Ελλάδα 29 μέρες σε μια σκηνή οροφής

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Η αλήθεια είναι ότι θέλω πολύ να γράφω τις ιστορίες από τα ταξίδια μας αλλά η συνεχής αναβολή στο τέλος σε-με κάνει να έχω γράψει στα 10 χρόνια παρουσίας εδώ μέσα 3-4 μόνο ιστορίες.
Λέω λοιπον να ξεκινήσω την μοναδική καλοκαιρινή εμπειρία που είχαμε ελπίζοντας να την ολοκληρώσω.

Για να σας βάλω λοιπόν στο κλίμα, τον περασμένο Απρίλιο αγοράσαμε μια σκηνή οροφής για το αυτοκίνητο μας. Είχαμε βάλει στόχο-σκοπό-όνειρο όπως θέλετε πείτε το, να γυρίσουμε ένα μήνα την Ελλάδα με την σκηνή οροφής.

Μόνοι μας, εγώ, η 8 μηνών έγκυος Γιώτα και η 6 χρονών Αναστασία. Με ψησταριά, ντουζιέρα, παγούρια με πόσιμο νερό και νερό για το μπάνιο μας, ψυγείο, καρέκλες, τραπέζια κτλ κτλ. Με διανυκτερεύσεις(όπως κι έγινε) σε ορεινά χωριά, σε ποτάμια, σε μοναχικές ακτές. Αφου λοιπόν τα τακτοποιήσαμε όλα ξεκινήσαμε. Το καημένο το opel αν έιχε στόμα θα μας έβριζε αλλά ευτυχώς δεν το έκανε. Ηθελε κι αυτό περιπέτεια μάλλον...Τετάρτη 10 Ιουλίου και ξεκινάμε...

τραβελστορις1.jpg


Μέρα 1η: Στην Αετομηλίτσα, το ψηλότερο κατοικίσιμο χωριό της Eλλάδας
Η μεγάλη μέρα έφτασε. Τετάρτη 10 Ιουλίου. Η καλοκαιρινή μου άδεια έχει ξεκινήσει, η Γιώτα στον 8ο μήνα της εγκυμοσύνης, η Αναστασία χαρούμενη που θα κοιμόμαστε για 30 μέρες πάνω στο αυτοκίνητο. Ξυπνάμε νωρίς, κι αφού μας παίρνει αρκετό χρόνο να τακτοποιήσουμε τα πράγματα, γύρω στις 09:00 ξεκινάμε από Θεσσαλονίκη με πρώτο προορισμό την Αετομηλίτσα Ιωαννίνων.

Η Αετομηλίτσα είναι ένα ορεινό χωριό του Νομού Ιωαννίνων, ανήκει στο Δήμο Κόνιτσας και βρίσκεται μια ανάσα από τα Αλβανικά σύνορα. Φωλιασμένο στις νότιες πλαγιές του Γράμμου έχει ζωή 5 μήνες το χρόνο.

τρ2.jpg


Το υπόλοιπο διάστημα στο χωριό κατοικούν άνθρωποι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κάποιοι πρέπει να προσέχουν τα σπίτια όσων απουσιάζουν… Ο λόγος που η Αετομηλίτσα ερημώνει δεν είναι άλλος από τον πολύ βαρύ χειμώνα που πλήττει την περιοχή. Που αναγκάζει τους κτηνοτρόφους να μετακινούνται με τα ζώα τους σε Μακεδόνια ή Θεσσαλία και την άνοιξη επιστρέφουν.

Επίσης να τονίσω πως η Αετομηλίτσα είναι το ψηλότερο κατοικίσιμο χωριό στην Ελλάδα. Έχει υψόμετρο 1520 μέτρα και μάλλον κερδίζει την πρωτιά μιας άτυπης μάχης με το χωριό Σαμαρίνα στα Γρεβενά.

τρ4.png


τρ5.jpg


Η διαδρομή που πήραμε ήταν η παραπάνω. Βγήκαμε προς Σιάτιστα από Εγνατία οδό όπου και συναντηθήκαμε με μια πολύ καλή φίλη από το Νεπάλ, τη Βίκυ.

τρ6.jpg


Ακολουθήσαμε το δρόμο προς Νεάπολη-Τσοτύλι, Πεντάλοφο, Βαθύ, Επταχώρι.

Πανοραμική όψη του χωριού Βαθύ, δίπλα στον Πεντάλοφο


Αντιθέσεις της φύσης


Από το Κεφαλοχώρι στρίψαμε δεξιά προς Αετομηλίτσα. 17 χλμ με λίγα κομμάτια βατού χωματόδρομου.

Στο δρόμο προς Κόνιτσα στρίβεις δεξιά


Ήταν η πρώτη φορά που διασχίζαμε αυτόν το δρόμο και ομολογώ ότι μας άρεσε πολύ. Όταν κινείσαι σε επαρχιακούς δρόμους αργείς περισσότερο αλλά βλέπεις περισσότερα και γνωρίζεις χωριά και ανθρώπους από πιο κοντινή οπτική γωνία. Το τέμπο μας ήταν αργό καθώς θέλαμε να απολαύσουμε κάθε σπιθαμή της διαδρομής, οπότε αργήσαμε κάπως να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ήμασταν τελικά στη πλατεία της Αετομηλίτσας γύρω στις 16:00.

Το χωριό

Μπαίνοντας στο χωριό συναντήσαμε τους πρώτους κατοίκους. Ήταν η ιδιοκτήτρια του καφέ της πλατείας που μας ρώτησε αν θέλαμε να ανοίξει το μαγαζί της για να πιούμε καφέ. Την είπαμε να ξεκουραστεί και να έρθει λίγο αργότερα καθώς η πείνα που είχαμε εκείνη τη στιγμή επισκίαζε τα πάντα!

Στην πλατεία του χωριού


Έτσι παρκάραμε στην πλατεία, βγάλαμε ότι φαγώσιμο είχαμε μαζί μας και “γιατρέψαμε” κατά κάποιο τρόπο την πείνα μας. Γεμίσαμε τα παγούρια μας από το παγωμένο, τρεχούμενο νερό της βρύσης και απολαύσαμε την ηρεμία και τη δροσιά που μας προσέφερε ένα τόσο όμορφο, ορεινό και ήσυχο χωριό.

τρ11.jpg


Σήμερα στο Ντένισκο(η Αετομηλίτσα στα βλάχικα που σημαίνει προσήλιο) λειτουργούν ένα καφέ και μια ταβέρνα, ενώ ο ξενώνας και το καταφύγιο έχουν δώσει άλλη πνοή στην περιοχή λόγω των πολλών ορειβατών-επισκεπτών σε όλη τη διάρκεια του χρόνου ακόμη και στη διάρκεια του βαρύ χειμώνα. Στη πλατεία βρίσκεται επίσης εδώ και χρόνια Κέντρο Εξυπηρέτησης Πελατών που παράλληλα λειτουργεί κι ώς κοινότητα.

τρ12.jpg


Λίμνη Μουτσιάλια και η περιπέτεια που είχαμε

Είχα διαβάσει για μια λίμνη που βρίσκεται κοντά στην Αετομηλίτσα. Το όνομα της Μουτσάλια( ή Αρρένες). Ρωτήσαμε έναν ντόπιο μπάρμπα αν μπορούμε να πάμε με συμβατικό αυτοκίνητο και μας έδωσε το οκ. Η ταμπέλα έλεγε 12 χλμ.

τρ13.jpg


Σκοπός μας ήταν να βρούμε τη λίμνη και να κάνουμε εκεί την πρώτη μας διανυκτέρευση. Στην ηρεμία, στη φύση, δίπλα στο νερό, σκεφτόμουν πως θα ήταν το ιδανικό ξεκίνημα ενός τέτοιου ταξιδιού. Πάμε λοιπόν…και πάμε, πάμε, 1 ώρα χωματόδρομο. Λίμνη όμως πουθενά. Ακόμη δε κατάλαβα τι κάναμε λάθος. Το αμάξι είχε αναστενάξει για τα καλά από τις αμέτρητες λακούβες. Άρχισε να σουρουπώνει, η Γιώτα αν και 8 μηνών τα κατάφερνε μια χαρά αλλά σιγά σιγά ήταν και η κούραση του ταξιδιού, παραδώσαμε τα όπλα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στεναχωρημένος εγώ που δε βρήκαμε την Αλπική για τα σάιτ λίμνη, λέω τη Γιωτα να πάμε στον ξενώνα για μια μπύρα να χαλαρώσουμε. Η κυρία Χρύσα ήταν φοβερή οικοδέσποινα.

τρ14.jpg


Τα είπαμε για αρκετή ώρα. Τη ρωτήσαμε αν μπορούμε να παρκάρουμε κάπου το αυτοκίνητο για να βγάλουμε το πρώτο μας βράδυ. Το καταφύγιο ήταν κλειστό ακόμη, οπότε το αφήσαμε μπροστά του και ήμασταν προστατευμένοι κατά τα 3/4. Αφού κάναμε μια υπέροχη μακαρονάδα στη ψησταριά αερίου που είχαμε αγοράσει, με τη βοήθεια της Αναστασίας, ανοίξαμε τη σκηνή και ξαπλώσαμε χαρούμενοι.

τρ15.jpg


Η ώρα ήταν κοντά 00:00. Γύρω στις 01:00 ξυπνάω από τις βροντές και τη δυνατή βροχή. Έρχεται και το χαλάζι. Και δυνατός αέρας. Για μια ώρα εγώ και η Γιώτα δε κλείνουμε μάτι. Η Αναστασία κοιμάται χωρίς να έχει καταλάβει τι γίνεται. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζα πως ο αέρας θα μας σηκώσει μαζί με τη σκηνή. Σκεφτόμουν διάφορα. Από τη μια έλεγα “ωραία ξεκινήσαμε το ταξίδι” κι απ’ την άλλη έλεγα “κι αν ήμασταν τώρα στη λίμνη μόνοι μας με τέτοιο τρελόκαιρο σε ανοιχτωσιά τι θα μπορούσε να είχε συμβεί;” Ήταν το βράδυ που στη Χαλκιδική έγινε ο κακός χαμός…. Η παροιμία “κάθε εμπόδιο σε καλό” βρήκε άψογη εφαρμογή στη περίπτωση μας. Τελικά όλα πήγαν καλά και η πρώτη μας μέρα αν και περιπετειώδης, είχε αίσιο τέλος. Έτσι για να μη βαριόμαστε βρε αδερφάκι μου!!!

Eντυπώσεις

Κάπως έτσι πέρασε η 1η μας μέρα στο δρόμο. Με 270 περίπου χλμ, με μια διαδρομή κουραστική αλλά όμορφη, με ένα Βλάχικο χωριό όπως ακριβώς το περιμέναμε. Κρύο αλλά και φιλόξενο. Καληνύχτα Αετομηλίτσα. Καλημέρα Πυρσόγιαννη.

Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε
 
Last edited by a moderator:
Μηνύματα
1.990
Likes
6.322
Εεεπ!!!
Αν και ξέρω πλέον πάνω κάτω ετούτες τις περιπέτειες, με χαρά τις διαβάζω και πάλι!
Άντε με το καλό να τις εκατοστήσετε, τις διανυκτερεύσεις στην οροφοσκηνή ;)
 

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Εεεπ!!!
Αν και ξέρω πλέον πάνω κάτω ετούτες τις περιπέτειες, με χαρά τις διαβάζω και πάλι!
Άντε με το καλό να τις εκατοστήσετε, τις διανυκτερεύσεις στην οροφοσκηνή ;)
Να σαι καλά Κώστα. Κι εσείς το ίδιο:)
 

Smaragda53

Member
Μηνύματα
985
Likes
2.068
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Πολυνησία
Τέλεια! Μπράβο σας! Φαντάζομαι ότι τώρα πια κρατάτε και το δεύτερο παιδάκι σας αγκαλιά, οπότε ο μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει για λίγο μεγαλύτερη σκηνή!
 

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Τέλεια! Μπράβο σας! Φαντάζομαι ότι τώρα πια κρατάτε και το δεύτερο παιδάκι σας αγκαλιά, οπότε ο μπαμπάς θα πρέπει να φροντίσει για λίγο μεγαλύτερη σκηνή!
Να σαι καλά Σμαράγδα. Εγινε ήδη 5.5 μηνών. Την εγκαινιάσαμε όλοι παρέα όταν έγινε 2:). Μια χαρά ήμασταν μπορώ να πω. Και να θέλαμε μεγαλύτερη δεν έχει οποτε θα προσαρμοστούμε σ αυτήν.
 

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Δε ξέρω αν είναι αδικία αυτό που ξέρω είναι ότι όταν είναι βόλτες είναι άλλο μωρό . Σουρτουκι που λένε στο χωριό μου
 

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Συνεχίζω με τη 2η μέρα του καλοκαιρινού μας road trip. Ξημερώνει 12 Ιουλίου. Για πάμε.....

Mέρα 2η: Στην Πυρσόγιαννη, την πατρίδα των μαστόρων
IMG_20190711_184453.jpg


Το ξημέρωμα στην Αετομηλίτσα μας βρίσκει πλέον ήρεμους, με έναν λαμπερό ήλιο να ξεπροβάλλει δειλά δειλά πίσω από την οροσειρά του Γράμμου. Η βραδινή περιπέτεια αποτελεί ήδη παρελθόν. Η κυρία Χρύσα μας έχει υποσχεθεί πρωινό. Περιμένουμε την Αναστασία να ξυπνήσει και γύρω στις 09:00 πάμε στον ξενώνα για να φάμε. Η κυρία Χρύσα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, φιλόξενος όσο λίγοι, έχει περάσει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας αλλά και πάλι είναι εκεί όλη μέρα, κάθε μέρα, να σε εξυπηρετήσει σε ότι χρειαστείς. Συζητάμε διάφορα, της λέμε για το πλάνο του ταξιδιού μας, μας λέει μυστικά της ζωής της και η ώρα περνάει τόσο γρήγορα. Δεν έχουμε θέμα χρόνου αλλά η ανυπομονησία μας να γνωρίσουμε κι άλλα χωριά του Δήμου Κόνιτσας είναι ο λόγος που φεύγουμε πριν μεσημεριάσει. Βγάλαμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες φυσικά και με την κ. Χρύσα, συμμαζέψαμε τα συμπράγκαλά μας και αναχωρήσαμε.

Η Αετομηλίτσα σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη για πολλούς λόγους. Γιατί ήταν η πρώτη διανυκτέρευση του ταξιδιού μας, για την περιπέτεια που είχαμε, για τους υπέροχους ανθρώπους που γνωρίσαμε….εις το επανιδείν αγαπημένη.
IMG_20190711_111512_BURST3.jpg
IMG_20190711_125118-2.jpg
P7110017-2.jpg


Διαδρομή
Η διαδρομή για την Πυρσόγιαννη ήταν σύντομη και ξεκούραστη. Ούτε μια ώρα οδήγησης σε ένα καταπράσινο τοπίο.
Στιγμιότυπο-2019-08-20-07.38.50.jpg


Μαστοροχώρια
Τα Μαστοροχώρια είναι ομάδα ορεινών οικισμών στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Ιωαννίνων, βόρεια της Κόνιτσας. Χτισμένα αριστερά και δεξιά του Σαραντάπορου ποταμού φτάνουν μέχρι τις παρυφές του Γράμμου στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Οι κάτοικοι των χωριών αυτών ασχολούνταν από τον 17ο ως και τις αρχές του 20ου αιώνα με την τέχνη της πέτρας. Ήταν από τους πιο φημισμένους μαστόρους στον κόσμο και γι’ αυτό δώσαν το όνομα τους στα χωριά τους. Εργάζονταν σε ομάδες τις επονομαζόμενες “παρέες” ή “μπουλούκια” απουσιάζοντας για πολλούς μήνες κάθε χρόνο από τα σπίτια τους. Είχαν τη δικιά τους συντεχνιακή διάλεκτο, τα “κουδαρίτικα”(κούδα=πέτρα, κούδαρης= μάστορας) που μόνο αυτοί ήξεραν για να συνεννοούνται μεταξύ τους χωρίς να τους καταλαβαίνει ο εκάστοτε εργοδότης. Ιστορικά, η περιοχή των Μαστοροχωρίων απελευθερώθηκε από την Οθωμανική κυριαρχία το 1913, κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Αργότερα υπήρξε από τα κυριότερα θέατρα των μαχών της Μάχης της Πίνδου κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940 αλλά και του Ελληνικού Εμφυλίου ’46-’49. Σήμερα τα Μαστοροχώρια ανήκουν στον Δήμο Κόνιτσας.

  • Τα μαστοροχώρια της Κόνιτσας είναι 27: Η Πυρσόγιαννη, η Βούρμπιανη, η Καστάνιανη, το Πληκάτι, οι Χιονιάδες, το Ασημοχώρι (Λισκάτσι), ο Γοργοπόταμος (Τούρνοβο), η Οξυά (Σέλτση), η Λυκόραχη (Λούψικο), η Θεοτόκος (Φετόκο), η Δροσοπηγή (Κάντσικο), η Λαγκάδα (Μπλίζγιανη), η Πλαγιά (Ζέρμα), ο Πύργος (Στράτσιανη), η Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο), ο Αμάραντος (Ίσβορος), η Πουρνιά (Σταρίτσανη), το Γαναδιό, η Μόλιστα (Μεσαριά), το Μοναστήρι (Μποτσιφάρι), η Αγία Βαρβάρα (Πλάβαλη), Εξοχή (Ζέλιστα), η Πυξαριά (Μπλιθούκι), η Τράπεζα (Βράνιστα), ο Νικάνορας (Κορτίνιστα), η Πηγή (Πεκλάρι) και το Ελεύθερο (Γκριζμπάνι).
  • Να προσθέσουμε και το χωριό Φούρκα, βλαχοχώρι και κυρίως κτηνοτροφικό χωριό, που όμως έβγαλε και περιορισμένο αριθμό μαστόρων.
  • Τα 12 από αυτά τα χωριά αποτέλεσαν το Δήμο Μαστοροχωρίων από το 1999-2010, με το ν. Καποδίστριας και με έδρα την Πυρσόγιαννη.
Πυρσόγιαννη

γιωτα-κιν00013.jpg

Για να είμαι ειλικρινής τη Πυρσόγιαννη δε τη γνώριζα. Την έμαθα λίγο πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι από έναν φίλο μοτοσυκλετιστή, τον Στέλιο. Μου είχε πει πως αξίζει να την επισκεφτούμε, πως όλα τα σπίτια είναι από πέτρα, πως δικαιούται μια διανυκτέρευση.

Οι πρώτες εικόνες που αντικρίσαμε, μας έδειξαν ακριβώς αυτό. Ένα χωριό ζωντανό, χτισμένο αμφιθεατρικά που από μακριά φαινόταν σα μια γκρι κουκκίδα μέσα στο απέραντο πράσινο του τόπου. Ένα χωριό που ζωντανεύει το καλοκαίρι αλλά ερημώνει το χειμώνα καθώς οι μόνιμοι κάτοικοι του δε ξεπερνούν τους 40.

Μια πρώτη στάση αξίζει στο καφενεδάκι που θα συναντήσετε στον κάτω μαχαλά μπαίνοντας στην Πυρσόγιαννη. Ανηφορίζοντας προς τη πλατεία αντικρίζετε τον φούρνο του χωριού(απίστευτο ψωμί!) ο οποίος διαθέτει τα πάντα και με το φορτηγάκι του προμηθεύει με άρτο και γαλακτομικά όλα τα τριγύρω χωριά. Λίγα μέτρα πιο πάνω ο Γκουμπές, η κεντρική βρύση που ρέει ασταμάτητα. Απέναντι υπάρχει η πλατεία της Κόκα Καρυάς με το ομώνυμο καφενείο-ουζερί. Όμορφο και δροσερό μέρος. Ανηφορίζοντας το καλντερίμι φτάνουμε στον υπεραιωνόβιο πλάτανο που στη σκιά του φιλοξενεί το εστιατόριο “Αρμολόι” και από πάνω τον ξενώνα του. Εδώ θα βρείτε ντόπια φαγητά και ζεστή φιλοξενία.

Αριστερά βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Νικολάου με το πυργοειδές καμπαναριό και τη μεγάλη του αυλή. Πιο πάνω ακόμη, βρίσκεται ο δεύτερος ναός της Πυρσόγιαννης αυτός του Αγίου Γεωργίου. Εκεί κοντά, κάναμε τη 2η μας διανυκτέρευση. Ακριβώς δίπλα μας και πίσω από την εκκλησία βρίσκεται το πανέμορφο, πέτρινο δημοτικό σχολείο το οποίο όμως παραμένει κλειστό από το 1986 λόγω έλλειψης παιδιών. Ο χώρος θα φιλοξενήσει πολύ σύντομα το Μουσείο των Ηπειρωτών Μαστόρων.

Πως περάσαμε
Περπατήσαμε σχεδόν όλα τα σοκάκια του χωριού. Είδαμε αρκετά σπίτια εγκαταλειμμένα. Είδαμε όλα όσα προανέφερα. Στον πάνω μαχαλά που διανυκτερεύσαμε η κατάσταση ήταν πολύ πολύ ήρεμη. Μαγειρέψαμε με την ησυχία μας, ήπιαμε τον καφέ μας το πρωί της Παρασκευής χωρίς να μας ενοχλήσει κανείς. Ήπιαμε τη μπίρα μας στο Αρμολόι, το ένα από τα δυο ταβερνάκια του χωριού, μαζί με 5-6 ηλικιωμένους που σκότωναν την ώρα τους σε παραδιπλανό τραπέζι όχι και τόσο αθόρυβα!

γιωτα-κιν00002.jpg
γιωτα-κιν00004.jpg


Το είχαμε πει από την αρχή πως πριν βρούμε κάποιο μέρος για να κοιμηθούμε το βράδυ, θα ήταν καλό να μιλήσουμε με κάποιον ντόπιο, να μας προτείνει αλλά και να μας πει τι κατάσταση επικρατεί στα μέρη του. Έτσι κι εδώ το μέρος που μείναμε μας το πρότειναν οι γυναίκες(μαμά και κόρη) οι οποίες έχουν πάρει εδώ και 2 χρόνια την ιδιοκτησία του ξενώνα-ταβέρνας Αρμολόι.

IMG_20190711_200549.jpg
IMG_20190711_175200.jpg
IMG_20190711_151548.jpg


Η Πυρσόγιαννη απέχει μόλις 27 χλμ από την Κόνιτσα και αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη αν ποτέ βρεθείτε προς τα εκεί. Δεν επισκεφτήκαμε κάποιο άλλο Μαστοροχώρι αλλά από όσα μας είπαν το Πληκάτι άξιζε κι αυτό μια μικρή βόλτα.

Ύπνος

Σε αντίθεση με το πρώτο μας περιπετειώδες βράδυ, αυτό ήταν το πλέον ήρεμο. Δροσιά, απόλυτη ησυχία και ξύπνημα με τόσο γαλήνια θεα. όλα πλέον κυλούσαν ομαλά.
 
Last edited by a moderator:

Giwrgos10

Member
Μηνύματα
219
Likes
926
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κάτι ΜΗ τουριστικό
Μέρα 3η: Kόνιτσα, Πηγές Βελλάς και τελικά…Κήποι

P7120059.jpg


Ξημέρωμα στη Πυρσόγιαννη

Το ξημέρωμα της Παρασκευής
μας βρίσκει σε μια ερημική γωνιά της Πυρσόγιαννης, να έχουμε κάνει έναν υπέροχο, δροσερό και πολύ safe ύπνο. Ο γραφών ξυπνάει όπως πάντα αρκετά νωρίς (οι επαγγελματικές συνήθειες δύσκολα κόβονται), παίρνει τη φωτογραφική του μηχανή και ξεχύνεται στα στενά του χωριού να αποτυπώσει εικόνες. Περπατώντας στα πέτρινα καλντερίμια, ελάχιστους ανθρώπους αντίκρισα, κάτι ηλικιωμένους μόνο που δε τους πιάνει ο ύπνος σα και του λόγου μου. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βρω τον περιβόητο φούρνο. Ψωμί ζυμωτό, με γύρισε χρόνια πίσω, όταν η γιαγιά μου ακόμη ζύμωνε στο χωριό και μοσχομύριζε το σπίτι όλο. Συνέχισα την εξερεύνηση και μετά από αρκετά κλικ επέστρεψα στη βάση. Αφού ξύπνησαν και οι υπόλοιποι, ένας ελληνικός καφές ήταν απαραίτητος. Πήραμε το πρωινό μας, λιαστήκαμε στον ήλιο που τόσο αγαπιέται όταν έχει δροσιά, συμμαζευτήκαμε και ξεκινήσαμε για μια βόλτα στη Κόνιτσα.

IMG_20190712_092744.jpg
γιωτα-κιν00011.jpg

IMG_20190712_071948.jpg


Ξέχασα να σας πω

γιωτα-κιν00002-1.jpg


….(ίσως επειδή δεν ήταν κάτι σοβαρό τελικά) πως την πρώτη μέρα του ταξιδιού, κι ενώ οδηγούσαμε στο χωματόδρομο για τη λίμνη Μουτσιάλια, κρέμασε η προστατευτική ποδιά του κινητήρα. Είχε πάρει πέτρες και χαλίκια λόγω του δύσβατου δρόμου, έκατσε από το βάρος, κι εγώ νόμιζα ότι έσπασε!! Επομένως βάλαμε την Κόνιτσα στο πρόγραμμα για να επισκεφτώ συνεργείο, να δει το πρόβλημα μας. Τελικά η ανησυχία μας ξεπεράστηκε γρήγορα καθώς δεν υπήρχε κάποιο θέμα και όλα ήταν μια χαρά. Από το βάρος η ποδιά είχε κάνει κοιλιά και έβρισκε στο έδαφος αλλά πλέον με λίγη προσοχή σε κακοτράχαλους δρόμους μπορούσαμε να συνεχίσουμε κανονικά. Ανησυχία για το τίποτα αλλά δε μπορούσαμε να το αφήσουμε έτσι. Ξένοιαστοι πλέον ακολουθούμε το αρχικό μας πλάνο…

27 χλμ πανέμορφης και γεμάτης φυσικού κάλλους ομορφιάς διαδρομή, αυτή που διανύσαμε από Πυρσόγιαννη ως την Κόνιτσα. Αν ποτέ βρεθείτε προς τα εδώ αξίζει να την οδηγήσετε

Διαδρομή

Στιγμιότυπο-2019-08-22-08.31.55.jpg

Η διαδρομή μας αρχικά προέβλεπε επίσκεψη στην Κόνιτσα. Μετά την Κόνιτσα και 30′ επιπλέον οδήγησης, το πρόγραμμα έλεγε επίσκεψη για καφέ στις Πηγές Βελλάς που μας πρότεινε ο Γιαννιώτης φίλος μας Βασίλης. Εκεί με τη βοήθεια των κοριτσιών που εργάζονταν στο χώρο επιλέξαμε τους Κήπους ως το μέρος της επόμενής μας διανυκτέρευσης. Συνολικά κοντά στα 100 χλμ και περίπου 1:30 οδήγησης την 3η μέρα του ταξιδιού. Μια χαρά!

Κόνιτσα

Η Κόνιτσα
είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις ωραιότερες ακριτικές περιοχές όχι μόνο της Ηπείρου αλλά και της Ελλάδος γενικότερα. Είναι μια πόλη 4000 κατοίκων χτισμένη σε υψόμετρο 600 περίπου μέτρων ενώ το στολίδι της περιοχής είναι το ψηλότερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων χτισμένο το 1869 από Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα. Ο ποταμός Αώος που ρέει κάτω από το γεφύρι δίνει στη περιοχή μια ξεχωριστή βιοποικιλότητα.

Αφού λοιπόν κάναμε τον απαραίτητο ανεφοδιασμό σε φρούτα και φαγώσιμα, περπατήσαμε και χαλαρώσαμε στην όμορφη πλατεία και επισκεφτήκαμε το περιβόητο γεφύρι της Κόνιτσας. Αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Μέρος για να μη σταματάς να φωτογραφίζεις. Περάσαμε στην απέναντι όχθη, πήραμε μια δόση δροσιάς στα κρύα νερά του ποταμού και συνεχίσαμε τη πορεία μας για τις Πηγές Βελλάς.

IMG_20190712_145656.jpg
φωτ-μηχ00004.jpg


Πηγές Βελλάς

Oι Πηγές Βελλάς είναι ομώνυμο καφέ-ψησταριά, σε μικρή απόσταση από την Κόνιτσα, στο δρόμο προς Ιωάννινα σε ένα υπέροχο περιβάλλον. Αφού περάσετε το χωριό Καλπάκι που αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο της περιοχής, στρίβετε δεξιά(στο ύψος της πολεμικής αεροπορίας) και σε 1-2 χλμ φτάνετε στις Πηγές. Το μαγαζί πήρε το όνομα του από τις πηγές του ποταμού Καλαμά(μεγαλύτερου ποταμού της Ηπείρου) που αναβλύζουν κυριολεκτικά μέσα από τα σπλάχνα των βράχων.

Η τοποθεσία είναι μια όαση δροσιάς, ένα μέρος υπέροχο με εύκολη πρόσβαση και διαθέσιμο χώρο πάρκινγκ. Ήπιαμε τον καφέ μας, βουτήξαμε τα πόδια στα παγωμένα νερά(για τις εγκύους μεγάλη ανακούφιση!!) και γενικά η πρόταση του Βασίλη ήταν εξαιρετική και σας τη συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

IMG_20190712_160411.jpg
IMG_20190712_171742.jpg


Κήποι-Ζαγοροχώρια

Ωραίο το καφεδάκι αλλά η ώρα περνάει και πρέπει να βρούμε το μέρος που θα κοιμηθούμε. Θέλουμε να διανυκτερεύσουμε σε κάποιο Ζαγοροχώρι αλλά όχι στα πολύ τουριστικά (βλ. Πάπιγκο, Τσεπέλοβο, Αρίστη κτλ.). Είχα ακούσει καλά λόγια για το χωριό Κήποι. Ξεκινήσαμε λοιπόν για εκεί.

Μια στάση για φωτογράφηση του πολύ γνωστού γεφυριού του Κόκκορου ή Κόκκορη ήταν “υποχρεωτική”.

IMG_20190712_181002.jpg
IMG_20190712_181045.jpg
IMG_20190712_181637.jpg


Άφιξη στον προορισμό μας. Το χωριό Κήποι είναι αμφιθεατρικά χτισμένο σε υψόμετρο 800μ, απέχει 39 χλμ από τα Ιωάννινα και ανήκει στο Δήμο Ζαγορίου. Μπροστά του απλώνεται μία κοιλάδα που την διασχίζουν δύο μικροί ποταμοί στις όχθες των οποίων είναι χτισμένα περίτεχνα τοξωτά γεφύρια.

Κάναμε μια βόλτα στο χωριό μήπως και βρούμε κάποιο μέρος για να διανυκτερεύσουμε αλλά τίποτα. Βλέπουμε μια πινακίδα στον κεντρικό δρόμο “Γεφύρι Μύλου-Νερόμυλος”. Μπαίνουμε στο χωματόδρομο και αυτό ήταν. Ένα υπέροχο μέρος στο οποίο περάσαμε μια από τις ωραιότερες μας βραδιές. Ησυχία, φύση, ένα μικρό πέτρινο γεφύρι κι ένας ποταμός(Μπαγιώτικος) με χαμηλή στάθμη νερού λόγω καλοκαιριού αλλά αρκετή για να δροσιστούμε, να πλένουμε πιάτα αλλά και να πλυθούμε το επόμενο πρωί.

Ανοίγουμε τη σκηνή και βάζουμε γρήγορα μπρος για μαγείρεμα. Η ψησταριά αερίου( το είπα και το ξαναλέω) ήταν μια από τις πιο τίμιες αγορές που κάναμε. Έβγαλε τα λεφτά της και με το παραπάνω. Πατάτες με λουκάνικα(μιαμ μιαμ), μια λαχαριστή ντοματοσαλάτα και κόκκινο παγωμένο κρασί ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας πολύ γεμάτης και υπέροχης μέρας, της 3ης μας στους δρόμους. Κι ακόμη χωρίς μπάνιο ε…

IMG_20190712_201251.jpg
IMG_20190712_201434.jpg
IMG_20190712_204258.jpg
 
Last edited by a moderator:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
Το ταξίδι σας σε αυτά τα μέρη μου θυμίζει τα δικά μου οικογενειακά εκεί, όταν ήμουν μικρή (λίγο μεγαλύτερη από την Αναστασία ☺)... Ήταν τόσο όμορφα!!! ❤
 

skoumpi

Member
Μηνύματα
1.206
Likes
1.100
Ερώτηση οχι τόσο ταξιδιωτική .... Οι σκηνές οροφής χρειάζονται κάποια άδεια (ισως ΚΤΕΟ ή απο καπου αλλού) ???? Και κόστος περίπου 1500-2000 ???
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.678
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom