Ισπανία Το Ισπανικό ντέρμπι! Madrid - Barcelona! Guest star Toledo & Girona!

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica!

Με την γραμμή L5 του μετρό πήγαμε ως τον σταθμό Collblanc. Το στάδιο Camp Nou ήταν μόνο 10 λεπτά περπάτημα. Η επίσκεψή μας όμως στο στάδιο της Μπαρτσελόνα στιγματίστηκε από ένα ατύχημα. Φτάνοντας στην διασταύρωση της Carrer del Cardenal Reig με την C. d'Aristides Maillol, το στάδιο είναι μπροστά μας και είμαστε σε απόσταση αναπνοής από την πύλη. Αφήνοντας πίσω μας τις διαβάσεις ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ακούμε ένα μπαμ και μια γυναίκα να κλαίει. Πάγωσα. Για άλλη μια φορά η έλλειψη ψυχραιμίας μου με νίκησε. Στο σημείο που ήμασταν ήταν στροφή και δεν είχα οπτική του ατυχήματος. Δεν ήθελα καν να δω. Όμως ένας άνθρωπος σφάδαζε. Ο Rose έτρεξε προς το σημείο αμέσως ενώ εγώ σε μια γωνιά να αγωνιώ για το τι έχει γίνει. Κόσμος κοιτούσε από μακριά ενώ άλλοι έσπευσαν στο σημείο. Οι φωνές και τα κλάματα της γυναίκας με τρέλαναν. Λίγη ώρα μετά ήρθε ο Rose. H γυναίκα χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο καθώς περνούσε το δρόμο. Οδηγός του οχήματος που τη χτύπησε ήταν μια άλλη γυναίκα που το κατάλαβε λίγα μέτρα πιο μετά και όταν το συνειδητοποίησε τρελάθηκε κι αυτή και επέστρεψε στο σημείο του ατυχήματος. Ο Rose μου είπε ότι το θύμα χτύπησε άσχημα αλλά είχε τις αισθήσεις του και μιλούσε έστω με δυσκολία. Μιλούσε καταλανικά. Ήταν πεσμένη μπρούμυτα και και υπήρχαν αίματα. Ο Rose ήταν σοκαρισμένος αλλά ψύχραιμος. Σε ελάχιστα λεπτά έφτασαν 2 ασθενοφόρα. Το μόνο που είπαμε ήταν να την έχει γλιτώσει η γυναίκα. Ήταν μεγάλο το σοκ και καθίσαμε σε κάτι παγκάκια πριν μπούμε στο Camp Nou. Η γυναίκα χτυπήθηκε λίγο πίσω από εμάς. Ουσιαστικά είχαμε προχωρήσει 2-3 μέτρα και το αυτοκίνητο την χτύπησε πίσω μας!

Άθλια η ψυχολογία μας αλλά είχαμε έρθει για ψυχαγωγία και χαλάρωση.
Προσπαθήσαμε να το ξεχάσουμε και περάσαμε την είσοδο του αθλητικού κέντρου της Barcelona .


Στο προαύλιο του αθλητικού κέντρου έχει ένα καφέ-εστιατόριο, εκδοτήρια, το γήπεδο μπάσκετ της Barcelona, Palau Blaugrana και φυσικά το θρυλικό στάδιο Camp Nou.
page.jpg




Στο βάθος δεξιά φαίνεται το κίτρινο ασθενοφόρο, ακριβώς στο σημείο του ατυχήματος


Untitled_Panorama2.jpg


Στο στάδιο δεν μπήκαμε. Αφενός ήθελα να το δω με παλμό και γεμάτο κόσμο σε έναν αγώνα της Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς την επόμενη ημέρα Κυριακή του Πάσχα, η Μπαρτσελόνα έπαιζε εκτός έδρας για το κύπελλο με την Θέλτα Βίγο και το ήξερα μήνες πριν. Μου φαινόντουσαν πολλά τα 25€ για να δούμε ένα αχανές στάδιο με άδειες τις κερκίδες ούτε με ενδιέφερε η ξενάγηση στο μουσείο στα αποδυτήρια και το κέντρο τύπου. Όχι ότι δεν είναι εμπειρία να δεις εσωτερικά το μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης 98.000 θέσεων. Την λάμψη όμως και την δυναμική αυτής της ομάδας την πήραμε μέσω της μπουτίκ της!


Ο χαμός του χαμού. Η μπουτίκ που έχει ουσιαστικά μέγεθος και οργάνωση εμπορικού κέντρου είναι της nike! Και υποστηρικτής να μην είσαι και ποδοσφαιρόφιλος να μην είσαι μέσα σ’αυτό το εμπορικό ενθουσιάζεσαι και θες να φορτώσεις τις πιστωτικές σου κάρτες. Εγώ βέβαια κρατήθηκα και απλά αγόρασα ένα ωραιότατο καπέλο με 20€ που το μοστράρω με καμάρι και ο Rose ένα μπρελόκ με 7€. Γενικά οι τιμές δεν μου φάνηκαν ακραίες. Τιμές nike. Κάτι ισοθερμικά βέβαια που μου άρεσαν ήταν τσουχτερά με 90€. Όμως τα περισσότερα σουβενίρ που τα είδαμε και σε καταστήματα στην πόλη και σε πάγκους στη La Rampla είχαν σχεδόν ίδια τιμή με την μπουτίκ της Μπαρτσελόνα. Αυθεντικά δηλαδή. Αντρικά, γυναίκεια, παιδικά, σουβενίρ, αξεσουάρ, είδη δώρου και τα πάντα από αθλητικό εξοπλισμό. Μια βιομηχανία που θα ζήλευαν πάρα πολλοί. Η Μπαρτσελόνα είναι χρυσωρυχείο και αυτό το ξέρουν όλοι. Οι πωλητές ευγενέστατοι, γονείς να αγοράζουν αβέρτα ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά τους, σακούλες φορτωμένες και πολλοί που κάθονταν στα σκαλιά του εμπορικού υπερπαραγωγή! Ομολογώ πως η χαρούμενη ατμόσφαιρα και ο υπερ καταναλωτισμός (των άλλων) μας έκανε να ξεχάσουμε το άσχημο ατύχημα που έγινε δίπλα μας, και να περάσουμε πολύ ωραία.








page1.jpg


Το Camp Nou από την πίσω πλευρά της μπουτίκ. Χαιρετίσαμε τα παιδιά απέναντι και φύγαμε!


Ωραία εμπειρία, ευχάριστη που ολοκληρώθηκε και γλυκά με μια τηγανιτή μπανάνα με κρέμα που πήραμε από καντίνα έξω από το στάδιο! Πήραμε ξανά το μετρό και μετά από 1 αλλαγή, κατεβήκαμε στον σταθμό Paral·lel, για να προσεγγίσουμε το κομμάτι της παλιάς πόλης Ciutat Vella που μας είχε απομείνει, την συνοικία El Raval.

Αγαπημένα γκράφιτι στην Avinguda del Paraŀlel


Η συνοικία της El Raval συνορεύει με την γοτθική συνοικία τις οποίες χωρίζει η La Rambla. Είναι μια γειτονιά που μου άρεσε πολύ γιατί είναι μια πολύχρωμη και διαφορετική γειτονιά στη Βαρκελώνη. Δεν είναι τυχαίο που οι γειτονιές που ξεχωρίζουν στις πόλεις είναι αυτές με τον πολυπολιτισμικό αέρα. Γι’ αυτό μου άρεσε η El Raval. Είναι μια εναλλακτική γειτονιά στην οποία το 47% του πληθυσμού είναι μετανάστες με καταγωγή από τη Νότια Αμερική, Πακιστανοί, Φιλιππινέζοι και από την Ευρώπη κυρίως Ρουμάνοι. Βέβαια η περιοχή είχε τα θέματα της όπως την πορνεία και την εγκληματικότητα και πάντα ήταν διαβόητη για την νυχτερινή της διασκέδαση. Φυσικά έχει αλλάξει και έχει βελτιωθεί εδώ και αρκετό καιρό λόγω της κεντρικής θέσης και πλέον είναι ακόμα μια δημοφιλής γειτονιά.

Δεν την είχα μελετήσει ούτε ήθελα να ψάξω τα αξιοθέατά της. Ήθελα απλά να την περπατήσουμε και να νοιώσουμε τον παλμό της. Να χαθούμε στους δρόμους της και να ανακαλύψουμε μόνοι μας την ιστορία της. Σχεδόν την γυρίσαμε στην τύχη και μπορώ να πω πως συναντήσαμε τα κύρια σημεία ενδιαφέροντός της. Μπαίνοντας από την Paral·lel βρεθήκαμε σε μια ιδιαίτερη πλατεία που σύχναζαν εξωτικής προέλευσης άνθρωποι και σε μια υπέροχη μικρή μεσαιωνική εκκλησία τον Ναό Αγίου Παύλου των Αγρών, Sant Pau del Camp.






Η αύρα της συνοικίας μου άρεσε. Κόσμος, ζωντάνια, ανεμελιά, διαφορετικότητα και πολυφυλετικότητα. Στοιχεία που πάντα κάνουν ενδιαφέρον ένα μέρος. Λίγο μετά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία της El Raval, την εξωτική Rambla del Raval.




