το ταξίδι-η άφιξη
Έπειτα από έναν αγώνα δρόμου να ετοιμάσουμε απ'το βράδυ τις....χειραποσκευές μας, και μην έχοντας ταξιδέψει ξανά με ryannair, ο προβληματισμός μας ήταν μεγάλος.
Τι εννοούν χειραποσκευές;
Εβλεπα στο site τις επιτρεπόμενες διαστάσεις και πραγματικά αυτό ηταν ένας γρίφος για εμάς. Δεν ξέραμε τι είδους αποσκευή να πάρουμε, και εν τέλει φοβούμενοι μη μας βγει αλμυρό φυστίκι η χρέωση για μεγαλύτερη βαλίτσα, πήραμε κι οι δύο από ένα σχολικό σακίδιο(ναι....απ αυτά τα κανονικά....που ούτε τα παπούτσια μου δεν χωρούσαν) και επιπλέον μια μικρή τσάντα χειρός.
Εκείνες τις μέρες ο υδράργυρος στην πρωτεύουσα χτυπούσε κόκκινο, κυκλοφορούσες με κοντομάνικο άνετα, αλλά εμείς βγήκαμε απ' το σπίτι για να πάμε στο Ελ. Βενιζέλος περίπου όπως αν πηγαίναμε για σκι στον Παρνασσο.
Είχαμε φορέσει πάνω μας όλα τα ρούχα σχεδόν που θα χωρούσαν σε μια φυσιολογική βαλίτσα. 4-5 μπλούζες ο καθένας μας, πουλόβερ, φούτερ, από δύο παντελόνια, σκουφιά, γενικά βγήκαμε να πάρουμε το μετρό σαν να ήρθαμε απ' τη Λαπωνία μόλις...
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη διαδρομή μας στο μετρό. Βράζαμε κυριολεκτικά μέσα στα 100 ρούχα μας, αλλά δεν υπήρχε επιλογή δυστυχώς... Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λέει ο λαός...
Είχαμε κάνει φυσικά τσεκ-ιν απ' το σπίτι γιατί αλλιώς η υπουλη-αν και λατρεμένη- ryannair σε χρεωνει 50 ευρώ. Πολύ εύκολη η διαδικασία, μέχρις ότου έφτασε η στιγμή να περάσουμε τον έλεγχο των χειραποσκευών.
Ο χρόνος μας αρκετά οριακός, καθώς το αεροδρόμιο ήταν φίσκα κι εμείς δεν υπολογίσαμε καλά τους χρόνους μας.
Περνάω εγώ τον έλεγχο, αλλά στην σειρά του Πάνου υπήρχε πρόβλημα.
Του έλεγαν πως χρυπάει κάποια εκρηκτική ύλη στο μικρό τσαντάκι που κρατούσε. Ψάχνουν, ξαναψάχνουν, τίποτα. ξαναπερνάνε το τσαντάκι, πάλι τα ίδια. "Δεν μπορείτε να φύγετε, κάτι συμβαίνει".
Εγω να φυσάω και να ξεφυσάω,να κοιτάζω το ρολόι,να λέω θα χάσουμε το αεροπλάνο με τη γνωστή μου ψυχραιμη φωνή.. Ο Πάνος να κοιτάζει απορρημένος, να μην ξέρει κι αυτός τι γίνεται..
κανά 20λεπτο έψαχναν, όπου τελικά ο "ένοχος"βρέθηκε... Μια σφαίρα-ενθύμιο που είχε μπεί στο τσαντάκι τουλάχιστον μια 8ετία πίσω κι είχε τρυπώσει κάτω απ' την φόρδρα.
Αυτό ήταν την κάτσαμε, λέω...
θα χάσουμε το αεροπλάνο....
Έχοντας δει πολύ "εφιάλτης πέρα απ' τα σύνορα" στον ΣΚΑΙ ΄σκεφτόμουν πως θα μας έκλειναν γι ανάκριση σε κανένα δωμάτιο και μετά στην Μπουζού...
Ωραία ξεκινήσαμε.
Ερχεται ο υπεύθυνος ασφαλείας, του εξήγησε ο Πάνος την κατάσταση και επειδή η σφαίρα έγραφε ΣΗΤΕΙΑ-ΚΡΗΤΗ και δίπλα είχε το γνωστό χάρτη σε μικρογραφία, την γλιτώσαμε την ψειρού.
Του είπε μάλιστα πως θα την βάλει στα απωλεσθέντα να την πάρει στην επιστροφή. Μετά τις άπειρες ευχαριστίες σχεδόν μέχρι εναγκαλισμού,
τρεχάτε ποδαράκια μου!
