Καζακστάν Κιργιστάν Ουζμπεκιστάν Τατζικιστάν Τουρκία Travelling along the ''Roof of the World" Pamir Highway..η ιστορία του δρόμου

[jmar]

Ακολουθούμε το παραλιακό κομμάτι, έχοντας ως θέα τον υπέροχο Εύξεινο Πόντο (την λεγόμενη και Μαύρη θάλασσα). Το κομμάτι αυτό αν και εθνική οδός (σε αρκετά τμήματα) δεν είναι καθόλου βαρετό, ίσα ίσα είναι απ τις ομορφότερες εθνικές οδούς που έχω περάσει προσωπικά! (είναι χωρίς διόδια)
Περνάει από ιστορικές παραθαλάσσιες πόλεις όπως η Σινώπη,η Κερασούντα,η Σαμψούντα,το Σότσι,η Τραπεζούντα και συνεχίζει έως το Μπατούμι της Γεωργίας, ενώ απ την άλλη πλευρά φτάνει έως Κων/πολη.

Όντας νησιώτης μ'αρέσουν πολύ όλα τα περάσματα που περιλαμβάνουν το υγρό στοιχείο!

Υπέροχα πάρκα γεμάτα σκηνές, με την παραλία από κάτω (ζήλεψα ένα μπανάκι και άραγμα η αλήθεια είναι ) Όμως είναι η αρχή ακόμα, μην ξελογιάζεσαι, έλεγα στον εαυτό μου

Σύγχρονος δρόμος με 3 λωρίδες ανά κατεύθυνση, χωρίς μεγάλη κίνηση

Πόλεις περνάμε, πόλεις αφήνουμε...

Ο πιο ωραίος αυτοκινητόδρομοε ever!

Έφτασε η ώρα για την πρώτη στάση για Ανεφοδιασμό - ανασυγκρότηση - ξεκούραση αλλά και κολατσό Εκεί έπεσε και το πρώτο ''κέρασμα'' Τούρκικου καφέ και τσάι απ τον ιδιοκτήτη, με τις απαραίτητες σέλφι και συζητήσεις για το ταξίδι.
Φυσικά με το που μας έβλεπαν μας έλεγαν με την χαρακτηριστική λέξη Yunan-Yunanistan! Ένας λαός με πολύ καλοσύνη για τους Έλληνες, ανεξάρτητα αν η κυβέρνηση και ειδικότερα ο Σουλτάνος καλλιεργεί την εχθρότητα...



Πατέρας και υιός! Ο υιός φυσικά επεξεργάστηκε και τα μοτόρια

Απ το πρατήριο παρατήρησα οτι υπήρχε κοντά μια γέφυρα που περνούσε πάνω απ τον δρόμο. Έτσι ανέβηκα να βγάλω φώτο την Μαύρη θάλασσα

Εδώ φαίνεται το πρατήριο

Ακόμα και στο βράχο στη θάλασσα έχουν σημαία!

Και ξανά στο δρόμο

Σιγά σιγά συννέφιασε, χωρίς όμως να μας βρέξει ευτυχώς...

Άλλη μια σημαία στον λόφο ψηλά, εγώ τρέλα με τις φώτο, αυτοί με τις σημαίες

 

[jmar]

Ανεβαίνοντας για Παναγία Σουμελά! (Το τρέξαμε λίγο στις στροφούλες

)

Turkey | road to Sumela

Η Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά (πηγή wikipedia) ή Μονή Σουμελά είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο της απόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.

Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους.

Κοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

H μονή κατά καιρούς υπέφερε από τις επιδρομές των αλλόπιστων και των κλεπτών, εξ αιτίας της φήμης και του πλούτου που απέκτησε. Mερικά περιστατικά συνδέονται και με θαυματουργικές επεμβάσεις της Παναγίας για τη σωτηρία του μοναστηριού. Σε κάποια από αυτές τις επιδρομές λεηλατήθηκε από ληστές και, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, καταστράφηκε, για να ανασυσταθεί από τον Tραπεζούντιο Όσιο Xριστόφορο το 644

Tα μοναστήρια του Πόντου υπέφεραν από τη βάρβαρη και ασεβή συμπεριφορά των Nεότουρκων και των Kεμαλικών, οι οποίοι φανάτιζαν τις άγριες και ληστρικές μουσουλμανικές ομάδες. Πολλές φορές έπεσαν θύματα ληστειών και καταστροφών. Tο 1922 οι Tούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι. Aφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν μέσα στη μονή, μετά έβαλαν φωτιά, για να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους ή για να ικανοποιήσουν το μίσος τους εναντίον των Eλλήνων. Oι μοναχοί πριν την αναγκαστική έξοδο το 1923 έκρυψαν μέσα στο παρεκκλήσι της Aγίας Bαρβάρας την εικόνα της Παναγίας, το ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και τον σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού.

Τον Ιούνιο του 2010 το Τουρκικό Κράτος έδωσε άδεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο για να τελεστεί στην ιστορική μονή η λειτουργία για την γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου 2010[1], με την Τουρκία να προσδοκά τόσο στην έξωθεν καλή μαρτυρία για σεβασμό των θρησκευτικών ελευθεριών όσο και σε οικονομικά οφέλη από την αύξηση των τουριστών στην περιοχή τις ημέρες αυτές. Στην απόφαση να ανοίξει η μονή για μία ημέρα διεκδικεί μερίδιο και η Ρωσική Εκκλησία. Αυτή ήταν η πρώτη φορά ύστερα από 88 έτη που το μοναστήρι λειτούργησε ξανά ως εκκλησία, καθώς τα τελευταία χρόνια είχε μετατραπεί σε μουσείο.


Αφού παρκάρουμε, προχωράμε προς την μονή συναντώντας διάφορα μαγαζάκια με αναμνηστικά

Δυστυχώς τον καιρό που πήγαμε ήταν κλειστή λόγω έργων (μια διετία περίπου έως τώρα) κι ενώ ήταν ν'ανοίξει τον Αύγουστο, τελικά δεν... όμως και μόνο που βρεθήκαμε κοντά σε αυτό το ιστορικό μοναστήρι μας αρκεί για τώρα!

Το μοναστήρι είναι χτισμένο κυριολεκτικά στο γκρεμό!

Ψωνίσαμε διάφορα αναμνηστικά (με κάρτα εννοείται, τα οποία μου βγήκαν διπλά σε κόστος

, θα εξηγήσω παρακάτω)

Φυσικά όπου και να ήμασταν, ήθελαν να έρχονται να βγάζουν φώτο με τις μηχανές! Είχαμε γίνει απ την αρχή του ταξιδιού κινητά αξιοθέατα

Μέσα στο πανέμορφο δάσος και το βράχο, δεσπόζει το μοναστήρι

Πάμε μια και με το Τενερε μη μείνει παραπονεμένο

Και μια οι ταξιδιώτες!

Σιγά σιγά όμως ήρθε η ώρα να φεύγουμε, σταματώντας όμως μερικές φορές να βγάλουμε φώτο το υπέροχο δάσος!

 

[jmar]

Ξανά στο δρόμο λοιπόν με κατεύθυνση την λίμνη Uzungol, καθώς η ώρα είχε περάσει

Όμορφη διαδρομή με στροφές και πολύ πράσινο

Στρίβαμε, στρίβαμε, στρίβαμε, ώσπου....στρουμφάκια μπροστά μας Φρεεεενοοοοο και.... τρενάκι μέχρι την λίμνη! Σε όλο το δρόμο είχε ουρά και δεν θέλαμε προσπερνώντας τα στρουμφάκια να έχουμε τπτ ντράβαλα....κοοοτ κοοοοτ κοοοτ λοιπόν από πίσω (Ευτυχώς ήμασταν κοντά στην λίμνη)

Σημείες και τζαμιά, ήταν τα 2 πάγματα που συναντήσαμε περισσότερο στην Τουρκία, ά και τα... κεμπάμπ

Φτάνουμε σιγά σιγά στην λίμνη

Επιτέλους τα στρουμφάκια σταμάτησαν, οπότε φύγαμε για τον ξενώνα που ήταν στην άλλη άκρη της λίμνης! Πολύ κίνηση, κόσμος κλπ, μου θύμισε την λίμνη Como στην Ιταλία! (Δεν συγκρίνονται βέβαια)

Φτάσαμε στο Άθλιο Grand Anadolu Hotel & Bungalow (με αξιολόγηση 6) ξέραμε τι θα βρούμε, αλλά λόγω του ότι το μέρος ήταν τέρμα τουριστικό και ήταν αρχές Αυγούστου, δεν υπήρχαν παρά ελάχιστα δωμάτια με νορμάλ τιμή (Δώσαμε 42 ευρώ, τουλάχιστον είχε σούπερ πρωινό) Δεν πειράζει όμως, η λίμνη ήταν υπέροχη αφού ο Κώστας υποσχέθηκε στην κοπέλα του να την φέρει κάποια στιγμή για χαλάρωση της είπε οτι θα κοιμηθούμε σε διπλό κρεβάτι κολλημένο στον τοίχο και σκιάχτηκε η κοπέλα! )
Το δωμάτιο ήταν σαν καμπίνα πλοίου σε3 μέγεθος, βρώμικο και με ξύλινους τοίχους που άκουγες τα πάντα! Άστα να πάνε! Άλλα εμείς για ένα ύπνο το θέλαμε, άλλωστε ποτέ δεν ψάχνουμε πολυτέλειες σε τέτοια ταξίδια αλλά βασικά πράγματα!
Να αναφέρω εδώ ότι το δωμάτιο το κλείσαμε το πρωί απ το booking χρησιμοποιώντας μια VPN εφαρμογή στο κινητό. Ουσιαστικά η εφαρμογή αυτή όταν δουλεύει, ξεγελάει τον πάροχο δηλώνοντας την χώρα που συνδέεσαι (στην περίπτωση μας κάποια οποιαδήποτε εκτός Τουρκία). Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να μπεις σε σελίδες που είναι απαγορευμένες στην εκάστοτε χώρα, όπως πχ στην περίπτωση μας η booking στην Τουρκία, έτσι λύθηκε κι αυτό το θέμα!
Ντουζάκι και γρήγορα για την λίμνη!

 

[travelbreak]

Μπράβο @jmar .
Λίγα λόγια, ουσιαστικά με όσες πληροφορίες θέλουμε συνήθως και όχι άπειρες.
Οι φωτογραφίες είναι όλα τα λευτά!

 

[jmar]

Uzungöl (Long Lake) (πηγή Wikipedia) είναι μια λίμνη που βρίσκεται νότια της Τραπεζούντας, στην περιοχή Çaykara της επαρχίας Trabzon της Τουρκίας. Το Uzungöl είναι επίσης το όνομα του χωριού στις ακτές της λίμνης. Με τα χρόνια, η γραφική λίμνη, το χωριό και η γύρω κοιλάδα έχουν γίνει δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα.
Η λίμνη βρίσκεται σε απόσταση 99χλμ. Από το κέντρο της πόλης Trabzon και 19χλμ. Από το κέντρο της πόλης του Τσακκάρα. Δημιουργήθηκε από μια κατολίσθηση, η οποία μεταμόρφωσε την κλίνη ρέματος σε ένα φυσικό φράγμα, στην κοιλάδα του ρέματος Haldizen. Η περιοχή είναι διάσημη για το φυσικό της περιβάλλον. Βρίσκεται σε μια κοιλάδα ανάμεσα σε ψηλά βουνά, η λίμνη και το χωριό αρχικά φαίνονται απρόσιτα. Τα τοπικά βουνά και η ομίχλη, που περιβάλλουν περιστασιακά τη λίμνη τη νύχτα, προσθέτουν επίσης απίστευτη ομορφιά στο τοπίο.
Η τουριστική έκρηξη των τελευταίων ετών έχει προσελκύσει επενδυτές, οι οποίοι άνοιξαν διάφορα ξενοδοχεία, εστιατόρια και σουβενίρ καταστήματα στο χωριό. Η υποδομή μεταφορών έχει επίσης βελτιωθεί. Το 2008, η κυβέρνηση δημιούργησε ένα συγκεκριμένο φράγμα κατά μήκος της ακτής της λίμνης, έτσι ώστε τα κύματά της να μην υγράνουν τους παράκτιους δρόμους γύρω από αυτήν. Αυτό έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες από τους ντόπιους, καθώς και οικολόγους που ασχολούνται με περιβαλλοντικές ζημιές, οι οποίοι δήλωσαν ότι έχουν μετατρέψει τη λίμνη σε γιγαντιαία τεχνητή πισίνα.

