσα από τους αμπελώνες. Κατα τις 7 φύγαμε για το Ortisei.

To Ortisei πραγματικά είναι μια σταλίτσα αλλά εύκολα το πιο όμορφο χωριό που θα βρεις στους Δολομίτες. Σχεδόν σα μακέτα. Όλα καλοβαλμένα κ περιποιημένα!

Το βράδυ φάγαμε στο Mauriz Keller. Πανέμορφο μαγαζί. Το φαγητό απλά κάλο όμως.

 

[panlek30]

7η Μέρα

Ορτιζέι προς Ορτιζέι - Χάρτες Google

Η σημερινή μέρα προμηνύεται ηλιόλουστη. Καμία σχέση με χθες. Σηκωνόμαστε και από το διαμέρισμά μας έχουμε πιθανά την ωραιότερη θέα που μπορεί να ζητήσει κάποιος στο Ortisei.

Κατά τις 9 παίρνουμε τα lifts (μέσα από το Ortisei - Seilbahnen St.Ulrich - Seiser Alm 22€) για να ανεβούμε στο Alpe di Siusi.

Το Alpe di Siusi (Seiser Alm στα γερμανικά) είναι το μεγαλύτερο αλπικό λιβάδι στην Ευρώπη, καλύπτοντας μια επιφάνεια 56 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Εδώ, τα βουνά συνυπάρχουν με λιβάδια, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο. Ήδη από τα lifts η θέα μας αποζημιώνει...

Υπάρχουν άπειρα μονοπάτια που μπορείς να ακολουθήσεις. Εμείς σχεδιάσαμε αυτό :
Almgasthof Mont Seuc, Bergstation Seiser Alm, 39046 Ortisei BZ, Ιταλία προς Almgasthof Mont Seuc - Χάρτες Google

Περίπου στα μισά της διαδρομής σταματήσαμε στο καταφύγιο Malga Sanon για καφέ και γλυκάκια. Εννοείται ότι δεν υπήρχε σημείο που να μην προσφέρει θέα!

Συνεχίζουμε να περιπλανιόμαστε στο μονοπάτι που είχαμε χαράξει το οποίο είχε ανηφορική κλίση και προσφέρει όλο και καλύτερη θέα στα λιβάδια.

Χαθήκαμε στην απεραντοσύνη του τοπίου. Η φύση στα καλύτερά της, έχει πραγματικά ζωγραφίσει!
Κατά τις 2 αφήνουμε το καλυβο-λιβαδο-στρουμφοχωριό και κατεβαίνουμε στο Ortisei. Παίρνουμε το αυτοκίνητό μας και κατευθυνόμαστε στο Col Raiser όπου θα πάρουμε τα lifts για την κορυφή Seceda! (Cable railway Col Raiser in Selva)

Στα 2500 μέτρα η κορυφογραμμή Seceda με το ακανόνιστο σχήμα, προσφέρει μια από τις πιο εμβληματικές απόψεις στους Δολομίτες.

Στο φτάνοντας στην κορυφή αντικρίζεις μια ορεινή πεδιάδα με την Seceda σε πρώτο πλάνο. Από εδώ ξεκινάνε διαφορά μονοπάτια όμως επιλέξαμε να μην απομακρυνθούμε ιδιαίτερα και περιοριστήκαμε στο κεντρικό (εύκολο) μονοπάτι καθώς δε θέλαμε να περπατήσουμε πολύ ξανα!

Έφτασε 6 και επόμενος σταθμός η χαρακτηριστική εκκλησία Santa Maddalena. Παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας στο parking του ομώνυμου χωριού και περπατάμε μέχρι το σημείο που φαίνεται πανοραμικά για την χαρακτηριστική φωτογραφία.

Από κάποιο σημείο κ έπειτα βγήκαμε εκτός του μονοπατιού και μπήκαμε μέσα σε ένα χωράφι. Έξαλλος ένας αγρότης πετάχτηκε από το πουθενά και μας κατσάδιασε, πιθανά γιατί το είχε σπείρει. Οπότε θέλει λίγο προσοχή!

Εκεί κοντά βρίσκεται ένα ακόμα διάσημο εκκλησάκι του St Johann. Στάση για μερικές ΑΚΟΜΑ φωτογραφίες.

