Νορβηγία Σουηδία Cool-cation στα φιόρδ της Νορβηγίας και κάτι ψιλά από Σουηδία

[Dr Snoopy]

είχαμε μαζί ένα πακέτο φακές με τα σχετικά και από τα σχετικά δεν έλειπε μια μπουκάλα κόκκινο κρασί να συνοδέψει τη βραδιά μας.

Καλά,φοβερή οργάνωση Οι ιστορίες σου είναι πάντα ξεχωριστές και ομορφαίνουν περισσότερο με το γέλιο που είναι απαραίτητο στοιχείο τους Ομορφες και οι φωτογραφίες που τις συνοδεύουν.Με σπρώξανε και έψαξα να ξαναδώ τις δικές μου από ένα παλιότερο ταξίδι,ήμασταν τυχεροί τότε με τον καιρό,σχεδόν συνέχεια ήλιο.Μου ήρθε η σκέψη να κάνω μία photo story αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα ενδιαφέρει μια ιστορία με πολλές φωτογραφίες και λίγες παλιές πληροφορίες.Περιμένω και εγώ την συνέχεια.........................

 

[evaT]

Καλά,φοβερή οργάνωση Οι ιστορίες σου είναι πάντα ξεχωριστές και ομορφαίνουν περισσότερο με το γέλιο που είναι απαραίτητο στοιχείο τους Ομορφες και οι φωτογραφίες που τις συνοδεύουν.Με σπρώξανε και έψαξα να ξαναδώ τις δικές μου από ένα παλιότερο ταξίδι,ήμασταν τυχεροί τότε με τον καιρό,σχεδόν συνέχεια ήλιο.Μου ήρθε η σκέψη να κάνω μία photo story αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα ενδιαφέρει μια ιστορία με πολλές φωτογραφίες και λίγες παλιές πληροφορίες.Περιμένω και εγώ την συνέχεια.........................

Από μένα είναι ΝΑΙ!
Φωτο στόρι από παλιότερο ταξίδι, τότε που πήγαιναν ακόμη λιγότεροι. Μην το σκέφτεσαι!

 

[kikia]

Flamsbana - η ομορφότερη διαδρομή στον κόσμο και το μικρό σπίτι στο λιβάδι

Ετοιμοπόλεμες το πρωί, αφήσαμε τα τροχήλατα στο χόστελ όπου θα επιστρέφαμε την επόμενη το βράδι και ξεκινήσαμε πιο ανάλαφρες μόνο με τα απαραίτητα στα μπακπακ.
15υγουστος και στην Ελλάδα είχαν την τιμητική τους τα πανηγύρια και μεις από Αύγουστο χειμώνα;

Πήραμε το πρώτο τρένο για το Myrdal για να κάνουμε μια εκδοχή του δημοφιλούς Norway in a Nutshell το οποίο ουσιαστικά είναι μια γύρα από το Μπέργκεν προς τη βάση του βαθύτερου φιόρδ της χώρας Sognefjord όπου βρίσκεται το τουριστικό Flam και επιστροφή στο Μπέργκεν με λεωφορείο ή τρένο μέσω από το Gudvagen που είναι ένα κωλοχώρι , κεφαλοχώρι της περιοχής.
Κι επειδή οι Νορβηγοί είναι ξύπνιοι, έχουν πιάσει τον παπά από τ αρ@@ (σόρι) και το σερβίρουν σα μια ενιαία δραστηριότητα, αν πας να το κλείσεις όλο μαζί από γνωστές σελίδες στο ιντερνέτ, η τιμή είναι αστρονομική.

Στο ψάξιμο βέβαια. όλοι σου προτείνουν να κλείσεις κάθε σκέλος ξεχωριστά, συμβουλή που τελικά ακολούθησα , όχι πως εμένα μου βγήκε φθηνά, πάντως δεν πλήρωσα τα νταβατζιλίκια σε μεσάζοντες.
Η δική μου παραλλαγή είχε επιστροφή με 5ωρη κρουαζιέρα εντός του φιόρδ, για να το ζήσουμε και μέσα από αυτή τη διάσταση.

Το πρώτο τρένο ήταν ένας απλός προαστιακός
View attachment 472937

Η διαδρομή κράτησε σχεδόν ένα δίωρο ανοίγοντάς μας την όρεξη για τις εικόνες που θα ακολουθούσαν
View attachment 472938

View attachment 472939
View attachment 472941
View attachment 472942

Στο Myrdal επικρατούσε βαρομετρικό χαμηλό. 11 βαθμούς και βροχή, το δαγκώσαμε.
Μας στοίβαξαν όλο το μπουλούκι τους χαζοτουρίστες σε μια γραμμή και περιμέναμε το τρένο.
Το Flamsbana εκτελεί το δρομολόγιο Myrdan - Flam, διαδρομή 50 λεπτών που έχει χαρακτηριστεί μία από τις ωραιότερες στον κόσμο. Θα ήταν άραγε;

Η ωραιότερη αυτή διαδρομή κοστίζει 40 ολόκληρα ευρώ για τα 50 λεπτά κ αν θέλεις να επιστρέψεις πίσω, άλλα τόσα. Πολλοί παίρνουν ποδήλατο για την επιστροφή που όμως κοστίζει το ίδιο-αδύνατο να γλυτώσεις από αυτούς, εκτός αν έχεις νοικιασμένο αυτοκίνητο.
View attachment 472943
Aπό μέσα ήταν επίτηδες ίσως παλιακό και φθαρμένο για να κάνει σε vintage

Τρελή επιτυχία που πέτυχα τη θειά με το τυροπιτάκι στο στόμα
View attachment 472944

Είχα διαβάσει πως σ αυτή την κατεύθυνση που είχαμε, το καλύτερο ήταν να καθίσεις από αριστερά-κάποιοι σαν εμένα που είμασταν διαβασμένοι τσακίστηκαν να ανέβουν πρώτοι για να καβατζώσουν τη "σωστή" θέση, είμαι γρήγορη σε κάτι τέτοια, κάθισα παράθυρο αριστερά και κόλλησα το κινητό στο τζάμι για να μειωθούν στο δυνατό οι αντανακλάσεις.

