Γερμανία Zugspitze και στην κατηφόρα φαράγγι Partnachklamm

[DepecheM]

Φαράγγι Partnachklamm

Κατά το σχεδισμό του ταξιδιού, ψάχνοντας να βρούμε κάτι που να είναι must to see & ταυτόχρονα να μην είναι χρονοβόρο έτσι ώστε να "χωρέσει" την ίδια μέρα με την επίσκεψη στην κορυφή Zugspitze, διαβάσαμε και στο travelstories για το Φαράγγι του Partnachklamm και εύκολα λάβαμε την απόφαση. Το φαράγγι βρίσκεται εντός της περιοχής του GAP εντός του οποίου υπάρχει μια σύντομη, βατή, διαμορφωμένη διαδρομή που ακολουθεί ένα μικρό ορμητικό ποτάμι (το χειμώνα λογικά παγώνει, κρίνοντας από τις φώτο του επίσημου site).
http://www.partnachklamm-info.de/

Η ώρα λοιπόν είναι γύρω στις 14:00 και κατηφορίζουμε από τη λίμνη Eibsee, έχοντας αφήσει την κορυφή Zugspitze, προς τον επόμενο προορισμό μας, το χώρο του "Olympia-Skistadion" του GAP (δνση στο google maps http://goo.gl/maps/x4QqJ ). Εκεί υπάρχει parking, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 km περίπου από το φαράγγι. Φτάνοντας εκεί απολαμβάνουμε από κοντά την πίστα για το ski high jump (εάν το λέω καλά, ας με διορθώσουν οι γνωρίζοντες).


Μετά από αναζήτηση δευτερολέπτων, εντοπίζουμε το σημείο όπου αναχωρεί η άμαξα με τη βοήθεια της οποίας είχαμε επιλέξει να πάμε ως την είσοδο του φαραγγιού. Προς μεγάλη μας απαγοήτευση (κυρίως των παιδιών), ο Βαυαρός αμαξάς σήμερα αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του ρεπό, οπότε και αποφασίζουμε τελικά να καλύψουμε τη μικρή απόσταση (parking - είσοδος φαραγγιού) με τα πόδια, διαπιστώνοντας ότι η απουσία του αμαξά, ήταν θείο δώρο.

Η διαδρομή φανταστική. Εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Εικόνες που δεν είναι μόνο εικόνες, για αυτό και σου μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όσο βλέπει το μάτι σου, παντού πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις. Έντονη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου έλατου. Δεξιά και αριστερά στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων που κάπου κάπου αιμοραγούν ρετσίνι που η οσμή του γίνεται ένα με το βρεγμένο γρασίδι και την οσμή του φρεσκοκομμένου ξύλου. Μικρά ποταμάκια που κυλούν δεξιά και αριστερά, πότε αθόρυβα και πότε κελαρύζοντας με τον ήχο τους να διακόπτεται που και που από τα πριόνια των υλοτόμων. Σπιτάκια με παραδοσιακό βαυαρικό στυλ, το καθένα με την -ξύλινη φυσικά- αποθηκούλα του, με έτοιμα τα καυσόξυλα για τον επερχόμενο χειμώνα. Οι καμινάδες των σπιτιών να καπνίζουν αχνά, ίσως όχι λόγω κρύου, αλλά θαρρείς με σκοπό να συμπληρωθεί τέλεια η εικόνα που είχαμε μπροστά μας. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, αποκαλύπτοντας τους κομπάρσους του, οι οποίοι και δημιουργούν τελικά την αυθεντική του εικόνα, αυτή που κρατάς μέσα σου για πάντα.


Με αυτά και με αυτά και με λίγο κυνηγητό των παιδιών, που χάνονταν που και που στο βρεγμένο γρασίδι, φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το φαράγγι είναι ανοικτό καθημερινά 08:00 - 18:00 (Μάιο έως Ιούνιο & Οκτώβριο), 08:00 - 19:00 (Ιούλιο έως Σεπτέμβριο) και 09:00 - 18:00 (Νοέμβριο έως Απρίλιο). Εισιτήριο εισόδου στα 3,5€ για τους ενήλικες και στα 2€ για τα παιδιά 6-16 ετών. Η πορεία εντός του φαραγγιού απαιτεί προσοχή, ειδικά εάν στην παρέα υπάρχουν παιδιά ή ανθρώποι μεγάλης ηλικίας, καθώς η διαδρομή είναι στενή απαιτώντας προσεκτικά βήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επικίνδυνη. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχουν τουαλέτες, ένα μικρό κιόσκι με σουβενίρ, ένα εστιατόριο με βαυαρική κουζίνα καθώς επίσης 1-2 καφέ. Να θυμίσω εδώ ότι οπουδήποτε στη Γερμανία (φαντάζομαι γενικά στην Κ. Ευρώπη) είναι απαραίτητο να έχουμε προμηθευτεί από super market μπουκαλάκι/α εμφιαλωμένο νερό χωρίς "μπουρμπουλήθρες" καθώς σε καφέ κ.λ.π είναι και δυσεύρετο και πανάκριβο.

