kalspiros
Member
- Μηνύματα
- 2.554
- Likes
- 3.986
- Επόμενο Ταξίδι
- remaining UK
- Ταξίδι-Όνειρο
- yeah, whatever...
ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Πολλές φορές επιχείρησα να ξεκινήσω την συγκεκριμένη μέρα αλλά από την άλλη τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές και ποιος ο λόγος να περιγράφεις κτίρια, τοπία μέρη γενικότερα τα οποία τα έχουν επισκεφτεί όλοι όσοι ήρθαν στο μήλο και τα έχει πάρει το μάτι των περισσοτέρων από ταινίες ή εικόνες. Δηλαδή να αρχίσω να σας λέω πόσο μεγαλεπήβολος είναι ο κεντρικός σταθμός των τρένων? Μα δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα παραπάνω από δυο τρία επίθετα. Άρα δεν υπάρχει κίνητρο, ξεκινάω απλή καταγραφή όπως κάνω και στο CentralPack.
Το Central Train Station λοιπόν διαθέτει μια οροφή με τον ζωδιακό κύκλο (όχι ολόκληρο, αν θυμάμαι καλά από Υδροχόο μέχρι Καρκίνο ή κάτι τέτοιο (άλλωστε θα το βρει ο taver στην wikipedia και θα μας το παραθέσει εκείνος, γιατί να ψάχνομαι εγώ λοιπόν?)) με λαμπάκια στην θέση των αστεριών. Πίσω από τον σταθμό βρίσκεται ο Helmsley, ένας αγαπημένος ουρανοξύστης για τους Νεοϋορκέζους μάλλον όχι τόσο λόγο της όψης του αλλά κυρίως λόγω την εγκληματικής απόκρυψής του από το αδιάφορο έως άσχημο MetLife Building όταν ανεβαίνεις την νότια Park Avenue. Ο Helmsley φιλοξενεί στα σωθικά του την Park Avenue η οποία ανυψώνεται πριν το Central Train Station, εισέρχεται στο κτίριο στο ύψος του πρώτου ορόφου και κατηφορίζει για να βγει από την βόρεια πλευρά του κτιρίου στο ύψος του δρόμου.
Άλλα. UN. Ναι. Έ δεν έχω τι να πω, δεν είδα και τίποτα.
Chrysler building όπως το ξέρετε. Μπείτε και λίγο μέσα για να θαυμάσετε το κεντρικό χολ. Fraunces tavern. Ένας θύλακας παλιού και παραδοσιακού 18ου αιώνα σε ένα τετράγωνο στο κέντρο του Lower Manhattan περικυκλωμένο από ουρανοξύστες. Αξίζει, βάλτε το στο πρόγραμμα.
Με μουδιασμένη διάθεση συνεχίζουμε την τσάρκα προς Tribeca την οποία και λάτρεψα. Ειδικότερα την σωστή ώρα (checked. Απογευματάκι) και με τον σωστό φωτισμό (checked. Λιακάδα) τα χρώματα των κτιρίων ζωντανεύουν. Προσθέστε την μόνιμα διαφορετική αισθητική που προσφέρει ένα πλακόστρωτο σε σχέση με την άσφαλτο καθώς και τον Hudson που κρυφοκοιτάζει σε κάθε στενό και αποτελειώστε το με χαμηλά κτίρια (τα εξαώροφα είναι χαμηλά) με λιγοστές εξαιρέσεις και το σύνολο είναι ιδανικό. Αν έπρεπε να μείνω Νέα Υόρκη, εδώ κάτω θα τα κατάφερνα περίφημα.
Τώρα το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχει τους υποστηρικτές του, έχει και τους πολέμιούς του. Οι περισσότεροι το βρίσκουν παιδικό με τα βαλσαμωμένα ζωντανά και θα συμφωνήσω αλλά θα παραδεχθώ κιόλας ότι είναι τόσο προσεγμένα που πολύ άνετα θα απορροφήσουν και έναν μεγαλύτερο.
Υπάρχει αρκετή πληροφορία άρα μπορείτε να αφοσιωθείτε αρκετά. Θα προσθέσω όμως και το πλανητάριο που είναι εντυπωσιακό (όχι πιο σύγχρονο από το Ευγενίδου αλλά μεγαλύτερο και πιο «σφαιρικό»), τους διάσπαρτους ανορεκτικούς δεινόσαυρους (σκελετοί) αλλά και την μόνιμα αγαπημένη τέχνη και παράδοση των λαών του Ειρηνικού.
Κάποιο βράδυ, όχι σίγουρα τούτο, περάσαμε την Manhattan bridge με το μετρό (γραμμές κίτρινες N και Q ή πορτοκαλί B και D) όπου η νυχτερινή θέα προς την Brooklyn και το Manhattan είναι απερίγραπτη. Το άλλο απερίγραπτο είναι το εξής: στην επιστροφή μας από Brooklyn, ευτυχώς κάναμε το σφάλμα και πήραμε την κίτρινη R που δεν περνάει από την Manhattan αλλά από τούνελ. Πρώτη της στάση η Whitehall, δεύτερη η Rector και στην συνέχεια το μετρό φρενάρει και προχωράει με ελάχιστα χιλιόμετρα. Με αυτή την μικρή ταχύτητα θα περάσουμε από την στάση Cortlandt, ένα απλό φάρδεμα του τούνελ με μπόλικα μπάζα. Βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από το πρώην WTC. Αν και κάτω από την γη, εντοπίζουμε τα φώτα της πόλης ανάμεσα σε πρόχειρα πετάσματα. Είμαστε στο ύψος των θεμελίων. 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.
