Giwrgos10
Member
- Μηνύματα
- 219
- Likes
- 928
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κάτι ΜΗ τουριστικό
Περιεχόμενα
2η Μέρα(Μεγάλο Σάββατο)
Από βραδύς της προηγούμενης είχαμε κανονίσει το Σάββατο να το αφιερώσουμε περισσότερο στην Αναστασία. Ξέχασα να πω ότι την προηγούμενη το βράδυ, μας έφεραν τελικά το καροτσάκι της μικρής οπότε πλέον ήμασταν άνετοι για το πως και για πόσο θα κυκλοφορούμε, οπότε δε μας κρατούσε τίποτε. Το Μουσείο του Κοπέρνικου λοιπόν ήταν η 1η επιλογή μας. Είχα διαβάσει τα καλύτερα, είχα κατεβάσει στο κινητό την εφαρμογή warsaw offline guide την οποία την είχα δει από κάποιον συμφορούμιτη εδώ μέσα και μας έλεγε ότι ποδαράτοι είμαστε γύρω στα 50 λεπτά και μας καθοδηγούσε σαν ένα gps τσέπης ένα πράμα. Βγήκαμε λοιπόν στο κεντρικό τους δρόμο δίπλα στον Βιστούλα ποταμό, ιδανικό για καροτσάκια(χωρίς παρκαρισμένα αμάξια, με ομαλά πεζοδρόμια χωρίς ζιγκ ζαγκ κτλ) και τραβήξαμε για τον Κοπέρνικο.
Aρχικά περάσαμε από την κάτω πλευρά του Βασιλικού Ανάκτορου
ενώ στη συνέχεια μέσα από ένα πάρκο με τον μπαμπά γιώργο να οδηγεί την κούρσα και τη μαμά να φωτογραφίζει τις αφεντιές μας
Εδώ να τονίσω ότι το Μουσείο άνοιγε στις 10:00 οπότε λέμε να είμαστε εκεί με το άνοιγμα για να μη πέσουμε στον πολύ κόσμο. Αμ δε...Mε το που φτάνουμε στο Μουσείο μια ουρά ίσα με 100 μέτρα.
Έρχεται κι ένας υπεύθυνος και μας λέει όσοι δεν κλείσατε εισιτήρια από το ίντερνετ θα πρέπει να περιμένετε γύρω στα 45'. Μα πως να κλείσουμε από το ίντερνετ ρε άνθρωπε όταν το σαιτ σας είναι μόνο στα Πολωνικά αναλογίστηκα!!! Η μικρη ήταν τούφα στο καρότσι οπότε δεν είχαμε πρόβλημα να περιμένουμε, ενώ οι πρώτες εικόνες από το εσωτερικό μας προιδέαζε για ένα συναρπαστικό 2-3ωρο.
Αφού πληρώσαμε αν θυμάμαι καλά 72 ζλότι και για τους τρεις μας, δλδ κοντά στα 18 ευρώ(χωρίς το πλανητάριο για το οποίο κόβεις έξτρα εισιτήριο αφού μπεις στο Μουσείο), αφήσαμε τα πράγματα σε ειδικά ντουλάπια τα οποία νοικιάζεις κατά κάποιο τρόπο με 2 ζλότι το ένα και μπουκάραμε στα εντός.
Η Αναστασία ξετρελάθηκε εξ αρχής. Κι εμείς δε πήγαμε πίσω όμως καθώς είχε τόσα πολλά πράγματα να ασχοληθείς και να εξασκήσεις το μυαλό σου
Xάσιμο σας λέω. Περάσαμε ένα υπέροχο 3ωρο και είναι μέγα λάθος για οποιαδήποτε οικογένεια ταξιδέψει στη Βαρσοβία και δε πάει σ αυτό το Μουσείο.
Βάζω ένα βίντεο από το youtube για να πάρετε μια γεύση
Aφού περάσαμε ένα υπέροχο πρωινό σ' αυτό το υπέροχο μέρος, κι αφού τσιμπήσαμε κάτι στο εστιατόριο του Μουσείου με το κεφάλι καζάνι από τις αμέτρητες εναλλαγές εικόνων ξεκινήσαμε ποδαράτοι να πάμε σ' έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της πόλης. Το Πάρκο Λαζιένκι
