East of Budapest

[Sam-chal]

22-23 /11/2025. Ημέρες ταξιδιού 24 και 25

Τελευταίο ξύπνημα στο νησί Shikoku.

Έτοιμος να περάσω στο επόμενο, στο νοτιότερο Kyushu.

Μετά κόπων και παλινωδιών , είχα επιλέξει να ξεκινήσω από την νοτιότερη άκρη , την πόλη Kagoshima, και να ανέβω σιγά σιγά προς Fukuoka από όπου φεύγει και η πτήση μου.

Η Google maps μου έδινε δρομολόγιο, να ξανακάνω τον γύρο της Ιαπωνίας.
Επιστροφή Hiroshima , και πέντε έξη αλλαγές ΜΜΜ και χρήση του πανάκριβου Shinkansen και
κόστος 145 €.

Εγώ έβλεπα στο χάρτη, ότι υπήρχε ακτοπλοϊκή σύνδεση από ένα κοντινό λιμάνι με την απέναντι ακτή στο Kyushu.
Είχα και τζάμπα μετακίνηση μέχρι της 13.00

Αφού βεβαιώθηκα ότι υπάρχει πράγματι ακτοπλοϊκή σύνδεση, πήρα το τρενάκι μου και σε μια ώρα έφτασα στην Yawatahama.

Για το λιμάνι βρήκα εύκολα το δρόμο χωρίς χάρτη, αφού η σηματοδότηση στα πλακάκια του πεζοδρομίου μου έδειχνε τον δρόμο.
View attachment 516865

View attachment 516866
Με το που έφτασα , λες και με περίμενε το ferry για να ξεκινήσει. Ελληνική λιακάδα, θάλασσα λάδι , πράσινα νησάκια στην διαδρομή. Απόλαυση.
View attachment 516867
Αυτό ναι είναι κατάστρωμα. Στα ελληνικά πλοία όχι.

Οι νταλικέρηδες ήταν περισσότεροι από τους απλούς επιβάτες.

Έφτασα μεσημεράκι στο λιμανάκι Usuki.

View attachment 516868

View attachment 516869
Στο σταθμό τρένων , διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε κάποιο τοπικό τρένο για Kagoshima, και θα έπρεπε να κάνω τον γύρο το νησιού, με τρεις αλλαγές τρένων.
Συν 97 € λόγω Shinkansen.

Ε δεν δίνω κι άλλα 50 να πάρω ένα Kyushu JR 7-days pass να αλωνίσω το νησί;
Το αγόρασα διαδικτυακά από το Klook όπως και στο Shikoku κι όλα καλά.

Είχα καλή εμπειρία με το πάσο στο Shikoku.

Αυτό του Kyushu περιλάμβανε δύο τοπικά Shinkansen και όλα τα τοπικά τρένα.
Στα τοπικά τρένα όλα καλά, απλώς το έδειχνα στους ελεγκτές.
Στην ζώνη Shinkansen είχαμε κάτι θεματάκια, δεν διάβαζε το QR το μηχάνημα.
Με τούτο και με το άλλο και χάρη στην ευγενική φυσιογνωμία και το ακαταμάχητο χαμόγελο μου , κατάφερα να με αφήσουν να βγω από στον σταθμό της Kagoshima χωρίς να έχει ενεργοποιηθεί το πάσο, μόνο με την απόδειξη αγοράς.

Η Kagoshima δεν είχε καθόλου κακό σήμα .Αντίθετα ήταν κατάφωτη , με ωραίο κόσμο, ωραίους δρόμους , ωραία μαγαζιά, κίνηση, μου εξέπεμπε ωραία vibes. Είχε κι αυτά τα ψαρωτικά.
View attachment 516938

Μην έχοντας την καν ακουστά , φανταζόμουν πως είναι μια μεσαίου μεγέθους πόλη , αλλά έχει πάνω από 600.000 πληθυσμό.

Είχε πια βραδιάσει, όταν έφτασα σε ένα ακόμη κουφό κατάλυμα.

Αυτό πάλι ήταν πλήρως αυτοδιαχειριζόμενο. Δεν υπήρχε ούτε ρεσεψιόν, ούτε κανείς σε ένα εξαώροφο Guest house.

Μια οθόνη υπολογιστή μόνο, όπου έβρισκες στην αρχική οθόνη ένα φάκελο με το όνομά σου, και υποτίθεται πώς αν τον άνοιγες θα σου έδινε αριθμό δωματίου και κωδικούς πρόσβασης. Εμένα δεν με είχαν φακελώσει πάντως . Τελικά ήρθε ένας υπεύθυνος και έδωσε λύση αφού είχαν μαζευτεί δύο τρεις ακόμα πελάτες αφακέλωτοι.

Ταλαιπωρία σήμερα , αλλά αποζημιώθηκα , αφού έφαγα καταπληκτικά σε διπλανή ιζακάγια .

Με νοήματα παράγγειλα σε μια θεία που μαγείρευε εκεί, οτιδήποτε εκτός από ψάρι.

Φοβερή τύπισσα η θεία , ένευσε άστο πάνω μου και στο τέλος έγλειφα και τα chopsticks μου. Δοκίμασα και ένα ωραίο γιαπωνέζικο κρασί και με κέρασε και ένα γιαουρτοποτό φεύγοντας.
View attachment 516939
Το δωμάτιο ήταν πολύ βολικό και αφού έφαγα όλη την μέρα στο δρόμο,αποφάσισα να μείνω ακόμα ένα βράδυ στην Kagoshima γιατί μου άρεσε η ενέργεια της.

Εσύ είσαι που το λες;

Δεν υπήρχε διαθέσιμο για το Σ/Κ, όχι αυτό που έμενα, αλλά ούτε τρύπα με κάτω από 120 ευρώ.
Το άφησα φλού και έπεσα για ύπνο.
Το πρωί πήγα να αγοράσω πρωινό και καφέ, και άνοιξα όλες τις πλατφόρμες μήπως έγινε καμία ακύρωση από χτες και μείνω στο δωμάτιο.
Και ω του θαύματος.!!!

Ο κύριος λόγος που έφτασα μέχρι εδώ , στην άκρη του κόσμου, είναι το νησί -ηφαίστειο Sakurajima.
Είχε πέσει στην αντίληψη μου, η είδηση ότι εξερράγη πριν λίγες μερες και ματαιώθηκαν πτήσεις λόγω της στάχτης και κάπνας, οπότε παρακολουθούσα πότε θα κάτσει ο κουρνιαχτός.

View attachment 516956

Το πρόγραμμα μου -ο θεός να το κάνει πρόγραμμα- έλεγε να πάω να δω το νησί ηφαίστειο για πέντε-έξι ώρες, και μετά να φύγω βόρεια.
Ε λοιπόν στην αναζήτησή μου, βρήκα ωραιότατο κατάλυμα πάνω στο ίδιο το νησί-ηφαίστειο και στο νησί υπάρχουν ελάχιστα καταλύματα.

Το νησί Sakurajima είναι σαν ένα αυγό που έσπασε η φύση μεσα στον κόλπο Kinko και το ασπράδι σταμάτησε λίγο πριν ακουμπήσει στην στεριά. Από την μια μεριά του κόλπου πας κολυμπώντας κι από την μεριά της Kagoshima πας με ένα ferry σε 15 λεπτά.
View attachment 516940
Το πάνω μέρος του κόλπου είναι σαν λίμνη και γεμάτο ιχθυοκαλλιέργειες και φυτείες φυκιών Nori για να έχουμε να τυλίγουμε τα σούσι.

