Ισραήλ Shalom Israel !!!

[dmdoc]

Τον δρόμο του Μαρτυρίου,που λέγεται ότι ακολούθησε ο Χριστός από την καταδίκη μέχρι την ταφή,και περιλαμβάνει 14 σταθμούς,που σημειώνονται στην πορεία με άλλοτε οφθαλμοφανή και άλλοτε δυσεύρετα σήματα.Αφιερώσαμε λίγο παραπάνω χρόνο στις μονές της Καταδίκης και της Μαστίγωσης,πριν καταλήξουμε στην περιοχή του Πανάγιου Τάφου.Είχαμε εισέλθει στην Χριστιανική συνοικία και η Λουθηρανική Εκκλησία του Λυτρωτή μας μάγεψε με την υπέροχη αυλή αλλά και την θέα που προσφέρει η άνοδος στο καμπαναριό της.Ξεκουραστήκαμε για λίγο στα ήσυχα στενά του Muristan,έδρα του τάγματος των Hospitallers σταυροφόρων,πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση για την είσοδο στον Πανάγιο Τάφο που περιλαμβάνει εντός του και τους 5 τελευταίους σταθμούς του Δρόμου του Μαρτυρίου.
Η κάτοψη της Εκκλησίας που τυπώσαμε από το internet,μας βοήθησε απεριόριστα στο να εξερευνήσουμε κάθε της γωνιά και κάθε παρεκκλήσιο χωρίς να χρειαστούμε δευτερόλεπτο κάποιον ξεναγό.Η έκπληξη όμως ήταν στον Πανάγιο Τάφο,όπου και εισήλθαμε δις,αφού η ουρά ήταν μηδενική.Φαίνεται τα γκρουπ είχαν αποσυρθεί για φαγητό!!!Γεμάτοι ενθουσιασμό που δεν ξοδέψαμε καθόλου χρόνο,χαζολογήσαμε στο κεντρικό souk για αρκετή ώρα πριν εισέλθουμε στην Εβραική συνοικία…ή όχι ακόμα;Είχαμε αφήσει κενά,και έπρεπε να καλυφθούν.Το Μικρό Τείχος των Δακρύων είναι κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί και η ανακάλυψή του περιελάμβανε περιήγηση στα μουσουλμανικά σοκάκια και τις κρυμμένες αγορές.Εκεί ήταν που ανακαλύψαμε και μια χορευτική παλαιστινιακή ομάδα να κάνει πρόβες…οι χοροί τους είναι το κάτι άλλο.
Διασχίζοντας την πλατεία του Τείχους των Δακρύων,αρχίσαμε την ανάβαση στον λόφο που βρίσκεται η καρδιά της Εβραικής συνοικίας.Μέσω της πλατείας Batei Makhase,με την Νέα Βασιλική και το Rothchild House,βρεθήκαμε στην πλατεία Hurva που περιτριγυρίζεται από 4 συναγωγές.Το σούρουπο μας βρήκε να απολαμβάνουμε το Broad Wall και το Cardo,πριν καταλήξουμε στην Armenian Tavern για να ηρεμήσουμε τα στομάχια που διαμαρτύρονταν.Αργότερα και αφού περιηγηθήκαμε γύρω από την ακρόπολη,στα μέρη που επί το πλείστον ανήκουν στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο,γυρίσαμε στο δωμάτιο για ολιγόωρη ξεκούραση.
Το βράδυ,μας βρήκε να βολτάρουμε στα νυστερινά στέκια της Jaffa και των γύρω στενών,με τη νεολαία να κατακλύζει μπαράκια και πλατείες.Hot spot δρόμοι,η Rivlin και η Koresh,που κυριολεκτικά γινόταν το αδιαχώρητο.Περπατήσαμε μέχρι το Mamilla,το YMCA και πίσω,βρίσκοντας τελικά κρησφύγετο στο σουπάδικο της Kheshin.Αρκετά μετά τα μεσάνυχτα,επιστρέψαμε στη βάση μας,και ρυθμίσαμε τα ξυπνητήρια μας πριν τα κοκκόρια…θα κινούμασταν ανατολικά και νότια.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[XRISTOS71]

σωστός !!!!!!!

ΥΓ. η προηγούμενη ιστορία ήταν πιο ευανάγνωστη πάντως

 

[ΕΡΣΗ]

Γυρίστηκε sequel?

 

[ευαγγελια]

Εχουν παρει φωτια τα πληκτρολογια βλεπω!!!
Για παμε!!!!

 

[panpan]

היי הרופא
Γεια σου γιατρε μου,τωρα μαλιστα.!!!!!!

 

[dmdoc]

σωστός !!!!!!!

ΥΓ. η προηγούμενη ιστορία ήταν πιο ευανάγνωστη πάντως

Ανέμενε,ο Def ετοιμάζει έκπληξη...

Γυρίστηκε sequel?

Μακάρι Έρση,αλλά σε τόσο σύντομο διάστημα;το ίδιο είναι δυστυχώς

Εχουν παρει φωτια τα πληκτρολογια βλεπω!!!
Για παμε!!!!

Με τον πυροσβεστήρα στο χέρι είμαι...αφού ο Ολλανδός αρνείται!!!

 

[dmdoc]

היי הרופא
Γεια σου γιατρε μου,τωρα μαλιστα.!!!!!!

שלום גם לך חבר
תודה

 

[ioanna balla]

Δημήτρη....σε παρακολουθώ !!!

 

[dmdoc]

Μετά τις “διερευνητικές” ερωτήσεις της υπαλλήλου,ζητήσαμε ευγενικά να μην σφραγιστεί το διαβατήριο και χωρίς περαιτέρω διευκρινήσεις δέχτηκε πρόθυμα να βάλει την σφραγίδα εισόδου σε ξεχωριστό χαρτάκι.Ο υπάλληλος της Europecar που είχαμε κάνει την κράτηση αυτοκινήτου με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και gps,μας περίμενε και θα μας οδηγούσε στο airport city,μερικά χλμ μακριά από το terminal,όπου και θα παραλαμβάναμε το i10 μας.Η πρώτη αίσθηση της χώρας ήταν μια άσχημη ανεπαίσθητη ακαθόριστη περίεργη μυρωδιά.Και λέω περίεργη γιατί η τάξη και η καθαριότητα δεν δικαιολογούσε τίποτα τέτοιο.Μετά τα διαδικαστικά,τέθηκε ο πρώτος σταθμός στον πλοηγό,όπου και θα διαμέναμε τα πρώτα βράδυα…Ιεροσόλυμα.
Η διαδρομή μέχρι την μητρόπολη των Άγιων Τόπων,κύλησε χωρίς απρόοπτα και σε λιγότερο από 1 ώρα βρισκόμασταν στα προάστειά της.Μετά από ένα μικρό χάσιμο στους δρόμους,φτάσαμε αισίως στο ξενοδοχείο όπου και εξαντλημένοι παραδώσαμε πνεύμα,χρειαζόμασταν δυνάμεις για το πρωινό ξύπνημα και το Dome of the Rock.

יום חמישי

Η είσοδος στο 3ο ιερότερο μέρος του Ισλάμ,για μη-μουσουλμάνους,γίνεται μόνο από την Dung Gate,και το ταξί σταμάτησε ακριβώς μπροστά.Μετά τα metaldetectors,η ξύλινη κλίμακα προσφέροντας πανοραμική θέα του Τείχους των Δακρύων,μας οδήγησε στον χώρο του Haram Esh Sharif,της ακρόπολης που κάποτε φιλοξενούσε τον Ναό του Σολομώντα.Χωρίς τις τουριστικές ορδές,απολαύσαμε το συνοθύλευμα των μνημείων,από το ορόσημο Dome και το τζαμί El-Aqsa μέχρι τα qanatirs,τις madrasas,τα διάσπαρτα συντριβάνια,τους μικρότερους domes αλλά και την κλειστή golden gate από όπου λέγεται ότι θα εισέλθει ο Μεσσίας στην Δευτέρα Παρουσία.Αποχωρήσαμε από την Πύλη των Φυλών,την ιδανική έξοδο για να πάρουμε την Via Dolorosa από την αρχή.

 

[dmdoc]

