Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.940
- Likes
- 3.942
Περιεχόμενα
Θα ξεκινήσω κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ Ελλάδος και Ιαπωνίας.Σίγουρα η διαφορά κουλτούρας και συνηθειών μεταξύ των δυο χωρών είναι χαώδης. Δυο τελείως διαφορετικές χώρες δυο τελείως διαφορετικοί κόσμοι αλλά ελα που παραδόξως έχουμε και μερικά ... κοινά!!
1.Οι Γιαπωνέζοι καπνίζουν.Καπνίζουν πολύ και παντού σαν τους Έλληνες!
Καπνίζουν στα τρένα(εντάξει σε ειδικά βαγόνια) στο δρόμο και στα εστιατόρια, πράγμα που ασφαλώς συχνότατα συναντάς στην Ελλάδα αλλά σπανιότατα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
2.Οι Γιαπωνέζοι πίνουν νερό.Ναι πίνουν φυσικό νερό και όχι ανθρακούχες αηδίες, ακριβώς σαν εμάς.Μόλις καθίσεις στο cafe ή στο εστιατόριο αμέσως σου φέρνουν ένα ποτήρι γεμάτο γευστικότατο κρύο νερό εντελώς δωρεάν.Η ίδια διαδικασία βέβαια στην Ευρώπη ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας!!
3.Οι Γιαπωνέζοι δεν τρώνε μόνο σούσι αλλά και κρέας.Υπάρχουν άπειρες Γιαπωνέζικες .... χασαποταβέρνες που τρως ωραιότατα το κρέας σου, κρέας ακριβώς σαν το Ελληνικό.Βέβαια τα πράγματα είναι πιο εκλεπτυσμένα μια που κατά κανόνα στο ψήνουν μπροστά σου συνοδεία λαχανικών!!
Μετά την σύντομη αυτή εισαγωγή ξεκινώ το Japan report μου από το Kyoto πρώτο σταθμό της περιοδείας μου στην Ιαπωνία.
To Κyoto είναι απλά υπέροχο!! Η παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας ουσιαστικά χωρίζεται σε δυο πόλεις, την σύγχρονη, που είναι γεμάτη με αμφιβόλου αισθητικής κτήρια (εμπορικά κέντρα, μοντέρνες κατοικίες και γραφεία) και την παλαιά που πλημμυρισμένη στο πράσινο και γεμάτη ιστορικούς ναούς και κτίρια παραπέμπει στην Ιαπωνία του χθες, των παραδόσεων,της αισθητικής απόλαυσης.
Σημαντικό βέβαια σημείο αναφοράς της πόλης είναι το πεντακάθαρο ποτάμι που την διασχίζει και στις όχθες του συναντάς την νεολαία του σήμερα που διασκεδάζει και τρώει στα μυριάδες μαγαζιά που βρίσκονται στις όχθες του.
Το παραδοσιακό πανδοχείο(ryokan) που διαλέξαμε σαν κατάλυμα βρισκόταν στην Gion την πάλαι ποτέ κακόφημη συνοικία την συνοικία με τις περίφημες γκέισες.Σήμερα δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτε δεν θυμίζει την προπολεμική κακόφημη Gion. Κακόφημα μπαρ δεν υπάρχουν πια,οι γκέισες είναι είδος προς εξαφάνιση και η περιοχή είναι γεμάτη υπέροχα εστιατόρια και τεϊοποτεία.Η θέση της συνοικίας είναι προνομιακότατη διότι βρίσκετε σε θέση βολής (5 λεπτά περπάτημα) από την υπέροχη παλιά πόλη που είναι γεμάτη από ναούς, ιστορικά κτίρια, εντυπωσιακά πάρκα με λίμνες και ποταμάκια.Μην ξεχνάτε πουθενά δεν ανθίζουν τόσο όμορφα οι κερασιές όπως στα πάρκα της Ιαπωνίας!!Με το παράπονο βέβαια μείναμε γιατί ως γνωστόν οι κερασιές ανθίζουν άνοιξη κι εμείς βρεθήκαμε στην Ιαπωνία κατακαλόκαιρο!!Αυτή υποθέτω ότι είναι κι μια σοβαρή δικαιολογία να ξαναεπισκεφθούμε αυτή την πανέμορφη χώρα, άνοιξη αυτή την φορά ,που μακράν είναι και η καλύτερη εποχή της.Καλό το καλοκαίρι αλλά η ζέστη ιδίως στο Kyoto ανυπόφορη.
