Περιεχόμενα
Καφεδάκια,σνακ και το ταξίδι μας ξεκινά στις 8:30 το πρωί.Μενουμε Θεσσαλία και η απόσταση από τον προορισμό μας είναι περίπου 200 χιλιόμετρα,3,5 ώρες χαλαρή οδήγηση.Ο καιρός ηλιόλουστος,όπως θα ήταν όλο το 4ημερο της διαμονής μας.
Στα μέσα της διαδρομής επικοινωνώ με την ευγενεστατη κοπέλα του ξενοδοχείου και μου λέει ότι το προηγούμενο βράδυ χιόνισε σχεδόν σε όλα τα Ζαγοροχώρια,οι δρόμοι είναι ανοιχτοί πεντακαθαροι.Εντωμεταξυ εγώ βλέποντας τις προηγούμενες μέρες τον καιρό που θα ήταν ηλιόλουστος,πήρα μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια για περπάτημα (λάθος επιλογή όπως αποδείχθηκε),ενώ η σύζυγος είχε εφοδιαστεί και με αθλητικά παπούτσια και με αρβυλακια.
Ανεβαίνοντας προς τα χωριά όντως οι δρόμοι ήταν καθαροί, έβλεπες όμως αρκετό χιονακι μέσα στα χωριά, φαινόταν πανέμορφα.Περι τις 12 φτάσαμε και μπήκαμε στο δωμάτιο μας.Ομορφο δωμάτιο στο κέντρο του χωριού Μονοδένδρι με τζάκι και άφθονα ξύλα.Ξεκουραση μια ωρίτσα και βουρ για βόλτα στο χωριό.
Το χωριό,όπως και όλα τα χωριά που επισκεφθηκαμε είτε είδαμε πανοραμικά ήταν εντυπωσιακό, ανέγγιχτο, παντού πέτρα και ξύλο.Αρχισαμε να περπατάμε στα αδιανόητης ομορφιάς καλντερίμια του χωριού, δυστυχώς όμως το χιόνι που είχε ρίξει το προηγούμενο βράδυ,είχε κάνει σε μερικά σημεία ιδιαίτερα επικίνδυνα στο περπάτημα,κυρίως στα σημεία που δεν τα έβλεπε ο ήλιος.Δε θέλαμε όμως αυτό να μας χαλάσει το ταξίδι μας.
Περπατήσαμε μέχρι τη Μονή Αγίας Παρασκευής,μια απόσταση που αν δεν είχε χιόνι θα την κάναμε σε περίπου 7-8 λεπτά,την κάναμε σε 25 λεπτά.Οπως και να χει φτάσαμε έστω με λίγη κούραση παραπάνω.
Όλα ήταν πανέμορφα,η διαδρομή εκπληκτική η Μονή όνειρο ενώ είχε μια βεράντα με θέα το φαράγγι.Ειλικρινα δεν πιστεύαμε την ομορφιά που βλέπαμε, τέτοιες εικόνες είχε όλο μας το ταξίδι.
Σιγά σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής,τα παπούτσια μας μούσκεμα,λάθος μου που δεν πήρα τα αδιάβροχα άρβυλα μου.Περασαμε από το πανέμορφο κτίριο εκθέσεως της Ριζάρειος Σχολής του Μονοδενδρίου όπου μας ξενάγησε η υπεύθυνη.Ομορφα πράγματα, υφαντά,είχε αργαλειό ενώ μας ενημέρωσε ότι η σχολή που βρίσκεται πιο κάτω έχει τη δυνατότητα φιλοξενίας των σπουδαστών.
Περάσαμε απ' την πλατεία του χωριού και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο.Αλλαξα κάλτσες επειδή ήταν μούσκεμα,η σύζυγός έβαλε τα αρβυλακια της και πήραμε το αμάξι να περάσουμε από το πέτρινο δάσος και να καταλήξουμε στη θέση Οξυά όπου έχεις θεωρώ την καλύτερη θέα στη χαράδρα του Βίκου.