Επιστρέφουμε στο Ortisei και επειδή το ξενοδοχείο μας μας έχει δώσει εισιτήρια για το δημόσιο spa της πόλης, αποφασίζουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να σβήσουμε την κούραση της ημέρας. Ένα τυπικό spa ήταν αλλά μια χαρά περάσαμε. Είχε και κάτι δίνες που σε γύριζαν γύρω-γύρω και διασκεδάσαμε.

Γυρίσαμε στο δωμάτιο μας και για απόψε αποφασίσαμε να φάμε απλά και ταπεινά μακαρονάκια. Λίγο η κούραση που είχαμε για να ξαναβγούμε, λίγο που είχαμε ξεφραγκιαστεί τις προηγούμενες μέρες (χωρίς να έχουμε φάει και τίποτα τρομερό), μια χαρά ήταν. Ταράτσα την κάναμε!

 

[panlek30]

8η Μέρα

Ορτιζέι προς Sirmione - Χάρτες Google

Ξεκινάμε από το Ortisei και πρώτη στάση για σήμερα η Lago di Carezza που δεν είχαμε καταφέρει να δούμε την 2η μέρα, λόγω της καταιγίδας που είχε ξεσπάσει. Από το σημείο του parking της λίμνης ξεκινάει ένα μονοπάτι από μια κρεμαστή γέφυρα. Δεν ασχοληθήκαμε που οδηγεί, απλά ανεβήκαμε να τη δούμε και περπατήσαμε προς την αντίθετη κατεύθυνση που οδηγούσε στη λίμνη.

Αν θα μπορούσες να φανταστείς την ιδανικότερη λίμνη, σίγουρα θα έφερνες στο μυαλό σου κάποια σαν την Carezza. Πραγματικά τα έχει όλα! Πράσινο, διαύγεια και μαγικές αντανακλάσεις. Στα συν ότι είναι εύκολα προσβάσιμη.

Η λίμνη Carezza συνδέεται με τον μύθο της νεράιδας του νερού που κάποτε ζούσε εδώ. Συχνά καθόταν στην ακτή, έπλεκε τα ξανθά μαλλιά της και τραγουδούσε. Μια μέρα, ο μάγος του Μασαρέ πέρασε από τη λίμνη, την άκουσε να τραγουδάει και την ερωτεύτηκε. Με όλη του τη μαγική δύναμη προσπάθησε να την απαγάγει αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι, ο μάγος ζήτησε βοήθεια από τη μάγισσα Langwerda η οποία τον συμβούλεψε να ντυθεί έμπορος κοσμημάτων και να δημιουργήσει ένα ουράνιο τόξο από πολύτιμους λίθους. Ο μάγος πήγε και πάλι στη λίμνη Carezza για να την προσελκύσει με τους λίθους και να την απαγάγει. Έτσι κι έγινε, όμως ξέχασε να μεταμφιεστεί σε έμπορο. Η νεράιδα του νερού θαύμαζε τα όμορφα χρώματα του ουράνιου τόξου και τα πολλά πετράδια. Αλλά παρατήρησε επίσης τον μάγο που κρυβόταν στην ακτή και ξαφνικά βούτηξε πίσω στη λίμνη. Από εκείνη τη μέρα, δεν την ξαναείδαν ποτέ. Ο μάγος ήταν τόσο θυμωμένος που την έχασε που έσκισε το ουράνιο τόξο από τον ουρανό, το έσπασε και πέταξε τα πετράδια στη λίμνη. Αυτός είναι ο λόγος που η λίμνη Carezza (Karer See, στα γερμανικά) λάμπει ακόμα και σήμερα στα πιο υπέροχα χρώματα ουράνιου τόξου και ονομάζεται επίσης ως Λίμνη Ουράνιο Τόξο “Lec de ergobando",στα Λαδινικά.

Συνεχίζουμε για το Bolzano. Το Bolzano έχει πληθυσμό περίπου 100.000 κατοίκους, έχει το διάσημο μουσείο αρχαιολογίας και είναι μια από τις πλουσιότερες πόλεις στην Ιταλία.

Το πρώτο πράγμα που συναντάμε είναι το Monumento della Vittoria (Μνημείο Νίκης) που κατασκευάστηκε το 1928 με εντολή του Μουσολίνι για την προσάρτηση του Νότιο Τιρόλο στην Ιταλία μετά τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα φασιστικό και άσχημο κατ’ εμέ μνημείο. Επίσης ένα προκλητικό και αμφιλεγόμενο σύμβολο, αφού ο μισός πληθυσμός εδώ είναι...γερμανόφωνος!