Η Rambla del Raval είναι από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που συναντήσαμε στην Βαρκελώνη. Η πλατεία είναι η καρδιά της Ραβάλ και προσελκύει ανθρώπους διαφορετικούς κοινωνικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά. Είναι το σημείο συνάντησης για τις κοινότητες των μεταναστών που ζουν σε αυτό το μέρος της Βαρκελώνης. Από εκεί που ήταν το παρακμιακό κομμάτι της πόλης, το κοινωνικό προφίλ της νέας Ράμπλα αλλάζει μέρα με τη μέρα και είναι πλέον μια γειτονιά που όλο και περισσότερο έχει ενσωματωθεί στην πόλη.




Ατραξιόν της πλατείας, μια γατάρα!




Στην πλατεία είχε κόσμο αλλά όχι τον χαμό που γίνεται σε άλλα σημεία της πόλης. Καθίσαμε σε μια πιτσαρία που δούλευαν ευγενέστατοι Πακιστανοί και φάγαμε ωραιότατα και πολύ πιο φτηνά από άλλες περιοχές. Με δυσκολία αφήσαμε την καταπράσινη και γεμάτη φοίνικες πλατεία αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε στα ενδότερα της El Raval.




Carrer d'En Roig


Carrer de l'Hospital


Τυχαία περάσαμε μια πόρτα και βρεθήκαμε σε μια καταπληκτική μεσαιωνική αυλή. Δεν την είχα διαβάσει σε κανέναν οδηγό ούτε είδα να την προτείνει κάποιος. Είναι η Antic Hospital de la Santa Creu δηλαδή το παλιό Νοσοκομείο του Τιμίου Σταυρού του 15ου αιώνα παρακαλώ! Είναι το νοσοκομείο που πέθανε ο Αντόνι Γκαουντί 3 μέρες μετά αφού χτυπήθηκε από το τραμ! Το κτίριο σήμερα στεγάζει την Ιατρική σχολή και την Καταλανική κρατική βιβλιοθήκη και το παλαιότερο τμήμα του ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της Καταλανικής αστικής γοτθικής αρχιτεκτονικής!




Η ατμόσφαιρα της αυλής μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή και επειδή δεν είχα ιδέα γι’ αυτό το μέρος, ενθουσιάστηκα τρελά. Με γοήτευσε και ένοιωθα χαρούμενος που το ανακάλυψα μόνος μου!






Σε ένα από τα κτίρια σε μια μικρή αυλή, ένα πανέμορφο και ατμοσφαιρικό καφέ


Βγαίνοντας από την μεσαιωνική αυλή κάποιοι Αφρικανοί έπαιζαν μπάλα την οποία πέταξαν στον Rose για να κάνει σουτ και να παίξει μαζί τους! Ο Rose τους έκανε ένα σουτάκι και βγήκαμε από την Passatge de l'Hospital.
page3.jpg


Πίσω από το Antic Hospital de la Santa Creu είναι η Plaça de la Gardunya ή Plaça de San Josep και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην πίσω πλευρά της Μποκερία.




Την προηγούμενη ημέρα Μεγάλη Παρασκευή την πετύχαμε κλειστή κι ελπίζαμε πως αυτοί τη φορά θα σταθούμε τυχεροί. Πράγματι μπαίνοντας μέσα στην αγορά La Boquería επικρατούσε πανικός. Αν και κάποιοι πάγκοι και καταστήματα ήταν κλειστά προφανώς λόγω Μεγάλου Σαββάτου, το 90% των καταστημάτων ήταν ανοιχτά και πλήθος κόσμου απολάμβανε τη βόλτα του αλλά και τα λαχταριστά εδέσματα!
page4.jpg






Έχω επισκεφτεί πολλές αγορές αλλά η La Boqueria είναι μοναδική. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο μεγάλη αγορά και με τόσο πολύ κόσμο. Λογικό θα μου πεις από τη στιγμή που η Βαρκελώνη έχει εκατομμύρια τουρίστες, η αγορά αποτελεί πόλο έλξης και τουριστική ατραξιόν της πόλης. Και η κουτσή Μαρία δηλαδή θα κάνει μια βόλτα στην Μποκερία. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που λιγουρεύτηκα τα φρέσκα φρούτα που πωλούνταν στο ποτήρι. Εγώ να θέλω να φάω φρούτα! Με 2€ πήραμε ένα ποτήρι με μιξ εξωτικά φρούτα που καταβροχθίσαμε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα!








Ελληνικά προϊόντα


Η εμβληματική λαϊκή αγορά Mercado de La Boqueria, άνοιξε το 1840 και διαθέτει περισσότερες από 300 θέσεις / μαγαζιά που προσφέρουν μια τεράστια ποικιλία από τοπικά αλλά και εξωτικά φρέσκα προϊόντα. Είναι Must τουριστικό αξιοθέατο και είμαι σίγουρος πως οι ντόπιοι την αποφεύγουν λόγω του συνωστισμού και σίγουρα αν υπήρχαν μέσα ντόπιοι θα μας κοιτούσαν με μισό μάτι!


Ζαλιστήκαμε να βλέπουμε κάθε λογής αγαθά και λιγουρευτά εδέσματα στους πάγκους και τα εστιατόρια. Και να μη πεινάς θες να φας ρε παιδί μου. Γι’ αυτό κι εγώ πήρα ένα χωνάκι με καλαμαράκια, έτσι για τη λιγούρα!


Μετά από αυτή την πανδαισία και ζαλούρα, βγήκαμε από την κεντρική είσοδο


page5.jpg


Χωθήκαμε ξανά στα στενά για να δούμε ακόμα λίγο τη συνοικία El Raval




Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης στην Plaça dels Àngels. Μας έκανε εντύπωση το μοντέρνο λευκό κτίριο του μουσείου ανάμεσα στην παλιά αρχιτεκτονική και τους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης. Η πλατεία είναι δημοφιλής στους νεαρούς skateboarders και μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά ‘’σημεία’’ για το άθλημα στον κόσμο!


Untitled_Panorama1.jpg


Στη συνέχεια μπήκαμε στο στενό Carrer d'Elisabets, ακόμα ένα γραφικό σημείο της Ραβάλ!
page6.jpg






Η Ραβάλ μας άρεσε όμως η ώρα είχε περάσει και είχαμε το τελευταίο μέρος μιας ομολογουμένως εξαιρετικά επιτυχημένης ημέρας στη Βαρκελώνη. Για να κλείσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Μετρό και φτάνουμε στην Plaça Espanya! Τα μαγικά σιντριβάνια είναι από τις πιο δημοφιλής τουριστικές ατραξιόν της Βαρκελώνης με πλήθος κόσμου να στήνεται τριγύρω για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Οι ώρες και οι μέρες είναι συγκεκριμένες. Εμείς το είδαμε τελευταία ημέρα του Μαρτίου ημέρα Σάββατο και η διάρκειά του ήταν από τις 20:00 έως τις 21:00. Λειτουργεί όλο το χρόνο εκτός από το διάστημα 7 Ιανουαρίου με 28 Φεβρουαρίου. Αν θέλετε να το πετύχετε δείτε το χρονοδιάγραμμα όλου του χρόνου https://www.barcelona.cat/en/what-to-do-in-bcn/magic-fountain/magic-fountains-show-times

Αν και η ώρα πλησίαζε, πρώτο μέλημα μου ήταν να πάμε στο εμπορικό κέντρο Arenas de Barcelona κι αυτό γιατί από ψάξιμο που είχα κάνει, είδα ότι από την ταράτσα του η θέα προς την πλατεία Espanya είναι εξαιρετική οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω.


Το εμπορικό Arenas όπως λέει και το όνομά του, στεγάζεται σε μια παλιά αρένα ταυρομαχιών του 1900. Απ’ ότι φάνηκε εκτός από μας το ήξεραν και μερικές εκατοντάδες κόσμου ακόμα καθώς υπήρχε μεγάλη αναμονή στο ασανσέρ για να ανέβουμε πάνω. Τελικά βαρεθήκαμε και πήραμε τις κυλιόμενες σκάλες, όροφο-όροφο. Ανεβαίνοντας πάνω στην τεράστια βεράντα του εμπορικού η θέα που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτική. Ο ήλιος μάλιστα έδυσε δίνοντας ένα χρυσαφί χρώμα στην πόλη. Η Plaça Espanya, οι βενετσιάνικοι πύργοι, η Plaça de Carles Buïgas με τα σιντριβάνια και το υπέροχο κτίριο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης Καταλονίας δημιούργησαν ένα πανέμορφο πανόραμα!








page7.jpg


Βλέποντας από ψηλά, παρατήρησα πως μιλιούνια κόσμου είχε ήδη κατακλύσει και πάρει θέση σε κάθε σημείο γύρω από τα μαγικά σιντριβάνια ενώ το πλήθος κατευθυνόταν προς τα εκεί. Οπότε είπα να μη το καθυστερήσουμε και να οδεύσουμε κι εμείς προς το σημείο. Στην Plaça Espanya στην διασταύρωση με την Avinguda de la Reina Maria Cristina, στέκονται καμαρωτοί οι επιβλητικοί Ενετικοί πύργοι στα πρότυπα του πύργου του ρολογιού του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Οι πύργοι είναι και αυτοί δημιούργημα του 1929 στα πλαίσια της Διεθνούς έκθεσης που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Βαρκελώνη.


Η Avinguda de la Reina Maria Cristina είναι μια από τις ομορφότερες λεωφόρους της Βαρκελώνης. Ευθεία μπροστά μας το επιβλητικό Εθνικό Μουσείο Τέχνης και βέβαια τα σιντριβάνια τα οποία από ώρα σε ώρα ήταν έτοιμα να αρχίσουν το χορό!