Όμορφο το πέτρινο δάσος, βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων απ' το Μονοδένδρι ενώ σε απόσταση μόλις 7 χιλιομέτρων φτάνεις στη θέση Οξυά.Παρκαραμε το αμάξι και είδαμε ότι έπρεπε να διασχίσουμε ένα μονοπάτι γύρω στα 150-200 μέτρα,το διασχίσαμε λόγω χιονιού σε 15 λεπτά,εάν δεν είχε χιόνι σε 3 λεπτά βρίσκεσαι στη βεράντα.Εννοειτε παπούτσια κάλτσες ξανά μούσκεμα.Φτανοντας στη βεράντα η θέα που αντικρυζεις σου κόβει την ανάσα.Απλα μαγεία, δέος,τεράστιο βάθος...
Επιστρέψαμε στο αμάξι και αποφασίσαμε να κατέβουμε προς τα κάτω για μια μικρή αναγνωριστική βόλτα με το αμάξι,περάσαμε τη Βίτσα και έφτασα μέχρι Δίλοφο,εδώ να πω ότι λόγω του χθεσινού χιονιού στο δρόμο για Δίλοφο,είχε αρκετά σημεία με πάγο,χωρίς μεγάλο κίνδυνο όμως,καθίσαμε ελάχιστα μιας και σουρουπωνε και φύγαμε για Μονοδένδρι.
Φάγαμε σε μια ταβερνούλα στο κέντρο του χωριού,ήπιαμε και τα τσιπουρακια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο μέσω των γραφικών καλντεριμιων.Σε κάποια φάση χαθήκαμε,εγώ να λέω όχι καλά πάμε,η σύζυγος όχι λάθος, εντέλει όντως πήραμε λάθος δρόμο που κι αυτό όμως έχει τη χάρη του γιατί το να χαθούμε στα στενά των χωριών ήταν ένας στόχος μας..
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο,ανάψαμε το τζάκι μας και συζητούσαμε για τα όσα είδαμε και για αυτά που επρόκειτο να δούμε.Παρεπιπτοντως είχαμε περπατήσει σύμφωνα με τον βηματομετρητη 10 χιλιόμετρα,δεν τα λες και λίγα σε δύσκολους δρόμους .. Καληνύχτα!!!
Στα μέσα της διαδρομής επικοινωνώ με την ευγενεστατη κοπέλα του ξενοδοχείου και μου λέει ότι το προηγούμενο βράδυ χιόνισε σχεδόν σε όλα τα Ζαγοροχώρια,οι δρόμοι είναι ανοιχτοί πεντακαθαροι.Εντωμεταξυ εγώ βλέποντας τις προηγούμενες μέρες τον καιρό που θα ήταν ηλιόλουστος,πήρα μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια για περπάτημα (λάθος επιλογή όπως αποδείχθηκε),ενώ η σύζυγος είχε εφοδιαστεί και με αθλητικά παπούτσια και με αρβυλακια.
Ανεβαίνοντας προς τα χωριά όντως οι δρόμοι ήταν καθαροί, έβλεπες όμως αρκετό χιονακι μέσα στα χωριά, φαινόταν πανέμορφα.Περι τις 12 φτάσαμε και μπήκαμε στο δωμάτιο μας.Ομορφο δωμάτιο στο κέντρο του χωριού Μονοδένδρι με τζάκι και άφθονα ξύλα.Ξεκουραση μια ωρίτσα και βουρ για βόλτα στο χωριό.
Το χωριό,όπως και όλα τα χωριά που επισκεφθηκαμε είτε είδαμε πανοραμικά ήταν εντυπωσιακό, ανέγγιχτο, παντού πέτρα και ξύλο.Αρχισαμε να περπατάμε στα αδιανόητης ομορφιάς καλντερίμια του χωριού, δυστυχώς όμως το χιόνι που είχε ρίξει το προηγούμενο βράδυ,είχε κάνει σε μερικά σημεία ιδιαίτερα επικίνδυνα στο περπάτημα,κυρίως στα σημεία που δεν τα έβλεπε ο ήλιος.Δε θέλαμε όμως αυτό να μας χαλάσει το ταξίδι μας.
Περπατήσαμε μέχρι τη Μονή Αγίας Παρασκευής,μια απόσταση που αν δεν είχε χιόνι θα την κάναμε σε περίπου 7-8 λεπτά,την κάναμε σε 25 λεπτά.Οπως και να χει φτάσαμε έστω με λίγη κούραση παραπάνω.
Όλα ήταν πανέμορφα,η διαδρομή εκπληκτική η Μονή όνειρο ενώ είχε μια βεράντα με θέα το φαράγγι.Ειλικρινα δεν πιστεύαμε την ομορφιά που βλέπαμε, τέτοιες εικόνες είχε όλο μας το ταξίδι.
Σιγά σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής,τα παπούτσια μας μούσκεμα,λάθος μου που δεν πήρα τα αδιάβροχα άρβυλα μου.Περασαμε από το πανέμορφο κτίριο εκθέσεως της Ριζάρειος Σχολής του Μονοδενδρίου όπου μας ξενάγησε η υπεύθυνη.Ομορφα πράγματα, υφαντά,είχε αργαλειό ενώ μας ενημέρωσε ότι η σχολή που βρίσκεται πιο κάτω έχει τη δυνατότητα φιλοξενίας των σπουδαστών.
Περάσαμε απ' την πλατεία του χωριού και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο.Αλλαξα κάλτσες επειδή ήταν μούσκεμα,η σύζυγός έβαλε τα αρβυλακια της και πήραμε το αμάξι να περάσουμε από το πέτρινο δάσος και να καταλήξουμε στη θέση Οξυά όπου έχεις θεωρώ την καλύτερη θέα στη χαράδρα του Βίκου.
Όμορφο το πέτρινο δάσος, βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων απ' το Μονοδένδρι ενώ σε απόσταση μόλις 7 χιλιομέτρων φτάνεις στη θέση Οξυά.Παρκαραμε το αμάξι και είδαμε ότι έπρεπε να διασχίσουμε ένα μονοπάτι γύρω στα 150-200 μέτρα,το διασχίσαμε λόγω χιονιού σε 15 λεπτά,εάν δεν είχε χιόνι σε 3 λεπτά βρίσκεσαι στη βεράντα.Εννοειτε παπούτσια κάλτσες ξανά μούσκεμα.Φτανοντας στη βεράντα η θέα που αντικρυζεις σου κόβει την ανάσα.Απλα μαγεία, δέος,τεράστιο βάθος...
Επιστρέψαμε στο αμάξι και αποφασίσαμε να κατέβουμε προς τα κάτω για μια μικρή αναγνωριστική βόλτα με το αμάξι,περάσαμε τη Βίτσα και έφτασα μέχρι Δίλοφο,εδώ να πω ότι λόγω του χθεσινού χιονιού στο δρόμο για Δίλοφο,είχε αρκετά σημεία με πάγο,χωρίς μεγάλο κίνδυνο όμως,καθίσαμε ελάχιστα μιας και σουρουπωνε και φύγαμε για Μονοδένδρι.
Φάγαμε σε μια ταβερνούλα στο κέντρο του χωριού,ήπιαμε και τα τσιπουρακια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο μέσω των γραφικών καλντεριμιων.Σε κάποια φάση χαθήκαμε,εγώ να λέω όχι καλά πάμε,η σύζυγος όχι λάθος, εντέλει όντως πήραμε λάθος δρόμο που κι αυτό όμως έχει τη χάρη του γιατί το να χαθούμε στα στενά των χωριών ήταν ένας στόχος μας..
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο,ανάψαμε το τζάκι μας και συζητούσαμε για τα όσα είδαμε και για αυτά που επρόκειτο να δούμε.Παρεπιπτοντως είχαμε περπατήσει σύμφωνα με τον βηματομετρητη 10 χιλιόμετρα,δεν τα λες και λίγα σε δύσκολους δρόμους .. Καληνύχτα!!!
