soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.701
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
Η Ι.Μ. Παντοκράτορος είναι 7η στην ιεραρχία των μονών του Α.Ο. και είναι κτισμένη σε απότομο βράχο πάνω από τη θάλασσα. Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα από τους Βυζαντινούς αξιωματούχους Αλέξιο και Ιωάννη. Είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Όταν τους τηλεφώνησα για να κλείσω διαμονή τρεις μήνες πριν την άφιξη, μου είπαν να ξαναπάρω μετά από δύο μήνες γιατί κάνουν εργασίες συντήρησης των εγκαταστάσεων και δεν ξέρουν αν μπορούν να δεχτούν και πόσους. Μετά από παρέλευση δύο μηνών φίλος μου που έχει γνωστό μοναχό εκεί τηλεφώνησε και μας έκλεισε διαμονή. Πράγματι οι δύο πτέρυγες ήταν ακόμα στη πορεία των εργασιών και μόνο η τρίτη ήταν ανακαινισμένη μπορούσε να φιλοξενήσει. Το κελί μας ήταν αρκετά μεγάλο με έξη κρεβάτια, τακτοποιηθήκαμε στα τρία, κι αργότερα μας έφεραν και τέταρτο.
Αυτόσερβιριστήκαμε με λουκουμάκια και καφέδες κι αμέσως πήγαμε στο κιόσκι, έξω από την μονή, σκεπαστό στρογγυλό ως συνήθως γίνεται, κτισμένο κι αυτό πάνω σε βράχο. Hθέα ήταν καταπληκτική. Μπροστά μας το γαλάζιο πέλαγος και κάτω μας τα κύματα που έσκαγαν στα βράχια επιβεβαίωναν τον καπετάνιο του πλοιαρίου που ακύρωσε τα υπόλοιπα δρομολόγια. Μαζί μας καθόταν και ο αρχοντάρης ο πάτερ Ιωαννίκας, ο επί των δημοσίων σχέσεων σα να λέμε, το μοναδικό άτομο που επικοινωνούσε με τους προσκύνητες. Ιωννίκας, ο Ιωάννης που νικά, όπως μας είπε. Ήταν ηλικιωμένος, λεπτός, ομιλητικός με αρκετό χιούμορ και ανοικτός σε κάθε είδους συζήτηση και πληροφορία. Στη παρέα μας βρισκόταν τέσσερα άτομα που μόλις είχαν έλθει από το Βατοπέδι με τα πόδια. Από το κιόσκι φαινόταν ένα μέρος της ακτογραμμής και στο βάθος ξεπρόβαλε το μοναστήρι του Σταυρονικήτα κτισμένο πάνω σε βράχο κι αυτό. Στο πρώτο μου ταξίδι στο Α.Ο. του είχα κάνει μια πολύωρη απλή επίσκεψη χωρίς να διανυχτερεύσω ερχόμενος από τη Μονή Ιβήρων, και το ίδιο θα κάνουμε με την παρέα μου και τώρα. (ιστορία: «Μονάχος με τους μοναχούς του Α.Ο.») Μαζί ήρθε και ένας νεαρός ηλικίας τριάντα ετών από τη Θήβα, ο οποίος από μετά που τέλειωσε το λύκειο επισκέφτηκε το Α.Ο. 18 φορές όπως μας είπε. Ήταν ενήμερος για κάθε περιοχή τους Άθως. Το μονοπάτι ήταν χαραγμένο σε μια δασώδη πλαγιά γύρω στα 80 μέτρα πάνω από την ακτογραμμή και παράλληλα μ’ αυτή. Ήταν μια θαυμάσια διαδρομή κάτω από τη σκιά των δένδρων η περισσότερη, πότε-πότε αραίωναν και βλέπαμε τη θάλασσα στα αριστερά μας.
Σε μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά φτάσαμε στον εξωτερικό χώρο της μονής Σταυρονικήτα. Να η γνωστή μου βρύση με το μπόλικο νερό που με δρόσισε πριν λίγα χρόνια, όταν είχα ξεχάσει το μπουκάλι με το νερό πάνω στο πηγάδι της μονής Ιβήρων και έφτασα μετά από δυο ώρες πορεία διψασμένος και μουσκεμένος στον ιδρώτα. Εδώ είναι και το όμορφο τοξωτό υδραγωγείο με τα ψαράκια του στις δεξαμενές, που παραμένει σχεδόν το ίδιο από την εποχή της ίδρυσης της μονής το 1000 μ.Χ. Είναι το μοναδικό στο Α.Ο. Ο πλακόστρωτος διάδρομος που πριν καταλήξει στη όμορφη αψιδωτή πύλη της μονής καλύπτεται από μία μεγάλη κληματαριά και πριν απ΄ αυτή ένα αιωνόβιο κυπαρίσσι υψώνεται στον ουρανό ορατό από μεγάλη απόσταση. Από το ένα μέρος η θάλασσα και από το μέρος της στεριάς ο μεγάλος ανοικτός κάμπος, κάνει το μοναστήρι με τον πύργο να μοιάζει από μακριά όμοιο με πύργο της άμμου. Την ομορφιά του ενισχύει η μη ύπαρξη γερανών, σκαλωσιών, οικοδομικών υλικών σκόρπια εδώ κι εκεί όπως συμβαίνει σε άλλα μοναστήρια που τελούν υπό συντήρηση. Έχουμε λοιπόν ένα σύνολο που το ανεβάζει στα ωραιότερα μοναστήρια του Α.Ο.
Η μονή είναι 15η στην ιεραρχία. Το καθολικό είναι αφιερωμένο στο Αγ. Νικόλαο τον Στρειδά, γιατί η εικόνα του που βρέθηκε στη θάλασσα ήταν κολλημένο πάνω της ένα στρείδι. Πήρα τους φίκλους μου και τους άρχισα την ξενάγηση. Ήταν τυχεροί που βρήκαμε την εκκλησία ανοικτή επειδή ξεναγούσαν δύο επισκέπτες, και μπήκαμε για μια γρήγορη επίσκεψη. Είναι όλη αγιογραφημένη από το Θεοφάνη τον Κρήτα και τους μαθητές του. Κατόπιν τους ξενάγησα στους δύο ορόφους, πήγαμε στο αρχονταρίκι και την βιβλιοθήκη, στα κελιά των επισκεπτών και στις τουαλέτες που από το παραθυράκι τους βλέπεις κάτω στα πόδια σου σε βάθος εκατό μέτρων τα κύματα να ξαφρίζουν πάνω στα βράχια. Από τη μια πλευρά φαινόταν η μονή του Παντοκράτορος απ όπου ήρθαμε και από την άλλη πλευρά της ακτής ο ταρσανάς της μονής Ιβήρων.
(Εδώ θα κάνω μία παρένθεση-ενημέρωση για τους πρωτάρηδες που θέλουν να πάνε στο Α.Ο. Μπορείτε να βάλετε στο πρόγραμμα με την σειρά τις μονές Ιβήρων-Σταυρονικήτα-Παντοκράτορος. Δε θα χρειαστείτε ούτε βανάκι ούτε λεωφορείο ή ταξί. Οι αποστάσεις είναι μικρές και γίνονται άνετα με περπάτημα. Μόνο στην τρίτη μονή θα ειδοποιήσετε μέσω του Αρχοντάρη το βανάκι να σας πάρει το επόμενο πρωί που τελειώνει το οδοιπορικό για να σας πάει στις Καρυές. Οι πεζοπορίες σας θα είναι παράλληλα με την ακτή δεν πρόκειται να χαθείτε, εκτός από Καρυές προς τη Ιβήρων που θα την κάνετε από το μονοπάτι που περνά έξω από τη μονή Κουτλουμουσίου, συνεχίζει Παναγούδα, και μπαίνει σε ένα φυσικό τούνελ φτιαγμένο από κλαδιά δένδρων και τη θεωρώ σαν η ομορφότερη διαδρομή του Α.Ο. κι από τις ωραιότερες της Ελλάδας.)
Πήραμε το ίδιο μονοπάτι για την επιστροφή μας στο Παντοκράτορος για να προλάβουμε τον εσπερινό. Η σπουδαιότερη εικόνα στο Καθολικό είναι της Παναγίας της Γερόντισσας, ύψους δύο μέτρων θαυματουργή γεμάτη με αφιερώματα. Οι επισκέπτες ήταν λίγοι το ίδιο και οι μοναχοί. Εκτός από τη ώρα των ακολουθιών και της τραπεζαρίας δεν κυκλοφορούσαν καθόλου πλην του πάτερ Ιωαννίκου. Μας είπα ότι οι περισσότεροι είναι Κρητικοί. Όμως οι χωριανοί σας που τυχόν συναντήσετε είναι αδιάφοροι για τον τόπο τους. Ο κόσμος τους είναι αυτός που διάλεξαν. Ο Ηγούμενος ήταν από τα Χανιά επίσης. Μια παραγγελία, δύο βιβλία που κρατούσε ο δόκτορας μας να του δώσει από γνωστό του, δεν τα πήρε αλλά του είπε να τα δώσει σε ένα οποιονδήποτε μοναχό και να του τα παραδώσει !!! Το κώδικα λειτουργίας των μοναστηριών δεν τον αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης εύκολα. Το μενού τους δεν το θυμάμαι και για μην το θυμάμαι ήταν κάτι το συνηθισμένο…
Θυμάμαι όμως το μπάνιο του δωματίου μας. Κάθε δωμάτιο εδώ είχε και ξεχωριστό μπάνιο, βεβαίως!! Μα και τι μπάνιο ήταν το δικό μας!!!!. Ανακαινισμένο με τα πλακάκια του και πεντακάθαρο. Εδώ θα μου μείνει κάτι αξέχαστο και εντυπωσιακό. Ήταν το περιέργως μεγάλο μέγεθος του μπάνιου , η τεράστια μπανιέρα, υπολογίστε τη διπλή απ ότι έχουν τα σπίτια μας συνήθως, μια λεκάνη και ένας μπιντές διπλών κι εδώ διαστάσεων. Ποιος ο σκοπός όλων αυτών? Μήπως για κάποιους ευτραφείς μοναχούς ανώτερης τάξης…? Κάτι όμως απαραίτητο έλειπε απ΄ αυτή την εντυπωσιακή τουαλέτα. Ο καθρέπτης. Δεν είχε καθρέπτη. Ποιος ο λόγος? Δεν κατάφερα να το διευκρινίσω.
Νυχτερινή ακολουθία από τις τέσσερις μέχρι τις οκτώ. Συνεχίστηκε στις εννέα. Για μας και για μερικούς άλλους προσκυνητές που τέλειωνε το οδοιπορικό τους στο Α.Ο. προχωρήσαμε στο χώρο του πάρκιν της μονής όπου θα ερχόταν το λεωφορείο να μας πάρει για τις Καρυές. Το ραντεβού ήταν στις εννέα όμως ήρθε στις δέκα παρά δέκα με αποτέλεσμα να μη δώσει χρόνο στους φίλους μου να εξερευνήσουν την πρωτεύουσα του Α.Ο. και το Πρωτάτο, διότι επιβιβαστήκαμε αμέσως στο λεωφορείο για την Δάφνη. Εκεί βγάλαμε τα εισιτήρια για το καραβάκι που θα αναχωρούσε στις 1200.
Είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας και καφεδάκι και για τα απαραίτητα ψώνια από τα μαγαζάκια. Τις Αγιορίτικες γνωστές παραγγελίες.. Κάποια στιγμή άρχισε να ψιχαλίζει μα δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Τα τραπεζάκια στα καφενεία ήταν πιασμένα και καθίσαμε μέσα. Ακούστηκε απ έξω ένας δυνατός συνεχής θόρυβος και η μέρα σκοτείνιασε. Η βροχή ήταν τόσο πυκνή που μόλις διακρινόταν το κτήριο του τελωνείου είκοσι μέτρα από μας. Σύντομα όμως άρχισε μια νεροποντή κατακλυσμός. Το καραβάκι είχε φτάσει, ο έλεγχος είχε αρχίσει. Κουκουλωμένοι με ότι ρούχο μπορέσαμε τρέξαμε στο λασπωμένο δρόμο μέχρι το υπόστεγο του τελωνείου. Μετά τον έλεγχο με το ίδιο τρόπο μπήκαμε στο καραβάκι και πιάσαμε μια τελευταία θέση στο σαλόνι.
Τα αστραποβρόντια που μας έτυχαν όταν φτάσαμε στη Ουρανούπολη στην αρχή του ταξιδιού μας, καθυστέρησαν τις μπόρες σε όλο το διάστημα του οδοιπορικού μας και ξεθύμαναν στη αναχώρηση!!!
Παντοκράτορος
Προς Σταυρονικήτα
Σταυρονικήτα
Σταυρονικήτα, πύργος και κυπαρίσι
Στο βάθος η Παντοκράτορος
Σταυρονικήτα, το υδραγωγείο και το δρομάκι προς την πύλη
Παντοκράτορος
Χώρος αναμονής για το βανάκι
Στο βάθος η σκήτη του Προφήτου Ηλία. Εύκολη μια επίσκεψη από την Παντοκράτορος όμως μας κέρδισε η Σταυρονικήτα
Σημείο ραντεβού με τρεις παλιούς φίλους του φόρουμ!!!
Αυτόσερβιριστήκαμε με λουκουμάκια και καφέδες κι αμέσως πήγαμε στο κιόσκι, έξω από την μονή, σκεπαστό στρογγυλό ως συνήθως γίνεται, κτισμένο κι αυτό πάνω σε βράχο. Hθέα ήταν καταπληκτική. Μπροστά μας το γαλάζιο πέλαγος και κάτω μας τα κύματα που έσκαγαν στα βράχια επιβεβαίωναν τον καπετάνιο του πλοιαρίου που ακύρωσε τα υπόλοιπα δρομολόγια. Μαζί μας καθόταν και ο αρχοντάρης ο πάτερ Ιωαννίκας, ο επί των δημοσίων σχέσεων σα να λέμε, το μοναδικό άτομο που επικοινωνούσε με τους προσκύνητες. Ιωννίκας, ο Ιωάννης που νικά, όπως μας είπε. Ήταν ηλικιωμένος, λεπτός, ομιλητικός με αρκετό χιούμορ και ανοικτός σε κάθε είδους συζήτηση και πληροφορία. Στη παρέα μας βρισκόταν τέσσερα άτομα που μόλις είχαν έλθει από το Βατοπέδι με τα πόδια. Από το κιόσκι φαινόταν ένα μέρος της ακτογραμμής και στο βάθος ξεπρόβαλε το μοναστήρι του Σταυρονικήτα κτισμένο πάνω σε βράχο κι αυτό. Στο πρώτο μου ταξίδι στο Α.Ο. του είχα κάνει μια πολύωρη απλή επίσκεψη χωρίς να διανυχτερεύσω ερχόμενος από τη Μονή Ιβήρων, και το ίδιο θα κάνουμε με την παρέα μου και τώρα. (ιστορία: «Μονάχος με τους μοναχούς του Α.Ο.») Μαζί ήρθε και ένας νεαρός ηλικίας τριάντα ετών από τη Θήβα, ο οποίος από μετά που τέλειωσε το λύκειο επισκέφτηκε το Α.Ο. 18 φορές όπως μας είπε. Ήταν ενήμερος για κάθε περιοχή τους Άθως. Το μονοπάτι ήταν χαραγμένο σε μια δασώδη πλαγιά γύρω στα 80 μέτρα πάνω από την ακτογραμμή και παράλληλα μ’ αυτή. Ήταν μια θαυμάσια διαδρομή κάτω από τη σκιά των δένδρων η περισσότερη, πότε-πότε αραίωναν και βλέπαμε τη θάλασσα στα αριστερά μας.
Σε μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά φτάσαμε στον εξωτερικό χώρο της μονής Σταυρονικήτα. Να η γνωστή μου βρύση με το μπόλικο νερό που με δρόσισε πριν λίγα χρόνια, όταν είχα ξεχάσει το μπουκάλι με το νερό πάνω στο πηγάδι της μονής Ιβήρων και έφτασα μετά από δυο ώρες πορεία διψασμένος και μουσκεμένος στον ιδρώτα. Εδώ είναι και το όμορφο τοξωτό υδραγωγείο με τα ψαράκια του στις δεξαμενές, που παραμένει σχεδόν το ίδιο από την εποχή της ίδρυσης της μονής το 1000 μ.Χ. Είναι το μοναδικό στο Α.Ο. Ο πλακόστρωτος διάδρομος που πριν καταλήξει στη όμορφη αψιδωτή πύλη της μονής καλύπτεται από μία μεγάλη κληματαριά και πριν απ΄ αυτή ένα αιωνόβιο κυπαρίσσι υψώνεται στον ουρανό ορατό από μεγάλη απόσταση. Από το ένα μέρος η θάλασσα και από το μέρος της στεριάς ο μεγάλος ανοικτός κάμπος, κάνει το μοναστήρι με τον πύργο να μοιάζει από μακριά όμοιο με πύργο της άμμου. Την ομορφιά του ενισχύει η μη ύπαρξη γερανών, σκαλωσιών, οικοδομικών υλικών σκόρπια εδώ κι εκεί όπως συμβαίνει σε άλλα μοναστήρια που τελούν υπό συντήρηση. Έχουμε λοιπόν ένα σύνολο που το ανεβάζει στα ωραιότερα μοναστήρια του Α.Ο.
Η μονή είναι 15η στην ιεραρχία. Το καθολικό είναι αφιερωμένο στο Αγ. Νικόλαο τον Στρειδά, γιατί η εικόνα του που βρέθηκε στη θάλασσα ήταν κολλημένο πάνω της ένα στρείδι. Πήρα τους φίκλους μου και τους άρχισα την ξενάγηση. Ήταν τυχεροί που βρήκαμε την εκκλησία ανοικτή επειδή ξεναγούσαν δύο επισκέπτες, και μπήκαμε για μια γρήγορη επίσκεψη. Είναι όλη αγιογραφημένη από το Θεοφάνη τον Κρήτα και τους μαθητές του. Κατόπιν τους ξενάγησα στους δύο ορόφους, πήγαμε στο αρχονταρίκι και την βιβλιοθήκη, στα κελιά των επισκεπτών και στις τουαλέτες που από το παραθυράκι τους βλέπεις κάτω στα πόδια σου σε βάθος εκατό μέτρων τα κύματα να ξαφρίζουν πάνω στα βράχια. Από τη μια πλευρά φαινόταν η μονή του Παντοκράτορος απ όπου ήρθαμε και από την άλλη πλευρά της ακτής ο ταρσανάς της μονής Ιβήρων.
(Εδώ θα κάνω μία παρένθεση-ενημέρωση για τους πρωτάρηδες που θέλουν να πάνε στο Α.Ο. Μπορείτε να βάλετε στο πρόγραμμα με την σειρά τις μονές Ιβήρων-Σταυρονικήτα-Παντοκράτορος. Δε θα χρειαστείτε ούτε βανάκι ούτε λεωφορείο ή ταξί. Οι αποστάσεις είναι μικρές και γίνονται άνετα με περπάτημα. Μόνο στην τρίτη μονή θα ειδοποιήσετε μέσω του Αρχοντάρη το βανάκι να σας πάρει το επόμενο πρωί που τελειώνει το οδοιπορικό για να σας πάει στις Καρυές. Οι πεζοπορίες σας θα είναι παράλληλα με την ακτή δεν πρόκειται να χαθείτε, εκτός από Καρυές προς τη Ιβήρων που θα την κάνετε από το μονοπάτι που περνά έξω από τη μονή Κουτλουμουσίου, συνεχίζει Παναγούδα, και μπαίνει σε ένα φυσικό τούνελ φτιαγμένο από κλαδιά δένδρων και τη θεωρώ σαν η ομορφότερη διαδρομή του Α.Ο. κι από τις ωραιότερες της Ελλάδας.)
Πήραμε το ίδιο μονοπάτι για την επιστροφή μας στο Παντοκράτορος για να προλάβουμε τον εσπερινό. Η σπουδαιότερη εικόνα στο Καθολικό είναι της Παναγίας της Γερόντισσας, ύψους δύο μέτρων θαυματουργή γεμάτη με αφιερώματα. Οι επισκέπτες ήταν λίγοι το ίδιο και οι μοναχοί. Εκτός από τη ώρα των ακολουθιών και της τραπεζαρίας δεν κυκλοφορούσαν καθόλου πλην του πάτερ Ιωαννίκου. Μας είπα ότι οι περισσότεροι είναι Κρητικοί. Όμως οι χωριανοί σας που τυχόν συναντήσετε είναι αδιάφοροι για τον τόπο τους. Ο κόσμος τους είναι αυτός που διάλεξαν. Ο Ηγούμενος ήταν από τα Χανιά επίσης. Μια παραγγελία, δύο βιβλία που κρατούσε ο δόκτορας μας να του δώσει από γνωστό του, δεν τα πήρε αλλά του είπε να τα δώσει σε ένα οποιονδήποτε μοναχό και να του τα παραδώσει !!! Το κώδικα λειτουργίας των μοναστηριών δεν τον αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης εύκολα. Το μενού τους δεν το θυμάμαι και για μην το θυμάμαι ήταν κάτι το συνηθισμένο…
Θυμάμαι όμως το μπάνιο του δωματίου μας. Κάθε δωμάτιο εδώ είχε και ξεχωριστό μπάνιο, βεβαίως!! Μα και τι μπάνιο ήταν το δικό μας!!!!. Ανακαινισμένο με τα πλακάκια του και πεντακάθαρο. Εδώ θα μου μείνει κάτι αξέχαστο και εντυπωσιακό. Ήταν το περιέργως μεγάλο μέγεθος του μπάνιου , η τεράστια μπανιέρα, υπολογίστε τη διπλή απ ότι έχουν τα σπίτια μας συνήθως, μια λεκάνη και ένας μπιντές διπλών κι εδώ διαστάσεων. Ποιος ο σκοπός όλων αυτών? Μήπως για κάποιους ευτραφείς μοναχούς ανώτερης τάξης…? Κάτι όμως απαραίτητο έλειπε απ΄ αυτή την εντυπωσιακή τουαλέτα. Ο καθρέπτης. Δεν είχε καθρέπτη. Ποιος ο λόγος? Δεν κατάφερα να το διευκρινίσω.
Νυχτερινή ακολουθία από τις τέσσερις μέχρι τις οκτώ. Συνεχίστηκε στις εννέα. Για μας και για μερικούς άλλους προσκυνητές που τέλειωνε το οδοιπορικό τους στο Α.Ο. προχωρήσαμε στο χώρο του πάρκιν της μονής όπου θα ερχόταν το λεωφορείο να μας πάρει για τις Καρυές. Το ραντεβού ήταν στις εννέα όμως ήρθε στις δέκα παρά δέκα με αποτέλεσμα να μη δώσει χρόνο στους φίλους μου να εξερευνήσουν την πρωτεύουσα του Α.Ο. και το Πρωτάτο, διότι επιβιβαστήκαμε αμέσως στο λεωφορείο για την Δάφνη. Εκεί βγάλαμε τα εισιτήρια για το καραβάκι που θα αναχωρούσε στις 1200.
Είχαμε αρκετή ώρα στη διάθεση μας και καφεδάκι και για τα απαραίτητα ψώνια από τα μαγαζάκια. Τις Αγιορίτικες γνωστές παραγγελίες.. Κάποια στιγμή άρχισε να ψιχαλίζει μα δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Τα τραπεζάκια στα καφενεία ήταν πιασμένα και καθίσαμε μέσα. Ακούστηκε απ έξω ένας δυνατός συνεχής θόρυβος και η μέρα σκοτείνιασε. Η βροχή ήταν τόσο πυκνή που μόλις διακρινόταν το κτήριο του τελωνείου είκοσι μέτρα από μας. Σύντομα όμως άρχισε μια νεροποντή κατακλυσμός. Το καραβάκι είχε φτάσει, ο έλεγχος είχε αρχίσει. Κουκουλωμένοι με ότι ρούχο μπορέσαμε τρέξαμε στο λασπωμένο δρόμο μέχρι το υπόστεγο του τελωνείου. Μετά τον έλεγχο με το ίδιο τρόπο μπήκαμε στο καραβάκι και πιάσαμε μια τελευταία θέση στο σαλόνι.
Τα αστραποβρόντια που μας έτυχαν όταν φτάσαμε στη Ουρανούπολη στην αρχή του ταξιδιού μας, καθυστέρησαν τις μπόρες σε όλο το διάστημα του οδοιπορικού μας και ξεθύμαναν στη αναχώρηση!!!
Παντοκράτορος
Προς Σταυρονικήτα
Σταυρονικήτα
Σταυρονικήτα, πύργος και κυπαρίσι
Στο βάθος η Παντοκράτορος
Σταυρονικήτα, το υδραγωγείο και το δρομάκι προς την πύλη
Παντοκράτορος
Χώρος αναμονής για το βανάκι
Στο βάθος η σκήτη του Προφήτου Ηλία. Εύκολη μια επίσκεψη από την Παντοκράτορος όμως μας κέρδισε η Σταυρονικήτα
Σημείο ραντεβού με τρεις παλιούς φίλους του φόρουμ!!!