Τον δρόμο του Μαρτυρίου,που λέγεται ότι ακολούθησε ο Χριστός από την καταδίκη μέχρι την ταφή,και περιλαμβάνει 14 σταθμούς,που σημειώνονται στην πορεία με άλλοτε οφθαλμοφανή και άλλοτε δυσεύρετα σήματα.Αφιερώσαμε λίγο παραπάνω χρόνο στις μονές της Καταδίκης και της Μαστίγωσης,πριν καταλήξουμε στην περιοχή του Πανάγιου Τάφου.Είχαμε εισέλθει στην Χριστιανική συνοικία και η Λουθηρανική Εκκλησία του Λυτρωτή μας μάγεψε με την υπέροχη αυλή αλλά και την θέα που προσφέρει η άνοδος στο καμπαναριό της.Ξεκουραστήκαμε για λίγο στα ήσυχα στενά του Muristan,έδρα του τάγματος των Hospitallers σταυροφόρων,πριν πάρουμε την μεγάλη απόφαση για την είσοδο στον Πανάγιο Τάφο που περιλαμβάνει εντός του και τους 5 τελευταίους σταθμούς του Δρόμου του Μαρτυρίου.
Η κάτοψη της Εκκλησίας που τυπώσαμε από το internet,μας βοήθησε απεριόριστα στο να εξερευνήσουμε κάθε της γωνιά και κάθε παρεκκλήσιο χωρίς να χρειαστούμε δευτερόλεπτο κάποιον ξεναγό.Η έκπληξη όμως ήταν στον Πανάγιο Τάφο,όπου και εισήλθαμε δις,αφού η ουρά ήταν μηδενική.Φαίνεται τα γκρουπ είχαν αποσυρθεί για φαγητό!!!Γεμάτοι ενθουσιασμό που δεν ξοδέψαμε καθόλου χρόνο,χαζολογήσαμε στο κεντρικό souk για αρκετή ώρα πριν εισέλθουμε στην Εβραική συνοικία…ή όχι ακόμα;Είχαμε αφήσει κενά,και έπρεπε να καλυφθούν.Το Μικρό Τείχος των Δακρύων είναι κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί και η ανακάλυψή του περιελάμβανε περιήγηση στα μουσουλμανικά σοκάκια και τις κρυμμένες αγορές.Εκεί ήταν που ανακαλύψαμε και μια χορευτική παλαιστινιακή ομάδα να κάνει πρόβες…οι χοροί τους είναι το κάτι άλλο.
Διασχίζοντας την πλατεία του Τείχους των Δακρύων,αρχίσαμε την ανάβαση στον λόφο που βρίσκεται η καρδιά της Εβραικής συνοικίας.Μέσω της πλατείας Batei Makhase,με την Νέα Βασιλική και το Rothchild House,βρεθήκαμε στην πλατεία Hurva που περιτριγυρίζεται από 4 συναγωγές.Το σούρουπο μας βρήκε να απολαμβάνουμε το Broad Wall και το Cardo,πριν καταλήξουμε στην Armenian Tavern για να ηρεμήσουμε τα στομάχια που διαμαρτύρονταν.Αργότερα και αφού περιηγηθήκαμε γύρω από την ακρόπολη,στα μέρη που επί το πλείστον ανήκουν στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο,γυρίσαμε στο δωμάτιο για ολιγόωρη ξεκούραση.
Το βράδυ,μας βρήκε να βολτάρουμε στα νυστερινά στέκια της Jaffa και των γύρω στενών,με τη νεολαία να κατακλύζει μπαράκια και πλατείες.Hot spot δρόμοι,η Rivlin και η Koresh,που κυριολεκτικά γινόταν το αδιαχώρητο.Περπατήσαμε μέχρι το Mamilla,το YMCA και πίσω,βρίσκοντας τελικά κρησφύγετο στο σουπάδικο της Kheshin.Αρκετά μετά τα μεσάνυχτα,επιστρέψαμε στη βάση μας,και ρυθμίσαμε τα ξυπνητήρια μας πριν τα κοκκόρια…θα κινούμασταν ανατολικά και νότια.

 

[dmdoc]

יום שישי

Ο δρόμος για Νεκρά Θάλασσα δεν παρουσιάζει καμιά απολύτως δυσκολία και σε λιγότερο από 1,5 ώρα βλέπαμε αφιλόξενα νερά της,και τις παραλίες με τα οργανωμένα σημεία για τους λουόμενους.Προσπεράσαμε το Ein Gedi,και σε λιγότερο από 20χλμ αντικρύσαμε το μοναδικό φρούριο της Masada.Αποτελεί-απολύτως δικαιολογημένα-το 2ο πιο επισκέψιμο μέρος της χώρας μετά την πόλη των Ιεροσολύμων.Σε ύψος 440μ πάνω από τη Νεκρά Θάλασσα ο Ηρώδης αποφάσισε να χτίσει ένα ησυχαστήριο τεραστίων διαστάσεων,σε έναν αφιλόξενο χώρο,που μετέπειτα λόγω της φυσικής του θέσης αποτέλεσε στρατηγικό σημείο.Οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει ασύλληπτα πράγματα με κυρίαρχο,το ίδιο το παλάτι του Ηρώδη.Το φρούριο αποτέλεσε εθνικό ορόσημο για τους Εβραίους στην ρωμαική πολιορκία και την τελική του άλωση,όταν οι πολιορκημένοι προτίμησαν να αυτοκτονήσουν μέχρι τελευταίου,παρά να πέσουν αιχμάλωτοι.Πλέον ο όρκος του Ισραηλιτικού στρατού είναι “Masada will never fall again”.Η κάθοδος,μετά από 2ωρη περιήγηση έγινε με το ίδιο το μέσο της ανάβασης,το τελεφερίκ.Ανεφοδιαστήκαμε τρόφιμα από το εστιατόριο του συμπλέγματος και ξεκινήσαμε για Ιεριχώ,την αρχαιότερη πόλη του κόσμου,στα Παλαιστινιακά εδάφη.