Ειδική αναφορά πρέπει να κάνω στο κατάλυμα μας.Όπως προείπα μείναμε σε ένα Ryokan ήτοι παραδοσιακό Ιαπωνικό πανδοχείο.Το δικό μας βέβαια δυστυχώς εξωτερικά ήταν ένα μοντέρνο απρόσωπο κτίριο αλλά μπαίνοντας μέσα άλλαζαν τα πράγματα.Δεν ήταν φτηνά φολκλόρ αλλά αυθεντικό.Οι κυρίες του προσωπικού φορούσαν κιμονό όχι για να ευχαριστήσουν τους ελάχιστους ούτως ή άλλως τουρίστες αλλά γιατί έτσι αισθάνονταν άνετα.Μας υποδέχτηκαν με την παροιμιώδη Γιαπωνέζικη ευγένεια βλέπε δεκάδες υποκλίσεις, και μια κυρία μας οδήγησε στο δωμάτιο μας όπου για welcome μας σέρβιρε παραδοσιακό τσάι και μας έδωσε γλυκάκια.Το δωμάτιο ήταν μεγάλο, με ξεχωριστό σαλονάκι και ασφαλώς χωρίς κρεβάτια.Ναι καλά διαβάσατε μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε παραδοσιακό Ιαπωνικό πανδοχείο!!! Κοιμηθήκαμε λοιπόν στρωματσάδα αλλά αυτό δεν μας πείραξε διόλου, έχεις την αίσθηση ότι κοιμάσαι σε πουπουλένιο στρώμα (λέμε τώρα).Χωρίς πλάκα τώρα το tatami (το στρώμα που κοιμάσαι επάνω) είναι ανετότατο και ανατομικότατο. Η μεγάλη έκπληξη βέβαια ήρθε αμέσως μετά όταν η ... καμαριέρα μας, μας είπε ότι τα μπάνια σήμερα θα κλείσουν τα μεσάνυχτα και βρίσκονται στην ταράτσα του Ryokan μας.Πάθαμε πλάκα ποια μπάνια εννοούσε;; Ξέχασα να σας πω ότι οι Γιαπωνέζοι έχουν τις χειρότερες των σχέσεων με τις ξένες γλώσσες και έτσι η συνεννόηση μας στην Αγγλική ήταν προβληματικότατη. Παρόλα αυτά καταλάβαμε ότι στην ταράτσα του Ryokan υπήρχε κάτι σαν baths που θα ήταν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα.Φορέσαμε τα κιμονό μας (προσφορά του ryokan) αρχίσαμε την εξερεύνηση και ω του θαύματος, πράγματι είδαμε μια επιγραφή στα αγγλικά παρακαλώ MEN BATHS πάνω σε μια πόρτα.Την ανοίξαμε και.... Βρεθήκαμε σε έναν εξωτικό χώρο με μια μικρή πισίνα και ολόγυρα βρύσες με καυτό και κρύο νερό! Υπέροχα! Η τέλεια φάση.Κάναμε ένα εκπληκτικό μπάνιο χρησιμοποιώντας super αφρόλουτρα και σαμπουάν (προσφορά του καταστήματος) κατακάθαρες πετσέτες και ρηλάξ σε φοβερές ξαπλώστρες.Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ!! Περιττό να σας πω ότι ακολουθούσαμε την ίδια διαδικασία 2 φορές την ημέρα επί 3 μέρες που μείναμε στο Kyoto!!
