ganlayer3
Member
- Μηνύματα
- 165
- Likes
- 63
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΓΝΩΣΤΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- MANADO - INDONESIA
Ανακτώ γρήγορα τον έλεγχο του εαυτού μου. Τι απάντηση ήταν αυτή σκέφτομαι; Ποιος νομίζει ότι είναι; Ο θεός; Μπορεί να αντιμετωπίζει με τόση αδιαφορία ένα σοβαρό πρόβλημα ενός υφισταμένου του; Δεν έχει το δικαίωμα. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Αρχίζω και εκνευρίζομαι.
Πριν προλάβει να μιλήσει ο προϊστάμενος μου, αρπάζω το τηλέφωνο και τον αριθμό του κινητού του. «Θα του μιλήσω και εγώ» διατείνομαι. Βλέπει την αποφασιστικότητα μου και δεν αντιδρά.
Το τηλέφωνο χτυπάει ξανά. «Παρακαλώ», ακούγεται εκ νέου η ψυχρή, αυστηρή φωνή του διευθυντή μου. Μπαίνω στο πετσί του ρόλου. Θα τα παίξω όλα για όλα. Ανακοινώνω τον εαυτό μου ως συνομιλητή του και ξεκινώ την αφήγηση. Κάτι πάει να πει, αλλά εγώ έχω πάρει φόρα. Προς το παρόν έχω το προβάδισμα. Του εξηγώ με τα πιο μελανά χρώματα το πρόβλημα μου. Του δίνω να καταλάβει ότι έχει στα χέρια του ή την καταστροφή ή την σωτηρία μου. Ξεφυσάει, η συμπεριφορά του προδίδει ενόχληση. Δεν του αρέσει που τον φέρνω εμπρός των ευθυνών του. Του μιλώ ως ίσως προς ίσο. Αφήνω στην άκρη τον υποτελικό τόνο φωνής, που χρησιμοποίησε νωρίτερα ο προϊστάμενος μου. Εάν θέλεις να επιβιώσεις ανάμεσα σε λύκους, θα πρέπει να γίνεις και εσύ λύκος, σκέφτομαι. Βρίσκω δύναμη για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια συνεργασίας μας να του μιλήσω, με σεβασμό μεν αλλά χωρίς δέος δε. Το αντιλαμβάνεται. Είναι έξυπνος άνθρωπος. Οπότε και καταλαβαίνει, ότι η απόφαση του, θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την μετέπειτα συνεργασία μας. Δεν θέλει να κάνει πίσω και να ρεζιλευτώ στα μάτια του υφισταμένου (προϊσταμένου) του, αναιρώντας την προηγούμενη απόφαση του. Με επιπλήττει για την κατάσταση που τον φέρνω. Δεν το εννοεί, αλλά έτσι λειτουργεί. Ζητώ συγνώμη, για να του δώσω τον ηγεμονικό ρόλο που αναζητά. Ψάχνει κάτι διπλωματικό, κάτι πονηρό να πει.. Μετά από λίγες στιγμές σιωπής, το βρίσκει και το πετάει. «Εάν δεχθεί κάποιος από τους συναδέλφους σου να σε αντικαταστήσει, συμφωνώ» μου λέει. Αμέσως μετά το κλείνει.
Ξεφυσώ από ανακούφιση. Έχω ακόμη μια ευκαιρία. Δεν ξέρω όμως εάν απέφυγα την ΣΚΥΛΑ ή την ΧΑΡΥΒΔΗ. Η εβδομάδα της πρωτοχρονιάς είναι η πιο περιζήτητη. Γιατί κάποιος συνάδελφος να δεχθεί να αλλάξει το πρόγραμμά του για εμένα; Οι σκέψεις αυτές αμέσως με αρρωσταίνουν. Με καθησυχάζει το γεγονός, ότι με όλους τους συνάδελφους που μίλησα την Παρασκευή και θα είχαν άδεια την εβδομάδα της επιστροφής μου, δεν είχαν κανονίσει να πάνε πουθενά. Οπότε, τι να ξεκινήσουν την άδεια τους στις 29/12 και τι στις 30/12. Εξάλλου η οικονομική και ψυχολογική ζημιά που θα υποστώ είναι μεγάλη. Δεν μπορεί να μην τους αγγίξει. Δεν μπορεί να μην το συνυπολογίσουν.