Συνεχίζουμε με την επίσκεψή μας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άλτο Άντιτζ (Νότιου Τιρόλου) για να δούμε το σημαντικότερο έκθεμα του μουσείου και τον μοναδικό λόγο που αξίζει να το επισκεφθεί κάποιος, τον Ότζι.

Ο «Ότζι, ο άνθρωπος των πάγων» είναι η αρχαιότερη μούμια της Ευρώπης (5.300 ετών) που βρέθηκε μέσα σε έναν παγετώνα στις Άλπεις, στα σύνορα της Αυστρίας με την Ιταλία, το 1991 από κάποιους Γερμανούς τουρίστες. Αρχικά πίστεψαν πως ήταν το πτώμα κάποιου ορειβάτη που είχε χαθεί πριν από χρόνια. Η επιστημονική έρευνα έδειξε όμως ότι ο άνθρωπος ήταν 46 ετών, είχε καφέ μάτια και δυσανεξία στη λακτόζη. Επίσης έπασχε από αρτηριοσκλήρωση. Τα αιμοπετάλιά του επίσης βρίσκονταν σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση ενώ κατάφεραν να ανακαλύψουν και το τελευταίο γεύμα του (είχε φάει κρέας ελαφιού, ψωμί από βότανα, ρίζες και υπολείμματα από φρούτα και πίτουρα).

Οι ερευνητές ασχολήθηκαν επίσης τόσο με την αιτία θανάτου του (δολοφονία ή ανθρωποθυσία) ενώ έφτασαν μέχρι την ανασύνθεση του DNA του. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι ο Ότζι έχει ζωντανούς συγγενείς. Τουλάχιστον 3.700 άνδρες από το Τιρόλο υποβλήθηκαν σε εξέταση DNA και όπως αποδείχθηκε, οι 19 από αυτούς είχαν συγγένεια με τον Οτζι.

Πράγματι εντυπωσιακή ανακάλυψη και όσα μαθαίνεις αλλά είναι ένα ολόκληρο μουσείο στηριγμένο σε ένα και μόνο εύρημα. Θα ήθελα και κάτι παραπάνω…

Συνεχίζουμε και μπαίνουμε για τα καλά στην παλιά πόλη η οποία είναι ένα κόσμημα. Κτίρια διαφόρων αρχιτεκτονικών επιρροών, γραφικά δρομάκια, όμορφες πλατείες και μαγαζιά. Μια πόλη αριστοκρατική που τα έχει όλα, χωρίς όμως τους έντονους ρυθμούς ζωής που έχουν οι πόλεις. Κοινώς, ποιότητα ζωής για τους τυχερούς κατοίκους της!

Η κεντρική πλατεία Piazza Walther (Waltherplatz)

Χαρακτηριστική καμάρα (υπάρχει μέχρι κ σε μαγνητάκια)

Μοντέρνα νέα διπλή γέφυρα που συνδέει το μουσείο σύγχρονης τέχνης με την απέναντι μεριά της πόλης.

Δυστυχώς ο χρόνος μας εδώ ήταν πολύ περιορισμένος (3-4 ώρες μόνο) και δεν την ευχαριστηθήκαμε όπως της άξιζε. Χρειάζεται σίγουρα 1 διανυκτέρευση. Ειδικά το καλοκαίρι με σύμμαχο τον καιρό που σφύζει από ζωή αλλά και τα Χριστούγεννα αφού έχει καθιερωθεί ως ιταλική πρωτεύουσα των Χριστουγέννων, επειδή κάθε χρόνο υπάρχει μεγάλη Χριστουγεννιάτικη αγορά στην κεντρική πλατεία.
Σίγουρα λοιπόν θα ήθελα να ξαναεπιστρέψω στο Bolzano. Για την ώρα παγωτάκι και φύγαμε!