Φτάσαμε ακριβώς 8 η ώρα και τα σιντριβάνια έπιασαν δουλειά! Ενώ από μακριά φαινόταν να έχει λαοθάλασσα και να είναι ασφυκτικά, πλησιάζοντας διαπιστώσαμε πως μπορούσαμε άνετα να κινηθούμε ανάμεσα στον κόσμο και να φτάσουμε μπροστά στο σιντριβάνι.




Το Font Màgica de Montjuïc, δηλαδή το Μαγικό σιντριβάνι στην Plaça de Carles Buïgas, είναι ένα αριστούργημα που κατασκευάστηκε κι αυτό το 1929 για την Μεγάλη Παγκόσμια Έκθεση. Σιντριβάνια, καταρράκτες και πισίνες σε μια απίστευτη επίδειξη μουσικής και φωτός! Εννοείται πως όσο πέφτει ο ήλιος και νυχτώνει το θέαμα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό.




Ο κόσμος ήταν απίστευτος. Όχι τόσο γύρω από το σιντριβάνι όσο στα σκαλιά και σε όλα τα επίπεδα του Palau Nacional. Η εικόνα μιλάει από μόνη της!




Εδώ στέκονται και οι τέσσερις κολώνες ιωνικού ρυθμού (Les Quatre Columnes). Οι κολώνες αυτές έχουν ιστορία πίσω τους. Στο σημείο που είναι χτισμένο το μαγικό σιντριβάνι, ήταν τοποθετημένες οι αρχικές στήλες που χτίστηκαν το 1919 οι οποίες συμβόλιζαν τα τέσσερα στοιχεία της Καταλανικής σημαίας. Οι στήλες κατεδαφίστηκαν το 1928, λίγο πριν την επίσκεψη του δικτάτορα Πρίμο ντε Ριβέρα στην πόλη. Κατά τη δικτατορία του διέταξε συστηματικά να εξαλείψουν όλα τα δημόσια σύμβολα του Καταλανικού εθνικισμού. Οι σημερινές κολώνες χτίστηκαν μόλις το 2010 λίγα μέτρα απ’ το σημείο που ήταν οι αρχικές. Οι στήλες πλέον είναι σύμβολο της επιμονής, και της δύναμης της καταλανικής γλώσσας, του πολιτισμού και εθνικής ταυτότητας. Στη βάση της μιας στήλης υπάρχει η περιγραφή: ‘’ Αποκατάσταση, ως μια πράξη ιστορικής δικαιοσύνης, οι τέσσερις στήλες κατεδαφίστηκαν από τη δικτατορία, το 1928, ως σύμβολο της Καταλονίας’’.
page8.jpg


Όσο ανεβαίναμε η θέα προς το σιντριβάνι και την λεωφόρο Avinguda de la Reina Maria Cristina ήταν πραγματικά μοναδική! Το Μαγικό σιντριβάνι είναι μια θεαματική επίδειξη από χρώμα, φως, κίνηση, μουσική και ακροβατικά του νερού - εάν αναμίξεις όλα αυτά τα στοιχεία μαζί με το σωστό συνδυασμό, τότε καταλήγεις απλά να μαγευτείς!




Οι πίδακες νερού κινούνται, φωτίζονται σε 50 είδη σκιών και αποχρώσεων και συγχρονίζονται με το φως και τη μουσική, που μοιάζουν με ένα μαγικό χορό που ξεδιπλώνεται, υποχωρεί, αυξάνεται και πέφτει, κρύβεται και τελικά εκρήγνυται μπροστά στα μάτια μας!


Οι μουσικές ήταν επιλογές από κλασική μουσική μέχρι και σημερινά ποπ τραγούδια. Είχαμε σκοπό να το δούμε μέχρι τέλους και να ανέβουμε μέχρι το πιο ψηλό επίπεδο, στην είσοδο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης. Καθώς ανεβαίναμε και βρεθήκαμε στην Plaça de les Cascades, οι καταρράκτες που φωτίζονταν ήταν ακόμα μια εντυπωσιακή πινελιά του Palau Nacional και της πλατείας γενικότερα.




Ακόμη και όταν τα σιντριβάνια δεν είναι σε λειτουργία αυτό το μέρος είναι εξαιρετικό γιατί προσφέρει καταπληκτική θέα της Βαρκελώνης προς την λεωφόρο Avinguda Reina Cristina Maria, την πλατεία Espanya και τις πλαγιές του Tibidabo. Ειδικά εκείνη την ώρα που είχε σκοτεινιάσει ήταν η ομορφότερη θέα του ταξιδιού!







Θέα της Βαρκελώνης από το Palau Nacional




Η νύχτα έπεσε για τα καλά και η πλατεία είχε αδειάσει από τον κόσμο. Απέμειναν λίγα μόνο λεπτά για το χορό των σιντριβανιών και κατεβαίνοντας απολαύσαμε τις τελευταίες εικόνες του Font Màgica.








Μετά την πολύωρη ξεκούραση στο δωμάτιο, βγήκαμε αργά για ποτό και φαγητό στην Eixample, ξεχνώντας τελείως ότι είναι Μεγάλο Σάββατο!
 
Last edited:

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Barcelona: La Barceloneta!

Τη σημερινή ημέρα την περίμενα πιο πολύ απ’ όλες! Ούτε αξιοθέατα, ούτε εκκλησίες, ούτε Γκαουντί παρά μονάχα ήλιος, θάλασσα και χαλαρότητα. Κίτρινη γραμμή μετρό L4 και σταθμός μετρό La Barceloneta. Η συνοικία της Barceloneta ανήκει στην παλιά πόλη Ciutat Vella και έχει τη δική της ιστορία. Η La Barceloneta ήταν ουσιαστικά μια ακατοίκητη ζώνη μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα. Το 1754, ξεκίνησε η κατασκευή των πρώτων κτισμάτων από τους κατοίκους της γειτονικής συνοικίας Ribera που είχαν εκτοπιστεί λόγω της κατασκευής του πάρκου Ciutadella και είχαν μείνει άστεγοι, κι έτσι η γειτονιά γέμισε με παράγκες που κατοικούνταν από αλιείς και κατοίκους που δούλευαν σε δραστηριότητες του λιμανιού καθώς και τσιγγάνους. Είχε γίνει ένα ψαροχώρι, μια ταπεινή γειτονιά από καλύβες και παραπήγματα.

Το πρώτο που είδαμε βγαίνοντας από τον σταθμό μετρό, ήταν το Palau de Mar, χρονολογίας 1880 το οποίο ήταν ένα συγκρότημα αποθηκών στο λιμάνι. Ένα κτίσμα χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του λιμανιού που αποτελεί σημαντικό στοιχείο της βιομηχανικής κληρονομιάς της Καταλονίας. Στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας της Καταλονίας και υπέστη ένα δυνατό ρεκτιφιέ ενόψει των Ολυμπιακών αγώνων του 1992.


Περπατήσαμε κατά μήκος της λεωφόρου Passeig de Joan de Borbo. Στα αριστερά μας η συνοικία της Barceloneta και στα δεξιά μας η μαρίνα με τα σκάφη και απέναντι το Ενυδρείο. Κυριακή του Πάσχα και στον πεζόδρομο υπήρχε μια μικρή λαϊκή αγορά με πάγκους από τους οποίους φάγαμε κάτι αποτυχημένες πίτες!


Συνεχίσαμε στην υπέροχη παραλιακή Passeig de Joan de Borbo. Στην άκρη του μεγάλου πεζοδρόμου, Αφρικανοί είχαν απλώσει την πραμάτεια τους μετατρέποντας τον δρόμο σε μια μεγάλη υπαίθρια αγορά. Πάρα πολλά προϊόντα σε καλές τιμές, εξαιρετικές απομιμήσεις σε επώνυμες μάρκες και σκυλομετάνιωσα που δεν πήρα ένα ζευγάρι παπούτσια nike. Απλά χαζέψαμε και συνεχίσαμε ευθεία προς την παραλία.








Και φτάσαμε επιτέλους στην αρχή της Μπαρτσελονέτα στη Placa del Mar, την εξωτική πλατεία με τους φοίνικες όπου βρίσκεται και ο Torre Sant Sebastia, ο πύργος του εναέριου τελεφερίκ που οδηγεί στον λόφο του Montjuic.






Η παραλιακή της Μπαρτσελονέτα έχει τρείς παραλίες. Την San Sebastia, την Barceloneta και την Somorrostro. Μια περιοχή πρότυπο που θα ζήλευαν όλες οι μεγάλες παραθαλάσσιες πόλεις. Ατμόσφαιρα Μαϊάμι και βάλε. Χρυσαφένιες αμμουδιές, φοίνικες κατά μήκος της παραλίας, φινετσάτα μπαρ και εστιατόρια, ατελείωτος πεζόδρομος, αθλητικές εγκαταστάσεις, ουρανοξύστες και πολυτελέστατες μαρίνες. Όσες φωτογραφίες κι αν είχα δει, η ζωντανή ατμόσφαιρα αυτής της περιοχής, μας είχε εντυπωσιάσει και ενθουσιάσει. Το παλιό λιμάνι και η Μπαρτσελονέτα είναι μια πολεοδομική αναγέννηση ίσως από τις πιο μεγάλες που έχουν γίνει στην Ευρώπη και που κάθε πόλη θα ευχόταν να είχε ζήσει!