Ξεκινήσαμε δυνατά.
View attachment 472946
View attachment 472947

Σε 10 λεπτά περίπου μας κατέβασαν σε μια πλατφόρμα για να θαυμάσουμε τον καταρράχτη Kjosfossen.
View attachment 472948

Είχα διαβάσει για το μικρό σόου που θα ακολουθούσε και μάλιστα σε ιστορία εδώ, ο συγγραφέας τραβελστορίτης είχε την ίδια αντίδραση με μένα-δεν θυμάμαι ποιός ήταν ακριβώς, όμως, πολύ φίλος μου!

βιντεάκι
https://www.youtube.com/shorts/1vmrGUN7pdw

Οι ξένοι άρχισαν τα Oh My God και κάτι παρατεταμένα Αααααααα και μένα μ έπιασαν νευρικά γέλια...τι παππά πουλάνε οι άτιμοι!
Υπάρχει κάποιος αστικός μύθος από πίσω βέβαια, για έναν έρωτα που χάθηκε (τι πρωτότυπο) και η κυρία με τα κόκκινα παρουσιάζεται ως νεράιδα που θρηνεί για τον αγαπημένο της. Τι νεράιδα και πράσινα άλογα...σαν αλλοπαρμένη ήταν έτσι όπως κούναγε τα χέρια πέρα-δώθε, έτοιμη να τη μαζέψουν, αλλά γελάσαμε τι να κάνουμε, για να μην κλάψουμε τα λεφτά που δώσαμε
View attachment 472949

Ο επόμενος παππάς που είχαμε καταπιεί αμάσητο, ήταν ότι τα περιβόητα 50 λεπτά της ομορφότερης διαδρομής, που έγιναν χαλαρά με το ζόρι 25, αφού το τρένο στη μισή διαδρομή τουλάχιστον μπαινόβγαινε από τούνελ και δεν βλέπαμε τίποτα.

Ευτυχώς μας αποζημίωναν τα τοπία που προλάβαμε να δούμε, ξεχάσαμε την εύπεπτη πράσινα λιβάδια εικόνα μαζί με υγρό στοιχείο, το σκηνικό άλλαξε σε πιο άγριο, λίγο απόκοσμο, θύμιζε πια λιγότερο Ευρώπη και ίσως μια υποψία Ισλανδίας; δεν έχω πάει ακόμη εκεί αλλά αυτοί που πήγαν μπορούν να μας πουν.
View attachment 472950 View attachment 472951
View attachment 472952
View attachment 472953
Πόσο ζήλεψα τους ποδηλάτες όμως δε λέγεται. Τρισευτυχισμένη θα ήμουν να κάνω τέτοια διαδρομή με ποδηλατάκι, όμως με μπαγάζια στην πλάτη για διανυκτέρευση, αυτό ήταν αδύνατο.
View attachment 472954
View attachment 472955
View attachment 472956
View attachment 472957
View attachment 472958
View attachment 472959

Τo 50λεπτο που έγινε 25 λεπτο πέρασε γρήγορα και κατεβαίνοντας στο Flam συμφωνήσαμε πως ωραίο μεν, αλλά υπερεκτιμημένο.
Όσο για το ωραιότερη στον κόσμο διαδρομή; πανέμορφη ναι, αλλά η ωραιότερη; Κρίμα που δε θα γυρίσω ποτέ όλο τον κόσμο για να αποφασίσω....

Το Flam ήταν απλά ένα κόμπλεξ εμπορικών καταστημάτων και τουριστικών περιπτέρων με μόνο ωραίο σημείο το τέρμα του φιόρδ.
Εκεί που αράζουν τα κρουαζερόπλοια.
View attachment 472960
Ταλαιπώρια
View attachment 472961
έτσι ήταν την άλλη μέρα που έβγαλε λίγο ήλιο
View attachment 472962

Είχε κάτι ξύλινα τραπέζια με καρέκλες εκεί, φάγαμε τα σαντουιτσάκια μας αλλά έπιασε πάλι βροχή και φύγαμε.
Κρυφτήκαμε μέσα στο τουριστικό περίπτερο όπου πρώτα από όλα έτρεξα να βεβαιωθώ για το λεωφορείο μας.
'Οταν σχεδίαζα το ταξίδι είχα μια φοβερή έμπνευση, να κάνουμε μια διανυκτέρευση γύρω από το Flam για να απολαύσουμε το φιόρδ χωρίς βιασύνες. Επειδή όμως τα καταλύματα στην περιοχή είναι διάσπαρτα, πήρε το μάτι μου μια καμπίνα, ένα Hytte όπως τα λένε εκεί κάπου στα 30 χιλιόμετρα από το Φλαμ.
Μου άρεσε η ιδέα, η τιμή ήταν λογική, τσέκαρα ότι εξυπηρετεί λεωφορείο και το έκλεισα.
Μεγάλη επιτυχία!

Στο τουριστικό περίπτερο με διαβεβαίωσαν ότι η ώρα του λεωφορείου που είχα τσεκάρει ήταν σωστή, μου είπαν ότι εισιτήριο θα βγάλουμε μέσα στο λεωφορείο και μου έδειξαν σε ποιά στάση να περιμένουμε.
Αφού σουλατσάραμε εκεί γύρω, πετύχαμε και τους Explore Van που πίναμε μπύρες το προηγούμενο βράδι. Έκαναν το αντίστοιχο με μας συν τα ποδήλατα και ετοιμάζονταν να πάρουν κατεύθυνση για πιο βόρεια. Τα είπαμε λίγο και πήγαμε στη στάση έγκαιρα. Το πρώτο λεωφορείο που πέρασε μας είπαν ότι δεν ήταν το σωστό και περιμέναμε το επόμενο.

