psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.320
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Ημέρα τρίτη – Στο βροχερό Βουκουρέστι & το παλάτι της βουλής
Η πρώτη εικόνα της 28ης Οκτωβρίου ήταν το ψιλόβροχο, που είχε πάρει πλέον τη θέση του ήλιου στη Ρουμάνικη πρωτεύουσα. Δε τη λες και πολύ νωρίς το πρωί την ώρα που βγήκαμε στο δρόμο, αποτέλεσμα άλλης μιας βραδιάς έντονου ξενυχτιού και συζήτησης εν μέσω μπυροποσίας στο σπίτι. Πέρα όλων των άλλων καταστρώναμε τα σχέδια μας για το επερχόμενο ταξίδι στη Κούβα που είχαμε κλείσει λίγες μέρες πριν και είχαμε να πούμε πολλά…
Πήραμε το μετρό κατεβαίνοντας στη στάση ‘’Piața Unirii’’ αλλάζοντας γραμμή με κατεύθυνση τη στάση ‘’Izvor’’ :
Ευτυχώς η ένταση της βροχής δεν ήταν ακόμα τόσο δυνατή ώστε να εμποδίσει τις δραστηριότητες μας. Το ψιλόβροχο όμως ήταν ιδιαίτερα εκνευριστικό:
Περπατήσαμε διαμέσου του πάρκου ‘’Parcul Izvor’’ σε ένα ακόμα αρκετά πράσινο σημείο εντός της πρωτεύουσας:
Προορισμός μας ήταν το ιδιαίτερο αξιοθέατο και τεράστιας έκτασης και μεγέθους οικοδόμημα ‘’Palatul Parlamentului’’, το παλάτι του κοινοβουλίου της Ρουμανίας και παλαιότερα γνωστό σαν «Παλάτι του λαού», που είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του μπροστά μας:
Το προσεγγίσαμε μέσω της ‘’Bulevardul Națiunile Unite’’ όπου είναι η επίσημη είσοδος για τους επισκέπτες:
Βγάζοντας τις απαραίτητες φωτογραφίες καθώς πλησιάζαμε στο υπερβολικά μεγάλο κτήριο:
Το παλάτι της βουλής ξεκίνησε να χτίζεται το 1984 με εντολή του Τσαουσέσκου, σκοπεύοντας να στεγάσει το γραφείο του, υπουργεία και υπηρεσίες. Λέγεται ότι για τα επόμενα 5 χρόνια εργάστηκαν ασταμάτητα σε κυλιόμενες βάρδιες των 8 ωρών πάνω από 20.000 εργάτες, καθιστώντας το μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης και το δεύτερο σε επιφάνεια οικοδόμημα στον κόσμο μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον.
Πάνω από 700 αρχιτέκτονες εργάστηκαν στο κολοσσιαίο αυτό οικοδόμημα, αρχικού σχεδιασμού του ιδίου του Τσαουσέσκου, στον οποίο χρεώνεται για το σκοπό αυτό η κατεδάφιση περίπου 20% του ιστορικού κέντρου του Βουκουρεστίου, ανάμεσα τους οικήματα, εκκλησίες, συναγωγές κτλ.
Δώσαμε τις διαπιστεύσεις μας εκδίδοντας τα εισιτήρια κόστους 45 Leu για το πλήρες τουρ, περνώντας το σχετικό έλεγχο και αφήνοντας τα πράγματα μας στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, λαμβάνοντας παράλληλα τη κάρτα επισκέπτη. Η ξενάγηση ξεκίνησε αμέσως μετά, προς τις αίθουσες βεβαίως που ήταν ανοιχτές στο κοινό:
Το μεγαλεπήβολο κτήριο ύψους 80 μέτρων και επιφάνειας 330.000 τμ, διαθέτει 14 ορόφους με 3.200 δωμάτια, 60 διαδρόμους, 60 αίθουσες υποδοχής και στο υπόγειο του ένα τεράστιο αντιπυρηνικό καταφύγιο. Είναι φτιαγμένο από μάρμαρο και κρύσταλλο στο μεγαλύτερο του μέρος, με τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του να προέρχονται εξ ολοκλήρου απ’ τη Ρουμανία.
