Kypros
Member
- Μηνύματα
- 15
- Likes
- 14
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα
Περιεχόμενα
Ημέρα Δεύτερη:
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 8:00 και μια καινούρια μέρα ξεκινάει στην μέχρι τότε άγνωστη πόλη για μας. Πρωινό δεν είχαμε στο ξενοδοχείο, έτσι καταλήξαμε σε ένα παραδοσιακό καφέ της Ρουμανίας, με αυγά, ομελέτα, σάντουιτς μαζί με τον capuccino μας σε πολύ ευχάριστη τιμή αφού η χώρα είναι πάμφθηνη για τα δικά μας δεδομένα. Λίγο περπάτημα από εκεί φθάσαμε στο μεγαλύτερο πάρκο του Βουκουρεστίου, όπου εκεί θα βλέπαμε το μουσείο του Ρουμάνικου χωρίου. Αυτό που συναντήσαμε εκεί, όσες φωτογραφίες και να είδα δεν το περιμέναμε με τίποτα. Ένα τεράστιο πάρκο με έκταση μεγαλύτερη των 200 εκταρίων, με περιποιημένους χώρους αναψυχής, παιχνιδούπολη για τα μικρά παιδιά, μνημεία στρατιωτών της ελευθερίας, ακόμη και μνημείο για το Michael Jackson. Απολαμβάνοντας την βόλτα μας συναντήσαμε και το μουσείο αναπαράστασης ενός τυπικού Ρουμάνικου χωριού. Στην είσοδο αναγραφόταν ότι δημιουργήθηκε από το 1936. Προχωρόντας προς το υπαίθριο αυτό μουσείο είδαμε ξύλινα σπίτια, ανεμόμυλος, εκκλησίες, αποθηκευτικούς χώρους για τα ξύλινα πλοία(σχεδίες καλύτερα), αλλά και άλλες διάφορες κατασκευές αντιπροσωπευτικές της υπαίθρου της Ρουμανίας. Πολλά από τα κτίρια είναι αυθεντικά και μεταφέρθηκαν σε κομμάτια στο χώρο. Παράλληλα με το μουσείο συναντήσαμε μια λίμνη. Όχι σαν αυτές που γνώριζα μέχρι τότε. Μεγάλη, με την αντανάκλαση των κτιρίων και των μεγάλων δέντρων να μοιάζει πολύχρωμη. Η αντανάκλαση και η ηρεμία της στιγμής μας ταξίδεψε πραγματικά. Ένας περίπατος που σε βοηθά να ξεχάσεις ότι αρνητικό υπάρχει στο μυαλό σου. Προχωρόντας προς την έξοδο από την πίσω πλευρά συνάντησα ένα αξιοθέατο που με πήρε μερικούς μήνες πίσω σε ένα άλλο μου ταξίδι στο Παρίσι. Η αψίδα του Θριάμβου. Του Βουκουρεστίου αυτή την φορά. Κατασκευασμένη το 1922 προς τιμή των στρατιωτών που πολέμησαν στον Α` παγκόσμιο πόλεμο όπου μάθαμε ότι γκρεμίστηκε το 1935 και το 1936 εγκαινιάστηκε αυτή που είχαμε δεί. Κατηφορίζοντας προς το κέντρο, περάσαμε από την οδό Calea Victorie, με μερικά από τα πιο ακριβά καταστήματα, και φθάσαμς στην πλατεία Πανεπιστημίου όπου είδαμε και το ομώνυμο Πανεπιστήμιο, το Ρουμάνικο Αθήναιο περίκομψο, καλλυμένο με θόλο που στεγάζει το μέγαρο μουσικής. Προχωρόντας βρήκαμε μια όμορφη στοά. Ευκαιρία να ξεκουραστήκαμε σκεφτήκαμε. Βρήκαμε το Valea Regilor, ένα μαγαζάκι (περισσότερο καφενείο), όπου καθήσας για ναργιλε και καφέ. Ο μαγαζάτορας πολύ ευγενικός και πρόθυμος. Μετά που είδαμε τις φωτογραφίες και συζητήσαμε για την πορεία που θα ακολουθούσαμε απο εκεί και πέρα, ξεκινήσαμε ξανά. Επόμενος σταθμός ο ναός της Σταυροπόλεως. Ένας ορθόδοξος ναός Ελληνικού ιστορικού ενδιαφέροντος αφιερομένος στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Πήραμε τα souvenirs μας και μπήκαμε σε ταξί να πάμε στο μεγαλύτερο mall της πόλης. Ακούγαμε για οικονομικά ρούχα αλλά εκεί συναντήσαμς κάτι πολύ διαφορετικό. Μετά που το σκεφτήκαμε και πολύ λογικό ήταν. (Αν θέλετε κάτι για ψώνια μόνο από outlet καταστήματα). To βράδυ καταλήξαμε σε μια μπυραρία της παλιάς πόλης το "The Dubliner" για μπύρα και τοπικό φαγητό. Μετά στο ξενοδοχείο και ύπνο.
Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 8:00 και μια καινούρια μέρα ξεκινάει στην μέχρι τότε άγνωστη πόλη για μας. Πρωινό δεν είχαμε στο ξενοδοχείο, έτσι καταλήξαμε σε ένα παραδοσιακό καφέ της Ρουμανίας, με αυγά, ομελέτα, σάντουιτς μαζί με τον capuccino μας σε πολύ ευχάριστη τιμή αφού η χώρα είναι πάμφθηνη για τα δικά μας δεδομένα. Λίγο περπάτημα από εκεί φθάσαμε στο μεγαλύτερο πάρκο του Βουκουρεστίου, όπου εκεί θα βλέπαμε το μουσείο του Ρουμάνικου χωρίου. Αυτό που συναντήσαμε εκεί, όσες φωτογραφίες και να είδα δεν το περιμέναμε με τίποτα. Ένα τεράστιο πάρκο με έκταση μεγαλύτερη των 200 εκταρίων, με περιποιημένους χώρους αναψυχής, παιχνιδούπολη για τα μικρά παιδιά, μνημεία στρατιωτών της ελευθερίας, ακόμη και μνημείο για το Michael Jackson. Απολαμβάνοντας την βόλτα μας συναντήσαμε και το μουσείο αναπαράστασης ενός τυπικού Ρουμάνικου χωριού. Στην είσοδο αναγραφόταν ότι δημιουργήθηκε από το 1936. Προχωρόντας προς το υπαίθριο αυτό μουσείο είδαμε ξύλινα σπίτια, ανεμόμυλος, εκκλησίες, αποθηκευτικούς χώρους για τα ξύλινα πλοία(σχεδίες καλύτερα), αλλά και άλλες διάφορες κατασκευές αντιπροσωπευτικές της υπαίθρου της Ρουμανίας. Πολλά από τα κτίρια είναι αυθεντικά και μεταφέρθηκαν σε κομμάτια στο χώρο. Παράλληλα με το μουσείο συναντήσαμε μια λίμνη. Όχι σαν αυτές που γνώριζα μέχρι τότε. Μεγάλη, με την αντανάκλαση των κτιρίων και των μεγάλων δέντρων να μοιάζει πολύχρωμη. Η αντανάκλαση και η ηρεμία της στιγμής μας ταξίδεψε πραγματικά. Ένας περίπατος που σε βοηθά να ξεχάσεις ότι αρνητικό υπάρχει στο μυαλό σου. Προχωρόντας προς την έξοδο από την πίσω πλευρά συνάντησα ένα αξιοθέατο που με πήρε μερικούς μήνες πίσω σε ένα άλλο μου ταξίδι στο Παρίσι. Η αψίδα του Θριάμβου. Του Βουκουρεστίου αυτή την φορά. Κατασκευασμένη το 1922 προς τιμή των στρατιωτών που πολέμησαν στον Α` παγκόσμιο πόλεμο όπου μάθαμε ότι γκρεμίστηκε το 1935 και το 1936 εγκαινιάστηκε αυτή που είχαμε δεί. Κατηφορίζοντας προς το κέντρο, περάσαμε από την οδό Calea Victorie, με μερικά από τα πιο ακριβά καταστήματα, και φθάσαμς στην πλατεία Πανεπιστημίου όπου είδαμε και το ομώνυμο Πανεπιστήμιο, το Ρουμάνικο Αθήναιο περίκομψο, καλλυμένο με θόλο που στεγάζει το μέγαρο μουσικής. Προχωρόντας βρήκαμε μια όμορφη στοά. Ευκαιρία να ξεκουραστήκαμε σκεφτήκαμε. Βρήκαμε το Valea Regilor, ένα μαγαζάκι (περισσότερο καφενείο), όπου καθήσας για ναργιλε και καφέ. Ο μαγαζάτορας πολύ ευγενικός και πρόθυμος. Μετά που είδαμε τις φωτογραφίες και συζητήσαμε για την πορεία που θα ακολουθούσαμε απο εκεί και πέρα, ξεκινήσαμε ξανά. Επόμενος σταθμός ο ναός της Σταυροπόλεως. Ένας ορθόδοξος ναός Ελληνικού ιστορικού ενδιαφέροντος αφιερομένος στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ. Πήραμε τα souvenirs μας και μπήκαμε σε ταξί να πάμε στο μεγαλύτερο mall της πόλης. Ακούγαμε για οικονομικά ρούχα αλλά εκεί συναντήσαμς κάτι πολύ διαφορετικό. Μετά που το σκεφτήκαμε και πολύ λογικό ήταν. (Αν θέλετε κάτι για ψώνια μόνο από outlet καταστήματα). To βράδυ καταλήξαμε σε μια μπυραρία της παλιάς πόλης το "The Dubliner" για μπύρα και τοπικό φαγητό. Μετά στο ξενοδοχείο και ύπνο.