Περπατήσαμε άλλη μια ώρα, διασχίσαμε τουλάχιστον άλλα 2-3 πάρκα και λίγο πριν φτάσουμε, αντικρύσαμε πολλά γκράφιτι της Λέγκια Βαρσοβίας που δήλωνε ότι κάπου εκεί είναι και το γήπεδο της μεγαλύτερης ομάδας της Πολωνίας.
Στα γήπεδα μεγαλώσαμε. Δε γινόταν να περάσουν απαρατήρητα όλα αυτά
Και φτάνουμε στο πανέμορφο πάρκο. Εικόνες από παραμύθι. Το μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας, μια λίμνη κι ένα υπέροχο παλάτι περιτρυγυρισμένο από πανέμορφα παγώνια που δίνουν στο χώρο μια επιπλέον βασιλική πινελιά.
Eπίσης το πάρκο είναι γεμάτο από φιλικά σκιουράκια. Εννοείτε τα ταίσαμε
Αφού κάναμε τη βόλτα μας στο πάρκο και άδειασε το μυαλό μας από τις καταπράσινες εικόνες συνεχίζουμε για το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών. Άλλες 2 ώρες περπάτημα λοιπόν(αισίως φτάνουμε στις 4 απ το πρωί). Το παλάτι αυτό είναι μέχρι και σήμερα το ψηλότερο κτίριο της Βαρσοβίας. Χτίστηκε το 1955 και ήταν ένα δώρο από τον Στάλιν προς τους Πολωνούς θέλοντας να εδραιώσει κατά κάποιο τρόπο τη σοβιετική επιρροή στη χώρα. Πήγαμε εκεί με σκοπό να ανέβουμε στο καφέ που υπάρχει στη κορυφή για να δούμε τη θέα αλλά για 10 λεπτά δε το προλάβαμε. Στις 6 η ώρα μας είπαν ότι έκλεινε κι εμείς πήγαμε 6 και 10. Η κοπέλα που ρώτησα με το που μπήκα στο χώρο ήταν μακρά η πιο αγενής και σπαστικιά Πολωνίδα που συνάντησα. Λίγο η κούραση, λίγο τα νεύρα, φύγαμε χωρίς να θέλουμε και πολύ να ξανάρθουμε μια από τις επόμενες μέρες.
Kι ένα εντυπωσιακό παγκάκι σε σχήμα βιβλίου δίπλα στην είσοδο του κτιρίου που μας έκανε εντύπωση
Έπειτα αφού η κούραση άρχισε να κάνει έντονα τα σημάδια της, επιστράψαμε στη βάση μας, στη Παλιά Πόλη δλδ, τσιμπήσαμε κάτι, φάγαμε κι ένα παγωτάκι και πήγαμε στο διαμέρισμα για νανάκια.
Από βραδύς της προηγούμενης είχαμε κανονίσει το Σάββατο να το αφιερώσουμε περισσότερο στην Αναστασία. Ξέχασα να πω ότι την προηγούμενη το βράδυ, μας έφεραν τελικά το καροτσάκι της μικρής οπότε πλέον ήμασταν άνετοι για το πως και για πόσο θα κυκλοφορούμε, οπότε δε μας κρατούσε τίποτε. Το Μουσείο του Κοπέρνικου λοιπόν ήταν η 1η επιλογή μας. Είχα διαβάσει τα καλύτερα, είχα κατεβάσει στο κινητό την εφαρμογή warsaw offline guide την οποία την είχα δει από κάποιον συμφορούμιτη εδώ μέσα και μας έλεγε ότι ποδαράτοι είμαστε γύρω στα 50 λεπτά και μας καθοδηγούσε σαν ένα gps τσέπης ένα πράμα. Βγήκαμε λοιπόν στο κεντρικό τους δρόμο δίπλα στον Βιστούλα ποταμό, ιδανικό για καροτσάκια(χωρίς παρκαρισμένα αμάξια, με ομαλά πεζοδρόμια χωρίς ζιγκ ζαγκ κτλ) και τραβήξαμε για τον Κοπέρνικο.
Aρχικά περάσαμε από την κάτω πλευρά του Βασιλικού Ανάκτορου