Αρχίσαμε από τις εντυπωσιακές αίθουσες της Ρουμάνικης εθνοσυνέλευσης:
Προχωρώντας διαμέσου αντίστοιχης ομορφιάς διαδρόμων και αιθουσών αναμονής:
Μπήκαμε σε χώρους επισήμων επισκεπτών:
Χώρους συνελεύσεων του υπουργικού συμβουλίου:
Και μια εντυπωσιακή αίθουσα με μαρμάρινους κίονες:
(Η αναμνηστική φωτογραφία της κάρτας επισκέπτη)
Η πολυτέλεια ήταν διάχυτη σε κάθε σημείο του κτηρίου. Λαμπερό μάρμαρο στο πάτωμα και στις σκάλες, εντυπωσιακά χαλιά και κουρτίνες συνέθεταν ένα επαναλαμβανόμενο σκηνικό:
Φτάσαμε ως το δεύτερο όροφο, έχοντας θέα -δυστυχώς μόνο εντός του κτηρίου- προς τη λεωφόρο ‘’Uniri’’ στη βροχερή αυτή μέρα:
Κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, κι εμείς αφού παραλάβαμε τα πράγματα μας βγήκαμε έξω εκμεταλλευόμενοι το γεγονός της διακοπής της βροχής προκειμένου να βγάλουμε :
Και να βγούμε φωτογραφίες:
Εξερευνώντας παράλληλα το κήπο του παλατιού όπου ήταν επιτρεπτό:
Αποχωρώντας απ’ αυτό μετά από τη μεγάλη διαδρομή που είχαμε κάνει στους χώρους του:
Έφυγα με όχι καλά συναισθήματα από το φαραωνικό αυτό έργο, μη μπορώντας να δικαιολογήσω την υπέρμετρη και αδικαιολόγητη πολυτέλεια, όπως άλλωστε κάθε φορά που συναντώ κάτι τέτοιο. Μόνο που τώρα ήταν για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.
Προχωρήσαμε προς το σημείο εκκίνησης λίγες ώρες νωρίτερα, αυτή τη φορά από το δρόμο:
Παίρνοντας το μετρό προκειμένου να επιστρέψουμε στη στάση Uniri
Η πρώτη εικόνα της 28ης Οκτωβρίου ήταν το ψιλόβροχο, που είχε πάρει πλέον τη θέση του ήλιου στη Ρουμάνικη πρωτεύουσα. Δε τη λες και πολύ νωρίς το πρωί την ώρα που βγήκαμε στο δρόμο, αποτέλεσμα άλλης μιας βραδιάς έντονου ξενυχτιού και συζήτησης εν μέσω μπυροποσίας στο σπίτι. Πέρα όλων των άλλων καταστρώναμε τα σχέδια μας για το επερχόμενο ταξίδι στη Κούβα που είχαμε κλείσει λίγες μέρες πριν και είχαμε να πούμε πολλά…
Πήραμε το μετρό κατεβαίνοντας στη στάση ‘’Piața Unirii’’ αλλάζοντας γραμμή με κατεύθυνση τη στάση ‘’Izvor’’ :
Ευτυχώς η ένταση της βροχής δεν ήταν ακόμα τόσο δυνατή ώστε να εμποδίσει τις δραστηριότητες μας. Το ψιλόβροχο όμως ήταν ιδιαίτερα εκνευριστικό:
Περπατήσαμε διαμέσου του πάρκου ‘’Parcul Izvor’’ σε ένα ακόμα αρκετά πράσινο σημείο εντός της πρωτεύουσας:
Προορισμός μας ήταν το ιδιαίτερο αξιοθέατο και τεράστιας έκτασης και μεγέθους οικοδόμημα ‘’Palatul Parlamentului’’, το παλάτι του κοινοβουλίου της Ρουμανίας και παλαιότερα γνωστό σαν «Παλάτι του λαού», που είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του μπροστά μας:
Το προσεγγίσαμε μέσω της ‘’Bulevardul Națiunile Unite’’ όπου είναι η επίσημη είσοδος για τους επισκέπτες:
Βγάζοντας τις απαραίτητες φωτογραφίες καθώς πλησιάζαμε στο υπερβολικά μεγάλο κτήριο:
Το παλάτι της βουλής ξεκίνησε να χτίζεται το 1984 με εντολή του Τσαουσέσκου, σκοπεύοντας να στεγάσει το γραφείο του, υπουργεία και υπηρεσίες. Λέγεται ότι για τα επόμενα 5 χρόνια εργάστηκαν ασταμάτητα σε κυλιόμενες βάρδιες των 8 ωρών πάνω από 20.000 εργάτες, καθιστώντας το μεγαλύτερο κτίριο της Ευρώπης και το δεύτερο σε επιφάνεια οικοδόμημα στον κόσμο μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο στην Ουάσινγκτον.
Πάνω από 700 αρχιτέκτονες εργάστηκαν στο κολοσσιαίο αυτό οικοδόμημα, αρχικού σχεδιασμού του ιδίου του Τσαουσέσκου, στον οποίο χρεώνεται για το σκοπό αυτό η κατεδάφιση περίπου 20% του ιστορικού κέντρου του Βουκουρεστίου, ανάμεσα τους οικήματα, εκκλησίες, συναγωγές κτλ.
Δώσαμε τις διαπιστεύσεις μας εκδίδοντας τα εισιτήρια κόστους 45 Leu για το πλήρες τουρ, περνώντας το σχετικό έλεγχο και αφήνοντας τα πράγματα μας στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, λαμβάνοντας παράλληλα τη κάρτα επισκέπτη. Η ξενάγηση ξεκίνησε αμέσως μετά, προς τις αίθουσες βεβαίως που ήταν ανοιχτές στο κοινό:
Το μεγαλεπήβολο κτήριο ύψους 80 μέτρων και επιφάνειας 330.000 τμ, διαθέτει 14 ορόφους με 3.200 δωμάτια, 60 διαδρόμους, 60 αίθουσες υποδοχής και στο υπόγειο του ένα τεράστιο αντιπυρηνικό καταφύγιο. Είναι φτιαγμένο από μάρμαρο και κρύσταλλο στο μεγαλύτερο του μέρος, με τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του να προέρχονται εξ ολοκλήρου απ’ τη Ρουμανία.
Αρχίσαμε από τις εντυπωσιακές αίθουσες της Ρουμάνικης εθνοσυνέλευσης:
Προχωρώντας διαμέσου αντίστοιχης ομορφιάς διαδρόμων και αιθουσών αναμονής:
Μπήκαμε σε χώρους επισήμων επισκεπτών:
Χώρους συνελεύσεων του υπουργικού συμβουλίου:
Και μια εντυπωσιακή αίθουσα με μαρμάρινους κίονες:
(Η αναμνηστική φωτογραφία της κάρτας επισκέπτη)
Η πολυτέλεια ήταν διάχυτη σε κάθε σημείο του κτηρίου. Λαμπερό μάρμαρο στο πάτωμα και στις σκάλες, εντυπωσιακά χαλιά και κουρτίνες συνέθεταν ένα επαναλαμβανόμενο σκηνικό:
Φτάσαμε ως το δεύτερο όροφο, έχοντας θέα -δυστυχώς μόνο εντός του κτηρίου- προς τη λεωφόρο ‘’Uniri’’ στη βροχερή αυτή μέρα:
Κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος, κι εμείς αφού παραλάβαμε τα πράγματα μας βγήκαμε έξω εκμεταλλευόμενοι το γεγονός της διακοπής της βροχής προκειμένου να βγάλουμε :
Και να βγούμε φωτογραφίες:
Εξερευνώντας παράλληλα το κήπο του παλατιού όπου ήταν επιτρεπτό:
Αποχωρώντας απ’ αυτό μετά από τη μεγάλη διαδρομή που είχαμε κάνει στους χώρους του:
Έφυγα με όχι καλά συναισθήματα από το φαραωνικό αυτό έργο, μη μπορώντας να δικαιολογήσω την υπέρμετρη και αδικαιολόγητη πολυτέλεια, όπως άλλωστε κάθε φορά που συναντώ κάτι τέτοιο. Μόνο που τώρα ήταν για δεύτερη συνεχόμενη μέρα.
Προχωρήσαμε προς το σημείο εκκίνησης λίγες ώρες νωρίτερα, αυτή τη φορά από το δρόμο:
Παίρνοντας το μετρό προκειμένου να επιστρέψουμε στη στάση Uniri