Οι Άραβες παραδοσιακά αποτελούν την πλειοψηφία των τουριστών στην λίμνη

Κατηφορίζοντας απ το ξενοδοχείο τα σύννεφα μπαίνοντας στο βουνό δημιουργούν μια απίθανη εικόνα

Πολλά μαγαζάκια και κόσμος παντού! Πάρα πολλοί Άραβες τουρίστες (οι γυναίκες με μαντίλες)

Παιχνίδια, καρτ, Λούνα παρκ, χαμός!!!

Παρακείμενα της λίμνης υπήρχαν πολλά ξενοδοχεία και ρεστοράν

Ανεβήκαμε σε ένα ύψωμα και του δώσαμε και κατάλαβε με τις φωτο!

Το φωτισμένο Τζαμί δεσπόζει καθώς πέφτει η νύχτα...

Και Lighttrails είχε το μενού!

Όταν έπεσε το σκοτάδι οι αντανακλάσεις των πολύχρωμων φώτων στην λίμνη ήταν απίθανες!

Το Τζαμί Filak Mahallesi

Μετά από τόσα χλμ και κούραση ώρα να τσιμπήσουμε κάτι, πήγαμε στην απέναντι πλευρά που ήταν αρκετά μαγαζιά με φαγητό και κάτσαμε στον όροφο με θέα την λίμνη και το Τζαμί.
Φυσικά φάγαμε για άλλη μια φορά κεμπαμπ (shashlik kebab)

H Θέα

Το δεύτερο πιάτο (το πρώτο εξαφανίστηκε σε χρόνο Dt )

Τελειώνοντας ήπιαμε και το ζεστό, αρωματικό, παραδοσιακό, Ασιάτικο τσαγάκι μας (το πόσο τσάι ήπιαμε στο ταξίδι δε λέγεται! Πρωί μεσημέρι βράδυ )

Έφτασε όμως η ώρα να επιστρέψουμε στο δωμάτιο κυκλώνοντας την λίμνη απ την άλλη πλευρά!

Μαγεία!

Αφού φτάσαμε στα δωμάτια, αγκαλίτσα στο διπλό κρεβατάκι και ZzzzZZzZZ αφεθήκαμε στην αγκαλιά του μορφέα

ΤΕΛΟΣ 3ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[jmar]

Μπράβο @jmar .
Λίγα λόγια, ουσιαστικά με όσες πληροφορίες θέλουμε συνήθως και όχι άπειρες.
Οι φωτογραφίες είναι όλα τα λευτά!

Σ'ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι μ'αρεσει να ''ταξιδεύω'' με τις εικόνες του εκάστοτε μέρους! Επίσης ως λάτρης του road trip, μ'αρέσει η μετάβαση και όλα αυτά που συναντώ προς τον εκάστοτε προορισμό!

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 4η, 6 Αυγούστου 2018

Uzungol - Τιφλίδα

Χλμ ημέρας 570

Ξυπνήσαμε το πρωί, ευτυχώς χωρίς απώλειες απ το διπλό κρεβάτι Φάγαμε όπως θα δείτε , ένα λιτό πρωινό για να έχουμε ενέργεια την υπόλοιπη ημέρα. Στα ταξίδια μου πάντα κοιτάω να κλείνω δωμάτια με καλό πρωινό κι αυτό γιατί σε κρατάει καλά όλη την μέρα, ειδικά εάν έχεις πολλά χιλιόμετρα οδήγησης. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, στις διάφορες στάσεις για φουλάρισμα και ξεκούραση, τρως κάτι ελαφρύ. Από ξηρούς καρπούς αν κρατάς (δίνουν αρκετή ενέργεια), μέχρι κάποιο σάντουιτς, μπισκότα, μπάρες δημητριακών κλπ. Αν φας κάτι βαρύ έχει ως συνέπεια να μην μπορείς να οδηγήσεις, σε πιάνει νύστα χαλάρωση και προτιμάς να την πέσεις κάτω από καμιά σκιά

Αφού ρυθμίζουμε πάλι GPS κλπ ηλεκτρονικό εξοπλισμό, βρίσκουμε ξενώνα στην Τιφλίδα και σιγά σιγά είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Έχουμε περίπου 570 χλμ μέχρι την Τιφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, και ο δρόμος απ το Μπατούμι προς τα κει δεν είναι κι ο καλύτερος δυνατός! (εκτός τα τελευταία 150-180 χλμ που είναι αυτοκινητόδρομος)

Μικρή βολτίτσα και φώτο φεύγοντας απ την λίμνη...

Υπέροχη και ήσυχη το πρωί, ότι πρέπει για τρέξιμο jogging η οτιδήποτε άλλο παρεμφερές! Εμείς φυσικά δεν είχαμε χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες, έπρεπε να συνεχίσουμε!

Μονδέλο

Ανεβαίνουμε λίγο στον λόφο για να βγάλουμε την λίμνη από πάνω πανοραμικά!

Αξίζει η επίσκεψη, αν βρεθείτε εκεί κοντά! Απλά ο Αύγουστο έχει αρκετό κόσμο και ως αποτέλεσμα οι τιμές των καταλυμάτων παίρνουν την ανιούσα!

 

[jmar]

Ξεκινάμε λοιπόν με πολύ καλό καιρό και θερμοκρασία για άλλη μια φορά, μέσα σε πολύ πράσινο, μέχρι να πιάσουμε πάλι Μαύρη θάλασσα

Υπέροχη η διαδρομή μέχρι κάτω

Βγαίνουμε στον γνωστό (από χτες) αυτοκινητόδρομο μέχρι το Μπατούμι

Ώσπου, φτάνουμε σιγά σιγά στα σύνορα.... η ουρά αρκετή, αλλά εμείς με τρόπο (όπως πάντα) προχωράμε μπροστά μπροστά (αλήτες μηχανόβιοι είπαμε ). Αρκετές φορές μας το έλεγαν οι ίδιοι οι συνοριακοί, άλλες φορές απλά δεν τους ένοιαζε,ο κόσμος δεν έλεγε τίποτα. Σε μερικές περιπτώσεις η ουρά ήταν τόσο μεγάλη που θα χρειαζόταν άπειρες ώρες αναμονής για τα αυτοκίνητα, φορτηγά κλπ.
Αρκετά καινούργια και σύγχρονα σύνορα, περνάμε αρκετά γρήγορα, βγάλαμε και την πράσινη κάρτα που ανέφερα στην αρχή στα πρακτορεία που βρισκόταν μετά τα σύνορα στα δεξιά!

Και ξανά στο δρόμο περνώντας (αναγκαστικά) μέσα απ το πολυσύχναστο Μπατούμι (με τις ανάλογες σφήνες εννοείται )

Είμαστε πλέον σε Γεωργιανό έδαφος, η φιλικότητα των ντόπιων παραμένει, αφού μας χαιρετάνε συνεχώς μέσα απ τ αυτοκίνητα. Είναι κάτι που θα το συναντούσαμε συνεχώς από δω και πέρα!

Σιγούλια σιγούλια, με προσοχή, να βγουμε πρώτοι στο φανάρι

Περάσαμε κάποιους αρκετά ταλαιπωρημένους δρόμους με έργα, την βγάλαμε κιαπ τους Γεωργιανούς οδηγούς καθώς πηγαίνανε όπως να ναι! Είχε τρελή κίνηση, είδαμε Νταλίκες, Κλαρκ, αυτοκίνητα, ρυμούλκες και ότι τροχοφόρο υπάρχει, εκτός φυσικά από μηχανές! Πρέπει να κάναμε 58.785 προσπεράσεις... Περίπου

Όσο πλησιάζαμε στην Τιφλίδα, τόσο ο δρόμος γινόταν όλο καλύτερος, όπου στο τέλος έγινε ένας ωραίος αυτοκινητόδρομος, βαρετός μέν αλλά απαραίτητος δε για να βγουν τα χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί όμως στα 200 χλμ του αυτοκινητόδρομου αρχίσαμε να αγχωνόμαστε γιατί δεν βλέπαμε βενζινάδικο. Τα μπιτόνια ήταν άδεια καθώς θα χρειαζόντουσαν αργότερα στο ταξίδι, λίγο έλειψε να την πατήσουμε στην άσφαλτο στην Γεωργία κι όχι στα βάθη της Ασίας!
Τελικά 90 χλμ πριν την Τιφλίδα ανακουφιστήκαμε καθώς βρέθηκε επιτέλους βενζινάδικο, εκεί και με την κούραση της ημέρας και το άγχος είχαμε κι ένα μικρό καβγαδάκι, αλλά όλα καλά, αυτά συμβαίνουν

The Monument of King David the Builder, Digomi neighborhood, Τιφλίδα

Επιτέλους το απογευματάκι φτάνουμε Τιφλίδα

Βρίσκουμε το Guest House το οποίο ήταν σε μια τρελή ανηφόρα! (που θα την ανεβαίναμε μετά στο γύρνα με τα πόδια ). Βάζουμε τις μηχανές μέσα στην αυλή και τακτοποιούμαστε.
Το Guest house το είχε μια οικογένεια και ουσιαστικά ήταν ένα μεγάλο δίπατο σπίτι με κουζίνα 2 μπάνια και δωμάτια τα οποία κλείδωναν. Ήταν το πρώτο guest house που θα μέναμε (θα ακολουθούσαν και άλλα πολλά αργότερα)
Καθώς βάζαμε την μηχανή μέσα μας φωνάζουν απ το διπλανό μπαλκόνι ένα μεσήλικο ζευγάρι με σπαστά ελληνικά! Από Ελλάδα είστε? Ναι του λέμε! Η κόρη μας μένει Θεσσαλονίκη! Ήταν ΕλληνοΓεωργιανοί, αφού τα είπαμε λίγο μπήκαμε στο δωμάτιο.
Είναι πολύ ωραία η αίσθηση μακρυά απ την πατρίδα να ακούς Ελληνικά και να φωτίζονται τα πρόσωπα των ανθρώπων αυτών. Κάποια ιστορία τους βρίσκεται από πίσω για το πως κατέληξαν εκεί...

Μείναμε στο καταπληκτικό Guest House Zemeli με 20 ευρώ το δίκλινο με πρωινό! Με απίστευτους οικοδεσπότες!

 

[jmar]

Αφού ξεκουραστήκαμε κατεβήκαμε στην Τιφλίδα. Κόσμος πολύς, σαν σύγχρονη μεγαλούπολη που δεν έχει να ζηλέψει τπτ από μια Ευρωπαϊκή . Η Αλήθεια είναι ότι την περίμενα πιο παρακμιακή, αλλά με εξέπληξε. Βέβαια όλος αυτός ο σύγχρονος τρόπος ζωής προέρχεται κυρίως απ το πολύ μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί! Γενικά είδαμε πολλά supercars, μεγάλα τζιπ να τα οδηγούν περιποιημένες Γεωργιανές αλλά και αρκετούς ''φουσκωτούς''!

Ενδεικτικό του μαύρου χρήματος είναι το γεγονός ότι ψάχναμε ανταλλακτήριο να κάνουμε συνάλλαγμα , τα οποία βρίσκαμε μέσα στοές που ακριβώς δίπλα είχε και είσοδο για τα λεγόμενα ''κ@λαδικα'' Απ την παραγωγή στην άμεση κατανάλωση δλδ . Αρχικά λέγαμε άσε θα βρούμε κανονικό πιο κάτω, μέχρι που αντιληφθήκαμε ότι μόνο αυτά υπήρχαν και ήταν και κάθε 100 μέτρα! Τι να κάνουμε, τελικά μπαίνουμε μέσα στην σκοτεινή στοά. Το ανταλλακτήριο ήταν ένα δωματιάκι με κάγκελα που ίσα ίσα χωρούσε ένας μέσα Βλέπουμε τις ισοτιμίες και ήταν αρκετά συμφέρουσες, έτσι κάναμε μερικά δολάρια σε Γεωργιανά και 100$ σε ρούβλια. Φυσικά απόδειξη δεν πήραμε ποτέ...(ε ρε μαυρίλα ) Αφού τα κρύψαμε γρήγορα μην μας την πέσει κάνα κορίτσι, φύγαμε με μάτια και στην πλάτη ...

Κατεβαίνοντας προς το κέντρο πολύς κόσμος συγκεντρωμένος έξω από διάφορα εμπορικά καταστήματα

Street dance show με κορίτσια

Όμορφα ρεστοράν σε πεζόδρομους της πόλης

Επιβλητικά κτίρια και αγάλματα

Είδαμε και κάτι απλές Limo...

Πάνω στο λόφο δεσπόζει το 20 μέτρα σε ύψος λευκό άγαλμα, σύμβολο της Τιφλίδας, αποκαλούμενο και άγαλμα της Μητέρας Γεωργίας. Κρατά στο ένα χέρι σπαθί και στο άλλο ένα ποτήρι από κρασί εκφράζοντας τον χαρακτήρα των Γεωργιανών, καλωσορίζει τους επισκέπτες και πολεμά με πάθος τους εχθρούς της χώρας.

Εντυπωσιακά κτίρια...

Freedom Monument Στην κεντρική πλατεία Ελευθερίας στην Τιφλίδα υψώνεται το μνημείο για την ελευθερία των πολιτών αυτής της χώρας. Πάνω σε μια πανύψηλη στήλη το άγαλμα του Άη Γιώργη, προστάτη της χώρας, να καρφώνει με το κοντάρι του τον δράκο

Όμορφα κτίρια πέριξ του μνημείου

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στην πλατεία με τα διάφορα μαγαζάκια, ρεστορα, καφέ αλλά και αρκετή νεολαία να χαλαρώνει στην χαρακτηριστική ''ταμπέλα'' της Τιφλίδας

Monument of King Vakhtang Gorgasali

το φρούριο Narikala φαίνεται ψηλά

 

[jmar]

Πολύς κόσμος, μουσικοί του δρόμου και πολλά άλλα

Πολλά supercars όπως προείπαμε

Αντε πάλι Gs Vs Tenere

Βλέποντας τα μαγαζάκια κατά μήκος του καναλιού και απέναντι το λόφος της πόλης με το κάστρο θυμίζει μεγάλη Ευρωπαϊκή πόλη

Η γέφυρα της ειρήνης είναι μια γέφυρα σε σχήμα τόξου, μια κατασκευή από χάλυβα και γυαλί που φωτίζεται με πολυάριθμες λυχνίες LED, πάνω από τον ποταμό Kura στο κέντρο της Τιφλίδας Η Γέφυρα της Ειρήνης Η γέφυρα που εκτείνεται 150 μέτρα πάνω από τον ποταμό Kura διατάχθηκε από το Δημαρχείο της Τιφλίδας για να δημιουργήσει ένα σύγχρονο σχέδιο που συνδέει την παλιά Τιφλίδα με τη νέα περιοχή. Το επίσημο άνοιγμα έγινε στις 6 Μαΐου 2010. Η γέφυρα εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Κούρα και προσφέρει θέα στην εκκλησία Metekhi, το άγαλμα του ιδρυτή της πόλης Vakhtang Gorgasali και το φρούριο Narikala από τη μία πλευρά και τη γέφυρα Baratashvili και το προεδρικό γραφείο από την άλλη.

Εντυπωσιακή!

Φυσικά υπήρχαν και αρκετά ''κιτς'' εστιατόρια, με led φώτα, videowall και λοιπά σύγχρονα αξεσουάρ Οι αμαξάρες όμως στο πάρκινγκ υποδηλώνουν ότι το χρήμα (μαύρο ) ρέει άφθονο!

Στα στενάκια βρισκόταν πολύς κόσμος στα μπαράκια και στα διάφορα μαγαζιά με φαγητό (ώρα μας κι εμάς γιατί το στομάχι διαμαρτύρεται...)

Dj στα δρομάκια έξω, ευρωπαϊκές καταστάσεις!

Ψάχνοντας για μαγαζί και κοιτώντας τον έξω κατάλογο (σαν γνήσιοι Ευρωπαίοι τουρίστες ) ξαφνικά μας μιλάει ένας σερβιτόρος με σπαστά Ελληνικά (αφού μάλλον μας άκουσε). Έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε! Ήταν χρόνια στην Ελλάδα μας είπε, δούλευε Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, αλλά ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα του τον έκανε να γυρίσει πίσω. Τώρα ονειρεύεται να ξαναγυρίσει Ελλάδα με την οικογένεια του, καθώς έχει αρκετούς φίλους και δουλειά που τον περιμένει! Μαζεύει λεφτά να γυρίσει... ''πόσα παίρνεις τον ρωτάω'', μου λέει, 5 Ευρώ τις 12 ώρες!!! . Εν τω μεταξύ οι τιμές του εστιατορίου ήταν σαν της Ελλάδας! Αυτός μου εξήγησε το πολύ μαύρο χρήμα και τις συνθήκες εκεί, καθώς οι πλούσιοι και αυτοί που έχουν τα μαγαζιά είναι λίγοι και αρκετοί είναι μαφιόζοι! Του είπα και για την κρίση στην Ελλάδα, και μου λέει 1000 φόρες καλύτερα εκεί! Μερικές φορές σκέφτομαι, λέτε να καταλήξουμε έτσι...

Μ'αυτά και μ'μαυτά πέρασε η ώρα και σιγά σιγά περπατήσαμε πίσω στον ξενώνα για ξεκούραση (μου έκανε εντύπωση η ελιά, μου θύμισε την Κρήτη!)

Η πόλη και τα κτίρια φωτίστηκαν όμορφα όταν έπεσε η νύχτα...

ΤΕΛΟΣ 4ης ΗΜΕΡΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

 

[chris7]

Πολύ ωραίο ταξίδι με πανέμορφες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[jmar]

Πολύ ωραίο ταξίδι με πανέμορφες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

Σ'ευχαριστώ! Ελπίζω και τα κείμενα να είναι τουλάχιστον επαρκή, καθώς τις λίγες μέρες που βρίσκομαι εδώ έχω διαβάσει καταπληκτικά κείμενα. Βέβαια υπάρχουν και αρκετά ταξίδια ανολοκλήρωτα, θεωρώ λόγω του όγκου των κειμένων! Ελπίζω τουλάχιστον να σας αποζημιώνω με τις φωτογραφίες