 

[dmdoc]

Το checkpoint,το περάσαμε εύκολα,αφού οι στρατιώτες φορούσαν χαμόγελα όταν ακούγαν την χώρα προέλευσής μας.Η Ιεριχώς,παρότι μικρή σε πληθυσμό,καταλαμβάνει μεγάλη έκταση λόγω της χαμηλής οικοδόμησης.Αναζητώντας την συκομουριά του Ζακχαίου,μάθαμε ότι υπάρχουν 2.Μία για τους Ορθόδοξους και μία για τους Καθολικούς.Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως,μας προκάλεσαν το κεμπαμπτζίδικο και το πιτάδικο της κεντρικής πλατείας,όπου και οργανώσαμε το γεύμα της συνέχειας.Ο αρχαιολογικός χώρος της πόλης φυλάσσεται από 2 εξαιρετικές γυναικείες παρουσίες,που τελικά είχαν περισσότερο ενδιαφέρον από τις ίδιες τις ανασκαφές.Κρίνοντας ότι ο χρόνος ήταν αρκετός,βάλαμε στο gps την Βηθλεέμ…έλα όμως που δεν υπήρχε!!! Είμαστε σοβαροί;δεν υπάρχει η Βηθλεέμ;και ο Χριστός που γεννήθηκε,στο Ιασώ;
Αργότερα ανακαλύψαμε ότι κανένας χάρτης παλαιστινιακού εδάφους δεν υπήρχε φορτωμένο στους χάρτες.Never mind,εμείς θα πάμε.Η είσοδος στην πόλη,είναι άκρως εντυπωσιακή,με το τείχος να υψώνεται στα όριά της και τους στρατιώτες να ελέγχουν το πέρασμα.Είπαμε την χώρα προέλευσής μας,φορέσαν τα χαμόγελά τους,και οδηγούσαμε πλέον προς πλατεία Manger,την καρδιά της πόλης.Ο παρακείμενος ναός της Γεννήσεως,αποτελεί το απόλυτο τουριστικό spot της Βηθλεέμ.Ο ίδιος ο ναός αποτελεί εξαιρετικό αξιοθέατο,αλλά οι τουριστικές ορδές το αλλοιώνουν.Ο πάτερ Γρηγόριος εξ Αλεξανδρουπόλεως ήταν το κλειδί που άνοιγε όλες τις πόρτες και μέσα σε ένα μισάωρο είχαμε ξεμπερδέψει με τα τυπικά.Η αγορά στο άλλο άκρο της πλατείας είχε κλείσει ήδη,τα πέριξ μαγαζιά με τα κινέζικα σουβενίρ ήταν αδιάφορα,και αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε.Η αναμονή για τον έλεγχο εξόδου ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα αφού είχαν δημιουργηθεί μεγάλες ουρές αυτοκινήτων.Υπομονετικά,ξεμπερδέψαμε και επιστρέψαμε ξενοδοχείο.Μας πήρε κάμποσο,μέχρι να καταλήξουμε στο πρόγραμμα της επομένης,και βγήκαμε για την νυχτερινή μας βόλτα.
Προτιμήσαμε το αυτοκίνητο,αφού πλέον είχαμε εξοικειωθεί με την πόλη.Γυρίσαμε μία-μία και τις 6 πύλες εισόδου της παλιάς πόλης,περιηγηθήκαμε στα στενά της που έπαιρναν άλλο-πιο γοητευτικό-χρώμα χωρίς τους Βαρβάρους,ανεβήκαμε στο όρος των Ελαιών,χαθήκαμε στα στενά της ανατολικής Ιερουσαλήμ και χρειαστήκαμε βοήθεια,οδηγήσαμε στο Yemin Moshe το χλιδάτο μέρος με το πάρκο και τις πολυτελείς οικίες,απολαύσαμε το YMCA και το King David,και γυρίσαμε για ύπνο.