Αργεντινή Το πέρασμα από τη Σάλτα της Αργεντινής

[erodios]

Το Τρένο των Νεφών

Το “Τρένο των νεφών” στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου δεν είναι πραγματικό. Είναι ένα τρένο φάντασμα που βγαίνει από τις ράγες του, χώνεται στα νέφη και χάνεται, με τον αναγνώστη να ταξιδεύει μέσα από τις σελίδες του μαζί με χρυσοθήρες, κονκισταδόρες και Ινδιάνους αλλά και πρόσωπα όπως η Εβίτα Περόν, ο Ωνάσης ή ο Τσε Γκεβάρα.

Το Τρένο των Νεφών (Tren a las Nubes) όμως, που έδωσε την έμπνευση στη Φακίνου, είναι υπαρκτό και ταξιδεύει στην επαρχία Σάλτα της Αργεντινής πάνω σε βουνά και σε φαράγγια της κορδιλιέρας των Άνδεων, ξεπερνώντας το υψόμετρο των 4.200 μέτρων. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που με έκανε να συμπεριλάβω τη Σάλτα στο ταξίδι μου, το οποίο είχα οργανώσει για τα τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου του 2025 στη Λατινική Αμερική.

Στον χάρτη επισημαίνεται το τουριστικό δρομολόγιο του Tren a las Nubes από τη Salta έως τη La Polvorilla
(πηγή εικόνων: Wikimedia Commons)
​

Ο σχεδιασμός για το ημερήσιο δρομολόγιο με το τρένο πάντως έληξε άδοξα, αφού σχετικά νωρίς αποφάσισα να μην “περιορίσω” μια ολόκληρη ημέρα μου μέσα στο τρένο. Προτίμησα να αρκεστώ στο φανταστικό λατινοαμερικάνικο ταξίδι της Φακίνου. Το πέρασμα από τη Σάλτα ωστόσο είχε παραμείνει και δεν μπορούσε να ακυρωθεί ανέξοδα, αφού τα αεροπορικά εισιτήρια όλου του ταξιδιού είχαν κλειστεί μήνες πριν. Έπρεπε λοιπόν να διαμορφώσω διαφορετικά το πρόγραμμα των εκδρομών μου για τις τρεις ημέρες που θα βρισκόμουν στη Σάλτα, κάτι για το οποίο μπορώ να πω εκ των υστέρων πως δεν μετάνιωσα.

Η Σάλτα με πληθυσμό περίπου 600.000 κατοίκους είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας της Αργεντινής, που μαζί με την γειτονική της Χουχούι καλύπτουν το βορειοδυτικό άκρο της. Ιδρύθηκε το 1582 από τον Ισπανό κονκισταδόρα Ερνάντο ντε Λέρμα σαν στρατηγικός οικισμός και φυλάκιο ελέγχου της ευρύτερης περιοχής. Salta στην ιθαγενή γλώσσα Κέτσουα σημαίνει Ιερός Βράχος και θεωρείται πως αναφέρεται σε κάποιον ιερό βραχώδη σχηματισμό του τόπου. Κυρίαρχη γλώσσα βέβαια σήμερα είναι τα Ισπανικά, στα οποία οι ντόπιοι ονομάζουν την πόλη τους “Salta la Linda” δηλαδή “Σάλτα η Όμορφη” και είναι πολύ υπερήφανοι για αυτήν, χωρίς να έχουν άδικο.

​

Πέρα από την καλοδιατηρημένη αποικιακή αρχιτεκτονική του ιστορικού κέντρου και τα βασικά αξιοθέατά της, όπως η Πλατεία 9ης Ιουλίου και ο Καθεδρικός Ναός, ενδιαφέρον έχει ακόμη το τελεφερίκ που ανεβάζει τους επισκέπτες στην κορυφή του λόφου San Bernardo. Επίσης, η πόλη μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την εξερεύνηση των γραφικών κοιλάδων της περιοχής όπως της Quebrada de Humahuaca και της Quebrada de las Conchas, καθώς και των αλυκών Salinas Grandes ακολουθώντας την ιδιαίτερη διαδρομή Cuesta de Lipan, που οδηγεί σε αυτές.

 

[Sassenach77]

Καλώς τον! Αναμένω...

 

[erodios]

Καλώς τον! Αναμένω...