Βγαίνω από το γραφείο σαφώς ξελαφρωμένος. Επιδιώκω και μιλώ με τον κάθε συνάδερφο που έχει άδεια στις 29/12 χωριστά, αναπτύσσοντας το πρόβλημά μου, σε όλο του το μεγαλείο. Την αρχική συμπόνια τους, όταν άρχισαν να ακούν το πρόβλημα μου, διαδέχθηκε η σκληρή έκφραση του προσώπου, όταν τους ζήτησα την μετάθεση της αδείας τους κατά μια ημέρα. Όλοι ανεξαιρέτως έγιναν σκεπτικοί. Απαντήσεις του τύπου: δεν ξέρω, άσε με να μιλήσω με την γυναίκα μου, με τον φίλο μου, με τους γονείς μου, κάτι έχω κανονίσει, κάτι είναι στα σκαριά, άσε και θα το δούμε, θα σου απαντήσουμε κ.τ.λ., διαδέχονταν η μια την άλλη. Κανείς και καμία δεν ήθελε να με εξυπηρετήσει. Είχα κάνει λάθος. Τέσσερα άτομα ρώτησα. Κανείς με την καρδιά του δεν ένιωσε το πρόβλημα. Συναδελφική αλληλεγγύη σκέφτηκα. Στεναχωρήθηκα ειλικρινά. Με πείραξε, που με αυτούς τους ανθρώπους περνάω το 1/3 της ημέρας μου και κατά συνέπεια της ζωής μου. Κρίμα……
Έμεινα στο γραφείο για μια ώρα ακόμη. Κανείς δεν μου είχε απαντήσει ως τότε και σαφώς δεν ξαναρώτησα. Ήμουν χάλια και για ένα επιπλέον λόγο. Δεν με χωρούσε το γραφείο. Πως θα γυρνούσα ξανά πίσω, να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους μετά την άδεια μου. Δεν ήταν επί του παρόντος, αλλά ήμουν αηδιασμένος.
Λίγο πριν φύγω από το γραφείο, χτύπησε το κινητό μου ήταν η γυναίκα μου. Ενθουσιασμένη, «Η ΑΔΕΙΑ ΜΟΥ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ», μου αποκρίθηκε. Δεν ήθελα να τις κόψω τα φτερά. Έπαιξα θέατρο. Έκανα τον πανευτυχή. Τι ειρωνεία σκέφτηκα. Εσείς πως πάτε με ρώτησε. «Καλά, καλά τώρα το συζητάμε» απάντησα. «Θα σε πάρω για νεότερα σε λίγο της είπα» και το έκλεισα βιάστηκα. Το έργον έλαβε τέλος σκέφτηκα.
Πριν προλάβει να μιλήσει ο προϊστάμενος μου, αρπάζω το τηλέφωνο και τον αριθμό του κινητού του. «Θα του μιλήσω και εγώ» διατείνομαι. Βλέπει την αποφασιστικότητα μου και δεν αντιδρά.
Το τηλέφωνο χτυπάει ξανά. «Παρακαλώ», ακούγεται εκ νέου η ψυχρή, αυστηρή φωνή του διευθυντή μου. Μπαίνω στο πετσί του ρόλου. Θα τα παίξω όλα για όλα. Ανακοινώνω τον εαυτό μου ως συνομιλητή του και ξεκινώ την αφήγηση. Κάτι πάει να πει, αλλά εγώ έχω πάρει φόρα. Προς το παρόν έχω το προβάδισμα. Του εξηγώ με τα πιο μελανά χρώματα το πρόβλημα μου. Του δίνω να καταλάβει ότι έχει στα χέρια του ή την καταστροφή ή την σωτηρία μου. Ξεφυσάει, η συμπεριφορά του προδίδει ενόχληση. Δεν του αρέσει που τον φέρνω εμπρός των ευθυνών του. Του μιλώ ως ίσως προς ίσο. Αφήνω στην άκρη τον υποτελικό τόνο φωνής, που χρησιμοποίησε νωρίτερα ο προϊστάμενος μου. Εάν θέλεις να επιβιώσεις ανάμεσα σε λύκους, θα πρέπει να γίνεις και εσύ λύκος, σκέφτομαι. Βρίσκω δύναμη για πρώτη φορά μετά από 2 χρόνια συνεργασίας μας να του μιλήσω, με σεβασμό μεν αλλά χωρίς δέος δε. Το αντιλαμβάνεται. Είναι έξυπνος άνθρωπος. Οπότε και καταλαβαίνει, ότι η απόφαση του, θα έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την μετέπειτα συνεργασία μας. Δεν θέλει να κάνει πίσω και να ρεζιλευτώ στα μάτια του υφισταμένου (προϊσταμένου) του, αναιρώντας την προηγούμενη απόφαση του. Με επιπλήττει για την κατάσταση που τον φέρνω. Δεν το εννοεί, αλλά έτσι λειτουργεί. Ζητώ συγνώμη, για να του δώσω τον ηγεμονικό ρόλο που αναζητά. Ψάχνει κάτι διπλωματικό, κάτι πονηρό να πει.. Μετά από λίγες στιγμές σιωπής, το βρίσκει και το πετάει. «Εάν δεχθεί κάποιος από τους συναδέλφους σου να σε αντικαταστήσει, συμφωνώ» μου λέει. Αμέσως μετά το κλείνει.
Ξεφυσώ από ανακούφιση. Έχω ακόμη μια ευκαιρία. Δεν ξέρω όμως εάν απέφυγα την ΣΚΥΛΑ ή την ΧΑΡΥΒΔΗ. Η εβδομάδα της πρωτοχρονιάς είναι η πιο περιζήτητη. Γιατί κάποιος συνάδελφος να δεχθεί να αλλάξει το πρόγραμμά του για εμένα; Οι σκέψεις αυτές αμέσως με αρρωσταίνουν. Με καθησυχάζει το γεγονός, ότι με όλους τους συνάδελφους που μίλησα την Παρασκευή και θα είχαν άδεια την εβδομάδα της επιστροφής μου, δεν είχαν κανονίσει να πάνε πουθενά. Οπότε, τι να ξεκινήσουν την άδεια τους στις 29/12 και τι στις 30/12. Εξάλλου η οικονομική και ψυχολογική ζημιά που θα υποστώ είναι μεγάλη. Δεν μπορεί να μην τους αγγίξει. Δεν μπορεί να μην το συνυπολογίσουν.
Βγαίνω από το γραφείο σαφώς ξελαφρωμένος. Επιδιώκω και μιλώ με τον κάθε συνάδερφο που έχει άδεια στις 29/12 χωριστά, αναπτύσσοντας το πρόβλημά μου, σε όλο του το μεγαλείο. Την αρχική συμπόνια τους, όταν άρχισαν να ακούν το πρόβλημα μου, διαδέχθηκε η σκληρή έκφραση του προσώπου, όταν τους ζήτησα την μετάθεση της αδείας τους κατά μια ημέρα. Όλοι ανεξαιρέτως έγιναν σκεπτικοί. Απαντήσεις του τύπου: δεν ξέρω, άσε με να μιλήσω με την γυναίκα μου, με τον φίλο μου, με τους γονείς μου, κάτι έχω κανονίσει, κάτι είναι στα σκαριά, άσε και θα το δούμε, θα σου απαντήσουμε κ.τ.λ., διαδέχονταν η μια την άλλη. Κανείς και καμία δεν ήθελε να με εξυπηρετήσει. Είχα κάνει λάθος. Τέσσερα άτομα ρώτησα. Κανείς με την καρδιά του δεν ένιωσε το πρόβλημα. Συναδελφική αλληλεγγύη σκέφτηκα. Στεναχωρήθηκα ειλικρινά. Με πείραξε, που με αυτούς τους ανθρώπους περνάω το 1/3 της ημέρας μου και κατά συνέπεια της ζωής μου. Κρίμα……
Έμεινα στο γραφείο για μια ώρα ακόμη. Κανείς δεν μου είχε απαντήσει ως τότε και σαφώς δεν ξαναρώτησα. Ήμουν χάλια και για ένα επιπλέον λόγο. Δεν με χωρούσε το γραφείο. Πως θα γυρνούσα ξανά πίσω, να συνεργαστώ με αυτούς τους ανθρώπους μετά την άδεια μου. Δεν ήταν επί του παρόντος, αλλά ήμουν αηδιασμένος.
Λίγο πριν φύγω από το γραφείο, χτύπησε το κινητό μου ήταν η γυναίκα μου. Ενθουσιασμένη, «Η ΑΔΕΙΑ ΜΟΥ ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ», μου αποκρίθηκε. Δεν ήθελα να τις κόψω τα φτερά. Έπαιξα θέατρο. Έκανα τον πανευτυχή. Τι ειρωνεία σκέφτηκα. Εσείς πως πάτε με ρώτησε. «Καλά, καλά τώρα το συζητάμε» απάντησα. «Θα σε πάρω για νεότερα σε λίγο της είπα» και το έκλεισα βιάστηκα. Το έργον έλαβε τέλος σκέφτηκα.
Last edited by a moderator:
