Ιταλία Road trip ... Απουλία, Βασιλικάτα,Καμπανία.

[Basil]

Η πτήση από το αεροδρόμιο του Άραξου προς αυτο του Μπάρι σύντομη,άνετη και οικονομική.Παραλάβαμε το FIAT500c απο το αεροδρόμιο και ξεχυθήκαμε στους επαρχιακούς δρόμους της νότιας Ιταλίας.
Διανύουμε το πρωτο δεκαήμερο του Ιουνίου και η ώρα ειναι περίπου 14:00.
Δεν ήταν μία προγραμματισμένη στάση αλλά οταν αντίκρισα την πινακίδα Μονόπολη φευγαλέα στο μυαλό μου ανάκτησα κάποιες πληροφορίες σε site οτι μια στάση δεν θα ειναι αδιάφορη. Ετσι και έγινε ,εβγαλα φλας άλλαξα τις οδηγίες στο GPS και η πορεία μας ηταν τωρα το κέντρο της Μονόπολης. Ηταν φανερό απο τις πρώτες εικόνες οτι κάτι καλό θα συνέβαινε. Ειναι Σάββατο και τα parking ειναι δωρεάν. Παραθαλάσσια γραφική ζωντανή και το μεσημέρι . Το στομάχι εδωσε εντολή στον εγκέφαλο και μετα απο ενα εικοσάλεπτο περπάτημα στα λιθόστρωτα, σκιερά σοκάκια ,εχουμε καθησει στην γεματη απο κοσμο για μεσημέρι πλατεία και απολαμβάνουμε την pizza μας με συνοδεία τοπικού λευκού ξηρού οίνου.Νιώθουμε δικαιωμένοι απο την επιλογή της πρώτης στάσης και καταστρώνουμε το σχέδιο για την επόμενη.
Με το Αλμπερομπέλο μας χωριζει μια απόσταση μίας ώρας στους γραφικούς δρόμους της Απουλίας.

 

[Basil]

Έτσι και έγινε!!! Μία ώρα και κάτι ψηλά και μετά από μία όμορφη ημιορεινή θα έλεγε κάποιος διαδρομή ,εχουμε παρκάρει στο Αλμπερομπέλο το πάρκινγκ Σάββατο και Κυριακή σε πολλές πόλεις της Ευρώπης είναι δωρεάν . Η αίσθηση παραμυθένια έως καρτουνίστικη που εισπράτεις απο τα πρώτα λεπτά περπατήματος στο χωριό.... μας το ειχαν περιγράψει και ως στρουμφοχωριό...
Κόσμος πολύς οχι όμως σε βαθμο που να ενοχλεί. Βολτάρουμε και ξαναβολτάρουμε στα σοκάκια φωτογραφίζοντας τα ιδιαίτερα κτισματα με τους οβάλ τρούλους. Κάποια κτίσματα έχουν μετατραπεί σε ξενώνες κάποια άλλα πωλούν τουριστικά είδη και κάποια άλλα ειναι μόνιμες κατοικίες. Έχουν περάσει 2 ώρες σχεδόν και ήρθε η στιγμη να αποχαιρετήσουμε το Αλμπερομπέλο .
Ένα UNESCO μνημείο με αυθεντικό χαρακτήρα και ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει στον χρόνο.
Με 2 εσπρέσο για το αυτοκίνητο έχουμε πάρει τον δρόμο για τον τελικό προορισμό για σήμερα την Ματέρα.
Εύκολο σχετικά πάρκινγκ μισάωρη ξεκούραση στο κεντρικότατο κατάλυμα και την ώρα που ο ήλιος δύει μας βρίσκει "φρέσκους" να σουλατσάρουμε στην Ματέρα. Η αλήθεια είναι οτι δεν ειχα δώσει την πρέπουσα προσοχή στην πόλη οταν σχεδίαζα το ταξίδι μάς... Αποδείχτηκε ένα από τα πιο εντυπωσιακά μέρη που έχουμε επισκεφθεί. Οι λαξευμένες κατοικίες στους βράχους (Sassi di Matera) είναι μαγευτικές — ειδικά το βράδυ, όταν φωτίζονται και δίνουν την αίσθηση κινηματογραφικής σκηνής. Το τοπίο σε αποσυντονίζει με την πρώτη ματιά. Συνδυάζει ιστορία, μυστήριο και απλότητα. Δεν ειναι τυχαίο άλλωστε οτι έχει επιλεγεί απο Χολυγουντιανές παραγωγές ως σκηνικό.
Το στομάχι γουργουρίζει,στάση για φοκάτσια και ενα ποτήρι κρασί εννοείται!!!
Συνεχίζουμε την βόλτα μας,
και εδώ ο κόσμος ζωηρός ,ένας μικρός χαμός θα έλεγα . Την προσοχή μας τραβά ενα όμορφο μπαράκι με σχετικά δυνατή μουσική και ωραιο κόσμο. Δεν το σκεφτήκαμε και πολύ ενα jin with tonic μοιάζει με θεία κοινωνία . Πόσο καλά κάναμε που το επιλέξαμε . Η βραδιά κύλησε χαζεύοντας τον κόσμο που διασκέδαζε, κάνοντας τον απολογισμό της πρώτης μέρας και σχεδιάζοντας την επόμενη.
Amalfi coast coming soon!!!

 

[Basil]

Απαιτητική μα ταυτόχρονα η προσμονή μεγαλη για την σημερινή μέρα !!!
Φτιάξαμε το καφεδάκι μας στο δωμάτιο και
αναχωρήσαμε από τη Ματέρα στις 09:00, με καθαρό ουρανό και τη σκόνη της πέτρας ακόμα στα παπούτσια μας. Το τοπίο άλλαζε σιγά σιγά — από τα λαξευμένα βράχια και τις αρχαίες κατοικίες, περάσαμε σε απέραντες χρυσαφένιες εκτάσεις με σιτηρά, κυλιόμενους λόφους και με ενα δάσος ανεμογεννητριών που γύριζαν ρυθμικά στον ορίζοντα. Η επαρχιακή διαδρομή χωρίς διόδια ήταν ήσυχη και γεμάτη εικόνες που θύμιζαν πίνακα ζωγραφικής.

Γύρω στις 11:30 μπήκαμε στη διαδρομή της Ακτής Αμάλφι. Οι στροφές στενεύουν, η θέα ξεδιπλώνεται, και το τιρκουάζ της θάλασσας αγκαλιάζει τους βράχους. Κάναμε μια σύντομη στάση στο Amalfi, αρκετή για να περπατήσουμε στην πλατεία, να δούμε τον εντυπωσιακό καθεδρικό και να νιώσουμε τον παλμό της περιοχής.

Συνεχίσαμε ανηφορικά προς το Ravello, ένα από τα πιο κομψά και ήσυχα σημεία της ακτής. Εκεί κάναμε στάση για φαγητό,στην γραφική κεντρική πλατεία με απίστευτη θέα προς τη Μεσόγειο και λίγη περισσότερη ησυχία από τα παράκτια χωριά.
Επιλέξαμε pinsa και ενα ποτήρι chardonnay.
Ο καιρός ηταν σύμμαχος μας ,ένα σύννεφο και το αερακι που φυσούσε εριχνε την θερμοκρασία και μας έκανε να αισθανόμαστε πολύ πιο άνετα.
Περιποιημένο και όμορφο χωριο.

Κατηφορίσαμε και πάλι για μια σύντομη βόλτα στο Positano .Βρήκαμε πάρκινγκ με 8 ευρω ανα ώρα — Περπατήσαμε όσο χρειαζόταν για να χαθούμε για λίγο στα σκαλοπάτια του και να απολαύσουμε τη θέα από ψηλά, ο περιπατος μας έβαλε στην τουριστική καρδιά του εως την παραλία.
Γαντζώμενο στα βράχια απλώνεται αμφιθεατρικά και με θεα στην Μεσόγειο το Ποσιτάνο μας μάγεψε!!!
Φτάσαμε στη Meta αργά το απόγευμα ενα αυθεντικό χωριό 5 λεπτά και απο το Σορέντο εκτός τουριστικου χάρτη και αφού αφήσαμε τα πράγματά μας στο κατάλυμα, κατεβήκαμε στην κοντινή παραλία με την ελπίδα για μια χαλαρωτική βουτιά. Τα μαγαζιά στην παραλία, ωστόσο, δεν μας ενθουσίασαν

Έτσι, αποφασίσαμε να οδηγήσουμε ως το Sorrento, με την ελπίδα για λίγο περισσότερο παλμό. Εκεί, όπως ήταν αναμενόμενο, ταλαιπωρηθήκαμε με το παρκάρισμα (η πόλη ήταν γεμάτη τουρίστες και ντόπιους), όμως τελικά τα καταφέραμε. Το θετικό είναι ότι ανακαλύψαμε το ιδανικό πάρκινγκ για την επόμενη μέρα, μιας και από το λιμάνι του Σορέντο θα παίρναμε το φέρι για Capri — οπότε, ουσιαστικά, κάναμε και αναγνώριση εδάφους.

Καθίσαμε για φαγητό σε μια κλασική ιταλική πιτσαρία, σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του κέντρου. Το Σορέντο το βράδυ είναι ζωντανό, φωτεινό, τουριστικό αλλά και όμορφο — σε τραβάει, ακόμα και όταν είσαι κουρασμένος.

Μετά το δείπνο, επιστρέψαμε στη Meta για ξεκούραση. Μια γεμάτη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της, και η επόμενη — με προορισμό το Κάπρι — μας περίμενε ήδη με υποσχέσεις για κάτι διαφορετικό.