Ε, ναι! Είχε έρθει ο καιρός να πάω κι εγώ σ' αυτήν την γειτονιά πακέτο με το Ρίο, που με τρόμαζε πριν από την επίσκεψή μου. Κι εσύ όπως βλέπω μπόρεσες την ίδια περίοδο να πας στην Αίγυπτο και έγραψες και ένα πολύ όμορφο ταξιδιωτικό ημερολόγιο, που το αντιλήφθηκα με καθυστέρηση μετά την αναφορά σου στο νήμα για το πού πήγαμε το 2025.

 

[erodios]

1η ημέρα: Περιήγηση στη Σάλτα

Άφιξη

Η πτήση μου με την Aerolineas Argentinas από το Μπουένος Άιρες είχε περίπου 1,5 ώρα καθυστέρηση. Έτσι, παρά τον προγραμματισμό μου, έφτασα στη Σάλτα πολύ αργά το μεσημέρι και με ένα Uber κατευθύνθηκα γρήγορα στο ξενοδοχείο μου, που και αυτό επονομαζόταν όπως η πόλη, δηλαδή “la Linda”. Τα οικοδομικά τετράγωνα στα περίχωρα της πόλης, όπως τα έβλεπα μέσα από το αυτοκίνητο στο δρομολόγιο για το ξενοδοχείο, πιο πολύ θύμιζαν αγροτικό οικισμό. Το στομάχι μου όμως δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τις πρώτες εικόνες και είχε αρχίσει προ πολλού να διαμαρτύρεται.

​

Άφησα βιαστικά τα πράγματά μου στο δωμάτιο και βγήκα για να αναζητήσω εστιατόριο. Στη ρεσεψιόν μού πρότειναν το Dona Salta, που βρισκόταν πολύ κοντά και είχε παραδοσιακό φαγητό. Δεν ήταν δύσκολο να το εντοπίσω. Ήταν στον ίδιο δρόμο με το ξενοδοχείο μου, στην απέναντι πλευρά από την εκκλησία Basilica Menor, η οποία θα ήταν το πρώτο κτήριο της Σάλτα που θα φωτογράφιζα μαζί με ένα άλλο που βρισκόταν στην αντίθετη κατεύθυνση του δρόμου και το οποίο παρόλο που θύμιζε και αυτό εκκλησία, ήταν το κτήριο του Ομοσπονδιακού Δικαστικού Μεγάρου και άλλων υπηρεσιών.

​

Μικρή Βασιλική και Μονή του Σαν Φρανσίσκο / Ομοσπονδιακό Ποινικό Δικαστήριο και Εφετείο
​

Το περιβάλλον του εστιατορίου ήταν όμορφο. Τα αγγλικά του προσωπικού όμως ήταν φτωχά, όπως άλλωστε και τα δικά μου ισπανικά. Προσπάθησα λοιπόν με το Google Lens να μεταφράσω το μενού, κάτι που όμως αποδείχτηκε αδύνατο να γίνει. Οι τοπικές συνταγές δεν ήταν εύκολο να μεταφραστούν. Έτσι, προτίμησα να παραγγείλω μια καρμπονάρα που έβλεπα στο μενού και που ήξερα τι θα ήταν. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Επειδή, όταν έφτασε μπροστά μου το κύριο πιάτο, αφού είχα τελειώσει τα πανέμορφα εμπενάδας που είχα πάρει για ορεκτικό και για τα οποία φημίζεται η βόρεια Αργεντινή, αυτό που έβλεπα μόνο καρμπονάρα δεν ήταν. Ο λόγος; Είχα παραγγείλει carbonada και όχι carbonara, δηλαδή ένα στιφάδο με κομμάτια βοδινού κρέατος, πολύ καλαμπόκι, πατάτες, κλπ.. Η αλλαγή ενός γράμματος στην ονομασία είχε κάνει τη διαφορά και μου είχε επιτρέψει να δοκιμάσω ένα πεντανόστιμο παραδοσιακό πιάτο της ευρύτερης περιοχής. Ή μήπως πεινούσα πάρα πολύ;

​

Όταν πια καθησύχασα την πείνα μου, επέστρεψα στο ξενοδοχείο και αφού τακτοποίησα τα πράγματά μου, έκανα ένα ντους και έφυγα βιαστικά γιατί ήθελα να προλάβω το τελεφερίκ για τον λόφο του Αγίου Βερνάρδου. Οι επόμενες δύο ημέρες μου ήταν γεμάτες με ημερήσιες εκδρομές και έτσι αυτή ήταν η μοναδική ευκαιρία που θα είχα για να το χρησιμοποιήσω, αφού στις 7 μ.μ. εκτελούσε το τελευταίο δρομολόγιο ανάβασης.