Τελευταίος σταθμός στο ταξίδι μας θα είναι το Sirmione στη λίμνη Garda.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας κατά τις 6. Αφήσαμε το αμάξι μας εκεί και αποφασίσαμε να πάμε περπατώντας μέχρι την είσοδο της οχυρωμένης πόλης (περίπου 2 χλμ). Σοφή επιλογή γιατί και η διαδρομή ήταν ευχάριστη και δεν μπλέξαμε με κίνηση, parking κτλ.
Το Sirmione είναι χτισμένο πάνω σε μία χερσόνησο στη λίμνη Garda. Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν δείξει ότι κατοικείται ήδη από τη Ρωμαική εποχή. Στην είσοδο της πόλης δεσπόζει το μεσαιωνικό κάστρο Scaligero που χτίστηκε τον 13ο αιώνα και πήρε το όνομά του από την οικογένεια Scala, που επί ενάμιση αιώνα δυνάστευε τη Βερόνα.

Με ύψος που φτάνει τα 47 μέτρα, βασικός ρόλος του επιβλητικού οχυρού ήταν να αποτρέπει τους επίδοξους εισβολείς από το να πλησιάσουν την πόλη. Η είσοδος στην πόλη είναι δυνατή μόνο μέσω μίας κινητής γέφυρας, ενώ η τάφρος που το περικλείει ενώνεται με τα νερά της λίμνης. Τέλος είναι σημαντική λουτρόπολη με θεραπευτικά νερά.

Το Sirmione είναι το πιο τουριστικό μέρος που επισκεφθήκαμε στο ταξίδι μας. Κόσμος παντού. Στα σοκάκια στα μαγαζιά, στην παραλία. Ουσιαστικά περπατήσαμε πάνω στον βασικό πεζόδρομο μέχρι το τέλος- τέλος της χερσονήσου που καταλήγει στην παραλία Jamaica. Η διαδρομή όλη ήταν όμορφη γεμάτη σοκάκια και ωραία σπίτια.

Εδώ βρίσκεται και το αγαπημένο εξοχικό σπίτι της Μαρίας Κάλλας. Σε αυτό το σπίτι λέγεται ότι ήρθαν μαζί με τον Ωνάση και ανακοίνωσαν στον σύζυγό της ότι είναι ερωτευμένοι και του ζήτησε διαζύγιο. Εκείνη η στιγμή ήταν και η τελευταία φορά που είδε το σπίτι. Λίγα χρόνια αργότερα η βίλα πωλήθηκε.

Φτάνουμε στην Jamaica η οποία δεν είναι στην πραγματικότητα παραλία αλλά μια αράδα από λείες πλάκες. Και εδώ χαμός από κόσμο. Είχε και ένα beach bar. Αράξαμε, ήπιαμε τα ποτάκια μας και είδαμε το ηλιοβασίλεμα. Καλή φάση! Στην επιστροφή βρήκαμε ένα μαγαζάκι και κάτσαμε για φαγητό.

Κάπως έτσι έκλεισε το βράδυ μας αλλά στην ουσία και όλο το ταξίδι μας! Την επόμενη μέρα το πρωί, απλά παραδώσαμε το αμάξι μας και πήραμε από το Bergamo την πτήση της επιστροφής.

Ήταν ένα ταξίδι που μας γέμισε με μοναδικές εικόνες. Ένα ταξίδι από αυτά που μας αρέσουν πολύ, γεμάτο φύση και δραστηριότητες. Ελπίζω με την ιστορία μου κάποιον να βοήθησα και να ενέπνευσα να σχεδιάσει το επόμενο δικό του ταξίδι στους μαγικούς - και αγαπημένους μου πλέον - Δολομίτες!

Καλά και ασφαλή ταξίδια σε όλους!

 

[panlek30]

@katkats η ιστορία έχει ολοκληρωθεί. Σε παρακαλώ για τη μεταφορά της.

 

[psilos3]

Χαίρομαι πολύ που ολοκλήρωσες την ιστορία σου, δείχνοντας μας ανεπανάληπτα τοπία κι εξαιρετικά μέρη που πάντα γεννούν ωραίες ταξιδιωτικές ιδέες σε μας τους υπόλοιπους.
Πάντα τέτοια εύχομαι!

 

[panlek30]

Χαίρομαι πολύ που ολοκλήρωσες την ιστορία σου, δείχνοντας μας ανεπανάληπτα τοπία κι εξαιρετικά μέρη που πάντα γεννούν ωραίες ταξιδιωτικές ιδέες σε μας τους υπόλοιπους.
Πάντα τέτοια εύχομαι!

Επίσης Ψηλέ μου με τις ταξιδάρες σου!