Όχι τσιπούρα, ούτε φύκι αλανιάρικο δεν βρίσκεις την σήμερον ημέρα.
View attachment 516941
Το ferry υπερπαραγωγή. Έρχεται και συρταρώνει σε φυσούνα τύπου αεροδρομίου και σε ράμπες για αυτοκίνητα.
View attachment 516942
Με το που έφτασα , πήρα το ολοήμερο εισιτήριο λεωφορείου, που κάνει ένα κύκλο μιας ώρας γύρω από το ηφαίστειο και κάνει στάση σε διάφορα σημεία ενδιαφέροντος , με σημαντικότερο το πιο κοντινό στο ηφαίστειο παρατηρητήριο. Απογοήτευση.

Μια μαύρη κορυφογραμμή στα δύο χλμ απόσταση και ο γαλάζιος ουρανός από πάνω. Παραέκατσε ο κουρνιαχτός.

Πήγα στο χόστελ μου που ήταν κουκλάκι.

Το έτρεχε ένας πιτσιρικάς ιδιοκτήτης που έμενε στον πάνω όροφο και στο ισόγειο ήταν ένα δωμάτιο με έξι κουκέτες και ένα μικρό ζεστό μπαράκι.

View attachment 516943
Το νησί είναι πανέμορφο,καταπράσινο αλλά εγώ ήρθα για το ηφαίστειο. Σκάλισα λίγο τους χάρτες και πήρα ένα λεωφορείο για την άλλη μεριά του νησιού στο Kurokami για να δω το θαμμένο torii

Είναι το torii ενός παλιού shrine που μισοθάφτηκε από την στάχτη σε μια μεγάλη έκρηξη το 1913 και το άφησαν έτσι εις ανάμνηση του γεγονότος.
View attachment 516944
Όμορφο μέρος, αλλά το πιο ωραίο ήταν ότι από κει φαινόταν καθαρά, έστω και από μακριά ένας κρατήρας που κάπνιζε αρειμανίως. Μπίνγκο !!!
View attachment 516945
Δεν είναι κανένα οπτικό υπερθέαμα ένα ηφαίστειο που καπνίζει, αλλά η αίσθηση ότι βρίσκεσαι τόσο κοντά σε μια τόσο ισχυρή πηγή ενέργειας, όπως η εκτόνωση της καούρας των εγκάτων της γης είναι μοναδική.

Ικανοποιημένος, πήρα το δρόμο για την κοντινή παραλία για να σκοτώσω την ώρα , μέχρι να περάσει το λεωφορείο της επιστροφής.

Η ησυχία ήταν αφόρητη, βούιζαν τα αυτιά μου ,δεν υπήρχε ψυχή ζώσα τριγύρω.
View attachment 516957
Από τάφους ένα σωρό και με ψάθα να μην χτυπάει ο ήλιος τον μακαρίτη.

Η βολτίτσα με αντάμειψε με ένα μαγικό λιμανάκι καβάντζα. Έμεινα κανένα δεκάλεπτο εκεί ρεμβάζοντας. Από τις αξέχαστες στιγμές του ταξιδιού.
View attachment 516946
Επέστρεψα στο θαμμένο Torii , έβαλα την υπογραφή μου σε ένα βιβλίο επισκεπτών που έχουν εκεί, και επέστρεψα χαρούμενος στο χόστελ. Ο καπνός του ηφαιστείου, τώρα φαινόταν από παντού.
View attachment 516947

View attachment 516949


Ήταν ακόμα νωρίς και το νησί ερημώνει όταν φύγουν οι ημερήσιοι επισκέπτες.
View attachment 516950
Θα έκοβα φλέβες.

Οπότε ξαναπέρασα με το ferry στην ζωηρή Kagoshima, χαζολόγησα στις αγορές όπου είναι ήδη στολισμένα για Χριστούγεννα.

Δεν καταλαβαίνουν Χριστό οι αφιλότιμοι, ούτε στο Στρασβούργο δεν έχουν στολίσει ακόμα.
View attachment 516951

View attachment 516952

View attachment 516953

View attachment 516954

View attachment 516955
Για φαγητό πήγα στην αγαπημένη θεία που με συμπάθησε χτες. Σήμερα είχε και μια παρέα που οι δύο μιλούσαν αγγλικά και πιάσαμε μια θερμή ψιλοκουβέντα.

Είχα κι άλλα δείγματα του πόσο προσηνείς είναι ο Γιαπωνέζοι τις προηγούμενες μέρες, αλλά να με αγγίζουν και να με χτυπάνε φιλικά στον ώμο όταν έφυγα, δεν το περίμενα.
Ξαναπήρα το ferry για Sakurajima και φτάνοντας στο χόστελ βλέπω τρεις μαντράχαλους πιτσιρικάδες σε εύθυμη διάθεση να τα πίνουν στο μπαρ.
Φαντάστηκα ότι ήταν οι συγκάτοικοι στο δωμάτιο και ήπια κι εγώ ένα να πάμε μαζί για ύπνο.
Νύσταξα τελικά και έφυγα πρώτος.

Το πρωί διαπίστωσα ότι συνδιανυκτέρευσα με δύο Γαλλίδες και τρεις Κορεάτισσες . Οι μαντράχαλοι ήταν απλώς πελάτες στο μπαρ. Συμβαίνουν κι αυτά.

"...η εκτόνωση της καούρας των εγκάτων της γης είναι μοναδική."
η φράση με άγγιξε γιατί τη νύχτα είχα αφόρητες καούρες... κακή διατροφή...

 

[mapouna protopao]

"...η εκτόνωση της καούρας των εγκάτων της γης είναι μοναδική."
η φράση με άγγιξε γιατί τη νύχτα είχα αφόρητες καούρες...

 

[mapouna protopao]

24-25/11/2025

Ημέρες ταξιδιού 25 και 26

Πρώτη δουλειά το πρωί, να δω τι θα γίνει με το πάσο μου, που αρνιόταν να συνεργαστεί με τις συσκευές ανάγνωσης QR.

Πήγα στο γκισέ των εισιτηρίων και ανέφερα το πρόβλημα. Έδωσα διαβατήριο , απόδειξη αγοράς κλπ. Σκοτώθηκαν να με εξυπηρετήσουν.

Είχα ήδη ένα τέταρτο στο γκισέ και είχε εκατό άτομα ουρά. Σκέφτηκα ουρά σε ελληνική τράπεζα πριν μια πενταετία με γκρινιάρηδες-τι κάνει τόση ώρα ο μ@λ@κ@σ ,μια ώρα για μια ενημέρωση βιβλιαρίου θα φάμε εδώ. Έχουμε και δουλειές-.

Γύρισα να χαμογελάσω απολογητικά και μόνο χαμόγελα κατανόησης είδα.

Ένα δάκρυ κύλησε, δεν μπορώ να πω.

Η λύση δόθηκε με χάρτινο πάσο και χειρόγραφη συνταγή από πίσω με γιαπωνέζικα ορνιθοσκαλίσματα που μόνο ο φαρμακοποιός μου θα μπορούσε να βγάλει άκρη.

Τέλος πάντων θα το δείχνω στον υπάλληλο της πύλης και θα περνάω αέρα.

Έφτασα σε καμία ώρα στην επόμενη στάση
την πόλη Kumamoto των 700 χιλιάδων . Κι εδώ μυρίζει Χριστούγεννα .

Έξω από το σταθμό ετοιμάζονται οι χριστουγεννιάτικες αγορές για το βράδυ.

Εδώ ήταν και η ακριβότερη μου διαμονή αφού για κάποιο λόγο δεν είχε φτηνότερες επιλογές.

Πολύ καλό, απέναντι στο σταθμό, capsule hotel, ένα πενηντάρικο , 4 τ.μ , εμένα μου φάνηκε και ευρύχωρο.

Θυμήθηκα ένα τραγούδι, το Turning Japanese των Vapors που είχα γραμμένο σε κασέτα όταν τελείωνα το λύκειο. Συνηθίζω στα στριμόκωλα.

Και εδώ το σπουδαιότερο αξιοθέατο είναι το κάστρο. Ουφ!!

Έσυρα τα πόδια μου μέχρι εκεί , το μισό ήταν υπό ανακαίνιση, είχε και εισιτήριο, δεν μπήκα.

Αν και θεωρείται ένα από τοπ -3 κάστρα στην Ιαπωνία λόγω μεγέθους φαντάζομαι.

Όλα ίδια είναι και είναι και ρέπλικες αφού τα αυθεντικά ξύλινα κτήρια έχουν καεί εδώ και αιώνες.Εδώ έχουν καεί και οι πρώτες ρέπλικες.

Έβγαλα μερικές φωτό απέξω , απαθανάτισα και τον βλοσυρό πολέμαρχο-σαμουράι Kato Kiyomasa και πήρα το λεωφορείο για το Suijenji Josuen Garden, που αποδείχτηκε πολύ όμορφο και χαλαρωτικό μέρος.

Λιμνούλα, ένα ωραίο και ήσυχο-λίγο πριν κλείσει το πάρκο- shrine , χαλαρωτική ατμόσφαιρα κι ένα παραδοσιακό τελετουργικό τσαγάδικο.

Πέτυχα επί το έργον και τον καλλιτέχνη, κομμωτή πεύκων και λοιπών δενδρυλλίων και θάμνων και του έδωσα τα θερμά μου συγχαρητήρια.

Να μια δουλειά που θα έκανα πολύ ευχαρίστως.

Το πράσινο Φούτζιγιαμα των φτωχών.

Η ημέρα έκλεισε στην Χριστουγεννιάτικη αγορά του σταθμού. Δεν είχε τζιντζιρλα μιντζιρλα για ψώνια όπως στις ευρωπαϊκές, όμως από Wurst και gluewein δεν έχω παράπονο.

Η επόμενη μέρα ήταν σημαδεμένη γιατί περιελάμβανε το άχαστο για μένα αξιοθέατο του Mt Aso Volcano.

Ενεργό και αυτό, αλλά σε αντίθεση με το Sakurajima, υπάρχει πρόσβαση μέχρι το χείλος του κρατήρα. Μην φανταστεί κανείς τίποτα άγριες καταστάσεις.

Είναι από τα πιο οργανωμένα τουριστικά projects που έχω δει .

Η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί. Ήδη από χτες, πριν την λουκανικογλυκοκρασοκατάνυξη, είχα φροντίσει να κάνω κρατήσεις στα τοπικά τρένα που θα χρησιμοποιούσα. Το πρώτο σχετικά γρήγορο Aso Boy ήταν sold out.

Έκλεισα με το επόμενο Kawasemi Yamasemi Limited Express .

Από την εμπειρία που απέκτησα στα τρένα του Shikoku ήξερα πως το Limited express, ήταν ένας ευφημισμός για παλιά τρένα δύο βαγονιών που αγκομαχάνε στην ανηφόρα.

Kawasemi Yamasemi θα πει χοντρικά , δύο πουλάκια κάθονται , δύο και τα βαγόνια.

Όταν οι συνεπιβάτες άρχισαν να το φωτογραφίζουν όταν φρέναρε στο σταθμό κατάλαβα ότι κάτι συνέβαινε.

Ναι , αντίκα αλλά τι αντίκα. Ένα από τα πιο όμορφα βαγόνια που έχω δει ποτέ. Orient express λέμε.

Όταν μάλιστα διαπίστωσα ότι δεν είχα κανονική θέση αλλά σε μια από τις οκτώ καρέκλες μπαρ από τις οποίες δεν χρειάζεται να στρίβεις το κεφάλι αλλά βλέπεις το τοπίο να περνάει από το παράθυρο-οθόνη τηλεόρασης χοροπήδηξα και παρήγγειλα καφέ. Γιατί εννοείται πως έχει και χαμογελαστές τρενοσυνοδούς που σερβίρουν με το γνωστό αεροπορικό καροτσάκι.

Η δίωρη διαδρομή , στο τελευταίο ημίωρο πλησιάζοντας στην περιοχή του ηφαιστείου έδινε πανέμορφες εικόνες στην οθόνη μου.

