Γαλλία Γερμανία Ελβετία Λουξεμβούργο Gluhwein στις Χριστουγεννιάτικες Αγορές της Ευρώπης (Χαϊδελβέργη-Μέλας Δρυμός-Βέρνη-Αλσατία-Λουξεμβούργο-Freiburg-Europa Park)

[Xrhraki]

ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Φτάνουμε στην πέμπτη ημέρα του ταξιδιού μας και ανυπομονούσα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Πέρσι επισκεφθήκαμε το Βέλγιο και πάθαμε ακαριαίο έρωτα, βλέποντας και τις άλλες δύο κυρίες των ''κάτω χωρών΄' καταλήξαμε στο οτι μάλλον μας ταιριάζει το ύφος τους, οπότε δε μπορούσε να λείπει από το τουρ μας το Λουξεμβούργο. Τόσο το Λουξεμβούργο, όσο και το Βέλγιο είναι αδικημένοι προορισμοί. Στο forum ειδικά για το Λουξεμβούργο βρήκα ελάχιστες ιστορίες, οι οποίες ωστόσο ήταν λεπτομερείς.
Επειδή η απόσταση που θα διανύαμε ήταν κοντά στις 3,5 ώρες, κλείσαμε μία διανυκτέρευση. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ήταν το Parc Hotel Alvisse, το οποίο είχε πολύ καλές κριτικές, δωρεάν parking, εγκαταστάσεις σπα και ήταν πολύ κεντρικά. ΜΗ ΠΑΤΕ ΠΟΤΕ! Από που να αρχίσω; Το τηλέφωνο του ντουζ ήταν βιδωμένο στο τοίχο, οπότε αναγκαστικά κάθε φορά που ήθελες να πλυθείς έπρεπε να πλύνεις και τα μαλλιά σου ή να κάνεις τη κομανέτσι για να μη βραχούν. Το κρεβάτι ήταν μεγάλο, αλλά έπρεπε να κοιμάσαι στο κέντρο, γιατί στις άκρες το στρώμα ήταν περίεργο και κατέληγες να βρίσκεσαι στο πάτωμα, μαξιλάρια δε ξέρω καν γιατί τα έβαλαν, καλύτερα να κοιμόμασταν στις πετσέτες, το δωμάτιο δε φαινόταν και πολύ καθαρό, αλλά το χειρότερο ήταν το σύστημα θέρμανσης. Δεν είχαμε κανέναν έλεγχο από κάποιον θερμοστάτη, ήταν κάποιου τύπου ερκο ή αντλία θέρμανσης; Έβγαζε στην ίδια ένταση στη θερμότητα και ήταν τόσο ζεστή η ατμόσφαιρα που πραγματικά φλέρταρες με την ιδέα να κοιμηθείς γυμνός, όμως αυτό που έκανε τη κατάσταση τραγική ήταν η ποιότητα του αέρα, ειλικρινά πρέπει να είχαν να καθαρίσουν τα φίλτρα από τα 90s. Κι όλα αυτά στη προνομιακή τιμή των 150 ευρώ με δωρεάν ακύρωση. Αν ήθελες πρωινό ήταν στα 20 ευρώ το άτομο. Το πρωινό btw τα άξιζε τα 20 ευρώ του, ατελείωτος μπουφές, ποιοτικά πράγματα, όλοι στην αίθουσα βέβαια βήχαμε σαν τα γαϊδούρια, τυχαίο;
Αν εξαιρέσεις τη διαμονή, το Λουξεμβούργο μας γοήτευσε και από όσα είδαμε στη φετινή μας περιπέτεια, ήταν κι αυτό που μας άρεσε περισσότερο.
Για να πας στο Λουξεμβούργο περνάς από διόδια, ωστόσο μπορείς να διαλέξεις διαδρομή που περνάς έξω από τη Nancy και δε πληρώνεις τίποτα. Αυτό κάναμε κι εμείς. Σε κάποια φάση περάσαμε από ένα ορεινό γαλλικό χωριό και πάθαμε τη πλάκα μας. Κατά τ'άλλα μάλλον επειδή περνούσαμε από κατοικημένες περιοχές τα όρια ήταν λιγάκι αλλοπρόσαλλα, στην εθνική τους επίσης διαφοροποιούνται ανάλογα τις καιρικές συνθήκες. Η οδήγηση στη πόλη δεν είναι καθόλου δύσκολη, υπάρχουν αρκετά parking, τα οποία είναι φθηνά αν αναλογιστείς πως βρίσκεσαι σε μία από τις πλουσιότερες χώρες στο κόσμο, τόσο πλούσια που όλα τα ΜΜΜ είναι δωρεάν. Το parking μας βγήκε γύρω στα 7 ευρώ για 6 ώρες.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, πήγαμε κατευθείαν για φαγητό, φοβούμενοι τον γενικό ευρωπαϊκό κανόνα, όλα κλειστά την ημέρα των χριστουγέννων. Προς έκπληξη μας, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Βρήκαμε ένα μικρό bistrot, το: Bistrot Presse (Bistrot de la Presse), σε πολύ κεντρικό σημείο. Κούτσικο μαγαζί, με πολύ ωραία διακόσμηση, πολύ ωραίο φαγητό, μεγάλος κατάλογος και πραγματικά γενναίες μερίδες. Εμείς πήραμε ένα σνίτσελ και ένα γκόρντον μπλου, πολύ ωραίες γεύσεις, ακόμη και τα βραστά λαχανικά ήταν υπέροχα. Οι μερίδες έρχονταν με σαλάτα, σάλτσες και συνοδευτικό, όπως στην Ελλάδα, κάτι που δε συμβαίνει εύκολα σε μη μεσογειακές χώρες, στα 28 ευρώ, που για Λουξεμβούργο καλά το λες. Επίσης πήραμε από 4 μπύρες και ένα carrtot cake (έπος) και ένα cheesecake φυστίκι. Η εξυπηρέτηση άψογη! Αργότερα, πιάνοντας κουβέντα με τα παιδιά που δούλευαν εκεί, μάθαμε πως είναι Ιταλοί, μας είπαν μάλιστα πως η ζωή είναι πολύ καλή στο Λουξεμβούργο και δε θα επέστρεφαν Ιταλία. Αν ξέραμε εξαρχής για τις ιταλικές ρίζες, φυσικά και θα παίρναμε πίτσα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα κι αν πάω ξανά Λουξεμβούργο θα τους προτιμήσω.
Αφού γεμίσαμε τις λαίμαργες κοιλίτσες μας είχε έρθει η ώρα.. Το πιο όμορφο μπαλκόνι της Ευρώπης μας περίμενε. Wenzel walk δεν έπαιζε βραδιάτικα, τον αφήσαμε για το πρωί. Η πόλη του Λουξεμβούργου χωρίζεται σε δυο μέρη, τη πάνω πόλη και τη κάτω πόλη. Ο καλύτερος τρόπος για να τη γυρίσετε είναι το φημισμένο Wenzel walk. Ωστόσο αν δεν σας ψήνει να περπατήσετε 1,5 ώρα, υπάρχει ασανσέρ που σε πάει από πάνω, κάτω και το αντίστροφο.
Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας από τη πάνω πλευρά. Όπου και να στεκόσουν η θέα ήταν απίστευτη. Φυσικά τις εντυπώσεις κλέβει το chemin de la corniche. Πρέπει να ρεμβάζαμε για 40 κάτι λεπτά. Το ψιλόβροχο που έριχνε δε μας ενοχλούσε. Κάποια στιγμή με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να περάσουμε στη κάτω πόλη. Στη διαδρομή χαζεύαμε τα σπίτια. Ειδικά αυτά που ήταν χτισμένα στον βράχο.. Πολλοί μάλιστα, είχαν κομμάτια του βράχου στον εσωτερικό τοίχο του σπιτιού τους. Ήταν τόσο θεαματικό. Γενικά τα σπίτια ήταν πολύ όμορφα. Η κάτω πλευρά της πόλης ήταν εξίσου ωραία. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να πάμε σε μία pub, την Oscar's bar, η οποία είναι πολύ δημοφιλής. Γενικά ο κόσμος σύχναζε στη κάτω πλευρά, αφού εκεί ήταν τα περισσότερα καταστήματα.
Παρόλο που έχω διαβάσει πως στο Λουξεμβούργο επικρατεί μια νέκρα, οι δρόμοι και τα μαγαζιά ήταν γεμάτα κόσμο και μου έκανε εντύπωση ειδικά λόγω της ημέρας. Σε άλλες χώρες-πόλεις που έχω επισκεφθεί στο παρελθόν δε κυκλοφορεί πολύς κόσμος αυτές τις μέρες. Οπότε εμείς πήραμε μια αίσθηση ζωντάνιας από τη πόλη, μάλιστα μαζευτήκαμε στο δωμάτιο μετά τις δώδεκα και πάλι οι δρόμοι είχαν έντονη κίνηση.
Καθίσαμε και στο bar του ξενοδοχείου για ένα κοκτέιλ. Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε νωρίς, το check-out ήταν στις δώδεκα. Φάγαμε εξαιρετικό πρωινό, φορτώσαμε το αμάξι και ακολουθήσαμε τα βήματα του Wenzel walk. Δεν ήταν κουραστική η διαδρομή. Η θέα και τα τοπία ήταν πολύ όμορφα και υπό το φως της ημέρας. Το πρωί δεν είδαμε πολύ κόσμο. Το μόνο ντεφό της διαδρομής αυτής ήταν πως οι περιγραφές και οι ιστορικές αναδρομές που υπήρχαν σε κάθε στάση ήταν στα γαλλικά.. Νομίζω θα έπρεπε να υπάρχουν και στα αγγλικά. Αργότερα περάσαμε από τη χριστουγεννιάτικη αγορά στην place de la constitution. Πολύ όμορφη χριστουγεννιάτικη αγορά, με ωραίες μυρωδιές, εκπληκτικά στολίδια για να αγοράσεις, αλλά πανάκριβα, ωραίος στολισμός, μουσική, φαγητό (είχε και βάφλες Λιέγης..) και παιχνίδια για μικρούς. Είδαμε και το χρυσό άγαλμα, Gelle Fra. Πρόκειται για ένα μνημείο, αφιερωμένο στη μνήμη των στρατιωτών που πολέμησαν στους παγκοσμίους πολέμους και στο πόλεμο της Κορέας. Εντάξει, δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο ως θέαμα, αλλά αφού ήμασταν εκεί το είδαμε. Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα πολυδιαφημισμένο cafe, το chocolate house nathalie bonn, η απόλυτη τουριστοπαγίδα, τουλάχιστον στα γλυκά και στα ροφήματα, γιατί είχε και πρωινό και γεύμα. Αλλά θεωρητικά το main θέμα του μαγαζιού ήταν τα γλυκά. Ενώ οπτικά φαίνονται σούπερ, ήταν τουλάχιστον 5 ημερών, βρήκαμε και τρίχα και στα 2 κεικ που πήραμε. Ο καφές άθλιος, καθώς και η ζεστή σοκολάτα. Επίσης αργότερα είχαμε μια τάση προς εμετό.. Μας πήγε γύρω στα 26 ευρώ. Η εξυπηρέτηση ήταν κακή, αλλά οκ είχε αρκετό κόσμο, οπότε τους καταλαβαίνω. Ειλικρινά μη πάτε, θα πετάξετε τα λεφτά σας. Στη συνέχεια κάναμε βόλτα στα μαγαζιά με τους μεγάλους οίκους, κοντά στη πλατεία συντάγματος. Εκεί υπήρχε πολύς κόσμος και τα περισσότερα εστιατόρια ήταν ανοιχτά. Μπήκαμε και σε διάφορους ναούς, μπορείτε να τους σκιππάρετε, δεν είναι και τόσο αξιοσημείωτοι. Κατά το μεσημεράκι άρχισε ο δρόμος της επιστροφής.
Όπως είπα και στην αρχή το Λουξεμβούργο είναι ένας αδικημένος προορισμός. Δεν έχει μεγάλη έκταση ωστόσο, οπότε καλό θα ήταν να συνδυάσετε την επίσκεψη σας με κάποιον άλλο προορισμό. Εγώ θέλω να ξαναπάω. Οι άνθρωποι στη πλειονότητα τους είναι ευγενικοί, έχει ωραίο φαγητό και η θέα απ'όπου κι αν κοιτάξεις είναι μαγευτική. Βρέχει συχνά, αλλά η βροχή δεν είναι εκνευριστική όπως αυτή της Βιέννης. Η αρχιτεκτονική είναι εντυπωσιακή, γενικά ως χώρα έχει πολύ ωραίο combo. Όπως θα δείτε και σε άλλες ιστορίες εδώ, μπορείς να πας και σε άλλα χωριουδάκια του Λουξεμβούργου, σε κάστρα κλπ, αλλά εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι από τις υπόλοιπες ημέρες και το αφήσαμε για κάποιο επόμενο ταξίδι μας προς τα εκεί.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.
Φαγητοποτόκαταστάσεις:

Le Chemin de la Corniche/Άνω πόλη:

Κάτω πόλη:

Πλατεία Συντάγματος, Στολισμοί & Ναοί:

Προπέρσινο γλυκό:

Το ίδιο βράδυ σταματήσαμε στο Freiburg, αφού απείχε μία ώρα από το δωμάτιο μας στη Γερμανία.
Το Freiburg είναι κυρίως μια πανεπιστημιούπολη και συνδυάζει το παραδοσιακό με το σύγχρονο. Υπέροχα κτίρια, αφού τα μακ φανταστείτε, ήταν σε ένα παραδοσιακό καστράκι. Τέλειοι στολισμοί, μεγάλος πεζόδρομος με ένα σωρό μαγαζιά, μπυραρίες, εστιατόρια. Βέβαια 26/12 τα περισσότερα από αυτά ήταν κλειστά. Αφού φάγαμε σε μία παμπ, περάσαμε κι από five guys που ήθελε να δοκιμάσει το αγόρι μου. ΤΙ ΒΡΩΜΑ μέσα στο μαγαζί. Δεν άντεχα τη μυρωδιά. Ακριβό για το είδος του και κακοφτιαγμένο, ωστόσο παίζει ρόλο λένε που θα φας, γιατί του Λονδίνου φημολογείται πως είναι τοπ. Εγώ ένιωθα τρομερή κούραση και κρύο. Καταλάβαινα πως κάτι δε πάει καλά. Την επόμενη είχαμε κλείσει να πάμε στις νεροτσουλήθρες στη Rulantica και τη προτελευταία στο Europapark.. Κάπου στις 3 το βράδυ άρχισα να τρέμω.. 38,5 πυρετός.. Η κατάσταση συνεχίστηκε έτσι όλες τις ημέρες, με πυρετούς, εμετούς, πονοκεφάλους.. Να κάνω rapid test αρνητική.. Παρακάλεσα το αγόρι μου να πάει μόνο του στις νεροτσουλήθρες ανένδοτος. Το ίδιο και για το europapark, ωστόσο είχαμε δώσει πολλά λεφτά και τουλάχιστον τον έψησα για το europapark, που όπως πήγε ήρθε πίσω στο μισάωρο. Θεωρητικά δεν ενθουσιάστηκε, εγώ πιστεύω έπαιξε ρόλο που δε πήγαμε παρέα και ήμουν άρρωστη..
Είχαμε πει πως στην επιστροφή θα βλέπαμε και τη Φρανκφούρτη, πάει κι αυτό το όνειρο. Έκανα ένα τεστ ακόμη πριν τη πτήση, ανένδοτο. Φόρεσα τετραπλή μάσκα καθόλη τη διάρκεια της πτήσης, καθώς και στο αεροδρόμιο. Κόλαση η πτήση της επιστροφής, έβγαινε δύσκολη η αναπνοή με τόσες μάσκες, ενώ στη προσγείωση με πέθαναν τα αυτιά μου, μάλιστα βούλωσαν τόσο πολύ που για 2 ημέρες δεν άκουγα καλά. Φτάνουμε Αθήνα, σταματάμε σε ένα φαρμακείο, θετική. Περίμενε να εκδηλωθεί ο ιός στα πάτρια εδάφη και μου κράτησε συντροφιά για μερικές ημέρες, ασυμπτωματική πλέον. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί αφενός δεν ήθελα να κολλήσω κάποιον, αφετέρου έχασα τα θεματικά πάρκα. Δώσαμε μια ακόμη υπόσχεση να επιστρέψουμε στο μέλλον.
Φωτογραφίες από Freiburg:

Αμυδρό Europa park:

Επίλογος:
Ήταν ένα πολύ ωραίο τουρ, ιδανικό για τη περίοδο των Χριστουγέννων, είδαμε αρκετές χώρες σε μερικές ημέρες, φάγαμε καλά, αρρωστήσαμε, πήραμε μια γερή χριστουγεννιάτικη δόση, κουραστήκαμε αρκετά και σχεδιάσαμε μελλοντικά ταξίδια. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι επιχειρούν αυτή τη διαδρομή, είτε ίδια, είτε με παραλλαγές θα είναι ένα από τα καλύτερα σας ταξίδια.
Aufiderzen..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3

First Προηγούμενη 3 of 3

Go to chapter

Go

[Xrhraki]

ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Παραμονή Χριστουγέννων και Αλσατικά χωριά. Υπήρχαν ανάμεικτα συναισθήματα για το προορισμό μας, μιας που στο παρελθόν είχαμε επισκεφθεί το Στρασβούργο και δεν ξετρελαθήκαμε. Η απόσταση από το Weisweil μέχρι και τα 3 αλσατικά χωριά που επισκεφθήκαμε ήταν max 50 λεπτά. Τα πιο καταθλιπτικά σύνορα χώρας που έχω περάσει μέχρι στιγμής, η εικόνα θύμιζε πολύ πτώση του τείχους του Βερολίνου. Δεν υπήρξε ο παραμικρός έλεγχος, απλώς περάσαμε. Ο δρόμος ήταν σχετικά στενός, ενίοτε με αυλάκια στο πλάι. Το τοπίο δεν ήταν και κάτι εκστατικό, ωστόσο κάθε φορά που περνούσαμε μέσα από κάποιο Αλσατικό χωριό πετούσε η καρδιά μας.
Πρώτη στάση: RIQUEWIHR. Το parking, υπήρξε μπελάς, ωστόσο κάποια στιγμή βρήκαμε να παρκάρουμε. Αν δε κάνω λάθος πρέπει να δώσαμε 3 ευρώ ή 4 για 2,5 ώρες. Το χωριό μπορούσες να το δεις πεζός σε 1 με 1,5 ώρα. Υπήρχαν χριστουγεννιάτικες αγορές, όχι με την κλασσική εικόνα. Βρίσκονταν κυρίως σε στοές. Οι τιμές φαρμάκι, ακόμη και στα μαγνητάκια. (Μια παρένθεση, εμένα με πιάνει μια κάψα να παίρνω ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι από κάθε πόλη/χώρα του εξωτερικού που επισκέπτομαι, πήρα λοιπόν αρκετά πραγματάκια από αυτά τα μαγικά χωριουδάκια, τα οποία ήταν πανάκριβα. Σε μία τυχαία επίσκεψη μου στα jumbo πρόσφατα είδα οτιδήποτε αγόρασα με 50 ευρώ διαφορά, οπότε μη τη πατήσετε, εκτός κι αν θέλετε κάτι απεγνωσμένα πολύ.) Όταν περνούσες από τις στοές, κυριαρχούσε μια συγκεκριμένη μυρωδιά, πολύ έντονη και για εμένα αποπνικτική, δε θέλω να ξέρω τι συμβαίνει το καλοκαίρι. Αυτή η μυρωδιά φυσικά και προερχόταν από τυρί. Το όνομα αυτού munster. Το αγόρι μου μάλιστα πήρε μακαρόνια τύπου mac & cheese, που εμένα μου φάνηκαν άθλια, αλλά υποθέτω αν σε κάποιον αρέσουν τα περίεργα τυριά θα ξετρελαθεί.
Το χωριό ήταν κουκλίστικο αν και από τα τρία που είδαμε μου έκανε λιγότερο εντύπωση. Σταματήσαμε σε μια υπόγεια στοά, στην οποία βρισκόταν ένα wine bar, δοκιμάσαμε διάφορα κρασιά και πήραμε από δύο μπουκάλια στα 11 ευρώ έκαστο. Αν έχετε τη δυνατότητα να πάρετε ένα κρασάκι από την Αλσατία, λευκό κυρίως. Εμένα δε μου αρέσουν τα γαλλικά κρασιά, γενικά θεωρώ πως τους Ιταλούς δε μπορεί να τους ξεπεράσει κανείς, αλλά αυτό που πήραμε ήταν εξαιρετικό. Ένα μικρό tip για αυτά τα χωριά: Τα μαγαζιά κυρίως τα εστιατόρια, έχουν ωράρια που δεν έχουμε συνηθίσει ως Έλληνες, δηλαδή γύρω στις 14:00 έχουν κλείσει όλα και ανοίγουν ξανά στις 18:00. Δεν έτυχε λόγω ημερών, Στρασβούργο είχαμε πάει Γενάρη και τα εστιατόρια είχαν το ίδιο ωράριο, οπότε αν θέλετε να φάτε, είτε επιχειρήστε το νωρίτερα, είτε τσιμπήστε κάτι από τις αγορές και περιμένετε το απόγευμα. Αν πάτε όμως ημέρες Χριστουγέννων ή γενικά αργία, μη περιμένετε να ανοίξουν και πολλά μαγαζιά. Πήγαμε στο αμάξι και συνεχίσαμε για Eguisheim, το χωριό της Belle..
Φωτογραφικό υλικό από το Riquewhir:
(αυτό το μπλε σπιτάκι το ερωτεύτηκα..)

Δεύτερη στάση: Eguisheim
Το παρκάρισμα ήταν πιο εύκολο, βρήκαμε σχεδόν αμέσως. Το χωριό αυτό είναι κουκλίστικο και οι στολισμοί ήταν εντυπωσιακοί και πολύ προσεγμένοι μέχρι τη τελευταία λεπτομέρεια. Στις εισόδους των περισσότερων σπιτιών υπήρχαν επιγραφές με περίεργα γράμματα, σχεδόν σαν σύμβολα, αν γνωρίζει κάποιος ας μας διαφωτίσει. Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει το Eguisheim είναι η κυκλική ρυμοτομία του,
Ξεκινήσαμε λοιπόν τη περιήγηση, η οποία αποδείχθηκε χρονοβόρα, όχι λόγω της έκτασης του χωριού, αλλά γιατί πολύ απλά κάθε πέντε μέτρα σταματούσες για φωτογραφίες. Δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις, κάθε κτίριο, κάθε σοκάκι, είχαμε εκστασιαστεί. Κάποτε φτάσαμε στη κεντρική πλατεία με το συντριβάνι, εκεί έπαιζαν 3 παιδιά πνευστά, χριστουγεννιάτικα τραγούδια, έτσι για τη πλάκα τους. Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί γύρω από τη πλατεία και πολλοί χορέψαμε και τραγουδήσαμε στον αντίστοιχο σκοπό. Βρήκαμε ένα μικρό christmas market, το οποίο στην είσοδο του είχε φτιάξει ένα advent calendar με δράσεις του χωριού για κάθε μέρα του Δεκεμβρίου. Αφού είδαμε κάθε γωνιά του χωριού και πήραμε και τα αντίστοιχα αναμνηστικά/γλυκά, μπήκαμε στο αμάξι για Κόλμαρ. Θέλαμε να τη δούμε και μέρα, αλλά κυρίως νύχτα. γι'αυτό και οργανώσαμε έτσι το πρόγραμμά μας.
Φωτογραφικό υλικό από Eguisheim:

Τρίτη στάση: Colmar
Το parking εξίσου εύκολο, αν και ήταν σχεδόν όλα γεμάτα. Η colmar έξω από το κέντρο της σου δίνει μια περίεργη αίσθηση, δηλαδή δεν είναι μονάχα χωριό. Υπάρχουν σπίτια που παραπέμπουν στο Παρίσι, όμως όσο προχωράς στο κέντρο της όλα έχουν το κλασσικό Αλσατικό στυλ. Για τη Colmar είχα μεγάλες προσδοκίες. Ο στολισμός, αν και υπερβολικός για κάποιον που θέλει πιο λιτά πράγματα, ήταν ο καλύτερος που έχω δει. Είναι σαν να έφαγε κάποιος τα Χριστούγεννα και να τα ξέρασε σε κάθε γωνιά της Colmar. Μεγάλο ρόλο παίζουν και τα λαμπιόνια, τα οποία είχαν τοποθετηθεί με τέτοιο τρόπο, που μονάχα μαγεία ανάβλυζε σε κάθε σοκάκι. Μεγάλο ρόλο παίζουν και προτζέκτορες, οι οποίοι φωτίζουν τους τοίχους των σπιτιών και είτε τους αλλάζουν χρώματα, είτε δείχνουν χριστουγεννιάτικες σκηνές. Στην Αλσατία δεν αστειεύονται με τα ωράρια, γύρω στις 6 είχαν κλείσει όλα τα μαγαζιά εστίασης, ακόμη και στις Χριστουγεννιάτικες αγορές. Από τη μία εκνευρίζεσαι, από την άλλη μπράβο τους που σέβονται τον εργαζόμενο και τα δικαιώματά του. Είχαν πολύ καλή Χριστουγεννιάτικη αγορά και ως εικόνα, αλλά και τα εμπορεύματα τους, ειδικά τα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ένα μαγαζί που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένα winebar σε στυλ βαρελιού με υπέροχη είσοδο σαν στοά. Η Colmar εκτός από χωριό είναι και πόλη, που σημαίνει πως έχει πολλά μαγαζιά για αγορές, όχι μονάχα φούρνους, εστιατόρια και φαρμακεία. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα μέρος της Αλσατίας που πρέπει να πάει κάποιος οπωσδήποτε αυτό είναι η Colmar. Περάσαμε από όλα τα γνωστά σημεία, όπως το μπισκοτόσπιτο, τη γωνιά με τα φωτισμένα σπίτια και φυσικά τη μικρή Βενετία aka Little Venice. Δε περίμενα αυτό που θα δω όταν έφτασα στην Little Venice. Μπαίνει σίγουρα στο top 4 από τα αγαπημένα μου μέρη. Ειδικά το βράδυ, απλά καταλήγεις να κοιτάς αποχαυνωμένος. Τα φώτα, τα σπιτάκια, το υγρό στοιχείο. Είχα κοκαλώσει για 25 λεπτά, ειλικρινά αν δεν επέμβαινε το κρύο, νομίζω θα στεκόμουν εκεί μία ώρα να ρεμβάζω την ομορφιά. Η διαδρομή από τη little venice μέχρι τη ρόδα του λούναπαρκ είναι επίσης μαγική. Δεν σου πάει η καρδιά να φύγεις. Δώσαμε μία ακόμη υπόσχεση, να επανέλθουμε και να μείνουμε στο ξενοδοχείο πάνω στο κανάλι έστω για ένα βράδυ.. Το στομάχι είχε αρχίσει το τραγούδι, μιας που είχαμε να το γεμίσουμε ώρες. Μαγαζί ανοιχτό γιοκ, τόσο στη Γερμανία, όσο και στη Γαλλία, ακόμη και τα μακ. Με μια απελπισία πήγαμε στη χριστουγεννιάτικη αγορά του λούναπαρκ που είχε πάγκους με φαγητό. Αυτοί οι Γάλλοι δεν έχουν το θεό τους. Το έχω παράπονο να φάω καλά μια φορά κάτι αλμυρό. Σαλιγκάρια, αχνιστά μύδια, φουά γκρα, φασιανοί, βατραχοπόδαρα, ροκφόρ. Είναι που είναι αυτές οι γεύσεις αμφίβολες σε κάποιο καλό εστιατόριο, φανταστείτε σε χριστουγεννιάτικη αγορά. Επειδή δεν άντεχα πήρα μια vegeterian κρέπα, αφού οι κανοικές είχαν πάπια. Η κρέπα μου επιφύλασσε έκπληξη καθώς κρύωνε, αφού για τυρί είχαν ροκφόρ και Munster, τα οποία σιχαίνομαι και τα δύο. Ευτυχώς φτάσαμε στο δωμάτιο και φάγαμε σαν άνθρωποι.
Την επόμενη ημέρα είχαμε μεγάλο ταξίδι και έπρεπε να ξεκουραστούμε..
Φωτογραφικό υλικό από Colmar:
Μπισκοτόσπιτο

Little Venice:

Σοκάκια:

Winebar κελάρι:

Την επόμενη ημέρα τη περίμενα περισσότερο από όλες, αφού ΜΠΕΝΕΛΟΥΞ=ΕΡΩΤΑΣ για εμένα, τα υπόλοιπα στο επόμενο κεφάλαιο (to be continued..)

 

[Smaragda53]

ξέρασε

Η πιο παλαβη
περιγραφή Χριστουγέννων!!!!!

 

[ΣΟΦΙΑ]

Σκεφτόμαστε να πάμε οικογενειακώς τον Ιούνιο εκεί και περιμένω με ανυπομονησία την υπόλοιπη περιγραφή σου!!! Ήθελα να σε ρωτήσω από που πετάξατε? Αθήνα ή Θεσσαλονίκη και πόσο?

 

[Xrhraki]

ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Φτάνουμε στην πέμπτη ημέρα του ταξιδιού μας και ανυπομονούσα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Πέρσι επισκεφθήκαμε το Βέλγιο και πάθαμε ακαριαίο έρωτα, βλέποντας και τις άλλες δύο κυρίες των ''κάτω χωρών΄' καταλήξαμε στο οτι μάλλον μας ταιριάζει το ύφος τους, οπότε δε μπορούσε να λείπει από το τουρ μας το Λουξεμβούργο. Τόσο το Λουξεμβούργο, όσο και το Βέλγιο είναι αδικημένοι προορισμοί. Στο forum ειδικά για το Λουξεμβούργο βρήκα ελάχιστες ιστορίες, οι οποίες ωστόσο ήταν λεπτομερείς.
Επειδή η απόσταση που θα διανύαμε ήταν κοντά στις 3,5 ώρες, κλείσαμε μία διανυκτέρευση. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ήταν το Parc Hotel Alvisse, το οποίο είχε πολύ καλές κριτικές, δωρεάν parking, εγκαταστάσεις σπα και ήταν πολύ κεντρικά. ΜΗ ΠΑΤΕ ΠΟΤΕ! Από που να αρχίσω; Το τηλέφωνο του ντουζ ήταν βιδωμένο στο τοίχο, οπότε αναγκαστικά κάθε φορά που ήθελες να πλυθείς έπρεπε να πλύνεις και τα μαλλιά σου ή να κάνεις τη κομανέτσι για να μη βραχούν. Το κρεβάτι ήταν μεγάλο, αλλά έπρεπε να κοιμάσαι στο κέντρο, γιατί στις άκρες το στρώμα ήταν περίεργο και κατέληγες να βρίσκεσαι στο πάτωμα, μαξιλάρια δε ξέρω καν γιατί τα έβαλαν, καλύτερα να κοιμόμασταν στις πετσέτες, το δωμάτιο δε φαινόταν και πολύ καθαρό, αλλά το χειρότερο ήταν το σύστημα θέρμανσης. Δεν είχαμε κανέναν έλεγχο από κάποιον θερμοστάτη, ήταν κάποιου τύπου ερκο ή αντλία θέρμανσης; Έβγαζε στην ίδια ένταση στη θερμότητα και ήταν τόσο ζεστή η ατμόσφαιρα που πραγματικά φλέρταρες με την ιδέα να κοιμηθείς γυμνός, όμως αυτό που έκανε τη κατάσταση τραγική ήταν η ποιότητα του αέρα, ειλικρινά πρέπει να είχαν να καθαρίσουν τα φίλτρα από τα 90s. Κι όλα αυτά στη προνομιακή τιμή των 150 ευρώ με δωρεάν ακύρωση. Αν ήθελες πρωινό ήταν στα 20 ευρώ το άτομο. Το πρωινό btw τα άξιζε τα 20 ευρώ του, ατελείωτος μπουφές, ποιοτικά πράγματα, όλοι στην αίθουσα βέβαια βήχαμε σαν τα γαϊδούρια, τυχαίο;
Αν εξαιρέσεις τη διαμονή, το Λουξεμβούργο μας γοήτευσε και από όσα είδαμε στη φετινή μας περιπέτεια, ήταν κι αυτό που μας άρεσε περισσότερο.
Για να πας στο Λουξεμβούργο περνάς από διόδια, ωστόσο μπορείς να διαλέξεις διαδρομή που περνάς έξω από τη Nancy και δε πληρώνεις τίποτα. Αυτό κάναμε κι εμείς. Σε κάποια φάση περάσαμε από ένα ορεινό γαλλικό χωριό και πάθαμε τη πλάκα μας. Κατά τ'άλλα μάλλον επειδή περνούσαμε από κατοικημένες περιοχές τα όρια ήταν λιγάκι αλλοπρόσαλλα, στην εθνική τους επίσης διαφοροποιούνται ανάλογα τις καιρικές συνθήκες. Η οδήγηση στη πόλη δεν είναι καθόλου δύσκολη, υπάρχουν αρκετά parking, τα οποία είναι φθηνά αν αναλογιστείς πως βρίσκεσαι σε μία από τις πλουσιότερες χώρες στο κόσμο, τόσο πλούσια που όλα τα ΜΜΜ είναι δωρεάν. Το parking μας βγήκε γύρω στα 7 ευρώ για 6 ώρες.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, πήγαμε κατευθείαν για φαγητό, φοβούμενοι τον γενικό ευρωπαϊκό κανόνα, όλα κλειστά την ημέρα των χριστουγέννων. Προς έκπληξη μας, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν ανοιχτά. Βρήκαμε ένα μικρό bistrot, το: Bistrot Presse (Bistrot de la Presse), σε πολύ κεντρικό σημείο. Κούτσικο μαγαζί, με πολύ ωραία διακόσμηση, πολύ ωραίο φαγητό, μεγάλος κατάλογος και πραγματικά γενναίες μερίδες. Εμείς πήραμε ένα σνίτσελ και ένα γκόρντον μπλου, πολύ ωραίες γεύσεις, ακόμη και τα βραστά λαχανικά ήταν υπέροχα. Οι μερίδες έρχονταν με σαλάτα, σάλτσες και συνοδευτικό, όπως στην Ελλάδα, κάτι που δε συμβαίνει εύκολα σε μη μεσογειακές χώρες, στα 28 ευρώ, που για Λουξεμβούργο καλά το λες. Επίσης πήραμε από 4 μπύρες και ένα carrtot cake (έπος) και ένα cheesecake φυστίκι. Η εξυπηρέτηση άψογη! Αργότερα, πιάνοντας κουβέντα με τα παιδιά που δούλευαν εκεί, μάθαμε πως είναι Ιταλοί, μας είπαν μάλιστα πως η ζωή είναι πολύ καλή στο Λουξεμβούργο και δε θα επέστρεφαν Ιταλία. Αν ξέραμε εξαρχής για τις ιταλικές ρίζες, φυσικά και θα παίρναμε πίτσα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα κι αν πάω ξανά Λουξεμβούργο θα τους προτιμήσω.
Αφού γεμίσαμε τις λαίμαργες κοιλίτσες μας είχε έρθει η ώρα.. Το πιο όμορφο μπαλκόνι της Ευρώπης μας περίμενε. Wenzel walk δεν έπαιζε βραδιάτικα, τον αφήσαμε για το πρωί. Η πόλη του Λουξεμβούργου χωρίζεται σε δυο μέρη, τη πάνω πόλη και τη κάτω πόλη. Ο καλύτερος τρόπος για να τη γυρίσετε είναι το φημισμένο Wenzel walk. Ωστόσο αν δεν σας ψήνει να περπατήσετε 1,5 ώρα, υπάρχει ασανσέρ που σε πάει από πάνω, κάτω και το αντίστροφο.
Ξεκινήσαμε τη περιήγηση μας από τη πάνω πλευρά. Όπου και να στεκόσουν η θέα ήταν απίστευτη. Φυσικά τις εντυπώσεις κλέβει το chemin de la corniche. Πρέπει να ρεμβάζαμε για 40 κάτι λεπτά. Το ψιλόβροχο που έριχνε δε μας ενοχλούσε. Κάποια στιγμή με βαριά καρδιά αποφασίσαμε να περάσουμε στη κάτω πόλη. Στη διαδρομή χαζεύαμε τα σπίτια. Ειδικά αυτά που ήταν χτισμένα στον βράχο.. Πολλοί μάλιστα, είχαν κομμάτια του βράχου στον εσωτερικό τοίχο του σπιτιού τους. Ήταν τόσο θεαματικό. Γενικά τα σπίτια ήταν πολύ όμορφα. Η κάτω πλευρά της πόλης ήταν εξίσου ωραία. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να πάμε σε μία pub, την Oscar's bar, η οποία είναι πολύ δημοφιλής. Γενικά ο κόσμος σύχναζε στη κάτω πλευρά, αφού εκεί ήταν τα περισσότερα καταστήματα.
Παρόλο που έχω διαβάσει πως στο Λουξεμβούργο επικρατεί μια νέκρα, οι δρόμοι και τα μαγαζιά ήταν γεμάτα κόσμο και μου έκανε εντύπωση ειδικά λόγω της ημέρας. Σε άλλες χώρες-πόλεις που έχω επισκεφθεί στο παρελθόν δε κυκλοφορεί πολύς κόσμος αυτές τις μέρες. Οπότε εμείς πήραμε μια αίσθηση ζωντάνιας από τη πόλη, μάλιστα μαζευτήκαμε στο δωμάτιο μετά τις δώδεκα και πάλι οι δρόμοι είχαν έντονη κίνηση.
Καθίσαμε και στο bar του ξενοδοχείου για ένα κοκτέιλ. Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε νωρίς, το check-out ήταν στις δώδεκα. Φάγαμε εξαιρετικό πρωινό, φορτώσαμε το αμάξι και ακολουθήσαμε τα βήματα του Wenzel walk. Δεν ήταν κουραστική η διαδρομή. Η θέα και τα τοπία ήταν πολύ όμορφα και υπό το φως της ημέρας. Το πρωί δεν είδαμε πολύ κόσμο. Το μόνο ντεφό της διαδρομής αυτής ήταν πως οι περιγραφές και οι ιστορικές αναδρομές που υπήρχαν σε κάθε στάση ήταν στα γαλλικά.. Νομίζω θα έπρεπε να υπάρχουν και στα αγγλικά. Αργότερα περάσαμε από τη χριστουγεννιάτικη αγορά στην place de la constitution. Πολύ όμορφη χριστουγεννιάτικη αγορά, με ωραίες μυρωδιές, εκπληκτικά στολίδια για να αγοράσεις, αλλά πανάκριβα, ωραίος στολισμός, μουσική, φαγητό (είχε και βάφλες Λιέγης..) και παιχνίδια για μικρούς. Είδαμε και το χρυσό άγαλμα, Gelle Fra. Πρόκειται για ένα μνημείο, αφιερωμένο στη μνήμη των στρατιωτών που πολέμησαν στους παγκοσμίους πολέμους και στο πόλεμο της Κορέας. Εντάξει, δεν ήταν και κάτι ιδιαίτερο ως θέαμα, αλλά αφού ήμασταν εκεί το είδαμε. Στη συνέχεια πήγαμε σε ένα πολυδιαφημισμένο cafe, το chocolate house nathalie bonn, η απόλυτη τουριστοπαγίδα, τουλάχιστον στα γλυκά και στα ροφήματα, γιατί είχε και πρωινό και γεύμα. Αλλά θεωρητικά το main θέμα του μαγαζιού ήταν τα γλυκά. Ενώ οπτικά φαίνονται σούπερ, ήταν τουλάχιστον 5 ημερών, βρήκαμε και τρίχα και στα 2 κεικ που πήραμε. Ο καφές άθλιος, καθώς και η ζεστή σοκολάτα. Επίσης αργότερα είχαμε μια τάση προς εμετό.. Μας πήγε γύρω στα 26 ευρώ. Η εξυπηρέτηση ήταν κακή, αλλά οκ είχε αρκετό κόσμο, οπότε τους καταλαβαίνω. Ειλικρινά μη πάτε, θα πετάξετε τα λεφτά σας. Στη συνέχεια κάναμε βόλτα στα μαγαζιά με τους μεγάλους οίκους, κοντά στη πλατεία συντάγματος. Εκεί υπήρχε πολύς κόσμος και τα περισσότερα εστιατόρια ήταν ανοιχτά. Μπήκαμε και σε διάφορους ναούς, μπορείτε να τους σκιππάρετε, δεν είναι και τόσο αξιοσημείωτοι. Κατά το μεσημεράκι άρχισε ο δρόμος της επιστροφής.
Όπως είπα και στην αρχή το Λουξεμβούργο είναι ένας αδικημένος προορισμός. Δεν έχει μεγάλη έκταση ωστόσο, οπότε καλό θα ήταν να συνδυάσετε την επίσκεψη σας με κάποιον άλλο προορισμό. Εγώ θέλω να ξαναπάω. Οι άνθρωποι στη πλειονότητα τους είναι ευγενικοί, έχει ωραίο φαγητό και η θέα απ'όπου κι αν κοιτάξεις είναι μαγευτική. Βρέχει συχνά, αλλά η βροχή δεν είναι εκνευριστική όπως αυτή της Βιέννης. Η αρχιτεκτονική είναι εντυπωσιακή, γενικά ως χώρα έχει πολύ ωραίο combo. Όπως θα δείτε και σε άλλες ιστορίες εδώ, μπορείς να πας και σε άλλα χωριουδάκια του Λουξεμβούργου, σε κάστρα κλπ, αλλά εμείς ήμασταν πολύ κουρασμένοι από τις υπόλοιπες ημέρες και το αφήσαμε για κάποιο επόμενο ταξίδι μας προς τα εκεί.
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό.
Φαγητοποτόκαταστάσεις:

Le Chemin de la Corniche/Άνω πόλη:

Κάτω πόλη:

Πλατεία Συντάγματος, Στολισμοί & Ναοί:

Προπέρσινο γλυκό:

Το ίδιο βράδυ σταματήσαμε στο Freiburg, αφού απείχε μία ώρα από το δωμάτιο μας στη Γερμανία.
Το Freiburg είναι κυρίως μια πανεπιστημιούπολη και συνδυάζει το παραδοσιακό με το σύγχρονο. Υπέροχα κτίρια, αφού τα μακ φανταστείτε, ήταν σε ένα παραδοσιακό καστράκι. Τέλειοι στολισμοί, μεγάλος πεζόδρομος με ένα σωρό μαγαζιά, μπυραρίες, εστιατόρια. Βέβαια 26/12 τα περισσότερα από αυτά ήταν κλειστά. Αφού φάγαμε σε μία παμπ, περάσαμε κι από five guys που ήθελε να δοκιμάσει το αγόρι μου. ΤΙ ΒΡΩΜΑ μέσα στο μαγαζί. Δεν άντεχα τη μυρωδιά. Ακριβό για το είδος του και κακοφτιαγμένο, ωστόσο παίζει ρόλο λένε που θα φας, γιατί του Λονδίνου φημολογείται πως είναι τοπ. Εγώ ένιωθα τρομερή κούραση και κρύο. Καταλάβαινα πως κάτι δε πάει καλά. Την επόμενη είχαμε κλείσει να πάμε στις νεροτσουλήθρες στη Rulantica και τη προτελευταία στο Europapark.. Κάπου στις 3 το βράδυ άρχισα να τρέμω.. 38,5 πυρετός.. Η κατάσταση συνεχίστηκε έτσι όλες τις ημέρες, με πυρετούς, εμετούς, πονοκεφάλους.. Να κάνω rapid test αρνητική.. Παρακάλεσα το αγόρι μου να πάει μόνο του στις νεροτσουλήθρες ανένδοτος. Το ίδιο και για το europapark, ωστόσο είχαμε δώσει πολλά λεφτά και τουλάχιστον τον έψησα για το europapark, που όπως πήγε ήρθε πίσω στο μισάωρο. Θεωρητικά δεν ενθουσιάστηκε, εγώ πιστεύω έπαιξε ρόλο που δε πήγαμε παρέα και ήμουν άρρωστη..
Είχαμε πει πως στην επιστροφή θα βλέπαμε και τη Φρανκφούρτη, πάει κι αυτό το όνειρο. Έκανα ένα τεστ ακόμη πριν τη πτήση, ανένδοτο. Φόρεσα τετραπλή μάσκα καθόλη τη διάρκεια της πτήσης, καθώς και στο αεροδρόμιο. Κόλαση η πτήση της επιστροφής, έβγαινε δύσκολη η αναπνοή με τόσες μάσκες, ενώ στη προσγείωση με πέθαναν τα αυτιά μου, μάλιστα βούλωσαν τόσο πολύ που για 2 ημέρες δεν άκουγα καλά. Φτάνουμε Αθήνα, σταματάμε σε ένα φαρμακείο, θετική. Περίμενε να εκδηλωθεί ο ιός στα πάτρια εδάφη και μου κράτησε συντροφιά για μερικές ημέρες, ασυμπτωματική πλέον. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί αφενός δεν ήθελα να κολλήσω κάποιον, αφετέρου έχασα τα θεματικά πάρκα. Δώσαμε μια ακόμη υπόσχεση να επιστρέψουμε στο μέλλον.
Φωτογραφίες από Freiburg:

Αμυδρό Europa park:

Επίλογος:
Ήταν ένα πολύ ωραίο τουρ, ιδανικό για τη περίοδο των Χριστουγέννων, είδαμε αρκετές χώρες σε μερικές ημέρες, φάγαμε καλά, αρρωστήσαμε, πήραμε μια γερή χριστουγεννιάτικη δόση, κουραστήκαμε αρκετά και σχεδιάσαμε μελλοντικά ταξίδια. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι επιχειρούν αυτή τη διαδρομή, είτε ίδια, είτε με παραλλαγές θα είναι ένα από τα καλύτερα σας ταξίδια.
Aufiderzen..

 

[Xrhraki]

Η πιο παλαβη
περιγραφή Χριστουγέννων!!!!!

χαχαχαχαχαχαχαχα ΜΑ ΙΣΧΥΕΙ!

 

[Xrhraki]

Σκεφτόμαστε να πάμε οικογενειακώς τον Ιούνιο εκεί και περιμένω με ανυπομονησία την υπόλοιπη περιγραφή σου!!! Ήθελα να σε ρωτήσω από που πετάξατε? Αθήνα ή Θεσσαλονίκη και πόσο?

Είναι εκπληκτικό τουρ, κουραστικό βέβαια. Εμείς πετάξαμε από Αθήνα με sky express. Πήραμε έναν ναύλο πριν την business που είχε και την 23κιλη βαλίτσα, προσωπικό αντικείμενο, την 8κιλη, επιλογή θέσης, δωρεάν ακύρωση στα 271 το άτομο. Τα κλείσαμε μέσα Αυγούστου για τέλη Δεκεμβρίου. Κατά τον Οκτώβρη είχε φθηνότερα εισιτήρια για τη Φρανκφούρτη με τις ίδιες παροχές. Παίζει ρόλο που πετάξαμε και στη καρδιά της εορταστικής εποχής. Το προτείνω το ταξίδι αυτό ανεπιφύλακτα, ειδικά αν έχετε παιδάκια να πάτε στα πάρκα, ωστόσο αντί για Βέρνη θα πήγαινα Βασιλεία που είναι πιο κοντά στη Γερμανία..

 

[gkalla]

ή να κάνεις τη κομανέτσι για να μη βραχούν

Που την ξέρεις εσύ την Κομανέντσι, νέο κορίτσι;

 

[Xrhraki]

Που την ξέρεις εσύ την Κομανέντσι, νέο κορίτσι;

Millenial είμαι με boomer γονείς, ήταν συχνό σημείο αναφοράς η Κομανέτσι..

 

[ΣΟΦΙΑ]

Εκλεισα απο θεσσαλονικη για Βασιλεια με 20 ευρω το ατομο . Θα παμε κομαρ , Εuropa park - rulantica, Στρασβουργο. Για 6-7 νυχτες. Ειναι καλα? Προλαβαινουμε να δοτμε και κατι αλλο? για επιστροφή ποιο ειναι κοντινο αεροδρομιο εκτος απο Στρασβουργο που ειναι ακριβο? να μετακινηθουμε με τρενο σε ολα αυτα?

 

[Xrhraki]

Εκλεισα απο θεσσαλονικη για Βασιλεια με 20 ευρω το ατομο . Θα παμε κομαρ , Εuropa park - rulantica, Στρασβουργο. Για 6-7 νυχτες. Ειναι καλα? Προλαβαινουμε να δοτμε και κατι αλλο? για επιστροφή ποιο ειναι κοντινο αεροδρομιο εκτος απο Στρασβουργο που ειναι ακριβο? να μετακινηθουμε με τρενο σε ολα αυτα?

Πολύ καλή τιμή τα 20 ευρώ! Θα σας πω, προσωπικά το Στρασβούργο δεν μου είχε αρέσει όταν το επισκέφτηκα, δηλαδή προτείνω εκτός από Κόλμαρ να πάτε και σε αυτά τα 2 Αλσατικά χωριά: το Eguisheim και το Riquewihr, σε πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους. Το Στρασβούργο είναι περισσότερο σαν πόλη με το γνωστό αλσατικό στυλ, μόνο ο καθεδρικός αξίζει. Δε ξέρω ποιο είναι το μπάτζετ σας, εγώ θα πρότεινα εφόσον είστε και με παιδάκια την ενοικίαση κάποιου αμαξιού, ειδικά με το πρόβλημα των κοριών στη Γαλλία, θα θέλατε να αποφύγετε τα ΜΜΜ τους. Αν νοικιάσετε το αμάξι από Γερμανία με early booking μπορεί να σας βγει και στα 350 για τόσες ημέρες. Από βασιλεία δεν έχει πτήσεις; Μετά το κοντινότερο με πιο νορμάλ τιμές είναι της Φρανκφούρτης, αλλά από Κόλμαρ απέχει κανένα τρίωρο; Θα πρότεινα από εκεί που ήρθατε να γυρίσετε, αν είναι εφικτό!

 

[ΣΟΦΙΑ]

Πολύ καλή τιμή τα 20 ευρώ! Θα σας πω, προσωπικά το Στρασβούργο δεν μου είχε αρέσει όταν το επισκέφτηκα, δηλαδή προτείνω εκτός από Κόλμαρ να πάτε και σε αυτά τα 2 Αλσατικά χωριά: το Eguisheim και το Riquewihr, σε πολύ κοντινές αποστάσεις μεταξύ τους. Το Στρασβούργο είναι περισσότερο σαν πόλη με το γνωστό αλσατικό στυλ, μόνο ο καθεδρικός αξίζει. Δε ξέρω ποιο είναι το μπάτζετ σας, εγώ θα πρότεινα εφόσον είστε και με παιδάκια την ενοικίαση κάποιου αμαξιού, ειδικά με το πρόβλημα των κοριών στη Γαλλία, θα θέλατε να αποφύγετε τα ΜΜΜ τους. Αν νοικιάσετε το αμάξι από Γερμανία με early booking μπορεί να σας βγει και στα 350 για τόσες ημέρες. Από βασιλεία δεν έχει πτήσεις; Μετά το κοντινότερο με πιο νορμάλ τιμές είναι της Φρανκφούρτης, αλλά από Κόλμαρ απέχει κανένα τρίωρο; Θα πρότεινα από εκεί που ήρθατε να γυρίσετε, αν είναι εφικτό!

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Απο βασιλεία για γυρισμό έχει στις 7.30 το πρωι οποτε φανταζομαι κατα τις 5 τα ξημερωματα θα πρεπει να ειμαστε εκει και με τα παιδια λιγο δυσκολο