 

[Viajero93]

Υπέροχες εικόνες και πολύ ωραία και βοηθητική αφήγηση για ένα ταξίδι που φαίνεται ονειρικό! Ευχαριστούμε!

 

[Señor_Nada]

Ευχαριστούμε πολύ για την ιστορία. Μου θύμισες αγαπημένα μέρη και άλλα που θα ήθελα κάποια στιγμή να επισκεφθώ. Πολύ ωραίες φωτογραφίες.

Ένα σχόλιο για το Μπολζανο, καταλαβαίνω πως το εννοείς ότι οι κάτοικοι είναι τυχεροί που ζουν εκεί κι έχουν ποιότητα ζωής λόγω φύσης, αλλά έχοντας ζήσει για μικρό διάστημα στην πόλη, η καθημερινότητα γίνεται πάρα πολύ βαρετή πάρα πολύ γρήγορα. Έχει πολλές επιλογές για εκδρομές, αλλά αν εργάζεσαι μέσα στη βδομάδα κι έχεις χρόνο μόνο τα σκ, έχεις ελάχιστες επιλογές στην ίδια την πόλη. Αν μάλιστα δεν σε ενδιαφέρει η φύση και οι ανάλογες εκδρομές, κόβεις φλέβες την πρώτη βδομάδα. Η περιοχή έχει από τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ιταλία. Για ταξίδι και για βάση στην περιοχή συμφωνώ ότι είναι πολύ καλή περίπτωση. Από τις ομορφότερες πόλεις κοντά στις Άλπεις που έχω επισκεφθεί ανεξαρτήτως χώρας.

 

[panlek30]

Ευχαριστούμε πολύ για την ιστορία. Μου θύμισες αγαπημένα μέρη και άλλα που θα ήθελα κάποια στιγμή να επισκεφθώ. Πολύ ωραίες φωτογραφίες.

Ένα σχόλιο για το Μπολζανο, καταλαβαίνω πως το εννοείς ότι οι κάτοικοι είναι τυχεροί που ζουν εκεί κι έχουν ποιότητα ζωής λόγω φύσης, αλλά έχοντας ζήσει για μικρό διάστημα στην πόλη, η καθημερινότητα γίνεται πάρα πολύ βαρετή πάρα πολύ γρήγορα. Έχει πολλές επιλογές για εκδρομές, αλλά αν εργάζεσαι μέσα στη βδομάδα κι έχεις χρόνο μόνο τα σκ, έχεις ελάχιστες επιλογές στην ίδια την πόλη. Αν μάλιστα δεν σε ενδιαφέρει η φύση και οι ανάλογες εκδρομές, κόβεις φλέβες την πρώτη βδομάδα. Η περιοχή έχει από τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ιταλία. Για ταξίδι και για βάση στην περιοχή συμφωνώ ότι είναι πολύ καλή περίπτωση. Από τις ομορφότερες πόλεις κοντά στις Άλπεις που έχω επισκεφθεί ανεξαρτήτως χώρας.

Εννοειται εσυ εχεις καλυτερη αποψη αφου εζησες εκει. Οπως ειπα 4 ωρες εμεινα στην πόλη. Μονο για την αισθηση που μου εδωσε μπορω να μιλησω. Ωστοσο μου ταιριαξε υποκειμενικα μιλωντας και εξακολουθω να πιστευω οτι θα μου αρεσε να ζω. Αλλα εγω δεν εχω κ καμια καουρα με τις μεγαλες πολεις. Θα ζουσα κ σε χωριο αν εξασφαλιζα το επαγγελματικο με καποιο τροπο.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Jakis]

Απίθανες φωτογραφίες !

Ευχαριστούμε για την λεπτομερέστατη περιγραφή, μπήκε στα bookmark για του χρόνου.


Δυο ερωτήσεις :

Βλέπω να μην υπάρχει σχεδόν καθόλου χιονι, παρότι ήταν αρχές Ιουνη. Ετυχε εκείνη τη χρονιά ή οι πεζοπορικές διαδρομές τερμάτιζαν σε σχετικά χαμηλό υψόμετρο;

Βασει όσων είδατε, αν έπρεπε να αφήσετε κάτι εκτός, τι θα ήταν αυτό; (Θα ήθελα να αφιερώσω περισσότερες ημέρες στο βουνό).