'Ηρθε κει κείνο, μου ζητάει ο οδηγός εισιτήριο. Λέω δεν έχω μου είπαν ότι μπορώ να βγάλω από σας.
Ναι λέει αλλά είμαστε γεμάτοι από τις προηγούμενες στάσεις
Τώρα τι;
Αυτό ήταν το τελευταίο λεωφορείο.
Κατεβείτε λέει δεν μπορώ να σας πάρω.

Με κοιτάζει η Κική, τι κάνουμε τώρα;
Την άφησα να περιμένει εκεί στη στάση κ έτρεξα στο τουριστικό περίπτερο.
Είχαν κλείσει τα περισσότερα γκισέ και στα 1-2 που είχαν απομείνει είχε ουρά.
Τους προσπέρασα όλους, ζήτησα συγνώμη ότι έχω επείγον θέμα και πλησίασα το γκισέ.

'Αρχισα να φωνάζω, δεν έβλεπα αυτή που μου είχε προτείνει να μη βγάλω εισιτήριο, η υπάλληλος μου είπε πως είχε σχολάσει, λέω και γω τι θα κάνω τώρα.
Μου είπε να ηρεμήσω και κοίταξε τον υπολογιστή της.
Σωστά λέει αύριο πάλι λεωφορείο!
Μας υποχρέωσες.
Λέω θέλω να μιλήσω με προϊστάμενο.
Η ουρά στο μεταξύ μούγγα στη στρούγγα. Κανείς δεν έβγαζε τσιμουδιά. Υποθέτω αν τους είχα φάει τη σειρά στη χώρα μας θα είχαν αρχίσει να μανουριάζονται όλοι μαζί.

Έφυγε κι ο προιστάμενος λέει. Υπέροχα.
Αρχισα πάλι να φωνάζω, που έχασα το λεωφορείο επειδή δίνετε λάθος πληροφορίες, ξανακοιτάζει τον υπολογιστή της αυτή...λυπάμαι λέει δεν έχω άλλη λύση αλλά σα να το σκεφτόταν λίγο...τελικά μου λέει κοίτα, επειδή είμαι Ιταλίδα και έχω μεγάλη καρδιά, αν περιμένετε μισή ώρα να σχολάσω, θα σας πάω εγώ με το αυτοκίνητό μου παρότι είναι η ανάποδη κατεύθυνση από τη δική μου. Την ευχαρίστησα και δέχθηκα (και τι άλλο να έκανα)

Βγήκα έξω και περίμενα με την Κική, η οποία είπε, ρε είσαι σίγουρη ότι θα έρθει να μας πάρει αυτή;
Λέω έχουμε τίποτα καλύτερο; αλλά είχα πάρει και το νούμερο του κινητού της, ξέρω γω;

Ως ύστατη λύση είχα στο μυαλό μου το Νίκο, τον αρχηγό των Explore Van , αντίθετα θα πήγαιναν και τα παιδιά αλλά στην ανάγκη τι θα έκανε; θα μας άφηνε εκεί να μας φάνε οι αρκούδες τη νύχτα; Θα μας πήγαιναν...Προσπαθούσα όμως να αποφύγω να το ζητήσω γιατί κ αυτός γκρουπ συνόδευε και μπορεί να του έβγαζαν μίρλα.

Τελικά η φίλη μας η Ιταλίδα άργησε λίγο αλλά φάνηκε, μας φόρτωσε και στη μισάωρη περίπου διαδρομή μέχρι το σπιτάκι δεν έβαλε γλώσσα μέσα...τι για τις δουλειές στη Νορβηγία μας είπε, πως έφυγε από τη Ρώμη και ζει ευτυχισμένη εκεί στα χωριά του πουθενά, συν μια φοβερή ιστορία όταν χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ιταλία για να προλάβει την ετοιμοθάνατη μάνα της μέσα στο απόλυτο λοκντάουν το 2020, πήρε ειδική άδεια και διέσχισε όλη την Ευρώπη με το αυτοκίνητό της οδηγώντας ολομόναχη στους αυτοκινητόδρομους, ενώ σε κάθε συνοριακό σταθμό που διέσχιζε την χαιρετούσαν με το όνομά της την παρακολουθούσε η αστυνομία από τις κάμερες! φοβερό.

Την ευχαριστήσαμε θερμά, της πληρώσαμε και τη βενζίνη (εννοείται) και πήγαμε στη ρεσεψιόν.

Ψιλόβρεχε ήδη, ταλαιπωρημένες και κατάκοπες, θέλαμε μόνο ένα ζεστό ντουζ, να ετοιμάσουμε κάτι για φαγητό και να αράξουμε.
Ο πανύψηλος, ξερακιανός, κοκκινοτρίχης μουτρωμένος, καλοσυνάτος οικοδεσπότης μας, που κάπως μου κόλλησε και τον φώναζα Θώρ (!) ξαφνιάστηκε λες και δεν είχε κράτηση. Μας έκοψε από πάνω ως κάτω και μας υποδέχθηκε με δύο ερωτήσεις.
Όχι πως είστε κι αν μας βρήκατε εύκολα, ούτε αν χρειαζόμαστε κάτι, ούτε καν από που είμαστε.