Πολλές φορές επιχείρησα να ξεκινήσω την συγκεκριμένη μέρα αλλά από την άλλη τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές και ποιος ο λόγος να περιγράφεις κτίρια, τοπία μέρη γενικότερα τα οποία τα έχουν επισκεφτεί όλοι όσοι ήρθαν στο μήλο και τα έχει πάρει το μάτι των περισσοτέρων από ταινίες ή εικόνες. Δηλαδή να αρχίσω να σας λέω πόσο μεγαλεπήβολος είναι ο κεντρικός σταθμός των τρένων? Μα δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα παραπάνω από δυο τρία επίθετα. Άρα δεν υπάρχει κίνητρο, ξεκινάω απλή καταγραφή όπως κάνω και στο CentralPack.
Το Central Train Station λοιπόν διαθέτει μια οροφή με τον ζωδιακό κύκλο (όχι ολόκληρο, αν θυμάμαι καλά από Υδροχόο μέχρι Καρκίνο ή κάτι τέτοιο (άλλωστε θα το βρει ο taver στην wikipedia και θα μας το παραθέσει εκείνος, γιατί να ψάχνομαι εγώ λοιπόν?)) με λαμπάκια στην θέση των αστεριών. Πίσω από τον σταθμό βρίσκεται ο Helmsley, ένας αγαπημένος ουρανοξύστης για τους Νεοϋορκέζους μάλλον όχι τόσο λόγο της όψης του αλλά κυρίως λόγω την εγκληματικής απόκρυψής του από το αδιάφορο έως άσχημο MetLife Building όταν ανεβαίνεις την νότια Park Avenue. Ο Helmsley φιλοξενεί στα σωθικά του την Park Avenue η οποία ανυψώνεται πριν το Central Train Station, εισέρχεται στο κτίριο στο ύψος του πρώτου ορόφου και κατηφορίζει για να βγει από την βόρεια πλευρά του κτιρίου στο ύψος του δρόμου.
Άλλα. UN. Ναι. Έ δεν έχω τι να πω, δεν είδα και τίποτα.
Με μουδιασμένη διάθεση συνεχίζουμε την τσάρκα προς Tribeca την οποία και λάτρεψα. Ειδικότερα την σωστή ώρα (checked. Απογευματάκι) και με τον σωστό φωτισμό (checked. Λιακάδα) τα χρώματα των κτιρίων ζωντανεύουν. Προσθέστε την μόνιμα διαφορετική αισθητική που προσφέρει ένα πλακόστρωτο σε σχέση με την άσφαλτο καθώς και τον Hudson που κρυφοκοιτάζει σε κάθε στενό και αποτελειώστε το με χαμηλά κτίρια (τα εξαώροφα είναι χαμηλά) με λιγοστές εξαιρέσεις και το σύνολο είναι ιδανικό. Αν έπρεπε να μείνω Νέα Υόρκη, εδώ κάτω θα τα κατάφερνα περίφημα.
Τώρα το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας έχει τους υποστηρικτές του, έχει και τους πολέμιούς του. Οι περισσότεροι το βρίσκουν παιδικό με τα βαλσαμωμένα ζωντανά και θα συμφωνήσω αλλά θα παραδεχθώ κιόλας ότι είναι τόσο προσεγμένα που πολύ άνετα θα απορροφήσουν και έναν μεγαλύτερο.
Κάποιο βράδυ, όχι σίγουρα τούτο, περάσαμε την Manhattan bridge με το μετρό (γραμμές κίτρινες N και Q ή πορτοκαλί B και D) όπου η νυχτερινή θέα προς την Brooklyn και το Manhattan είναι απερίγραπτη. Το άλλο απερίγραπτο είναι το εξής: στην επιστροφή μας από Brooklyn, ευτυχώς κάναμε το σφάλμα και πήραμε την κίτρινη R που δεν περνάει από την Manhattan αλλά από τούνελ. Πρώτη της στάση η Whitehall, δεύτερη η Rector και στην συνέχεια το μετρό φρενάρει και προχωράει με ελάχιστα χιλιόμετρα. Με αυτή την μικρή ταχύτητα θα περάσουμε από την στάση Cortlandt, ένα απλό φάρδεμα του τούνελ με μπόλικα μπάζα. Βρισκόμαστε ακριβώς κάτω από το πρώην WTC. Αν και κάτω από την γη, εντοπίζουμε τα φώτα της πόλης ανάμεσα σε πρόχειρα πετάσματα. Είμαστε στο ύψος των θεμελίων. 5 μέτρα κάτω από την επιφάνεια.