17 Οκτωβρίου 1986. Ημερομηνία ορόσημο για τη Βαρκελώνη όταν επιλέχθηκε για να φιλοξενήσει τους 25ους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Η ανάληψη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών αγώνων, ήταν η αρχή της αναγέννησης που είχε τεράστιο αντίκτυπο στην αστική κουλτούρα και την προβολή της Βαρκελώνης. Δισεκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν σε υποδομές, οι οποίες βελτίωσαν την ποιότητα ζωής, έφεραν επενδύσεις και αύξησαν εντυπωσιακά τον τουρισμό. Διοργάνωσαν από τους πιο επιτυχημένους και καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες που έγιναν ποτέ, και με σκληρή δουλειά ήταν σε θέση να τους αξιοποιήσουν στο έπακρο για το μέλλον τους. Η ολυμπιακή κληρονομιά της Βαρκελώνης είναι ανεκτίμητη! Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο που η Βαρκελώνη είναι πλέον η 4η πόλη στην Ευρώπη σε επισκεψιμότητα μετά Παρίσι, το Λονδίνο και τη Ρώμη και η 12η στον κόσμο!

Όμως είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ήταν αυτή η περιοχή πριν το 1992. Ακόμα και φωτογραφίες παλιές που έχω βρει, αδυνατώ να πιστέψω πως η παραγκούπολη και η βιομηχανική ζώνη του παρελθόντος, μία από τις λιγότερο επιθυμητές περιοχές της πόλης είναι σήμερα η κοσμοπολίτικη απαστράπτουσα Μπαρτσελονέτα! Μια περιοχή με μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις, που έφθασε σε επίπεδα ακραίας υποβάθμισης μετά το 1950 όταν η βιομηχανική δραστηριότητα στην περιοχή άρχισε να μειώνεται έως ότου η πλειοψηφία των μεγάλων εγκαταστάσεων εγκαταλείφθηκαν, με αποκορύφωμα της παρακμής και βρωμιάς τις μεγάλες ποσότητες των αστικών και βιομηχανικών λυμάτων που χύνονταν στην θάλασσα. Οι παραγκούπολεις της Βαρκελώνης ήταν ένα φαινόμενο, ένα αστικό πρόβλημα ή μια ντροπή. Μια ''ανεπίσημη'' πόλη δίπλα από την τέλεια σχεδιασμένη πόλη στο μεγαλύτερο μέρος της όμως τη συνοικία Eixample.

Η Barceloneta παλιά...
BarridelaMina_01.jpg



Λουόμενοι στην παραλία San Sebastia αρχές του 1900
bcn001547_1.jpg



Οι παράγκες της Barceloneta
pekin.jpg


10533979856_2e04b582ee_b.jpg


Η παραλία Somorrostro, το 1970
somorrostro.jpg



Γενική άποψη της βιομηχανικής ζώνης
241725_919ce84bca262f7d38a3eaf156850b19.jpg


Λίγα χρόνια πριν το ολικό λίφτινγκ του 1992
barcelona_memoria-desde-el-cielo-225.jpg



Οι Ολυμπιακοί αγώνες ήταν η μεγάλη ευκαιρία για την αναδιάρθρωση της πόλης. Κατεδαφίστηκε όλος ο βιομηχανικός τομέας, απομακρύνθηκαν οι παράκτιες σιδηροδρομικές γραμμές έγινε καθαρισμός και εξυγίανση των ακτών, άνοιξε ένα νέο μέτωπο στη θάλασσα, δημιουργήθηκαν πάρκα και χτίστηκαν νέα σύγχρονα κτίρια και εγκαταστάσεις ενόψει Ολυμπιακών αγώνων. Μπορεί οι κάτοικοι της Βαρκελώνης ανέκαθεν να είχαν μια σχέση με τη θάλασσα, όμως αυτή η συγκυρία σήμανε μια ιστορική αλλαγή που συνέβαλε στο να είναι οι παραλίες μέρος της καθημερινότητας των κατοίκων. Το φιλόδοξο πολεοδομικό σχέδιο πήρε σάρκα και οστά και η αστική αναδιαμόρφωση μεταμόρφωσε την πόλη! Η Βαρκελώνη ανέλαβε μια σειρά από φιλόδοξες βελτιώσεις που, διαχρονικά, έχουν αποδειχθεί ότι ήταν σοφές επιλογές. Σε σύγκριση με το φαινόμενο της Βαρκελώνης, φαντάζει αστείο το φαινόμενο Αθήνα και η δική μας ανάληψη των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 και το αποτέλεσμα που έφερε. Ή μάλλον δεν έφερε! H Ολυμπιακή κατάρα έπληξε πολλές πόλεις, όμως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα οργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων, έχοντας μια απόλυτα θετική επιρροή στην πόλη, είναι η Βαρκελώνη. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης στο τέλος του 20ου αιώνα δεν ήταν μόνο ένα αθλητικό γεγονός, αλλά το εφαλτήριο για τις φιλοδοξίες της πόλης για τον 21ο αιώνα!

page.jpg


Ενδιαφέρον έχει ένα άρθρο που βρήκα, δημοσιευμένο τον Ιούλιο του 1992 λίγες μέρες πριν την έναρξη των αγώνων, που αναφέρει τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει, τις αισιόδοξες προοπτικές για το μέλλον της πόλης αλλά και τους προβληματισμούς για πολλά ζητήματα. Μάλλον και οι ίδιοι αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες θα έφερναν μόνο θετικά αποτελέσματα και ένα λαμπρό μέλλον για την πόλη.
http://geographical.co.uk/places/cities/item/1840-barcelona-s-olympic-facelift

Κι εδώ ένα βίντεο με την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της Βαρκελώνης μεταξύ 1986 – 1992

Μπορεί να μη θεωρείται η καθαρότερη θάλασσα, αλλά εμείς 1η Απριλίου την βρήκαμε πεντακάθαρη, διαυγή και δεν είναι ψέμα! Ο καιρός όμως μας τα χάλασε, γιατί μπορεί να είχε ήλιο, όμως η θερμοκρασία ήταν μόλις στους 16 βαθμούς. Αν είχε ζέστη δεν θα το σκεφτόμουν καθόλου να βουτήξω. Πλησιάζοντας στη θάλασσα ένα ξαφνικό κύμα σκέπασε τα παπούτσια μου! Αναγκαστικά τα έβγαλα μαζί με τις κάλτσες μπας και στεγνώσουν. Δεν με ένοιαζε. Το μόνο που ήθελα ήταν αράξουμε στην άμμο και να απολαύσουμε τη θαλασσινή αύρα της μεσογείου. Κόσμος πάρα πολύς. Αλήθεια κατά τους καλοκαιρινούς μήνες τι γίνεται εδώ?

Στην άκρη της παραλίας Platja de Sant Sebastia το χαρακτηριστικό γυάλινο κτίριο του ξενοδοχείου W Barcelona που το 2010 πήρε το βραβείο αρχιτεκτονικής καλύτερου ξενοδοχείου στην Ευρώπη!


Playa de la Barceloneta






page1.jpg


Υπήρχε όμως ένα μεγάλο αρνητικό στην παραλία. Οι πλανόδιοι. Χωρίς υπερβολή ανά 3 λεπτά ερχόντουσαν Ταϊλανδέζες για μασάζ ή έγχρωμοι να μας πουλήσουν τα καφτάνια τους. Λυπάμαι αλλά πήρα πέρσι από το Παλέρμο! Αλλιώς ένα καφτάνι θα το αγόραζα με τόση ποικιλία και τόσους πωλητές γύρω μου! Ήταν απίστευτα ενοχλητικό, πραγματικά δεν το έχω ξαναδεί σε τέτοιο βαθμό και δεν μας άφησαν να χαλαρώσουμε.
Μετά την ξεκούραση στην άμμο, είχε έρθει η ώρα να περπατήσουμε όλη την παραλιακή μέχρι την Ολυμπιακή μαρίνα. Ο παραλιακός πεζοδρόμος είναι ο ωραιότερος που έχω δει. Είναι σε δυο επίπεδα καθώς στην αρχή είναι ακριβώς δίπλα στην αμμουδιά, με φοίνικες, παγκάκια και πάρκα ενώ στη συνέχεια υπερυψώνεται και στο κάτω επίπεδο είναι τα περισσότερα παραλιακά μπαρ δίπλα στην αμμουδιά.








Γλυπτά στην άμμο






Το πιο χαρακτηριστικό έργο στην Μπαρτσελονέτα είναι αυτό το γλυπτό μοντέρνας τέχνης που ονομάζεται, Homenatge a la Barceloneta. Ένας πύργος από τέσσερα μεταλλικά κουτιά που συμβολίζει τα στενά, στοιβαγμένα παλιά σπίτια της γειτονιάς!




Βόλεϊ και γυμναστική στην παραλία!






Συνεχίζοντας τον παραλιακό δρόμο, η θέα προς την παραλία και την θάλασσα ήταν πιο εντυπωσιακή και ειδικά
από τα κάγκελα στο υπερυψωμένο κομμάτι του δρόμου είναι η ωραιότερη άποψη της Barceloneta.




