Ιταλία Nessun Dorma a Lombardy!

[ThanasisU2]

Το τρένο ήταν σε εξευτελίστηκα χάλια κατάσταση, αλλά ήταν το λιγότερο που με ενδιάφερε. Μόλις έκατσα στην καρεκλά, και το τρένο ξεκίνησε, βυθίστηκα σε έναν λήθαργο άστα να πάνε. Ο ελεγκτής κάνα πεντάλεπτο προσπαθούσε να με ξυπνήσει με buengiorno signore. Με το καλό που ξύπνησα, ο ιταλός με ένα χαμόγελο μου, λέει το εισιτήριο σας παρακαλώ, και με άφησε να κοιμηθώ το υπόλοιπο του ταξιδιού.
Λίγα λεπτά πριν μπούμε στο κεντρικό σταθμό των τρένων, στην Πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, ήταν αρκετά να σηκωθώ, να ξεπιαστώ και να περιμένω στην πόρτα για να βγω στην στον σταθμό. Ο σταθμός που έκανε τεράστια εντύπωση, όμορφος (καθαρό δε το λες) αλλά να κρατά σταθερά το Παριζιάνικο στυλ του 19ου αιώνα, χωρίς να μοντερνοποιήθει, όπως πολλοί άλλοι σταθμοί (βλέπε Λαρίσης/Πελοποννήσου) .
Πρώτος σταθμός, ο σταθμός του μετρό για προμηθεύσει του μονοήμερου εισιτήριου και κατεύθυνση για το Duomo, για ένα μικρό περίπατο και αγορά μερικών μπιχλιμπιδιων που ήθελε ο αδερφός μου (σημαιάκια της Inter & Milan), στο κατάστημα της Milan FC, και αναχώρηση για το Castelo Sforzesco οπού με περίμενε ένας φίλος μου, για το μεσημεριανό lunch.
Μετά το μεσημεριανό αναχωρήσαμε για το γραφείο του, για να του αφήσω την βαλίτσα μου, και να ξεκινήσω την εξόρμηση στο, κατά βάθος, βαρετό Μιλάνο. Πρώτος σταθμός η υπέροχη Galeria Vittorio Emanuele, για την καθιερωμένη βόλτα μεταξύ των βιτρινών. Μετά την στάση για το παραδοσιακό gellato, κατευθύνθηκα προς στο κάστρο Sforzesco. Το κάστρο, πραγματικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σήμα κατατεθέν του Μιλάνου. Εκεί βρίσκονται μερικά από τα ποιο διάσημα έργα των ιταλών ανθρώπων της τέχνης, όπως τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μιχαήλ Άγγελο, Andrea Mantegna. Μετά την υπέροχη βόλτα στο κάστρο, μια στάση για καφέ στο πάρκο επιβάλετε. Μη φανταστείτε τιμές για καφέ, σαν αυτές στην Αθήνα. Προς θεού, έξυπνοι είναι αυτοί σαν και εμάς? Καφές εσπρέσο μισό ευρώ, που στην Αθήνα ούτε στο Everest δε έχεις τέτοια τιμή. Μιας και η ώρα κόντευε 5, κι ο φίλος μου θα σχόλαγε, ξεκίνησα με αργό περπάτημα, να κατευθύνομαι προς την δουλεία του. Μιας και δε ήθελα να ξαναπεράσω μέσα από το κάστρο, πήγα περιμετρικά, δηλαδή δίπλα από το Arena Civica Gianni Brera και τον δρόμο Foro Buenaparte, οπού και εκεί παρατήρησα ότι η βλακεία του έλληνα φιλάθλου είναι μόνιμη και εκτός συνόρων. Τελευταίος μου σταθμός πριν πάω στο σταθμό τρένων Cadorna, η περίφημη εκκλησία Santa Maria Della Grazie, για να θαυμάσουμε, το μεγαλύτερο έργο του Ντα Βίντσι, τον μυστικό δείπνο. Με αυτά και με τα άλλα ήμουν στο σταθμό Cadorna για να πάρω το πανακριβό Malpensa Express για το αεροδρόμιο.

Για την πόλη λίγα λόγια

Το Μπέργκαμο απλά υπέροχο. Τα σοκάκια της, η Cita Alta όλα απλά παραμυθένια. Χαλάρα θα το ξανατίμησω λογικά με την κοπέλα μου για κάποιο weekend.

Το Μιλάνο, πάλι για δεύτερη φορά μου φάνηκε βαρετό, μπορεί να φταίει που είμαι εκεί μόνο 8 ώρες και δε είχα χρόνο για να το εξερευνήσω καλύτερα. Ελπίζω την άλλη φορά να το καταφέρω.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[ευαγγελια]

ωραιος!! Κανεις δεν Κοιμαται .. μεχρι να συνεχισεις!!!!!

 

[ThanasisU2]

Στο αεροδρόμιο γινόταν ένας μικρός χαμός. Εκείνη την μέρα έπεζε η Inter FC με την ЦСКА Москва (την CSKAA ντε :Ρ), και στο αεροδρομίο μπορούσες να δεις φιλάφλους και από τις δύο ομάδες, να ΜΙΛΑΝΕ, να ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, να ΠΙΝΟΥΝ ΚΑΦΕ χωρίς να πετάνε καρέκλες, μαχαίρια ο ένας στον άλλον. Ναι ναι ξέρω, δε είναι φίλαθλοι αυτοί, είναι ομοφυλόφιλοι που πάνε να δούνε όπερα στο San Siro. Δε μας χέζεις ρε έλληνα φίλαθλε, ούτε έναν τελικό του μπάσκετ δε μπορείς να σεβαστείς. Ας το παραλείψουμε αυτό και να συνεχίσουμε το ταξίδι. Από το αεροδρόμιο μπορείς να πας Μιλάνο είτε με το τα λεωφορεία της Teravision (και κάμποσες άλλες εταιρίες) με τιμή γύρω στα 12 ευρώ η να επιλέξετε να πάτε με το λεωφορείο της ΑΤΒ (1,7 ευρώ το κανονικό 3,5 ολοήμερο για όλα τα λεωφορεία – τελεφερίκ) για να σε πάνε στο κεντρικό σταθμό των τρένων, και από εκεί μπορείς να πας Μιλάνο (μια ώρα και 4 ευρώ το εισιτήριο) η να ξεκινήσεις την βόλτα στο Bergamo .

TBC!

 

[pattyyy]

Πολύ χρήσιμες οι πρακτικές πληροφορίες που μας δίνεις! Αναμένω τη συνέχεια!

 

[ThanasisU2]

Μιας και ήμουν κομμάτια από την κούραση έπρεπε κάτι να πάω να φάω και να πιω. Επίσης έπρεπε να αφήσω κάπου την βαλίτσα, για να μην χρειαστεί να την κουβαλάω μαζί μου όλη την μέρα μαζί μου. Δυστυχώς το πρώτο έγινε, αγόρασα έναν υπέροχο Cappuccino παρέα με ένα panini, αλλά το τουριστικό γραφείο δε δούλευε, και έπρεπε να πάω στην Πάνω Πόλη (Cita Alta) στο άλλο τουριστικό γραφείο. Τι να κάνω, λέω να ανέβω μπας και το βρούμε εκεί. Λεωφορείο νούμερο 1, για να με πάει στο Cita Alta. To λεωφορείο σταμάταει ακριβώς μπροστά στην στάση του τρένου, και περνάει καταμήκος την, Via Roma, Viale Vittorio Emanuele II, Viale delle Mura και σταματάει στην πλατεία της πάνω πόλη. Δυστυχώς και εκεί έμαθα πως το tourist information είναι κλειστό όπως και τα τελεφερίκ λόγο κάποιας απεργίας (αγκρρρρρρρρρ), και έπρεπε να σέρνω την κώλοβαλιτσα μου σε όλο το ταξίδι μου. Τι να κάνω, την βαλίτσα από στο χεράκι, και βόλτα στην πόλη. Για να μην τα παραλέω και σας κουράσω, περιφερόμουν με μια βαλίτσα για παρέα στα υπέροχα σοκάκια της Cita Alta, που αυτόματα σε γύρναγαν πίσω πολλά χρόνια, μιας και δε πολύ άλλαξαν με τον καιρό, και παράμεναν με το Μεσαιωνικό τους στυλ. Μετά από καμία ώρα περπάτημα παρατήρησα ότι έφτασα στην κάτω πόλη, εξουθενωμένος, αλλά πανευτυχής. Ποδαράτος κατευθύνθηκα προς τον κεντρικό σταθμό για να πάρω το τρένο, για Μιλάνο στην εξευτελιστική τιμή των 4 ευρών.

Αναμένονται
Βόλτα με τους φίλαθλους στο Μιλάνο
Επιστροφή στην Αθήνα!

