fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.905
- Likes
- 14.717
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Roma : Primo Giorno
- Κεφάλαιο 3ο][I]Η λέξη ζωντοχήρα είναι εκνευριστική από μόνη της. Όταν την άκουγα από μικρή , με παρέπεμπε σε θείτσα με ρολά στο κεφάλι , κατίνα , κουτσομπόλα. Για τον λαό βέβαια,οι ζωντοχήρες υπήρξαν γυναίκες εξώλης και προώλης , χαλαρών ηθών και θεωρείται δεδομένος ο έκλυτος βίος τους .[/I
- Roma : Secondo Giorno
- Κεφάλαιο 5ο
- Roma : Terzo Giorno
- Κεφάλαιο 7ο
Ξημερώνει κι η επόμενη μέρα στην αιώνια πόλη. Οι εύθυμες ζωντοχήρες ξυπνούν με την πρέπουσα κατανυκτική διάθεση πουρνό πουρνό ίνα επισκεπτούν το ένα από τα δυο κρατίδια της Ιταλίας : το Βατικανό βεβαίως βεβαίως.
Πάντα ξυπνώ ευδιάθετη αλλά εκείνο συγκεκριμένα το πρωινό είχα ξυπνήσει με μια τρομερά έντονη πειραχτική διάθεση ( είμαι σεσημασμένο πειραχτήρι και κοροιδευτήρι
) . Μπήκα στο μπάνιο να ετοιμαστώ και βγήκα με τα μαλλιά μου πλεξουδάκια . Κάτι μεταξύ σε Πάττυ και Πίπη Φακιδομύτη.
« Μαρία κλείσε τα μάτια σου : 1, 2 , 3 . Βγαίνωωωωωω : Nadie pasa de esta esquina, Aquí mandan las divinas, Porque somos gasolina, Gasolina de verdad
Και άρχισα να επιδίδομαι στους ρυθμούς του πασίγνωστου πια χορευτικού των LAS DIVINAS, το οποίο μου χε μάθει η κόρη μου και που φυσικά το γνωρίζουν όλα μα όλα τα κορίτσια από 4-14 ετών.
Η πειραχτική διάθεση μετριάζεται ολίγον τι για την ιερή ώρα του πρωινού και εν συνεχεία κατευθυνόμαστε πίσω στο σταθμό του Τέρμινι για να πάρουμε το μετρό. Η ώρα είναι ακόμα πολύ πρωινή, στους δρόμους δεν κυκλοφορεί κόσμος, ήταν και ημέρα Σάββατο, οπότε είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και κάτι από την παρακμή της πόλης : τους άστεγους που κοιμόντουσαν σε γωνιές, τυλιγμένοι μέσα σε κουβέρτες όπως όπως και τους διάφορους λαθρομετανάστες με τον πανικό και την απόγνωση εγκλωβισμένη μόνιμα πια στο βλέμμα . Βέβαια, όπως ορθά μας είχε συμβουλέψει ο Borealis, δε διατρέχαμε κανένα κίνδυνο ούτως ώστε να μην διαμείνουμε στην περιοχή του Τέρμινι. Όλα ήταν υπερβολές υπερπροστατευτικών αμαθών .
Φτάνουμε λοιπόν στο σταθμό του μετρό , ο οποίος βρισκόταν μόλις τρεις παραλλήλους μακριά από το ξενοδοχείο μας. Αγοράζουμε από ένα εισιτήριο του ενός ευρώ κατεβαίνουμε δυο- τρία πατώματα και παίρνουμε την αντίστοιχη γραμμή που θα μας πήγαινε στο Βατικανό. Έχουμε 5-6 στάσεις μπροστά μας οπότε δε χάνουμε ευκαιρία να αναστατώσουμε το βαγόνι με τα αστεία και τις γκριμάτσες μας. Δυο καλόγριες απέναντι μας κοιτάνε με περιέργεια. Ακόμα πιο περίεργο τους φάνηκε που κατεβήκαμε στο Βατικανό ! Μπορεί και να τις κολάσαμε και να πήγαν μετά να πουν από 3 Ave Maria έκαστη.