Φυσικά πάλι οριακά προλάβαμε! Κάτι παίζει με μας, τι να πω. Όπου και να πάμε το αεροπλάνο κλείνει την πόρτα του με τελευταιους επιβαίνοντες εμάς τους δυο!
Καλά ξεκινήσαμε, με την αδρεναλίνη στα ύψη, παράπονο δεν έχω!
Οι δύο ώρες πέρασαν αέρα, η πτήση ήταν άψογη. Δε θα πω όμως το ίδιο για την προσγείωση..
Όσον αφορα τη διαμονή μας, δεν μείναμε σε ξενοδοχείο. Είχαμε κλεισει μέσω airbnb, ένα πολύ όμορφο σπίτι δίπλα σε στάση του μετρό και πολύ κοντα στην basilica με 120 ευρώ για 3 βράδια. Ο οικοδεσπότης μας ο Gabor, μας είχε ενημερώσει για τον κωδικό που θα μπαιναμε σπίτι, και μας είχε φανεί εύκολο.
Βγαίνοντας απ' το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης, ένας παγωμένος αερας διαπέρασε τα κόκκαλά μας. Είχε ήδη σουρουπώσει και αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί γιατί αρκετά είχαμε περάσει.
Δεν θα ξεχάσω, τη συζητηση με την οδηγό ταξί.
-Από που είστε; Σε αγγλικά που περνάει κανένα τέταρτο για να καταλάβεις τι λεει ο άλλος...
-Απ' την Ελλάδα.
-ααα...και ήρθατε για να μεταναστευσετε;;;
-όχι, για διακοπές!
-Μπορείτε να κάνετε διακοπές; Νόμιζα δεν έχετε λεφτά εκεί...
Ωραία συνεχίζουμε, σκέφτηκα...
Φτάσαμε μετά από ώρα αρκετής σιωπής στο ταξί, στη διεύθυνση που μας είχε δώσει ο Gabor. Όλα καλά, μπήκαμε στο σπίτι με τον κωδικό, πανέμορφη μεζονέτα με το ζωμάτιο σε οντά. Ωραία!
Είμαστε έτοιμη για την πρωτη μας βόλτα με συνοπτικές διαδικασίες...
Αναγνωριστική θα έλεγα.
Οι όμορφοι και καθαροι δρόμοι μας έναναν να περπατάμε για ώρα.! Η συνέχεια έρχεται σύντομα και θα είναι ξεσηκωτική!
Έπειτα από έναν αγώνα δρόμου να ετοιμάσουμε απ'το βράδυ τις....χειραποσκευές μας, και μην έχοντας ταξιδέψει ξανά με ryannair, ο προβληματισμός μας ήταν μεγάλος.
Τι εννοούν χειραποσκευές;
Εβλεπα στο site τις επιτρεπόμενες διαστάσεις και πραγματικά αυτό ηταν ένας γρίφος για εμάς. Δεν ξέραμε τι είδους αποσκευή να πάρουμε, και εν τέλει φοβούμενοι μη μας βγει αλμυρό φυστίκι η χρέωση για μεγαλύτερη βαλίτσα, πήραμε κι οι δύο από ένα σχολικό σακίδιο(ναι....απ αυτά τα κανονικά....που ούτε τα παπούτσια μου δεν χωρούσαν) και επιπλέον μια μικρή τσάντα χειρός.
Εκείνες τις μέρες ο υδράργυρος στην πρωτεύουσα χτυπούσε κόκκινο, κυκλοφορούσες με κοντομάνικο άνετα, αλλά εμείς βγήκαμε απ' το σπίτι για να πάμε στο Ελ. Βενιζέλος περίπου όπως αν πηγαίναμε για σκι στον Παρνασσο.
Είχαμε φορέσει πάνω μας όλα τα ρούχα σχεδόν που θα χωρούσαν σε μια φυσιολογική βαλίτσα. 4-5 μπλούζες ο καθένας μας, πουλόβερ, φούτερ, από δύο παντελόνια, σκουφιά, γενικά βγήκαμε να πάρουμε το μετρό σαν να ήρθαμε απ' τη Λαπωνία μόλις...
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη διαδρομή μας στο μετρό. Βράζαμε κυριολεκτικά μέσα στα 100 ρούχα μας, αλλά δεν υπήρχε επιλογή δυστυχώς... Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, λέει ο λαός...
Είχαμε κάνει φυσικά τσεκ-ιν απ' το σπίτι γιατί αλλιώς η υπουλη-αν και λατρεμένη- ryannair σε χρεωνει 50 ευρώ. Πολύ εύκολη η διαδικασία, μέχρις ότου έφτασε η στιγμή να περάσουμε τον έλεγχο των χειραποσκευών.
Ο χρόνος μας αρκετά οριακός, καθώς το αεροδρόμιο ήταν φίσκα κι εμείς δεν υπολογίσαμε καλά τους χρόνους μας.
Περνάω εγώ τον έλεγχο, αλλά στην σειρά του Πάνου υπήρχε πρόβλημα.
Του έλεγαν πως χρυπάει κάποια εκρηκτική ύλη στο μικρό τσαντάκι που κρατούσε. Ψάχνουν, ξαναψάχνουν, τίποτα. ξαναπερνάνε το τσαντάκι, πάλι τα ίδια. "Δεν μπορείτε να φύγετε, κάτι συμβαίνει".
Εγω να φυσάω και να ξεφυσάω,να κοιτάζω το ρολόι,να λέω θα χάσουμε το αεροπλάνο με τη γνωστή μου ψυχραιμη φωνή.. Ο Πάνος να κοιτάζει απορρημένος, να μην ξέρει κι αυτός τι γίνεται..
κανά 20λεπτο έψαχναν, όπου τελικά ο "ένοχος"βρέθηκε... Μια σφαίρα-ενθύμιο που είχε μπεί στο τσαντάκι τουλάχιστον μια 8ετία πίσω κι είχε τρυπώσει κάτω απ' την φόρδρα.
Αυτό ήταν την κάτσαμε, λέω...
θα χάσουμε το αεροπλάνο....
Έχοντας δει πολύ "εφιάλτης πέρα απ' τα σύνορα" στον ΣΚΑΙ ΄σκεφτόμουν πως θα μας έκλειναν γι ανάκριση σε κανένα δωμάτιο και μετά στην Μπουζού...
Ωραία ξεκινήσαμε.
Ερχεται ο υπεύθυνος ασφαλείας, του εξήγησε ο Πάνος την κατάσταση και επειδή η σφαίρα έγραφε ΣΗΤΕΙΑ-ΚΡΗΤΗ και δίπλα είχε το γνωστό χάρτη σε μικρογραφία, την γλιτώσαμε την ψειρού.
Του είπε μάλιστα πως θα την βάλει στα απωλεσθέντα να την πάρει στην επιστροφή. Μετά τις άπειρες ευχαριστίες σχεδόν μέχρι εναγκαλισμού,
τρεχάτε ποδαράκια μου!
Φυσικά πάλι οριακά προλάβαμε! Κάτι παίζει με μας, τι να πω. Όπου και να πάμε το αεροπλάνο κλείνει την πόρτα του με τελευταιους επιβαίνοντες εμάς τους δυο!
Καλά ξεκινήσαμε, με την αδρεναλίνη στα ύψη, παράπονο δεν έχω!
Οι δύο ώρες πέρασαν αέρα, η πτήση ήταν άψογη. Δε θα πω όμως το ίδιο για την προσγείωση..
Όσον αφορα τη διαμονή μας, δεν μείναμε σε ξενοδοχείο. Είχαμε κλεισει μέσω airbnb, ένα πολύ όμορφο σπίτι δίπλα σε στάση του μετρό και πολύ κοντα στην basilica με 120 ευρώ για 3 βράδια. Ο οικοδεσπότης μας ο Gabor, μας είχε ενημερώσει για τον κωδικό που θα μπαιναμε σπίτι, και μας είχε φανεί εύκολο.
Βγαίνοντας απ' το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης, ένας παγωμένος αερας διαπέρασε τα κόκκαλά μας. Είχε ήδη σουρουπώσει και αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί γιατί αρκετά είχαμε περάσει.
Δεν θα ξεχάσω, τη συζητηση με την οδηγό ταξί.
-Από που είστε; Σε αγγλικά που περνάει κανένα τέταρτο για να καταλάβεις τι λεει ο άλλος...
-Απ' την Ελλάδα.
-ααα...και ήρθατε για να μεταναστευσετε;;;
-όχι, για διακοπές!
-Μπορείτε να κάνετε διακοπές; Νόμιζα δεν έχετε λεφτά εκεί...
Ωραία συνεχίζουμε, σκέφτηκα...
Φτάσαμε μετά από ώρα αρκετής σιωπής στο ταξί, στη διεύθυνση που μας είχε δώσει ο Gabor. Όλα καλά, μπήκαμε στο σπίτι με τον κωδικό, πανέμορφη μεζονέτα με το ζωμάτιο σε οντά. Ωραία!
Είμαστε έτοιμη για την πρωτη μας βόλτα με συνοπτικές διαδικασίες...
Αναγνωριστική θα έλεγα.
Οι όμορφοι και καθαροι δρόμοι μας έναναν να περπατάμε για ώρα.! Η συνέχεια έρχεται σύντομα και θα είναι ξεσηκωτική!