Μου έδωσε μια στοίβα με σεντόνια και πετσέτες (διότι έχουν τη λογική του χόστελ στα κάμπιγκ και τα κλινοσκεπάσματα τα πληρώνεις εξτρά) και ρώτησε:
1) θα ξεστρώσετε αύριο τα κρεβάτια και θα τ αφήσετε όλα έξω στη βεράντα; ΝΑΙ φυσικά
2) θα καθαρίσετε ό,τι λερώσετε και θα τα αφήσετε όλα όπως τα βρήκατε; ΝΑΙ ρε φίλε, μήπως θέλεις να περάσουμε κ ένα βερνίκι τα ξύλα στο μπαλκόνι; προλαβαίνουμε! Και απορώ αν έλεγα δηλαδή όχι θα μας τα χρέωνε εξτρά και θα είχαμε δεύτερο γύρο καβγά;

Μας έδειξε που να πάμε και σε δυό λεπτά βρέθηκα μπροστά στη φωτογραφία που με είχε σκλαβώσει όταν το πρωτοείδα στο booking.
View attachment 472963

Μα δεν είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι; Άδικο έχω;
View attachment 472964
και για θέα είχαμε αυτά τα ταπεινά σπιτάκια απέναντι
View attachment 472965
ενώ το υπόλοιπο κάμπιγκ είχε κάποια έρημα στην πλειοψηφεία τους τροχόσπιτα.
View attachment 472966
View attachment 472967

Ξεκίνησε καταιγίδα. Μπουμπουνίσαμε τα καλοριφέρ να ζεσταθούμε και έχοντας προβλέψει το σκηνικό, είχαμε μαζί ένα πακέτο φακές με τα σχετικά και από τα σχετικά δεν έλειπε μια μπουκάλα κόκκινο κρασί να συνοδέψει τη βραδιά μας.

Φάγαμε τη ζεστή μας σούπα που δεν της έλειπε τίποτα
View attachment 472968

κ αφού διαπιστώσαμε ότι η θερμοκρασία δεν ήταν τραγική, φορέσαμε μπουφάν, βγήκαμε έξω στη βεράντα με τη μπουκάλα το κρασί, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς, ανάψαμε ένα πουράκι, εγώ φώναζα που είσαι Θωρ να μας τσακώσεις που απαγόρευε το κάπνισμα μέσα-έξω, θυμηθήκαμε ότι στην Ελλάδα σκάνε με τα 40ρια και μεις 15υγουστο κρυώναμε λες και ήταν καταχείμωνο, πιάσαμε τους γκόμενους τους πρώην, νυν και τους επόμενους, γελάσαμε με την ψυχή μας και κάπως έτσι...... εκεί στο απόλυτο τίποτα του πουθενά της Νορβηγίας, εμείς ζήσαμε την ομορφότερη βραδιά του ταξιδιού μας

 

[evaT]

Bergen se Flam - Κρουαζιέρα θα σε πάω...

Το μάτι άνοιξε το πρωί, την ώρα που έπαιρνε μπρος το οργανωτικό μου τσιπάκι.
'Ήμουν αλέρτ μετά την περιπέτεια με το λεωφορείο, έτσι έχωσα τα μούτρα μου στο κινητό να ψάξω να βρω ποιά γραμμή περνούσε από μας μπας και βγάλω εισιτήριο online, μη ξαναμείνουμε στο δρόμο.
Αφού το κούρασα λιγάκι, τα κατάφερα, έτσι συμμαζέψαμε το σπιτάκι μην έχουμε τη γκρίνια του Θώρ και βγήκαμε στο δρόμο να περιμένουμε το λεωφορείο.

Μετά τη βροχή λιακάδα για λίγο

Το αρχικό -φιλόδοξο- πλάνο, έλεγε στάση στο Gudvagen στο χωριό των Βίκινγκς όπου έχουν φτιάξει μια κοινότητα με αναπαράσταση της ζωής του τότε, με ηθοποιούς ντυμένους παραδοσιακά-μ αρέσουν κάτι τέτοια, μόνο που αδυνατούσα να βρω έγκαιρο δρομολόγιο για να προλάβουμε τα επόμενα, έτσι το κάψαμε με συνοπτικές διαδικασίες.

Φτάσαμε στο Flam αρκετή ώρα πριν την ώρα αναχώρησης του πλοίου και βολτάραμε τριγύρω.
Ο κόλπος ήταν σήμερα πολύ φωτογενής

Το επόμενο που κάψαμε εύκολα ήταν η βόλτα προς το Stegastein View point. Αυτό είναι μία πλατφόρμα θέασης του φιόρδ, αν δεν έχεις αμάξι σε πάει λεωφορείο και χρεώνουν 40 ευρώ το πάνε- έλα οι αθεόφοβοι! Για ένα τέταρτο διαδρομή
Ε κάπου ώπα! όσο μας τον έπιασαν, μας τον έπιασαν. Εξάλλου είδαμε από ψηλά άλλο φιόρδ.
Από ψηλά τα είδαμε, από χαμηλά τα είδαμε, σε λίγο θα τα βλέπαμε κ από μέσα, φτάνει.

Περπατήσαμε όλη την περίμετρο και βρήκαμε μια μικρή μαρίνα

και μετά βόλτα προς το κάμπινγκ του Φλαμ

και πάλι έπιασε βροχή οπότε χωθήκαμε μέσα στο τουριστικό περίπτερο, οι πιτσιρικάδες έβγαιναν φωτογραφία με τα τρολάκια

Σηκωθήκαμε να πάμε στο πλοίο ένα μισάωρο πριν την ώρα απόπλου, έχοντας ήδη σταμπάρει την αποβάθρα και την ώρα εισόδου...'Ηταν ήδη αργά, είχε σχηματιστεί μια τεράστια ουρά, οποιαδήποτε ελπίδα να πιάσουμε καλή θέση δίπλα σε παράθυρο, έκανε φτερά.
Η συγκεκριμένη κρουαζιέρα εκτελείται από την εταιρεία Norled, με τιμή 90 € ακατέβατο και το ταξίδι διαρκεί περίπου 5 ώρες για να φτάσει στο Μπέργκεν, θεωρείται δε δρομολόγιο της γραμμής, χρησιμοποιείται από τους ντόπιους για τις μετακινήσεις από χωριό σε χωριό (αφού κάνει κάμποσες στάσεις), η πλειονότητα όμως των ταξιδιωτών ήταν τουρίστες σαν εμάς.

