Αν είναι για ένα και μόνο πράγμα που είναι διάσημη η Χίος, αυτό είναι η μαστίχα της, το αυτό το δάκρυ του δέντρου, το μοναδικό στον κόσμο δάκρυ που φέρνει χαρά σε τόσους ανθρώπους. Το προϊόν είναι μοναδικό στον κόσμο και σαν τέτοιο, η παραγωγή του έπρεπε να είναι προστατευμένη και συγκροτημένη.
Τα Μαστιχοχώρια της Χίου, 22 τον αριθμό, πήραν το όνομά τους φυσικά από τη μαστίχα, μάλιστα ιδρύθηκαν όταν πρωτοσυστηματοποιήθηκε η καλλιέργιεά της, ήδη κοντά στα 1400. Ο λόγος οργάνωσης των χωριών αυτών ήταν διττός: η καλύτερη συστηματοποίηση της παραγωγής μαστίχας και η προστασία του μονοπωλίου της. Για το λόγο αυτό και τα Μαστιχοχώρια είναι χτισμένα σα μικρά κάστρα: αθέατα από τη θάλασσα, “εσωστρεφή” κατά βάση, με φορά προς την ενδοχώρα, με σπίτια με συμπαγείς πέτρινους τοίχους. Οι τοίχοι των τελευταίων σπιτιών του χωριού σχηματίζουν, σε μια περίμετρο, το εξωτερικό τείχος του οικισμού, τα εσωτερικά σοκάκια είναι δαιδαλώδη και αποπροσανατολιστικά ενώ η είσοδος στον οικισμό γίνεται από μία ή δύο εισόδους μόνο. Η αρχιτεκτονική αυτή αποτελούσε την άμυνα των χωριών από τις συχνές για την εποχή επιδρομές στο Αιγαίο από τους πειρατές και αργότερα από τους Τούρκους.
Από όλα τα Μαστιχοχώρια, το πιο όμορφο και καλοδιατηρημένο είναι τα Μεστά. Το μεσαιωνικό αυτό χωριό, που έχει κριθεί διατηρητέο, ακολουθεί την τυπική αρχιτεκτονική όλων των χωριών, με τα λαβυρινθώδη δρομάκια, τους συμπαγείς τοίχους, τις πέτρινες καμάρες και τα βαριά πορτοπαράθυρα. Το κέντρο της ζωής του χωριού είναι η κεντρική πλατεία όπου μαζεύονται όλοι για καφέ και.. γνωριμία!