Καταπληκτικός ποδηλατοδρόμος με φοίνικες




Στην 3η παραλία, Platja del Somorrostro
page2.jpg


Βλέποντας αυτή την εξαιρετική τοποθεσία, συνειδητοποίησα πως όμοια αστική παραλία στην Ευρώπη δεν πρέπει να υπάρχει. Άθελα μου, έκανα την μοιραία σύγκριση με την παραλιακή της Θεσσαλονίκης. Ανέκαθεν τη θεωρούσα μέτρια, αλλά τώρα που έχω δει την απίστευτη Μπαρτσελονέτα τη θεωρώ κάτω του μετρίου. Όταν περπατάω τη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης στεναχωριέμαι γιατί ενώ έχει όλες τις προδιαγραφές να γίνει Μπαρτσελονέτα, είναι τεράστια σε μήκος και πλάτος, όλα τα χρόνια όσες αλλαγές και να έγιναν, παρέμεινε μια απλή τσιμεντένια παραλία με κάποια μέτρια πάρκα και με κάτι άκυρα πεύκα για δέντρα! Σκεφτείτε να είχαμε αμμουδιά ή αντί για τα πεύκα φοίνικες. Ευτυχώς που έχουμε το ηλιοβασίλεμα! Αυτά συζητάμε με τον Rose καθώς περπατάμε την Μπαρτσελονέτα. Όμως ας αφήσουμε τα όνειρα το πώς θα θέλαμε την παραλία της Θεσσαλονίκης και ας συνεχίσουμε…

Είχαμε φτάσει στο τέλος του παραλιακού δρόμου ακριβώς πριν την Ολυμπιακή μαρίνα και το Vila Olimpica. Είναι ένα μέρος με πάρα πολλά εμπορικά κέντρα, πάρκα, χώρους ψυχαγωγίας ακόμα και πανεπιστημιούπολη. Στο σημείο αυτό είναι και οι δύο ψηλότεροι ουρανοξύστες της Βαρκελώνης Torre Mapfre και Hotel Arts και το πιο διάσημο μοντέρνο γλυπτό, το χρυσό ψάρι "Peix d'Or" του Frank Gehry που έφτιαξε για τους ολυμπιακούς αγώνες. Είχα δει άπειρες φωτογραφίες του ψαριού και να που το έβλεπα live!








Ακριβώς κάτω από το ψάρι, καθίσαμε και φάγαμε. Χωρίς να το ψάξουμε και χωρίς σκέψη, επιλέξαμε ένα εστιατόριο που λέγεται The Coconut Club και φάγαμε ένα νόστιμο και πανάκριβο pancake μπέργκερ! Στη συνέχεια κατεβήκαμε στην παραλία Somorrostro και Barceloneta και απαθανατίσαμε τις τελευταίες εικόνες της περιοχής.










page3.jpg


Πριν φύγουμε οριστικά από την Barcelolena, κάναμε μια σύντομη βόλτα από τα στενά της συνοικίας όπου βρίσκεται η γοητεία αυτής της ιστορικής γειτονιάς. Η La Barceloneta είναι τόσο περήφανη συνοικία που έχει τη δική της σημαία και την είδαμε σε μπαλκόνια!


Passeig de Joan de Borbo


Η Placa de la Barceloneta με την μικρή μπαρόκ εκκλησία του 18ου αιώνα Sant Miquel del Port
Χωρίς τίτλο1.jpg


Χωρίς τίτλο2.jpg


Στο τέλος της Carrer Sant Carles, η κρήνη Amaya Carmen, ένα ιστορικό ορόσημο της La Barceloneta. Κατασκευάστηκε το 1959 ως φόρος τιμής για τη διάσημη χορεύτρια φλαμένκο Carmen Amaya, που γεννήθηκε σε ένα οικισμό τσιγγάνων στην La Barceloneta, το 1913.
barcelona_201705_146.jpg


Carrer de l'Almirall Aixada


Αυτή ήταν η Barceloneta. Δεν θέλαμε να την αποχωριστούμε. Την επόμενη φορά στην Βαρκελώνη, θα ήθελα καλοκαιρινές διακοπές, να μένω στην Μπαρτσελονέτα, να κάνω τις βουτιές μου, να απολαμβάνω μέρα και νύχτα τις αμμουδιές της, να τη γυρίσω όλη, να τρώω και να πίνω μόνο εδώ και ας μη δω καμιά άλλη περιοχή της Βαρκελώνης!

Ήταν η τελευταία μας ημέρα, και είχε μείνει μια περιοχή. Είχαμε μισή μέρα ακόμα για τον λόφο του Μοντζουίκ…
 
Last edited:

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Barcelona: Λόφος Montjuïc!

Από τον σταθμό μετρό Paral·lel, πήραμε το Funicular de Montjuïc που σε ελάχιστα λεπτά μας ανέβασε στον λόφο του Montjuïc. Βγαίνοντας από τον σταθμό ήμασταν στην Avenida Miramar και μπροστά μας ήταν μια καταπράσινη περιοχή του λόφου, οι Jardins de Mossèn Jacinto Verdaguer που μας πρόσφεραν ακόμα μια όμορφη πανοραμική θέα της Βαρκελώνης.










Avinguda Miramar


Στην Avinguda Miramar, εύκολα εντοπίσαμε τη στάση που περνάει το αστικό 150 με κατεύθυνση το Κάστρο του Μοντζουίκ. Σε περίπου 8 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Castell. Είδαμε και το εναέριο τελεφερίκ Teleférico del Puerto ή αλλιώς Aeri del Port, που πηγαινοέρχεται από/προς την Barceloneta αλλά δεν το σκέφτηκα καν σαν τρόπο μετάβασης διότι τα 16,50€ διπλής διαδρομής ή έστω τα 11€ μονής κατεύθυνσης τα θεωρώ τζάμπα λεφτά. Το εναέριο Teleféric del Puerto δεν πρέπει να συγχέεται με το εναέριο Telefèric de Montjuïc που ξεκινά από τον σταθμό του Funicular de Montjuïc στην Avinguda Miramar και καταλήγει στο ψηλότερο σημείο του λόφου, κοντά στο κάστρο. Όμως και αυτό το τελεφερίκ δεν ανήκει στην Μητροπολιτική αρχή μεταφορών της Βαρκελώνης, επομένως και αυτό όπως και το Teleféric del Puerto, έχει διαφορετικό εισιτήριο που κοστίζει 12,70€ η διπλή διαδρομή. Με λίγα λόγια η πιο οικονομική επιλογή μετάβασης στο κάστρο είναι με το βολικό αστικό 150.

Στο κάστρο δεν είχα σκοπό να μπούμε στο εσωτερικό του, και είχα στο μυαλό μου ότι θα κάναμε μια βόλτα έξω από αυτό να δούμε την θέα η οποία είναι η ίδια ούτως η άλλως. Όμως ήταν Κυριακή, και κάθε Κυριακή η είσοδος στο κάστρο είναι δωρεάν μετά τις 3 το μεσημέρι. Επίσης την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα είναι δωρεάν όλη τη μέρα. Όχι ότι είναι ακριβά τα 5€ που κοστίζει η είσοδος. Δεν χάσαμε όμως την ευκαιρία να μπούμε στο κάστρο. Και καλά κάναμε αφού όπως διαπιστώσαμε η θέα δεν έχει καμία σχέση αφού έξω από το κάστρο είναι περιορισμένη η ορατότητα. Βέβαια εφόσον κάποιος γυρίσει το λόφο με τα πόδια θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πάρα πολλά σημεία παρατήρησης για να δει πανοραμικά την Βαρκελώνη. Όμως έξω από το κάστρο, σε εκείνο τον χώρο πραγματικά η θέα ήταν περιορισμένη.




Η κεντρική είσοδος


Η πρώην τάφρος είναι πλέον ένας κήπος με λουλούδια


Αν και η ουρά ήταν μεγάλη, πολύ γρήγορα περάσαμε την κεντρική πύλη


Ο θεμέλιος λίθος για την βασική οχύρωση μπήκε το 1640. Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1641, το φρούριο είδε την πρώτη μάχη, κατά τη διάρκεια της Καταλανικής εξέγερσης όταν το Πριγκιπάτο της Καταλονίας ήταν υπό αμφισβήτηση από την αρχή της Ισπανίας. Πενήντα χρόνια αργότερα, το 1694, ανεγέρθηκαν νέες επάλξεις και πολεμίστρες και το φρούριο έγινε ένα κάστρο. Το παλιό φρούριο ωστόσο κατεδαφίστηκε το 1751 και δημιουργήθηκε η σημερινή δομή που εξακολουθεί να στέκεται. Η τελική μορφή του κάστρου διαμορφώθηκε το διάστημα μεταξύ του 1779 και του 1799, όταν μεγάλες κατασκευαστικές εργασίες έλαβαν χώρα με στόχο την βελτίωση του κάστρου και την βελτίωση των αναγκών των κατοίκων του. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου το κάστρο ενισχύθηκε με την προσθήκη 120 κανονιών. Το κάστρο πλέον ανήκει στη Δημοτική αρχή της Βαρκελώνης και είναι ένας χώρος εκδηλώσεων καθώς και παρατηρητήριο.

Με το που μπήκαμε βρεθήκαμε στο πρώτο επίπεδο του κάστρου. Ένα τεράστιο μπαλκόνι ή προαύλιο με ανεμπόδιστη πανοραμική θέα προς το λιμάνι και μεγάλο μέρος της πόλης.








page.jpg


Η τεράστια σημαία της Καταλονίας κυματίζει περήφανη!


Από την εσωτερική αυλή του πρώτου επιπέδου, ανεβήκαμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου. Στην αυλή ένας ανιματέρ έκανε σόου που ξετρέλανε τα μικρά παιδιά που παρακολουθούσαν. Η θέα και από δω ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Αν και το κάστρο το είχα στα τελευταία πράγματα που ήθελα να επισκεφτώ στη Βαρκελώνη, αποδείχτηκε μια από τις ομορφότερες βόλτες που κάναμε και ένα από τα καλύτερα σημεία της πόλης που απολαύσαμε μια εντυπωσιακή πανοραμική θέα.










page1.jpg


Πριν αναχωρήσουμε, βρήκαμε ευκαιρία να ξεκουραστούμε στα αναπαυτικά καθίσματα στο εσωτερικό του,
παρακολουθώντας βίντεο με την ιστορία του Castell de Montjuïc!


Στη συνέχεια, από τη στάση έξω από το κάστρο πήραμε ξανά το αστικό 150. Η διαδρομή στο λόφο μέσα από τα δέντρα, και σε πολλά σημεία βλέποντας την πανοραμική θέα ήταν πολύ ωραία. Επόμενη στάση Estadi Olímpic, ακριβώς δίπλα από το Ολυμπιακό στάδιο. Το μόνο που είχα προγραμματισμένο ήταν απλά να δούμε εξωτερικά το Ολυμπιακό στάδιο και μια βόλτα στο Ολυμπιακό πάρκο και την Plaça d'Europa. Όταν πλησιάσαμε το Ολυμπιακό στάδιο, μας περίμενε μια έκπληξη. Το στάδιο ήταν ανοιχτό για το κοινό με ελεύθερη είσοδο. Τρελή χαρά.


Το Estadi Olímpic Lluís Companys, ήταν αρχικά χτισμένο το 1927 για την Διεθνή έκθεση του 1929, και για την υποψηφιότητα της Βαρκελώνης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που τελικά δόθηκαν στο Βερολίνο. Το στάδιο ανακαινίστηκε το 1989 ώστε να είναι το κεντρικό στάδιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει χωρητικότητα 55,926 αλλά κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 είχε χωρητικότητα 67,000 θέσεων.

Στη φάση της ανακατασκευής μετά το 1989.
Το μοναδικό που παρέμεινε από το στάδιο του 1929 είναι η εντυπωσιακή αρχική του πρόσοψη.
barcelona-stadium.jpg




Ένοιωσα ένα δέος βλέποντας το έστω και άδειο. Ήμουν πολύ χαρούμενος που έβλεπα από κοντά το στάδιο που φιλοξένησε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που είδα ως παιδί από την τηλεόραση. Από τότε απέκτησα μια ιδιαίτερη αγάπη για τον ολυμπισμό και τον κλασικό αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Βαρκελώνης ήταν άψογοι. Σάββατο 25 Ιουλίου 1992, η τελετή έναρξης των 25ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Estadi Olímpic Lluís Companys. Δεν θα ξεχάσω την ανατριχίλα που ένοιωσα όταν η Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο, Αγνή Μπάλτσα τραγούδησε τη «Ρωμιοσύνη», με διευθυντή ορχήστρας τον Μίκη Θεοδωράκη την ώρα που έμπαινε μέσα στο στάδιο η Ολυμπιακή σημαία. Νομίζω πως για μας τους Έλληνες είναι η πιο τιμητική, η πιο υπερήφανη, συγκινητική και συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία των τελετών ενάρξεων! Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…

Από το 1:55 μέχρι το 6:15

Κοιτώντας τον βωμό μου ήρθαν μνήμες από το εκπληκτικό άναμμα της φλόγας. Ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος ο σπουδαίος Μπασκετμπολίστας Juan Antonio San Epifanio, δίνει τη φλόγα στον παραολυμπιονίκη τοξοβολίας Antonio Rebollo. Με το φλεγόμενο βέλος του, παίρνει θέση και ψύχραιμα το στέλνει στον βωμό. Ήταν το πιο εντυπωσιακό και γεμάτο αγωνία άναμμα φλόγας στις 7 τελετές έναρξης ολυμπιακών αγώνων που έχω παρακολουθήσει από το 1992 έως το 2016. Άντε βάζω και του Σύδνεϋ που μου έχει μείνει αξέχαστη.



Σαν λάτρης του στίβου από τότε, δεν θα μπορούσε να μη μου μείνει αξέχαστος ο τελικός των 110 μέτρων μετ’ εμποδίων γυναικών. Ήμουν παιδάκι και περίμενα πως και πως εκείνον τον τελικό. Όσες φορές και να το δω πάντα έχω την ίδια συγκίνηση και υπερηφάνεια. Παρατηρούσα την εκκίνηση των 100 μέτρων και φανταζόμουν όλες τις κούρσες που έγιναν, και κυρίως εκείνης στις 6 Αυγούστου 1992! Ένας ανεπανάληπτος τελικός που άλλαξε τον ρου του αθλητισμού μας! Η κούρσα, οι στιγμές, η ατάκα, όλα τους αλησμόνητα. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!




Ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί που πετύχαμε ανοιχτό το στάδιο γιατί στις 19:00 κλείνει, κι εμείς μπήκαμε μέσα 7 παρά. Το είδαμε λίγο ακόμα και βγήκαμε λίγο πριν κλείσει η πόρτα.




Βγαίνοντας από το Ολυμπιακό στάδιο


Η εντυπωσιακή πρόσοψη του σταδίου δεν θυμίζει αθλητική εγκατάσταση!






Όλα μου φάνηκαν σε εξαιρετική κατάσταση αν σκεφτούμε πως πέρασαν 26 χρόνια. Το Anella Olímpica δηλαδή το Ολυμπιακό δαχτυλίδι είναι το Ολυμπιακό Πάρκο με όλες τις μεγάλες ολυμπιακές εγκαταστάσεις όπου τα πάντα είναι άψογα συντηρημένα. Αυτό που κυριαρχεί βέβαια στο πάρκο είναι ο περίφημος πύργος τηλεπικοινωνιών Torre de Comunicacions de Montjuïc που σχεδιάστηκε από τον Santiago Calatrava. Ο Λευκός Πύργος χτίστηκε για την Telefónica για την τηλεοπτική κάλυψη από το καλοκαίρι του 1992. Ο Πύργος 136 μέτρων αντιπροσωπεύει έναν αθλητή , κρατώντας την Ολυμπιακή φλόγα. Λες και φτιάχτηκε χθες!


Λόγω του προσανατολισμού του Πύργου, λειτουργεί επίσης ως ένα γιγαντιαίο ηλιακό ρολόι, που χρησιμοποιεί την κυκλική Plaça d'Europa για να υποδείξει την ώρα.


page2.jpg


Plaça d'Europa












Η θέα από την Plaça d'Europa




Αυτό ήταν! Η βόλτα μας στο λόφο του Μοντζουίκ και στο Ολυμπιακό πάρκο είχε τελειώσει. Πήγαμε στη στάση
Av Estadi – INEFC για να πάρουμε και πάλι το αστικό 150 και να κατηφορίσουμε στην Plaça Espanya.




Το αστικό πέρασε αλλά δεν σταμάτησε γιατί προφανώς ήταν γεμάτο κόσμο και δεν χωρούσαμε. Δεν μας άρεσε αυτό αλλά μετά από ένα 20λεπτο ήρθε το επόμενο και ανεβήκαμε κανονικά. Μετρό, ξανά μετρό και φτάσαμε και πάλι στη γειτονιά μας στην Eixample όπου η τελευταία εικόνα που απαθανάτισα ήταν από την Carrer de Casp με φόντο τον ουρανοξύστη Agbar.


Ήταν οι τελευταίες μας ώρες στη Βαρκελώνη. Το ταξίδι όμως δεν τελείωνε γιατί την επόμενη μέρα είχαμε διαδρομή με τρένο μέχρι τη Girona, το μικρό διαμάντι της Καταλονίας!
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Girona / Ζιρόνα!

Ημέρα αναχώρησης από την Βαρκελώνη. Στο σιδηροδρομικό σταθμό Barcelona Sants η αμαξοστοιχία της renfe αναχωρούσε στις 09:45. Τα εισιτήρια τα είχα κλείσει από το επίσημο site της renfe με κόστος 16,80€ το άτομο η μονή διαδρομή, και τα είχα ως pdf στο κινητό μου. Περάσαμε τον έλεγχο, δείξαμε τα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια και επιβιβαστήκαμε στο υπερσύγχρονο τρένο. Σε μόλις 38 λεπτά το τρένο έφτασε στον κεντρικό σταθμό της Girona, 100 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης. Το τρένο τερματίζει στο νέο κτίριο του σταθμού λεωφορείων που συνδέεται με τον σταθμό τρένων.

Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε είναι να ξεφορτωθούμε τις αποσκευές μας. Στο νέο κτίριο υπάρχουν ντουλάπια αποθήκευσης αποσκευών για χειραποσκευές και μεγάλες βαλίτσες. Το ντουλάπι για την χειραποσκευή κοστίζει 3,50€. Υπήρχε όμως ένα προβληματάκι. Για το κλείδωμα τους είναι απαραίτητο να έχεις μόνο κέρματα των 1€, 2€ και 0,50€ κι εμείς είχαμε 10ευρω και 20ευρω και φυσικά κάρτες που είναι άχρηστες σε αυτή την περίπτωση. Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε και ένα μηχάνημα που υποτίθεται βάζεις μέσα το χαρτονόμισμα και σου ρίχνει τα ψιλά, αλλά ΔΕΝ λειτουργούσε. Ο Rose έκανε την πρώτη απόπειρα να ψάξει τρόπο να χαλάσει τα χαρτονομίσματα. Τον περίμενα αρκετή ώρα και ήρθε με άδεια τα χέρια. Μου είπε πως στο νέο κτίριο δεν υπάρχει κάποιο κυλικείο! Η δεύτερη προσπάθεια έγινε από μένα. Βγήκα από το κτίριο και σαν τον χαζό χωρίς προσανατολισμό έψαχνα να βρω κάποιο μαγαζί να κάνω ψιλά. Δευτέρα του Πάσχα και όλα ήταν κλειστά. Η πόλη σε εκείνο το σημείο νεκρή. Τελικά εντόπισα ένα καφενείο που το είχαν Κινέζοι. Με δυσκολία και με νοηματική ο Κινέζος κατάλαβε τι ήθελα, του έδωσα το 10ευρω και μου τα έδωσε στα κέρματα που ήθελα. Επανήλθα στον Rose όλο καμάρι που τα κατάφερα. Βέβαια να πω ότι ξεχάσαμε πως ακριβώς δίπλα από το νέο κτίριο είναι ο σταθμός τρένων! Εκεί όλο και κάποιο κυλικείο θα έχει. Όπως και να έχει, ρίξαμε τα κέρματα, κλειδώσαμε τις αποσκευές μας και βγήκαμε ανάλαφροι να γνωρίσουμε την Girona.

Το νέο κτίριο δίπλα από τον σιδηροδρομικό σταθμό


Parc Central


Με τη βοήθεια του gps προσανατολίστηκα για το ποια κατεύθυνση να πάρουμε για το ιστορικό κέντρο.
Σε 10 λεπτά ήμασταν στην Placa de Catalunya δίπλα στον ποταμό και τη γέφυρα Pont de Pedra.






Το ιστορικό κέντρο με την σύγχρονη πόλη, χωρίζεται από τον ήρεμο ποταμό Ονιάρ, η στάθμη του οποίου ήταν ιδιαίτερα χαμηλή. Πάνω από τον ποταμό, μια σειρά από γέφυρες, άλλες από πέτρα και άλλες από σίδερο, σε συνδυασμό με τα χρωματιστά σπίτια στις όχθες του, αποτελούν την πιο χαρακτηριστική εικόνα της Girona.


Για την Girona δεν ήξερα πολλά πράγματα ούτε έκανα κάποια προετοιμασία για το που θα πάμε και τι θα δούμε. Θα είχαμε στη διάθεσή μας γύρω στις 5 ώρες οπότε ήθελα χαλαρές βόλτες στην παλιά πόλη. Η Girona ή Ζιρόνα όπως τη λένε οι Καταλανοί, είναι η 11η σε πληθυσμό πόλη της Καταλονίας με 99.000 κατοίκους, όμως είναι από τις ομορφότερες πόλεις, χάρις στο γεωγραφικό της ανάγλυφο και το πλούσιο ιστορικό της κέντρο είναι σημαντικός τουριστικός προορισμός, κι έτσι είναι η 2η πιο δημοφιλής πόλη της Καταλονίας μετά τη Βαρκελώνη.
Η πόλη βρισκόταν στο χάρτη ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια και η ρωμαϊκή κληρονομιά της διατηρείται μέχρι σήμερα. Πριν από τους Ρωμαίους, από την πόλη αυτή πέρασαν Φοίνικες και Κέλτες, για να ακολουθήσουν Άραβες και Εβραίοι. Όλοι έχουν αφήσει τα ίχνη τους. Αν και οι ιστορικές καταγραφές αναφέρονται σε 25 επιβεβαιωμένες επιδρομές, οι Ισπανοί αναφέρονται στη Χιρόνα ως την ''πόλη των 1.000 επιδρομών''.

Σίγουρα ήταν πολλά αυτά που δεν προλάβαμε να δούμε και να κάνουμε, όπως τον περίφημο ''περίπατο του τείχους'' (Passeig de la Muralla) γύρω από την παλιά πόλη, μια διαδρομή που ενώνει τα τείχη που περιτριγυρίζουν την παλιά πόλη και περιέχει τμήματα των τειχών του 9ου αιώνα και του ύστερου Μεσαίωνα (14ου και 15ου αιώνα). Μπορεί η Girona να είναι μικρή, όμως έχει πλήθος πολιτισμικών αξιοθέατων και δεν γινόταν να τα δούμε όλα μέσα σε λίγες ώρες. Είναι μια γνήσια Καταλανική μικρή πόλη, ατμοσφαιρική με πληθωρική προσωπικότητα! Πήραμε μια καλή γεύση από την εξαιρετική μεσαιωνική πόλη και απολαύσαμε ιδιαίτερα τη βόλτα μας. Στο μεγαλύτερο μέρος της παλιάς πόλης απουσιάζουν τα αυτοκίνητα κι έτσι περπατιέται πολύ ευχάριστα και μάλιστα χωρίς να υπάρχουν πλήθη τουριστών.

Κύρια είσοδος στην παλιά πόλη είναι η πεζοδρομημένη Rambla de la llibertat. Οι ρυθμοί της πόλης ήταν νωχελικοί και χαλαροί με τα περισσότερα καφέ να έχουν ελάχιστο κόσμο. Στα περισσότερα μπαλκόνια κρεμασμένες οι Καταλανικές σημαίες!








Σε ένα στενάκι αριστερά στρίψαμε και μπήκαμε στην κόκκικη γέφυρα Pont de les Peixateries Velles, την γέφυρα που είναι δημιουργία του Γουστάβ Αϊφελ, του ανθρώπου που έφτιαξε τον διάσημο Πύργο του Άιφελ.




Και στις δύο όχθες του ποταμού Ονιάρ, βρίσκονται χτισμένα κολλητά σπίτια διαφόρων χρωμάτων και μεγεθών, που συνθέτουν μια πολύ χαρακτηριστική εικόνα της πόλης. Κατασκευασμένα πάνω στα παλιά τείχη, είναι δείγμα της άτακτης αστικής ανάπτυξης που έζησε η πόλη κατά τον 20ό αιώνα.




Από την Rambla de la llibertat μπήκαμε στο επόμενο στενό και στην άλλη γέφυρα του ποταμού, την Pont de Sant Agusti. Συνεχίσαμε να παρατηρούμε τις ιδιαίτερες πολυκατοικίες με τα γήινα και παστέλ χρώματα, με τα μπαλκόνια τους να κρέμονται κυριολεκτικά πάνω από το ποτάμι. Μια εικόνα γραφική αλλά και μίζερη!
Περίεργος και γοητευτικός συνδυασμός!










Η γέφυρα Pont de Sant Agusti συνδέεται με την μεγάλη πλατεία ανεξαρτησίας, Placa de la Independencia που περιτριγυρίζεται από νεοκλασικά κτήρια και μου θύμισε λιγάκι Κέρκυρα! Η κομψή πλατεία είναι από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της Girona, μέρα και νύχτα και έχει από τα κορυφαία εστιατόρια της πόλης.








Στη συνέχεια περάσαμε στα ενδότερα του ιστορικού κέντρου. Χωρίς χάρτες περιπλανηθήκαμε στα πλακόστρωτα σοκάκια της παλιάς πόλης. Κάποια δρομάκια μας έβγαλαν σε αδιέξοδο και άλλα μέσα από πέτρινες σκάλες σε μικρές αυλές ή πλατείες. Ήθελα να την γυρίσουμε όλοι αλλά κινηθήκαμε περισσότερο στην ατμοσφαιρική εβραϊκή συνοικία El Call η οποία είναι μια από τις καλύτερα διατηρημένες στην Ευρώπη.

Carrer de la Cort Reial και Carrer de la Forca
page1.jpg


Carrer Dr. Oliva i Prat


Carrer de la Forca


Carrer de Sant Llorenc


page2.jpg




Απρόσμενα η Girona με ενθουσίασε και δεν το περίμενα. Η παλιά πόλη μέσα στα τείχη, κρύβει παλιά σπίτια μικρά μπαλκόνια, μεσαιωνικές αψίδες, βαριές σιδερένιες πόρτες, παλαιοπωλεία, γκαλερί, γοτθικές εκκλησίες και μουσεία που μας μετέφεραν στο μεσαιωνικό χθες! Ανεβαίνοντας την Pujada de la Catedral.






Είχαμε φτάσει πλευρικά του Καθεδρικού ναού μέσω της Pujada de la Catedral


Museu d'Art de Girona


Η Girona όπως και όλες οι ισπανικές πόλεις που σέβονται τον εαυτό τους, διαθέτει έναν επιβλητικό καθεδρικό ναό, τον Catedral de Santa Maria de Gerona. Η κατασκευή του ξεκίνησε τον 11ο αιώνα. Ο κυρίως ναός, ο οποίος χτίστηκε το 1416 θεωρείται ότι έχει το μεγαλύτερο γοτθικό κλίτος στον κόσμο με 23 μέτρα, και το δεύτερο-μεγαλύτερο κλίτος παγκοσμίως από όλα τα στυλ μετά την Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη! Είναι πραγματικά τεράστιες οι διαστάσεις του Καθεδρικού για το μέγεθος της πόλης. Εκτός όμως από τον ναό, τα μάτια μας πήγαν προς την επιβλητική χιονοσκεπή οροσειρά των Πυρηναίων που φαίνονταν στο βάθος!