Από τον σταθμό του Aso παίρνεις λεωφορείο που σε μισή ώρα σε πάει στο Κέντρο Επισκεπτών. Χτισμένο σε ένα πανέμορφο ορεινό λιβάδι έχει τα πάντα. Μουσείο,εστιατόρια , καφέ, σουβενιράδικα και μπορείς να νοικιάσεις αλογάκι αν θες να καλπάσεις με ξέπλεκα μαλλιά στο οροπέδιο.

Δεν έκανε κρύο, δεν είναι πολύ ψηλά , γύρω στα 1200 υψόμετρο . Εγώ συνέχισα για έναν ακόμα σταθμό στην βάση του κρατήρα . Από κει, είναι 20 λεπτά με τα πόδια ανηφόρα η λεωφορειάκι.

Ανέβηκα μ’αυτό και κατέβηκα με τα πόδια.

Η οργάνωση του αξιοθέατου είναι απίστευτη. Σε ούτε 100 μέτρα από το χείλος του κρατήρα , υπάρχει πάρκινγκ , τουαλέτες, σνακ μπαρ,αυτόματοι πωλητές.

Πλησιάζοντας τον φράχτη ένιωσα ένα δέος. Προφανώς το ηφαίστειο δεν ήταν σε έξαρση, αλλιώς δεν θα άφηναν μικρά παιδιά να τρεχολογάνε εδώ πάνω.

Πάντως πήγαινε τούφα το ντουμάνι.

Σαν να τραβούσε τζούρες και να ξεφυσούσε.

Αντίσταχτοκαπνικά bunkers για την κακιά την ώρα.

Τα καζάνια της κόλασης

Μου ήρθε στο μυαλό ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι, το I feel the earth move της Carol King.

Η γη δεν κουνιόταν βέβατην ώρα που ήμουν εκεί αλλά την επόμενη μέρα κάτι πήρε το αυτί μου.

Οι δονήσεις ερχόταν από τα τουριστικά ελικόπτερα που πετάνε γύρω από τον κρατήρα, για όσους θέλουν να δουν τον κρατήρα από ψηλά.
Γκούγκλαρα λιγο και όταν είδα ότι κόστιζε μόνο 91 ευρώ μια δωδεκαλεπτη πτήση από το τοπικό ελικοδρόμιο βόγκηξα. Θα τα έδινα μόνο και μόνο για την εμπειρία της πτήσης και χωρίς την θέαση του κρατήρα.
Φυσικά ήταν κλεισμένες για εκείνη την μέρα κι έμεινα με την χαρά. Πάντως αν είσαι άπλας και δεν θες να ανακατευτείς με την πλέμπα , υπάρχουν πτήσεις και από Kumamoto και από Fukuoka όπου απλώς κάνεις την περατζάδα και επιστρέφεις .
Με το ανάλογο τίμημα βέβαια . Πέραν του ενεργού κρατήρα υπάρχουν και άλλοι έξη σβηστοί, με εύκολη πρόσβαση από ξύλινα ασφαλή μονοπάτια.

Αν είσαι του σπορ και της ορεινής πεζοπορίας, σίγουρα αξίζουν μια δυο διανυκτερεύσεις στην περιοχή, που είναι όμορφη και κάτω από το ηφαίστειο . Επιλογές διαμονής από Marriot μέχρι κάμπινγκ.

Έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις από την περιοχή του Άσο αφού έπαθα και την πλάκα μου από ένα μαγαζί που πουλούσε τοπικά τρόφιμα και φαγητά δίπλα στο σταθμό.

Επιστροφή με το Aso Boy στο Kumamoto αλλαγή σε Shinkansen και άφιξη αργά στη μεγαλούπολη του νησιού την Fukuoka. Ωραία ημέρα.

Μα DUCATI στην Ιαπωνία ο εθνοπροδότης;

 

[evaT]

Ωραίο το ηφαίστειο! και το βαγόνι επίσης. Από μένα είναι ναι αλλά είναι λίγο αργά.

 

[mapouna protopao]

26-27/11/2025

Ημέρες ταξιδιού 27καο 28.

Μετά από οκτώ νύχτες που κοιμήθηκα σε φρέσκα σεντόνια και διαφορετικά στρώματα-μπερμπάντεψα αρκετά ομολογουμένως- σε Hiroshima, Takamatsu, Tokushima, Miyoshi, Matsuyama , Kagoshima, Sakurajima και Kumamoto, ήρθε η ώρα να νοικοκυρευτώ και να αράξω τρεις μέρες στην μεγαλούπολη του νησιού, την Fukuoka.

Ακούγεται κουραστικό, αλλά δεν είναι καθόλου. Λίγη οργάνωση στο σακίδιο θέλει.

Κατά τα άλλα κοιμάμαι περισσότερο και καλύτερα από ότι στο σπίτι μου και ξεκινάω με κέφι, σαν να πηγαίνω σε μια δουλειά που μου αρέσει πολύ.

Ξαναβρέθηκα σε χαοτικό σιδηροδρομικό σταθμό και πολυκοσμία, ξαναέβαλα μπροστά την πανέξυπνη και παμφάγο κάρτα-πάκμαν Suica , που μας είχε ξαφρίσει το πορτοφόλι στις μεγαλουπόλεις του Honshu και είχα ξεχάσει μια εβδομάδα τώρα.

Συνάντησα πάλι σε κάθε γωνιά τα μαγαζάκια του τρόμου , 7-11,
son και Family Mart στα οποία κατά την διάρκεια του ομαδικού ταξιδιού , λέγαμε καθημερινά καλημέρα , καλησπέρα , καληνύχτα συν κάποιες χαιρετούρες ενδιάμεσα.

Αν και τακτοποιήθηκα στο Guesthouse κατά τις εννιά το βράδυ, η αίσθηση μου ήταν ότι η μεγαλούπολη δεν κοιμάται νωρίς.

Πράγματι περπάτησα στην κοντινή περιοχή Nakasu , παράλληλα με το ένα από τα δύο ποτάμια που διασχίζουν την πόλη , συν κάποια κανάλια δεξιά αριστερά, και είδα ωραία πραγματάκια.

Κι εδώ χριστουγεννιάτικα και Αη Βασιληδες βεβαίως.

Από κει και πέρα η πόλη αποπνέει μια πιο αλήτικη, πιο χύμα, πιο «βρώμικη» ατμόσφαιρα.

Και λέω «βρώμικη» γιατί στην Φουκουόκα μπορείς να φας «βρώμικο»

Υπαίθρια μαγειρεία -περίπτερα , στο πεζοδρόμιο δίπλα στο ποτάμι, με καζάνια και ψησταριές.

15 σκαμπό μάξιμουμ γύρω από ένα πάγκο σε σχήμα Π και στην μέση ο σερβιτόρος- DJ.

Από yakitori -σουβλάκια μέχρι Ramen.

Περιμένει ουρές ο κόσμος. Περνάει ο μαιτρ από την ουρά και αφήνει καταλόγους με το μενού.

Ή παραγγελία δίνεται ενώ είσαι στην ουρά με την υπόσχεση ότι σε 10 -15 λεπτά θα καθίσεις στο σκαμπό.

Εδώ δεν επιτρέπεται να μπαστακώνεσαι, να πίνεις μπίρες και να χαζολογάς, όταν έχει ουρές.

Έφαγες; Έφυγες. Είκοσι λεπτά το πολύ.

Ήταν ώρα αιχμής και είχε μεγάλες ουρές οπότε το άφησα για άλλη μέρα.

Είδα και πλωτά εστιατόρια στο ποτάμι, είδα στριπτιζάδικα ή κάτι παρόμοιο, μασατζιδικα με κοπέλες από έξω με το τιμολόγιο, νυχτερινά κέντρα με πορτιέρηδες πρώην μέλη της γιακούζα με χαρακωμένες μούρες, και δεκάδες μπαρ , είτε απλώς ποτάδικα η καραόκε.

From dusk till dawn.

Είχα και ένα σιδηροδρομικό πάσο όμως και έτσι το επόμενο πρωί ήμουν απίκο στον Hakata station.

Σημερινός προορισμός το Yufuin.

Μια δημοφιλής λουτρόπολη στην μέση του νησιού. Ισχυρό κίνητρο η θρυλούμενη γραφική διαδρομή με το ινσταγκραμικο τρένο Yufuin no morí για το οποίο είχα κλείσει θέσεις αλέ ρετούρ από προχτές .

Η διαδρομή δεν με ενθουσίασε, είχα κάνει καλύτερη στο Shikoku.

Ωραίο το Yufuin πάντως, με μια βουνάρα από πάνω και μια όμορφη λιμνούλα .( Μεγάλη γούρνα.)

Πολύς κόσμος εδώ , πατείς με , πατώ σε . Μόνο καμιά εικοσαριά πούλμαν με ΚΑΠΗ μέτρησα στο πάρκινγκ χώρια τα ΙΧ.

Ένας δρόμος είναι ουσιαστικά. Αλλά τι δρόμος.

« Το πράσινο μίλι”

Ο δρόμος για την ηλεκτρική καρέκλα για το πορτοφόλι σου. Μαγαζιά με απίστευτα κομψά σουβενίρ, από παπούτσια που τα ζωγραφίζεις ή κάνεις σχέδια μόνος σου και στα κεντάνε επί τόπου ,μέχρι και τούρκικο. Μπήκα στο μαγαζί να χαιρετήσω τον γείτονα και να τον ρωτήσω , πως στα κομμάτια του ήρθε να ανοίξει επιχείρηση σε ένα χωριό της Ιαπωνίας. Απλώς έβαλε το δάχτυλο στο χάρτη μου είπε.

Δώσε και του παιδιού ρε μάνααααα.

Οκ δεν έχω χώρο για σουβενίρ αλλά στο street food οι αντοχές μου κατέρρευσαν . Μέσα σε τρεις ώρες έφαγα 7-8 διαφορετικά μεζεκλίκια .

Από γάμπα γιγαντιαίου κάβουρα μέχρι ψητό μανιτάρι siitake σουβλάκιμε λιωμένο τυρί.

Νικητής,το ίδιο μανιτάρι, πανέ σε καυτό λάδι με spicy dip. Κόλαση.

Επιστρέφοντας στο σταθμό είδα μια ταμπέλα στο γκισέ εισιτηρίων. Ποδόλουτρο 2 ευρώ περίπου. Ρώτησα τι είναι αυτό. Ε λοιπόν εκεί που περιμένεις το τρένο , δίπλα στις ράγες , έχει μια γούρνα με ζεστό ιαματικό νεράκι για να χαλαρώσεις τα πονεμένα ποδαράκια σου. Απόλαυση. Διατίθεται και πετσετούλα με το εισιτήριο.

Στα μισά της επιστροφής και ενώ είχα πιάσει κουβεντούλα με έναν νεαρό Ταϊλανδό τουρίστα χτύπησε το 112 με το παρακάτω μήνυμα

Έτυχε και το τρένο να σταματήσει εκείνη την ώρα

Δεν είδα κανέναν πανικόβλητο, οπότε φαντάστηκα πως θα ήταν κάτι συνηθισμένο .

Και πράγματι, όταν έφτασα στη Fukuoka δεν έτρεχε τίποτα.

Τιγκα τα εμπορικά κέντρα και τα εστιατόρια και πολυκοσμία στις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις. Μέχρι και σοπράνο άκουσα.

Τελικά ήταν ένα ψιλό 5.8 ρίχτερ με επίκεντρο την περιοχή του ηφαιστείου που ήμουν προχτές. Πάντως δεν ήταν ηφαιστειακής προέλευσης ο σεισμός. Μην με πούνε και κατσικοπόδαρο.

Έβγαλε ψύχρα και πήγα γραμμή δύο παράγκες και τέλος για σήμερα.