Συνοψίζοντας με το Ryokan θα πω ότι στην ....πανάκριβη Ιαπωνία δίναμε 80? την ημέρα δηλαδή 40? το άτομο για το κατάλυμα μας τιμή στην οποία περιλαμβάνονταν η υπερλούξ διαδικασία του μπάνιου με τα παρελκόμενα του (σαμπουάν,αφρόλουτρο,αφρός ξυρίσματος, ξυραφάκια, πετσέτες) αλλά όχι το πρωινό.Ελλάδα τα ακούς??
Μείναμε σε αυτή την περίφημη πόλη 3 μέρες και πρέπει να σας πω ότι ήταν ελάχιστες.Ούτε κατά διάνοια δεν μας αποκάλυψε όλες τις χάρες της.Μαζί με την κοντινή Nara που δυστυχώς δεν επισκεφθήκαμε χρειάζεσαι μια βδομάδα για να εγκλιματιστείς και να την ευχαριστηθείς.Κάναμε άπειρες βόλτες στην εντυπωσιακή παλιά πόλη, χαζέψαμε στα πάρκα,φάγαμε σε καταπληκτικά εστιατόρια γευστικότατες λιχουδιές σε τιμές που θα έκαναν την Ελλάδα να ντραπεί (περίπου 20?-25? το άτομο σε πολύ καλά resto) είδαμε γκέισες στην παλιά πόλη και συμφωνήσαμε ότι η επιστροφή στο Κyoto επιβάλετε.
Στα μείον τώρα, πρώτα από όλα η αφόρητη ζέστη που έκανε τις βόλτες μας ιδιαίτερα το μεσημέρι προβληματικές. Μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε την παντελή άγνοια αγγλικών από τους ευγενέστατους και φιλικότατους κατοίκους.Στην αρχή είχε πλάκα αλλά στο τέλος καταντούσε κουραστικό να μην μπορείς να συνεννοηθείς καθόλου παρά μόνο με την γλώσσα του σώματος...
Πέρασαν λοιπόν γρήγορα οι μέρες και δυστυχώς 16/8 το πρωί ετοιμαστήκαμε για την αναχώρηση μας, αναχώρηση που θα γίνονταν από τον εντυπωσιακότερο σιδηροδρομικό σταθμό του κόσμου τον τερματικό σταθμό του ΚYOTO.
1.Οι Γιαπωνέζοι καπνίζουν.Καπνίζουν πολύ και παντού σαν τους Έλληνες!
Καπνίζουν στα τρένα(εντάξει σε ειδικά βαγόνια) στο δρόμο και στα εστιατόρια, πράγμα που ασφαλώς συχνότατα συναντάς στην Ελλάδα αλλά σπανιότατα στην υπόλοιπη Ευρώπη.
2.Οι Γιαπωνέζοι πίνουν νερό.Ναι πίνουν φυσικό νερό και όχι ανθρακούχες αηδίες, ακριβώς σαν εμάς.Μόλις καθίσεις στο cafe ή στο εστιατόριο αμέσως σου φέρνουν ένα ποτήρι γεμάτο γευστικότατο κρύο νερό εντελώς δωρεάν.Η ίδια διαδικασία βέβαια στην Ευρώπη ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας!!
3.Οι Γιαπωνέζοι δεν τρώνε μόνο σούσι αλλά και κρέας.Υπάρχουν άπειρες Γιαπωνέζικες .... χασαποταβέρνες που τρως ωραιότατα το κρέας σου, κρέας ακριβώς σαν το Ελληνικό.Βέβαια τα πράγματα είναι πιο εκλεπτυσμένα μια που κατά κανόνα στο ψήνουν μπροστά σου συνοδεία λαχανικών!!
Μετά την σύντομη αυτή εισαγωγή ξεκινώ το Japan report μου από το Kyoto πρώτο σταθμό της περιοδείας μου στην Ιαπωνία.
To Κyoto είναι απλά υπέροχο!! Η παλιά πρωτεύουσα της Ιαπωνίας ουσιαστικά χωρίζεται σε δυο πόλεις, την σύγχρονη, που είναι γεμάτη με αμφιβόλου αισθητικής κτήρια (εμπορικά κέντρα, μοντέρνες κατοικίες και γραφεία) και την παλαιά που πλημμυρισμένη στο πράσινο και γεμάτη ιστορικούς ναούς και κτίρια παραπέμπει στην Ιαπωνία του χθες, των παραδόσεων,της αισθητικής απόλαυσης.