Κατεβαίνουμε λοιπόν και οδεύουμε κατευθείαν για την εκκλησία του Αγίου Πέτρου μεγάλη η χάρη του. (δε τα πάω καλά με τη θρησκεία αλλά νομίζω είναι ο ίδιος άγιος Πέτρος που σε παραλαμβάνει όταν δεις τα ραδίκια ανάποδα και σου ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου ) . Η ουρά είναι μεγάλη, περιμένουμε στωικά, είχα άλλωστε χρόνια να μπω σε εκκλησία και είπα ας κάνω λίγη υπομονή να εξιλεωθώ. Να το μάθει και η πρώην πεθερά μου, να χαρεί κι όλας που με λεγε και αντίχριστη. Μπάινουμε λοιπόν στη συμπαθητική αυτή εκκλησίτσα που είναι φτιαγμένη στο σχήμα του σταυρού και έχει ωραία χρώματα και ωραίο ταβάνι. Έχει και την Pieta του Michelangelo, αλλά όσο κι αν ήθελα να τη δω, Pieta , δεν είδα. (μπορεί η θρησκεία να με αφήνει παγερά αδιάφορη, όμως όχι και η τέχνη ) . Το πανέμορφο αυτό κομψοτέχνημα περιβάλλεται τα τελευταία χρόνια από βιτρίνα διότι ένας ανεγκέφαλος είχε αποπειραθεί να το αποκεφαλίσει L Μπροστά του είχε τόσο κόσμο που προσπαθούσε να το φωτογραφίσει που δε κατάφερα να δω σχεδόν τίποτα. Κι επειδή τη συγκεκριμένη φορά το ταξίδι μας ήταν ολιγοήμερο αποφασίσαμε να μη δώσουμε πολύ έμφαση στο Βατικανό, ούτως ώστε να επιστέψουμε κάποια στιγμή στο μέλλον και να αφιερωθούμε στα μουσεία του, παίρνοντας μάλιστα και κάποιον ξεναγό. (είχαμε ρίξει άλλωστε κέρματα στη Fontana προς πραγματοποίησιν του υποσχομένου ) .
Η όλη διαδικασία μας κούρασε αφάνταστα κι έτσι μαζέψαμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας και τα σύραμε ως την πρώτη καφετερία που συναντήσαμε μπροστά μας. (αφού πρώτα περάσαμε να δούμε τις βλακώδεις ελβετό-φατσες της παπικής φρουράς) Απολαύσαμε έναν ακόμα cappuccino latte ( είμαι cappuccino latte-addict) και μετά μια ώρα μαζέψαμε ξανά τα κομμάτια μας και τα πήγαμε για συναρμολόγηση σε μια gelateria. Έτσι, γιατί είμαστε στη Ρώμη.
Κάναμε μια βολτούλα στις γέφυρες του Τίβερη θαυμάζοντας τα υπέροχα καταπράσινα νερά και περάσαμε έξω από το παλάτι Sant’ Angelo.Τα νερά του Τίβερη μου θυμίζουν αυτά του Ληθαίου . Ρώμη – Τρίκαλα 1-1 . Μόνο που τα Τρίκαλα είναι flat και ενδείκνυνται για ποδηλάτες, άρα Ρώμη – Τρίκαλα σημειώσατε 1-2 .
Είπαμε, τα παλάτια και οι χλιδές δε με συγκινούν μα καθόλου κι έτσι προσπερνάμε και μπαίνουμε στα γνωστά ρωμαϊκά στενάκια προς αναζήτησιν σούπερ μάρκετ.
Εγώ φορούσα τα ολοκαίνουρια Burberry παπούτσια που πήρα από το Καπαλί Τσαρσί προς 23 λίρες ( original μαϊμού ) και είχαν σακατευτεί τα πόδια μου από το περπάτημα. Γενικά, και η όλη διαδικασία μας είχε ψιλοκουράσει ( η Μαρία είχε χάσει επαφή με το περιβάλλον ) κι έτσι μπήκαμε στο πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας και πήγαμε για νάνι στο ξενοδοχείο , για να μαστε και φρέσκιες για το βράδυ που θα μας κυκλοφορούσε ο Αντρέας .
Πάντα ξυπνώ ευδιάθετη αλλά εκείνο συγκεκριμένα το πρωινό είχα ξυπνήσει με μια τρομερά έντονη πειραχτική διάθεση ( είμαι σεσημασμένο πειραχτήρι και κοροιδευτήρι
) . Μπήκα στο μπάνιο να ετοιμαστώ και βγήκα με τα μαλλιά μου πλεξουδάκια . Κάτι μεταξύ σε Πάττυ και Πίπη Φακιδομύτη. « Μαρία κλείσε τα μάτια σου : 1, 2 , 3 . Βγαίνωωωωωω : Nadie pasa de esta esquina, Aquí mandan las divinas, Porque somos gasolina, Gasolina de verdad
Η πειραχτική διάθεση μετριάζεται ολίγον τι για την ιερή ώρα του πρωινού και εν συνεχεία κατευθυνόμαστε πίσω στο σταθμό του Τέρμινι για να πάρουμε το μετρό. Η ώρα είναι ακόμα πολύ πρωινή, στους δρόμους δεν κυκλοφορεί κόσμος, ήταν και ημέρα Σάββατο, οπότε είχαμε τη δυνατότητα να δούμε και κάτι από την παρακμή της πόλης : τους άστεγους που κοιμόντουσαν σε γωνιές, τυλιγμένοι μέσα σε κουβέρτες όπως όπως και τους διάφορους λαθρομετανάστες με τον πανικό και την απόγνωση εγκλωβισμένη μόνιμα πια στο βλέμμα . Βέβαια, όπως ορθά μας είχε συμβουλέψει ο Borealis, δε διατρέχαμε κανένα κίνδυνο ούτως ώστε να μην διαμείνουμε στην περιοχή του Τέρμινι. Όλα ήταν υπερβολές υπερπροστατευτικών αμαθών .
Φτάνουμε λοιπόν στο σταθμό του μετρό , ο οποίος βρισκόταν μόλις τρεις παραλλήλους μακριά από το ξενοδοχείο μας. Αγοράζουμε από ένα εισιτήριο του ενός ευρώ κατεβαίνουμε δυο- τρία πατώματα και παίρνουμε την αντίστοιχη γραμμή που θα μας πήγαινε στο Βατικανό. Έχουμε 5-6 στάσεις μπροστά μας οπότε δε χάνουμε ευκαιρία να αναστατώσουμε το βαγόνι με τα αστεία και τις γκριμάτσες μας. Δυο καλόγριες απέναντι μας κοιτάνε με περιέργεια. Ακόμα πιο περίεργο τους φάνηκε που κατεβήκαμε στο Βατικανό ! Μπορεί και να τις κολάσαμε και να πήγαν μετά να πουν από 3 Ave Maria έκαστη.