Μπήκαμε μέσα και γινόταν ο κακός χαμός. Ένα πλοίο με 6 μεσαίες θέσεις και από 4 σε κάθε παράθυρο, οι μόνες ελεύθερες πια, ήταν μακριά από σημεία με καλή θέαση.
Ξενέρωσα τελείως, δηλαδή σκάσαμε 90 ευρώ για να μη δούμε το φιόρδ; Δεν έδινα ένα 20ρικο στο ΚΤΕΛ που πάει από το δρόμο, να μην το κλαίω κιόλας;

Στριμωχτήκαμε δίπλα σε κάτι Ιταλούς που είχαν καβατζώσει τις καλές θέσεις, είχαμε σχετικά καλή οπτική από κει αλλά για φωτογραφία ούτε λόγος. Πολύ μακριά από το τζάμι, σηκώθηκα κ έκανα βόλτες να βρω κάποιο σημείο κάτι να βλέπω, κάτι να βγάζω.

Πάντως για τον απόπλου βγήκα έξω και έβγαλα βίντεο, μετά έκλεισαν τις πόρτες.

https://www.youtube.com/shorts/Ugj26hWodeY

Το καράβι είχε δύο επίπεδα, εμείς είμασταν επάνω εκείνη τη στιγμή, κατέβηκα τις σκάλες και ψάχνοντας ένα καλό σημείο, ανακάλυψα ότι στο κάτω μέρος η πλώρη είχε μια τεράστια τζαμαρία (που επάνω δε υπήρχε) και μπροστά 6 θέσεις με θέα πιάτο όλο το φιόρδ-που είχαν στρωθεί κάτι μπόμπιρες αγγλάκια που δεν έδιναν καμία σημασία στο φιόρδ, αλλά είχαν προσηλωθεί στα κινητά τους παίζοντας games, κι έτσι όμως άντε να τα σηκώσεις! γίνεται; δε γίνεται.

Αυτό που έκανα όμως, ήταν να μπω μπροστά και να τραβάω ανενόχλητη για όσο άντεχα να μείνω όρθια.

Ο καιρός προοδευτικά χαλούσε-δεν είχα πολύ χρόνο να βγάλω κάποιες καλούτσικες φωτογραφίες
Ακόμη και στο μάτι όμως αλλιώς είναι όταν χτυπάει το φως

Σύντομα πρόσεξα ότι ακριβώς πίσω από τη μπροστινή 6άδα θέσεων με τους πιτσιρικάδες, είχε 2-3 άδειες θέσεις. Παραδίπλα καθόταν μία γυναίκα με ασιατικά χαρακτηριστικά. Ρώτησα αν κάθεται κάποιος, απάντησε ότι κάποιοι θα έρθουν αργότερα.
Ξαναπήγα στη τζαμαρία και χάζευα

Μισή ώρα αργότερα δεν είχε έρθει κανένας, αυτή τη φορά δε ρώτησα καν.
Πήγα και κάθισα, πήρα τηλέφωνο την Κική να κατέβει κ κείνη, έτσι ξαφνικά βρεθήκαμε στην καλύτερη δυνατή συνθήκη, καθόμουν στη θέση όταν κουραζόμουν όρθια και μόλις έβλεπα κάτι ενδιαφέρον, τσουπ πεταγόμουν και έβαζα φωτογραφίες να έχω να σας δείξω κάτι

Αυτό είναι λοιπόν το φιόρδ σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια

και πλησιάζαμε σε καταρράκτες και όμορφα χωριουδάκια

όπου κάναμε στάσεις

Τι ομορφιά!
Κια πλησιάζοντας στο Μπέργκεν βλέπαμε τα.... φτωχικά εξοχικά τους

Μπροστά μας το Μπέργκεν

Το άτιμο είναι πανέμορφο από όπου κι αν το δεις

Και βέβαια έβρεχε...
Με την Κική συμφωνήσαμε ότι ήταν όμορφη η κρουαζιέρα αλλά σαφώς υπερτιμημένη, αν δεν είχαμε καταφέρει να ταξιδέψουμε στο προνομιακό σημείο που καταφέραμε, θα ήταν μεγάλη ήττα.

Απλά πήγαμε στο χόστελ εκείνο το βράδι, τσιμπήσαμε κάτι και πέσαμε ξερές...Ήταν το τελευταίο βράδι πια στο Μπέργκεν, έκλεινε ο βροχερός κύκλος της Νορβηγίας, την επόμενη το μεσημέρι είχε πάλι αεροδρόμιο.

Στοκχόλμη, ερχόμαστε!

 

[evaT]

Στοκχόλμη - σαν Σουηδέζες!

Το ταξίδι μέσα στο ταξίδι, είναι το αγαπημένο μου μέρος του....ταξιδιού.
Εκεί που τελειώνεις με έναν τόπο, έχεις πιάσει όμως ταξιδιωτικό ρυθμό και νιώθεις ανυπομονησία για το επόμενο μέρος.

Πάντα ταξιδεύω με αυστηρό προγραμματισμό λόγω των συγκεκριμένων ημερών της άδειας (όπως και ο περισσότερος κόσμος δηλαδή) οπότε πραγματικά το απολαμβάνω όταν το ταξίδι έχει άλλο ένα σκέλος.

Πριν φύγουμε ένας τελευταίος καφές στο Μπέργκεν με τη θέα που δε χορταίνεται.