Σημαντικό βέβαια σημείο αναφοράς της πόλης είναι το πεντακάθαρο ποτάμι που την διασχίζει και στις όχθες του συναντάς την νεολαία του σήμερα που διασκεδάζει και τρώει στα μυριάδες μαγαζιά που βρίσκονται στις όχθες του.
Το παραδοσιακό πανδοχείο(ryokan) που διαλέξαμε σαν κατάλυμα βρισκόταν στην Gion την πάλαι ποτέ κακόφημη συνοικία την συνοικία με τις περίφημες γκέισες.Σήμερα δυστυχώς ή ευτυχώς τίποτε δεν θυμίζει την προπολεμική κακόφημη Gion. Κακόφημα μπαρ δεν υπάρχουν πια,οι γκέισες είναι είδος προς εξαφάνιση και η περιοχή είναι γεμάτη υπέροχα εστιατόρια και τεϊοποτεία.Η θέση της συνοικίας είναι προνομιακότατη διότι βρίσκετε σε θέση βολής (5 λεπτά περπάτημα) από την υπέροχη παλιά πόλη που είναι γεμάτη από ναούς, ιστορικά κτίρια, εντυπωσιακά πάρκα με λίμνες και ποταμάκια.Μην ξεχνάτε πουθενά δεν ανθίζουν τόσο όμορφα οι κερασιές όπως στα πάρκα της Ιαπωνίας!!Με το παράπονο βέβαια μείναμε γιατί ως γνωστόν οι κερασιές ανθίζουν άνοιξη κι εμείς βρεθήκαμε στην Ιαπωνία κατακαλόκαιρο!!Αυτή υποθέτω ότι είναι κι μια σοβαρή δικαιολογία να ξαναεπισκεφθούμε αυτή την πανέμορφη χώρα, άνοιξη αυτή την φορά ,που μακράν είναι και η καλύτερη εποχή της.Καλό το καλοκαίρι αλλά η ζέστη ιδίως στο Kyoto ανυπόφορη.
Ειδική αναφορά πρέπει να κάνω στο κατάλυμα μας.Όπως προείπα μείναμε σε ένα Ryokan ήτοι παραδοσιακό Ιαπωνικό πανδοχείο.Το δικό μας βέβαια δυστυχώς εξωτερικά ήταν ένα μοντέρνο απρόσωπο κτίριο αλλά μπαίνοντας μέσα άλλαζαν τα πράγματα.Δεν ήταν φτηνά φολκλόρ αλλά αυθεντικό.Οι κυρίες του προσωπικού φορούσαν κιμονό όχι για να ευχαριστήσουν τους ελάχιστους ούτως ή άλλως τουρίστες αλλά γιατί έτσι αισθάνονταν άνετα.Μας υποδέχτηκαν με την παροιμιώδη Γιαπωνέζικη ευγένεια βλέπε δεκάδες υποκλίσεις, και μια κυρία μας οδήγησε στο δωμάτιο μας όπου για welcome μας σέρβιρε παραδοσιακό τσάι και μας έδωσε γλυκάκια.Το δωμάτιο ήταν μεγάλο, με ξεχωριστό σαλονάκι και ασφαλώς χωρίς κρεβάτια.Ναι καλά διαβάσατε μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε παραδοσιακό Ιαπωνικό πανδοχείο!!! Κοιμηθήκαμε λοιπόν στρωματσάδα αλλά αυτό δεν μας πείραξε διόλου, έχεις την αίσθηση ότι κοιμάσαι σε πουπουλένιο στρώμα (λέμε τώρα).Χωρίς πλάκα τώρα το tatami (το στρώμα που κοιμάσαι επάνω) είναι ανετότατο και ανατομικότατο. Η μεγάλη έκπληξη βέβαια ήρθε αμέσως μετά όταν η ... καμαριέρα μας, μας είπε ότι τα μπάνια σήμερα θα κλείσουν τα μεσάνυχτα και βρίσκονται στην ταράτσα του Ryokan μας.