Ιταλία Δυο ζωντοχήρες στη Ρώμη !

[fenia42]

Στις μέρες μας δεν έχει εκλείψει πλήρως αυτή η απαρχαιωμένη, αβάσιμη και φαλλοκρατική αντίληψη, γι’ αυτό και πολλές μαμάδες δε μας καλούν στα πάρτυ των παιδιών τους .
Προσωπικά, έχω την ‘τιμή’ να είμαι «ζωντοχήρα» από τα 23 μου, και ναι είναι τιμή να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί, να του παρέχεις τα πάντα ,μπαλέτα, ωδεία, αγγλικά, ταξίδια…. , να έχεις περάσει από δικαστήρια και διαφόρων ειδών ψυχοφθόρες δοκιμασίες και παράλληλα να τελειώνεις και τις σπουδές σου. Αν παρολ’ αυτά εξακολουθώ να είμαι μια «τυπική» ζωντοχήρα, ρίξτε με στην πυρά.

Η μαύρη BMW μας περίμενε απέναντι από την πανέμορφη Piazza Venezia , στις 22:30 . Οδηγός της ο Sergio, τυπικός Ιταλός που ανέλαβε να μας γυρίσει λιγάκι στο κέντρο και να μας πάει στην πιο φημισμένη pasteria της Ρώμης, το Monte Carlo.

Τρομάρα του. Το φαγητό δε μας ενθουσίασε και ο Sergio που όπως είπαμε ήταν τυπικός Ιταλός , μας άφησε να πληρώσουμε εμείς !( Οι Ιταλοί πληρώνουν μόνο σε μια περίπτωση …. , ας μη την αναφέρουμε ) .
Αφού φάγαμε με το ζόρι τις άνοστες μακαρονάδες μας συζητώντας για την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας και τις ομοιότητες του καθεστώτος με το αντίστοιχο ιταλικό , κινήσαμε για το πάρτυ !Ο Sergio μιλούσε στη Μαρία σε άπταιστα … ιταλικά και η καημένη απλά κουνούσε το κεφάλι πάνω κάτω δείχνοντας ότι συμφωνεί, τόσο που νύσταξε. Τη σηκώσαμε με κόπο . Θα πηγαίναμε σε serata braziliana !
H ώρα είχε πάει 12, η βραδιά τώρα ξεκινούσε και βρεθήκαμε σε έναν χώρο με Βραζιλιάνες χορεύτριες να επιδίδονται σε φιγούρες υπό το ρυθμό της σάμπα . Η υπόθεση σήκωνε μοχίτο και η διάθεση μου που όλο ανέβαινε με έκανε να τα καταναλώνω το ένα μετά το άλλο ! Κι ενώ μας συνέπαιρνε κι εμάς ο ρυθμός, στο προσκήνιο εμφανίστηκε ο Francesco , ένα μικρούλη που μάλλον δε κατάλαβε καλά πόσο χρονών είμαστε – και ότι η Μαρία θα μπορούσε να είναι μάνα του ) .
Δεν έλεγε να ξεκολλήσει αλλά η Μαρία προτίμησε να τηρήσει μια φιλική στάση απέναντί του – και όχι να βγάλει τη MILF από μέσα της . Ζωντοχήρες μεν , τίμιες δε. ( και φτωχές , αφού τα λεφτάκια μου ήταν στο κομοδίνο ) !
Εγώ πάλι αρκέστηκα στο να θαυμάζω τα βραζιλιάνικα κορμιά γύρω μου. Ο Νεύτων δε θα σκαρφίζονταν ποτέ το νόμο της βαρύτητας στη Βραζιλία, έστω και αν του ‘πεφτε ανανάς στο κεφάλι αν κάθονταν σε παραλία της Copacabana και ήταν της εποχής του τα Brazilian μαγιό.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά θύμωσε και ο Sergio και μας μάντρωσε να γυρίσουμε πίσω .
Στην επιστροφή περάσαμε από το φωτισμένο Colosseo και άλλη μια φορά από την Piazza Venezia , που εκείνη την ώρα είχε ένα απόκοσμο πρόσωπο, με τον ελλιπή φωτισμό της και τους γλάρους που πετούσαν από πάνω προκαλώντας περίεργα συναισθήματα μέσα μου, απροσδιορίστου φύσεως….
Ίσως αυτή να ‘ταν και η κορυφαία στιγμή του ταξιδιού. ¨Που σε φερα πάλι ρε φιλενάδα, ατςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 7
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[eva kas]

γιατι πιστευω οτι θα γελασουμε με την ιστορια σου?γιατι?
αντε συνεχεια παρακαλω.........

 

[mariagl]

και εγω γιατι πιστευω ότι θα μου αρεσει η ιστορία σου παρα πολύ????

 

[Borealis]

Φοβάμαι ότι είναι τότε που σου πρότεινα το Τέρμινι για διαμονή και μετά είχα σκάσει από την αγωνία μου μη συμβεί τίποτα!
Από ότι φαίνεται συνέβη αλλά όχι δυσάρεστο!

 

[renata]

καιρός να αρχίσετε καμιά ιστορία ας ειναι και με ζωντοχήρες!!

αντε να χειμωνιάσει να μαζευόμαστε σιγά σιγα..
μου έχουν λείψει τα ..νούμερα!!

 

[soudianos]

καιρός να αρχίσετε καμιά ιστορία ας ειναι και με ζωντοχήρες!!

αντε να χειμωνιάσει να μαζευόμαστε σιγά σιγα..
μου έχουν λείψει τα ..νούμερα!!

να χειμωνιάσει και να ηρεμήσουμε γιατί μέχρι και το 15άυγουστο έκανα εδώ υπερωρίες...
fenia42 προχώρα

 

[KIKI]

ωραίος τιτλος !!!

 

[pattyyy]

Ανυπομονώ κι εγώ για την συνέχεια αυτής της πολλά υποσχόμενης ιστορίας!

 

[fenia42]

Γεια σας, μόλις επέστρεψα στη βάση μου, είμαι άυπνη δυο 24ωρα αλλά νομίζω θα καταφέρω να ανταπεξέλθω. Χαίρομαι που η εισαγωγή της ιστορίας μου βρήκε
" θιασώτες " ενώ περίμενα να με κράξετε που δε δίνω στοιχεία ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά κλπ όπως στο Βερολίνο, αλλά διακωμωδώ τα πεπραγμένα.
Ελπίζω να καταλαβαίνουν όλοι ότι ο τίτλος της ιστορίας όπως και γενικά όλη η ιστορία έχουν χιουμοριστική & σαρκαστική διάθεση .

Όσο για σένα αγαπητέ Borealis, ω ναι, είναι τότε που με κορόιδευες που δεν άδειασα τη βαλίτσα από το Βερολίνο και πήγα Ρώμη στο καπάκι, τότε που με ζήλευες θανατηφόρα γιατί πάω κάθε μήνα και σε άλλη πρωτεύουσα, τότε που για να με εκδικηθείς και να σβήσεις το ακόρεστο μένος σου προς το πρόσωπό μου με έστειλες να μείνω στο Τέρμινι για να κινδυνέψει η σωματική μου ακεραιότητα, αλλά ιδού ! Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο, και να'μαι πάλι μπροστά σου, ολοζώντανη κι ετοιμοπόλεμη.

 

[harilander]

εγω σου το είπα!

 

[fenia42]

Roma : Primo Giorno

Αν λοιπόν θέλετε να συνεχίσετε μια χιουμοριστική ιστορία και όχι μια ενημερωτική ιστορία voila, ή καλύτερα στην ιταλική : ecco !


Nα ’μαστε λοιπόν οι δυο εύθυμες ζωντοχήρες ένα βροχερό πρωινό στο κατάμεστο – από κουβάδες – SKG ( διότι κάθε φορά που βρέχει το SKG πλημμυρίζει ) . Κι εκεί που περίμενα αμέριμνη τη σειρά μου να πάρω έναν καφέ στο κυλικείο, θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει τα μισά λεφτά στο κομοδίνο μου !!! Τέλεια . Ευτυχώς πριν με καταβάλει ο πανικός καλώ τη Μαρία, τα βάζουμε κάτω, βγάζω και μερικά λεφτά από μια ξεχασμένη χρεωστική και ξεκινάμε . ( Τσίμα τσίμα με τον Παύλο Τσίμα ) (Η κατάρα του Borealis έκανε την εμφάνισή της. )
Η πτήση ήταν η παρθενική της Ryan Air για Ρώμη . Η Μαρία που φοβάται τα αεροπλάνα πήρε μισό Lexotanil και ήταν σε κατάσταση νιρβάνα. Φτάσαμε στην ηλιόλουστη Ρώμη μετά σχεδόν δυο ώρες και πήραμε λεωφορείο για Τέρμινι, όπου ήταν το ξενοδοχείο μας. Μέναμε 50 μέτρα από τη Santa Maria Maggiore και πριν βγούμε προς αναζήτηση του ξενοδοχείου κάναμε μια στάση για ένα Tramezzino - Wikipedia, the free encyclopedia . Το πλέον άνοστο και πανάκριβο που έχω φάει. Benvenuta alla citta piu turistica del mondo .
Μετά το τραγικό tramezzino μας λοιπόν, κινούμε να βρούμε το ξενοδοχείο, το οποίο ήταν μεν 3 αστέρων, αλλά κόστιζε 120 ? η βραδιά . Ρώμη είναι όμως αυτή, τα δίνεις .
Η Μαρία βέβαια με το που είδε το δωμάτιο βούρκωσε. Την είχα προειδοποιήσει αλλά μάλλον δε με πρόσεχε όταν της είχα πει να μην περιμένει τις χλιδές της Κωνσταντινούπολης. « Θέλω να φύγω, Θέλω τη μαμά μου » άρχισε να λέει (στ'αλήθεια ) , κι εγώ κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να τη βάλω για ύπνο . Καλό το Lexotanil αλλά μικρή η επήρειά του !
Όταν ξυπνήσαμε λοιπόν από τον απογευματινό μας ύπνο, φαίνεται είχε αποδεχτεί ότι αυτό θα ήταν το ταπεινό κατάλυμά μας για τις επόμενες 4 μέρες. Έτσι σηκωθήκαμε όλο χαρά να ετοιμαστούμε για να πάρουμε μια γεύση από τη νυχτερινή ζωή της Ρώμης. Είχαμε ραντεβού !

 

[Cave_man]

καλά το ξεκίνησες και με ωραίο τίτλο;