Κεφάτες πήγαμε στο αεροδρόμιο.
Το αεροπλάνο που θα μας πήγαινε Στοκχόλμη ήταν το μικρότερο που έχω ταξιδέψει ποτέ (όμως δεν έχω μπει σε ελικοφόρο). Είχε μόνο δύο θέσεις ανά διάδρομο και πολύ μικρότερα ντουλάπια για τις χειραποσκευές.

Είχαμε δικαίωμα να δώσουμε τα βαλιτσάκια κάτω, όμως βιαζόμασταν να βγούμε έγκαιρα από το αεροδρόμιο για να προλάβουμε ένα λεωφορείο, τα πήραμε όλα επάνω στο αεροσκάφος και αφού δεν χωρούσαν στα ντουλάπια επάνω, τα παραχώσαμε όπως - όπως στα πόδια μας. Τρεις φορές διαμαρτυρήθηκε η αεροσυνοδός ότι ήταν παράτυπο, τι να κάνουμε τώρα της λέω εμείς φταίμε που δε χωράνε τα ντουλάπια; Την τέταρτη φορά που πέρασε, απλά μας αγνόησε.

Το Μπέργκεν-τα είπαμε αυτά, είναι όμορφο από όπου και να το δεις

Φτάσαμε αργά το απόγευμα στο Arlanda και αφού το περπατήσαμε όοοολο, βγήκαμε στα λεωφορεία για να πάμε στο σπίτι της Εριάννας, την κόρη της Κικής που εδώ και μερικά χρόνια ζει κ εργάζεται με τον άντρα της στη Σουηδία. Ο άντρας της εκείνες τις μέρες ήταν στην Ελλάδα, έτσι στο σπίτι θα είμασταν μόνο κορίτσια.
Μόνο κορίτσια είπα;
Λάθος. Είχαμε και ένα αγόρι να μας προστατεύει κι ήταν και κούκλος ο άτιμος!

Αυτός είναι ο κούκλος, ο Ρόκο.

Ο οποίος είναι αντιστάρ και δεν κάθεται να βγει φωτογραφία. Μόλις βλέπει κινητό γυρίζει από την άλλη

Τα παιδιά μένουν σ ένα συγκρότημα υπό κατασκευή, όπου εκτελείται οργασμός εργασιών, για την ώρα ο περιβάλλοντας χώρος είναι υπό διαμόρφωση, βάζω στοίχημα ότι σε μερικούς μήνες θα έχει γίνει μια μικρή πολιτεία, με πάρκα και κοινόχρηστους χώρους για όλους τους κατοίκους που θα τους παρέχουν το -αυτονόητο- για τη χώρα επίπεδο διαβίωσης στην καθημερινότητά τους.

Είπαμε λίγο τα νέα και ξαπλώσαμε, να είμαστε ξεκούραστες για να πιάσουμε τις περιηγήσεις από το επόμενο πρωί.

Μετά το πρωινό, σειρά είχε η βόλτα του Ρόκο!
Αποφασίσαμε να τον πάμε όλες μαζί βόλτα στα θερινά ανάκτορα Ντρότνινγκχολμ όπου το καλοκαίρι κατοικείται κανονικά από τη βασιλική οικογένεια της χώρας.

Το κτίριο που μένει η Εριάννα. είναι κατακαίνουργο. Τα κλειδιά είναι ηλεκτρονικά και οι πόρτες στα μεσοδιαστήματα ανοίγουν αυτόματα μόλις πλησιάζεις. Πόση τεχνολογία να αντέξω η γυναίκα...

Στο πάρκιγκ ο γείτονας φορτίζει το ηλεκτρικό του αυτοκίνητο (φυσικά)

Αμάν μ αυτά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα σ όλο το ταξίδι, είναι αθόρυβα τ άτιμα και δεν τ ακούς, ξαφνικά τα βλέπεις και τρομάζεις.

Εννοείται ότι δίπλα από το πάρκιγκ των αυτοκινήτων υπήρχε αυτό για τα ποδήλατα

Αν είσαι σκύλος στη Σουηδία η καθημερινή βόλτα σου μπορεί άνετα να είναι στους βασιλικούς κήπους.
Αν πάλι είχες την ατυχία να γεννηθείς στην Ελλάδα (ως σκύλος), την ανάγκη σου θα την κάνεις σε κανένα ψωριάρικο δέντρο της περιοχής σου ή ελλείψει αυτού, στην κολώνα της ΔΕΗ.

Ο Ρόκο όμως είναι άρχοντας, δεν έχει τέτοιες έννοιες.

Χάλια περνάνε αυτοί οι βασιλιάδες παντού

Χορτάσαμε βόλτα και πράσινο, λίγο πριν κάψουμε τα πόδια μας, συνεχίσαμε γι αλλού. Είχαμε να δούμε και την πόλη άλλωστε!

Πριν την πόλη περάσαμε για λίγο από το Scandinavia Mall, το μεγαλύτερο Mall στη σκανδιναβία, η Εριάννα έπιανε καινούργια δουλειά την επόμενη μέρα κ ήθελε να αγοράσει δωράκια για τους συναδέλφους της.
Εγώ με τα malls δεν τα πάω εξαιρετικά, αυτό εδώ ήταν ένα χάος

Ήταν η ώρα να ξαμοληθούμε στη Στοκχόλμη. Η Ε. μας πήγε στη στάση του μετρό και μείναμε μόνες-η Κική προφανώς είχε πάει αρκετές φορές πριν από μένα, έτσι γι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα, είχα τσεκάρει 4-5 σημεία, τα υπόλοιπα τα άφησα πάνω της..
Βγάλαμε 3μερη κάρτα για όλα τα μέσα με κόστος 30 € και ξεκινήσαμε.

Αρκετοί σταθμοί μετρό στην Στοκχόλμη είναι ανοιχτά μουσεία τέχνης. Αυτός εδώ είναι ο Solna και τα χρώματα αναπαριστούν έναν κρατήρα ηφαιστείου.

Και αυτός ο T-Centralen που είναι ο κεντρικός σταθμός και ο διάκοσμος με τα μπλε λουλουδάκια και τα μοτίβα βοηθούν λέει τον επιβάτη να ξεκουραστεί και να μαζέψει τη σκέψη του όσο περιμένει

Ανεβαίνουμε στην επιφάνεια

και βλέπω αυτόν

Η πρώτη επαφή με το κέντρο της πόλης σε μια ηλιόλουστη Κυριακή με 22-23 βαθμούς, ήταν το δυνατό vibe της πόλης.
Κόσμος παντού, υπαίθρια πάρτι, παρέες, γέλια και κάμποσοι τουρίστες.
Καλά ξεκινήσαμε.

Είχαμε ραντεβού με μια παλιά φίλη της Κικής που μετανάστευσε στη χώρα και ξεκινήσαμε τις βόλτες όλες μαζί συζητώντας για τις συνθήκες διαβίωσης σε Ελλάδα και Σουηδία

'Ακουγα ό,τι άκουγα και προσπαθούσα να μη βάλω τα κλάματα.
Επικεντρώθηκα στις εικόνες.

φυσικά περπατούσαμε προς τη Gamla Stan

Που ήταν πήχτρα στον κόσμο

ο πιο στενός δρόμος της παλιάς πόλης!

και το...χειμερινό ανάκτορο!

Bγήκαμε έξω από την παλιά πόλη να περπατήσουμε στο παραθαλάσσιο μέτωπο με τα όμορφα χρώματα που έδιναν τα παιχνίδια του ήλιου και τις αντανακλάσεις στα σύννεφα.

Καθίσαμε να φάμε ένα street food, πήρα σάντουιτς με σολομό που τον είχα λιγουρευτεί ήδη από τη Νορβηγία.

13 € γι αυτό το σκατουλάκι....στο λαιμό μου κάθισε!

Η φίλης της Κικής συνέχιζε ακάθεκτη να μας περιγράφει κατενθουσιασμένη την ποιότητα της ζωής της στη Σουηδία και πως το σύστημα συνεισφέρει στην ατομική εξέλιξη, την ψυχική ευφορία και την ευημερία των πολιτών της, κάποια στιγμή δεν αντέξαμε τόση ευτυχία και την ξεφορτωθήκαμε ευγενικά για να συνεχίσουμε μόνες, μη μας ταράζετε άλλο και ψυχοπλακωνόμαστε μέσα στο ταξίδι.

Ευτυχώς η Στοκχόλμη εκείνη τη μέρα είχε βαλθεί να μας ξελογιάσει

και το κατάφερνε δίχως μεγάλη προσπάθεια

Είχαμε ήδη πάρει το δρόμο για το μουσείο Vasa που ήταν ένα από τα must see που είχα σημειώσει.

Καθοδόν πετύχαμε πάρτυ σε σκάφος. δεν μας προσκάλεσαν

Γενικά ενσωματωθήκαμε εύκολα με τους ντόπιους. Λίγο το ξανθό, λίγο η ασπρίλα που δεν είχαμε κάνει πολλά μπάνια, αν δεν μας έριχναν από μισό κεφάλι αυτές οι καλτάκες, άνετα μας έλεγες Στοκχολμιώτισες!

Στο Vasa η είσοδος 25 €! Τελειωμό δεν έχει η αιματοχυσία αλλά χαλάλι

Το πασίγνωστο μοναδικό στο είδος του πλοίο του 17ου αιώνα που διασώζεται, ήταν επιβλητικό

Διαβάσαμε την ιστορία του ...σκυλοπνίχτη, δεν γνώριζα τόσες λεπτομέρειες, αυτό πέρασε και τον Τιτανικό!
Πήγε και βούλιαξε έξω από το λιμάνι της Στοκχόλμης

έτσι τους μαζέψανε!

Είχαμε γράψει άπειρα χιλιόμετρα πια αλλά δε θέλαμε να μαζευτούμε, φαίνεται ε;

Καθίσαμε λίγο ακόμη παραλιακά να πιούμε μια μπύρα- είναι κ τρολ αυτοί οι Σουηδοί!

Απρόθυμα πήραμε το μετρό για το σπίτι
ωρέ που πάμε εκεί χάμω;;

για όλους έχει ο μπαχτσές εδώ

και τελειώσαμε τη βραδιά με άλλη μια μπύρα στο ωραίο μπαλκονάκι με τα-χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και παρέα το Ρόκο

Περιττό να πω, η Στοκχόλμη "με είχε" ήδη. Κλείνοντας τον κύκλο με τις σκανδιναβικές πρωτεύουσες και έχοντας από παλιότερα την Κοπεγχάγη πολύ ψηλά, ανυπομονούσα να δω προς που θα έγερνε η ζυγαριά μετά την προσθήκη της τελευταίας πόλης.
Είχα ακόμη δύο γεμάτες μέρες να το αποφασίσω, όμως ένιωθα από νωρίς ότι το δυνατό vibe των ανθρώπων, σε συνδιασμό με την ακαταμάχητη τοποθεσία της πόλης που εκμεταλλεύεται στο έπακρο το παραθαλάσσιο μετωπό της-αντίθετα από την Κοπεγχάγη που επιλέγει να το αγνοεί, με ξεσήκωνε, με ενθουσίαζε με γοήτευε.

"μόνο που την είδες μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα που αργεί να σκοτεινιάσει....για πήγαινε στο καταχείμωνο με 5 ώρες φως και μετά τα λέμε" εύστοχα παρατήρησε ο γιός μου όταν του τα περιέγραφα και.... συμμαζεύτηκα.

'Οπως και νάχει, ως απλή επισκέπτης και παρατηρητής η ετυμηγορία μου κόντευε να βγει.
Πάει με τούμπαρε η άτιμη, θα το ρίξω στη Στοκχόλμη!