ενώ στη συνέχεια μέσα από ένα πάρκο με τον μπαμπά γιώργο να οδηγεί την κούρσα και τη μαμά να φωτογραφίζει τις αφεντιές μας

Εδώ να τονίσω ότι το Μουσείο άνοιγε στις 10:00 οπότε λέμε να είμαστε εκεί με το άνοιγμα για να μη πέσουμε στον πολύ κόσμο. Αμ δε...Mε το που φτάνουμε στο Μουσείο μια ουρά ίσα με 100 μέτρα.

Έρχεται κι ένας υπεύθυνος και μας λέει όσοι δεν κλείσατε εισιτήρια από το ίντερνετ θα πρέπει να περιμένετε γύρω στα 45'. Μα πως να κλείσουμε από το ίντερνετ ρε άνθρωπε όταν το σαιτ σας είναι μόνο στα Πολωνικά αναλογίστηκα!!! Η μικρη ήταν τούφα στο καρότσι οπότε δεν είχαμε πρόβλημα να περιμένουμε, ενώ οι πρώτες εικόνες από το εσωτερικό μας προιδέαζε για ένα συναρπαστικό 2-3ωρο.
Αφού πληρώσαμε αν θυμάμαι καλά 72 ζλότι και για τους τρεις μας, δλδ κοντά στα 18 ευρώ(χωρίς το πλανητάριο για το οποίο κόβεις έξτρα εισιτήριο αφού μπεις στο Μουσείο), αφήσαμε τα πράγματα σε ειδικά ντουλάπια τα οποία νοικιάζεις κατά κάποιο τρόπο με 2 ζλότι το ένα και μπουκάραμε στα εντός.
Η Αναστασία ξετρελάθηκε εξ αρχής. Κι εμείς δε πήγαμε πίσω όμως καθώς είχε τόσα πολλά πράγματα να ασχοληθείς και να εξασκήσεις το μυαλό σου



Xάσιμο σας λέω. Περάσαμε ένα υπέροχο 3ωρο και είναι μέγα λάθος για οποιαδήποτε οικογένεια ταξιδέψει στη Βαρσοβία και δε πάει σ αυτό το Μουσείο.
Βάζω ένα βίντεο από το youtube για να πάρετε μια γεύση
Aφού περάσαμε ένα υπέροχο πρωινό σ' αυτό το υπέροχο μέρος, κι αφού τσιμπήσαμε κάτι στο εστιατόριο του Μουσείου με το κεφάλι καζάνι από τις αμέτρητες εναλλαγές εικόνων ξεκινήσαμε ποδαράτοι να πάμε σ' έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της πόλης. Το Πάρκο Λαζιένκι
Περπατήσαμε άλλη μια ώρα, διασχίσαμε τουλάχιστον άλλα 2-3 πάρκα και λίγο πριν φτάσουμε, αντικρύσαμε πολλά γκράφιτι της Λέγκια Βαρσοβίας που δήλωνε ότι κάπου εκεί είναι και το γήπεδο της μεγαλύτερης ομάδας της Πολωνίας.
Στα γήπεδα μεγαλώσαμε. Δε γινόταν να περάσουν απαρατήρητα όλα αυτά


Και φτάνουμε στο πανέμορφο πάρκο. Εικόνες από παραμύθι. Το μεγαλύτερο πάρκο της Βαρσοβίας, μια λίμνη κι ένα υπέροχο παλάτι περιτρυγυρισμένο από πανέμορφα παγώνια που δίνουν στο χώρο μια επιπλέον βασιλική πινελιά.



Eπίσης το πάρκο είναι γεμάτο από φιλικά σκιουράκια. Εννοείτε τα ταίσαμε

Αφού κάναμε τη βόλτα μας στο πάρκο και άδειασε το μυαλό μας από τις καταπράσινες εικόνες συνεχίζουμε για το Παλάτι της Κουλτούρας και των Επιστημών. Άλλες 2 ώρες περπάτημα λοιπόν(αισίως φτάνουμε στις 4 απ το πρωί). Το παλάτι αυτό είναι μέχρι και σήμερα το ψηλότερο κτίριο της Βαρσοβίας. Χτίστηκε το 1955 και ήταν ένα δώρο από τον Στάλιν προς τους Πολωνούς θέλοντας να εδραιώσει κατά κάποιο τρόπο τη σοβιετική επιρροή στη χώρα. Πήγαμε εκεί με σκοπό να ανέβουμε στο καφέ που υπάρχει στη κορυφή για να δούμε τη θέα αλλά για 10 λεπτά δε το προλάβαμε. Στις 6 η ώρα μας είπαν ότι έκλεινε κι εμείς πήγαμε 6 και 10. Η κοπέλα που ρώτησα με το που μπήκα στο χώρο ήταν μακρά η πιο αγενής και σπαστικιά Πολωνίδα που συνάντησα. Λίγο η κούραση, λίγο τα νεύρα, φύγαμε χωρίς να θέλουμε και πολύ να ξανάρθουμε μια από τις επόμενες μέρες.


Kι ένα εντυπωσιακό παγκάκι σε σχήμα βιβλίου δίπλα στην είσοδο του κτιρίου που μας έκανε εντύπωση

Έπειτα αφού η κούραση άρχισε να κάνει έντονα τα σημάδια της, επιστράψαμε στη βάση μας, στη Παλιά Πόλη δλδ, τσιμπήσαμε κάτι, φάγαμε κι ένα παγωτάκι και πήγαμε στο διαμέρισμα για νανάκια.