Υπόμνημα εγκαταστάσεων στον λόφο του Αγίου Βερνάρδου
​

 

[alma]

Αγαπώ τελεφερίκ ,περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[erodios]

Αγαπώ τελεφερίκ ,περιμένουμε τη συνέχεια!

Επειδή γράφω μικρές ενότητες είναι έτοιμη. Κάνω κάποιες τελικές διορθώσεις και την ανεβάζω!

 

[erodios]

Πάρκο San Martín και τελεφερίκ San Bernardo

Η διαδρομή από το ξενοδοχείο μέχρι τον σταθμό του τελεφερίκ ήταν 1.200 μέτρα και έτσι την έκανα με τα πόδια. Η πορεία μου περνούσε μέσα από το μεγάλο πάρκο Σαν Μαρτίν, που είχε πάρει το όνομά του από τον Αργεντινό επαναστάτη και εθνικό ήρωα της χώρας José Francisco de San Martín y Matorras. Στο πάρκο ο κόσμος καθόταν, περπατούσε, αθλούνταν ή ακόμα έκανε βαρκάδα σε μια μικρή λιμνούλα που υπήρχε.

​

Στην απέναντι πλευρά του δρόμου από αυτήν που περπατούσα διέκρινα κάτι σαν υπαίθρια αγορά. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να την επισκεφτώ στην επιστροφή μου. Σε ένα τέταρτο περίπου είχα φτάσει στον προορισμό μου. Έβγαλα το εισιτήριο και περίμενα μαζί με άλλους το επόμενο βαγόνι.

​

Η ανάβαση στο καλώδιο μήκους 2.200 μ. ήταν όπως την περίμενα. Πλησιάζοντας όμως στον λόφο εμφανίστηκαν από τη μια μεριά του σταθμού ένα άγαλμα και από την άλλη ένας σταυρός, τα οποία όπως έμαθα στη συνέχεια, υπήρχαν πριν από την κατασκευή του τελεφερίκ, που ολοκληρώθηκε το 1987.

​

Συγκεκριμένα ο σταυρός τοποθετήθηκε για να γιορτάσει το πρώτο έτος του 20ού αι. και φέρει την επιγραφή “Ο Χριστός ζει, βασιλεύει και κυβερνά”. Από την άλλη, το άγαλμα είναι χάλκινο χυτό, κατασκευάστηκε το 1903 και αναπαριστά τον Χριστό Λυτρωτή.

​

​

Από την κορυφή του λόφου μπορούσε κανείς να έχει πανοραμική θέα της πόλης και της περιοχής.

​

Ενδιαφέροντα επίσης ήταν κάποια οικολογικά μονοπάτια.

​

Από τα κύρια αξιοθέατα του συγκροτήματος ήταν ο μικρός τεχνητός καταρράκτης και οι αναβαθμίδες στις οποίες έρεε το νερό.

​

Αφού έβγαλα τις απαραίτητες φωτογραφίες, πήρα το βαγόνι της επιστροφής.

​

Κατεβαίνοντας δεν παρέλειψα να επισκεφτώ την υπαίθρια αγορά, που είχα δει προηγουμένως από μακριά.

Μόνο που αυτή δεν ήταν απλώς μια υπαίθρια αγορά. Εκεί υπήρχε σε εξέλιξη μια εκδήλωση που αφορούσε το δικαίωμα στη διαφορετικότητα. Όπως αναγραφόταν σε κάποια πανό επρόκειτο για μια λεσβιακή, αντιρατσιστική και αντιπατριαρχική διαμαρτυρία, που με τη συνοδεία δυνατής μουσικής περιλάμβανε και διαγωνισμό πασαρέλας. Η εκδήλωση ήταν πολύ ζωντανή και συνοδευόταν από τραγούδια και ιαχές των παρευρισκομένων.

​

Αφού απόλαυσα την ενδιαφέρουσα αυτή εμπειρία συνέχισα την πορεία μου μέσα από το πάρκο για να επιστρέψω στο ξενοδοχείο και να ετοιμαστώ για την πρώτη βραδινή μου έξοδο.