 

[psilos3]

για πήγαινε στο καταχείμωνο με 5 ώρες φως και μετά τα λέμε

Πάλι το ίδιο όμορφη είναι η άτιμη δεν έχει να κάνει, πολύ καλύτερη σαφώς στη φάση που την πετύχατε εσείς με ήλιο και καλό καιρό!

Το αεροπλάνο που θα μας πήγαινε Στοκχόλμη ήταν το μικρότερο που έχω ταξιδέψει ποτέ (όμως δεν έχω μπει σε ελικοφόρο). Είχε μόνο δύο θέσεις ανά διάδρομο και πολύ μικρότερα ντουλάπια για τις χειραποσκευές.

Είναι δυνατόν να μην έχεις μπει σ' ελικοφόρο; Εμπειριάρα, ειδικά παλιότερα στα μικρά, τύπου θέσεων 2-1.
Με τέτοιο που πετάξατε πάντως πήγα κι εγώ πέρυσι Κοπεγχάγη, αλλά και Πράγα.

 

[silversurfer]

Δεν χρειάζεται ν πας καταχείμωνο, κ Απρίλιο να πας θα τρέχεις να κρυφτείς απτο κρύο !!!

 

[evaT]

Είναι δυνατόν να μην έχεις μπει σ' ελικοφόρο;

τα καλύτερα αεροσκάφη βάζουν για πάρτη μας

 

[mariath]

Στη ζωή μου σπανίως (έως καθόλου) φωνάζω ακόμη κι αν έχω δίκιο.
Ούτε και κει φώναξα ακριβώς, περισσότερο μιλούσα έντονα-τα έπαιξα όλα γι όλα μπας και βρουν κανέναν οδηγό;
Αν δεν ήταν αυτή Ιταλίδα ακόμη εκεί θα ήμουνα, σιγά μην ιδρώνει το αυτάκι των Νορβηγών με κάτι τέτοια.

Πριν μερικά χρόνια φτάνουμε στο Άλεσουντ γύρω στις 11 το βράδυ με την προτελευταία πτήση της βραδιάς. Περιμένοντας τις βαλίτσες βλέπουμε ότι φτάνει η μία από τις δύο και η δεύτερη άφαντη! Μπαίνουμε στην ουρά για να δηλώσουμε την απώλεια και περιμένουμε τη μοναδική υπάλληλο του αεροδρομίου που εκείνη την ώρα εξυπηρετεί σε άλλο πόστο. Βλέπουμε ότι χάνουμε το τοπικό λεωφορείο για το ξενοδοχείο αλλά είχε ένα ακόμη στη μία τα ξημερώματα μετά και την τελευταία πτήση. Έρχεται η υπάλληλος, δηλώνουμε την απώλεια, μας δίνει εκ μέρους της SAS ένα survival kit για τη βραδιά (φανελάκι, οδοντόκρεμα, οδοντόβουρτσα και νομίζω και κρέμα προσώπου) και φεύγουμε προς τα έξω.
Το αεροδρόμιο εντελώς έρημο, δεν έχει μείνει κανένας. Πιάνουμε δύο καθίσματα και λέμε θα περιμένουμε το λεωφορείο σε καμιά ώρα. Δέκα λεπτά μετά βγαίνει η υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε, μας βλέπει, κάνει τρία μέτρα και γυρίζει πίσω. "-Πού πάτε;" "-Εκεί." "-Ελάτε να σας πάω, είναι στον δρόμο μου"
Μας πήρε μέσα στα μεσάνυχτα και μας πήγε στο ξενοδοχείο μας η νορβηγίδα! Όλα γίνονται λοιπόν!

Εξαιρετική ιστορία (κατά τα άλλα) για μια ακόμα φορά. Τελικά ο οικονομικότερος τρόπος για να απολαύσεις τα φιορδ και τις διαδρομές είναι μάλλον η ενοικίαση αυτοκινήτου. Έχει φανταστικές διαδρομές μέσα στα βουνά ή παράλληλα στα φιορδ και ανεβήκαμε και στο Stegastein (άκου 40 ευρώ!).

 

[evaT]

Δέκα λεπτά μετά βγαίνει η υπάλληλος που μας εξυπηρέτησε, μας βλέπει, κάνει τρία μέτρα και γυρίζει πίσω. "-Πού πάτε;" "-Εκεί." "-Ελάτε να σας πάω, είναι στον δρόμο μου"

Παντού έχει πρόμυθους ανθρώπους, αυτούς που γνώρισα εγώ πάντως δεν τους έκοβα ούτε μέχρι τη γωνία να μας πήγαιναν!

Εξαιρετική ιστορία (κατά τα άλλα) για μια ακόμα φορά. Τελικά ο οικονομικότερος τρόπος για να απολαύσεις τα φιορδ και τις διαδρομές είναι μάλλον η ενοικίαση αυτοκινήτου. Έχει φανταστικές διαδρομές μέσα στα βουνά ή παράλληλα στα φιορδ και ανεβήκαμε και στο Stegastein (άκου 40 ευρώ!).

Είχαμε δει την περίπτωση της ενοικίασης αλλά δεν έβγαινε οικονομικότερα, συν την κούραση της οδήγησης, κρίναμε καλύτερο να το πάμε με τον άλλο τρόπο, συμφωνώ πάντως ότι θα ήταν ωραία εμπειρία και το οδικό. Άλλωστε έτσι το είχα ξεκινήσει να το σχεδιάζω.

Ευχαριστώ που με διαβάζεις

 

[poised]

και βλέπω αυτόν
View attachment 473380

 

[KIKI]

Τωρα είδα οτι ξανακτύπησες με νέα ιστορία!
Θα εχω κατι καλό να διαβάσω όταν βρεθει χρόνος ,μου αρέσει πολυ το γράψιμο σου!