Κατεβαίνουμε λοιπόν και οδεύουμε κατευθείαν για την εκκλησία του Αγίου Πέτρου μεγάλη η χάρη του. (δε τα πάω καλά με τη θρησκεία αλλά νομίζω είναι ο ίδιος άγιος Πέτρος που σε παραλαμβάνει όταν δεις τα ραδίκια ανάποδα και σου ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου ) . Η ουρά είναι μεγάλη, περιμένουμε στωικά, είχα άλλωστε χρόνια να μπω σε εκκλησία και είπα ας κάνω λίγη υπομονή να εξιλεωθώ. Να το μάθει και η πρώην πεθερά μου, να χαρεί κι όλας που με λεγε και αντίχριστη. Μπάινουμε λοιπόν στη συμπαθητική αυτή εκκλησίτσα που είναι φτιαγμένη στο σχήμα του σταυρού και έχει ωραία χρώματα και ωραίο ταβάνι. Έχει και την Pieta του Michelangelo, αλλά όσο κι αν ήθελα να τη δω, Pieta , δεν είδα. (μπορεί η θρησκεία να με αφήνει παγερά αδιάφορη, όμως όχι και η τέχνη ) . Το πανέμορφο αυτό κομψοτέχνημα περιβάλλεται τα τελευταία χρόνια από βιτρίνα διότι ένας ανεγκέφαλος είχε αποπειραθεί να το αποκεφαλίσει L Μπροστά του είχε τόσο κόσμο που προσπαθούσε να το φωτογραφίσει που δε κατάφερα να δω σχεδόν τίποτα. Κι επειδή τη συγκεκριμένη φορά το ταξίδι μας ήταν ολιγοήμερο αποφασίσαμε να μη δώσουμε πολύ έμφαση στο Βατικανό, ούτως ώστε να επιστέψουμε κάποια στιγμή στο μέλλον και να αφιερωθούμε στα μουσεία του, παίρνοντας μάλιστα και κάποιον ξεναγό. (είχαμε ρίξει άλλωστε κέρματα στη Fontana προς πραγματοποίησιν του υποσχομένου ) .
Η όλη διαδικασία μας κούρασε αφάνταστα κι έτσι μαζέψαμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας και τα σύραμε ως την πρώτη καφετερία που συναντήσαμε μπροστά μας. (αφού πρώτα περάσαμε να δούμε τις βλακώδεις ελβετό-φατσες της παπικής φρουράς) Απολαύσαμε έναν ακόμα cappuccino latte ( είμαι cappuccino latte-addict) και μετά μια ώρα μαζέψαμε ξανά τα κομμάτια μας και τα πήγαμε για συναρμολόγηση σε μια gelateria. Έτσι, γιατί είμαστε στη Ρώμη.
Κάναμε μια βολτούλα στις γέφυρες του Τίβερη θαυμάζοντας τα υπέροχα καταπράσινα νερά και περάσαμε έξω από το παλάτι Sant’ Angelo.Τα νερά του Τίβερη μου θυμίζουν αυτά του Ληθαίου . Ρώμη – Τρίκαλα 1-1 . Μόνο που τα Τρίκαλα είναι flat και ενδείκνυνται για ποδηλάτες, άρα Ρώμη – Τρίκαλα σημειώσατε 1-2 .
Είπαμε, τα παλάτια και οι χλιδές δε με συγκινούν μα καθόλου κι έτσι προσπερνάμε και μπαίνουμε στα γνωστά ρωμαϊκά στενάκια προς αναζήτησιν σούπερ μάρκετ.
Εγώ φορούσα τα ολοκαίνουρια Burberry παπούτσια που πήρα από το Καπαλί Τσαρσί προς 23 λίρες ( original μαϊμού ) και είχαν σακατευτεί τα πόδια μου από το περπάτημα. Γενικά, και η όλη διαδικασία μας είχε ψιλοκουράσει ( η Μαρία είχε χάσει επαφή με το περιβάλλον ) κι έτσι μπήκαμε στο πρώτο ταξί που βρήκαμε μπροστά μας και πήγαμε για νάνι στο ξενοδοχείο , για να μαστε και φρέσκιες για το βράδυ που θα μας κυκλοφορούσε ο Αντρέας .
Attachments
Last edited by a moderator:
Τέλεια . Ευτυχώς πριν με καταβάλει ο πανικός καλώ τη Μαρία, τα βάζουμε κάτω, βγάζω και μερικά λεφτά από μια ξεχασμένη χρεωστική και ξεκινάμε . ( Τσίμα τσίμα με τον Παύλο Τσίμα ) (Η κατάρα του Borealis έκανε την εμφάνισή της. ) 
