λογοτεχνικός τουρισμός

[duty_free]

Διαβασα που λετε κατι περι λογοτεχνικου τουρισμου (Ο λογοτεχνικός τουρισμός είναι η νέα τάση στα ταξίδια) οστις ειναι η νεα τασις εις τα ταξίδια (λέγουν) καί νομζω οτι πρέπει κι εμείς να μαρτυρίσουμε λογοτεχνία και υψηλας τέχνας ώστε να αποτελέσουμε αβανγκαρντ ατομάκια καθως θα αναζητούμε π.χ. στο Δουβλίνο τον κοπρολάγνο κατα την Bloomsday.

Γι αυτο λοιπόν, παίρνω το θαρρος και σας παρουσιάζω κάτι υπερτέλειους στιχους μου που ντυθηκαν μουσική aka μελοποιήθηκαν υπό του Φλοίσβου και τραγουδηθήκανε από τον Γιώργο Σαλαμπάση, στιχοι οίτινες προέκυψαν κατα την βολτα μου στο Ριάντ το περασμενο ιανουάριο.

Δεν ειναι λογοτεχνια βεβαιως αλλά νομιζω οτι τεινει σε κατι για το οποίον ολοι θα πείτε στο τελος:

Συγγνώμη, πως θα ξεδιαβάσω ό,τι μόλις διάβασα;



Μὲ ἔρευνα ενδελεχῆ τσιλίκου προγραμμάτου
μὲ ἔσμπρωξα, μὲ ἔστειλα στὴν ἔρημος, πιὸ κάτου

Σαοὺδ αὐτῆς τὸ ὄνομα, ῥιάλια τὰ λεφτά της
πετρέλαιο, καμῆλες; Νά! Τί προἰκα ἀπ'τὸ μπαμπᾶ της!

Ἀφίχθην δὲ νωρὶς πολύ, μὲ τσίμπλες στ'ὀφθαλμόν μου
Καὶ ἔξυνα μὴ ξεπλυθεὶς τὸν μάχμουρλο φαλλό μου

Ἀπόθεσα βαλίτσες τρεῖς, ἐσώρουχα τουΐτι
παιζώντας το πολὺ βαρὺς στῆς ῥεσεψιὸν τὴν πρίττυ.

Κοιμήθηκα· βολτάρισα ρουφῶντας τὴν κοιλιά μου
κονιορδιλίκι πώλησα στὰ γκομενὲ τῆς ἄμμου

Ἀναποφεύκτως τὸ λοιπὸν ἐφάνηκα τσιμπούρι
μ'ἀπείλησαν οἱ ἄντρηδοι: γιὰ κοῖτα τὸ κουμπούρι!

Γυναῖκες ὄμορφες γλαὲς μελάνου χρῶμα φρύδια
ἀντράδων σβοῦρες φορεσιὲς τῶν μόδιστρων τὰ ἴδια

Στὴν χῶρα μέσα τῶν σαοὺδ τὸν κόσμον ὅλον εἶδα
μὰ πρόσεξα ποὺ λὲς ναοῦμ καὶ κἄτι ἄλλα ἴδια

Πολλὰ νιντζάκια πανταχοῦ, μαυρίλα δίχως ἄλλο
χωρὶς κλοπάκια ἀνεὺ ντοροῦ διακύβευμα μεγάλο

ἐκάθησα σ'ἕνα καφφὲ νὰ πιῶ τσαΐ ἒλ γκρέϋ
μία γκαρσόνα μὲ τουπὲ ὁλόϊδια ἡ γκρέη

μὲ ἔφερε καὶ ναργιλὲ μὲ ἄρωμα αἰδοίου
καὶ σταυροπόδι κάθησε παρὰ ἐμοῦ τοῦ ἰδίου

τὸ γκομενέτε μἄρεσεν, ἀναφανδὸν καὶ ζήτω
ἀπ’ ὅλα τὰ προγούμενα αὐτὸ ἦτο τὸ κρείττω.

Γουστάρω λίαν νὰ γενῇς δική μου μιὰ συμβία
Νὰ πλένῃς μου καὶ τὰ βρακιά, νὰ ῥάβῃς τὰ κομβία.

Θὰ σὲ παγαίνω ἐκδρομάς, θὰ ἀράζουμε χλιδᾶτα
Καθεύδουσα παρόρμησις νὰ πράξουμε μιὰ ἄτα.

ἀείρροη τροφὸς λοιπὸν τὸ ὑμέτερον τὸ στῆθος
θὰ σοῦ τὸ τρώω ξέσκεπο κι ἂς μᾶς κοιτάζῃ πλῆθος

μὰ τώρα δέβα ἀτουκὰ πελάτης ἦλθε μέσα
νὰ πάω δὲ νὰ κατουρῶ, ἡ κύστη μου μπαμπέσα.



(πεντακόσαι χιλιάδαι δίσκοι)

 

[McElk]

Ως υπέρμαχος της ομοιοκαταληξίας (φαίνεται άλλως τε και από τους τίτλους αρκετών ιστοριών μου) προσυπογράφω έγκριση κυκλοφορίας, άνευ ουδεμιάς λογοκρισίας!

 

[Teodoro]

Τέτοια σύγχρονη ποιητική έμπνευση, λίγες φορές, "αείρροη τροφός"..

@duty_free, πρέπει να στο πω:
Όταν διαβάζω στο τέλος αυτό το "δεν υπάρχει λύσις, διότι δεν υπάρχει πρόβλημα",
πάντα μου φτιάχνεις την διάθεση, όπως και να είμαι.
Να 'σαι καλά.

 

[AlexFocus]

Αναμενουμε και το επομενο σου πονημα
Αλλαχ βοηθησε με να τελειωσω αυτο το νημα

 

[duty_free]

το κλικ και ο ερχομος σας εδώ ήντουνα ισως και τυχαιος, ετι δε ενθάδε περαιτερω παραμονή τυγχάνει υμετέρας ευθύνης.


Οι κατωθι στιχοι πανω που ειχαν τσιγαριστεί παρά τω Οζζυ, μας προλαβε το πλουτώνειον αγος και ο Οζης έγινε γαίαν εχοις ελαφραν αξιομακάριστε αδελφέ ημων και πλέον θα παραμείνουν (οι στίχοι) παρθένοι και μη στα μέλια, κυριος οιδε μέχρις πότε. Και ησαν μούρλια γιατρουδάκο μου, κάθε που διαβαζα μια στροφη με ήφθυνα νά μην με αβασκάνω τον бусти! Φορ γιορ αις ονλυ λοιπόν, σεις θα εχετε την ευκαιρία να μετάσχετε της ντιουτοφρήας παιδείας και τα οσια προϊόντα αυτού κατα την επισκεψη του εις Νίκαιαν και λοιπὰ άλλα πέριξ μερη.

Χαρτὶ δὲν ἔχω φίλε μου νὰ γράψω ἕνα ποίμα
νὰ ἐνσταλλάξω ἀβλεπὶ τὰ ὅσα βλέπω πρίμα

Κενόδοξος, κουτός, χαζὸς καὶ ἄμπαλος συνάμα
Νὰ εὕρω θήλεος σχισμή, τὸ εἶχα κάνει τάμα

Ἀπέσχον ὅμως τῶν ἑλλαδικῶν ξενέρωτων μαντάμων
Πρὸς ἄγραν βγῆκα ἔξωθεν συνόρων πολυπράγμων

Καὶ φθάσας ἕνα πρωινὸ στῆς Νίκαιας τὰ μέρη
κολώνια ἔθεσα βαριὰ στὸ ἕνα κωλομέρι

Κινήθηκα σὰν ἀστραχὰν μουλάρι ὁ δικός σου
στὴν προμενάδα βρετανῶν γιὰ μπανιστήρι: στρώσου!

Καὶ γιὰ τὶς ἀπορήσασες περὶ τοῦ ἀρωμάτου
παντοῦ ἐψέκασ’ ἄρωμα οὐ μόνον τοῦ ἀποπάτου!

Εὐόργηται κυρίαι ἐκεῖ, καμία τόπλες - κρίμας!
ἀπώλεσα τὴν ὄρεξη, μοῦ ἤπεσεν τὸ ἴματζ

λυττῶντι τῷ θυμῷ λοιπὸν τοὺς ἔρριξα μιὰ μούτζα
μὲ τὴν ταχεῖαν ἔφυγα, τοὺς ἔγραψα στὴν φούχτα.

Πρὸς πριγκηπάτον κίνησα ποὺ μὲ καταλαβαίνουν
καθ’ὅσον βασιλόφρωνας – οἱ πρόεδροι τὸν παίρνουν!

Μονεγασκῖνες οἰνοβαρεῖς καὶ ἐκβεβακχευμέναι
μὲ σφύριζαν προστύχατα, ἱμέρῳ βουτηγμέναι

Τὶς ἔδιωχνα, τὶς λάκτιζα πάρ’τε λοιπὸν τὸν μποῦλο
Τί θέλουτε ἀπὸ μένανε; νὰ μοῦ τὸν πιῇτε οὖλο;

Γιὰ ἐκδρομὴ ἦλθον ἐδῶ καὶ ὄχι τσίρι μίρι
Καθῆστε στὰ αὐγουλάκια σας μὴν εἶσθε κολλητήρι(α)

Τὰ ἔνδοξα στολίδια μου θὰ τὰ προσπορισθῇτε
Στὸ res angusta τὸ ὑμῶν καλὰ θὰ βολευθῇτε.

Καθὼς ὁμὼς δὲν εἶμ’εγὼ πολίτης μόντε κάρλο
Δὲν θὰ μπορῶ ἀπόδειξη νὰ δώκω – οὐτὲ ῥεγάλο!

Μιὰ ἔκπτωση ἴσως καὶ ντὲ καθὼς θὰ εἰμὶ ἐκτάδην
ὑμεῖς μὲ γλώττα λαίμαργον ὑγράκια στάγδην στάγδην

μιὰ ἐμμονὴ ῥὲ μάγκα μου νὰ μοῦ τὸν νεμηθῶσιν
αὐτὲς οἱ κυανόακτες παρ’ἐμοῦ νὰ λαδωθῶσιν

καλὰ μᾶς βγῆκε μάστορα κι αὐτὴ ἡ θέρει γύρα
στῆς Νίκαιας, στοῦ Μονακοῦ τὴν γεγλυμμένη θύρα

Ἐμάζωξα παράδες τρεῖς νὰ πάρω ἕνα λάντα
Μὲ ντῆζελ κινητήρα μπρός, μὰ ποιός θὰ ζῇ γιὰ πάντα;

 

[McElk]

“ad augusta per angusta”