Το θέαμα εντός του φαραγγιού είναι μοναδικό με έντονα συναισθήματα, μια που για 800 μέτρα περίπου, περπατάς δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι, ανάμεσα σε πελώρια βράχια. Σε κάποια σημεία μάλιστα η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο (για λίγα μέτρα βέβαια). Καλό είναι να έχετε μαζί σας, ένα φακό, φυσικά αδιάβροχο (πιτσιλάει πολύ) και καλού κακού μία πρόχειρη "αλλαξιά" ρούχα. Εάν έχετε αδιάβροχη θήκη για τη φωτογραφική σας μηχανή, είναι το μέρος όπου θα τη δοκιμάσετε.





Τα χρώματα απίστευτα, ο ήχος του νερού έντονος μια που το ποτάμι είναι ορμητικό αλλά και ενισχύεται από τη διαμόρφωση που έχουν τα βράχια δεξιά και αριστερά του. Κόσμος αρκετός, κυρίως Γερμανοί οι περισσότεροι των οποίων (κρίνοντας από τον εξοπλισμό τους) δεν βρίσκονταν εκεί αποκλειστικά για το φαράγγι, αλλά αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής/πεζοπορίας που είχαν επιλέξει. Στην έξοδο του φαραγγιού ο χώρος φυσικά άνοιγε και μαζί με αυτόν και η κοίτη του ποταμού με αρκετό ελεύθερο χώρο στη μία του πλευρά για να απλωθείς και να χαρείς το φως της υπέροχης ημέρας.

Εμπειρία φανταστική... ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω έστω και λίγο τα συναισθήματα...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2

First Προηγούμενη 2 of 2

Go to chapter

Go

[greco]

Πραγματικα,το τοπιο ειναι μεγαλειωδες κι αυτη η αισθηση ηρεμιας που σου μεταδιδουν οι γερμανο-αυστριακες λιμνες ειναι το κατι αλλο!Πολυ ωραια η περιγραφη σου,περιμενω με ενδιαφερον τα σχετικα με το φαραγγι που δεν ειχα προλαβει να δω οταν επισκεφτηκα την ονειρεμενη αυτη περιοχη.

 

[Ivana]

θέλουμε και άλλο!!!

 

[chrisbd]

Πριν αρκετά χρόνια επισκέφτηκα το Zugspitze με τον 1ο τρόπο....ηταν τέλη Γενάρη όλα ήταν κατάλευκα και είχε καταπληκτική ηλιόλουστη μέρα...φοβερή θέα, υπήρχε ένα μπαρ Igloo (απο πάγο βέβαια), με είχε ενθουσιάσει η κατασκευή του Σαλέ που ήταν φτιαγμένο απο χοντρούς κορμούς δέντρων και το καλό εστιατόριο στην κορυφή...

 

[chris7]

Πολύ ευχάριστη γραφή.
Περιμένουμε τη συνέχεια και, αν είναι δυνατόν, φωτογραφίες.

 

[DepecheM]

Φαράγγι Partnachklamm

Κατά το σχεδισμό του ταξιδιού, ψάχνοντας να βρούμε κάτι που να είναι must to see & ταυτόχρονα να μην είναι χρονοβόρο έτσι ώστε να "χωρέσει" την ίδια μέρα με την επίσκεψη στην κορυφή Zugspitze, διαβάσαμε και στο travelstories για το Φαράγγι του Partnachklamm και εύκολα λάβαμε την απόφαση. Το φαράγγι βρίσκεται εντός της περιοχής του GAP εντός του οποίου υπάρχει μια σύντομη, βατή, διαμορφωμένη διαδρομή που ακολουθεί ένα μικρό ορμητικό ποτάμι (το χειμώνα λογικά παγώνει, κρίνοντας από τις φώτο του επίσημου site).
http://www.partnachklamm-info.de/

Η ώρα λοιπόν είναι γύρω στις 14:00 και κατηφορίζουμε από τη λίμνη Eibsee, έχοντας αφήσει την κορυφή Zugspitze, προς τον επόμενο προορισμό μας, το χώρο του "Olympia-Skistadion" του GAP (δνση στο google maps http://goo.gl/maps/x4QqJ ). Εκεί υπάρχει parking, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 2 km περίπου από το φαράγγι. Φτάνοντας εκεί απολαμβάνουμε από κοντά την πίστα για το ski high jump (εάν το λέω καλά, ας με διορθώσουν οι γνωρίζοντες).


Μετά από αναζήτηση δευτερολέπτων, εντοπίζουμε το σημείο όπου αναχωρεί η άμαξα με τη βοήθεια της οποίας είχαμε επιλέξει να πάμε ως την είσοδο του φαραγγιού. Προς μεγάλη μας απαγοήτευση (κυρίως των παιδιών), ο Βαυαρός αμαξάς σήμερα αποφάσισε να δώσει στον εαυτό του ρεπό, οπότε και αποφασίζουμε τελικά να καλύψουμε τη μικρή απόσταση (parking - είσοδος φαραγγιού) με τα πόδια, διαπιστώνοντας ότι η απουσία του αμαξά, ήταν θείο δώρο.

Η διαδρομή φανταστική. Εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Εικόνες που δεν είναι μόνο εικόνες, για αυτό και σου μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό. Συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις. Όσο βλέπει το μάτι σου, παντού πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις. Έντονη η μυρωδιά του φρεσκοκομμένου έλατου. Δεξιά και αριστερά στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων που κάπου κάπου αιμοραγούν ρετσίνι που η οσμή του γίνεται ένα με το βρεγμένο γρασίδι και την οσμή του φρεσκοκομμένου ξύλου. Μικρά ποταμάκια που κυλούν δεξιά και αριστερά, πότε αθόρυβα και πότε κελαρύζοντας με τον ήχο τους να διακόπτεται που και που από τα πριόνια των υλοτόμων. Σπιτάκια με παραδοσιακό βαυαρικό στυλ, το καθένα με την -ξύλινη φυσικά- αποθηκούλα του, με έτοιμα τα καυσόξυλα για τον επερχόμενο χειμώνα. Οι καμινάδες των σπιτιών να καπνίζουν αχνά, ίσως όχι λόγω κρύου, αλλά θαρρείς με σκοπό να συμπληρωθεί τέλεια η εικόνα που είχαμε μπροστά μας. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε μέρος που επισκέπτεσαι, αποκαλύπτοντας τους κομπάρσους του, οι οποίοι και δημιουργούν τελικά την αυθεντική του εικόνα, αυτή που κρατάς μέσα σου για πάντα.


Με αυτά και με αυτά και με λίγο κυνηγητό των παιδιών, που χάνονταν που και που στο βρεγμένο γρασίδι, φτάνουμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το φαράγγι είναι ανοικτό καθημερινά 08:00 - 18:00 (Μάιο έως Ιούνιο & Οκτώβριο), 08:00 - 19:00 (Ιούλιο έως Σεπτέμβριο) και 09:00 - 18:00 (Νοέμβριο έως Απρίλιο). Εισιτήριο εισόδου στα 3,5€ για τους ενήλικες και στα 2€ για τα παιδιά 6-16 ετών. Η πορεία εντός του φαραγγιού απαιτεί προσοχή, ειδικά εάν στην παρέα υπάρχουν παιδιά ή ανθρώποι μεγάλης ηλικίας, καθώς η διαδρομή είναι στενή απαιτώντας προσεκτικά βήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι επικίνδυνη. Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχουν τουαλέτες, ένα μικρό κιόσκι με σουβενίρ, ένα εστιατόριο με βαυαρική κουζίνα καθώς επίσης 1-2 καφέ. Να θυμίσω εδώ ότι οπουδήποτε στη Γερμανία (φαντάζομαι γενικά στην Κ. Ευρώπη) είναι απαραίτητο να έχουμε προμηθευτεί από super market μπουκαλάκι/α εμφιαλωμένο νερό χωρίς "μπουρμπουλήθρες" καθώς σε καφέ κ.λ.π είναι και δυσεύρετο και πανάκριβο.

Το θέαμα εντός του φαραγγιού είναι μοναδικό με έντονα συναισθήματα, μια που για 800 μέτρα περίπου, περπατάς δίπλα σε ένα ορμητικό ποτάμι, ανάμεσα σε πελώρια βράχια. Σε κάποια σημεία μάλιστα η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου μέσα στο βράχο (για λίγα μέτρα βέβαια). Καλό είναι να έχετε μαζί σας, ένα φακό, φυσικά αδιάβροχο (πιτσιλάει πολύ) και καλού κακού μία πρόχειρη "αλλαξιά" ρούχα. Εάν έχετε αδιάβροχη θήκη για τη φωτογραφική σας μηχανή, είναι το μέρος όπου θα τη δοκιμάσετε.





Τα χρώματα απίστευτα, ο ήχος του νερού έντονος μια που το ποτάμι είναι ορμητικό αλλά και ενισχύεται από τη διαμόρφωση που έχουν τα βράχια δεξιά και αριστερά του. Κόσμος αρκετός, κυρίως Γερμανοί οι περισσότεροι των οποίων (κρίνοντας από τον εξοπλισμό τους) δεν βρίσκονταν εκεί αποκλειστικά για το φαράγγι, αλλά αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης διαδρομής/πεζοπορίας που είχαν επιλέξει. Στην έξοδο του φαραγγιού ο χώρος φυσικά άνοιγε και μαζί με αυτόν και η κοίτη του ποταμού με αρκετό ελεύθερο χώρο στη μία του πλευρά για να απλωθείς και να χαρείς το φως της υπέροχης ημέρας.

Εμπειρία φανταστική... ελπίζω να κατάφερα να μεταφέρω έστω και λίγο τα συναισθήματα...

 

[greco]

Το καταφερες,το καταφερες!Τελεια,χιλια μπραβο!

 

[chris7]

Αν και έχω πάει τέσσερις φορές στο Garmisch, δεν επισκέφτηκα το φαράγγι, το οποίο φαίνεται καταπληκτικό. Πάντως το Zugspitze που επισκεφτήκαμε ήταν πράγματι πολύ εντυπωσιακό.

 

[vasiliss]

Σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ τις εμπειρίες μου και να επικεντρωθώ σε μέρη για τα οποία υπάρχει λιγότερο υλικό στο forum, καθώς για τα περισσότερα υπάρχουν πολλές και αναλυτικότατες πληροφορίες και η δική μου καταγραφή κρίνω ότι δεν θα προσφέρει, ίσως δε κουράσει.

Πριν από δύο χρόνια σχεδιάζαμε ένα παρόμοιο ταξίδι σε κάποια από τα μέρη που επισκεφτήκατε, παρέα με τις δύο κόρες μου, αλλά ας όψετε η ριμάδα η κρίση!!!

Οπότε οποιαδήποτε επιπλέον περιγραφή σίγουρα δεν θα κουράσει ( τουλάχιστον εμένα ), αλλά αντίθετα θα μας ταξιδέψει νοερά στα μέρη που δεν καταφέραμε να πάμε.


Αν κατάλαβα καλά το ταξίδι αυτό έγινε με τα παιδιά σας, που ήταν ποιάς ηλικίας;

(Σε ρωτάω για να ξέρω αν θα δυσκολεύονταν οι κόρες μου που είναι 7 και 9 χρόνων σήμερα.)

 

[DepecheM]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους για τα καλά σας λόγια.

Βασίλη το ταξίδι έγινε με παιδιά μικρότερης ηλικίας από τα δικά σου. Οι κόρες σου δεν θα αντιμετωπίσουν καμία δυσκολία. Επιπλέον είναι και τυχερές, μια σε αυτές τις ηλικίες αποτυπώνονται και εντονότερα οι αναμνήσεις και "θα έχουν να θυμούνται" σε αντίθεση με παιδάκια μικρότερης ηλικίας...

Όσο για τα υπόλοιπα μέρη, τις επόμενες ημέρες θα προσπαθήσω να καταγράψω σε νέα νήματα κάποια πράγματα (κυρίως υπό μορφή οδηγού) για Linderhof - Neuschwanstein, Playmobil & Sensapolis.

 

[anny]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες-Ευρώπη