 

[ThanasisU2]

Το τρένο ήταν σε εξευτελίστηκα χάλια κατάσταση, αλλά ήταν το λιγότερο που με ενδιάφερε. Μόλις έκατσα στην καρεκλά, και το τρένο ξεκίνησε, βυθίστηκα σε έναν λήθαργο άστα να πάνε. Ο ελεγκτής κάνα πεντάλεπτο προσπαθούσε να με ξυπνήσει με buengiorno signore. Με το καλό που ξύπνησα, ο ιταλός με ένα χαμόγελο μου, λέει το εισιτήριο σας παρακαλώ, και με άφησε να κοιμηθώ το υπόλοιπο του ταξιδιού.
Λίγα λεπτά πριν μπούμε στο κεντρικό σταθμό των τρένων, στην Πρωτεύουσα της Λομβαρδίας, ήταν αρκετά να σηκωθώ, να ξεπιαστώ και να περιμένω στην πόρτα για να βγω στην στον σταθμό. Ο σταθμός που έκανε τεράστια εντύπωση, όμορφος (καθαρό δε το λες) αλλά να κρατά σταθερά το Παριζιάνικο στυλ του 19ου αιώνα, χωρίς να μοντερνοποιήθει, όπως πολλοί άλλοι σταθμοί (βλέπε Λαρίσης/Πελοποννήσου) .
Πρώτος σταθμός, ο σταθμός του μετρό για προμηθεύσει του μονοήμερου εισιτήριου και κατεύθυνση για το Duomo, για ένα μικρό περίπατο και αγορά μερικών μπιχλιμπιδιων που ήθελε ο αδερφός μου (σημαιάκια της Inter & Milan), στο κατάστημα της Milan FC, και αναχώρηση για το Castelo Sforzesco οπού με περίμενε ένας φίλος μου, για το μεσημεριανό lunch.
Μετά το μεσημεριανό αναχωρήσαμε για το γραφείο του, για να του αφήσω την βαλίτσα μου, και να ξεκινήσω την εξόρμηση στο, κατά βάθος, βαρετό Μιλάνο. Πρώτος σταθμός η υπέροχη Galeria Vittorio Emanuele, για την καθιερωμένη βόλτα μεταξύ των βιτρινών. Μετά την στάση για το παραδοσιακό gellato, κατευθύνθηκα προς στο κάστρο Sforzesco. Το κάστρο, πραγματικά, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σήμα κατατεθέν του Μιλάνου. Εκεί βρίσκονται μερικά από τα ποιο διάσημα έργα των ιταλών ανθρώπων της τέχνης, όπως τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μιχαήλ Άγγελο, Andrea Mantegna. Μετά την υπέροχη βόλτα στο κάστρο, μια στάση για καφέ στο πάρκο επιβάλετε. Μη φανταστείτε τιμές για καφέ, σαν αυτές στην Αθήνα. Προς θεού, έξυπνοι είναι αυτοί σαν και εμάς? Καφές εσπρέσο μισό ευρώ, που στην Αθήνα ούτε στο Everest δε έχεις τέτοια τιμή. Μιας και η ώρα κόντευε 5, κι ο φίλος μου θα σχόλαγε, ξεκίνησα με αργό περπάτημα, να κατευθύνομαι προς την δουλεία του. Μιας και δε ήθελα να ξαναπεράσω μέσα από το κάστρο, πήγα περιμετρικά, δηλαδή δίπλα από το Arena Civica Gianni Brera και τον δρόμο Foro Buenaparte, οπού και εκεί παρατήρησα ότι η βλακεία του έλληνα φιλάθλου είναι μόνιμη και εκτός συνόρων. Τελευταίος μου σταθμός πριν πάω στο σταθμό τρένων Cadorna, η περίφημη εκκλησία Santa Maria Della Grazie, για να θαυμάσουμε, το μεγαλύτερο έργο του Ντα Βίντσι, τον μυστικό δείπνο. Με αυτά και με τα άλλα ήμουν στο σταθμό Cadorna για να πάρω το πανακριβό Malpensa Express για το αεροδρόμιο.

Για την πόλη λίγα λόγια

Το Μπέργκαμο απλά υπέροχο. Τα σοκάκια της, η Cita Alta όλα απλά παραμυθένια. Χαλάρα θα το ξανατίμησω λογικά με την κοπέλα μου για κάποιο weekend.

Το Μιλάνο, πάλι για δεύτερη φορά μου φάνηκε βαρετό, μπορεί να φταίει που είμαι εκεί μόνο 8 ώρες και δε είχα χρόνο για να το εξερευνήσω καλύτερα. Ελπίζω την άλλη φορά να το καταφέρω.

 

[ThanasisU2]

Το Malpensa Express πήγαινε αργά αλλά σταθερά προς το τελευταίο σταθμό του, στο αεροδρόμιο. Άφιξη στο αεροδρόμιο ακριβώς 10 λεπτά πριν το άνοιγμα του Check In της ΝΟΑ. Το γκισέ για την πτήση ΟΑ246 άνοιξε στης 1850, παρέδωσα την βαλίτσα στον υπάλληλο, παραλαβή εισιτήριου, παράθυρο 20F, ευχήθηκα στον υπάλληλο Buoana Pasqua κι ακολούθησα τον δρόμο για τον αντιτρομοκρατικό έλεγχο. Στο διάδρομο για τον έλεγχο πρόλαβα να φωτογραφίσω την σχετικά χαλαρή κίνηση στο αεροδρόμιο. Ένα 747-4Β5 της Korean Air κι ένα 737-528 της Aerosvit, παρέα με το Α320-214 της Finnair.
Η πτήση ΟΑ246 ήταν προγραμματισμένη για τις 2050 από την πύλη Α. Πέρασμα από τον αντιτρομοκρατικό έλεγχο χαλαρά κι κατεύθυνση προς την πύλη. Μιας κι είχα 1 ½ ώρα πριν την αναχώρηση, βρήκα κι κάθισα στις πολυθρόνες που σου προσφέρουν μασάζ (πάντα με το αζημίωτο) κι σύνδεσα το λαπτοπάκι με μια πρίζα που βρήκα ευχερή, κι έλιωσα στο PES10.
Κατά της 1950 κατευθύνθηκα προς την πύλη, όπου ως δια μαγείας, η παλιά καλη ολυμπιακή καλά κρατεί. Θα είχαμε καθυστέρηση της τάξης των 30 λεπτών.
Μετά την αναμονή το αεροπλάνο έφτασε από Αθήνα, συνδέθηκε στην φυσούνα κι ξεκίνησε η επιβίβαση άρων άρων. Είσοδος στο καινούργιο Α320-232 (SX-OAP) της Ολυμπιακής, κι οι MIGοπούλες μας καλώς όριζαν στο αεροσκάφος με εφημερίδες κι καραμέλες. Τακτοποιήθηκα στην θέση 20F, μια χαρούλα μου φάνηκε, άνετη με μαλακό κάθισμα. Η απογείωση από το Malpensa έγινε από τον διάδρομο 35R, με μισή ώρα καθυστέρηση, με κατεύθυνση τα ελβετικά σύνορα, για να στρίψουμε προς Βενετία κι μετά πάνω από την Αδριατική, ακολουθώντας την ακτογραμμή προς την Πάτρα.
Το φαγητό άρχισε να σερβίρετε με μια μικρή καθυστέρηση λόγω αναταράξεων (που φόβισε καμπόσους επιβάτες, όχι ότι θα πέσει το αεροπλάνο, προς θεού, ότι δε θα φάμε).
Μιας κι πετάγαμε σε περίοδο μεγάλης εβδομάδας, μας σέρβιραν σαρακοστιανό φαγητό. Χταποδάκι κοκκινιστό, με σαλατούλα, ψωμάκι κι χαλβά νηστίσιμο, παρέα με μια κρύα Amstel.
Η πτήση κύλησε ομαλά, πετώντας πάνω από την Αδριατική κι μετά πάνω από το Ριο, διώρυγα του Ισθμού κι με τελικό το διάδρομο 33R. Στάθμευση στο παρκινγκ των αεροσκαφών (1000 συγνώμη αν το έγραψα λάθος, αν υπάρχει άλλη ονομασία ας μου το πει κάποιος, για να το αλλάξουμε), κι από εκεί για το λεωφορείο για το αεροδρόμιο, κι από εκεί σπίτι για ΥΠΝΟ!!!

Πληρότητα 90% (κυρίως κάφρους φοιτητές)
Πλήρωμα 7/10 ευχάριστο
Αεροσκάφος 9/10
On Time 7/10 μισή ωρίτσα ύπνου μου στοίχησες
Τιμή 8/10 σούπερ τιμή 60 ευρώ, μια χαρούλα
Άνεση 8/10
Φαγητό 6/10 προκατ, αλλά τόσο πεινασμένος που ήμουν το τσάκισα.

Η γνώμη μου για την Ολυμπιακή. Εμένα προσωπικά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση (δυστυχώς δε πρόλαβα καθόλου τις παλιές ολυμπιακές). Άμα βγάλουν καμιά καλή προσφορά θα την τιμήσω δεόντως

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.