Πάθαμε πλάκα ποια μπάνια εννοούσε;; Ξέχασα να σας πω ότι οι Γιαπωνέζοι έχουν τις χειρότερες των σχέσεων με τις ξένες γλώσσες και έτσι η συνεννόηση μας στην Αγγλική ήταν προβληματικότατη. Παρόλα αυτά καταλάβαμε ότι στην ταράτσα του Ryokan υπήρχε κάτι σαν baths που θα ήταν ανοιχτά μέχρι τα μεσάνυχτα.Φορέσαμε τα κιμονό μας (προσφορά του ryokan) αρχίσαμε την εξερεύνηση και ω του θαύματος, πράγματι είδαμε μια επιγραφή στα αγγλικά παρακαλώ MEN BATHS πάνω σε μια πόρτα.Την ανοίξαμε και.... Βρεθήκαμε σε έναν εξωτικό χώρο με μια μικρή πισίνα και ολόγυρα βρύσες με καυτό και κρύο νερό! Υπέροχα! Η τέλεια φάση.Κάναμε ένα εκπληκτικό μπάνιο χρησιμοποιώντας super αφρόλουτρα και σαμπουάν (προσφορά του καταστήματος) κατακάθαρες πετσέτες και ρηλάξ σε φοβερές ξαπλώστρες.Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ!! Περιττό να σας πω ότι ακολουθούσαμε την ίδια διαδικασία 2 φορές την ημέρα επί 3 μέρες που μείναμε στο Kyoto!!
Συνοψίζοντας με το Ryokan θα πω ότι στην ....πανάκριβη Ιαπωνία δίναμε 80? την ημέρα δηλαδή 40? το άτομο για το κατάλυμα μας τιμή στην οποία περιλαμβάνονταν η υπερλούξ διαδικασία του μπάνιου με τα παρελκόμενα του (σαμπουάν,αφρόλουτρο,αφρός ξυρίσματος, ξυραφάκια, πετσέτες) αλλά όχι το πρωινό.Ελλάδα τα ακούς??
Μείναμε σε αυτή την περίφημη πόλη 3 μέρες και πρέπει να σας πω ότι ήταν ελάχιστες.Ούτε κατά διάνοια δεν μας αποκάλυψε όλες τις χάρες της.Μαζί με την κοντινή Nara που δυστυχώς δεν επισκεφθήκαμε χρειάζεσαι μια βδομάδα για να εγκλιματιστείς και να την ευχαριστηθείς.Κάναμε άπειρες βόλτες στην εντυπωσιακή παλιά πόλη, χαζέψαμε στα πάρκα,φάγαμε σε καταπληκτικά εστιατόρια γευστικότατες λιχουδιές σε τιμές που θα έκαναν την Ελλάδα να ντραπεί (περίπου 20?-25? το άτομο σε πολύ καλά resto) είδαμε γκέισες στην παλιά πόλη και συμφωνήσαμε ότι η επιστροφή στο Κyoto επιβάλετε.
Στα μείον τώρα, πρώτα από όλα η αφόρητη ζέστη που έκανε τις βόλτες μας ιδιαίτερα το μεσημέρι προβληματικές. Μετά είχαμε να αντιμετωπίσουμε την παντελή άγνοια αγγλικών από τους ευγενέστατους και φιλικότατους κατοίκους.Στην αρχή είχε πλάκα αλλά στο τέλος καταντούσε κουραστικό να μην μπορείς να συνεννοηθείς καθόλου παρά μόνο με την γλώσσα του σώματος...
Πέρασαν λοιπόν γρήγορα οι μέρες και δυστυχώς 16/8 το πρωί ετοιμαστήκαμε για την αναχώρηση μας, αναχώρηση που θα γίνονταν από τον εντυπωσιακότερο σιδηροδρομικό σταθμό του κόσμου τον τερματικό σταθμό του ΚYOTO.