Απέναντι ξεπροβάλει το καμπαναριό της Basilica de Sant Feliu


Από τον Καθεδρικό, η Placa de la Catedral




Η κεντρική μπαρόκ πρόσοψη του Καθεδρικού ναού


Συνεχίσαμε την περιπλάνηση, χαμηλά στην παλιά πόλη χωρίς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Περπατήσαμε στα στενά κοντά στην Placa de la Catedral και την εκκλησία Sant Feliu de Girona.
Εξαιρετική μεσαιωνική αρχιτεκτονική και μοναδική ατμόσφαιρα!
page4.jpg










Από τις κεντρικές οδούς χαμηλά στο ιστορικό κέντρο, η Carrer de les Ballesteries


page5.jpg


Μετά από αμέτρητα tapas, είπαμε το τελευταίο μας γεύμα να είναι κάτι άλλο, κι έτσι φάγαμε σε ένα ιταλικό που εντοπίσαμε στην μικρή Placa del Correu Vell. Ένα ποιοτικό με ωραία αισθητική ταχυφαγείο που κάνει εξαιρετικά ζυμαρικά τα οποία τρως σε χάρτινη συσκευασία. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα. Πάντως οι τιμές ήταν μια χαρά και οι μακαρονάδες απολαυστικές. Μετά από αυτό ήμασταν στην τελική ευθεία για την αποχώρηση μας από την παλιά πόλη. Περάσαμε ακόμα μια γέφυρα του ποταμού Ονιάρ την Pont d'en Gomez, απολαύσαμε ξανά τα χρωματιστά σπίτια στις δυο όχθες και περάσαμε στην απέναντι πλευρά στην Passeig Jose Canalejas.




Από την Passeig Jose Canalejas




Η γέφυρα Pont de Sant Feliu και ευθεία η μεσαιωνική εκκλησία Sant Feliu του 14ου αιώνα


Περάσαμε την Pont de Sant Feliu και βρεθήκαμε στην Carrer d'En Jaume Pons Marti. Συνεχίσαμε κατά μήκος του ποταμού, περάσαμε κάτω από την σιδηροδρομική γέφυρα και λίγο μετά περάσαμε και την γέφυρα, Pont de Pedret .








Είχαμε βγει πια από την παλιά πόλη. Μπροστά μας η Rotonda del Pont de Pedret και το εκπληκτικό Parc de la Devesa. Είναι ο πνεύμονας πρασίνου της πόλης στη συμβολή των ποταμών Ονιάρ και Τερ, που περισσότερο μοιάζει με δάσος! Αν και τα δέντρα ήταν ακόμα γυμνά μιας και ήταν η αρχή της άνοιξης, το μέρος ήταν πανέμορφο και η συμμετρία των δέντρων το έκαναν να μοιάζει ψεύτικο!








page6.jpg




Η εξαιρετική βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Girona είχε φτάσει στο τέλος της. Επιστρέψαμε στον σταθμό και πήραμε τις αποσκευές μας. Στο ισόγειο του ίδιου κτιρίου είναι ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων της πόλης Estacio d'Autobusos de Girona. Το λεωφορείο της sagales για το αεροδρόμιο αναχωρεί από τον διάδρομο 17 και το εισιτήριο των 2,75€ το κόψαμε απευθείας από τον οδηγό. Η διαδρομή ήταν σύντομη και σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στο αεροδρόμιο Costa Brava. Το αεροδρόμιο μου φάνηκε εξαιρετικό για μικρή πόλη (καμία σχέση με το Μακεδονία ας πούμε), και το καλύτερο ήταν ότι επικρατούσε η απόλυτη ηρεμία. Είχε ελάχιστο κόσμο. Αράξαμε σε δύο πολυθρόνες, φορτίσαμε τα κινητά μας απολαμβάνοντας τη θέα των Πυρηναίων!


Το ταξίδι έφτασε στο τέλος του!

Ακολουθεί το τελευταίο κεφαλαίο με τα φαγοπότια μας στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη!
 

coco

Member
Μηνύματα
1.301
Likes
2.280
Επόμενο Ταξίδι
ιταλια παλι
Ονειρεμένο Ταξίδι
ρωσια
απολαυσα την ιστορια και τις φωτογραφιες και χαιρομαι γιατι ομολογω οτι αρκετα μερη που γνωριζω καλα δεν ηξερα η δεν θυμαμαι τα ονοματα τους..να σαι καλα που τα γραφεις..αυτη τη ραβαλ που τρωγαμε καθε βραδυ,αδυνατο να τη θυμηθω που μου ζητουσε φιλος οδηγιες..
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
απολαυσα την ιστορια και τις φωτογραφιες και χαιρομαι γιατι ομολογω οτι αρκετα μερη που γνωριζω καλα δεν ηξερα η δεν θυμαμαι τα ονοματα τους..να σαι καλα που τα γραφεις..αυτη τη ραβαλ που τρωγαμε καθε βραδυ,αδυνατο να τη θυμηθω που μου ζητουσε φιλος οδηγιες..
Σ'ευχαριστώ @coco
Από ονομασίες και οδούς, ότι θες! Έχω γίνει εξπέρ :p
Δεν θυμόσουν την El Raval? Είναι από τα must σημεία της Βαρκελώνης. Πολύ ωραίο μέρος.
 

coco

Member
Μηνύματα
1.301
Likes
2.280
Επόμενο Ταξίδι
ιταλια παλι
Ονειρεμένο Ταξίδι
ρωσια
Βρε την θυμομουν,καθε μερα εκει και να φωτο με τη γατα και εναν που εκανε ωραια παεγια...Το ονομα ξεχασα!
 

paefstra

Member
Μηνύματα
12.941
Likes
40.787
H Χιρονα μαλιστα εχει ιστορια που συνδεεται στενα με της Θεσσαλονικης: απο εκει προηλθαν κυρίως οι Σεφαραδιτες πρόσφυγες εβραίοι της πόλης. Κληρονομιά που έφεραν στην πόλη ήταν η Σεφαραδίτικη μουσική και τα τραγούδια :).

 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
H Χιρονα μαλιστα εχει ιστορια που συνδεεται στενα με της Θεσσαλονικης: απο εκει προηλθαν κυρίως οι Σεφαραδιτες πρόσφυγες εβραίοι της πόλης. Κληρονομιά που έφεραν στην πόλη ήταν η Σεφαραδίτικη μουσική και τα τραγούδια :).

Δεν είχα ιδέα :eek:o_O
Τι γλώσσα ακριβώς ακούμε στο παραπάνω τραγούδι?
 

paefstra

Member
Μηνύματα
12.941
Likes
40.787
H γλωσσα λεγεται Ladino και ειναι Ισπανοεβραικά. Αντιγράφω: Η Ισπανοεβραϊκή γλώσσα, γνωστή επίσης ως Λαντίνο ή Λαδίνο (λαντίνο: djudeo-espanyol, εβραϊκά: גודיאו-איספאנייול), είναι ποικιλία της ισπανικής (καστιλιάνικης), η οποία ομιλείται επί πολλούς αιώνες από τους Σεφαραδίτες, τους Εβραίους που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία το 1492.
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
H γλωσσα λεγεται Ladino και ειναι Ισπανοεβραικά. Αντιγράφω: Η Ισπανοεβραϊκή γλώσσα, γνωστή επίσης ως Λαντίνο ή Λαδίνο (λαντίνο: djudeo-espanyol, εβραϊκά: גודיאו-איספאנייול), είναι ποικιλία της ισπανικής (καστιλιάνικης), η οποία ομιλείται επί πολλούς αιώνες από τους Σεφαραδίτες, τους Εβραίους που εκδιώχθηκαν από την Ισπανία το 1492.
Τελικά πάντα θα μαθαίνω κάτι καινούριο από αυτό το φόρουμ! Gracias!
 

panius

Member
Μηνύματα
664
Likes
2.720
Ειδικά εκείνη την ώρα που είχε σκοτεινιάσει ήταν η ομορφότερη θέα του ταξιδιού!
Ε τώρα είναι που θα πλακωθούμε! Πήγες Τολέδο, ανέβηκες τόσα μέτρα για να τραβήξεις σούπερ ουάου πανοραμικές φωτογραφίες και έβγαλες "Ωραιότερη θέα του ταξιδιού" τις προκάτ κολώνες, τους προκάτ πύργους και τις γούρνες;;; Αυτό είναι too much! Καταγγέλω τον @giannismits για καταφανή μεροληψία υπέρ της ΒΒαρκελώνης (2 ΒΒ για να μη γίνει πορτοκαλί η λέξη, δεν θα την προμοτάρουμε κιόλας χαχαχαχα) και απαιτώ να επέμβουν οι Administrators να τον κάνουν ban μέχρι να μετανοήσει ειλικρινώς, γράφοντας 200 φορές "Η Μαδρίτη είναι σαφώς καλύτερη από τη ΒΒαρκελώνη" (εκτος φυσικά των αυτομαστιγωμάτων στην πλαθα Μαγιόρ, που ως ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται) :haha::haha::haha::haha::bleh::bleh::bleh::bleh:

άντε να βάλω και τον Καθεδρικό αλλά μέχρι εκεί. Από εκεί και πέρα.....:)
Πες τα, ΠΕΣ ΤΑ!!!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.113
Μηνύματα
880.803
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom